DEEL 16: LEUGENS VAN MENSEN EN GODEN - Controleer de kinderen

14 mei 2023 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15

WAAROM BRENGT SKYWATCH TV LATER DIT NAJAAR DE MULTI-EPISODE DOCUSERIE "RESCUE US" UIT?

Voor velen die de huidige richting van Amerika bestuderen, lijken speculaties over het passeren van een point of no return niet uitgesloten. Veel van de manieren waarop de cultuur de grenzen van het fatsoen opzoekt, zijn immers stoutmoediger dan in vorige generaties. Maar wat hebben we als samenleving omarmd dat aangeeft dat we inderdaad te ver zijn gegaan?

Het antwoord op deze vraag kan vele vormen aannemen, maar één belangrijk antwoord is het bovenstaande citaat van Mandela, dat stelt dat onze kinderen de meest accurate samenvatting zijn van de toestand van de samenleving. Terwijl de cultuur voortschrijdt, is er sprake van het in gevaar brengen van deze gekoesterde activa via een verscheidenheid aan elementen, variërend van het verval van onderwijs tot zelfs de normalisering van pedofilie. Zulke wreedheden zullen toch zeker nooit omarmd worden! Toch zijn we dichter bij zulke extremen dan men denkt.

Onderwijs Indoctrinatie

"Niet tijdens mijn toezicht!"

Dat is meestal de reactie op een immoreel of onsmakelijk voorstel.

Dit is een bewonderenswaardig standpunt, en één dat we moeten innemen wanneer we een aversieve agenda in de gaten houden. Het wordt echter vaak beantwoord met een subversieve en zelfs kwaadaardige tegenpositie die zegt: "Niet onder jouw toezicht. Tuurlijk, geen probleem. We conditioneren de kinderen gewoon en laten het in hun plaats gebeuren." Helaas heeft dit herhaaldelijk plaatsgevonden in de Amerikaanse (en wereld) geschiedenis. En hoewel deze auteurs pleiten voor de heropening van de scholen na COVID-19 en de hervatting van de structuur voor onze kinderen, zijn er gebreken in de instellingen die zij voltijds bezoeken. Evenzo willen wij erkennen dat er in ons openbaar onderwijssysteem veel prachtige volwassenen zijn die zich dagelijks opofferen en wier bijdragen moeten worden toegejuicht. Maar helaas is ditzelfde systeem op vele manieren gekaapt door een factie die onze jeugd gehersenspoeld wil zien om destructieve propaganda te omarmen ten koste van hun eigenlijke opleiding, en misschien zelfs van hun ziel.

Het is veel gemakkelijker om te wijzen op de gebreken van het systeem dan om de noodzakelijke herziening te schetsen die nodig is om de fouten recht te zetten. Over het algemeen is het recht op onderwijs voor iedereen een voorrecht dat onze burgers genieten omdat vorige generaties die geen openbare scholen hadden, offers hebben gebracht om zo'n systeem op te bouwen voor toekomstige generaties. Daarom zijn we dankbaar dat het beschikbaar is.

Maar wat was opgezet als een instrument om leerlingen voor te bereiden op een succesvolle toekomst in alle facetten van het leven (betaald werk, bijdrage aan de samenleving, voorbereiding op gezins- en individuele verantwoordelijkheden, hoger denkniveau, enz. Helaas doen deze gebieden de academische wereld tekort en worden beïnvloedbare leerlingen blootgesteld aan onderwerpen en propaganda waar hun geest niet alleen vaak niet klaar voor is, maar die aan de ouders moeten worden overgelaten.

Een plaats om te beginnen bij het bekijken van de evolutie van het onderwijs in de afgelopen decennia wat niet langer wordt onderwezen. De lijst van vakken die door veel openbare scholen zijn geschrapt, kan u verbazen. Het omvat, maar is niet beperkt tot, het volgende: maatschappijleer, Amerikaanse geschiedenis, cursief schrijven, spelling, aardrijkskunde, huishoudkunde, spreken in het openbaar, koor, toneel, band, typen en vele vreemde talen. Sommige zijn opgenomen in andere vakken. Typen is bijvoorbeeld opgenomen in computerklassen, maar de kunst van het "typen" - typen zonder naar je vingers te kijken - wordt in veel regio's niet meer onderwezen. Spelling is niet langer een eigen vak, maar woorden worden gecontroleerd en gecorrigeerd in de cursussen van "bovenbouwvakken" zoals creatief schrijven. Sommigen zetten echter vraagtekens bij de waarde van deze veranderingen. Verder is in veel districten de tijd die kinderen in de "pauze" doorbrengen verminderd - op sommige plaatsen zelfs bijna helemaal ingekort.

