Waar zijn de Palestijnse concessies voor vrede?

door Bassam Tawil - 28 september 2023

• De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken werd op 15 september geciteerd toen hij zei dat "normalisatie tussen Saoedi-Arabië en Israël .... een tweestatenoplossing moet inhouden." De meeste Palestijnen denken daar echter heel anders over.


• Uit een opiniepeiling blijkt dat een meerderheid van de Palestijnen tegen een normalisatieovereenkomst tussen Saoedi-Arabië en Israël is en tegen de zogenaamde tweestatenoplossing. De Saoedische tweestatenoplossing beoogt de vestiging van een door Iran gesteunde Arabische terreurstaat naast Israël. Israël heeft al zo'n terreurstaat naast zijn grens: de Gazastrook, die sinds 2007 wordt geregeerd door Irans gevolmachtigden, Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad.


• Op 25 augustus berichtte de Amerikaanse media Axios dat Blinken de Israëlische minister van Strategische Zaken Ron Dermer vertelde dat de Israëlische regering "de situatie verkeerd inschat" als ze denkt dat ze geen concessies hoeft te doen aan de Palestijnen als onderdeel van een Saoedi-Arabische deal.


• Als íemand de situatie echter verkeerd inschat, dan is het Blinken, die denkt dat Israëlische concessies de Palestijnen zullen overtuigen om een overeenkomst tussen Saoedi-Arabië en Israël te accepteren. Zoals de resultaten van de PCPSR-enquête lieten zien, is het Palestijnse publiek niet onder de indruk van de voorgestelde concessies.


• Als de Palestijnse Autoriteit momenteel niet in staat of niet bereid is om terreurgroepen ervan te weerhouden Israëliërs aan te vallen, dan is het echt een waanidee om te denken dat ze ijveriger zou zijn in het controleren van de veiligheid in de nieuwe gebieden die ze van Israël krijgen. Abbas is niet bereid geweest om zijn veiligheidsagenten te sturen om de terroristen in de steden Jenin en Nablus te arresteren of te doden. Hij weet dat als hij dat wel doet, zijn volk hem zal veroordelen als een "verrader" en "collaborateur" met Israël en hem snel zal wegsturen om "thee te gaan drinken daarboven" met de vermoorde Egyptische president Anwar Sadat, die werd vermoord omdat hij bemiddelaar was in het vredesakkoord dat zijn land in 1979 sloot met Israël. Bovendien zal Abbas niet tegen de terroristen ingaan zolang ze niet fysiek tegen hem ingaan.


• Bovenal is het idee om meer land over te dragen aan de Palestijnen verschrikkelijk omdat het een boodschap geeft aan de Palestijnse Autoriteit dat, nadat het gefaald heeft om terrorisme te bestrijden in land dat onder haar controle staat, het beloond zal worden met nog meer land.


• Zoals de peiling laat zien, is de steun voor anti-Israël terrorisme onder de Palestijnen gestegen van 53% (drie maanden geleden) naar 58% nu. Daarom is het onrealistisch om te verwachten dat de Palestijnse Autoriteit maatregelen neemt om de terreurgroepen op de Westelijke Jordaanoever te ontwapenen. In tegenstelling tot Blinken zijn de Palestijnse leiders zich bewust van de massale steun voor terrorisme onder hun bevolking. In tegenstelling tot Blinken, weten de Palestijnse leiders ook dat zonder de aanwezigheid van Israël op de Westelijke Jordaanoever, Iran en zijn terreur-proxies allang de volledige controle over het gebied zouden hebben overgenomen en Abbas zouden hebben verdreven, net zoals ze deden in de Gazastrook in 2007.


• Bovendien beloont de Palestijnse Autoriteit met haar "Pay-for-Slay"-programma trots terroristen die Joden vermoorden of verwonden. In slechts één jaar "betaalde Ramallah ongeveer 600 miljoen NIS (187 miljoen dollar) uit aan salarissen voor Palestijnen die in 2020 door Israël gevangen waren gezet of waren gedood, volgens een hooggeplaatste functionaris van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie."


