DEEL 25: LEUGENS VAN MENSEN EN GODEN - Paus 'roept op' tot Antichristelijk Systeem

4 juni 2023 door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24

De recente encycliek van paus Franciscus, "Allen Broeders" (Fratelli Tutti), gebruikte "liefde" als een terugkerend thema om op te roepen tot een Eén-Wereld-Orde. Vanwege zijn positie moeten alle doelen die hij heeft worden ingegeven door het Evangelie van Christus... of dat moet tenminste zo lijken, als hij zijn gezicht wil redden. Maar door liefde en Jezus te gebruiken als motivatie voor het vestigen van de Eén-Wereld-Orde, plaatst Franciscus het christendom ondubbelzinnig in de voorhoede van de lancering van het Antichristelijke systeem.

De brief van de paus begint met een verwijzing naar "een manier van leven die wordt gekenmerkt door de smaak van het evangelie... die de barrières van geografie en afstand overstijgt." Vanaf dit stroperige begin besteedt Franciscus verschillende lange paragrafen aan het ontwikkelen van zijn oproep voor een "broederlijke samenleving", voordat hij verduidelijkt dat hij niet van plan is om les te geven over het onderwerp broederlijke liefde; zijn doel is eerder om de "universele reikwijdte" ervan te benadrukken. Dan, op een manier die voorspeld is door zowat elke profetie-wachter op de planeet, vermeldt hij dat COVID-19 kwetsbaarheden heeft blootgelegd in de werkrelaties die elk land heeft met zijn buurlanden. Hij stelt dat het simpelweg verbeteren van bestaande communicatiestrategieën gelijk staat aan het "ontkennen van de realiteit". Er moet iets veel drastischers worden gedaan om deze kwaal te corrigeren... zoals een verenigde wereld (zo voorspelbaar). Daarom, schrijft Franciscus poëtisch voordat hij verder gaat met het bespreken van zijn stellingen in meer detail, "Laten we dan dromen als één menselijke familie, als medereizigers die hetzelfde vlees delen, als kinderen van dezelfde aarde die ons gemeenschappelijke thuis is."[i]

Vervolgens gaat Franciscus, die zeker rekent op het idee dat zijn lezers bang gemaakt kunnen worden en zich weerloos kunnen voelen zonder radicaal ingrijpen in plaats van toekomstige COVID-19-achtige uitbraken, uitgebreid in op bepaalde kwaden binnen de huidige sociale toestand van de mensheid: honger in de wereld, oorlog, armoede, terrorisme, racisme, slavernij, mensenhandel, religieuze vervolging en in het algemeen alle andere schendingen van de menselijke waardigheid. Bladzijden lang gaat hij hiermee door en somt hij alle negatieve realiteiten op van de zondeval. Op dit punt in zijn brief is elke lezer met een bloedend hart. Het spervuur van verdorvenheid waar de lezers mee overspoeld worden, zou zelfs de koudste persoon aanzetten tot rouw over de baldadige staat waarin wij allen als mensen op aarde verkeren. De ondertonen van de paus over de Eén-Wereld-Orde als remedie voor al deze kwalen is al bijna onweerstaanbaar overtuigend.

Terwijl het ijzer heet is, keert Franciscus terug naar het onderwerp van de pandemie, inspelend op het recente verlies van levens als gevolg van het gebrek aan beademingsapparatuur om zijn religieus-politieke agenda te bevorderen, dit keer suggererend dat alles zou worden opgelost door een wereldwijd gezondheidszorgsysteem. Zijn woordkeuze is opnieuw poëtisch en wanhopig, hij roept op tot samenwerking met zijn komende ideeën zodat "onze menselijke familie een wedergeboorte kan ervaren, met al haar gezichten, al haar handen en al haar stemmen, voorbij de muren die we hebben opgetrokken...[opdat we] niet instorten en velen achterlaten in de greep van angst en leegte. "[ii] Vergelijkbaar met zijn beschouwingen over de pandemie, vraagt de paus aandacht voor de drugs- en wapenkartels, migratie en grenskwesties, nepnieuws, de ellende van digitale communicatie, openbare veiligheid en talloze andere categorieën van hedendaagse kwalen die een grotere spanning tussen internationale menselijke gemeenschappen uitlokken. Opnieuw conditioneert hij zijn lezer om te accepteren dat alleen een werkelijk verenigde wereld de zalf kan bieden aan de stortvloed van problemen die het menselijk ras teisteren.

Vanaf dit punt weeft Franciscus aan de hand van vele Schriftteksten een uitgebreide vermaning over het idee van het omarmen van hen die vreemdelingen voor ons zijn. Hij begint met de gelijkenis van onze Heiland over de barmhartige Samaritaan, die een vreemdeling op de weg hielp die niet tot zijn eigen volk behoorde; hij wijst op de belediging van Kaïn in zijn beroemde repliek: "Ben ik mijn broeders hoeder? "(Genesis 4:9); geeft een lange lijst van Schriftpassages die herinneren aan de dagen van de Israëlieten als vreemdelingen; toont de oplopende bevelen van het Nieuwe Testament om alle mensen lief te hebben; en komt dan terug bij de barmhartige Samaritaan voordat hij zijn lezers uitdaagt om na te denken over wie ze identificeren als hun eigen geslagen en bebloede vreemdelingen langs de kant van de weg, achtergelaten om te sterven zonder hun hulp. Franciscus gaat verder met het vormen van een preek waarbij hij de personages in het verhaal van Jezus gebruikt om verschillende groepen mensen vandaag de dag voor te stellen. Hij gaat zelfs zo ver om te stellen dat, net als de priester en Leviet in het verhaal, alle vroomheid en religieuze autoriteit in de wereld zinloos zijn als we de behoeften van onze medemens verwaarlozen. Hiermee wordt de onderliggende verklaring zwaar geïmpliceerd: Iedereen die zich verzet tegen het verenigen van de wereld voor een christelijke zaak, zelfs degenen wiens verzet voortkomt uit religieuze overtuiging, maken zich schuldig aan het ingaan tegen Jezus' voorbeeld zoals neergelegd in de gelijkenis die Hij ons zelf gaf om te volgen. Paus Franciscus herhaalt:

Laten we niet zo diep zinken! Laten we kijken naar het voorbeeld van de barmhartige Samaritaan. De gelijkenis van Jezus roept ons op om onze roeping te herontdekken als burgers van onze respectievelijke naties en van de hele wereld, bouwers van een nieuwe sociale band. Deze oproep is steeds nieuw, maar is gebaseerd op een fundamentele wet van ons wezen: we zijn geroepen om de samenleving te richten op het nastreven van het algemeen welzijn en, met dit doel voor ogen, te volharden in het consolideren van haar politieke en sociale orde [!!!].[iii].

Heb je dat begrepen? Jezus roept ons op tot een Eén-Wereld-Orde...? Als Franciscus zijn lezers niet overtuigde om in te stemmen met een Eén-Wereld Orde door aan de harten te trekken tijdens de "menselijke verdorvenheid en wereldwijde problemen" presentatie, dan zwaaide zijn manipulatie van de Bijbelse context om voor een "gotcha" die zijn godvrezend publiek zich gedwongen zou voelen om te gehoorzamen. (Voor het geval sommigen zich afvragen hoe de paus het mis kan hebben in zijn toepassing - en deze auteurs zullen toegeven dat, zonder een goede basis van bijbels begrip, de uitdaging van de paus wel degelijk haalbaar klinkt - de juiste context van Jezus' gelijkenis van de barmhartige Samaritaan was een oproep tot universele liefde voor elkaar, en het was de uitbreiding van Christus' verlossingswerk naar de niet-Joden in een tijd waarin de Joden geloofden dat zij de uitverkorenen waren. Door de "Eén-Wereld-Orde" deken om de gelijkenis heen te wikkelen, heeft de paus het Woord uitgebreid [vertaling: verdraaid] om te impliceren dat Jezus een sociale en politieke eenwording van aardse gebieden wilde... ook al is Zijn koninkrijk "niet van deze wereld" [Johannes 18:36]. Vergeet ook niet dat het hele boek Openbaring - inclusief al die stukjes over de Antichrist en zijn Eén-Wereld-Systeem dat alle problemen binnen de mensheid voor de eerste helft van zijn heerschappij oplost - "De Openbaring van Jezus Christus" [1:1] is. Het is Zijn waarschuwing om mee te beginnen! Of Jezus waarschuwt tegen de Antichrist, of Hij onderschrijft de ideologieën van de Eén-Wereld-Orde zoals die waar de paus hier voor strijdt. Hij kan niet achter beide staan en de Bijbel is duidelijk over één van deze mogelijkheden). Nadat hij de gelijkenis van Jezus heeft gebruikt om zijn plan voor een verenigde wereld te ondersteunen, citeert Franciscus de woorden van wijzen als Thomas van Aquino samen met nog een grootse (en langdradige) smeekbede van bloemrijke woorden over broederliefde en een kastijding van radicaal individualisme om zijn doelen van een universele samenleving te bestendigen.

In een stroomversnelling gaat Franciscus verder met het moedig aanpakken van het openen van internationale grenzen, want alle mensen worden gelijk geboren, dus hebben alle mensen het gelijke recht om te genieten van het land dat God geschapen heeft en alles wat zich daarop bevindt. Er valt ook veel te leren van mensen uit andere culturen en de mensheid kan alleen maar voordeel hebben van het uitwisselen van informatie en intelligentie met mensen uit andere perspectieven (net zoals Franciscus persoonlijk heeft waargenomen in zijn relaties met andere wereldleiders die hij heeft ontmoet, enzovoort). Franciscus wijst op het bestaan van verarmde bevolkingsgroepen die anders niet kunnen deelnemen aan dit soort prachtige culturele uitwisseling en uitbreiding en zegt dat we "een wereldwijde juridische, politieke en economische orde" moeten bereiken om hen te bereiken. Alles wat minder is, omschrijft de paus uiteindelijk als "lokaal narcisme". Tegenover dit kwaad staat het liefdevolle ideaal van Christus, dat eerder in de brief "universele gemeenschap" werd genoemd.

Na een discussie over de verkeerde toepassing van bepaalde politieke en religieuze termen, komt de paus uiteindelijk op het punt waar zijn (nu duidelijke) doelen voor een Eén-Wereld-Orde in duidelijke bewoordingen worden gesteld:

De eenentwintigste eeuw is getuige van een verzwakking van de macht van de natiestaten, vooral omdat de economische en financiële sectoren, die transnationaal zijn, de neiging hebben te prevaleren boven de politieke. Gezien deze situatie is het essentieel om sterkere en efficiënter georganiseerde internationale instellingen te ontwikkelen, met functionarissen die eerlijk worden benoemd door nationale regeringen en die bevoegd zijn om sancties op te leggen. Als we het hebben over de mogelijkheid van een of andere vorm van wereldautoriteit die bij wet geregeld is, hoeven we niet per se te denken aan een persoonlijke autoriteit.[iv]

Deze laatste zin over een "persoonlijke autoriteit" suggereert dat het niet één persoon hoeft te zijn die de leiding heeft, zoals Antichrist, hoewel de woorden "niet noodzakelijkerwijs" die mogelijkheid open laten. De paus gaat meteen verder met het beschrijven van de omstandigheden van het wereldwijde systeem dat van kracht is ten tijde van de heerschappij van Antichrist:

Toch zou zo'n autoriteit op zijn minst effectievere wereldorganisaties moeten bevorderen, toegerust met de macht om te zorgen voor het wereldwijde algemene welzijn, de uitbanning van honger en armoede en de zekere verdediging van fundamentele mensenrechten.