Decennia geleden zeiden leerlingen elke ochtend de "Belofte van Trouw" op, en weinigen maakten daar bezwaar tegen. Hoewel ze het recht hadden om deze recitatie te weigeren sinds het begin van de jaren 1940, onder het recht van vrije meningsuiting van het Eerste Amendement, was het toch de gewoonte van de meerderheid om mee te doen.[i] Maar toen een steeds pluralistischer cultuur onze scholen binnendrong, waarbij elke leerling zijn of haar eigen religieuze opvattingen inbracht, werd de zin "onder God" zo'n twistpunt dat de meeste scholen de dagelijkse recitatie van de Belofte opzij zetten in de hoop de multiculturele vrede te bewaren. Twee decennia later werd het schoolgebed verboden volgens dezelfde grondwettelijke parameters, waardoor individuele en kleine groepen leerlingen alleen mogen bidden als het door leerlingen wordt geleid en niet onder dwang.[ii] Via deze en vele andere veranderingen is God bijna uit onze schoolomgeving verwijderd.

Omdat ouders de laatste jaren meer tijd op het werk en minder thuis doorbrengen, hebben scholen steeds meer verantwoordelijkheid op zich genomen bij de opvoeding van kinderen. In sommige opzichten is deze interventie een welkome verlichting geweest. Zomerschoolprogramma's helpen ouders die voltijds werken door overdag voor kinderopvang te zorgen; schoolbusactiviteiten helpen besparen op vervoerskosten en geven ouders van oudere kinderen enige flexibiliteit in hun werktijd. En voedselprogramma's zijn een ander teken van de toenemende betrokkenheid van scholen bij de zorg voor kinderen. Maar let op de verschuiving in de rol van de school: In de afgelopen decennia is de rol van de school veranderd van geen lunch (vroeger werd de lunch altijd in bruine zakken meegenomen) naar warme lunch en zelfs ontbijt. Tijdens de sluiting van het coronavirus zijn veel scholen doorgegaan met het verstrekken van lunches, die via schoolbussen bij particulieren thuis werden afgeleverd, omdat men beseft dat schoolmaaltijden voor veel kinderen de enige warme maaltijden zijn waarop zij kunnen rekenen. (Deze service is niet uniek voor de pandemie; rugzakprogramma's in heel Amerika sturen al jaren voedzaam voedsel mee naar huis om de kinderen tijdens weekenden en vakanties te ondersteunen)[iii].

Natuurlijk zijn verlengde uren, vervoer en maaltijden prachtige programma's die een enorm verschil maken in het leven van gezinnen, maar het feit dat ze überhaupt nodig zijn benadrukt een ander probleem: Ouders zijn zo dun gezaaid dat ze steeds meer op scholen vertrouwen voor hulp. Helaas is de ruil voor deze afhankelijkheid soms dat de school - al dan niet expliciet vermeld - in het ouderlijk gezag treedt. Met andere woorden, de hulp die ouders krijgen gaat vaak gepaard met het opgeven van hun macht en invloed over hun eigen kinderen. Velen vinden dat scholen de laatste decennia te ver zijn gegaan in het onderwijs en de rechten van ouders hebben geschonden, terwijl ze op academisch gebied zelfs minder effectief zijn geworden.

Milde versies van deze overtreding zijn het duidelijkst te zien in de maaltijdprogramma's. Vanwege wetten inzake voedingsvoorschriften hebben veel scholen hun grenzen overschreden door leerlingen te verbieden om lunches te eten die ouders van thuis meegeven. In één geval kreeg een kleuter in North Carolina kipnuggets, omdat een inspecteur zei dat het lunchpakket van het kind van een "sandwich met kalkoen en kaas, banaan, chips en appelsap... niet voldeed aan de richtlijnen van het Amerikaanse Ministerie van Landbouw."[iv] Een eenvoudige Google-zoekopdracht geeft links naar tientallen meldingen van scholen die zich dagelijks bemoeien met zaken die aan de ouders en hun kinderen moeten worden overgelaten.