• Dus, terwijl Blinken het heeft over de noodzaak om de "tweestatenoplossing" te betrekken bij een Saoedisch-Israëlische deal, is 67% van de Palestijnen ertegen.


• Palestijnse functionarissen klinken verzoenender als ze in het Engels spreken met hun Amerikaanse en Europese tegenhangers, die tenslotte tot hun belangrijkste financiers behoren. In het Arabisch is het gesprek heel anders.


• In plaats van te eisen dat Israël concessies doet aan de Palestijnen als onderdeel van een Saoedisch-Israëlische deal, zou Blinken druk moeten uitoefenen op de Palestijnen om recht en orde te handhaven in hun gebieden, de terreurgroepen te ontwapenen en te stoppen met het vermoorden van Israëliërs. Als er iemand concessies moet doen voor vrede dan is het wel de Palestijnse Autoriteit, wiens leiders antisemitisme en leugens over Israël en Joden blijven verspreiden, geweld promoten en verheerlijken -- en salarissen betalen aan terroristen en hun families om Joden te gaan vermoorden.

In de afgelopen drie decennia heeft Israël talloze concessies gedaan aan de Palestijnen in een poging om vrede en coëxistentie te bevorderen. In 1993-1995 ondertekende Israël de Oslo-akkoorden met de Palestijnen, waardoor ze volledige veiligheid en burgercontrole kregen over grote delen van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Duizenden PLO-leden die in verschillende Arabische landen gestationeerd waren, mochten naar de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook verhuizen. Israël liet duizenden Palestijnse veiligheidsgevangenen vrij, waaronder velen die betrokken waren bij terroristische aanslagen tegen Israëliërs.

De Palestijnen werden echter nooit door de VS en andere internationale partijen gevraagd om concessies te doen aan Israël. De Israëlische concessies hebben het vredesproces met de Palestijnen niet bevorderd. In plaats daarvan werden de concessies door de Palestijnen gezien als een teken van zwakte en zette hen aan tot het opvoeren van hun terroristische aanvallen en ophitsing tegen Israël.

De Palestijnen wezen twee concrete Israëlische vredesaanbiedingen volgens hun eigen eisen af (op de Camp David-top in 2000 en door de toenmalige Israëlische premier Ehud Olmert in 2008) die hen een staat zouden hebben gegeven op het grootste deel van het land van de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook en Oost-Jeruzalem.

Op de Camp David-top presenteerde de toenmalige Amerikaanse president Bill Clinton de Israëli's en Palestijnen een schets van de parameters voor een definitieve statusovereenkomst die nauw aansloot bij het voorstel van de toenmalige Israëlische premier Ehud Barak, die de Palestijnen 97% van de Westelijke Jordaanoever, de volledige controle over de Gazastrook en grote delen van Oost-Jeruzalem zou hebben gegeven. Yasser Arafat, de toenmalige leider van de PLO, verwierp het aanbod, vooral vanwege een clausule in de overeenkomst waarin stond dat de overeenkomst het einde van het conflict betekende. Dennis Ross, de toenmalige Amerikaanse gezant voor het Midden-Oosten die deelnam aan de Camp David onderhandelingen, zei: "Voor hem [Arafat] is het beëindigen van het conflict het einde van zichzelf."

Mahmoud Abbas, tegenwoordig leider van de PLO en president van de Palestijnse Autoriteit, was een van de leidende Palestijnse onderhandelaars in Camp David in 2000. Hij zei nog voor de top dat de Palestijnen "de Amerikanen duidelijk hebben gemaakt dat de Palestijnen nergens concessies aan kunnen doen."