In dit verband willen we ook wijzen op de noodzaak van een hervorming van "de Organisatie van de Verenigde Naties, en evenzo van de economische instellingen en de internationale financiën, zodat het concept van de familie van naties echte tanden kan krijgen". [Dit is een citaat van voormalig paus Benedictus XVI.] Dit vraagt natuurlijk om duidelijke wettelijke grenzen om te voorkomen dat de macht wordt gecoöpteerd door slechts een paar landen en om te voorkomen dat culturele opleggingen of een beperking van de fundamentele vrijheden van zwakkere naties op basis van ideologische verschillen. ... Het werk van de Verenigde Naties ... kan worden gezien als de ontwikkeling en bevordering van de rechtsstaat, gebaseerd op het besef dat rechtvaardigheid een essentiële voorwaarde is voor het bereiken van het ideaal van universele broederschap ... Het is noodzakelijk om de onbetwiste rechtsstaat te waarborgen en onvermoeibaar een beroep te doen op onderhandelingen, bemiddeling en arbitrage, zoals voorgesteld in het Handvest van de Verenigde Naties, dat werkelijk een fundamentele juridische norm vormt. Er moet worden voorkomen dat deze Organisatie wordt gedelegitimeerd, aangezien haar problemen en tekortkomingen gezamenlijk kunnen worden aangepakt en opgelost.[v]

Met andere woorden, hij wijst op een wereldsupermacht over alle naties in overeenstemming met één wet of "juridische norm," geboren onder het ideaal van rechtvaardigheid en universele broederliefde, die niet kan worden betwist of gedelegitimeerd, omdat alle zwakheden die deze supermacht heeft natuurlijk zullen worden opgelost door wereldwijde onderhandelingen. Het zou riskant zijn voor de paus om recht voor zijn raap te zeggen dat het hier gaat om één enkele wereldleider, zoals degene die toezicht zal houden op de superkerk, omdat hij anders wereldwijde paniek over de antichrist zou uitlokken. Wat echter verbazingwekkend is, is dat hij de mogelijkheid van een hervormde Verenigde Naties en al haar potentieel welwillende prestaties schetst, nadat hij technisch rekening heeft gehouden met het vooruitzicht van een uiteindelijke enkele leider, evenals met de stevige vestiging van wereldwijde verplichte naleving van het systeem tegen die tijd. Verderop in de brief schrijft paus Franciscus:

De vijfenzeventig jaar sinds de oprichting van de Verenigde Naties en de ervaring van de eerste twintig jaar van dit millennium hebben laten zien dat de volledige toepassing van internationale normen echt effectief blijkt te zijn, en dat het niet naleven ervan schadelijk is.... Hier kan geen ruimte zijn voor het verhullen van valse bedoelingen of het plaatsen van de partijdige belangen van één land of groep boven het wereldwijde algemeen belang.

"THE LIES OF MEN & GODS-EPISODE 4": Studie toont aan dat de Egyptische farao genetisch gemodificeerd was met buitenaards DNA.

"THE LIES OF MEN & GODS-EPISODE 3: TOM HORN KWAM HET LUCIFER-APPARAAT TEGEN OP DE BERG GRAHAM TOEN EEN APACHE WAARSCHUWDE VOOR REUZEN!

"Niet nakomen." Die woorden zijn altijd zo geruststellend...

Hoe dan ook, je snapt het idee. De brief van paus Franciscus telt 42.990 woorden (net iets minder dan de lengte van het gemiddelde non-fictie boek in de huidige industrie), dus we zullen er niet verder over uitweiden. We willen alleen het volgende duidelijk maken: als je denkt dat deze "laatste paus" ons gaat redden van de antichrist - de laatste paus die wordt genoemd in de ijzingwekkend accurate "Profetie van de pausen" die eindigt met de vernietiging van Rome - dan is hij dat niet. Alles wat hij zegt lijkt het hele idee te ondersteunen. Zijn brief is opmerkelijk overtuigend over de voordelen van het samenbrengen van de wereld. Hij verweeft zoveel op Christus lijkende liefde en schoonheid in zijn einddoel dat het voor het ongetrainde christelijke oog bijna onmogelijk is om te zien hoe anti-christelijk het eigenlijk is.

Heb je ooit vals geld in handen gehad? Zo ja, dan weet je dat het er identiek uitziet als het echte geld. Het is pas wanneer de valse kopie wordt onderzocht door een getraind oog dat het als frauduleus wordt ontmaskerd. Niet zomaar elke Jane Doe bij de kassa van een supermarkt zal het weten als er een vals biljet haar kant op komt. Het moet nauwkeurig onderzocht worden en bepaalde tests doorstaan of niet doorstaan om te worden geïdentificeerd als vals geld. Hetzelfde principe is hier van toepassing: Het plan van de paus voor wereldeenheid ziet er voor het ongetrainde oog identiek uit als evangelie-koninkrijkswerk. Om het als vervalsing te herkennen, zou het onderzocht moeten worden en bepaalde tests van de Schrift moeten doorstaan of niet. Als dat gedaan is, faalt het doel van Francis elke keer en wordt het ontmaskerd als een frauduleus koninkrijkswerk... en net als Jane Doe, die zich pas later bij de bank realiseert dat ze opgelicht is, wanneer de Eén-Wereld-Orde van de Eindtijd officieel wordt ingehuldigd, zullen de mensen pas achteraf weten dat wat er mooi en legitiem uitzag, een vervalsing was. In tegenstelling tot Jane Doe zullen we meer dan twintig dollar kwijt zijn...