Ernstiger voorbeelden van dit soort ouder-dwang zijn te vinden in de tienerjaren. Sinds de jaren negentig hebben openbare schoolbesturen wankelden heen en weer over het uitdelen van condooms en aanverwante artikelen via CAPs (condoom beschikbaarheids programma's), een tandem inspanning van de Centers for Disease Control (CDC) en de schooldistricten.[v] Tieners zien de school vaak als een alternatieve bron van gezag en middelen wanneer hun wensen niet overeenkomen met de principes van hun ouders of voogden of wanneer ouders of voogden niet beschikbaar zijn om hen aan dergelijke benodigdheden te helpen. Veel mensen zijn verbaasd te vernemen dat de meeste staten medische autonomie toekennen aan personen wanneer zij midden in de tienerleeftijd zijn - meestal tussen vijftien en zestien jaar oud. Dit betekent dat (afhankelijk van de staat) leerlingen vanaf vijftien jaar medische behandeling kunnen krijgen, beslissingen kunnen nemen over geslachtsverandering of hormoontherapie, geboortebeperking kunnen krijgen, een abortus kunnen ondergaan, vaccinaties kunnen krijgen, of bijna alles kunnen doen wat in de categorie "medisch" valt, zonder ook maar een ouder te hoeven raadplegen. En in sommige gevallen helpen scholen hen daarbij.

Vaccinaties zijn momenteel beschikbaar op scholen, via "schoolgebonden programma's" waarvoor leerlingen onder een bepaalde leeftijd alleen een ondertekende toestemming van een ouder nodig hebben. Maar zelfs met toestemming van een ouder zullen scholen een niet-verplicht vaccin niet opleggen aan een kind dat dat niet wil.[vi] Aan de andere kant zullen de schoolklinieken een tiener die de wettelijke leeftijd voor medische toestemming heeft bereikt, toestaan de vaccinaties te accepteren zonder toestemming of kennisgeving van een voogd. Een ouder die om een vaccin voor een minderjarige heeft gevraagd, kan dus tot de ontdekking komen dat het kind het heeft geweigerd, terwijl een andere ouder wiens tiener vijftien of zestien is, tot de ontdekking kan komen dat zijn of haar kind een behandeling heeft gekregen die hij of zij niet goedkeurde.

Erger nog dan het idee dat een kind tegen de wil van een ouder wel/niet gevaccineerd kan worden, zijn verhalen zoals dat van een moeder uit Seattle, wier vijftienjarige dochter een abortus onderging, geregeld door de middelbare school van het meisje zonder medeweten van de moeder. [vii] De vrouw had een toestemming getekend om haar dochter door de schoolverpleegster te laten behandelen voor wat volgens haar beperkt zou blijven tot het beoordelen van kleine gezondheidsproblemen. Later ontdekte ze echter dat het jonge meisje zich had laten behandelen en een zwangerschapstest had gekregen. Zij kreeg vervolgens een taxi die haar naar een abortuskliniek bracht. Haar werd verteld dat als zij de zaak geheim hield, er geen financiële gevolgen zouden zijn. viii] Het formulier dat de ouder ondertekende stond haar dochter blijkbaar ook toe om geboortebeperking te krijgen. Het meest schokkende is dat er in dit hele scenario geen wetten zijn overtreden. De wet stond minderjarigen toe om "een abortus en abortus-gerelateerde diensten te verkrijgen op elke leeftijd zonder de toestemming van een ouder, voogd, of vader van het kind...[samen met] het testen op seksueel overdraagbare aandoeningen...geestelijke gezondheidszorg, en prenatale zorg...volgens de wet"[ix].

"THE LIES OF MEN & GODS-EPISODE 4": Studie toont aan dat de Egyptische farao genetisch gemodificeerd was met buitenaards DNA.

"THE LIES OF MEN & GODS-EPISODE 3: TOM HORN KWAM HET LUCIFER-APPARAAT TEGEN OP DE BERG GRAHAM TOEN EEN APACHE WAARSCHUWDE VOOR REUZEN!

