DEEL 27: LEUGENS VAN MENSEN EN GODEN - Wanneer progressivisme en emotionaliteit elkaar ontmoeten

8 juni 2023 door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26

Het meest in het oog springende voorbeeld is misschien wel de hekserij en het occultisme die wereldwijde aandacht kregen tijdens een bekende opwekking die in de jaren '90 miljoenen mensen over de hele wereld trok en het landschap van de zondagochtend erediensten in het Westen drastisch en blijvend veranderde. Omdat deze opwekking ook een aantal berekenbare goede kanten had - en omdat verschillende mensen die de meer negatieve aspecten ervan in stand hielden sindsdien berouw hebben getoond over hun betrokkenheid - zullen we deze periode voorzichtig aanduiden als de "Charisma Opwekking". (Even terzijde: deze auteurs hebben de Charisma Opwekking door de jaren heen bestudeerd en we willen duidelijk stellen dat de Heer zeker veel zoekers aan die altaren heeft ontmoet. De beweging was populair genoeg dat lezers misschien herkennen over welke opwekking we schrijven. Als lezers van dit boek bij diegenen hoorden die er bij waren en een echte ontmoeting met God hadden, dan trekken we de echtheid van uw ervaring niet in twijfel; we willen alleen maar kijken naar enkele van de twijfelachtige oorsprong en gang van zaken van de bewegingen die in die tijd in het gebied begonnen).

Sommigen vragen zich misschien af waarom we, nu zoveel discussie over het protestantisme in alle denominaties heeft plaatsgevonden, gaan terugkijken naar een beweging die voornamelijk pinkster/charismatisch was. Er zijn drie redenen:

1. Demografisch gezien, als we het katholicisme niet meetellen, met ongeveer 584 miljoen leden, vormen Pinksterbeweging en Charismatische Vernieuwing de grootste populatie van het christendom, niet alleen in het Westen, maar over de hele wereld, goed voor 26,7 procent van de christelijke wereldbevolking (8,5 procent van de menselijke bevolking).[i] Aangezien de katholieke kerk 50,1 procent van de christelijke wereldbevolking vertegenwoordigt, maakt dat de resterende 26,7 procent van de Pinksterbeweging en Charismatische Vernieuwing een enorm deel van het Lichaam. Als gevolg hiervan zijn, hoewel niet alle lezers Pinkster- of Charismatisch zijn, velen dat waarschijnlijk wel, waardoor de waarschuwingen van deze beweging van onschatbare waarde zijn.
2. De Charisma Opwekking, ongeacht de denominaties, staat als een groot voorbeeld van wat er kan gebeuren als de Kerk haar Ware Liefde (Jezus) verlaat en haar eigen weg gaat om emotionele fenomenen te voeden. De juiste leringen uit het Woord houden op, aanbidding wordt krankzinnig, de verlorenen blijven verloren, Gods hart breekt en christenen verliezen hun geduld door te wachten tot hun religieuze identiteit zichzelf gladstrijkt, zodat ze uiteindelijk opgeven en de Kerk verlaten. Iedereen verliest.
3. Het kan eeuwen duren voordat de langetermijnschade aan de reputatie van en de theologische trends binnen de Kerk is hersteld. Op deze manier beïnvloedde de Charisma Opwekking alle protestantse denominaties. Het was zo'n grootschalige westerse beweging dat er een ei werd gegooid in het gezicht van andere traditionele christelijke geloven die er niet bij betrokken waren, waardoor gelovigen uit het hele Westen in de ongemakkelijke positie kwamen dat ze zich moesten verantwoorden waarom hun religie absurd leek.

Lessen uit het tijdperk van de hype... Lessen die op de harde manier zijn geleerd.

