DEEL DRIE: DE HYBRIDEN HEBBEN DE OUDE LEIDERS OVERWONNEN DIE ROEPEN OM EEN REDDER

Hoofdstuk 17 van Beschadigd mensbeeld 3: De Hoeksteen is de enige hoop tegen genocide

2 mei 2022 - door dr. Douglas Hamp

Inleiding - Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11 - Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16

Er is Eén in de hemel die zijn volk zal redden en zijn geweldige werk zal doen zoals bij de berg Perazim en Gibeon, waar Hij vocht tegen de Nephilim. Hij zal vechten, maar Hij komt pas als de leiding van Jeruzalem Hem terug uitnodigt.

Jezus gaf dit ultimatum in Mattheüs 23: "Want ik zeg u: u zult mij van nu af aan niet meer zien totdat [απ αρτι εως ap arti eos] u zegt: 'Gezegend is hij die komt in de naam van de Heer!'" (Matt 23:39 NET). (Matt 23:39 NET). Niet lang na die verklaring keerde Jezus terug naar zijn plaats, zoals voorspeld:

Ik zal terugkeren naar Mijn plaats totdat zij hun overtreding erkennen. Dan zullen zij Mijn aangezicht zoeken; in hun verdrukking [verdrukking צָרָ֥ה] zullen zij Mij ernstig zoeken" (Hos 5:15).

De leiders zullen Jezus herkennen in de tijd van de verdrukking: "Helaas! Want die dag is groot, die is aan niets gelijk; het is de tijd van Jakobs benauwdheid [verdrukking צָרָ֥ה], maar hij zal daaruit gered worden" (Jer 30:7).

Er zal waarschijnlijk een laatste bijeenkomst zijn van de leiders van Jeruzalem, het Sanhedrin, of mogelijk de Knesset (of wie er ook nog over is). Zij kunnen hun toevlucht zoeken in een van de vele ondergrondse bunkers in Israël of in de tunnels onder de oude stad. Een overweldigende angst zal over hen hangen als alle naties van de wereld, geleid door het Beest, op Jeruzalem afkomen om het met de grond gelijk te maken en elke laatste persoon te vernietigen. Terwijl zij de vernietiging in het gezicht staren en erkennen dat al hun militaire kracht weg is en zij geen mogelijkheid meer hebben om voor hun land of hun leven te vechten, zullen zij bidden en zich afvragen waarom HaMashiach, de Messias, wordt uitgesteld.

Op dat moment zal God "over het koningschap van David en de bevolking van Jeruzalem een geest van genade en smeking uitstorten ..." (Zach 12:10 NET2). God zal hen geven wat zij nodig hebben, namelijk om diep in de ziel van hun natie te kijken en te overwegen waarom de Messias niet is gekomen.

Babylonische Talmoed - Hij zal ons verheffen

De Babylonische Talmoed onthult veel over waarom zij denken dat de Messias niet is gekomen. De rabbijnen beschouwden de omvang van de menselijke geschiedenis als analoog aan een week, waarin elke dag duizend jaar vertegenwoordigt. Gebaseerd op dat begrip, lezen we in Sanhedrin 97a:

"Rabbi Kattina zei: 'Zesduizend jaar zal de wereld bestaan, en één [duizend] jaar zal zij desolaat zijn', zoals er geschreven staat: 'En YHVH alleen zal op die dag verheven zijn.' Abaye zei: "het zal twee [duizend] desolaat zijn," zoals er staat: "Na twee dagen zal Hij ons doen herleven; op de derde dag zal Hij ons opwekken, en wij zullen leven in Zijn ogen."