Afgezien van het feit dat de school te ver is gegaan, worden ouders die dit soort wreedheden hebben meegemaakt geconfronteerd met een ander verwoestend probleem: het feit dat hun kind een levensveranderende beslissing heeft genomen en een traumatische klinische procedure heeft ondergaan zonder ouderlijk advies - en alleen. Hoewel deze praktijk wijdverbreid is in Amerikaanse scholen, gebeurt het ook in andere landen, met grotendeels dezelfde verwoestende gevolgen voor gezinnen. Zo ontdekte een moeder uit Nieuw-Zeeland vier dagen nadat het was gebeurd dat haar zestienjarige dochter een abortus had ondergaan. "Ik was geschokt," zei de moeder, "geschokt dat ze dat alleen had moeten doormaken, en geschokt dat haar vrienden en begeleiders vonden dat ze niet met ons mocht praten."[x] De vrouw wees op de ironie van schoolbestuurders die ouders bellen om academische inzinkingen of gedragsproblemen te bespreken, maar een zwangerschap en abortus geheim houden. Ze was verder verontwaardigd dat de "vervolgbegeleiding voor haar dochter 'niet-bestaand' was."[xi]

Sommigen zullen scholen snel verdedigen door te stellen dat geheime abortussen en andere medische behandelingen die achter de rug van de ouders om worden geregeld niet alledaags zijn. Anderen zullen er echter op wijzen dat deze gebeurtenissen uit de aard der zaak niet worden gemeld. Dus in werkelijkheid weten we niet hoe vaak dit soort dingen gebeuren. Wat we wel weten is dat ze hebben plaatsgevonden, en het kan weer gebeuren. Naarmate de cultuur verandert, worden ook de soorten medische beslissingen die een leerling zonder betrokkenheid van een ouder kan nemen, gevarieerder. Met de toename van het aantal kinderen en tieners dat interesse toont in een geslachtsverandering en/of hormoontherapie, kunnen deze ondermijnende en dwingende handelingen van scholen diepere schade toebrengen aan gezinnen door in te grijpen in gesprekken die wanhopig tussen kinderen en ouders moeten plaatsvinden en nooit zonder medeweten van een ouder zouden mogen plaatsvinden.

Revolutie in seksuele voorlichting

Deborah Tackmann, lerares gezondheid op openbare scholen, doet dit werk al sinds 1976.[xii] Ze merkt op dat er in de eerste jaren dat ze gezondheidslessen gaf, geen nationale richtlijn of gemeenschappelijk leerplan was voor haar leerlingen; de les was eerder bedoeld om gewoon te kijken naar de algemene gezondheid van een individu en uit te leggen hoe de fysieke systemen in het lichaam samenwerken. "Het was een systeembenadering," zei ze. "Hier is het ademhalingssysteem, de bloedsomloop." Later, zei ze, toen statistieken het probleem van zelfmoord onder tieners aan het licht brachten, was de reactie van de school: "Oh! We hebben een probleem met zelfmoord. Misschien moeten we erover praten."[xiii] Als lerares die haar middelbare scholieren "hormonen met benen" noemt, zegt ze dat een van de uitdagingen van seksuele voorlichting in de moderne cultuur is om leerlingen vaardigheden bij te brengen "om toegang te krijgen tot...informatie...en nee te zeggen tegen bepaald gedrag maar ja tegen relaties."[xiv] Om zeker te zijn is het onderwerp van seksuele voorlichting op openbare scholen ingewikkeld geworden in de loop van haar jaren als lerares. Terwijl de lessen gezondheids- en lichamelijke opvoeding begonnen met het bestuderen van voeding en het lopen van rondjes, hebben belangrijke veranderingen - zoals de opdringerigheid van de media in de afgelopen jaren die de gezondheid van kinderen heeft beïnvloed, opkomende ziekten zoals HIV waardoor seksuele opvoeding een koploper is geworden onder de gezondheidsgerelateerde onderwerpen, en de alledaagse status van relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht - ertoe geleid dat opvoeders opener dan ooit moeten praten over veel aspecten van seksualiteit.[xv]

Kortom, de culturele veranderingen buiten de school hebben grote invloed op wat er achter de klasdeuren gebeurt. En helaas is de school niet langer de onschuldige plaats waar een kind het ABC leert en de tafels van vermenigvuldiging uit het hoofd leert. Terwijl de wereld verder afglijdt naar verwarring, nemen kinderen hun vragen mee naar de academische omgeving en vragen vaak de faculteit om antwoorden, waarbij de antwoorden niet altijd overeenkomen met de normen van de ouders.

