www.wimjongman.nl
Als het de bedoeling is om te misleiden... Mensen kunnen de Bijbel gebruiken om elk standpunt dat ze willen te rechtvaardigen.
Door Ken Ham 23 november 2023
Mensen kunnen de bijbel gebruiken om elk standpunt te rechtvaardigen dat ze maar willen als woorden uit hun verband worden gerukt of in de tekst lezen wat er niet staat.
Op 22 april 2014 verscheen er een nieuwe aanval op de betrouwbaarheid en scherpzinnigheid van de Schrift. "God en de homoseksuele christen" was een boek dat lezers wilde leren dat de Bijbel een monogame homoseksuele levensstijl goedkeurt. Die aanval gaat vandaag de dag nog steeds door in de kerk.
De auteur was Matthew Vines, een openlijk homoseksuele man en een belijdend christen. Als iemand openlijk praktiserend homoseksueel is en beweert Christen te zijn, dan betekent dat vaak dat hij een agenda heeft om te proberen de woorden van de Schrift in zijn wereldbeeld te laten passen. Dit was zeker het geval bij Matthew Vines. Zijn houding ten opzichte van de Schrift leek op die van Christenen die in evolutie en miljoenen jaren geloven en dus de duidelijke woorden van Genesis herinterpreteren om ze in hun eigen overtuigingen te laten passen. Het is een compromis over de hele lijn. We bidden dat de kerk zich dit realiseert!
Helaas hebben een aantal Christelijke leiders het boek van Vines geprezen.
James Brownson, toen professor in het Nieuwe Testament aan het Western Theological Seminary in Michigan, verklaarde bijvoorbeeld stellig dat het werk van Vines "een belangrijke bijdrage is, niet alleen aan de wetenschappelijke conversatie, maar ook voor de gemiddelde persoon die dieper wil nadenken over God, de Bijbel en de homoseksuele Christen". En Tony Campolo, emeritus professor in de sociologie aan de Eastern University, bevestigt: "Voor iedereen die wil weten waarom sommige evangelisten vinden dat de Bijbel het homohuwelijk niet veroordeelt, geeft het boek van Matthew Vines antwoord op die vraag. Christenen die tegen het homohuwelijk zijn zouden moeten overwegen wat hij te zeggen heeft."
Eigenlijk overwegen we zorgvuldig wat God in Zijn Woord zegt en beoordelen we de feilbare ideeën van de mens dienovereenkomstig - en dat is wat elke kerkleider zou moeten doen. Als compromitterende kerkleiders de woorden van Vines zouden beoordelen aan de hand van de Schrift, dan zouden ze zijn boek moeten veroordelen voor wat het is - een werk dat mensen misleidt om te geloven dat de homoseksuele levensstijl van de auteur als belijdend christen in overeenstemming is met de Schrift.
Ik geloof dat het belangrijk is om moedig stelling te nemen tegen de ideeën die Matthew Vines in het boek propageert door ondubbelzinnig te zeggen dat het boek "God en de homoseksuele christen" gevaarlijk is voor het Christendom.
Vines biedt veel van de argumenten die typisch zijn voor liberaal georiënteerde christenen die homoseksueel gedrag willen rechtvaardigen, door uiteindelijk te beweren dat monogame relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht niet waren wat de Schrift op het oog had in haar veroordeling van de homoseksuele zonde. Om zijn gelijk te halen haalt Vines kleine gedeelten uit de Schrift uit hun context en geeft hij een beeld van Gods Woord dat eenvoudigweg niet accuraat is.
Eén van de meest problematische voorbeelden is de behandeling van Genesis 1-3, zoals Dr. Al Mohler in zijn recensie van Vines' boek opmerkt. Dr. Mohler, president van het Southern Baptist Theological Seminary, vond dat Vines' boek opnieuw een bevestiging is dat er binnenkort "geen plaats meer zal zijn om je te verbergen en er geen manier meer zal zijn om te zwijgen" over de kwestie van homoseksualiteit. Hij voegde eraan toe dat Vines eenvoudigweg delen van de Schrift van zichzelf scheidt om deze te laten betekenen wat hij maar wil:
"Het meest radicale voorstel dat Vines eigenlijk doet is om elk van deze passages los te koppelen van de stroom in het bijbelse verhaal en de meest fundamentele openbaring van de Bijbel over wat het betekent om mens te zijn, zowel mannelijk als vrouwelijk. Hij doet dit niet alleen door weglating, maar door het expliciete argument dat de kerk de scheppingsleer net zo verkeerd heeft begrepen als de kwestie van de menselijke seksualiteit. Hij probeert specifiek te beargumenteren dat de fundamentele seksuele complementariteit van de man en de vrouw - elk gemaakt naar Gods beeld - noch essentieel is voor Genesis hoofdstuk 1 en 2, noch voor enige bijbelse tekst die daarop volgt.
