Liberale Joodse groepen moeten zich de ramp aan de grens toe-eigenen.

Jonathan S. Tobin - 8 mei 2023 / JNS

Nu regels die zij "wreed" noemden op het punt staan te vervallen, moet het argument stoppen dat de golf van illegale immigranten en die zich voordoen als asielzoekers analoog zou zijn aan Joden die de nazi's ontvluchten.

Het is niet alsof niemand dit zag aankomen. Sinds president Joe Biden aantrad en de harde anti-illegale immigratie maatregelen van zijn voorganger begon terug te draaien, is de veiligheid aan de zuidelijke grens van Amerika grotendeels ingeperkt in een historisch plichtsverzuim dat misschien geen precedent heeft in de Amerikaanse geschiedenis.

Het resultaat is een recordaantal van 3 miljoen illegalen die de Verenigde Staten binnenkomen. Dat heeft geleid tot een humanitaire crisis in de staten die te maken hebben met deze enorme toestroom van mensen. En het is iets dat alleen maar meer aandacht heeft gekregen doordat Republikeinse gouverneurs in die staten een deel van de illegalen naar door Democraten bestuurde steden in het noorden brachten, zodat degenen die tegen de standpunten van voormalig president Donald Trump in deze kwestie waren, ook een rol kunnen spelen in de aanpak van de crisis.

Maar zo erg als het al is geweest, de situatie staat op het punt exponentieel erger te worden. Als vrijdag 12 mei middernacht begint, vervalt Titel 42 - een tot nu toe obscure bepaling in de Public Service Health Act van 1944 die de regering de bevoegdheid geeft om mensen uit te sluiten van de Verenigde Staten tijdens noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid. Het was deze regel die eerst Trump en vervolgens Biden in staat stelde de binnenkomst van illegale immigranten die zich voordoen als asielzoekers te verhinderen en een aantal van hen die bij binnenkomst in het land werden betrapt, weer snel uit te zetten. Dat versterkte de harde lijn van Trump die het probleem tijdens zijn regering onder controle hield; het voorkwam ook dat de grenscatastrofe die Biden aanwakkerde met zijn meer "meelevende" beleid nog verder uit de hand liep dan voorheen.

Maar nu de coronavirus pandemie officieel voorbij is, zal Biden niet meer kunnen leunen op titel 42 om de schade te beperken die zijn publieke standpunten zoveel mensen hebben doen geloven dat zij zonder toestemming de Verenigde Staten kunnen binnenkomen. Zoals The New York Times berichtte, heeft de verwachting dat de regel op het punt staat te vervallen een nieuwe golf van illegalen op gang gebracht die verwachten dat ze als vluchteling asiel kunnen aanvragen in de Verenigde Staten.

Het Congres is druk bezig om een manier te vinden om de regel in een of andere vorm weer in te voeren, hoewel de poging gedoemd is te mislukken vanwege de partijverschillen over de kwestie. Maar terwijl de twee partijen er meer op gericht lijken om elkaar de schuld te geven van de puinhoop, zijn onder degenen die ook een deel van het verwijt verdienen voor de voortdurende ramp, de organisaties die beweren de Joodse gemeenschap te vertegenwoordigen.

Vanaf het begin van Bidens regering, hebben groepen zoals het Religious Action Center for Reform Judaism, HIAS, de linkse rabbijnse groep T'ruah en de Anti-Defamation League opgeroepen tot het intrekken van Titel 42. Ze noemden het "wreed" en oneerlijk, en reageerden boos toen Biden - handelend uit een wanhopig verlangen om te voorkomen wat er deze week gaat gebeuren - de regel zo lang mogelijk verlengde, hoewel iedereen wist dat de pandemie allang voorbij was.

In een zeer reële zin is het liberale Joodse establishment net zo schuldig aan wat er gaat gebeuren als iemand in de regering.

Waarom bestaat er een soort Joodse consensus ten gunste van een beleid dat duidelijk tegen de belangen van het land ingaat en onnoemelijk veel menselijk leed veroorzaakt voor de betrokkenen?

Het liberale standpunt over immigratie komt voort uit de geschiedenis van de gemeenschap. De meeste Amerikaanse Joden zijn afstammelingen van hen die aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw uit Europa naar de Verenigde Staten zijn gekomen tijdens de laatste decennia van massale legale immigratie.

Die immigrantenmentaliteit blijft diep geworteld in de Joodse politieke gevoeligheden. Het is ook een uiting van de overtuiging dat de ideale houding ten opzichte van immigratie naar de Verenigde Staten de stand van zaken was vóór de aanneming van de Johnson-Reed Immigration Act van 1924, die strenge beperkingen op de binnenkomst instelde.