Heeft Google het openbare onderwijssysteem gekaapt?

Er ontstond een grote kloof tussen veel ouders en de scholen van hun kinderen toen Google Chromebooks gemeengoed werden in de klas. Dit lijkt een hele sprong, maar het heeft meer problemen veroorzaakt dan je op het eerste gezicht zou denken. De openbare scholen van Chicago behoorden tot de eerste die overschakelden van schriftelijk werk naar een online interface met behulp van door Google gesponsorde hulpmiddelen zoals Google Classroom, Gmail, Google Calendar en Google Docs. De omschakeling werd in 2012 ingezet door bijna vierhonderdduizend leerlingen in Chicago; en nu gebruiken meer dan dertig miljoen leerlingen deze hulpmiddelen.[xvi] Google heeft veel van zijn concurrenten op school (zoals Apple en Microsoft) overtroffen, niet alleen door hun Chromebooks extreem betaalbaar te maken, maar ook door software te maken die onderwijshulpmiddelen biedt waarmee leerlingen en docenten volledig via de kleine laptops kunnen interfacen. De apparaten werden tijdens de COVID-19-schoolsluitingen van "zeer nuttig" tot "van onschatbare waarde", waardoor het onderwijs ondanks de pandemie door kon gaan. Bij zulke drastische sluitingen zou je denken dat de technologie wordt omarmd, maar toch is er weerstand. Waarom?

Natasha Singer van de New York Times zegt: "In tegenstelling tot Apple of Microsoft, die vooral geld verdienen met de verkoop van apparaten of softwarediensten, haalt Google het grootste deel van zijn inkomsten uit online reclame - die voor een groot deel gericht is door geraffineerd gebruik te maken van de gegevens van mensen."[xvii] Dit ene punt leidt ertoe dat velen zich afvragen of Google echt streeft naar onderwijsinstellingen door creatieve online-hulpmiddelen en betaalbare laptops te maken, of dat er meer achter dit plan zit. Voorziet Google een zo groot deel van de bevolking - studenten - van de technologie om gegevens te verzamelen waarmee het later, als ze volwassen zijn, geld kan verdienen aan hetzelfde segment van de bevolking? Velen beweren dat we niet zeker weten of de informatie die van kinderen wordt verzameld, hen uiteindelijk zal helpen of schaden.[xviii] Het is op dit moment moeilijk om antwoorden te krijgen; Google heeft geweigerd precies aan te geven welke gegevens het van zijn leerlingen verzamelt en hoe deze informatie wordt gebruikt.[xix].

Kunnen we er bovendien van uitgaan dat deze informatie niet in verkeerde handen valt? Deze zorg is niet ongegrond. Deze auteurs kennen persoonlijk iemand wiens dochter in online chatrooms werd gelokt door een roofdier; de zaak vereiste politie-interventie voordat het kon worden opgelost. Advocaat-generaal Hector Balderas van New Mexico lijkt te geloven dat de lage verkoopprijzen die Google aan scholen biedt niet voortkomen uit welwillendheid, maar uit de belofte van een of ander voordeel.[xx] Banderas' beschuldiging betreft de schending door Google van de Children's Online Privacy Protection Act, die ouderlijke toestemming vereist voor het verzamelen van informatie over kinderen jonger dan dertien jaar. Volgens de procureur-generaal heeft deze technologie "kinderen en ouders hun autonomie ontnomen... kinderen gedwongen zich neer te leggen bij voortdurende controle, tot in de eeuwigheid, in ruil voor hun onderwijs."[xxi] Google is ervan beschuldigd Chromebooks te gebruiken om kinderen in de gaten te houden "via internet, op verschillende apparaten, bij hen thuis en ver buiten de onderwijssfeer."[xxii].