Het probleem is dat christenen de Heer en Zijn Woord goed genoeg zouden moeten kennen om het plan van de paus te onderzoeken om het als frauduleus te ontmaskeren. Dat is het testmechanisme in dit geval.

Jezus zou niets liever willen dan dat Zijn volgelingen wakker worden en zich in Zijn naam spiritueel verenigen over de hele planeet, maar als het een oprechte, spirituele inspanning was, zouden wereldvrede en elk soort filantropisch/humanitair doel dat de paus in zijn brief opsomt, van nature toch voortkomen uit die beweging, omdat dat de ware betekenis is van de "universele broederlijke samenleving" die van nature opborrelt uit het liefhebben van onze Heiland. De enige reden waarom we zo'n behoefte hebben aan de welwillende tussenkomst die Franciscus noemde, is dat de machtigste en welvarendste christelijke kerk in het bekende universum momenteel haar eigen berg middelen gebruikt als matras waarop ze slaapt. Er kan geen koninkrijkswerk voor Christus worden gedaan als Zijn Bruid niet uit bed komt. Dus als een christelijke leider zo prominent als paus Franciscus opduikt en wijst op een politiek, aards koninkrijkswerk dat het ware evangelie vervalst, gaapt de slaperige bruid en zegt: "Gelukkig heeft iemand het door. Ziet er goed uit!" Een bruid die zo lui is, die nauwelijks haar lethargische hand in de lucht kan steken om een duim omhoog te geven voor een plan dat ze niet heeft geanalyseerd aan de hand van de waarschuwingen in de Schrift, heeft zichzelf erop ingesteld om haar Verloofde te bedriegen voor een andere man uit een ander koninkrijk. Ze heeft zichzelf klaargestoomd om de Hoer te zijn.

Het ergste is dit: Als we zo dicht bij deze realiteit zijn als Franciscus wil dat we zijn, dan is het einde heel dichtbij... en toch, tragisch genoeg, wanneer 's werelds meest invloedrijke Christen de kansel neemt om het systeem van de Antichrist in te luiden, halen Christenen overal hun schouders op en zeggen, "Oh... deed hij dat? Dat moet ik gemist hebben. Ach, terug naar Netflix."

We zijn zo dood van binnen. Zo ingeslapen. We zijn zo de kerk van Sardis...

[Sardis] Ik ken jullie daden; jullie hebben de reputatie levend te zijn, maar jullie zijn dood. Wordt wakker! Versterk wat overblijft en op het punt staat te sterven, want ik heb uw daden onvoltooid gevonden... Maar als u niet wakker wordt, zal ik komen als een dief, en u zult niet weten hoe laat ik tot u kom. (Openbaring 3:1-3; NIV)

Maar waarom zou het eigenlijk een verrassing zijn dat de paus het Evangelie van Christus als platform zou gebruiken om het kwaad te promoten? Vorig jaar deed hij precies hetzelfde en wat het grootste nieuws in de geschiedenis had moeten zijn, was niet eens een stipje op iemands radar.

Het prijzen van de Pachamama: Een motie voor een één-wereldreligie

In oktober 2019, in de tuinen van het Vaticaan tijdens het feest van Sint Franciscus, zat de paus - zelf een van de meest prominente wereldleiders en rolmodellen van de christelijke kerk (zij het rooms-katholiek) - vooraan in het midden bij een ceremonie van afgoderij gewijd aan de Moeder-Natuur-achtige Inca-godin van de vruchtbaarheid, de aarde en de oogst, bekend als Pachamama. Foto's en video's[vi] genomen op de site herdenken het hele boomplantritueel, van de vrouwen die op de grond liggen in aanbidding van de naakte, zwangere godin gemaakt van hout en omringd door fruitoffers en kaarsen, tot paus Franciscus die staat en zijn officiële zegening over het beeld uitspreekt.

Hoewel het grote publiek voorafgaand aan dit alles grotendeels onwetend was over de aardgodin en haar verleden, was er na de onomkeerbare roekeloze daad van de paus een eerste golf van online onderzoek die een verband legde met Pachamama's consistente, historische lust voor het bloed van kinderen. De Inca-ceremonie voor het offeren van kinderen stond bekend als het ritueel van Capacocha en de relatie met Pachamama is algemeen bekend. Een groeiend aantal gemummificeerde overblijfselen van adolescenten heeft, samen met oude culturele documentatie, geholpen om de leemtes over deze jonge slachtoffers op te vullen. Drie van deze kinderen - een jongen van zeven, een meisje van zes en een meisje van vijftien dat bekend staat als "het Meisje" (La Doncella) - zijn na vijfhonderd jaar zo goed bewaard gebleven dat het lijkt alsof ze gisteren zijn overleden. (Waarschuwing: De foto's die online staan kunnen voor sommige kijkers beelden zijn.) Twee andere mummies, "Sarita" en "Juanita", zijn de bezienswaardigheid van Arequipa, Peru. In een wetenschappelijk artikel met collegiale toetsing wordt opgemerkt dat in Pachamama's ritueel van Capacocha, de "slachtoffers werden geselecteerd, in sociale status verheven, voorbereid op een pelgrimstocht op grote hoogte en gedood."[vii] De details over hoe de jongeren ter dood werden gebracht zijn verontrustend genoeg dat we niet verder op het onderwerp zullen ingaan, maar het volstaat te zeggen dat het geen snel of pijnloos proces was om een kind aan de godin te offeren. In feite hebben studies aangetoond dat deze nakomelingen maanden of jaren voor hun dood werden voorbereid, of, zoals het geval is met "de maagd", dat ze "in status [vanaf de geboorte] werden opgevoed, vermoedelijk met het uitdrukkelijke doel om van haar een geschikt offer te maken,"[viii] zodat ze ruim de tijd hadden om hun eigen einde te vrezen. Dit is natuurlijk een emotionele marteling bovenop de langzame, rituele mensenoffers.