In 2015 gaf Abbas toe dat hij het aanbod van Olmert uit 2008 voor een bijna volledige terugtrekking uit de Westelijke Jordaanoever en grote delen van Oost-Jeruzalem had afgewezen. Abbas beweerde dat hij het aanbod afwees omdat hij de kaart niet mocht bestuderen. "Hij [Olmert] liet me een kaart zien," zei Abbas. "Hij gaf me geen kaart. Hij zei tegen me: 'Dit is de kaart' en nam hem mee."

De laatste weken wordt er weer gesproken over de noodzaak voor Israël om nieuwe concessies te doen aan de Palestijnen, nu de Amerikaanse regering doorgaat met haar pogingen om een normalisatieovereenkomst te bereiken tussen Israël en Saoedi-Arabië. Maar de ervaringen uit het verleden hebben bewezen dat concessies aan de Palestijnen geen vrede brengen. De veronderstelling dat hoe meer land je aan de Palestijnen geeft, hoe meer vrede je krijgt, is onjuist gebleken. Daarom is het tijd dat de Amerikaanse regering de formule "land voor vrede" vervangt door "vrede voor vrede". Het is ook tijd dat de Amerikaanse regering begrijpt dat de meeste Palestijnen niet onder de indruk zijn van de concessies die Israël doet. De VS moeten eisen dat de Palestijnen, niet Israël, concessies doen voor vrede.

De enige concessies die de Palestijnen bereid zijn te accepteren, zijn concessies die volledig aan hun eisen voldoen. Sommige Palestijnen willen een volledige Israëlische terugtrekking naar de pre-1967-lijnen (de 1949-wapenstilstand), terwijl anderen Israël willen vernietigen en vervangen door een islamitische staat.

Een normalisatieovereenkomst tussen Israël en Saoedi-Arabië zou goed zijn zolang het niet van Israël eist dat het verregaande concessies doet die haar veiligheid in gevaar zouden brengen, zoals de vestiging van een Palestijnse terreurstaat naast Israël.

Israël ondertekende normalisatieovereenkomsten met de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein, Marokko en Soedan zonder enige concessie te doen aan de Palestijnen. Deze Arabische staten eisten dergelijke concessies niet omdat ze, in tegenstelling tot de regering Biden, begrijpen dat de Palestijnen Israëlische gebaren niet op prijs stellen.

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken werd op 15 september geciteerd toen hij zei dat "normalisatie tussen Saoedi-Arabië en Israël niet ten koste mag gaan van de Palestijnse zaak". De regering Biden, zei Blinken, is van mening dat zo'n overeenkomst "een tweestatenoplossing moet inhouden". De meeste Palestijnen denken daar echter heel anders over.

Blinkens uitspraken kwamen minder dan 48 uur nadat uit een opiniepeiling bleek dat een meerderheid van de Palestijnen tegen een normalisatieovereenkomst tussen Saoedi-Arabië en Israël is, en tegen de zogenaamde tweestatenoplossing. De Saoedische tweestatenoplossing beoogt de vestiging van een door Iran gesteunde Arabische terreurstaat naast Israël. Israël heeft al zo'n terreurstaat naast zijn grens: de Gazastrook, die sinds 2007 wordt geregeerd door Irans gevolmachtigden, Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad.

Uit de peiling, die begin september werd uitgevoerd door het Palestinian Center for Policy and Survey Research (PCPSR), bleek dat 56% van de Palestijnen van mening is dat een akkoord tussen Saoedi-Arabië en Israël een "schadelijke ontwikkeling zou zijn die een negatieve invloed zou hebben op de kansen om een Palestijns-Israëlische vrede te bereiken". De Palestijnen zijn bang dat de Arabische staten hen de rug zullen toekeren zodra de Arabische staten vrede sluiten met Israël. Ze houden vol dat de Arabieren pas vrede met Israël moeten sluiten nadat Israël zich heeft teruggetrokken tot de pre-1967 lijnen en instemt met de oprichting van een onafhankelijke Palestijnse staat met Oost-Jeruzalem als hoofdstad, zoals vermeld in het Arabische vredesinitiatief van 2002.