Al deze zorgen, maar veel ouders die een oplossing voor hun kinderen willen vinden, worden tegengehouden: "Geen Google, geen toegang. Geen toegang, geen onderwijs."[xxiii] Voor velen voor wie thuisonderwijs of privéonderwijs geen optie is, is naleving van het op Google gebaseerde onderwijs de enige keuze. Dit is verontrustend als we weten dat roofdieren zich richten op technologie die door kinderen en tieners wordt gebruikt, dus Chromebooks en andere educatieve materialen en apparaten zullen bovenaan de lijst staan van degenen die onder vuur liggen. Veel scholen die ouders verzekeren dat ze cyberbeveiligingsapps hebben geïnstalleerd op apparaten die aan leerlingen worden verstrekt, verzwijgen bovendien dat deze beveiligingen meestal alleen effectief zijn als ze zijn ingelogd op het wi-fi van de school. Dit betekent dat de leerling het meest kwetsbaar is wanneer hij of zij thuis is - misschien alleen.[xxiv] De FBI heeft meerdere malen gewaarschuwd dat het gebruik van educatieve-tech hardware en software minderjarigen vatbaar kan maken voor een verscheidenheid aan risico's, en soms "unieke exploitatiemogelijkheden voor criminelen" kan bieden, met inbegrip van maar niet beperkt tot "social engineering, tracking, identiteitsdiefstal of andere middelen om kinderen als doelwit te nemen."[xxv] Merk op dat tracking een van de potentiële gevaren is die de FBI opsomt en erkent. Bij veel van deze apparaten kunnen hackers gemakkelijk locaties achterhalen, wat betekent dat als een roofdier het op een kind gemunt heeft, de hacker waarschijnlijk weet waar hij of zij hem of haar kan vinden.

"THE LIES OF MEN AND GODS - EPISODE 2": Wat zit er achter vliegende serafijnen, reptielen en portalen die boven bergen openen?

"THE LIES OF MEN AND GODS - EPISODE 1": Het Vaticaan, buitenaardse wezens en regeringselites. Is het allemaal toeval?

Worden we dommer gemaakt?

De beschuldiging dat Amerikanen opzettelijk dommer worden gemaakt is niets nieuws. De uitdrukking is verspreid over de beginjaren van Hollywoodfilms, toen scripts moesten worden aangepast aan het opleidingsniveau van het beoogde publiek. In 1991 bracht John Taylor Gatto het boek Dumbing Us Down uit, waarin hij stelde dat het onderwijssysteem het vermogen van kinderen om zich creatief te ontplooien verstikt en hen tot slachtoffer maakt, door hen te leren slechts "radertjes in de machine" te zijn van een gestandaardiseerd en gebroken systeem. [xxvi] Sinds dat boek en andere soortgelijke boeken zijn verschenen, verwijst de uitdrukking "dumbing down" meestal naar een agenda die het openbare onderwijssysteem heeft geïnfiltreerd in een poging om een meer kneedbare, controleerbare, beïnvloedbare samenleving te creëren die verstoken is van persoonlijke empowerment, vindingrijkheid en zelfvoorziening.

Het is geen geheim dat in de afgelopen decennia de academische scores zijn gedaald. Uit een in 2018 door het Amerikaanse ministerie van Onderwijs uitgevoerd onderzoek bleek dat bijna 20 procent van de afgestudeerden van de middelbare school analfabeet is, en een even groot aantal leest alleen op elementair niveau.[xxvii] Voor sommigen is dit het trieste resultaat van een schoolsysteem dat steeds meer verantwoordelijk is geworden voor taken die ouders thuis zouden moeten uitvoeren, terwijl anderen bezuinigingen en onderbezetting als schuldige aanwijzen.

Sommigen geloven echter dat dit het resultaat is van een opzettelijk en subversief eugenetisch project waarbij de bevolking wordt klaargestoomd om "een bevolking van hersenloze, robotachtige burgers te worden die eenvoudigweg doen wat hen wordt opgedragen... [en waarbij] het hersenspoelen al vroeg begint op de Amerikaanse scholen. "Zij die dit geloven verbinden gemakkelijk de voorbedachte academische achteruitgang van de huidige generaties met het voorselectieproces van een beroepsbevolking voor de Nieuwe Wereld Orde. xxix] Als er waarheid zit in deze speculaties, dan krijgt de bereidheid van de school om zich te buiten te gaan aan ouderlijk gezag een nieuwe dimensie, terwijl het alarm in verband met de passiviteit waarmee veel ouders dit binnendringen toestaan ook toeneemt.