Toen paus Franciscus werd gevraagd waarom hij een aanbiddingsritueel van deze bloeddorstige, heidense afgod zou faciliteren en vervolgens aan het einde van het ritueel zou deelnemen aan zijn eigen gezaghebbende en voorbeeldstellende aanbiddingsdaad door de zegen over haar uit te spreken, kwamen sommigen in zijn verdediging door te zeggen dat het houten beeld niet Pachamama was, maar "Onze Lieve Vrouw van het Amazonegebied". Antropologen, zoals Steven Mosher van LifeSite News, namen het evenement in de Vaticaanse tuinen onder de loep en reageerden anders. Ze legden uit dat de beeltenis en andere afgodsbeelden zoals deze "werden aanbeden in de vruchtbaarheidscultussen van vele primitieve culturen over de hele wereld en nog steeds worden aanbeden in de uithoeken van het Amazonegebied". In zijn artikel met de titel "Zelfs Paus Franciscus kan niet ontkennen dat de Pachamama een heidense afgod is", legt Mosher verder uit dat de aard van deze culten inderdaad mensenoffers inhoudt als middel om aan de eisen van de godheden te voldoen, en dat, in het bijzonder in de "Zuid-Amerikaanse Pachamama cultus, kinderoffers werden gepleegd."[ix]

Sommigen vroegen zich af of de paus ten tijde van het ritueel wist dat de godin die ze aanbaden zo'n beeld van het kwaad was, in tegenstelling tot een meer etnische voorstelling van Moeder Maria. En natuurlijk zou men kunnen aanvoeren dat het uiterst onwaarschijnlijk is dat van alle adviseurs en functionarissen van de paus er niet één zou hebben geweten wie of wat ze werkelijk aanbaden. (Zelfs als dat het geval zou zijn, is dat niveau van onwetendheid over heidense invloeden alarmerend, als je bedenkt hoeveel leiders op topniveau van de Rooms-Katholieke Kerk deze afgodsceremonie "onschuldig" moeten hebben goedgekeurd. Er moet toch minstens iemand in die kring zijn die voldoende theologie en haar zusterstudie, antropologie, heeft gestudeerd om er zeker van te zijn dat hun geliefde paus niet "per ongeluk een heidens afgodsbeeld aanbidt"? Of, zo niet, op zijn minst voldoende onderscheidingsvermogen om de achtergrond van elk beeld dat naar hun groep wordt gebracht te controleren voordat de ceremonie plaatsvindt? Zelfs als hun motivatie simpelweg is om een schandaal te voorkomen? Nee? Niemand? Gaat de paus zomaar elk afgodsbeeld zegenen dat in zijn aanwezigheid komt zonder verantwoording af te leggen?)

Hoe dan ook, het duurde niet lang voordat de paus, door zijn eigen bekentenis in een publieke verklaring, net nadat dit beeldje en een aantal anderen zoals dit waren gestolen uit de Santa Maria kerk net buiten het Vaticaan en in de rivier de Tiber waren gegooid, erkende dat het beeldje dat betrokken was bij het ritueel helemaal niet Maria was, maar "Pachamama."[x] Hij ging verder met het bekritiseren en veroordelen van degenen die de afgodsbeelden uit de kerk hadden verwijderd, ook al is hun aanwezigheid in het huis van God duidelijk verboden door de Schrift.

Tot zover kan de hele beproeving anders worden afgedaan als een gigantisch misverstand. Maar nadat de hoogste christelijke leider ter wereld zijn rol in en daaropvolgende goedkeuring van deze afvalligheid erkende, zou je denken dat de media-aandacht enorm zou zijn.

...En dat had het ook moeten zijn.

Sliep iedereen? Waarom reageerden zo weinig mensen op dit verhaal? Hier klopt iets helemaal niet...

Paus Franciscus, die een van de zwakste (en meest profane) exegese, hermeneutiek en homiletiek beoefende die deze auteurs tot nu toe hebben gehoord, gebruikte de Bijbel zelf als rechtvaardiging voor zijn aanbidding van de afgod en de verdediging van de afgoden die in de kerk worden getoond. In een glansloze, luie preek, weefde hij ondubbelzinnig een antwoord aan de weinige mensen in het publiek die er genoeg om gaven om antwoorden te vragen - gegeven aan het "algemene publiek" op het Sint-Pietersplein op woensdag 6 november 2019. Franciscus zigzagde rond een paar verzen in Handelingen 17:15-23 en verdraaide zelfs een vers om het tegenovergestelde te vertellen van wat het betekent in de juiste context. In Handelingen 17:16 staat: "Terwijl Paulus nu te Athene op hen wachtte, werd zijn geest in hem geroerd [d.w.z. hij was ontdaan], toen hij zag dat de stad geheel aan afgoderij was overgegeven." Paus Franciscus' verdraaiing van dit vers, in een lezing uit een of andere bijbelvertaling die dubbelzinnig werd gelaten (tenminste in het preektranscript van de officiële website van het Vaticaan), stelde dat Paulus "in zichzelf opwond [d.w.z. hij kon niet gelukkiger zijn] toen hij de stad vol afgoden zag."