"Met andere woorden, hij stelt dat seksualiteit van hetzelfde geslacht deel kan uitmaken van de goedheid van Gods oorspronkelijke schepping, en dat toen God verklaarde dat het niet goed is dat de mens alleen is, het antwoord op het isolement van de mens een seksuele relatie met iemand van een van beide geslachten zou kunnen zijn. Maar die enorme verkeerde voorstelling van Genesis 1 en 2 - een verkeerde interpretatie met vrijwel onbeperkte theologische gevolgen - wordt feitelijk Vines' manier om de betekenis van de zes passages die hij voornamelijk beschouwt te relativeren."
Wat Dr. Mohler beweerde is niet overdreven. Bij het lezen van Vines' analyse van het scheppingsverhaal wordt het duidelijk dat hij weinig respect heeft voor Gods bedoeling om Adam en Eva mannelijk en vrouwelijk te maken. Vines' agenda is duidelijk: hij moet ruimte maken voor relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht - vanaf het allereerste begin van de Schrift. Dus moet hij het scheppingsverslag van Genesis ontmantelen.
Vines schrijft: "Laten we bij het begin beginnen." Na een samenvatting te hebben gegeven van de schepping in Genesis 1, gaat Vines verder met te zeggen dat "van alles wat God als goed beschouwde aan zijn schepping, er één ding was waarvan hij zei dat het niet goed was" (nadruk van de auteur): het was niet goed voor de mens om alleen te zijn. Maar Vines begint hier de Schrift te verdraaien:
"Dit verhaal laat ons zien hoe de wereld eruitzag voordat hij werd bezoedeld door de zonde. Niet-bevestigende Christenen [d.w.z. zij die geloven dat homoseksueel gedrag zondig is] beweren over het algemeen dat de schepping van Adam en Eva de grenzen van Gods zegen voor seksuele relaties onthult: één man en één vrouw. ... . . Maar het verslag van Eva's schepping benadrukt niet Adams behoefte om zich voort te planten. Het benadrukt in plaats daarvan zijn behoefte aan een relatie."
Het was niet goed voor Adam om alleen te zijn en Vines wijst er terecht op hoe Eva de behoefte aan een relatie vervulde. Maar een van de opdrachten die God geeft wanneer Hij het eerste paar schept is "wees vruchtbaar en vermenigvuldig u" (Genesis 1:28). Dit is een duidelijke aanwijzing dat de mensheid een doel heeft: de aarde vullen. Vines lijkt te zeggen dat Gods opdracht om vruchtbaar te zijn ondergeschikt is aan het vinden van een bevredigende relatie - waarvan de definitie volgens Vines in het oog van de toeschouwer ligt. Zelfs in Maleachi 2:15 verwijst de profeet terug naar het "één vlees" in Genesis 2 wanneer hij een van de primaire belangen van het huwelijk verkondigt - het voortbrengen van goddelijk zaad ("goddelijk nageslacht"): "Maar heeft Hij hen niet één gemaakt, met een overblijfsel van de Geest? En waarom één? Hij zoekt goddelijk nageslacht" (Maleachi 2:15).
Ondanks wat Matthew Vines beweert, legt God in Zijn ontwerp uit hoe het huwelijk tussen twee mensen eruit ziet: "Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en met zijn vrouw verenigd worden, en zij zullen tot één vlees worden" (Genesis 2:24). "Vader en moeder", "man" en "vrouw" worden allemaal opzettelijk gebruikt - er is geen ruimte voor een andere regeling, zoals een man die aan een andere man wordt gekoppeld. Niet alleen dat, maar in Matteüs 19 citeert Jezus uit Genesis 2:24 (en Genesis 1:27) wanneer hij de betekenis van het huwelijk geeft:
>Matteüs 19:4-6 KJV - "En Hij antwoordde en zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, dat Hij, Die hen in den beginne gemaakt heeft, hen mannelijk en vrouwelijk gemaakt heeft, en gezegd heeft: Daarom zal een man vader en moeder verlaten, en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen beiden tot één vlees zijn? Daarom zijn zij niet meer twee, maar één vlees. Wat God samengevoegd heeft, mag de mens niet scheiden."
