DEEL 10: LEUGENS VAN MENSEN EN GODEN - Creëer een probleem... Presenteer de oplossing

30 april 2023 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9

Ik (Allie Henson) zal nooit vergeten dat eind 2007 de prijzen van tarwe, rijst en gerst omhoog schoten. Op het nieuws werd gespeculeerd over de komst van voedseltekorten op crisisniveau. Er werd gesproken over superinflatie en voedselrantsoenering, en ik hoorde mensen Openbaring 6:6 citeren, niet alleen in de kerk, maar ook in openbare gelegenheden: "Een maat tarwe voor een cent, en drie maten gerst voor een cent." Het was een economisch instabiele tijd, en gesprekken op het werk, in kruidenierszaken en bij banken werden doorspekt met allerlei vermoedens - vooral onder christenen.

Ik had gehoord dat plaatselijke kruideniers waren begonnen met het beperken van het aantal graan- en rijstproducten dat een klant per keer kon kopen, maar toen ik de rantsoenering aan den lijve ondervond, was ik er nog steeds van ondersteboven. Op de een of andere manier werd de ernst van de situatie op dat ene moment duidelijk, en ik geloofde onmiddellijk dat de berichten over het voedseltekort waar waren. Ik herinner me dat de mensen om me heen bang werden; velen begonnen voedsel en voorraden in te slaan. Ik geef toe dat ik tijdens dat seizoen een zeer goed gevulde voorraadkast had. Zeker, er is een hongerprobleem in heel Amerika en de rest van de wereld, en het is verstandig om voorbereid te zijn. Maar uiteindelijk besefte ik dat de paniekzaaiers ver van het probleem zelf stonden. En terwijl de tekorten aan bepaalde levensmiddelen reëel waren, bleven andere levensmiddelen in een gezonde voorraad. Maar ze werden niet onder de aandacht gebracht als een alternatief - wat zou hebben geholpen om de publieke paniek te verminderen (via het gebruik van de weglatingstactiek). Tenminste, niet in het begin...

Toen gebeurde het: In januari 2008 kondigde de FDA aan dat het klonen van dieren was goedgekeurd voor gebruik in voedsel en vee. Zoals we eerder in deze serie bespraken, was klonen een veel besproken onderwerp dat op veel weerstand stuitte, en de goedkeuring was in vage bewoordingen geformuleerd. Het antwoord van de regering op de bezorgdheid van de consument was afwijzend en niet specifiek: "De melk en het vlees van gekloonde runderen, varkens en geiten zijn net zo veilig om te eten als het voedsel dat we elke dag eten," zei Randall Lutter van de FDA."[i].

Voor sommigen bracht het klonen wel diverse morele vragen naar de voorgrond. Maar afgezien van de kwestie van ethiek en moraal, waren de meeste mensen gewoon "geschokt" door het idee om iets te eten dat niet op natuurlijke wijze was gekweekt. De tegenstanders van het klonen wezen er ook op dat laboratoriumdieren evenveel middelen gebruiken als natuurlijk gefokte dieren - bovenop de extra kosten van het kloonproces. Velen trokken de ware motieven van de praktijk in twijfel. Zij stelden dat klonen om voedsel te creëren gratuit en buitenissig was - helemaal niet kosteneffectief, en hielden vol dat het fokken van gezond vee altijd praktischer zou zijn dan het produceren van vlees in het laboratorium, om welke reden dan ook. Voeg daarbij de dubbelzinnigheid van de richtlijnen van de FDA betreffende het proces, en velen van de toeschouwers waren gealarmeerd. Een aantal gekwalificeerde, uitgesproken, maar grotendeels ongehoorde critici noemden het een "enorm, ongecontroleerd experiment op het Amerikaanse volk," waarbij er mogelijk "gevolgen zouden kunnen zijn waar de FDA nog niet naar heeft gekeken die de menselijke gezondheid zouden kunnen beïnvloeden."[ii] Terwijl sommige tegenstanders van het klonen opkwamen, waren anderen gewoon blij om de krantenkoppen te zien wegdrijven van het onderwerp voedseltekort, hyperinflatie en mogelijke honger-gerelateerde rellen. Ze waren gewoon blij dat "ze" een manier hadden gevonden om ons allemaal weer te voeden.