Geplaatst in de historische context was de Johnson-Reed Act een onvermijdelijke ontwikkeling, aangezien de omstandigheden die onbeperkte immigratie vereisten voor een land dat wanhopig mensen nodig had om leeg land te vestigen en in arbeidsintensieve industrieën te werken, al in de jaren twintig begonnen te veranderen. Steun voor beperking van immigratie zou pas een paar jaar later een kwestie van nationale consensus worden, toen de Grote Depressie in 1929 toesloeg en het idee om meer mensen te importeren om te concurreren voor banen in een tijdperk van massale werkloosheid geen zin had.

Helaas creëerde de opkomst van Adolf Hitler en de Nazi Partij in Duitsland, op hetzelfde moment dat de meeste Amerikanen om economische redenen fel gekant waren tegen het liberaliseren van de immigratiewetten, een wanhopige behoefte om de poorten te openen voor bedreigde Europese Joden. Helaas hebben de Verenigde Staten nooit iets gedaan in hun weigering om Joodse mannen, vrouwen en kinderen te redden die vluchtten voor hun leven.

Daarom reageren zoveel Joden nog steeds op deze vraag alsof degenen die voor beperkingen of strenge handhaving van de wet zijn, het morele equivalent zijn van degenen die Joden tijdens de Holocaust wegstuurden en hen zo ter dood veroordeelden in Hitlers inferno.

Op deze manier hebben liberale jodengroepen de neiging om over de miljoenen die naar de zuidelijke grens stromen op zoek naar economische kansen te spreken alsof zij niet verschillen van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.

Het beleid heeft enorm menselijk lijden veroorzaakt

Midden-Amerikanen die Amerika zien als een land van kansen hebben wel wat gemeen met de Joden die meer dan een eeuw geleden bij Ellis Island aankwamen. Maar het idee dat slechts een kleine minderheid van hen vluchtelingen zijn, in tegenstelling tot economische migranten, is lachwekkend.

Opengrenzenbeleid en Democratische beloften van amnestie voor misschien wel 30 miljoen illegalen die al in het land zijn, lijken te zijn gebaseerd op het idee dat grenzen zelf verkeerd zijn en dat vrije doorgang voor hen die hun geluk in de Verenigde Staten willen beproeven noodzakelijk is.

Joodse groepen die voor dit standpunt pleiten, gaan echter voorbij aan het feit dat de massale illegale immigratiegolf die zij zo graag willen aanmoedigen, grotendeels wordt gedomineerd door de acties van illegale drugskartels die de Mexicaanse kant van de grens controleren, en die zowel mensen verhandelen als de fentanyl die een verslavingscrisis in de hele Verenigde Staten heeft aangewakkerd.

Zij zijn zich evenmin bewust van de manier waarop de illegalen worden uitgebuit door de kartels en door anderen in het land die een situatie hebben gecreëerd waarin minderjarige migranten worden gebruikt voor illegale kinderarbeid. De enige manier om dit aan te pakken is niet door onze behandeling van illegalen te hervormen, maar door de stroom illegalen naar de grens te stoppen.

De ironie hier is dat goedbedoelende linkse mensen niet alleen aandringen op open grenzen; ze pleiten voor een beleid dat rechtstreeks enorm menselijk lijden heeft veroorzaakt.

Sommige liberale Joodse groepen blijven doen alsof het proces niet wordt misbruikt door een bevolkingsgroep die weliswaar een beter leven in de Verenigde Staten wil, maar niet voldoet aan de traditionele definitie van een asielzoeker. Het antwoord is niet een barmhartiger asielprocedure, maar een wetswijziging die het moeilijker maakt om dergelijke valse aanvragen in te dienen en die ervoor zorgt dat degenen die de wet overtreden snel worden uitgezet. En daarmee moet de erkenning komen dat deze groepen mensen niet voor hun leven hoeven te vrezen, zoals de Europese Joden tijdens de Holocaust.

Dus terwijl de beelden van het disfunctioneren van de regering en het massaal negeren van de rechtsstaat zich de komende dagen opstapelen als het einde van Titel 42 een nieuwe grenscrisis creëert, moeten degenen die voor deze ramp hebben gepleit hun fout erkennen. Het is allang tijd voor Joodse organisaties om te stoppen met te doen alsof het 1938 is als we het hebben over immigratie en asielwetten. Door aan te dringen op open grenzen en amnestie, hebben zij geholpen de voorwaarden te scheppen die het fiasco aan de grens onvermijdelijk hebben gemaakt. Nu de situatie zich ontrafelt, wordt het tijd dat de liberalen de puinhoop die ze hebben gemaakt, onder ogen zien en ophouden met het oproepen tot maatregelen die de situatie alleen maar erger maken.

Jonathan S. Tobin is hoofdredacteur van JNS (Jewish News Syndicate). Volg hem op Twitter op: @jonathans_tobin.

Bron: Liberal Jewish groups need to own the disaster at the border – JNS.org