De heersende klasse moet weer bij zinnen komen

De Golani-infanteriebrigade is in opstand gekomen en komt ermee weg omdat de generale staf van de IDF haar morele macht om haar soldaten te disciplineren heeft opgegeven.

Caroline Glick - 24 april 2023

(JNS) Een groep soldaten van een compagnie reservisten van de Israel Defense Forces in de Golani Infanterie Brigade heeft dinsdag hun posten op hun trainingsbasis in het zuiden van Israël verlaten en is naar huis gegaan. De reservisten kwamen in opstand omdat zij het besluit van hun bataljonscommandant om hun compagniescommandant te vervangen door een compagniescommandant van de Paratrooper Brigade niet accepteerden.

Zoals Yediot Achronot's militaire verslaggever Yossi Yehoshua berichtte, was de laatste keer dat Golani een muiterij van deze omvang meemaakte in 2007. Toen reageerde de top onmiddellijk en veroordeelde alle soldaten tot 56 dagen gevangenisstraf.

Deze keer namen hun commandanten de tijd om te reageren en sloegen ze vervolgens met een slappe vaatdoek. De soldaten kregen voorwaardelijke straffen en moesten een weekend naar hun basis.

De beslissing van de IDF om de reservisten te laten gaan voor onvergeeflijk gedrag verraste niemand. Ze hadden geen keus. In februari schokte een eskader reservisten van de luchtmacht het land toen zij een brief ondertekenden waarin zij aankondigden dat zij niet als reservisten zouden dienen zolang de regering-Netanyahu doorging met haar plan om de bevoegdheden van het Hooggerechtshof en de procureur-generaal minimaal te beperken. Dat wil zeggen dat zij hun vlieg-vleugels gebruikten om de regering en het publiek dat haar in functie heeft gestemd, af te persen.

In plaats van de piloten voor de krijgsraad te brengen op beschuldiging van opstand en opruiing, kozen IDF Chef van de Generale Staf Lt. Gen. Herzi Halevi en Luchtmacht Commandant Maj. Gen. Tomer Bar ervoor om de piloten te gedogen en zelfs te vertroetelen in de hoop dat ze zouden toegeven.

Hetzelfde zachte lot trof de andere linkse reservisten van technologie, artillerie en andere eenheden.

Toen in reactie daarop de boordwerktuigkundigen aankondigden dat zij zouden weigeren de vliegtuigen te onderhouden van de linkse piloten die om politieke redenen weigerden het land te verdedigen, zagen Halevi en Bar in dat zij hen niet konden disciplineren zonder te vernietigen wat er nog over was van de eenheid van kracht in de luchtmacht. En nu is Golani in opstand gekomen en komt ermee weg omdat de generale staf van de IDF zijn morele macht om zijn soldaten te disciplineren heeft opgegeven.

De gevolgen van deze situatie zijn verwoestend. En ze waren te voorzien. Halevi en Bar werden herhaaldelijk gewaarschuwd dat als de Generale Staf zou toestaan dat IDF-dienst als politiek wapen zou worden gebruikt, de generaals de commandoketen zouden verbreken en de eenheid van de strijdkrachten in gevaar zouden brengen. Maar Halevi, Bar en hun collega-generaals gingen door en legitimeerden het toch. En net als Humpty Dumpty was het ei van de niet-politisering van de militaire dienst eenmaal gebroken.

Goede' vs. 'slechte' Israëli's

Het zou erg genoeg zijn als militaire eenheid het enige slachtoffer was van de opstand van Israëls heersende klasse. Maar dat is natuurlijk niet zo. Moody's Investor Services heeft de kredietwaardigheid van Israël niet verlaagd, ondanks massale inspanningen van Israëls economische elites om de ranglijstdienst ervan te overtuigen dat wel te doen. En de crash van Silicon Valley Bank toonde aan hoe dom Israëls high-tech moguls waren toen ze Israëls rijke linksen opriepen om hun geld uit het land te halen.

Maar verklaringen van onder meer Bank of Israel gouverneur Amir Yaron, voormalige premiers Ehud Olmert en Ehud Barak, voormalig minister van Buitenlandse Zaken Tzipi Livni, voormalig minister van Defensie Moshe Ya'alon, huidig oppositieleider Yair Lapid, en tientallen gepensioneerde generaals en andere leden van de heersende klasse die waarschuwen dat Israëls economie niet veilig is en dat Israëls democratie aan een zijden draadje hangt, hebben meer bijgedragen aan de inspanningen van Israëls vijanden om de Joodse staat te demoniseren en te delegitimeren en aan de mainstream van het antizionisme dan welke VN-resolutie of welke boycot dan ook.

