Het doden van Joden brengt licht in de harten van de Palestijnen

door Bassam Tawil - 21 februari 2023

• Vorige week nog kreeg het hoofd van [Fatah], Mahmoud Abbas, een telefoontje van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken, die naar verluidt beloofde druk uit te oefenen op Israël om zijn "unilaterale maatregelen" te stoppen. Onnodig te zeggen dat Blinken zich niet bij Abbas beklaagde over Fatah's opruiing of de viering van terreuraanslagen door vele Palestijnen.


• Waarom zegt een mens dat het opzettelijk verpletteren van een kind onder de wielen van een auto de dader een "held" maakt? Waarom noemen ze de moord met een auto op de 8- en 6-jarige broertjes een "heldhaftige commando-operatie"?


• Dit is het resultaat van decennia van anti-Israël ophitsing en hersenspoeling door Palestijnse leiders, waarvan hun financiers hen nooit hebben verteld te stoppen. Voor de meeste Palestijnen geldt: 1) alle Joden zijn "kolonisten", en 2) Israël is één grote nederzetting die moet worden geëlimineerd.


• Bovendien is het moeilijk te begrijpen dat een cartoon van het hoofd van een slachtoffer van een terreuraanslag op een schotel op het punt staat te worden opgegeten als onderdeel van een traditioneel Palestijns feestmaal. Waarom blijven de Palestijnen beweren dat terreur en verheerlijking van de moord op onschuldige burgers een "natuurlijke reactie" is?


• Er is niets "natuurlijks" aan het vermoorden van Joodse kinderen die bij een bushalte wachten. Er is niets "natuurlijks" aan het vermoorden van ongewapende burgers buiten een synagoge. Er is niets "natuurlijks" aan dansen en snoep uitdelen om terrorisme en de moord op Joden, of op wie dan ook, te vieren.


• De EU, de VS en andere internationale financiers van de Palestijnen blijven een regering financieren die niet alleen weigert de terreur te veroordelen, maar die deze zelfs kweekt als een lucratieve slavenboerderij voor terroristen. Voor sommige Palestijnen, zoals de leiders van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad, omvat dat zelfs het sturen van vrouwen en kinderen om zichzelf op te blazen en het gebruik van baby's als menselijk schild. De leiders sturen natuurlijk geen leden van hun eigen familie op pad voor deze "prestatie".


• Helaas vragen deze financiers de Palestijnse leiders niet eens, als voorwaarde voor hun financiering, om te stoppen met het oproepen tot geweld en met het belonen van moord. Men moet zich afvragen: Waarom niet? Als je naar een bank gaat en een hypotheek aanvraagt, zal de bank voorwaarden stellen. Dat is "natuurlijk".


• Hoe kan Israël, gezien het onverholen vitriool van Fatah en de Palestijnse Autoriteit ter ondersteuning van het terrorisme - zowel met woorden als met geld - serieus verwachten dat het vruchtbare vredesbesprekingen met de Palestijnen aangaat?

Na de recente golf van terreuraanslagen in Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever gingen de Palestijnen opnieuw de straat op om de moord op Joden te vieren. Als onderdeel van de viering dansten de Palestijnen, scandeerden leuzen ter ondersteuning van de terroristen en deelden snoepjes uit aan voorbijgangers.

Met opzet of niet, de wereldmedia gaan nog steeds voorbij aan veel van de festiviteiten, waaronder de ongeremde Palestijnse feestvreugde na 9/11, toen sommige media beelden onthulden van Palestijnen die dansten, snoepjes uitdeelden en de moord op duizenden Amerikanen vierden.

Amerikanen en anderen over de hele wereld die nog duizelden van de gruwel van 9/11 waren woedend toen de beelden van de Palestijnse vieringen aan het licht kwamen. Voor Israëliërs is deze feestvreugde als reactie op terreur een nachtmerrie waarmee zij al tientallen jaren kampen.

Bij een van de meest recente aanvallen op Israëlische burgers vermoordde een Palestijnse terrorist zeven Joden vlak na het sabbatgebed in een synagoge. De Palestijnen juichten in de straten en vierden feest met dansen, snoepgoed en vuurwerk.

