ANALYSE: Joodse Gog en Magog vs. Christelijke Gog en Magog

“

Door Adam Eliyahu Berkowitz

De oorlog van Gog en Magog, beschreven in Ezechiël 38-39, is een concept dat gedeeld wordt door het Jodendom en het Christendom en dat verwijst naar het einde-van-de-dagen conflict in het Nieuw Testamentische Boek Openbaring.

Dit christelijke perspectief werd duidelijk toen tele-evangelist Pat Robertson in februari 2022 een speciaal optreden gaf in de700 Club en verklaarde dat de Russische president Vladimir Poetin "door God werd gedwongen" Oekraïne binnen te vallen om Gods plan te volgen om "armageddon" in gang te zetten. Verwijzend naar het boek Ezechiël verklaarde Robertson dat het Poetins plan was om via Turkije een landbrug te slaan om een leger van meerdere naties tegen Israël aan te voeren.

In de Joodse eschatologie leiden Gog en Magog een confederatie van vijanden die in opstand komen tegen Israël. De oorlog zal verwoestend zijn, maar de legers van Gog en Magog zullen uiteindelijk worden verslagen door de koning van Israël, waarmee het Messiaanse tijdperk wordt ingeluid.

Rabbi Pinchas Winston, een productieve eindtijdschrijver en spreker, legde het Joodse perspectief uit.

"De oorlog is als een laatste schoonmaak vóór de Messias, en daarom kunnen we die verzachten," zei Rabbi Winston. "Het hangt ervan af hoe effectief we tot dan toe waren in het brengen van mensen naar de Ene God en het doen van mitsvoth."

"Eén doel van Gog en Magog is dat wanneer het voorbij is, het kwaad volledig verslagen zal zijn," zei hij. "Er zal geen kwaad meer zijn in de wereld. Sinds de berg Sinaï is het Joodse volk bezig bepaalde dingen recht te zetten. Wij bereiden de wereld voor, zodat het zover komt dat iedereen zegt de Bijbelse God als Eén te erkennen. We hebben deze taak nooit voltooid, dus Gog en Magog is het eindpunt waar alles samenkomt."

Rabbi Winston benadrukte dat de uiteindelijke rectificaties ook veranderingen binnen de natie Israël omvatten. Hij vergeleek het met de strijd van koning David tegen Goliath.

"Goliath komt van het woord 'galoet' (ballingschap)," zei Rabbi Winston. "Koning David versloeg Goliath en vervolgens de Filistijnen, maar de nederlaag had een enorme impact op de Israëlieten. Veel van de Joden die Goliath zo dramatisch verslagen zagen worden, hadden een plotselinge verblindende openbaring van geloof in God. Het was catastrofaal voor hen."

"Hetzelfde geldt voor de Oorlog van God en Magog," zei Rabbi Winston. "Het zal velen uit de naties tot geloof brengen in de Ene God. Maar er zullen ook veel Joden zijn die diep geschokt zullen zijn en plotseling in God zullen geloven. We zagen dit na de Zesdaagse Oorlog, toen zelfs de seculiere Joden in Tel Aviv op straat dansten en de militaire overwinning beschreven als de Hand van God."

Rabbi Winston bracht dit in verband met wat over Gog en Magog werd onderwezen door de Poolse rabbijn Israel Meir Kagan (1838-1933), die voor zijn dood onthulde dat de oorlog in drie fasen zou worden uitgevochten. De eerste fase die Rabbi Kagan tijdens zijn leven meemaakte was WO I, die begon in 1914. Rabbijn Winston gelooft dat WO II de tweede fase was.

"Dat was zo schokkend voor de naties dat zij Israël uitriepen als Joodse staat," zei rabbijn Winton. "Het was nog schokkender voor veel Joden die, ook al werden ze niet religieus, plotseling geloofden in de profetieën over God die de ballingen terugstuurde. De laatste fase van Gog en Magog zal zo schokkend zijn voor de naties dat zij God als Eén zullen verklaren."

Ezechiëls beschrijving van de uiteindelijke oorlog is gruwelijk, maar Rabbi Winston legde uit dat de Joodse traditie zich daar met gelijkmoedigheid toe verhoudt.