Zie je wat daar gebeurde? Stel je voor dat je door de gangpaden van een supermarkt loopt en op de vleesafdeling etiketten ziet hangen met "Nieuw, verbeterd, gekloond rundvlees!" Walgelijk. Weinig mensen zouden dat ooit kopen. Dus wat veranderde er? Een wanhopige tijd had bij velen paniek gezaaid, waardoor ze een idee overwogen dat voorheen niet aan hun hoge eisen voldeed. En voor degenen die het klonen van vlees voor de massa promoten, bood deze "crisis" een plaats en tijd om het moment te grijpen en hun route te bevestigen. Terwijl een groot deel van de bevolking zich in angst opsloot, klaar om de ramp van het dreigende voetseltekort "uit te zitten", deed zich een opening voor waardoor degenen met dubieuze bedoelingen hun alternatieve agenda's konden bevorderen. En tegen de tijd dat deze mind-job had plaatsgevonden, waren velen opgelucht toen ze precies datgene zagen wat ze eerder niet hadden geaccepteerd.

Dit is een terugkerend thema in maatschappelijke trends: Wanneer een idee op tegenslag stuit, wordt het een tijdje teruggetrokken, en dan opnieuw geïntroduceerd wanneer het kan worden gepresenteerd als het antwoord op een nijpend probleem. (Dit zal waarschijnlijk een tactiek zijn die wordt toegepast wanneer het merkteken van het beest wordt ingevoerd; meer hierover in een toekomstig hoofdstuk). De makers van het probleem en de oplossing zijn vaak één en dezelfde, met de angstfactor als belangrijkste verkoopargument. Je hebt misschien het gezegde gehoord dat "sommige mensen hun eigen stormen maken en dan boos worden als het regent."[iii] Daar zit veel waarheid in. Maar hoe zit het met hen die regen creëren en vervolgens hun paraplu's komen verkopen? We moeten alert zijn op zulke sinistere venters.

Gaslighting/misleiding

Gaslighting is een van de meest subversieve vormen van manipulatie, omdat de slachtoffers ervan meestal beginnen te twijfelen aan hun eigen perceptie van de werkelijkheid. Ondanks hun instincten die het tegendeel beweren, voelen zij zich meestal machteloos door hun eigen ongeloof. Bij gaslighting wordt veel gelogen, maar het bedrog is subtiel en wordt gemakkelijk verdraaid om op de waarheid te lijken.

De term "gaslight" vindt zijn oorsprong in de gelijknamige films uit 1940 en 1944 met een soortgelijk plot: Een man die van plan is zijn vrouw te vermoorden laat haar eerst geloven dat ze haar verstand verliest of een zenuwinzinking krijgt. Voorwerpen worden verplaatst, de gaslampen lijken zich vanzelf aan te passen en er doen zich andere vreemde voorvallen voor; de jonge bruid kan deze eigenaardigheden niet verklaren, maar voelt dat zij verantwoordelijk is. Haar man zit achter deze acties, maar hij veinst onschuld. Hij herinnert de jonge vrouw eraan dat geestesziekten in haar familie voorkomen en suggereert dat zij misschien aan een soortgelijke zwakte bezwijkt. Op een gegeven moment haalt hij een schilderij van de muur, verstopt het en insinueert vervolgens dat zijn bruid het opzettelijk heeft verstopt en vergeten - een manipulatie (naast vele andere) die haar doet twijfelen aan haar realiteit, haar geheugen en haar geestelijke gezondheid. Pas met de hulp van een vertrouwde vriend ontdekt de jonge vrouw het plan van haar man en beseft ze eindelijk dat ze haar greep op de werkelijkheid niet verliest.

Dit soort manipulatie komt vaak voor in gewelddadige relaties, maar ook bij pesten. Het ontwikkelt zich vaak in de loop der tijd, waarbij de dader in het begin het toekomstige slachtoffer overlaadt met lof en complimenten. De positieve bevestigingen worden echter langzaam maar zeker geïnfecteerd met "af en toe een hatelijke opmerking ... en dan begint het op te lopen". Zelfs de slimste, meest zelfbewuste mensen kunnen worden meegezogen in gaslighting - zo effectief is het."[iv] Als de strategie mag escaleren, kan de dader uiteindelijk zelfs beweren dat degene die wordt bedrogen iets niet heeft gezien waarvan de persoon weet dat hij of zij het heeft gezien, en de laatste zal zich erbij neerleggen, omdat hij of zij denkt dat hij of zij in de war is.

"THE LIES OF MEN & GODS-EPISODE 4": Studie toont aan dat de Egyptische farao genetisch gemodificeerd was met buitenaards DNA.