Het Palestijnse verzet tegen normalisatie tussen Israël en de Arabische staten komt niet als een verrassing. In het verleden hebben de Palestijnen Egypte, Jordanië, de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein veroordeeld voor het ondertekenen van vredes- en normalisatieverdragen met Israël.

Hoewel het onwaarschijnlijk is dat het Palestijnse leiderschap een Saoedisch-Israëlische deal publiekelijk zal afwijzen, blijven de meeste Palestijnen fel gekant tegen normalisatie tussen de Arabische staten en Israël. De Palestijnse leiders zijn bang om Saoedi-Arabië van zich te vervreemden vanwege de leidende en invloedrijke rol onder Arabieren en moslims. Toch zullen de Palestijnse leiders niet kunnen verhinderen dat Palestijnen de straat op gaan om hun verzet te uiten tegen een akkoord tussen Saoedi-Arabië en Israël. Ze zullen ook niet kunnen verhinderen dat andere Palestijnse facties, zoals Hamas, de Palestijnse Islamitische Jihad en het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, verklaringen uitgeven waarin ze de Saoedi's veroordelen voor het sluiten van vrede met Israël.

De Palestijnse leiders hopen blijkbaar dat Saoedi-Arabië de financiële hulp aan de Palestijnse Autoriteit zal hervatten om hun goedkeuring, of op zijn minst hun stilzwijgen, over een deal tussen Saoedi-Arabië en Israël te verkrijgen.

Volgens de peiling is 53% van de Palestijnen er ook tegen dat Israël concessies doet aan de Palestijnen in ruil voor een normalisatiedeal met Israël. Voor de Palestijnen zijn Israëlische concessies, zoals het verhogen van het aantal werknemers dat in Israël mag werken of het versoepelen van reisbeperkingen, onvoldoende. Voor hen gaat het conflict niet over het verbeteren van de levensomstandigheden of het stimuleren van de Palestijnse economie, maar over het volledig verdrijven van Israël.

Nog eens 72% van de Palestijnen, zo bleek uit de peiling, is tegen elke Palestijnse deelname aan een Saoedisch-Israëlische overeenkomst.

De reden? De meeste Palestijnen steunen enthousiast Hamas, de islamistische groepering die in haar handvest oproept tot de eliminatie van Israël. Als er vandaag nieuwe verkiezingen zouden worden gehouden voor de president van de Palestijnse Autoriteit, zou Hamasleider Ismail Haniyeh de zittende president Mahmoud Abbas in een aardverschuiving verslaan.

De resultaten van de peiling bewijzen dat de eis van de regering-Biden dat Israël concessies moet doen aan de Palestijnen als onderdeel van een Saoedisch-Israëlisch normalisatieakkoord volledig zinloos is, tenminste wat de Palestijnen betreft.

Op 25 augustus berichtte de Amerikaanse media Axios dat Blinken de Israëlische minister van Strategische Zaken Ron Dermer vertelde dat de Israëlische regering "de situatie verkeerd inschat" als ze denkt dat ze geen concessies hoeft te doen aan de Palestijnen als onderdeel van een Saoedi-Arabische deal.

Als iemand de situatie echter verkeerd inschat, dan is het Blinken, die denkt dat Israëlische concessies de Palestijnen zullen overtuigen om een overeenkomst tussen Saoedi-Arabië en Israël te accepteren. Zoals de resultaten van de PCPSR-enquête laten zien, is het Palestijnse publiek niet onder de indruk van de voorgestelde concessies.