We hoeven geen formele woordstudie te houden over de vraag of Paulus boos was of dolgelukkig bij het zien van de afgodsbeelden in de stad. Maar voor het geval dat "gezond verstand" niet genoeg bron is om te verwerpen wat de paus net zei, zullen we dit snel doen: het woord achter "geroerd" in de KJV en "opgewonden" in de PFT (Paus Franciscus Vertaling; excuseer ons sarcasme) is het Griekse paroxuno. Hier zijn de uitspraken van de concordantie, het lexicon en het bijbelwoordenboek van slechts een paar van 's werelds toonaangevende wetenschappelijke bronnen voor woordstudie:

• "irriteren: gemakkelijk provoceren, ophitsen"[xi]-Strong's Concordance
• "irriteren, provoceren, tot woede opwekken... [zoals de context is in] Handelingen 17:16; 1Ko 13:5"[xii]-Thayer's Lexicon
• "van streek zijn, boos zijn, geïrriteerd, verontrust"[xiii]-James Swanson's Woordenboek van Bijbelse Talen met Semantische Domeinen

"THE LIES OF MEN AND GODS - EPISODE 2": Wat zit er achter vliegende serafijnen, reptielen en portalen die boven bergen openen?

"THE LIES OF MEN AND GODS - EPISODE 1": Het Vaticaan, buitenaardse wezens en regeringselites. Is het allemaal toeval?

Natuurlijk kunnen we er nog vijfentwintig bronnen tegenaan gooien die dezelfde contextslachting aanwijzen die Francis hier beging, maar je krijgt het idee. Je zou kunnen zeggen dat paroxuno "scherp maken", "verscherpen", "stimuleren", "aansporen" of "aansporen" betekent (allemaal verwant aan de wortels para en oxys, die iets onverwachts en scherps beschrijven),[xiv] maar alleen als het gaat om iets negatiefs of ongewensts, zoals een scherpe pijnscheut of opwinding over iets. Met dit in gedachten is Francis' toepassing van dit vers net zo logisch als te zeggen dat Paulus "absoluut opgewonden was om snel en scherp gestoken te worden bij het zien van afgoden". Onder geen enkele omstandigheid, daar zijn de oude taalexperts het unaniem over eens, zou Handelingen 17:16 ooit suggereren dat Paulus blij was om zoveel afgoden in Athene te zien. (Dit is, nogmaals, in de veronderstelling dat een "woordstudie" over zoiets nodig zou zijn, omdat de meer voor de hand liggende "karakterstudie" in welke taal dan ook voldoende zou zijn om aan te tonen dat de grote apostel van onze Heer ontzet zou zijn bij het zien van een groep afgoden in een stad van verloren zielen).

Want er komt een tijd, dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar naar hun eigen begeerten zullen zij zich leraars werpen, die jeukende oren hebben; en zij zullen hun oor van de waarheid afwenden en zich tot fabelen wenden. (2 Timotheüs 4:3-4)

Hoe dan ook, na deze schending van de Schrift, waarop paus Franciscus de jongensachtige vreugde van Paulus vaststelde, ging hij verder met uit te leggen hoe de apostel ervoor koos om "een brug te slaan tussen het Evangelie en de heidense wereld" als een interculturele "paus, bruggenbouwer. "Hoewel hij vermijdt uit te leggen hoe dit gedrag consistent kan zijn met Paulus' boodschap aan de kerk in Korinthe dat het samenvoegen van het Evangelie met de heidense wereld een letterlijke, geestelijke onmogelijkheid is - "wat de heidenen offeren, offeren zij aan duivels. ... Gij kunt niet de beker van de Heer drinken en de beker van de duivels" (1 Korintiërs 10:20-21) - Franciscus impliceert sterk dat Paulus niet in staat zou zijn geweest om tegen de Atheners te getuigen zonder hun "afgodsbeeld van de onbekende god" als gespreksgenre. Afgezien van het feit dat deze toepassing totaal discutabel en grijpbaar is (Paulus had absoluut geen heidense afgod nodig om Gods werk te voltooien), is de nadruk van de preek niet alleen een verklaring van opluchting dat Paulus handig een hulpmiddel had om de verlorenen te bereiken. Franciscus speelt een ingenieus en zeer gevaarlijk woordspelletje. Let op zijn slotverklaring:

Ook wij vragen vandaag aan de Heilige Geest om ons te leren bruggen te bouwen met cultuur.... Altijd bruggen bouwen, altijd een uitgestoken hand, geen agressie. Laten we Hem vragen om het vermogen om de boodschap van het geloof op een delicate manier te incultureren, met een contemplatieve blik op hen die onwetend zijn van Christus, bewogen door een liefde die zelfs de meest verharde harten verwarmt.[xvi]

Eenvoudig gezegd: "Inculturatie" is het benadrukken van de christelijke leer in een heidense cultuur; "acculturatie" is wanneer een cultuur verandert (religieus en anderszins) als gevolg van blootstelling aan, of een fusie met, een andere cultuur. Door "inculturatie" te onderschrijven, maakte paus Franciscus zich technisch gezien alleen schuldig aan de suggestie dat we moeten getuigen voor de verlorenen. Echter, in de context van...

