Burgeroorlog in Europa?

door Drieu Godefridi - 27 oktober 2023

In Wenen, Londen, Paris, Berlijn, Brussel en tientallen andere Europese steden werden demonstraties "ter ondersteuning van Palestina" georganiseerd nog voordat de Israëli's reageerden op de jihadistische pogrom die werd gepleegd door de door Iran gesteunde Hamas op 7 oktober, terwijl de lijken van meer dan 1400 Israëlische slachtoffers -- gemarteld, verkracht, vermoord en verminkt, baby's onthoofd of levend verbrand -- nog warm waren. Volgens een rapport van JNS:

Toch was elk van deze demonstraties in Europa het toneel van haatdragende leuzen tegen Israël en Joden.

In Brussel werden die leuzen geroepen en de sfeer van geweld en bloeddorst was overal aanwezig. Om me heen, omringd door ongeveer 2000 haatdragende demonstranten, riep een groep van een dozijn jonge Arabieren "Dood aan de Joden" en "Dood aan Israël", terwijl ze een welbewuste glimlach en een paar grappen uitwisselden. Een van hen beval me te stoppen met filmen. Dat deed ik.

Henry Kissinger, voormalig minister van Buitenlandse Zaken van de VS, legde onlangs in een interview uit dat Europa een ernstige fout had gemaakt door in zichzelf, via massa-immigratie, bevolkingsgroepen te creëren die al haar normen, waarden en een "constitutionele basis" afwijzen. Hij betreurde het feit dat in 2023 in Berlijn, 80 jaar na de Holocaust, mensen ongestraft "Dood aan de Joden" roepen in de straten.

In de uren na de onthulling van de slachting begaan door Hamas, begon een golf van racistisch geweld en aanvallen in Europa, vooral in Frankrijk. Tegen Arabieren of moslims? Helemaal niet. Tegen Joden, natuurlijk. In Europa zijn Joden nog steeds het slachtoffer van haat en geweld. Blijkbaar is het een manier voor onze lokale pro-Hamas Europeanen om de jihad pogrom van 7 oktober te vieren.

Ook al waarschuwen de media ons al 30 jaar voor het risico van geweld tegen moslims, in daden en cijfers zijn onze Joodse medeburgers oneindig veel meer slachtoffer van geweld en misbruik dan de moslims die in Europa wonen. Al in 2015 waarschuwde Jeffrey Goldberg in The Atlantic: "In 2014 werden Joden in Europa vermoord, verkracht, geslagen, gestalkt, lastiggevallen, bespuugd en achtervolgd omdat ze Joods waren."

Ik voel een zekere vermoeidheid ten opzichte van degenen die Israëli's en Arabieren even verantwoordelijk houden. Niet alleen Europees links, dat vaak niet meer de moeite neemt om zijn antisemitisme te verbergen. Nee, ook degenen aan de rechterkant die ons uit lafheid of onwetendheid vertellen dat Israël het verdiende.

Laten we eens naar een paar feiten kijken: In 2005, toen Israël zag dat het vredesproces in een impasse was geraakt, heeft het 8.500 Joden met geweld uit hun huizen in de Gazastrook verdreven en al hun huizen en gemeenschappen platgebulldozerd. Vanaf die dag stond er geen enkele Israëlische voet meer op Gazaanse bodem en was Gaza "vrij". Nu er geen enkele Jood meer was, hadden de Arabieren van Gaza eindelijk de totale controle over dit prachtige land aan de Middellandse Zeekust en konden ze het "Singapore van het Midden-Oosten" bouwen. Een groep Amerikanen doneerde zelfs 14 miljoen dollar om 3.000 kassen van de verdreven Joden te kopen en schonk ze aan de Palestijnse Autoriteit (PA) om ervoor te zorgen dat de Gazanen er bedrijven konden beginnen. Binnen enkele dagen waren ze allemaal geplunderd en vernietigd.

In 2006 werden er verkiezingen gehouden in Gaza; de meerderheid van de Gazanen stemde voor de totalitaire terroristische organisatie Hamas, wiens openlijk verklaarde doel was - en nog steeds is - de totale vernietiging van Israël en de uitroeiing van de Joden (Artikelen 7, 32).

In 2007 werd, als reactie op de wapensmokkel van Hamas om haar genocidale missie te vervullen, een blokkade van Gaza ingesteld door Israël en Egypte, in overeenstemming met de Palestijnse Autoriteit, die Hamas net had overgehaald om Gaza te verlaten door honderden van haar leden te vermoorden, sommigen door ze van de bovenste verdiepingen van hoge gebouwen te gooien.

Israël draagt geen enkele verantwoordelijkheid voor de pogrom waar het onder te lijden had op 7 oktober, de verantwoordelijkheid hiervoor ligt niet alleen volledig bij de psychopaten van Hamas, maar minstens zo veel bij de Islamitische Republiek Iran, de marionettenmeester en aspirant-hegemoon van de regio.

