Hoofdstuk 7 van Beschadigd mensbeeld 3: Gruwel der verwoesting

28 maart, 2022 - door dr. Douglas Hamp

Inleiding - Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6

Wanneer de afvalligheid heeft plaatsgevonden, waarin de mensheid zich van God heeft afgekeerd en zijn gezag heeft gegeven aan de dood en Sheol, en de beteugeling is verwijderd, zal de volgende fase beginnen:

De mens der zonde wordt geopenbaard, de zoon des verderfs, die zich verzet en zich verheft boven al wat God heet of aanbeden wordt, zodat hij als God zit in de tempel Gods en zich vertoont dat hij God is" (2 Thess. 2:3-4).

De mensheid zal in verrukking raken wanneer zij haar gezag opnieuw aan Satan overgeeft. Het zal zijn alsof Satan Israël zover had kunnen krijgen dat het God verliet en feitelijk terugging naar Egypte; en zij zich opnieuw als slaven overgaven, de vrijheid verspelend die God voor hen had verworven.

Wat verbazingwekkend is om te bedenken is dat de gruwel heel goed op Pesach zou kunnen plaatsvinden, gebaseerd op aanwijzingen in de tekst. We weten dat de heiligen in Satan's/het Beest's handen zullen worden gegeven voor 3.5 jaar, hun macht zal "volledig verbrijzeld" worden, wanneer "al deze dingen voltooid zullen zijn" (Dan. 12:7); en Jezus zal לְמ ֹועֵ֨ד מֽ ֹועֲ ִ ֜דים וחֵ֗צִי[ komen aan het einde van die tijd. Let op Daniëls gebruik van "een tijd, tijden en een halve tijd lamoed moedim vachetzi]" (Dan 12:7). "Tijd" is in het Hebreeuws moed, wat verwijst naar een vastgestelde tijd/feest.¹¹⁹ God zegt bijvoorbeeld: "De feesten van de HEER [מוֹ ֲע ֵ֣די ְׁיהָָ֔וה Moedei YHWH], die u tot heilige samenkomsten zult uitroepen, dat zijn Mijn feesten [מ ֹועֲדֽי moadai]" (Lev 23:2). De sterke implicatie is dus dat er een feestcyclus zal zijn, gevolgd door nog twee feestcycli, en dan een halve. Of eenvoudig gezegd, 3,5 jaar, te beginnen met het eerste feest, dat het begin was.

Bij het bestuderen van de feesten van de Heer zijn wij verbaasd hoe de eerste komst en bediening van Jezus samenvielen met de lentefeesten van de Heer. Dezelfde correlatie en synchronisatie bij de herfstfeesten is zeer waarschijnlijk bij zijn tweede komst. Laten we eens kijken:

Leviticus 23 onthult dat er vier lentefeesten zijn: Pascha (Pesach), Ongezuurd brood (Chag HaMazot), Eerstelingen (Bikurrim), en Pinksteren (Shavuot). Terwijl elk van deze feesten zijn eigen rijke geschiedenis en betekenis heeft, merken wij op dat zij ook perfect samenvallen met de bediening van Jezus en het uitstorten van de Heilige Geest. Pesach was natuurlijk de tijd dat God tegen de kinderen van Israël zei dat ze bloed op hun bovendorpels moesten doen; en Hij zou die huishoudens passeren en hun eerstgeboren kinderen zouden worden gespaard. De dood van Jezus vond plaats op Pesach en de evangelieschrijvers noemen hem het Pesachlam.