Dit moment werd gemarkeerd door een heropleving van de "hellevuur en zwavel"-achtige preken, vergelijkbaar met die van Jonathan Edwards' "Zondaars in de handen van een boze God" in het midden van de jaren 1700, maar deze keer waren de boodschappen berispingen voor het niet "opgestookt zijn zoals de mensen in die Charisma Revival kerken". Deze aanklachten werden vaak gevolgd door de obligate vermaning "aan de slag" waarop de gemeenteleden plichtsgetrouw reageerden door hun (nagebootste) opwinding te demonstreren... en dat allemaal voor de schijn. Er was veel religieuze propaganda om het idee te ondersteunen dat dit de enige en laatste gouden eeuw van opwekking was - dat "God niet zou wachten op de luie mensen" en dat Hij "wonderen zou verrichten" door degenen die bereid waren om "Satan in het gezicht te slaan" en "ons grondgebied terug te winnen". Maar omdat de Heilige Geest niet echt achter al dit "pulpiteren" zat, werd er geen echte vrucht voortgebracht. Echte volgelingen van God aanbaden de ene dag, de volgende dag knipperden ze met hun ogen en bevonden ze zich in een sekte; de verlorenen hadden weinig reden om te denken dat die sekte legitieme antwoorden had over hoe ze gered konden worden.

Vanaf het begin was er, ondanks enkele zeer reële demonstraties van God, iets "dat niet klopte" aan de Charisma Opwekking. Verhalen uit die congregatie gingen over zeer verontrustende "manifestaties van God", ook al was er bijna nooit een bijbelse basis voor die gebeurtenissen. Dit leek de meeste kerkleiders echter niet te storen. Veel mensen reisden naar de kerken die er middenin zaten, met de opdracht van hun voorgangers om te gaan kijken wat er aan de hand was en "de opwekking mee terug te nemen", alsof ze waren gestuurd om een brood op te halen. (Een van deze auteurs hoorde datzelfde "breng het terug"-bevel in twee verschillende kerken en door twee verschillende leiders. Het was alsof ze suggereerden dat hun bedienend personeel gewoon een opwekking in hun rugzak kon gooien en het crackers kon geven in het vliegtuig). Naar onze mening waren dit pogingen van voorgangers om de apathie van hun eigen gemeenten te "repareren" omdat ze niet bereid waren om het werk te doen dat nodig is om een echte opwekking van interesse in het volgen van Christus te zien.

In het volgende fragment beschrijft de bekroonde journalist van religie, spiritualiteit, cultuur en geschiedenis Steve Rabey de reputatie die verschillende kerken tijdens deze beweging kregen:

Terwijl [kerkgangers] door de brede, met tapijt bedekte gangpaden lopen - gangpaden die over een paar uur gevuld zullen zijn met de levenloze lichamen van getroffen aanbidders - lopen sommigen licht, alsof ze op heilige grond lopen.... Alles bij elkaar hebben meer dan 2,5 miljoen mensen [een van] de woensdag- tot en met zaterdagavond opwekkingsdiensten van de kerk bezocht, waar ze opzwepende aanbiddingsmuziek zongen en ouderwetse preken over zonde en verlossing hoorden. Nadat de preken voorbij waren, namen honderdduizenden de uitnodiging aan om hun stoelen te verlaten en zich naar voren te haasten naar een grote ruimte voor het podiumachtige altaar. Hier komen ze "in contact met God"... Onnoemelijk veel duizenden zijn op het tapijt gekropen, waar ze ofwel in extase kronkelen of doodstil liggen in een toestand die op een coma lijkt, en soms urenlang plat op de grond blijven liggen. Sommige deelnemers noemen de ervaring "gedood worden in de Geest". Anderen verwijzen gewoon naar het ontvangen van de aanraking van God. Hoe ze het ook noemen, deze mensen stoppen de "rol" terug in "heilige rol."[ii]

ARTIKEL GAAT VERDER ONDER VIDEO'S

"THE LIES OF MEN & GODS-EPISODE 4": Studie toont aan dat de Egyptische farao genetisch gemodificeerd was met buitenaards DNA.

"THE LIES OF MEN & GODS-EPISODE 3: TOM HORN KWAM HET LUCIFER-APPARAAT TEGEN OP DE BERG GRAHAM TOEN EEN APACHE WAARSCHUWDE VOOR REUZEN!