Maar laten we terugkeren naar Europa. In de meeste West-Europese landen zijn steun voor terrorisme en aanzetten tot haat en geweld tegen niet-moslims niet langer misdrijven, maar steun voor diversiteit en "multiculturalisme". 99% van degenen die deze misdrijven plegen worden nooit vervolgd, laat staan veroordeeld. Het zeggen van "Dood aan de Joden" en "Vergas de Joden" is weer aanvaardbaar geworden in het Westen.

Volgens Thucydides wil geen enkel weldenkend mens de ergste vorm van oorlog, namelijk een burgeroorlog. Daarom moet Europa beter begrijpen wat het zichzelf heeft aangedaan. Europa had ongetwijfeld de intentie om "goed te doen", maar heeft zichzelf demografisch overspoeld met mensen waarvan de Europeanen misschien dachten dat ze op de vlucht waren voor tirannie, maar die in feite tirannie met zich meebrachten. Drie maatregelen lijken het overwegen waard.

De eerste is een moratorium op immigratie. Europeanen zullen de grootste moeite hebben om de bevolkingen die al in hun landen aanwezig zijn te integreren. Misschien zijn ze er zelfs niet toe in staat. Velen lijken niet te willen integreren in de Europese cultuur; ze lijken te willen dat Europeanen integreren in hun cultuur. Het zou inmiddels duidelijk moeten zijn dat het toevoegen van miljoenen nieuwkomers per jaar het probleem niet zal oplossen.

Dit zou het verlaten van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) betekenen. De extremistische "open grenzen" jurisprudentie van het Hof in Straatsburg verhindert de ontwikkeling van een rationeel asielbeleid. In 2012 vaardigde het EHRM het zogenaamde "Hirsi-arrest" uit, genoemd naar de rechtszaak Hirsi Jamaa en anderen tegen Italië, dat stelt dat de Europese staten de wettelijke verplichting hebben om migranten te redden waar ze hen ook aantreffen in de Middellandse Zee - zelfs op slechts 200 meter van de Libische kust - en hen over te brengen naar een Europese haven, zodat deze mensen aanspraak kunnen maken op de vluchtelingenstatus.

Toen de Italiaanse marine illegale migranten onderschepte in de Middellandse Zee en ze terugstuurde naar hun plaats van herkomst in Libië, veroordeelde het EHRM Italië niet alleen voor deze "duidelijke" schending van de mensenrechten; de Italianen moesten ook 15.000 euro (destijds 17.000 dollar) betalen aan elk van deze illegale migranten in naam van "morele schade". Dit soort geld staat gelijk aan meer dan 10 jaar inkomen in de landen van herkomst van Hirsi Jamaa en zijn metgezellen: Somalië en Eritrea.

In 2016 bedroeg het BBP per hoofd van de bevolking in Somalië naar schatting 400 dollar; dat van Eritrea 1.300 dollar. Iedereen had natuurlijk gehoord van het Hirsi-arrest. Vooral in Afrika begrepen velen dat als ze de Middellandse Zee konden bereiken, de Europese marines nu verplicht zouden zijn om hen rechtstreeks naar Europa over te varen. Vóór het Hirsi-arrest stierven elk jaar honderden mensen op tragische wijze op zee als ze de kusten van Europa probeerden te bereiken. Na Hirsi is het doel nu simpelweg om onderschept te worden. Bijgevolg proberen honderdduizenden deze reis - vaak met de hulp van niet-gouvernementele organisaties zoals Artsen zonder Grenzen, waarvan de activisten wachten tot er boten op zee verschijnen, vlak voor de Libische kust.

Tot slot zullen de Europeanen het ondenkbare moeten doen: hun wetten daadwerkelijk toepassen. Als iemand - moslim of niet-moslim - de jihadistische pogroms tegen Joden wil vieren, wel, dan kan hij of zij zich gaan verheugen in Iran of Qatar. Niet in Europa.

Elk "Dood aan de Joden" of "Dood aan Israël" dat in Europa wordt uitgesproken, vooral nadat op 7 oktober baby's werden gemarteld, levend verbrand en onthoofd, vrouwen werden verkracht en meer dan 200 Israëli's als gijzelaars naar Gaza werden teruggesleept, is niet alleen een belediging voor de Joden, maar ook voor ons, voor wat we zijn, onze wetten, onze democratieën en de wil van het volk.

Drieu Godefridi is jurist (Université Saint-Louis de Louvain), filosoof (Université Saint-Louis de Louvain) en doctor in de rechtstheorie (Paris IV-Sorbonne). Hij is de auteur van Het groene rijk.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2023 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Europe Facing Civil War? :: Gatestone Institute