God vertelde de kinderen van Israël om geen gist in hun deeg te doen, omdat ze snel weg moesten en het brood geen tijd zou hebben om te rijzen. Paulus vertelt ons dat gist een symbool is van de zonde (1 Kor 5:7), en Jezus was letterlijk dood voor de zonde in het graf tijdens het ongezuurde brood. Vervolgens vond op de eerste dag na de wekelijkse sabbat het feest van de Eerstelingen plaats - toen Israël de eerste van hun vroege oogst moest binnenhalen; en Jezus herrees op de Eerstelingen. Paulus wijst hier specifiek op: "Christus is opgestaan uit de doden en is de eersteling geworden van hen die ontslapen zijn" (1 Kor 15:20). Het laatste van de lentefeesten is Pinksteren (Shavuot), het moment waarop God een huwelijkscontract (verloving) aanging met Israël. Het was natuurlijk ook deze tijd, dat Jezus de discipelen had gezegd in Jeruzalem te wachten tot de Heilige Geest zou worden uitgestort.

Jezus' dood, begrafenis en opstanding, en het geven van de Heilige Geest vielen perfect samen met de lentefeesten en bieden ons een sjabloon voor Jezus' tweede komst tijdens de herfstfeesten.

Laten we eens kijken naar de herfstfeesten, waaronder het feest van de Bazuinen (Jom Teruah), de Verzoendag (Yom Kippur), en het Loofhuttenfeest (I).

Mijn vriend, Dr. Gavin Finley, heeft een handige grafiek gemaakt om de feesten te illustreren. Bij het bazuinenfeest blazen we op de sjofar in afwachting van Yom Kippur, de Verzoendag. Dat is het moment waarop de hogepriester het bloed in het Heilige der Heiligen brengt namens zichzelf, de tempel en het volk; en dat kan het moment zijn waarop Jezus na zijn terugkeer het oordeel velt over de naties.

Met de feesten in gedachten kunnen we uit de grafiek opmaken dat er een half jaar zit tussen Jom Kippoer en Pesach/Eerstelingen. Als Jezus terugkeert ten tijde van de najaarsfeesten op Bazuinenfeest of Yom Kippur, en de gruwel der verwoesting vindt 3,5 jaar (1260 dagen, 42 maanden) eerder plaats, dan betekent dit dat de gruwel der verwoesting hoogstwaarschijnlijk op Pesach zal plaatsvinden (het betekent ook dat de Twee Getuigen voor het eerst zullen verschijnen rond de tijd van het Feest van Bazuinen). Jezus' oproep "dat uw vlucht niet in de winter of op de Sabbat mag zijn" (Matt 24:20) zou er zelfs op kunnen wijzen dat dit op een hoge Sabbat, zoals Pesach, gebeurt. Als dit het geval is, zou Satan (het Beest) er plezier in kunnen scheppen de herinnering aan Pesach te ontheiligen, toen de Israëlieten aan zijn greep uit Egypte ontsnapten, wat een groot fiasco was voor hem en zijn Egyptische volgelingen. Pesach was ook de tijd dat Jezus stierf en hem en zijn "machtigen van Bashan," (de schare van demonische krachten die hem bij het kruis omringden) die met hun mond vol tanden stonden, onschadelijk maakte. Satan zou zich kunnen vermaken door het goede nieuws dat Jezus de wereld bracht door zijn dood op Pesach, die "de overheden en machten ontwapende" en "hen tot een publiek schouwspel maakte" (Kol 2:15), ongedaan te maken.

Dus, wanneer de mensen in Israël Pesach vieren, de tijd dat God had gezegd: "tegen alle goden van Egypte zal ik een oordeel uitspreken" (Exod 12:12), zou hij dit feest kunnen zien als de perfecte gelegenheid om het Akitu-feest opnieuw op te voeren, dat draaide om het "goede nieuws" dat de schepper dood was (een ritueel dat we bestudeerden in Corrupting the Image 2). Dit zou wel eens het begin kunnen zijn van zijn godslastering tegen God. Stel je voor dat er een functionerende tempel is waar offers worden gebracht, en die worden stopgezet, en de plaats dan ontheiligd op zo'n heilige dag; dat zou nog meer belediging zijn.