In een rabbijnse voetnoot bij deze passage interpreteren zij de 'twee dagen' in Hosea 6:2 als tweeduizend jaar. Dat betekent dat na een periode van tweeduizend jaar, en in het begin van de volgende duizend jaar,²⁵⁹ God hen weer tot leven zou wekken, zodat zij in zijn ogen zouden leven. De passage gaat verder met de Tanna debe Eliyyahu die onderwees over de komst van de Messias binnen de zesduizend plus duizend jaar "week":

"De wereld zal zesduizend jaar bestaan. In de eerste tweeduizend was er verlatenheid; tweeduizend jaar bloeide de Tora; en de volgende tweeduizend jaar is het Messiaanse tijdperk."

De eerste tweeduizend jaar van "verlatenheid" omvatten de zondeval van Adam en Eva, de inval van de Nephilim en de zondvloed, gevolgd door de toren van Babel (Genesis 1-11). De volgende tweeduizend jaar, waarin de Torah bloeide, begon met Abraham en dan natuurlijk Mozes tot in de eerste eeuw (Genesis 12-Malachi). Volgens de Hebreeuwse kalender, die begint met het jaar van de schepping, werd Abraham 1948 jaar na de schepping geboren (anno mundi). De datum waarop Abraham het verbond ontving in Genesis 15 is gegeven als 2018 jaar anno mundi. Dat betekent dat de laatste tweeduizend jaar van het Messiaanse tijdperk, waarin Messias komt en de oorlog van Gog & Magog plaatsvindt, begon rond de eerste eeuw op de Gregoriaanse kalender, rond de tijd van Jezus. Volgens een rabbijnse voetnoot in de tekst zal Messias binnen die periode komen. Met andere woorden, 1e 2000 Desolation + 2e 2000 Torah Flourished + 3e 2000 het Messiaanse Tijdperk.

De Talmoed vervolgt de discussie door te spreken over de minimale tijd die zij berekenden dat de wereld moest bestaan voordat Messias zou komen.

"Elia zei tegen Rab Judah, de broer van R. Salia de Vrome: "De wereld zal niet minder dan vijfentachtig jubilarissen bestaan ... Verwacht hem daarvoor niet; daarna mag gij hem verwachten.""²⁶⁰

Met andere woorden, er zouden minimaal 85 Jubilea zijn voordat de Messias zou komen. Een Jubeljaar wordt berekend op 49 of 50 jaar. Indien 49 jaar, dan zou hij na 4165 jaar komen, of indien 50 jaar, dan zou hij 4250 jaar na de schepping komen. In een andere tekst wordt een soortgelijke berekening gemaakt op basis van "een in het Hebreeuws geschreven rol met Assyrische letters" die door een Jood was ontdekt "tussen de Romeinse archieven."²⁶¹

Daarin staat dat vierduizend tweehonderd eenendertig jaar na de schepping de wereld verweesd zal zijn. [Wat de volgende jaren betreft,] een deel daarvan zal ... in de oorlog van Gog en Magog zijn, en de resterende [periode] zal het Messiaanse tijdperk zijn.²⁶²

Op basis van deze teksten uit de Babylonische Talmoed zou de Messias ergens rond de eerste eeuw op de Gregoriaanse kalender moeten zijn gekomen. De tekst gaat verder in Sanhedrin 97b, "maar door onze vele ongerechtigheden zijn al deze jaren verloren gegaan." Dan zegt de voetnoot onomwonden: "Hij had moeten komen aan het begin van de laatste tweeduizend jaar; de vertraging is te wijten aan onze zonden."²⁶³

Volgens hun eigen teksten, zonder de aansporing van enige christelijke tekst, hebben de Joodse wijzen het antwoord al, maar kunnen ze het gewoon niet zien. Het is als wanneer mensen om raad komen vragen en nadat zij hun verhaal hebben gedeeld, het antwoord tot hen komt. Uiteindelijk zullen zij, op basis van hun eigen teksten, beseffen dat hun Messias vierduizend jaar na de schepping zou komen en dan kort daarna "verweesd" zou zijn. Wanneer zij zich afvragen waarom Messias niet is gekomen, of "aan het begin van de laatste tweeduizend jaar had moeten komen," zal het antwoord in dezelfde tekst staan: "De vertraging is te wijten aan onze zonden."²⁶⁴ Terwijl hun tekst hen vertelde dat de wereld verweesd zou worden; en zij zullen de woorden van Jezus ontdekken, die tot zijn discipelen zei: "Laat uw hart niet verontrust zijn... Ik zal u niet als wezen achterlaten; Ik zal tot u komen (Johannes 14:1,18).