In sommige gevallen zijn hoge functionarissen van de regerende Fatah-factie, onder leiding van de president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, gedocumenteerd die deelnamen aan de viering van de moord op Joden.

Op 28 januari woonde Ata Abu Rumaileh, het hoofd van Fatah in de stad Jenin op de noordelijke Westelijke Jordaanoever, bezocht een mars bij ter viering van twee terreuraanslagen in Jeruzalem.

Tijdens de mars werd Abu Rumaileh, zwaaiend met een M-16-achtig aanvalsgeweer, omringd door tientallen gewapende en gemaskerde terroristen. Hij prees de "rechtvaardige martelaren" die de aanslagen uitvoerden en riep op tot meer terrorisme tegen Israël.

Wapens en kogels, zei hij, zouden de enige taal moeten zijn die met Israël wordt gesproken. De intifada (opstand), vervolgde hij, is "veranderd in een oorlog" die niet zal eindigen totdat het bloed van de "martelaren" is gewroken. "Mogen deze aanvallen hun [de Joden] lijken naar de hel sturen. Vandaag delen we snoepjes uit... om onze heldhaftige martelaren te feliciteren."

Opmerkelijk is dat Abu Rumaileh de Fatah-factie vertegenwoordigt die door westerlingen vaak wordt omschreven als de "gematigde" partij.

Vorige week nog kreeg het hoofd van deze partij, Mahmoud Abbas, een telefoontje van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Antony Blinken, die naar verluidt beloofde druk uit te oefenen op Israël om zijn "unilaterale maatregelen" stop te zetten. Onnodig te zeggen dat Blinken zich bij Abbas niet beklaagde over de ophitsing door Fatah of de viering van terreuraanslagen door vele Palestijnen.

Jamal Al-Huwail, een ander hoog lid van Mahmoud Abbas' Fatah-factie, prees ook de moord op Joden. Enkele maanden geleden zei Al-Huwail dat Diaa Al-Hamarsheh, de terrorist die vijf Israëli's vermoordde in de stad Bnei Brak, "licht bracht in de harten van de Palestijnen."

"De mensen in Jenin gingen de straat op om feest te vieren," voegde hij eraan toe. "Al-Hamarsheh en zijn familie herstelden de glorie van Fatah, Hamas, PFLP [Volksfront voor de Bevrijding van Palestina] en de Islamitische Jihad."

De terreuraanslag in Bnei Brak leidde inderdaad tot juichende menigten van dansende Palestijnen in Jenin en elders, die scandeerden: "Miljoenen martelaren marcheren naar Jeruzalem!" en de terrorist bejubelden als een "heldhaftige martelarenleider."

Iets meer dan een maand later, een paar kilometer verderop in de stad Elad, vielen twee Palestijnse terroristen Joden aan met een bijl en een mes, waarbij ze vier mannen vermoordden, van wie er één onlangs aan zijn verwondingen overleed.

In een surrealistische wending verklaarde Ata Abu Rumaileh, de Fatah-functionaris van Abbas, de ethiek van de terroristen als van een padvinder: "Ze weigerden vrouwen, kinderen en ouderen te doden. Dat is de moraal van de strijders en leden van het verzet."

Palestinian Media Watch voegde er scherp aan toe dat de "moraal" van de terroristen op de een of andere manier te kort schiet: zij "slachtten vaders af met bijlen en messen voor de ogen van hun kinderen in een park."

Misschien beschouwt Abu Rumaileh het als een eerdere "ethische overwinning" toen de gruwelijke Netanya Pesach Massacre in 2002 Palestijnen zag dansen van vreugde over de uitdagende "prestatie" van het vermoorden van 30 Joden en het verwonden van 140 anderen, voornamelijk ouderen, tijdens een feestmaaltijd.

Een soortgelijk feest vond plaats in de nasleep van het bloedbad in Merkaz HaRav Yeshiva in 2008, nadat een Palestijnse terrorist acht Joodse studenten had doodgeschoten. Toen "gingen duizenden Palestijnen de straat op, schoten met geweren in de lucht, baden dankbaar en deelden snoep uit aan plaatselijke kinderen. Ze vierden geen religieuze feestdag of een sportkampioenschap. Ze vierden de wrede moord op acht jongens."