De voorgestelde concessies omvatten volgens onbevestigde berichten de uitbreiding van de controle van de Palestijnse Autoriteit naar meer delen van de Westelijke Jordaanoever. Ironisch genoeg komt de discussie over het overdragen van meer grondgebied aan de Palestijnse Autoriteit op een moment dat de Palestijnse veiligheidstroepen de controle verliezen over gebieden die al onder hun controle staan, vooral in het noorden van de Westelijke Jordaanoever, waar gewapende groepen die behoren tot de Palestijnse volmachten van Iran, Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad, vrij en met meer geweld blijven opereren.

Als de Palestijnse Autoriteit momenteel niet in staat of niet bereid is om terreurgroepen ervan te weerhouden Israëli's aan te vallen, dan is het echt een waanidee om te denken dat ze ijveriger zou zijn in het controleren van de veiligheid in de nieuwe gebieden die ze van Israël krijgt. Abbas is niet bereid geweest om zijn veiligheidsagenten te sturen om de terroristen in de steden Jenin en Nablus te arresteren of te doden. Hij weet dat als hij dat wel doet, zijn volk hem zal veroordelen als een "verrader" en "collaborateur" met Israël en hem snel zal wegsturen om "thee te gaan drinken daarboven" met de vermoorde Egyptische president Anwar Sadat, die werd vermoord omdat hij in 1979 een vredesakkoord met Israël had gesloten. Bovendien zal Abbas niet tegen de terroristen ingaan zolang ze niet fysiek tegen hem ingaan.

Bovenal is het idee om meer land over te dragen aan de Palestijnen verschrikkelijk, omdat het een boodschap geeft aan de Palestijnse Autoriteit dat het, nadat het gefaald heeft om terrorisme te bestrijden in land dat onder haar controle staat, beloond zal worden met nog meer land. Het uitvoeren van dit krankzinnige idee zou de levens van zowel Israëli's als Palestijnen verder in gevaar brengen. Palestijnen zouden terecht concluderen dat "terrorisme werkt!", wat de Palestijnse Autoriteit nog meer zou ontmoedigen om de terreurgroepen in toom te houden. Israël zal gedwongen worden om terreuraanslagen te vergelden.

Zoals de peiling illustreert, is de steun voor anti-Israël terrorisme onder de Palestijnen gestegen van 53% (drie maanden geleden) naar 58% vandaag. Daarom is het onrealistisch om te verwachten dat de Palestijnse Autoriteit maatregelen neemt om de terreurgroepen op de Westelijke Jordaanoever te ontwapenen. In tegenstelling tot Blinken zijn de Palestijnse leiders zich bewust van de massale steun voor terrorisme onder hun bevolking. In tegenstelling tot Blinken, weten de Palestijnse leiders ook dat zonder de aanwezigheid van Israël op de Westelijke Jordaanoever, Iran en zijn terreur proxies al lang de volledige controle over het gebied zouden hebben overgenomen en Abbas zouden hebben verdreven, net zoals ze deden in de Gazastrook in 2007. Volgens de Los Angeles Times, die berichtte op 14 juni 2007:

"Hamas schutters namen donderdag de militaire controle over de Gazastrook over, executeerden Fatah rivalen en lokten de val uit van hun regering die de macht deelt met de Palestijnse Autoriteit.

"Terwijl de laatste veiligheidscommandocentra van Fatah na vier dagen van gevechten ineenstortten, trokken Hamas-militairen met zwarte maskers ongehinderd door Gaza Stad, joegen op vijanden, bliezen huizen op en sleepten het lichaam van een topmilitant van Fatah door de straten."

Palestijnse leiders zijn daarom begrijpelijkerwijs bang om als verraders te worden afgeschilderd als ze zich tegen de terroristen uitspreken. Deze leiders, waaronder Mahmoud Abbas, besteden veel tijd aan het prijzen en verheerlijken van hun terroristen. "Voor ons zijn de martelaren, de gewonden en de gevangenen het heiligst", heeft Abbas verklaard.