De burgers verwelkomden Jezus

De massa van Jeruzalem accepteerde Jezus als hun koning. Op de eerste dag van de week voor Pesach, die wij vaak Palmzondag noemen, droeg Jezus zijn discipelen op een jonge ezel te gaan halen, die Hij vervolgens Jeruzalem binnenreed op dezelfde manier als Salomo deed toen hij tot koning werd gekroond.

"De koning zei ook tegen hen: 'Neem de knechten van uw heer mee, en laat Salomo, mijn zoon, op mijn eigen ezel rijden, en neem hem mee naar Gihon'" (1 Kgs 1:33).

Toen Jezus zijn discipelen een ezel liet lenen voor zijn intocht in Jeruzalem, verkondigde Hij dat Hij de rechtmatige koning was in de lijn van David, en de beloofde Messias.

"Verheug u zeer, o dochter van Sion! Schreeuw, o dochter van Jeruzalem! Zie, uw Koning komt naar u toe; Hij is rechtvaardig en heeft heil, nederig en rijdend op een ezel, een veulen, het veulen van een ezelin" (Zach 9:9).

Het volk verwelkomde Hem met vreugde in de naam van YHWH als Messias.

"De volgende dag nam een grote menigte die naar het feest was gekomen, toen zij hoorden dat Jezus naar Jeruzalem kwam, takken van palmbomen en gingen Hem tegemoet, en riepen uit: "[הוֹשִׁ֘יעָ֥ה Hoshianna]! 'Gezegend is Hij die komt in de naam van de HEER', de Koning van Israël!" (Johannes 12:12-12).

Hoshianna komt van de Hebreeuwse wortel [ישע] yod-shin-'ayin en betekent "red alstublieft". Het is dezelfde wortel als de naam Yeshua (Jezus) en Ye-shu-ah, redding. Als Hebreeuwssprekenden is het hun vrijwel zeker niet ontgaan dat zij riepen: "Redt u alstublieft" tot Hem wiens naam "redding" is. Ze zeiden ook: "Baruch haba b'shem Adonai," erkennende Yeshua als de koning van Israël en Messias, de langverwachte die vrede zou brengen.

"En toen Hij in Jeruzalem was gekomen, was de hele stad ontroerd en zei: 'Wie is dit?' De menigte zei: 'Dit is Jezus [Jesjoea ישוע], de profeet uit Nazareth in Galilea'" (Matt 21:10-11).

We zien in Psalm 118:

"Ik zal U loven, want U hebt mij geantwoord en bent mijn redding geworden [ישׁוּעָֽה Yeshu'ah] ... De steen die de bouwers verworpen hebben, is de hoeksteen geworden [פִּנָּֽה]. Dit heeft de HEER gedaan; het is wonderbaarlijk in onze ogen ... Red nu, bid ik, [הוֹשִׁ֘יעָ֥ה Hoshianna] O HEER; gezegend is hij die komt in de naam van de HEER! Wij hebben U gezegend vanuit het huis van de HEER ... U bent mijn God en ik zal U loven; U bent mijn God, ik zal U verheffen" (Ps. 118:18-28).

De mensen hadden waarschijnlijk nog niet alle theologische punten verbonden over de hypostatische vereniging - de drie-eenheid van God. Maar wat ze wel wisten was dat Hij de voorspelde rechtmatige koning was, de Messias, en ze vestigden hun hoop op Hem. Helaas weigerden de machthebbers Hem te erkennen omdat Hij een directe bedreiging vormde voor hun macht; Hij werd gezien als een uitdaging voor hun leiderschap.