"THE LIES OF MEN & GODS-EPISODE 3: TOM HORN KWAM HET LUCIFER-APPARAAT TEGEN OP DE BERG GRAHAM TOEN EEN APACHE WAARSCHUWDE VOOR REUZEN!

Misschien heb je iemand gekend die neerbuigend tegen je praat - bijvoorbeeld een gladde pestkop op het werk - maar als je je precies probeert te herinneren wat die persoon zei of deed dat zo beledigend was, kun je het niet aanwijzen. Gaslighters zijn soms zo gladjes dat ze een familielid of collega kunnen vernederen in een kamer vol andere mensen, en toch kan de stoot onopgemerkt blijven.

Als ze over gaslighters praten, zeggen hun slachtoffers vaak: "Het was niet wat hij zei, maar hoe hij het zei". Mensen die geneigd zijn het beste in mensen te geloven zijn bijzonder kwetsbaar voor dit soort manipulatie, omdat hun neiging om het voordeel van de twijfel te geven hen immobiliseert; ze worden hun eigen ergste vijand. In feite berust de kracht achter deze strategie op het idee dat de slachtoffers hun zekerheid van de werkelijkheid in twijfel gaan trekken, en zelfs gaan inzien dat zijzelf aan de basis liggen van het probleem. Als we het voorbeeld gebruiken van een interactie met een neerbuigend persoon, kan een doelwit van deze methode zich gaan afvragen: "Misschien was hij helemaal niet zo; misschien ben ik het probleem. Misschien ben ik veroordelend. Misschien moet ik werken aan zelfverbetering." Zie je hoe snel deze aanpak kan veranderen van een situatie van pesten in een situatie waarin de aangevallen persoon zijn toevlucht neemt tot zelfverwijt? (Deze dynamiek is wijdverbreid in situaties van huiselijk geweld; vaak aanvaardt de ene partner de schuld voor het verergeren van het humeur van de ander, "waardoor" de ander fysiek uithaalt).

Naast het element van realiteitsbezinning bij deze aanpak is er het feit dat het vaak langzaam gebeurt, over een periode van tijd, en gemengd wordt met positieve versterking, wat nog meer verwarring veroorzaakt. Bijvoorbeeld, misschien geeft de neerbuigende persoon waar we het eerder over hadden je ook af en toe gratuite complimenten. Gezien de soms minachtende woorden die deze persoon spreekt, zullen deze vleiende uitspraken je waarschijnlijk een heel goed gevoel geven - een mooie opluchting van alle negatieven. Dit, op zijn beurt, versterkt de zelftwijfel: "Hij is niet zo'n slechte kerel; misschien ben ik het probleem...". Voor velen is het resultaat een verhoogde inspanning om de persoon te behagen uit de wens om het probleem recht te zetten en in de hoop eindelijk de goedkeuring van de gaslighter te krijgen. Helaas voedt deze reactie vaak een narcistisch of zelfbevredigend aspect van hun eigen persoonlijkheid; dus, pogingen om de andere persoon te behagen voldoen aan nog hogere (hoewel nog steeds subtiele) eisen - en vrede in de relatie wordt nooit gevonden.

Een man kan bijvoorbeeld op walgende toon tegen zijn vrouw zeggen in de beslotenheid van hun slaapkamer: "Je hebt nieuwe jurken nodig. Je bent zo veel aangekomen sinds de bevalling dat geen enkele jurk je nog goed staat." Waarschijnlijk zou zijn vrouw zich terecht beledigd voelen. Maar later, op een feestje, zou de man kunnen glimlachen en zeggen: "Ik zei net tegen Lily dat ik deze week met haar wil gaan winkelen voor een jurk". Natuurlijk leidt deze opmerking, uit de context en anders gepresenteerd dan eerder, tot een vrolijke en zelfs jaloerse glimlach van Lily's vrienden. Maar dit is niet hoe de opmerking haar raakt. Voor haar is het een publieke herinnering aan de wrede realiteit dat haar man haar met zoveel woorden heeft verteld dat ze voor hem niet meer zo aantrekkelijk is als vroeger. Maar als zij zich beledigd toont tegenover hun vrienden, veinst hij onschuld en zegt: "Ik probeer je alleen maar te verwennen, schat. Je verdient het tenslotte, met al het werk dat je erin gestoken hebt sinds de baby geboren is." (Dit is de meest voorkomende vorm van liegen bij gaslighting: de waarheid verdraaien om te voorkomen dat het slachtoffer zijn eigen argumenten kan onderbouwen).