Een ander verslag van buitenaf dat we bijzonder oogverblindend vonden, is van de hand van World Magazine verslaggever Edward E. Plowman, die zijn eigen waarnemingen ter plekke documenteerde tijdens een van de Charisma Opwekkingsdiensten in 1997. Bob Jones van hetzelfde tijdschrift assisteerde bij het schrijven van het artikel dat zou verschijnen in de uitgave van 20 december van dat jaar. Het artikel begint met een verslag van de opening van de dienst, wanneer twee predikanten op het podium op hun plaats beginnen te joggen en opgewonden dansen, terwijl gezinnen overal in de enorme zaal wild rondspringen. Eén vrouw op de eerste rij van het balkon viel de verslaggever op en hij noteerde: "Ze ziet eruit als een geriatrische cheerleader, slaat haar armen kriskras voor zich uit en hakt wild naar de lucht boven haar hoofd. Als ze uiteindelijk op de grond valt en vijf minuten lang tekeergaat, barsten haar geloofsgenoten in applaus uit."[iii]

Het verhaal gaat verder dat dezelfde vrouw, waarschijnlijk moe van alle lichamelijke activiteit, in slaap viel zodra de preek begon en bleef slapen tot het altaargebed, toen ze weer bijkwam en haar razernij hervatte...

Het toewijzen van personeel voor specifieke rollen in zo'n bijeenkomst was geen kleinigheid. Bijvoorbeeld, in één kerk die centraal betrokken was bij de Charisma Opwekking, waren "vangers", aangeduid door de rode armbanden die ze droegen, verantwoordelijk voor precies dat: mensen opvangen die op het voorhoofd waren aangeraakt en vervolgens vielen. Deze mannen lieten de vallers zachtjes op de grond zakken en zorgden ervoor dat ze niet gewond raakten. Er was ook een "bescheidenheidspatrouille": Deze mensen drapeerden doeken over de vrouwen die in jurken of rokken vielen om te voorkomen dat te veel huid of onderkleding zichtbaar werd voor de mensen in de buurt. Een werknemer of vrijwilliger was verantwoordelijk voor het bijhouden van het aantal geredde zielen op het bord aan de voorkant. Verslaggevers van World Magazine herinneren zich het bord als een manier waarop de kerk kon opscheppen - op dezelfde manier als McDonald's in de jaren 90 pronkte met het aantal cheeseburgers dat ze hadden verkocht.

Maar ondanks alle moeite die deze gemeenten deden om ervoor te zorgen dat Gods beweging een organisatie en grenzen had, miste het onderwijs - het deel dat echte christenen als het meest cruciale detail beschouwen - inhoud. Het artikel in het Wereldtijdschrift bevat verschillende citaten van de predikanten op de avond dat ze hun rapport samenstelden; hun woorden klonken verwant aan de "sla de duivel in het gezicht"-achtige boodschappen waar we het eerder over hadden. Wat deze schrijvers echter veel verontrustender vinden dan het bizarre gedrag - en Plowman en Jones zijn het daarmee eens - is de geconcentreerde focus op het hebben van een ervaring in plaats van het opbouwen van het Lichaam met correct onderwijs en het verdelen (uitleggen) van het Woord (2 Timoteüs 2:15).

In het artikel stelden de schrijvers de vraag of sommige van de dramatische vallende episodes eigenlijk gechoreografeerd en geënsceneerd waren. Maar dat is niet eens wat deze schrijvers het meest dwars zit, want dat is een kwestie tussen hen en God. Wat ons het meest dwars zit is dat, volgens Plowman en Jones, geen enkel woord van de preek die zij bijwoonden over theologische concepten ging die goed terug te voeren waren op de Schrift, de heilsleer, geloofsbelijdenissen of iets anders van die aard.[iv]

Joe Horn, in zijn autobiografische en theologisch rijke boek over het gezonde gebruik van de gaven van de Geest, Everyday Champions: Unleash the Gifts God Gave You, Step into Your Purpose, and Fulfill Your Destiny, deelt een veelzeggend getuigenis. Dit grootse vertoon van chaotisch occultisme in de stijl van 1 Korintiërs 14 is slechts een van de vele voorbeelden van hoe in veel hedendaagse kerkgemeenten in de popcultuur het onderscheidingsvermogen het gebouw heeft verlaten. De kerk waar Horn over vertelt stond in de buurt van Portland, Oregon, op het hoogtepunt van de Charisma Revival; het leiderschap daar had een agent gestuurd om "de opwekking mee terug te nemen", zoals velen geneigd waren te doen. Zijn verhaal komt overeen met wat iedereen in die tijd hoorde:

Als deze ervaringen nep waren, dan waren ze een heiligschennende bespotting van de gaven en manifestaties van de Heilige Geest - niets minder dan een circus in het huis van God - want nergens in het Woord suggereert de Schrift dat de Geest op zo'n manier over Zijn volk zou gaan. Als deze ervaringen echt waren, dan moeten ze, omdat het niets "van God" kon zijn, "van" iets anders zijn geweest... wat veel angstaanjagender is.

Een deel van wat tot dit alles leidde was een oorlog waarin de Kerk verwikkeld was tegen een vijand die niet echt bestond. Laten we het uitleggen.

De Kerk worstelde nog steeds door het tijdperk van de "Satanische Paniek" in de jaren '80 - een tijd waarin haar enthousiaste afkeuring van ondergrondse satanische rituele activiteiten weinig meer dan morele paniek en heksenjachten in ons land teweegbracht. Meerdere bestsellers (zoals Michelle Remembers) vlogen van de drukpersen en werden onmiddellijk beroemd; hun auteurs beweerden dat ze betrokken waren bij of het slachtoffer waren van geheime, demonische sektes die deelnamen aan allerlei soorten kwaad, waaronder mensenoffers, verkrachting, marteling, bloed drinken en alle andere duistere dingen die de verbeelding maar kon bedenken. Natuurlijk zullen beweringen als rituele moord en misdaden van soortgelijke aard niet lang in de samenleving rondzingen voordat ze onderzocht worden. Het bleek dat de meeste beweringen inderdaad in de verbeelding opkwamen, en niets meer dan dat. Dit was de ene zwendel na de andere, gepleegd door briljante acteurs die een manier vonden om de kerk uit te buiten voor aandacht en royalty's op een paar miljoen boeken.

Maar christenen raakten in paniek. Ze geloofden dat ze deel uitmaakten van een oorlog, maar terwijl ze predikten over het strijden tegen de duivel, gebruikte de echte vijand alle hype over het kwaad in zijn voordeel. De kerk had zoveel aandacht aan Satan gegeven dat er een maatschappelijk/cultureel platform was gebouwd waarop Satan zijn symbolen, muziek en satanische evangelie aan het publiek kon introduceren. Iedereen sprak over hem, dus iedereen leerde zijn manieren. De Kerk, door haar focus op de Grote Opdracht om de verlorenen te bereiken opzij te zetten en in plaats daarvan haar middelen te werpen op het voeren van oorlog tegen de vijand, hielp ironisch genoeg de publiciteit van de vijand te vergemakkelijken voor diegenen die verleid zouden worden.

Deze ontwikkeling in de kerk wordt, verbazingwekkend genoeg, slechts zelden besproken onder christenen, alsof gelovigen het ofwel niet zagen voor wat het was, of ze er niet over willen praten. De seculiere wereld daarentegen blijft ons uitlachen. De afleiding voor ons doel hier is hoe het de Westerse protestanten jarenlang heeft beïnvloed.

ARTIKEL GAAT VERDER ONDER VIDEO'S

"THE LIES OF MEN AND GODS - EPISODE 2": Wat zit er achter vliegende serafijnen, reptielen en portalen die boven bergen openen?

"THE LIES OF MEN AND GODS - EPISODE 1": Het Vaticaan, buitenaardse wezens en regeringselites. Is het allemaal toeval?

Jezus heeft nooit tegen Zijn discipelen gezegd: "Gaat heen in de wereld, zoekt de tegenstanders en haalt ze neer". Als Zijn volgelingen zouden we dat moeten onthouden, zodat we de opdracht die we kregen niet verminken door er een ander evangelie van te maken dat geen kracht heeft om te redden. We werden op zijn minst afgeleid. Kijk eens naar dit fragment uit Redeemed Unredeemable:

Toen, terwijl wij kwetsbaar en afgeleid waren en te zeer in beslag genomen werden door de angstzaaiende controle van de heksenjacht om de moeite te nemen meer te lezen dan alleen de "berisp de duivel" verzen van onze Bijbels, ontsproot het populaire maar theologisch flinterdunne welvaartsevangelie. Dus, voor iedereen die anders bereikt zou zijn door de reddende boodschap van het evangelie, was "Geef ons al je geld en God zal je zegenen" waarschijnlijk, en tragisch genoeg, de boodschap die je meekreeg.