De leiders van Jeruzalem wezen Jezus af

Jezus' hartenkreet "O Jeruzalem, Jeruzalem" was gericht tot de machthebbers, degenen die de beslissingen namen. Net zoals we, als we het over Washington D.C. hebben, het niet hebben over de taxichauffeurs, fastfoodmedewerkers etc., maar over de president, het Congres en het Hooggerechtshof.

De leiders van Jeruzalem, zoals in een gelijkenis die Jezus vertelde, "haatten hem ... en zeiden: 'Wij willen niet dat deze man over ons regeert'" (Lucas 19:14). Toen zij Jesjoea verwierpen en Hem niet verwelkomden in de naam van de Heer, wat uit Psalm 118 komt, was dat lied niet op hen van toepassing. De belofte: "De HEER staat aan mijn kant, ik zal niet vrezen. Wat kan de mens mij doen?" (Psalm 118:6) was niet langer van toepassing op de leiders van Jeruzalem en daarom zei Jezus tegen hen. "Zie, uw huis is voor u verlaten" (Matt 23:38).

Waarom maakt het uit dat de leiders Jezus afwezen, terwijl de massa Hem aannam? Jesaja legde het duidelijk uit toen hij zei: "De leiders van dit volk doen hen dwalen, en zij die door hen geleid worden, worden vernietigd" (Jesaja 9:16).

Het kan ons niet bevallen waar de kapitein het schip naartoe brengt, maar als de kapitein het schip laat zinken, sterven we allemaal. De leiders zijn degenen die ons schip besturen; de leiders van Jeruzalem waren degenen die het nationale schip bestuurden. Wat zij besloten was het beleid, ten goede of ten kwade. Het lot van de leiders was het nationale lot van het volk:

• Zo zegt de HEER over de profeten die mijn volk doen afdwalen (Micha 3:5).
• Mijn volk! Zij die u leiden doen u dwalen en vernietigen de weg van uw paden (Jes. 3:12).
• Als de blinde de blinde leidt, zullen beiden in een greppel vallen (Matt. 15:14).

We hebben ook verschillende geschriften die ons vertellen "Juda is mijn wetgever" (Ps 60:7),²⁶⁵ en deze positie van wetgever; of het houden van: "de scepter zal niet wijken van Juda, noch een wetgever van tussen zijn voeten, totdat Shiloh komt; en aan Hem zal de gehoorzaamheid van het volk zijn" (Gen 49:10). Met andere woorden, Juda is degene die de wet geeft waardoor Israël moet leven, totdat Shiloh komt. Dat wil zeggen, Jezus is degene aan wie het toebehoort. Als de leiding van Juda weigert te erkennen dat het koninkrijk Hem toebehoort, dan zal hun huis verlaten worden, zoals Jezus zei, totdat zij Hem verwelkomen in de naam van de Heer. Jezus maakte het duidelijk: "Want ik zeg u: u zult mij van nu af aan niet zien totdat [απ αρτι εως ap arti eos] u zegt: 'Gezegend is hij die komt in de naam van de Heer!'" (Matt 23:39 NET).

Die drie woordjes "vanaf nu tot" zijn Jezus' ultimatum: jij bent aan zet. Uw huis is verlaten vanaf nu - dit moment dat u mij hebt afgewezen - tot aan het moment dat u mij verwelkomt in de naam van de Heer.

"Dit is de dag die de HEER heeft gemaakt; wij zullen ons daarin verheugen en blij zijn (Ps 118:24). Red nu, ik bid, o HEER; o HEER, ik bid, zend nu voorspoed (Ps 118:25). Gezegend is hij die komt in de naam van de HEER! Wij hebben u gezegend vanuit het huis van de HEERE". (Ps 118:26).