Dan zullen de aanwezigen Lily ongetwijfeld vertellen hoe enorm gelukkig ze is met een man die genoeg om haar geeft om haar te verwennen, en ze zullen opmerken hoe gelukkig ze is dat hij, in tegenstelling tot hun eigen echtgenoten, bereid is om met haar te gaan winkelen. Maar als haar man haar later die week mee uit winkelen neemt, voelt ze zich ellendig, ze voelt zich dik of lelijk bij alles wat ze past, en ze kiest geen kleren uit op basis van haar eigen voorkeuren. In plaats daarvan zoekt ze naar iets - wat dan ook - waarin hij haar mooi vindt, in de hoop eindelijk zijn goedkeuring te krijgen en de problemen in hun relatie op te lossen. Waarschijnlijk ziet ze haar eigen fysieke, post-baby lichaam als het probleem; ze kan daarop reageren met zelfkritiek - een verkeerde poging om verlichting te krijgen. In plaats van de gaslighting te zien voor wat het is, kan ze zich wenden tot dieet en lichaamsbeweging voor hulp, maar ze kan ook een gevaarlijke onderneming beginnen in gedragingen die leiden tot eetstoornissen.

Op grote schaal komt gaslighting dagelijks voor in onze samenleving, hoewel het er iets anders uit kan zien dan het voorbeeld van de man/vrouw dat hier wordt gegeven. Het eerste belangrijke symptoom van gaslighting is dat de cultuur in een staat van constante twijfel over de werkelijkheid lijkt te verkeren. Bijvoorbeeld, bijna iedereen zal tegenwoordig toegeven - zelfs lachend - dat ze niet zeker weten welk nieuws waar is en wat nep. Maar dit is geen grap. Denk eens aan de implicaties van een bevolking die er zo aan gewend is geraakt te worden voorgelogen dat zelfs openbare nieuwszenders worden gezien als mensen die bewust valse informatie geven, en dit wordt passief geaccepteerd. Denk aan het feit dat in 2016 kandidaat Hillary Clinton tegelijkertijd mogelijk op weg was naar de gevangenis of het presidentschap! Hoe zijn we gekomen tot een wereld waarin dezelfde persoon beide mogelijke toekomsten tegelijk tegemoet kan zien? Onze bevolking weet niet meer wat echt is en wat niet. Alle soorten verkiezingen voelen voor velen aan als poppenkast die wordt opgevoerd om een publiek tevreden te stellen dat de uitkomst nooit echt zal kunnen controleren. Door het selectief weglaten van details in nieuwsberichten vragen we ons af of gebeurtenissen of beschuldigingen tegen ambtenaren wel echt worden weergegeven. En in het midden zit de massa, die probeert te ontcijferen wat er in de wereld om hen heen werkelijk gebeurt.

Nieuwsuitzendingen liegen, en we nemen het voor lief. Ambtenaren liegen, en we accepteren het met berusting. We horen over organisatorische corruptie en we halen onze schouders op, zonder ons te verbazen. Bankiers voeren louche transacties uit op onze kosten, maar we schudden ons hoofd en gaan door met onze dag. We verwachten onwaarheden van politici van alle rangen en standen. Leraren en, helaas, zelfs veel predikanten praten met een dubbele tong, en de oplettende bevolking is zich ervan bewust geworden dat in de publieke arena niets als echt kan worden beschouwd.

Zoals we aanstipten in het voorbeeld van de man die zijn vrouw misleidt, leidt dit soort manipulatie er vaak toe dat het slachtoffer bereid is zichzelf te verbeteren om het probleem te verhelpen. Gaslighting verloopt echter iets anders wanneer het tegen de massa wordt gebruikt. Een van de redenen is dat er geen enkele entiteit is om gunstig te stemmen en de goedkeuring van te krijgen (tot de manifestatie van de Antichrist; daarover later meer). Dus beginnen degenen die bijna alle machthebbers wantrouwen hun aandacht af te leiden van politici, organisaties, instellingen, machthebbers, en - helaas voor hen die door religieuze leiders in de steek zijn gelaten - zelfs van God, en richten hun aandacht op oorzaken. Immers, mensen laten je in de steek, toch? Maar doelen zijn de moeite waard. Om te repareren wat kapot is, kijken veel mensen naar een wereld die hulp nodig heeft en zoeken een plek om goed zaad te zaaien.