Er zijn Palestijnen die gewoon in vrede willen leven en actief Israëlische Joden hebben geholpen in gevaarlijke situaties, maar hun stemmen en verhalen worden niet vaak gehoord. Eén zo'n Palestijnse man werd "gedwongen [de] Westelijke Jordaanoever te ontvluchten na doodsbedreigingen voor het redden van kinderen van de vermoorde rabbijn Miki Mark."

De motivatie om te zwijgen is angst.

Het is echter moeilijk te verklaren waarom menigten van duizenden dansen en zich verheugen over het doden van onschuldigen. Waarom zegt een mens dat het opzettelijk verpletteren van een kind onder de wielen van een auto de dader een "held" maakt? Waarom noemen ze de moord met een auto op de 8- en 6-jarige broertjes een "heldhaftige commando-operatie"?

Dit is het resultaat van decennia van anti-Israël ophitsing en hersenspoeling door Palestijnse leiders, waarvan hun financiers hen nooit hebben verteld te stoppen. Voor de meeste Palestijnen geldt: 1) alle Joden zijn "kolonisten", en 2) Israël is één grote nederzetting die moet worden geëlimineerd.

Bovendien is het moeilijk te begrijpen dat een cartoon van het hoofd van een slachtoffer van een terreuraanslag op een schotel op het punt staat te worden opgegeten als onderdeel van een traditioneel Palestijns feestmaal. Waarom blijven de Palestijnen beweren dat terreur en verheerlijking van de moord op onschuldige burgers een "natuurlijke reactie" is?

Er is niets "natuurlijks" aan het vermoorden van Joodse kinderen die bij een bushalte wachten. Er is niets "natuurlijks" aan het vermoorden van ongewapende burgers buiten een synagoge. Er is niets "natuurlijks" aan dansen en snoep uitdelen om terrorisme en de moord op Joden, of op wie dan ook, te vieren.

Hoewel Abbas af en toe een aanval veroordeelt die voldoende internationale verontwaardiging heeft gewekt om het imago van de PA te schaden, spreken zijn daden meer dan woorden.

In wat bekend is komen te staan als "Pay for Slay," is Abbas onvermurwbaar geweest over het blijven betalen van grote uitkeringen aan de families van terroristen: "Zelfs als ik mijn positie moet verlaten, zal ik geen compromis sluiten over het salaris van een martelaar (shahid) of een gevangene," beloofde Abbas.

Op 87-jarige leeftijd houdt Abbas nog steeds vast aan dit standpunt. Ondanks wetgeving die bedoeld is om de honderden miljoenen dollars aan Amerikaanse, EU- en internationale buitenlandse hulp tegen te gaan die naar de gezinstoelagen van terroristen worden gesluisd, vindt hij nog steeds creatieve manieren om ermee door te gaan. In 2017 bleken deze middelen "in totaal gelijk te zijn aan ongeveer de helft van de buitenlandse hulp voor begrotingssteun." In de jaren daarna zijn ze alleen maar toegenomen.

De EU, de VS en andere internationale financiers van de Palestijnen blijven een regering financieren die niet alleen weigert de terreur te veroordelen, maar die deze feitelijk laat groeien als een lucratieve slavenboerderij voor terroristen. Voor sommige Palestijnen, zoals de leiders van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad, omvat dat zelfs het sturen van vrouwen en kinderen om zichzelf op te blazen en het gebruiken van baby's als menselijk schild. De leiders sturen natuurlijk geen leden van hun eigen familie op pad voor deze "prestatie".

Helaas vragen deze financiers de Palestijnse leiders niet eens, als voorwaarde voor hun financiering, om te stoppen met het oproepen tot geweld en met het belonen van moord. Men moet zich afvragen: Waarom niet? Als je naar een bank gaat en een hypotheek aanvraagt, zal de bank voorwaarden stellen. Dat is "natuurlijk".

Hoe kan Israël, gezien het onverholen vitriool van Fatah en de Palestijnse Autoriteit ter ondersteuning van het terrorisme - zowel met woorden als met geld - serieus verwacht worden dat het een vruchtbare vredesbespreking met de Palestijnen aangaat?

Bassam Tawil is een Arabische moslim die in het Midden-Oosten woont.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2023 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Killing Jews Brings Light into The Hearts of Palestinians :: Gatestone Institute