"... dan zullen zij de dagelijkse [offers] wegnemen en de gruwel der verwoesting plaatsen" (Dan 11:31). "Dan zal de koning doen wat hij wil; hij zal zich verheffen en grootmaken boven elke god, hij zal lasteringen spreken tegen de God der goden, en zal voorspoed hebben totdat de toorn is volbracht; want wat bepaald is, zal geschieden" (Dan. 11:36)

Net als in het oude Akitu-feest zal Satan opnieuw het Tablet der Bestemmingen,¹²⁰ dat hem wettig gezag over de wereld geeft, in handen hebben. Na zo'n tweeduizend jaar zal Satan via het Beest het gezag hebben om "oorlog te voeren tegen de heiligen en hen te overwinnen. En hem werd gezag gegeven over elke stam, tong en natie" (Openb. 13:7).

Wat betekenen Gruwel en Verwoesting?

Jezus waarschuwde voor een tijd "waarin u de 'gruwel der verwoesting', waarover de profeet Daniël heeft gesproken, op de heilige plaats ziet staan" (Mat 24:15). Drie plaatsen in Daniël spreken over de gruwel der verwoesting (9:27 11:31, en 12:11).¹²¹

"En vanaf de tijd dat het dagelijks offer is weggenomen, en de gruwel der verwoesting [Shikkuẓ shomem ש ֵ֣קוּץ ש ָ֑מםִּ ] is opgericht [ָל ַּ֖ת latet]" (Dan 12:11).

De term "gruwel der verwoesting" is gevuld met mysterie, hoewel de taal duidelijk is. Het eerste woord, gruwel [ש ֻּקץִּ shiqquẓ] betekent "verfoeilijke zaak, verfoeilijke afgod."¹²² Het zelfstandig naamwoord wordt gebruikt in verband met de verschillende dieren die afschuwelijk zijn en niet gegeten mogen worden: "deze dieren zullen voor u een gruwel [sheketz ש ֶקץַּ֖ ֶ ] zijn; u zult hun vlees niet eten" (Lev 11:11). Het woord betekent in wezen verontreinigen. Als er stof in een schone ruimte komt, dan is deze verontreinigd, of shikkuẓ. In het geval van Gods tempel was het een heilige ruimte die verboden was voor voorwerpen, mensen en praktijken van buitenaf. Gabriël verklaart de timing van het visioen dat Daniël zag:

"Het visioen verwijst naar de tijd van het einde .... Ik maak u bekend wat er zal gebeuren in de laatste tijd van de gramschap; want op de vastgestelde tijd zal het einde zijn" (Dan 8:17,19).

De tijd van gramschap [ַה ָ ָ֑ז ַעם haza'am] waar Gabriel over sprak was de Dag des Heren zoals blijkt uit vele passages zoals: Isa 26:20, Isa 13:5, 34:2, Jer 10:10, Hab 3:12 en meer. Het is wanneer God namens Israël strijdt tegen het Beest.

Het volgende woord, verwoesting [מ ַש ָמהְׁ mĕshammâ], betekent verwoesting "veroorzaakt door een grote ramp, gewoonlijk als gevolg van een goddelijk oordeel."123 Het zelfstandig naamwoord,

"Verwoesting" is meestal van toepassing op plaatsen en dingen. In Jesaja 64:10 bidt Jesaja voor een herstel van Jeruzalem, dat onder Gods oordeel was gekomen en nu een woestenij was (q,v,), In Joël 2:3 is het land, dat vóór de sprinkhanenplaag "als de hof van Eden" was geweest, een "verlaten wildernis" geworden .... Het boek Daniël kent vier passages waarin de Polel-vorm wordt gebruikt van het werkwoord (mĕshōmēm en shômēm) ... lijkt de Polel meer nadruk te leggen op het feit dat iemand het heiligdom of altaar heeft verontreinigd, waardoor het ongeschikt is geworden voor de aanbidding en de dienst van God.¹²⁴