Maar Vines is niet tevreden met het veranderen van alleen de definitie van het huwelijk in de Schrift. Vines herinterpreteert ook waarom Eva in het bijzonder voor Adam werd geschapen en beweert dat Gods beslissing niet gebaseerd was op een vaste definitie van het huwelijk, maar eerder op "gelijkvormigheid".
Hoe probeert Vines zijn standpunt te onderbouwen? Hij gebruikt Gods proces om de dieren naar Adam te brengen om ze een naam te geven en Adams falen om onder hen een "gelijke helper" te vinden (Genesis 2:20) als bewijs voor zijn stelling dat gelijkvormigheid - en niet het huwelijk in Gods ontwerp - de focus is. De overgrote meerderheid van de Christenen is het er echter mee eens dat de beste vorm van gezelschap voor een mens die met een ander mens is en dat bestialiteit zondig is. God laat Adam door het benoemen zien dat er onder de dieren geen geschikte helper voor hem was. Natuurlijk had God het hierbij kunnen laten in Zijn bepaling van een metgezel voor Adam, waarmee Hij het punt van Vines bewijst dat elk mens, man of vrouw, voldoet. Maar dat doet Hij niet.
Nee, God geeft Adam een menselijke, vrouwelijke metgezel - die ook precies past bij de definitie van het huwelijk die God in Genesis 2:24 geeft. En als we dit tegen het licht van de hele Schrift houden (iets wat Vines niet doet), dan is Gods voorziening van een vrouw als een geschikte helper voor de man Adam consistent met de herhaalde waarschuwingen van de Schrift tegen relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht en dieren, en Christus' bevestiging van het huwelijk zoals het werd beschreven in Genesis 2. De Schrift verwijst ook terug naar Genesis (net als Jezus in Matteüs 19) en citeert het "één vlees" van Genesis 2 in Efeziërs:
Efeziërs 5:28-31 KJV - "Zo moeten mannen hun vrouwen liefhebben als hun eigen lichaam. Wie zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief. Want nog nooit heeft iemand zijn eigen vlees gehaat, maar het gevoed en gekoesterd, zoals de Here de gemeente: Want wij zijn leden van zijn lichaam, van zijn vlees en van zijn beenderen. Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich met zijn vrouw verenigen, en zij beiden zullen tot één vlees zijn."
Vines weerlegt beweringen dat Adam en Eva het model voor het huwelijk zijn door te stellen dat Eva uit noodzaak een vrouw was: "Adams echtgenoot kon net zo min een man zijn als zij een onvruchtbare vrouw kon zijn." Hoewel Vines toegeeft dat voortplanting belangrijk is in het Genesis-verslag, beperkt hij dit tot de unieke situatie van Adam en Eva als de eerste twee mensen met een oproep om vruchtbaar te zijn en zich te vermenigvuldigen. Daarbuiten, schrijft Vines, "was de gelijkenis van Adam en Eva, niet hun verschil in geslacht, wat hen tot geschikte partners maakte."
Met andere woorden, Vines laat lezers geloven dat er geen duidelijke definitie van het huwelijk in Genesis is; in plaats daarvan is het huwelijk gebaseerd op "gelijksoortigheid" - zelfs als die gelijksoortigheid betekent dat twee mannen of twee vrouwen een "huwelijk" tussen mensen van hetzelfde geslacht aangaan. Zijn argument is absurd.
Om nog een ander punt te benadrukken. Wat Vines doet in zijn pogingen om het homohuwelijk te rechtvaardigen is niet anders dan wat Christenen doen die miljoenen jaren en andere evolutionaire ideeën aan de Schrift toevoegen en de woorden herinterpreteren zodat deze passen bij hun overtuigingen die ze van buiten de Schrift hebben verkregen.
Ken Ham is schrijver, spreker en de oprichter en CEO van Answers in Genesis en de twee populaire attracties: het veelgeprezen Creation Museum en de internationaal bekende Ark Encounter.