Hoe dan ook, één ding mag niet onvermeld blijven: de onbetwistbare correlatie tussen sociaal-economische status en schoolprestaties.[xxx] Dit wordt een terugkerende familiale val waar de volgende generaties moeilijk uit zal kunnen breken. Al vroeg blijkt uit statistieken dat gezinnen die het financieel moeilijk hebben vaak kinderen hebben die ook problemen hebben op school, en het verband is complex en door velen uitvoerig bestudeerd. Enkele factoren die hiertoe zouden kunnen bijdragen zijn dat deze jongeren minder ervaringen hebben die de academische ontwikkeling bevorderen, minder toegang hebben tot nuttige hulpmiddelen zoals computers, boeken en tutors, en zelfs minder mogelijkheden hebben om hun opleiding na de middelbare school voort te zetten. [xxxi] De lagere sociaal-economische status, gekoppeld aan een lagere waarschijnlijkheid dat een student zijn of haar opleiding na het afstuderen voortzet, is echter ook een voorspeller van iemands toekomstige sociaal-economische status. xxxii] Zo worden onderwijsprestaties en toekomstig financieel welzijn cyclisch in gezinnen, een draaimolen waar veel jongeren het gevoel hebben dat ze niet vanaf kunnen springen, waardoor ze niet gemotiveerd zijn om het zelfs maar te proberen. Naarmate de academische idealen dalen, zien hele familiestambomen de levensstandaard voortdurend dalen - tenzij de jongste generaties het momentum veranderen. Nu scholen zich minder richten op veel wetenschappelijke onderwerpen van weleer en meer tijd besteden aan het overnemen van de rol van de ouders en het bespreken van politieke propaganda in de klas, lijkt het erop dat veel van deze jongeren in alle opzichten in het nadeel zijn. Ongeacht de reden achter de afname van het academisch succes in recente generaties, kunnen we moeilijk betwisten dat de kwestie problematisch is. Bij het afstuderen op de middelbare school kiezen leerlingen in de eerste plaats voor een van de volgende drie wegen: voortgezet onderwijs, werk of militaire dienst. Een probleem dat voortkomt uit het moderne onderwijssysteem, dat "scores van gestandaardiseerde tests hoger inschat dan het eigenlijke curriculum dat in de klas wordt onderwezen... betekent dat leerlingen alleen leren hoe ze toetsen moeten afleggen, maar dat ze andere leermogelijkheden missen om hun potentiële vaardigheden en kennis te ontwikkelen." Het probleem voor de nationale veiligheid ontstaat wanneer afgestudeerden die van plan zijn zich in te schrijven bij de gewapende diensten ontdekken dat zij niet voor toelatingsexamens kunnen slagen. Militaire recruiters staan voor de uitdaging om vacatures te vullen met een nieuwe generatie waarvan "30 procent van de mogelijke rekruten ...[niet] slaagde voor de kwalificatietests voor de strijdkrachten" als gevolg van "onvoldoende onderwijs". Wanneer dit wordt opgeteld bij de 27 procent die worden gediskwalificeerd vanwege zwaarlijvigheid; de 10 procent die juridische overtredingen hebben die hun betrokkenheid verhinderen; en de anderen die worden geweigerd vanwege "gezichtsvermogen, aandoeningen zoals astma en diabetes, en geestesziekten," blijven ambtenaren achter met een schrale keuze om een heel leger te bemannen. Dit, in combinatie met de directe correlatie tussen academisch succes en economische zekerheid, maakt dat onze natie op weg lijkt naar ernstige problemen. Immers, Amerika heeft een formidabele militaire macht, maar het zal ons geen goed doen als er geen mensen opstaan om het te vullen.

VOLGENDE: Normalisatie van pedofilie

Eindnoten:

[i] Criss, Doug. “Here’s Why Students Don’t Have to Recite the Pledge of Allegiance.” CNN Online. February 19, 2019. Accessed November 6, 2020. https://www.cnn.com/2019/02/19/us/pledge-of-allegiance-explainer-trnd/index.html .

[ii] Ordonex, Franco. “Trump Defends School Prayer. Critics Say He’s Got It All Wrong.” NPR Online. January 16, 2020. Accessed November 6, 2020. https://www.npr.org/2020/01/16/796864399/exclusive-trump-to-reinforce-protections-for-prayer-in-schools#:~:text=The%20U.S.%20Supreme%20Court%20banned,others%20to%20do%20the%20same.

[iii] “BackPack Program.” Feeding America. 2020. Accessed November 6, 2020. https://www.feedingamerica.org/our-work/hunger-relief-programs/backpack-program .