Wat een rampzalige dag voor de kerk was dat. Wat een ontstellende afgang. Hoe lethargisch en ontoereikend waren we in ons ware doel om de verlorenen te bereiken!

En wat is het resultaat?

Sla een paar bladzijden terug naar al die onvergeeflijke statistieken die we aan het begin van dit hoofdstuk hebben opgesomd als je eraan herinnerd wilt worden.

De "stamp de duivel eruit" diensten/preken van het Charisma Revival tijdperk kunnen opwindend zijn en soms inspireren ze christenen om wakker te worden, op te staan tegen het kwaad en te werken voor de Heer. Maar als de inspanning verandert in een heiligheidswedstrijd tussen gelovigen, wordt de motiverende preek een nat ding dat sterft onder het gewicht van de vermoeiende, opgelegde verplichting om weer eens een hele zondagmiddag zwalkend voor het altaar door te brengen (met een lege maag). En dan hebben we het nog niet eens over alle totaal vreemde "theologieën" en "manifestaties van de Heilige Geest" die de Pinkstergemeente overspoelden (en vervolgens nog een tijdje aanhielden) als gevolg van de Charisma Revival. Het leek wel of we om de andere zondag weer een nieuw verhaal hoorden over veren die van dakspanten vielen en goudstof dat zich op wonderbaarlijke wijze op de schedels van mensen voortplantte. Op een keer getuigde een man die we kenden zelfs vreugdevol dat zijn zilveren tandvullingen allemaal in goud waren veranderd bij het altaar. De voorganger van die kerk was meestal een heel verstandige man, dus we waren verbaasd toen hij, in plaats van een vriendelijke manier te vinden om de aandacht van de dienst te verleggen, de gemeente voorging in een aantal minuten waarin hij de Heer prees voor het esthetische werk dat Hij had gedaan in de nu blinkende mond van onze broeder. (Deze auteurs zijn ervan overtuigd dat Repelsteeltje meer te maken had met die manifestatie dan God).

Als de wereld dit soort gekke praatjes hoort, vragen ze zich af waarom de wonderen van Jezus van genade naar onzin zijn gegaan - van het opwekken van de doden en het blind maken tot het veranderen van het gebit van een man in een andere kleur. Voor de verlorenen wordt de kerk een goddeloos cabaret en zelfs de kleine stadsshows kunnen investeren in hun glitterkanonnen omdat God hun verklaarde producent is. Het wordt een "door de Geest geleid" extravaganza. Een contract met de high-kicking Rockettes is het enige ontbrekende element in de optocht die "kerk" wordt genoemd. Een hele wereld van verlorenen sterft hier uit en de kerk is een hogeschool voor podiumkunsten, die haar mensen opleidt om te zingen, te dansen en te acteren.

De grootste belediging van opwindende bewegingen zoals deze binnen het Lichaam is wanneer het doel van de Kerk (de Grote Opdracht) collectief opzij wordt gezet in ruil voor ervaring, want dat leidt tot emotionalisme... wat leidt tot religieuze extase en namaakopwekking.

Wat brengt valse opwekking voort?

Mannen die bevallen in badkamers, paaldans aanbidding en andere dergelijke occulte onzin die de tempel van God evenveel of meer verontreinigt dan welke Svetovid lichtshow dan ook. Nog een aanval op Gods koninkrijk: de slachtoffers zijn zowel gelovigen als ongelovigen.

Ongeacht de mate van oprechtheid over de Heer die iemand kan hebben, als een "beweging van God" niet echt in lijn is met de Schrift, brengt het verwarring, associeert het die chaos met de naam van Christus, zakt het de geschiedenisboeken in als een beschamend en kortstondig gedragsfenomeen en eindigt het met het achterlaten van een bittere "religieuze" smaak in ieders mond voor tientallen jaren.