De bouwers en de hoeksteen

Zo zegt de Here GOD: "Zie, Ik leg in Sion een steen tot een fundament, een beproefde steen, een kostbare hoeksteen, een zeker fundament; wie gelooft zal niet overhaast handelen" (Jes 28:16).

Dit is dezelfde taal als in Psalm 118:

"De steen, die de bouwlieden verworpen hebben, is de voornaamste hoeksteen geworden" (Psalm 118:22). "Dit heeft de HEER gedaan; het is wonderbaarlijk in onze ogen" (Psalm 118:23).

De verworpen steen staat centraal bij het begrijpen van Israëls verlossing. Jezus richtte deze passage uit de Psalmen specifiek tegen het leiderschap van Jeruzalem en daarmee ook tegen de implicaties van Jesaja 28:16:

"Hebt u zelfs dit Schriftgedeelte niet gelezen: 'De steen die de bouwlieden verworpen hebben, is de voornaamste hoeksteen geworden (Marcus 12:10)'. Dit heeft de HERE gedaan, en het is wonderbaarlijk in onze ogen"?" (Marcus 12:11). "En zij zochten de handen op Hem te leggen, maar vreesden de schare, want zij wisten dat Hij de gelijkenis tegen hen gesproken had" (Marcus 12:12).

Jezus zei: "Ik ben die steen." De leiders van Jeruzalem, van het huis van Juda, misten dat Jezus die steen was. Toch staat er: "Dit heeft de Heer gedaan." Dat mogen we niet over het hoofd zien! Een van de treurigste leerstellingen van de afgelopen 2000 jaar is wanneer mensen suggereren dat de Joodse leiding Jezus ter dood heeft gebracht, en daarom zijn toorn verdient. Wij begrijpen niet helemaal hoe het Gods toedoen was, maar het was wel zo. We moeten begrijpen dat toen Jezus zei: "O Jeruzalem, Jeruzalem ... Hoe vaak heb ik uw kinderen willen verzamelen ... maar u was niet bereid!" (Matt 23:37), Hij het niet had over de gewone man. In feite ontvingen zij hem.

Nationaal herstel wanneer de "bouwers" Jezus verwelkomen

Na de hemelvaart van Jezus zei Petrus tegen zijn broeders: "Ik weet dat u dat [Jezus overleveren] in onwetendheid hebt gedaan, evenals uw machthebbers" (Handelingen 3:17). Hij roept hen op zich te bekeren, zodat de tijden van verkwikking aanbreken.

"...Bekeert u dus en bekeert u, opdat uw zonden worden uitgewist en er tijden van verkwikking komen van de aanwezigheid van de Heer en Hij Jezus Christus zendt" (Handelingen 3:19-20).

De uitdrukking "tijden van verkwikking" impliceert verlichting van moeilijke, pijnlijke of belastende omstandigheden. En volgens de New English Translation Bible syntactical notes: wordt het algemeen beschouwd als een verwijzing naar het inluiden van het Messiaanse tijdperk.

Petrus volgde dit op door over Jezus te zeggen: "Die de hemel moet ontvangen tot de tijden van herstel van alle dingen" (Handelingen 3:21). Met andere woorden, bekeer je, bekeer je zodat Jezus kan komen, maar tot die tijd zal de hemel hem ontvangen tot de juiste tijd.

De sterke implicatie is als jullie (Israël, Jeruzalem) je zullen bekeren, (zelfs in Petrus' tijd), dan zal Jezus komen, wat precies is wat Jezus zei: "Totdat jullie je bekeren en totdat jullie mij verwelkomen in de naam van Jehova, zullen jullie mij niet meer zien, maar wanneer jullie je wel bekeren, dan zullen jullie mij zien." Als dit, dan dat.

Petrus herhaalde Yeshua's profetie, "jullie zullen Mij niet meer zien..." [En hij zegt] Jullie moeten hem gehoorzamen in alles wat hij jullie zegt," in Handelingen 3:22.