Daarnaast beloont de Palestijnse Autoriteit, door middel van haar "Pay-for-Slay" programma, beloonde trots de terroristen die Joden vermoorden of verwonden. In slechts één jaar "betaalde Ramallah ongeveer 600 miljoen NIS (187 miljoen dollar) uit aan salarissen voor Palestijnen die in 2020 door Israël werden opgesloten of gedood, volgens een hooggeplaatste functionaris van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie."

In februari 2019 zwoer Abbas:

"Als we slechts 20-30 miljoen Shekels hadden, wat het [maandelijkse] bedrag is dat wordt betaald voor de families van martelaren, zouden we het nog steeds aan hen betalen. Als de PA niets anders heeft dan dat bedrag, zal ik het betalen aan de families van de martelaren, de gevangenen en de gewonden."

Op 23 juli 2018, tijdens een ceremonie ter ere van Palestijnse terroristen, zei Abbas:

"We zullen de toelagen van de families van martelaren, gevangenen en vrijgelaten gevangenen niet verminderen of inhouden, zoals sommigen willen; als we nog maar één cent over hadden, zouden we die betalen aan de families van de martelaren en gevangenen."

De veronderstelling dat het Palestijnse leiderschap zou stoppen met het betalen van stipendia aan terroristen en hun families is eindeloos vals gebleken. Als en wanneer de Saoedi's hun financiële hulp aan de Palestijnse Autoriteit hervatten, zal het grootste deel van het geld ongetwijfeld naar terroristen en hun families gaan.

Naast het afwijzen van het idee van concessies van Israël, blijven de meeste Palestijnen zich verzetten tegen de "tweestatenoplossing", volgens de peiling.

Dus, terwijl Blinken het heeft over de noodzaak om de "tweestatenoplossing" te betrekken bij een Saoedi-Israëlische deal, is 67% van de Palestijnen ertegen.

Nog eens 27% vindt dat Hamas, en niet de Palestijnse Autoriteit, het verdient om het Palestijnse volk te leiden en te vertegenwoordigen, terwijl 24% vindt dat Abbas' regerende Fatah-factie dat verdient. Aan de andere kant vindt 44% dat beide partijen het niet waard zijn om de Palestijnen te vertegenwoordigen en te leiden.

Het lijkt erop dat de regering Biden en veel Europese regeringen meer vertrouwen hebben in het Palestijnse leiderschap dan de meeste Palestijnen. Amerikaanse en Europese functionarissen spreken meestal met hun Palestijnse tegenhangers in Ramallah, de feitelijke hoofdstad van de Palestijnen, en doen geen moeite om gewone Palestijnen te ontmoeten.

Palestijnse functionarissen klinken verzoenender als ze in het Engels spreken met hun Amerikaanse en Europese tegenhangers, die tenslotte tot hun belangrijkste geldschieters behoren. In het Arabisch is het gesprek heel anders (zoals hier, hier en hier.) Deze functionarissen vertegenwoordigen echter zelden de authentieke stemmen van de Palestijnen, van wie de meesten (volgens de laatste opiniepeiling) tegen de "tweestatenoplossing" zijn en voorstander zijn van een gewapende confrontatie met Israël.

In plaats van te eisen dat Israël concessies doet aan de Palestijnen als onderdeel van een Saoedisch-Israëlische deal, zou Blinken druk moeten uitoefenen op de Palestijnen om recht en orde te handhaven in hun gebieden, de terreurgroepen te ontwapenen en te stoppen met het vermoorden van Israëliërs. Als er iemand concessies moet doen voor vrede dan is het wel de Palestijnse Autoriteit, wiens leiders antisemitisme en leugens over Israël en Joden blijven verspreiden, geweld promoten en verheerlijken -- en salarissen betalen aan terroristen en hun families om Joden te gaan vermoorden.

Bassam Tawil is een Arabische moslim die in het Midden-Oosten woont.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2023 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Where Are the Palestinian Concessions for Peace? :: Gatestone Institute