Een van de meest bijzondere aspecten van hun campagne om de regering omver te werpen door opstand en demonisering is de internationale inslag ervan. In de afgelopen drie maanden hebben Lapid, Barak, Olmert, Livni, Ya'alon en hun machtige kameraden zich tot Washington en andere buitenlandse hoofdsteden gewend om hen ervan te overtuigen Israël te boycotten. Vorige week vloog Lapid naar New York en ontmoette daar Amerikaanse Joodse leiders om hen te mobiliseren tegen het enige democratisch gekozen Joodse leiderschap ter wereld: de regering-Netanyahu. Lapid ontmoette machtige wetgevers om hen in dienst te stellen van de omverwerping van de regering. Drie weken geleden riep voormalig premier Ehud Olmert in het openbaar buitenlandse regeringen op om de Israëlische regering te boycotten.

Deze week had Ya'alon een ontmoeting met de Republikeinse senator Lindsey Graham. Zijn doel lag voor de hand. De voormalige hardline Likud-minister, die de afgelopen jaren een ideologische ommezwaai heeft gemaakt en zich heeft aangesloten bij radicaal links, stond er drie jaar geleden op dat regeringscoalities bestaande uit terreurondersteunende Arabische Knesset-fracties te verkiezen zijn boven regeringen met Netanyahu en Likud. De afgelopen maanden heeft Ya'alon, net als zijn voormalige collega's generale stafchefs Barak en Dan Halutz, soldaten en politie opgeroepen om wettige bevelen te negeren. In de context van zijn huidige standpunten is de enige mogelijke verklaring voor zijn ontmoeting met Graham dat hij en zijn kameraden nu proberen de Republikeinen ervan te overtuigen Netanyahu en zijn kiezers evenzeer te haten als Ya'alon en zijn nieuwe vrienden hen haten. [Alle drie gingen de politiek in na hun pensionering bij de IDF en slaagden er niet in stemmen te krijgen, red].

Toen hij zich in 2008 voor het eerst kandidaat stelde voor het presidentschap, zei Barak Obama: "Ik denk dat er een stam is binnen de pro-Israël gemeenschap die zegt dat tenzij je een onwrikbare pro-Likud benadering van Israël aanneemt, je anti-Israël bent, en dat kan niet de maatstaf zijn voor onze vriendschap met Israël."

De opmerkingen van Obama werden door Israëli's en Amerikaanse Joden afgekeurd vanwege de minachting die zij toonden voor de Israëlische democratie. Likud is een belangrijke politieke partij in Israël, die de afgelopen 45 jaar veel vaker wel dan niet de regerende partij in het land is geweest, omdat zij zich aansluit bij de opvattingen van de meerderheid van de Israëli's. Dus of je Likud nu wel of niet mag, als je de Israëlische democratie steunt, wordt van je verwacht dat je de wil van het Israëlische volk respecteert. Op het meest basale niveau kun je niet pro-Israël zijn als je de wettig gekozen leiders van Israël als onwettig beschouwt.

Obama's mening wordt al lang gedeeld door velen in de Democratische elite. In 2011 gaf oud-president Bill Clinton tijdens de jaarlijkse conferentie van het Clinton Global Initiative een racistische taxonomie van de Israëlische samenleving. Clinton negeerde dat de Palestijnse Arabieren toen - en nu nog steeds - elke mogelijkheid tot vreedzame coëxistentie met Israël afwezen, en gaf de slechte, Netanyahu-steunende Israëli's de schuld van het uitblijven van vrede. Clinton verklaarde dat Israëli's in twee groepen moeten worden verdeeld: de goede "pro-vrede" Israëli's en de slechte "anti-vrede" Israëli's."

Volgens Clinton: "De meest pro-vrede Israëliërs zijn de Arabieren; ten tweede de sabra's, de Joodse Israëli's die daar geboren zijn; ten derde de Asjkenazi's van oudsher, de Europese Joden die daar kwamen rond de tijd van Israëls stichting."

Wat de slechte Israëli's betreft, legde de voormalige president en echtgenoot van de toenmalige staatssecretaris uit: "De meest anti-vrede zijn de ultra-religieuzen die geloven dat ze Judea en Samaria moeten behouden, en de kolonistengroepen, en wat je de territorialisten zou kunnen noemen, de mensen die onlangs zijn opgedoken en die niet belast zijn met het historisch dossier."

In 2008 en 2011 leidden uitspraken als die van Obama en Clinton tot rancune, of op zijn minst tot ongemakkelijke keelgeschraap onder Israëlische leiders ter linkerzijde en onder liberale Amerikaanse Joden. Maar vandaag worden hun verachtelijke standpunten over de Israëlische samenleving niet alleen als legitiem aanvaard. Ze zijn het motto geworden van de Israëlische heersende klasse, die samenwerkt met de Democraten en de liberale Amerikaanse Joden om niet alleen Netanyahu en zijn regering te demoniseren en te delegitimeren, maar ook de meerderheid van de Israëli's die hen hebben gekozen.

President Joe Biden heeft door zijn beleid en uitspraken over Iran, de Palestijnen, Jeruzalem, progressief antisemitisme en een groot aantal andere kwesties van strategisch belang voor Israël laten zien dat zijn Midden-Oostenbeleid gebaseerd is op ideologische standpunten die vijandig staan tegenover Israëls belangrijkste nationale en strategische belangen. Onder normale omstandigheden zou de vijandige houding van Biden hem in een ongemakkelijke positie plaatsen tegenover de overweldigende meerderheid van Amerikaanse Joden die pro-Israël zijn.