"Het hangt af van onze verdiensten, of we God trouw hebben gediend met de geboden," zei Rabbi Winston. "Hebben we dat niet, dan zal het verschrikkelijk zijn."

Hij haalde een parabel aan van de 18e eeuwse Moshe Chaim Luzzatto. "Het is als een koning die boos wordt op zijn zoon en hem veroordeelt tot steniging. De zoon heeft berouw, maar de vader kan een koninklijk besluit niet herroepen. Dus laat hij de stenen in stukken breken voordat ze naar zijn zoon worden gegooid. Het is niet prettig, maar de zoon lijdt lang niet zo erg."

Rabbi Winston suggereerde dat christenen, als afstammelingen van Esau, het aspect van het oordeel benadrukken in een mate die joden, als afstammelingen van Jacob, niet doen.

"Esau was helemaal rood, de kleur van het oordeel, en daarom gaf Isaak, die het oordeel belichaamde, de voorkeur aan hem," zei Rabbi Winston. "Zij zijn gericht op hemel en hel als gevolg van een laatste oordeel. Zij spreken over de dag des oordeels als het hoogtepunt van de strijd met Satan. Zij geloven in de Apocalyps. Het Jodendom gelooft niet in dit niveau van oordeel. Joden geloven niet dat God ooit de wereld zal oordelen en vernietigen."

Een ander perspectief werd geboden door John Enarson, de Christian Relations Director voor Cry For Zion. Enarson merkte ook een verschil op in hoe Joden en christenen tegen dit aspect van het einde der dagen aankijken.

"Het christendom gebruikt hetzelfde bijbelse scenario als het jodendom voor Gog en Magog, maar ik denk dat wij een schrijnender beeld schetsen," zei Enarson. "Voor christenen is het een apocalyptische nucleaire holocaust. Maar Joden kijken daar voorbij en zien de uiteindelijke verlossing die daarna komt."

Enarson merkte op dat beide godsdiensten hun eschatologie baseren op dezelfde bijbelse literatuur, hoewel ze tot verschillende conclusies komen.

"Ik denk dat het verschil komt doordat christenen proberen zeer eerlijke lezers van de Bijbel te zijn," zei Enarson. "Joden doen dat ook en de profetieën zijn verontrustend, hoe je ze ook leest. Maar als het ultieme oordeel is het banger voor de naties dan voor Israël. Wij zien Gog en Magog als Gods oordeel over de naties. Het is ook een oordeel over Israël, maar geen eindoordeel."

Hij merkte ook op dat volgens de profetieën de laatste stadia van de oorlog zullen worden uitgevochten in het Heilige Land, waardoor het voor het Joodse volk veel meer een lokale aangelegenheid is.

"In het christendom hebben we het concept van de opname," legde hij uit. "Sommige christenen geloven dat zij zullen worden opgenomen vóór het begin van de oorlog van Gog en Magog. Dat maakt het spreken over de oorlog tot een kijksport. Popmedia hebben het christelijke perspectief van Gog en Magog overgenomen, en sensationeel gemaakt, terwijl ze er tegelijkertijd op een bijna directe manier bij betrokken blijven."

Enarson beschrijft een andere benadering voor christenen, die door Zacharia wordt afgeschilderd als de nasleep van Gog en Magog voor Israël-vriendelijke naties.

Allen die overleven van al die volken die tegen Yerushalayim opkwamen, zullen van jaar tot jaar een pelgrimstocht maken om zich neer te buigen voor de Koning-heer der heerscharen en het feest van Sukkot in acht te nemen. Zacharia 14:16

"Idealiter zou het christelijke perspectief gebaseerd moeten zijn op de overlevenden uit de naties die Sukkot in Jeruzalem komen vieren met de Joden," zei Enarson. "Dit zou het model moeten zijn voor hoe zij Gog en Magog in de toekomst zien en ook hoe zij zich verhouden tot Israël in het heden."

Bron: ANALYSIS: Jewish Gog and Magog vs. Christian Gog and Magog - Israel365 News