• de goddeloze offers van kinderen, "Pachamama", die hij faciliteerde op "christelijke" gronden;
• het besluit om deze afgoden te huisvesten in een kerk die (zogenaamd) gewijd is aan de God van de Bijbel;
• de veroordeling van de personen die deze afgoden uit het huis van God hebben verwijderd; en
• zijn daaropvolgende verminken van de Schrift die Apostel Paulus belijdt als iemand die afgoden vind om vindingrijk en opportunistisch te zijn

-Hij is eigenlijk de agenda aan het pushen van acculturatie en het syncretiseren van het Evangelie met de cultuur en haar kleine goden. Hoewel sommige oppervlakkige elementen van acculturatie heel onschuldig zijn (inwoners van een Amerikaanse stad verhuizen bijvoorbeeld naar Peking, leren Chinees en passen zich aan om veel dichter bij vreemden te staan dan wij in de Verenigde Staten doen), is de Bijbel duidelijk over het volgende: Gods volk is apart gezet (Genesis 12:1-3; Jesaja 43:21); we hebben ononderhandelbare grenzen die zeggen dat we nooit mogen leven zoals de heidenen doen of ons mogen vermaken met de aanbidding van hun goden, anders worden we verachtelijk gevonden en volledig afgesneden van God (Leviticus 18.: 3; Deuteronomium 12:29-31); Gods opperste en allesomvattende oordeel is een directe reactie op het feit dat we weten dat dit soort afgodisch gedrag verboden is, en het dan toch doen (Jeremia 44:23; 1 Koningen 9:9).

De preek van paus Franciscus, in plaats van zowel zijn daden als zijn woorden, heeft een duidelijk plan, en het is niet alleen om de liefde van Christus te tonen aan "verharde harten" en "een brug te slaan" naar de heidenen, maar om het Evangelie samen te smelten met de heidenen, wat, zoals een van de verzen waar zojuist naar werd verwezen laat zien, alleen maar leidt tot het volledig wegnemen van de zegen van God over een natie. De Bijbel gebruiken als excuus en goedkeuring voor handelingen die de Bijbel verbiedt, doet dat... Ondertussen positioneert de paus zichzelf als een interculturele bruggenbouwer die vreedzaam en onschuldig inculturatie en gezond maatschappelijk pluralisme voorstaat.

Hé, weet je nog dat we zeiden dat syncretisme het kwaad is dat schuilgaat achter het glanzende vernis dat pluralisme heet?

Wee hun, die het kwade goed noemen en het goede kwaad; die duisternis voor licht stellen en licht voor duisternis. (Jesaja 5:20)

Wee hen die hun positie als machtigste religieuze figuur in de (huidige) wereld gebruiken om een heidense godin met een bekende geschiedenis van kinderoffers te rechtvaardigen en heilig te verklaren.

Maar goed, dit komt van dezelfde "Heilige Vader" die in 2018 - toen leden van de hiërarchie van het Vaticaan werden geconfronteerd met talloze beschuldigingen van het verbergen van seksueel misbruik van kinderen binnen de katholieke kerk - Satan als degene aanwees die "de zonde aan het licht bracht" van de beschuldigde leiders. Het zou voor ons allemaal een grotere schok moeten zijn dat hij zijn platform niet gebruikte om de kinderen te verdedigen wier onschuld werd bezoedeld. Maar zelfs de nieuwswebsite van het Vaticaan citeert uit die publieke verklaring, toen paus Franciscus zei: "De 'Grote Aanklager' is ontketend en valt bisschoppen aan."[xvii] Misschien moeten we er niet van uitgaan dat kinderen bovenaan het prioriteitenlijstje van de Heilige Vader staan, hè?

Natuurlijk moeten we niet verbaasd zijn. Technisch gezien promoot het pausdom de verering van Pachamama al sinds 1985. Paus Johannes Paulus II sprak in een openbare preek tot de inwoners van Cuzco, Peru, op zondag 3 februari van dat jaar, rechtstreeks tot het Inca volk met de woorden:

De Kerk verwelkomt in feite de culturen van alle volkeren. In hen zijn er altijd de sporen en zaden van het Woord van God. Zo deden jullie voorouders, toen ze eer betoonden aan het land (Mama Pacha), niets anders dan het erkennen van de goedheid van God en zijn weldadige aanwezigheid, die hen voedsel gaf door het land dat ze bewerkten.[xviii]

Het lijkt erop dat de agenda om de beker van de Heer en de beker van Pachamama te drinken al geruime tijd aan het broeien is.

Gij kunt niet drinken van de beker des Heren en van de beker der duivelen; gij kunt niet deelhebben aan de tafel des Heren en aan de tafel der duivelen. (1 Korintiërs 10:21)

Vanwege de aard van Pachamama's adolescente bloeddorst, nadat het verhaal over de heidense aanbidding van paus Franciscus een paar "nobody cares" hoeken van het internet had bereikt, brachten locals de twijfelachtige beslissing van deze religieuze leider in verband met de invloed van de kind-offer god Moloch uit het Oude Testament. Ook zijn afgod had een paar dagen eerder een ereplaats gekregen bij de ingang van het Romeinse Colosseum, net buiten het Vaticaan. Het Romeinse Colosseum is, zoals velen weten, een belangrijke locatie voor diegenen die de verspreiding van het vroege christendom bestuderen; het was precies op deze plek dat veel christelijke martelaren op onnodig gewelddadige en bloederige manieren werden geëxecuteerd, voornamelijk als vermaak voor de Romeinen die hen zagen sterven. Dit enorme standbeeld van Moloch leek volgens toeristen de poortwachter van de plek te zijn, neerkijkend op voorbijgangers "om de spot te drijven met de heilige plaats waar de heilige martelaren hun bloed vergoten voor het ware geloof."[xix] De ironie van de timing tussen de verschijning van het Moloch-afgodsbeeld in het Colosseum en de zegening van Pachamama door de paus ging niet aan iedereen voorbij...

Weet je, het is echt geen wonder dat veel dispensationalisten geloven dat de paus ofwel de Antichrist ofwel zijn Valse Profeet zal zijn. Als een centrale gebeurtenis van de Eindtijd het plaatsen van het Afgodsbeeld in de Tempel is (zie Daniël 8:11-14; 9:27; 11:30-31; 12:11; Openbaring 13:15; Matteüs 24:15; Lucas 21:20-21), dan is Pachamama een slim instrument om het publiek klaar te stomen.