Begrijp dat dit een goede zaak kan zijn. Ons verlangen om dingen beter te maken - in onze relaties of in de wereld om ons heen - is een weerspiegeling van het feit dat we naar het beeld van God zijn gemaakt. Toen Hij Adam de heerschappij over de aarde gaf en het eerste paar opdroeg vruchtbaar te zijn en zich te vermenigvuldigen (Genesis 1:26-28), nodigde Hij de mensheid uit om het scheppende en voedende proces dat Hij in de eerste zes dagen van de schepping in gang had gezet, te herhalen (Genesis 2:2). Ons verlangen om te "repareren" wat er mis is in de wereld is door God gegeven en verordend. In feite is deze aangeboren, stuwende behoefte uiteindelijk het verlangen naar verlossing; we willen het ontbrekende deel van onze ziel vinden dat ons in staat stelt tot God te worden aangetrokken.

Helaas kan dit verlangen, net als in het voorbeeld van de gaslightende man en zijn vrouw, worden uitgebuit, en dat gebeurt ook vaak. Velen geven hun hart, handen, tijd en middelen aan doelen die zij waardevol achten, maar die hen uiteindelijk zal uitbuiten. In zulke gevallen kunnen gepassioneerde, serieuze mensen de zoektocht naar waarheid, gerechtigheid en wereldverbetering beginnen met een onbevangen ijver. Helaas gaat het enthousiasme van het activisme soms ten koste van het onderscheidingsvermogen en, afhankelijk van het doel, kunnen onoplettende mensen zich op een karretje bevinden op weg naar een destructieve bestemming.

"THE LIES OF MEN AND GODS-EPISODE 2": Wat zit er achter vliegende serafijnen, reptielen en portalen die boven bergen openen?

"THE LIES OF MEN AND GODS-EPISODE 1": Het Vaticaan, buitenaardse wezens en regeringselites. Is het allemaal toeval?

Polariseer de menigte via "Oorzaken"

Ieder van ons, of we het nu willen toegeven of niet, heeft de diepgewortelde behoefte om te geloven dat ons leven een doel en betekenis heeft. Zoals eerder gezegd, in een wereld waar de waarheid moeilijk te vinden is, zetten velen hun inspanningen en middelen in voor doelen om in deze behoefte te voorzien. Dit is een eenvoudig, begrijpelijk en zelfs gezond concept dat geen nadere toelichting behoeft. Maar, zoals eerder opgemerkt, een dwang tot activisme kan worden uitgebuit en misbruikt. Jammer genoeg blijven degenen die zich voor een beweging hebben ingezet dan vaak achter met weinig resultaat. Hoe kan een motivatie die gezond begint destructief worden? Dit gebeurt wanneer de "zaak" het label wordt waaraan mensen hun energie besteden, terwijl hun banden met anderen worden verbroken. Dit lijkt misschien tegenstrijdig, maar subtiliteiten onthullen wanneer een doel eerder destructief dan goed is. Laat het ons uitleggen.

Veel vormen van activisme zijn gebaseerd op het verlangen mensen te helpen. Het is duidelijk dat veel mensen zich met die gedachte aansluiten. Maar zij kunnen zich snel realiseren dat het niet de "zaak" zelf is die hen motiveert; het is het feit dat zij anderen willen helpen. Als ik (Allie Henson) me bijvoorbeeld aansluit bij een poging om het bewustzijn over menselijke gelijkheid te vergroten, gaat het me niet om het versterken van de woorden "menselijke gelijkheid", die elke dag in tal van arena's worden aangeprezen. Het gaat er veeleer om dat ik medelijden heb met degenen die nog niet genieten van gelijkheid in al haar volheid, en ik wil helpen dat te verhelpen. Mijn motivatie voor deelname aan de beweging is mijn zorg voor mensen, niet voor de zaak zelf. Als zodanig is het programma waaraan ik deelneem slechts een middel dat ik gebruik om mijn doel met betrekking tot mensen te bereiken.

Helaas wordt deze simpele grens vaak vervaagd; als gevolg daarvan beginnen mensen die deel uitmaken van bewegingen die dezelfde ruimte innemen, maar die het niet met elkaar eens zijn, elkaar vaak als vijanden te zien. Dit gebeurt vaak en is een triest misbruik van de energie van mensen die activist zijn geworden om mensen te helpen. Helaas verdeelt het hen tegen hun buren. In deze gevallen kaapt de beweging zelf de passies van de betrokkenen, en de band met de medemens die zij zochten - wat hen aanvankelijk motiveerde - wordt ongewild ingeruild voor loyaliteit aan een factie.

