De oorlog in Oekraïne begint de Israëlische veiligheid te ondermijnen

Het besluit van de VS om in de Joodse staat opgeslagen wapenvoorraden weg te halen om de troepen van Kiev in hun vastgelopen strijd met Moskou te bevoorraden, is een gamechanger. Waarom protesteert niemand?

Door Jonathan S. Tobin - 25 januari 2023

De afgelopen 11 maanden heeft Israël getracht haar oppositie aan te geven tegen de illegale invasie van Rusland in Oekraïne en tegelijkertijd te voorkomen dat het wordt meegesleurd in een oorlog die de eigen veiligheid en belangen in gevaar brengt. Het was een moeilijke taak om die spelt te vinden, maar het was een kwestie waarover zowel premier Benjamin Netanyahu als zijn belangrijkste politieke vijand Yesh Atid-partijleider Yair Lapid het eens waren.

Niettemin moet Israël nu een hoge prijs betalen voor deze oorlog. Het nieuws, vorige week gepubliceerd door The New York Times, dat de VS de strategische reserve van wapens en munitie die zij in Israël hebben opgeslagen voor noodgevallen in het Midden-Oosten, en voor de Joodse staat om daaruit te putten in het geval dat deze wordt aangevallen, nu leegt, wat een keerpunt is.

Mocht er een conflict uitbreken met Hamas in Gaza of Hezbollah in Libanon in opdracht van Iran, of, in een nachtmerrieachtig strategisch scenario, met beide tegelijk, dan zouden de gevolgen voor de Israel Defense Forces ernstig kunnen zijn.

Israël heeft humanitaire hulp gestuurd naar Oekraïne, waaronder een tijdelijk veldhospitaal aan de Poolse grens toen de gevechten in die regio op hun hoogtepunt waren. Het heeft ook vluchtelingen opgevangen en inlichtingen verstrekt aan de Oekraïners.

Maar nu Rusland een deel van buurland Syrië bezet houdt en Israël overvliegrechten verleent om Iraanse en andere terroristische doelen aan te vallen, moet de Joodse staat een conflict met Moskou zien te vermijden. Evenzo heeft Israël, nu de resterende Joodse bevolking van Rusland in wezen wordt gegijzeld door president Vladimir Poetin, alle reden om neutraal te blijven.

Dit heeft de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy er niet van weerhouden Israël te onderwerpen aan een woeste drukcampagne om het te dwingen een bondgenootschap met Kiev aan te gaan.

Het begon met een virtuele toespraak tot de Knesset afgelopen voorjaar, toen Zelenskyy, die Joods is, zich bezighield met wat neerkwam op een holocaustontkenning. Tijdens zijn toespraak beweerde hij ten onrechte dat de Oekraïners tijdens de genocide solidair waren met de Joden, terwijl zij in feite de meest enthousiaste nazi-collaborateurs waren.

Hij deinst nergens voor terug om de sympathie voor de benarde situatie van zijn land te gebruiken om de Israëli's over te halen mee te doen aan de oorlog. Vreemd genoeg gingen zijn pogingen niet gepaard met een bereidheid om Israël te steunen tegen de delegitimeringscampagne tegen het land in internationale fora. Integendeel, de anti-Israël stemmen in de Verenigde Naties vielen samen met zijn harde beschuldigingen dat Jeruzalem niet genoeg doet om Rusland te verslaan.

Alsof dat nog niet erg genoeg was, probeerde Zelenskyy vervolgens Netanyahu te chanteren om hem enkele van de vitale luchtverdedigingssystemen van zijn land te geven, in ruil voor het omkeren van zijn stem over een antisemitische VN-resolutie tegen Israël.

Niets van wat de Oekraïense president buiten zijn oorlogsleiderschap doet, krijgt veel aandacht in de reguliere pers. Zijn onderdrukking van politieke rivalen en persbureaus van de oppositie - en niet te vergeten kerken die hij als verraders heeft bestempeld omdat ze banden hebben met religieuze autoriteiten in Rusland - worden allemaal genegeerd. Het geloof in de mythe dat hij de tweede komst van Winston Churchill is en de ongerepte leider van een Jeffersoniaanse democratie blijft wijdverbreid.

Sympathie voor het lijdende volk van Oekraïne en bewondering voor de prestaties van het leger tegenover de Russische invasie zijn bijna universeel. Dat geldt ook voor het recht op zelfbeschikking van het land.