Wat dit suggereert is dat de toekomstige heilige plaats (of tempel) Bijbels aanvaardbaar zal zijn. Met andere woorden, de tempel van God zal een legitieme, functionele plaats zijn waar geofferd kan worden. In feite bereidt het Tempelinstituut van Jeruzalem zich al tientallen jaren voor op de heroprichting van de tempel en kan deze volledig functioneel zijn zodra zij groen licht krijgen. Zij willen de tempel herstellen vanwege hun ijver voor God. Het Beest zal het echter gebruiken voor zijn eigen kwade bedoelingen. Het Beest zal zich opwerpen als een god die het waard is geprezen te worden, wat een gruwel is. De Schrift noemt dit heiligschennis. Daniël zegt:

"Maar in het midden van de week zal Hij een einde maken aan offers en offers. En op de vleugel der gruwelen zal iemand staan die woest maakt ..." (Dan 9:27).

Deze gebeurtenis is zo belangrijk, dat Daniël nog twee keer over zijn komst wordt verteld:

...dan zullen zij de dagelijkse [offers] wegnemen en [daar] de gruwel [הַ ִש ּ֥קוץ hashikutz] van de verwoesting plaatsen" (Dan 11:31). "Dan zal de koning doen wat hij wil; hij zal zich verheffen en grootmaken boven elke god, hij zal lasteringen spreken tegen de God der goden, en hij zal voorspoedig zijn totdat de toorn is volbracht; want wat besloten is, zal geschieden" (Dan 11:36).

We zagen glimpen en hints hiervan in het leven van Antiochus Epifanes. Maar de persoon waarover hier wordt gesproken lijkt veel verder te gaan dan alles wat Antiochus Epifanes ooit heeft gedaan.

"En van de tijd af [dat] het dagelijks [offer] wordt weggenomen en de gruwel der verwoesting wordt opgericht, [zullen] er duizend tweehonderd en negentig dagen zijn" (Dan. 12:11).

Het is veelzeggend dat het woord "gruwel" shikkutz werd gebruikt als synoniem voor valse goden:

"Toen verontreinigde de koning de hoge plaatsen ten oosten van Jeruzalem, die ten zuiden van de berg der verderfelijkheid lagen, die Salomo, de koning van Israël, had gebouwd voor Ashtoreth, de gruwel shiqquẓ] van de Moabieten, en [ ִּש ֻּקץ shiqquẓ] van de Sidoniërs, voor Chemosh de gruwel [ ִּש ֻּקץ voor Milcom de gruwel [ש ֻּקץִּ shiqquẓ] van het volk van Ammon" (2 Kon. 23: 13).

Hieruit blijkt dat de gruwel der verwoesting plaatsvindt wanneer het Beest/de Antichrist de heilige plaats binnengaat en verklaart God te zijn; zich de positie van de Allerhoogste God toe-eigent en verklaart dat hij God vervangt in zijn eigen tempel. Hij toont (demonstreert zijn kwaliteiten) [ἀποδεικνύντα] zichzelf door "de werking van de satan, met alle macht, tekenen en leugenachtige wonderen" (2 Thess 2:9) - dat hij een god is in de tempel van God. Het is één ding om een opschepper te zijn, en iets heel anders om te doen wat je beweert te kunnen doen. Het Beest zal geen loze woorden spreken; hij zal laten zien dat hij machtig is en "een god."

Gewond door het zwaard

Nadat Satan met het Beest is gefuseerd en zichzelf vervolgens tot god heeft verklaard, zullen er mensen zijn die zich realiseren dat hij gestopt moet worden. Net zoals mensen probeerden Hitler te doden toen ze beseften dat hij een monster was, zo is het ook zeer waarschijnlijk dat iemand zal proberen het Beest te vermoorden en dat kan vrij snel gebeuren. Ons wordt verteld dat het Beest zal worden gedood en daarna weer tot leven zal komen: "het eerste beest, waarvan de dodelijke wond is genezen" (Openb. 13:12). Vanwege deze prestatie zal de valse profeet later opdracht geven aan zij die wonen op de aarde "om een beeld te maken voor het beest dat door het zwaard werd verwond en bleef leven" (Openb. 13:14). Dus, we zien dat hij een dodelijke wond opliep en toch leefde. De profeet Zacharia sprak ook over deze gebeurtenis.