Petrus "sprak tot de heersers, de oudsten en de schriftgeleerden, alsmede tot de hogepriester, Kajafas, Johannes en Alexander ..." (Handelingen 4:6), die probeerden de boodschap de kop in te drukken:

"Toen zei Petrus, vervuld met de Heilige Geest, tegen hen: 'Heersers van het volk en oudsten van Israël' (Handelingen 4:8) ... 'Jezus Christus van Nazareth, die u gekruisigd hebt, die God uit de dood heeft opgewekt ... (Handelingen 4: 10) is de steen die door jullie bouwers verworpen is, die de hoeksteen geworden is (Handelingen 4:11) en in geen ander is er redding [Yeshuah], want er is geen andere naam onder de hemel gegeven onder de mensen waardoor wij gered moeten worden" (Handelingen 4:12).

Hij nam die passage uit Psalm 118, en natuurlijk uit de leer van Jezus.

"De HEERE is mijn kracht en lied, en Hij is mijn heil geworden [Yeshuah]" (Psalm 118:14). "Ik zal U loven, want U hebt mij geantwoord en bent mijn heil geworden [Yeshuah]" (Ps 118:21).

Petrus zegt: "Jullie leiders van Jeruzalem zijn de bouwers, en jullie hebben Jezus, de belangrijkste hoeksteen, verworpen." Petrus maakt duidelijk dat redding [Hebreeuws: Yeshua] alleen wordt gevonden in Yeshua-Jezus. Daarom zei Petrus dat er geen nationaal herstel zou zijn totdat de bouwers, dat wil zeggen de leiders van Jeruzalem, Hem verwelkomen in de naam van de Heer.

Hebzucht verblindde de leiders voor het zien van wat recht voor hun neus stond. Het is zo'n triest getuigenis; hoe vaak worden we verblind door hebzucht naar macht, roem, of naar iets wat we niet hebben. De leiders wisten dat Yeshua wonderen deed die goed bewezen waren. Ze zeiden, we kunnen het niet ontkennen. We kunnen niet ontkennen dat mensen worden genezen, maar toch gaan we niet geloven.

Wat moet er gebeuren voordat Jezus terugkomt? De nationale leiding, de zetel van het gezag die nu in Jeruzalem zetelt, moet zich bekeren. Zij zijn degenen die deze oproep moeten doen. Ook al hebben vele gelovigen over de hele wereld en door de eeuwen heen (burgers van het Koninkrijk van Israël) gebeden: "Heer kom terug." In deze kwestie is het nodig dat de leiders die op die zetel van gezag zitten, in Jeruzalem een nationaal decreet uitvaardigen dat Hem terug zal verwelkomen in de naam van de Heer, zoals Jezus heeft gezegd.

---

Eindnoten:

259 “It has been taught in accordance with Rabbi Kattina: Just as the seventh year is one year of release in seven, so is the world: one thousand years out of seven shall be fallow, as it is written, ‘And YHVH alone shall be exalted in that day,’ ...and it is also said, “For a thousand years in your sight are but as yesterday when it is past.’” [Rabbinic Footnote: Ps XC, 4; thus ‘day’ in the preceding verses means a thousand years.]
260 http://www.come-and-hear.com/sanhedrin/sanhedrin_97.html
261 http://www.come-and-hear.com/sanhedrin/sanhedrin_97.html
262 http://www.come-and-hear.com/sanhedrin/sanhedrin_97.html
263 The Babylonian Talmud: Mas. Sanhedrin 97a and b (Soncino Press) 264 The Babylonian Talmud: Mas. Sanhedrin 97a and b (Soncino Press)
265 “Judah prevailed over his brothers, and from him came a ruler” (1 Chr 5:2).

Bron: De belangrijkste hoeksteen is de enige hoop tegen genocide | DouglasHamp.com