[iv] “School Lunch Guidelines: Preschooler Told Homemade Turkey Sandwich Not Nutritious Enough, Given Nuggets Instead.” Huffpost. February 15, 2012. https://www.huffpost.com/entry/school-lunch-guidelines-p_n_1278803?ref=food&ir=Food .

[v] “Condom Availability Programs.” CDC: Adolescent and School Health. 2020. Accessed November 6, 2020. https://www.cdc.gov/healthyyouth/healthservices/caps/index.htm .

[vi] “HPV Vaccine for Adolescents Aged 12 to 13 Years Old.” NI Direct. 2020. Accessed November 6, 2020. https://www.nidirect.gov.uk/articles/hpv-vaccine-adolescents-aged-12-13-years-old#:~:text=Although%20it%20is%20very%20unlikely,given%20at%20an%20earlier%20age.

[vii] Friedman, Emily. “Teen Gets Abortion with Help of Her Seattle High School.” ABC News. March 24, 2010. Accessed November 6, 2020. https://abcnews.go.com/Health/teen-abortion-high-school/story?id=10189694 .

[viii] Ibid.

[ix] Ibid.

[x] Neale, Imogen. “Schools Arrange Secret Abortions.” Stuff. May 15, 2011. Accessed November 6, 2020. https://www.stuff.co.nz/sunday-star-times/5005398/Schools-arrange-secret-abortions .

[xi] Ibid.

[xii] Wilkinson, Missy. “Hormones with Legs: Lessons from 40 Years Teaching Health to Teenagers.” Thrillist. September 25, 2016. Accessed November 6, 2020. https://www.thrillist.com/health/nation/high-school-teacher-health-class .

[xiii] Ibid.

[xiv] Ibid.

[xv] Ibid.

[xvi] Singer, Natasha. “How Google Took over the Classroom.” New York Times . May 13, 2017. Accessed November 6, 2020. https://www.nytimes.com/2017/05/13/technology/google-education-chromebooks-schools.html .

[xvii] Ibid.

[xviii] Ibid.

[xix] Singer, Natasha. “How Google Took over the Classroom.” New York Times . May 13, 2017. Accessed November 6, 2020. https://www.nytimes.com/2017/05/13/technology/google-education-chromebooks-schools.html .

[xx] Morrison, Sara. “Google’s Education Tech Has a Privacy Problem.” VOX. February 21, 2020. Accessed November 6, 2020. https://www.vox.com/recode/2020/2/21/21146998/google-new-mexico-children-privacy-school-chromebook-lawsuit .

[xxi] Ibid.

[xxii] Ibid.

[xxiii] Malkin, Michelle. “How to Protect Your Kids from Google Predators.” Dallas News. March 14, 2019. https://www.dallasnews.com/opinion/commentary/2019/03/14/how-to-protect-your-kids-from-google-predators/ .

[xxiv] Eisert, Caryn. “Online Predators Target Children’s Devices.” WANDTV. April 6, 2020. Accessed November 6, 2020. https://www.wandtv.com/news/online-predators-target-childrens-devices/article_d6264b28-7821-11ea-8530-d733a2474899.html .

[xxv] “Education Technologies: Data Collection and Unsecured Systems Could Pose Risks to Students.” Public Service Announcement: FBI. September 13, 2018. Accessed November 6, 2020. https://www.ic3.gov/Media/Y2018/PSA180913.

[xxvi] Gatto, John. Dumbing Us Down: The Hidden Curriculum of Compulsory Schooling . (Gabriola Island, BC, Canada: New Society Publishers; 2017), 16.

[xxvii] Bonnay, Juliet. “The Dumbing Down of America—By Design.” Juliet Bonnay: Different Perspectives. February 19, 2019. Accessed November 6, 2020. https://by-julietbonnay.com/2019/02/the-dumbing-down-of-america-by-design/ .

[xxviii] Ibid.

[xxix] Ibid.

[xxx] “Education and Socioeconomic Status.” American Psychological Association. 2020 Accessed November 6, 2020. https://www.apa.org/pi/ses/resources/publications/education .

[xxxi] Ibid.

[xxxii] Mompremier, LaNina. “SPECIAL TOPIC: Socioeconomic Status and Higher Education Adjustment.” American Psychological Association. April 2009. Accessed November 6, 2020. https://www.apa.org/pi/ses/resources/indicator/2009/04/adjustment.

Bron: PART 16: LIES OF MEN AND GODS—Check the Children » SkyWatchTV