"Wee de waardeloze herder [ר ִּ ִ֤עי ֵֽ ָה ֱא ִּליל roi ha'elil], die de kudde verlaat! Een zwaard [חרב cherev] zal tegen zijn arm en tegen zijn rechteroog zijn; zijn arm zal geheel verdorren en zijn rechteroog zal geheel verblind worden" (Zach 11:17).

Hoewel zwaarden duidelijk werden gebruikt in de oudheid, is de term breder en metaforisch, en betekent elke vorm van oorlogsvoering. Paulus spreekt over Gods dienaar die het zwaard draagt en zegt: "Hij draagt het zwaard niet tevergeefs, want hij is Gods dienaar, een wreker om de toorn uit te oefenen op wie kwaad doet" (Rom. 13:4). Wij weten dat Rome verschillende methoden gebruikte in de oorlogsvoering en bij de ordehandhaving. De meest bekende voor ons als christenen waren de zweep en het kruis. Hoewel de soldaten die Jezus' executie uitvoerden zwaarden hadden, doodden ze hem niet met het zwaard. Na negenendertig brute zweepslagen met een kat-van-negen-staarten, spijkerden ze hem aan een kruis tot Hij stierf.

Verder heeft het woord "zwaard" [חרב cherev] in het Hebreeuws dezelfde wortel als het werkwoord "charav" dat volgens de BDB betekent: "afval zijn, afval leggen, desolaat maken, in puin liggen" en "aanvallen, neerslaan, slachten, vechten."¹²⁵ Het zwaard kan dus worden opgevat als iemand doden met een soort wapen. Een gebruikelijke moderne term is "wapens". Zwaarden, speren, katapulten, geweren, kanonnen, raketten, enz. zijn allemaal voorbeelden van wapens en kunnen worden opgevat als dodelijke wapens. In onze tijd is het geweer het meest alomtegenwoordige wapen. Zou het Beest door een zwaard kunnen sterven? Zeker. Maar zijn dood zou ook kunnen worden veroorzaakt door "wapens", waaronder een soort vuurwapen zou kunnen vallen.

Herder van Enlil

In de Engelse vertaling lezen we "Wee de waardeloze herder [ר ִּ ִ֤עי ֵֽ ָה ֱא ִּליל roi ha'elil]" (Zach. 11: 17), maar in het oorspronkelijke Hebreeuws doen we een ongelooflijke ontdekking: de term "waardeloos" is de term "ha'elil." In Corrupting the Image 2 leerden we dat Elil, Illil en Enlil dezelfde zijn.

A.T. Clay wees er in 1907 terloops op dat de "oorsprong van אלילים, het woord vertaald 'afgoden' in het Oude Testament ... waarschijnlijk te vinden is in de naam van de Nippurische godheid Ellil."¹²⁶ Christopher B. Hays stelt over Illil (Enlil):

"Zijn naam was wijd en zijd bekend in het oude Nabije Oosten, en in syllabisch spijkerschrift werd hij geschreven als Illil (b.v. d.-li-lu); dit wordt beschouwd als een verkorte vorm gebaseerd op een verdubbeling van het woord ilu, "god", d.w.z. il-ilû, "god der goden." Deze vocalisatie Illilu en zijn gelijkstelling met Enlil zijn reeds aangetroffen in tweetalige teksten uit Ebla. In feite wordt nu algemeen gesteld dat de Soemerische schrijfwijze van zijn naam, den.líl ("Heer Wind") is afgeleid van de Semitische naam."¹²⁷

We ontdekken nu de vele maskers waaronder Satan door de eeuwen heen zijn identiteit heeft verborgen. In Corrupting the Image 2, vonden we de naam "Illil/Ellil/Enlil" in Jesaja 14:12 geschreven als "Heilel." Hays merkt op:

"Omdat de heerschappij zelf de bepalende eigenschap van Illil was... Akkadische termen als illilu, "god van de hoogste rang" en illilūtu, "goddelijke suprematie" (letterlijk "Enlil-schap") ... illilūtu werd in de loop der eeuwen toegeschreven aan verschillende andere godheden, waaronder Šamaš, Marduk, Sîn en Nabû, die elk op verschillende momenten illilu werden genoemd. Deze achtergrond is significant voor het bijbelse gebruik van אליל, aangezien ook dit aantoonbaar begon met een specifieke verwijzing naar Illil, maar ook werd toegepast op andere godheden."¹²⁸

Zo werd het epitheton "Enlil" zo gewoon dat het synoniem werd voor "afgoden" die inderdaad waardeloos waren. God zei tegen Israël: "Wendt u niet tot [de] afgoden [ה ֱא ִּלי ָ֔ ִּליםֵ֣ ָ ha'elilim] ...Ik ben de HEER, uw God" (Lev. 19:4). Op de dag van de Heer zal de mens zijn afgoden afzweren [ה ֱא ִּלי ָ֔ ִּליםֵ֣ ָha'elilim (Jes. 2: 18) Het visioen van Zacharia spreekt dus van een waardeloze herder, maar zegt meer specifiek wee tegen de herder van Enlil.

We hebben ook gekeken naar de vele syncretismen van Satan, en vandaar zijn overvloed aan titels, waarvan we er vele in de Bijbel aantreffen met verschillende schrijfwijzen, waaronder Enlil (Jes 14:12), Ninurta (2 Kgs 19:37), Marduk/Merodach (Jer 50:2, enz.), Baäl/Bel (Jes 46:1, enz.), Melqart/Koning van Tyrus (Ezech 28:12), Dumuzid/Tammuz (Ezech 8:14, enz.), en meer. Ninurta stond bekend als de zoon van Enlil, en stond vaak in de plaats van Enlil. Dit sluit perfect aan bij onze conclusie dat Satan en de man die bekend staat als de Antichrist (of het Beest) samensmelten en hun identiteit delen. Dit verklaart ook de raadselachtige zin: "Het beest dat u zag was en is niet en zal uit de bodemloze put opstijgen en ten onder gaan" (Openb. 17:8).

Het beest waarop de vrouw (Ishtar) reed, was Ninurta/Nimrod, waarvan we geleerd hebben dat het de "rebel" was die Satan in de oude wereld liet opstaan.

In Corrupting the Image 2 bespraken we hoe Satan met Nimrod versmolt, waardoor hij een gibbor of hybride wezen werd. In de oude wereld was hij de rebel die bekend stond als Ninurta, Pabilsag, Nergal, en mogelijk Gilgamesh. Hij was degene die achter de ongerechtigheid van de Amorieten zat, wat leidde tot figuren als Og van Bashan, en meer.

Hij was het Beest waarop Mysterie Babylon reed. Hij was het Beest dat "was, en niet is, en uit de bodemloze put zal opstijgen en ten onder gaan" (Openb. 17:8). Deze rebel, die Satan zal terugbrengen, die was en niet is, zal uit de afgrond opstijgen. Ninurta was ook bekend als Heracles, die de stervende en opkomende god was.

Uiteindelijk zal Satan aan het einde van de geschiedenis de belofte waarmaken om hem te doen herleven. Deze herleving zal echter een vervalsing zijn, inferieur aan de glorieuze opstanding van Jezus. Niettemin zal de Nimrod (Ninurta) die zo lang geleden stierf op de een of andere manier in de toekomst aanwezig zijn.

Terugkeer tot leven

Of het nu door een zwaard of een ander wapen is, het Beest zal genezen worden van de "dodelijke wond" (Openb. 13:12). In Openbaring staat:

"Zij die op de aarde wonen zullen zich verwonderen, wier namen niet geschreven zijn in het boek des levens vanaf de grondlegging der wereld, wanneer zij het beest zien dat was en niet is en toch is" (Openb. 17:8).