De Verenigde Staten hebben Oekraïne meer dan 100 miljard dollar steun gegeven om de oorlog voort te zetten - een duizelingwekkend bedrag dat in 2023 waarschijnlijk nog zal stijgen. Tegelijkertijd verdubbelen de VS en West-Europa hun steun door zware wapens zoals tanks te leveren.

Deze maatregelen komen op een moment dat het duidelijk is dat de Russische invasie is verijdeld en de gevechten een bloedige patstelling zijn geworden die begint te lijken op loopgravenoorlog in de Eerste Wereldoorlog. Geen van beide partijen kan de gewenste beslissende overwinning behalen.

Toch steunen president Joe Biden en andere bondgenoten het maximalistische oorlogsbeleid van Zelenskyy. Zijn doel is de verdrijving van de Russische troepen uit de restanten van het gebied dat zij afgelopen winter hebben veroverd en dat grotendeels door Oekraïne is heroverd, alsmede uit de delen van Oost-Oekraïne en de Krim die sinds 2014 in handen van Moskou zijn.

Geen enkel serieus mens gelooft dat zo'n totale Oekraïense overwinning mogelijk is. Evenzo heeft het incompetente leger van Poetin - waarover velen in het buitenlandbeleid nog steeds dwaas spreken alsof het het machtige Rode Leger is dat Hitler versloeg en West-Europa bedreigde tijdens de Koude Oorlog - geen enkel vooruitzicht om zijn oorspronkelijke doel, de verovering van heel Oekraïne, te bereiken.

Hoewel er veel over wordt gesproken dat men Poetin geen legitimiteit of morele overwinning wil geven, zijn degenen die denken dat meer wapens en geld in deze oorlog tot zijn val zal leiden, bezig met wishful thinking.

De verstandige reactie op deze crisis zou moeten zijn om aan te dringen op beëindiging van een oorlog die zoveel leed en dood veroorzaakt. Maar Washington is zo bezeten van Zelenskyy dat het bereid is een confrontatie te riskeren die zou kunnen leiden tot een catastrofaal nucleair scenario van de Derde Wereldoorlog.

Bovendien ontdoet Biden het Amerikaanse leger van zijn voorraden wapens en munitie om de onverzadigbare eisen van het Oekraïense leger te voeden. Dat heeft de Amerikaanse strijdkrachten al in een gevaarlijk lage staat van paraatheid gebracht.

Voorstanders van onbeperkte hulp aan Oekraïne zeggen dat zij een signaal afgeven dat het Westen agressie niet zal tolereren. Maar het verbazingwekkende besluit om de territoriale integriteit van Oekraïne als eerste prioriteit voor de Amerikaanse veiligheid te behandelen, heeft een onbedoeld gevolg gehad. Het heeft een situatie gecreëerd waarin het Westen niet in staat zou zijn Taiwan te hulp te komen, mocht het worden binnengevallen door China, de natie die, in tegenstelling tot de overdreven angst voor Rusland, verreweg de grootste bedreiging vormt voor de Amerikaanse veiligheid en mondiale invloed.

Dat is de context voor het besluit om de Amerikaanse strategische wapen- en munitievoorraden in Israël leeg te maken. Het opofferen van het vermogen om snel te reageren op een bedreiging voor Amerikaanse bondgenoten en belangen in het Midden-Oosten is een hoge prijs om Oekraïne te helpen een eindeloze en onwinbare oorlog in stand te houden.

Het is ook weer een teken dat de regering Biden, net als die van voormalig president Barack Obama en in tegenstelling tot die van Donald Trump, haar steun voor Israël en gematigde Arabische staten heeft afgezwakt ten gunste van een nieuwe strategie die hen eerder als een last dan als vitale bondgenoten ziet.

Deze zet, die Israël minder veilig maakt en Iran en zijn terroristische helpers kan aanmoedigen, had een vuurstorm van kritiek moeten genereren. Maar Jeruzalem is terecht bang om te hard terug te slaan tegen de pro-Oekraïense consensus.

Niettemin moet het vasthouden aan zijn weigering om betrokken te raken bij een conflict met onkenbare gevolgen voor zijn veiligheid. Dat Biden een oorlog helpt escaleren die hij zou moeten proberen te beëindigen, zal niet leiden tot een Oekraïense overwinning. Wat het zal doen, zoals zijn onsuccesvolle pogingen om Iran te sussen, is het Midden-Oosten nog gevaarlijker maken voor Israël en andere Amerikaanse bondgenoten.

Jonathan S. Tobin is hoofdredacteur van JNS (Jewish News Syndicate). Volg hem op Twitter op: @jonathans_tobin.

Bron: The Ukraine war starts to undermine Israeli security - JNS.org