Maar met mensen als Lapid, Barak, Olmert, Ya'alon en hun vele partners die de regering demoniseren en Amerikaanse Joden, Democratische en Republikeinse wetgevers en de regering Biden oproepen de regering te boycotten, werd Bidens effectieve verklaring van Netanyahu als persona non grata vorige maand door Amerikaanse Joodse leiders met nauwelijks een woord van protest begroet. Hij werd toegejuicht door Israëlische leiders.

In de "Caroline Glick Show" van deze week, legde Tony Badran van de Foundation for Defense of Democracies uit dat de beslissing van Iran om zijn agressie tegen Israël de laatste weken te laten escaleren, gedeeltelijk berust op Bidens verklaring dat hij Netanyahu schuwt. De verklaring van Biden werd door Iran geïnterpreteerd als een uitnodiging om Israël naar believen aan te vallen.

Evenzo hebben de door het Iraanse regime gecontroleerde media de afgelopen weken krantenkoppen gewijd aan verklaringen van gepensioneerde IDF-commandanten als Barak en Ya'alon en politici als Lapid, waarin zij verklaarden dat Israël ten dode is opgeschreven. En in plaats van zich bij Netanyahu aan te sluiten wanneer hij Iran waarschuwt de propaganda niet te geloven, geven Lapid, Barak, Ya'alon en hun elitaire kameraden Netanyahu de schuld dat hij er niet in slaagt het land te beschermen tegen de krachten die hun opstand hebben aangemoedigd.

Deze week bracht de zoon van de voormalige Sjah van Iran Reza Pahlavi een historisch bezoek aan Israël. Hij nam deel aan de officiële Yom Hashoah ceremonie in Yad Vashem. Hij bezocht de Westelijke Muur. Hij bezocht een ontziltingsinstallatie en sprak over de hulp die Israël aan Iran na de ayatollah kan bieden om de milieuvernietiging te herstellen die het regime het land heeft aangedaan.

In plaats van Netanyahu en minister van Inlichtingen Gila Gamliel, die Pahlavi ontving, te prijzen, vielen linkse commentatoren hen en Pahlavi aan. Voormalig ambassadeur Daniel ("Danny") Shek hekelde Pahlavi en Netanyahu voor hun gastvrijheid. In een interview op i24 News zei Shek dat de zoon van de voormalige monarch "geen kracht is om rekening mee te houden" en dat "Israël niets bij hem te winnen heeft." Shek herhaalde de propaganda van het Iraanse regime en benadrukte dat niemand in Iran Pahlavi steunt.

Maariv-columnist Yossi Melman viel de regering nog krachtiger aan door haar "dom" te noemen omdat zij Pahlavi ontving en hem uitnodigde om de Yad Vashem-ceremonie bij te wonen. Melman herhaalde de pro-Iran anti-Israël lobby in Washington: "Het is contraproductief om het verschrikkelijke regime omver te werpen."

Waarom? Omdat.

Andere leden met een goede reputatie van Clintons "pro-vrede" Ashkenazi, sabra, Likud-bashing club sloten zich aan bij het koor van elitaire mensen die het Iraanse regime steunen en Netanyahu aan de schandpaal nagelen omdat hij Pahlavi ontvangt en Pahlavi omdat hij Israël en Netanyahu niet haat.

Nu onze heersende klasse in volle opstand is, zijn Israëls belangrijkste instellingen - in de eerste plaats de IDF - aan het wankelen. Ons vermogen om ons te verdedigen op het slagveld en in diplomatieke kringen is meer dan ooit beperkt. Nu onze elites onze regering onwettig verklaren, en Amerikaanse Joden en politici lobbyen om onze leiders te boycotten en de moraal te verwerpen van het publiek dat hen in functie heeft gestemd, moet de regering met beide handen op de rug gebonden en de mond gesnoerd tegen onze vijanden, tegen antisemitisme, tegen BDS-campagnes en anti-Israël-propagandamachines vechten. Deze situatie is onhoudbaar.

Nu de herdenkingsdag voor gevallen IDF-soldaten en onze 75e Onafhankelijkheidsdag deze week nadert, moeten we een manier vinden om ons nationale leven weer gezond te maken en een gevoel van gemeenschappelijke bestemming te geven. We hebben geen vrij land. Onze heersende klasse moet weer bij zinnen komen en zich dit duidelijke feit herinneren.

Caroline B. Glick is hoofdredacteur van Jewish News Syndicate en gastvrouw van de Caroline Glick Show op JNS. Glick is ook diplomatiek commentator voor Israel's Channel 14 en columnist bij Newsweek. Glick is senior medewerker voor Midden-Oostenzaken bij het Center for Security Policy in Washington en docent aan Israëls College of Statesmanship.

Bron: The ruling class must regain its senses | ערוץ 7