www.wimjongman.nl

(homepagina)


Frankrijk en de Europese Unie zijn geen vrienden van Israël

door Alain Destexhe - 1 november 2023

( )

Vijfendertig Franse burgers werden op 7 oktober vermoord door Hamas, en negen anderen worden gegijzeld (van de ongeveer 230 gijzelaars), maar Frankrijk wil hulp verlenen aan degenen die hen vasthouden? Afgebeeld: Kinderwagens met foto's van kindgijzelaars die worden vastgehouden door Hamas-terroristen in Gaza, op Champ de Mars in Parijs, Frankrijk op 26 oktober 2023. (Foto door Dimitar Dilkoff/AFP via Getty Images)

Vorige week nam de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met 120 stemmen voor, 15 tegen en 45 onthoudingen een beschamende resolutie aan die opriep tot een staakt-het-vuren en humanitaire corridors in Gaza -- zonder de misdaden van Hamas te veroordelen. Terwijl vier Europese landen tegenstemden en vijftien zich onthielden (waaronder Duitsland), keurde Frankrijk een resolutie van de Algemene Vergadering van de VN goed waarin de misdaden van Hamas niet eens worden genoemd. Op de recente Europese top in Brussel maakten de staatshoofden en regeringsleiders de oproep tot "humanitaire pauzes" niet afhankelijk van de vrijlating van de Israëlische en buitenlandse gijzelaars die door Hamas in Gaza worden vastgehouden.

Frankrijk en de Europese Unie tellen niet mee in het Midden-Oosten, maar hebben de neiging om het te vergeten. De laatste keer dat Europese landen een belangrijke politieke rol speelden in de regio was in 1956, tijdens de Suez-crisis, toen de Fransen en Britten werden vernederd en uit de regio werden gezet. Sindsdien hebben de Europese Economische Gemeenschap (opgericht in 1957), en daarna de Europese Unie, samen met Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland, om een schijn van evenwicht in de regio te bewaren, vastgehouden aan een beleid van declamatie en het bevestigen van principes zoals de "tweestatenoplossing", ook al is die allang achterhaald, en het geven van "humanitaire hulp" aan de Palestijnen, ook al betekent dat het bevoorraden van het corrupte Fatah en het terroristische Hamas. Als je politiek niet meetelt, moet je om te beginnen je mond houden. Primum non nocere ("doe eerst geen kwaad"), zoals studenten geneeskunde wordt geleerd.

De Europese top van vorige week was een kans om duidelijke en ondubbelzinnige steun voor Israël te tonen. In plaats daarvan, nauwelijks drie weken na de moord, verkrachting en marteling van Joden, waaronder levend verbrande en onthoofde baby's, is de EU begonnen Israël aan te vallen en roept op tot "humanitaire pauzes" -- een overwinning voor Hamas, wiens genocidale intentie, zoals uiteengezet in het handvest van Hamas uit 1988 volkomen duidelijk is.

Israël heeft zijn best gedaan om niet opzettelijk burgers in Gaza te treffen. Europese landen steunen zonder voorbehoud Oekraïne, een land dat minder democratisch is dan Israël, bij de herovering van zijn grondgebied, maar de Joodse staat zal geen recht hebben op dezelfde toegeeflijkheid in zijn rechtvaardige strijd, namens de rest van ons in het Westen, tegen islamitisch terrorisme. Arabische en moslimlanden steunen op hypocriete wijze de Palestijnen, die ze niet in hun huizen willen verwelkomen, maar met wie ze zich cultureel of religieus verbonden voelen.

De Europese Unie en Frankrijk zijn bang om te kiezen tussen onze beschaafde bondgenoot Israël en... de islam, die hen nu angst aanjaagt vanwege de massale aanwezigheid van moslimbevolkingen in Europese buurten en die "gesust" moeten worden door een "evenwichtig buitenlands beleid". In plaats van een zwakke en neutrale verklaring af te geven aan het einde van de top van vorige week, had de EU moeten verklaren: "We steunen Israël zonder voorbehoud, omdat het een democratie is die het slachtoffer is geworden van terrorisme, net als in Parijs, Brussel, Berlijn, Barcelona, Nice, etc." In plaats daarvan waren de Europeanen de volgende dag verdeeld bij de Verenigde Naties, waarbij Frankrijk, samen met zes andere landen van de 27, voor een resolutie stemde die Israël terecht als beschamend bestempelde. De VN weigerde Hamas te veroordelen omdat 55 landen de resolutie blokkeerden; Hamas applaudisseerde.

De Franse president Emmanuel Macron roept op tot "een wapenstilstand om de bescherming van de burgerbevolking te organiseren". Wat bedoelt hij daarmee en hoe wil hij dat gaan doen? Vijfendertig Franse burgers werden op 7 oktober vermoord door Hamas en negen anderen worden gegijzeld (van de ongeveer 230 gijzelaars), maar Frankrijk wil hulp bieden aan degenen die hen vasthouden? Is dit geen belediging voor het Franse volk, voor de families van de Franse doden en de gegijzelden?

Neem me niet kwalijk, zou Macron kunnen antwoorden, we hebben het over het helpen van de burgerbevolking, niet Hamas. Moet hij niet uitleggen hoe het voedsel onder de bevolking wordt verdeeld zonder dat Hamas hiervan profiteert? Het is niet verrassend dat Hamas volgens de berichten het voedsel en de medicijnen die bedoeld zijn voor de lijdende bevolking van Gaza heeft opgepot. De militaire infrastructuur en het hoofdkwartier van Hamas bevinden zich onder scholen en ziekenhuizen. Hoeveel van de brandstof die door de internationale hulp wordt aangevoerd, zal worden gebruikt voor de oorlog van Hamas om Israëli's te doden? Worden er terroristische strijders in de vrachtwagens gesmokkeld? De vrachtwagens zelf kunnen als wapens worden gebruikt. Het cement voor de "wederopbouw van Gaza" is in plaats daarvan gebruikt voor de bouw van aanvalstunnels en van de waterleidingen uit de Europese Unie zijn raketten gemaakt. Hamas heeft naar verluidt ook voedsel, water, medicijnen en brandstof achtergehouden, waarvan de brandstof wordt gebruikt in hun raketten.

Centraal staan echter de gijzelaars. Hun vrijlating wordt niet vergemakkelijkt door een staakt-het-vuren of humanitaire corridors, integendeel. Frankrijk en de Europese Unie hadden hun hulp aan Gaza afhankelijk moeten maken van de vrijlating van de gijzelaars en moeten verklaren dat er geen "humanitaire" hulp zal worden verleend totdat Hamas hen vrijlaat. Hamas heeft deze situatie gecreëerd, niet Israël.

Alain Destexhe, arts (MD), vooraanstaand senior fellow bij het Gatestone Institute, is ere-senator in België, voormalig secretaris-generaal van Artsen zonder Grenzen en voormalig voorzitter van de International Crisis Group. Auteur van Rwanda en genocide in de twintigste eeuw.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2023 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: France and the European Union Are No Friends of Israel :: Gatestone Institute