Ondertussen leidt schijnopwekking echt tot geestelijke dood.

Om dit punt te illustreren, kijk eens naar de mening van Frederick William Robertson, de beroemde predikant van de Holy Trinity Church in Brighton, Engeland, die afstudeerde aan Oxford en vervolgens het hele Nieuwe Testament uit zijn hoofd leerde, zowel in het Engels als in het Grieks, terwijl hij enkele van de meest gevierde evangelische Anglicaanse bijbelcommentaren ter wereld produceerde. Terwijl hij de "camp meetings" van de vroege 18e eeuw uit zijn eigen tijd relateert aan de religieuze extase gewoonten die de apostel Paulus afwees in 1 Korintiërs 14:24-25, schrijft Robertson niet alleen over de onvruchtbare bediening van degenen die gevangen zitten in de showkerk, maar ook over de geestelijke dood die ongemerkt in hun routine sluipt. (Merk op dat Robertson niet de gave van het spreken in tongen aanvalt, maar specifiek de religieuze extase die eerst in Korinthe en later in de jaren '90 een probleem was).

Robertson zegt:

Met betrekking tot [de handeling van het spreken in] tongen, let op de volgende aanwijzingen. 1. Onderdrukking van gevoelens in het openbaar. Deze staat van extase was zo aangenaam [voor de Korinthiërs], en de bewondering die eraan werd toegekend was zo gemakkelijk te verkrijgen, dat velen, in plaats van gestadig goed te doen, hun leven doorbrachten met "pronken". De Amerikaanse kampbijeenkomsten, enzovoort, laten zien hoe ongecontroleerd religieus gevoel de rede kan overstemmen - louter dierlijk gevoel dat zich vermengt met de bewegingen van het Goddelijke leven. Daar schuilt een groot gevaar in, en juist als gevoelens sterk zijn, hebben ze discipline nodig. Wanneer het religieuze leven ontaardt in louter overgave aan het gevoel, verspilt het leven en wordt de man of vrouw zwak in plaats van sterk. [Klinkt vergelijkbaar met wat Machen zei over het liberalisme...] Wat een les! Die goddelijke hoge gevoelens in Korinthe - tot wat waren ze gedegenereerd! Een vreemdeling die binnenkwam zou de sprekers voor gek verklaren!

VOLGENDE: Wanneer gaan de gesyncretiseerde heiligen naar binnen marcheren?

Eindnoten

[i] “Global Christianity—A Report on the Size and Distribution of the World’s Christian Population,” December 19, 2011, Pew Research Center , last accessed October 29, 2020, https://www.pewforum.org/2011/12/19/global-christianity-exec/ .

[ii] As quoted in: Poloma, Margaret M. and John C. Green, The Assemblies of God: Godly Love and the Revitalization of American Pentecostalism (New York and London; New York University Press, 2010), 1. Original source: Rabey, Steve, Revival in Brownsville: [the Charisma Revival], Pentecostalism, and the Power of American Revivalism (Nashville, TX: Thomas Nelson, 1998), 4–5.

[iii] Jones, Bob, “The [Charisma] Revival: Shaken or Stirred?” World Magazine , December 20 issue, 1997, accessed online February 28, 2020, https://world.wng.org/1997/12/the_pensacola_revival_shaken_or_stirred .

[iv] Ibid.

[v] Joe Horn, Everyday Champions: Unleash the Gifts God Gave You, Step into Your Purpose, and Fulfill Your Destiny (Crane, MO: Defender Publishing; 2019), 90, 94–97.

[vi] Horn, Thomas, and Donna Howell, Redeemed Unredeemable: When America’s Most Notorious Criminals Came Face to Face with God (Crane, MO: Defender Publishing, 2014), 118–120.

[vii] As quoted in: Exell, Joseph S. (n.d.), The Biblical Illustrator: I. Corinthians Vol. 2 (New York, NY: Anson D. F. Randolph & Company, 1887), 365.

Bron: PART 27: LIES OF MEN AND GODS—When Progressivism Meets Emotionalism » SkyWatchTV