Onthoud dat de bliksem insloeg in het Vaticaan op de avond dat de laatste paus, Benedictus XVI, aftrad - 28 februari 2013. Zou dat de God van de Bijbel zijn geweest die de dag markeerde waarop Zijn vijand een verbond sloot met de Rooms-Katholieke Kerk? Zou Franciscus werkelijk een van deze eschatologische figuren uit het boek Openbaring kunnen zijn, zoals zoveel stemmen beweren?

VOLGENDE: Katholieke leiding zegt dat paus "valse profeet" is

Eindnoten

[i] Pope Francis, in an encyclical released on October 3, 2020, translated and archived by the official Vatican website: “ FRATELLI TUTTI : Of the Holy Father, Francis, On Fraternity and Social Friendship,” Vatican , last accessed October 27, 2020, http://www.vatican.va/content/francesco/en/encyclicals/documents/papa-francesco_20201003_enciclica-fratelli-tutti.html .

[ii] Ibid.

[iii] Ibid.

[iv] Ibid.; note that internal quotation marks were removed to avoid confusion, since Pope Francis is here quoting an earlier document that he, himself, was author of.

[v] Ibid.; last set of internal quotation marks were removed to avoid confusion, since Pope Francis is here quoting an earlier document that he, himself, was author of.

[vi] Both photos and videos of this incident can be found all over the web at this time, due to the fact that the controversy was so recent. However, as one close-up example showing the blessing of the idol by Pope Francis, see: “Video Shows Pope Francis Blessing Controversial ‘Pachamama’ Statue,” YouTube, uploaded by LifeSiteNews on October 24, 2019, last accessed January 10, 2020, https://www.youtube.com/watch?v=2Wjdkrfj5OI .

[vii] Wilson, Andrew S., Timothy Taylor, Maria Constanza Ceruti, et al, “Stable Isotope and DNA Evidence for Ritual Sequences in Inca Child Sacrifice,” October 16, 2007, Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America (PNAS) , last accessed October 15, 2020, https://www.pnas.org/content/104/42/16456 ; quote taken from the abstract of the article.

[viii] Ibid.

[ix] Steven Mosher, “Not Even Pope Francis Can Deny the Pachamama is a Pagan Idol,” October 28, 2019, LifeSite News , last accessed January 10, 2020, https://www.lifesitenews.com/blogs/not-even-pope-francis-can-deny-the-pachamama-is-a-pagan-idol .

[x] John-Henry Weston, “Pope Calls Statues ‘Pachamamas’ and Apologizes for Their Removal from Church,” October 25, 2019, LifeSite News , last accessed January 10, 2020, https://www.lifesitenews.com/news/pope-calls-statues-pachamamas-and-apologizes-for-their-removal-from-church?utm_source=LifeSiteNews.com&utm_campaign=15fdf5d6d6-Daily%2520Headlines%2520-%2520U.S._COPY_620&utm_medium=email&utm_term=0_12387f0e3e-15fdf5d6d6-401421241 .

[xi] Strong, J., A Concise Dictionary of the Words in the Greek Testament and The Hebrew Bible: Vol. 1 (Bellingham, WA: Logos Bible Software; 2009), 56.

[xii] Thayer, J. H., A Greek-English Lexicon of the New Testament: Being Grimm’s Wilke’s Clavis Novi Testamenti (New York: Harper & Brothers; 1889), 490.

[xiii] Swanson, J., Dictionary of Biblical Languages with Semantic Domains: Greek (New Testament) (electronic ed., Oak Harbor: Logos Research Systems, Inc.; 1997), entry “4236.”

[xiv] For a bit more reflection, see: “Strong’s G3947,” Blue Letter Bible , last accessed October 16, 2020, https://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=G3947&t=KJV ; then, on this same page, follow the links near the top in the “Root Word (Etymology)” box to the roots G3844 and G3691 to study how paroxuno or paroxyno formed from a term that would have never applied itself to Pope Francis’ “thrills” application.

[xv] Pope Francis, in a sermon delivered to the “general audience” at St. Peter’s Square on Wednesday, November 6, 2019; translated and archived by the official Vatican website: “Catechesis on the Acts of the Apostles—15. ‘ Whom you adore without knowing him, I tell you ’ ( Acts  17:23). Paul at the Areopagus: an example of the inculturation of the faith in Athens,” Vatican , last accessed October 16, 2020, http://w2.vatican.va/content/francesco/it/audiences/2019/documents/papa-francesco_20191106_udienza-generale.html .

[xvi] Ibid; emphasis added.

[xvii] “Pope Francis at Mass: Bishops Must Pray to Overcome ‘Great Accuser,’” September 11, 2018, Vatican News , last accessed October 22, 2020, https://www.vaticannews.va/en/pope-francis/mass-casa-santa-marta/2018-09/pope-francis-mass-great-accuser-bishops-scandal.html .

[xviii] Pope John Paull II, in a public homily on Sunday February 3, 1985; translated and archived by the official Vatican website: “Apostolic Journey to Venezuela, Ecuador, Peru, Trinidad and Tobago: Liturgy of the Word in Cuzco,” Vatican , last accessed October 16, 2020, http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/es/homilies/1985/documents/hf_jp-ii_hom_19850203_cuzco.html .

[xix] “Statue of Ancient God of Child Sacrifice Put on Display in Rome,” November 6, 2019, LifeSite News , last accessed January 10, 2020, https://www.lifesitenews.com/news/statue-of-ancient-god-of-child-sacrifice-put-on-display-in-rome-days-before-amazon-synod .

Bron: PART 25: LIES OF MEN AND GODS—Pope 'Calls' for Antichrist System » SkyWatchTV