Het gevaar van een samenleving die sterk betrokken raakt bij het nastreven van doelen is gemakkelijk te zien wanneer zij tegen zichzelf verdeeld raakt, wat we in deze huidige tumultueuze tijd in overvloed zien. In plaats van een bevolking te hebben die zich verenigt om van de wereld een betere plek te maken, zijn velen met elkaar in oorlog over zaken als methoden, politieke correctheid en besteding van middelen. Al snel worden de goede bedoelingen achter de oorspronkelijke doelstellingen van de beweging begraven in verdeeldheid die juist de mensen die zich verenigden om de samenleving te verbeteren tegen elkaar opzet op basis van technische details.

Een bijkomend gevaar van activisme is helaas dat op bestuurlijk en structureel niveau zaken in beslag kunnen worden genomen door individuen met eigenbelang of bijbedoelingen. Gezien de huidige stand van zaken in ons land is het gemakkelijk te zien dat veel organisaties die met goede bedoelingen zijn opgericht, zijn veranderd in entiteiten die heel anders zijn dan wat hun oorspronkelijke oprichters voor ogen hadden. Dit is het geval met politieke bewegingen, liefdadigheidsinstellingen, filantropische inspanningen en, helaas, zelfs religieuze instellingen. Veel van deze instellingen zijn gebouwd op het mededogen, de middelen, dromen en visies, energie, bloed, zweet en tranen van hun oprichters, maar vervolgens zijn ze geëvolueerd tot iets wat meer lijkt op een bedrijfsmachine.

Ondernemingen die met goede bedoelingen beginnen kunnen verworden tot middelen waarmee mensen worden uitgebuit, maar we zien het elke dag gebeuren. Veel van de bewegingen waarin onze jonge generaties verwikkeld zijn, zorgen voor grote verdeeldheid - zelfs als ze onder de noemer "gelijkheid" opereren. Degenen die het niet eens zijn met een bepaald wereldbeeld worden beschouwd als vijanden of radicalen die gevreesd moeten worden. In dergelijke gevallen komen degenen die de wereld ooit zagen als een plaats waar iedereen liefdevol zou moeten worden geaccepteerd er al snel achter dat zijzelf een ander niet kunnen accepteren vanwege deze botsende perspectieven.

Dit is de kern van de zaak: "Oorzaken" zijn geen mensen, en zij die daarin dienen maar de omringende menselijkheid uit het oog verliezen, worden misleid. Bovendien kunnen degenen die zich losmaken van de oorspronkelijke droom van de stichters van deze kruistochten zich snel realiseren dat zij passagiers zijn op een machine die hun oorspronkelijke passies heeft gevangen en doen ontsporen. Activisme is slechts een voertuig waarmee iemands verlangen om zich met andere mensen te verbinden zich manifesteert. Wanneer het mensen scheidt in plaats van verenigt, worden de motieven van de deelnemers uitgebuit. Daarom kan niemand voldoening vinden in het dienen van een beweging, omdat de band met andere mensen daarbij voortdurend kan worden verbroken. Als de groep wordt gescheiden, is er sprake van een soort sociaal-culturele burgeroorlog (dit is wat we in 2020 in onze steden zagen). Op deze manier verdelen bewegingen die zich voordoen als de lijm die mensen bij elkaar houdt, hen in feite, waardoor middelen, energie en tijd verloren gaan. Het trieste gevolg is dat de bevolking - bestaande uit velen die er oprecht naar streven de wereld op hun eigen manier te verbeteren - haar hoop verliest, zich verslagen voelt en zich verder verwijderd voelt van het vinden van de waarheid (wat de grootschalige gaslighting die gaande is nog verergert). Dat wat aanhangers een plek belooft om erbij te horen en de trots van een prestatie, legt alleen maar breuken met de medemens bloot. Op deze manier kunnen sociale en politieke doelen het valse substituut zijn (maar niet altijd) van de seculiere wereld voor de kameraadschap die Jezus bedoelde toen hij het kerkelijk lichaam bijeenbracht om licht in de wereld te brengen. Als ze in deze categorie vallen, laten ze altijd volgelingen leeg achter.

VOLGENDE: Aangeleerde hulpeloosheid

Eindnoot:

[iv] Sarkis, Stephanie. “11 Warning Signs of Gaslighting.” Psychology Today . January 22, 2017. Accessed November 6, 2020. https://www.psychologytoday.com/us/blog/here-there-and-everywhere/201701/11-warning-signs-gaslighting.

Bron: PART 10: LIES OF MEN AND GODS—Create a Problem…Present the Solution » SkyWatchTV