Hoe kan de wereld zich niet verwonderen als voor hun ogen iemand, die zij dood zagen, uit de dood is opgestaan? We hebben tegenwoordig geweldige gadgets en fenomenale technologie. We kunnen naar de maan gaan, diep in de oceanen gaan en onmiddellijk communiceren. Er is iets spectaculairs nodig om de wereld te verwonderen. Het zal zo indrukwekkend zijn dat de wereld het als waarheid zal aanvaarden. Zij die in dit idee geloven - in dit systeem - zijn degenen wier namen niet geschreven zijn in het Boek vanaf de grondlegging van de wereld, wanneer zij het Beest zien dat was, en niet is, en toch is.

Deze verbazingwekkende prestatie zal dan de valse profeet inspireren om "hen die op de aarde wonen op te dragen een beeld te maken voor het beest dat door het zwaard werd verwond en bleef leven" (Openb. 13:14). Hoewel het beest leeft, zal er volgens Zacharia enige blijvende schade zijn:

We weten niet precies wanneer hij zal worden getroffen; niettemin zal zijn terugkeer uit de dood een wonder zijn dat hem alleen maar meer zal doen pochen. Hij heeft zichzelf tot een god gemaakt, verklaard dat hij een god is, en nu heeft hij aangetoond dat hij een god is, zoals Daniël zei "hij zal zich verheffen en grootmaken boven elke god, zal godslasteringen spreken tegen de God der goden" (Dan 11:36); en Paulus zei: "de zoon des verderfs, die zich opwerpt en verheft boven al wat God heet of aanbeden wordt, zodat hij als God zit in de tempel van God, zich vertonend dat hij God is" (2 Thess 2:3-4).

---

120 Amar Annus herinnert ons eraan "In de Enuma eliš wordt de Tablet der Bestemmingen geassocieerd met de krachten van Anu" (Anu is de schepper). Amar Annus, The God Ninurta in the Mythology and Royal Ideology of Ancient Mesopotamia, State Archives of Assyria Studies, Volume XIV Helsinki 2002. Pg. 14.
121 "en plaats [ָנ ְׁת ַּ֖נוּ natnu] daar de gruwel der verwoesting [ַה ִּש ָ֥קוּץ ְׁמשוֹ ֵֽמם HaShikutz meshomem] (Dan 11:31). De term "plaats" is eigenlijk "geven/n" en zou "geplaatst" kunnen zijn, maar het kan ook gewoon "gegeven" betekenen. Dat wil zeggen, het Beest geeft de mensheid iets van die plaats.
122 TWOT shiqqūṣ shiqqēṣ wordt zeven keer gebruikt, in het Piel. Het Akkadisch heeft een cognaat, saqāṣu "bevlekt zijn, onrein". In nauwe samenhang met shāqaṣ staan ṭāmē' in het Piel, "onrein maken" en tā'ab, "verafschuwen". Het voorwerp van afschuw kan het verboden voedsel zijn, zoals hierboven, of "de gruwel" (tô'ēbâ), een afgod. In een prachtig loflied zegt de psalmist over God: "Hij heeft de verdrukking van de verdrukten niet veracht (shāqaṣ) noch verafschuwd" (Ps 22:24 [H 25]). TWOT
123 TWOT מ ַש ָמהְׁ mĕshammâ.
124 TWOT מ ַש ָמהְׁ mĕshammâ.
125 BDB [חרב] cherev.
126 Albert T. Clay, "Ellil, the God of Nippur" AJSL 23 (1907) 277.
127 Christopher B. Hays, Enlil, Isaiah, and the Origins of the ʾĕlilim: A Reassessment, ZAW 2020; 132(2): 224-235,
https://doi.org/10.1515/zaw-2020-2002
128 Christopher B. Hays, Enlil, Isaiah, and the Origins of the ʾĕlilim: A Reassessment, ZAW 2020; 132(2): 224-235,
https://doi.org/10.1515/zaw-2020-2002

Bron: Abomination of Desolation  | DouglasHamp.com