Wie is de eigenaar van Jeruzalem? Korte geschiedenis van Jeruzalem en Israël

door Kameel Majdali - 29 JANUARI 2015

Wie is de eigenaar van Jeruzalem?

De stad Jeruzalem - en wie is de eigenaar van Jeruzalem - staat op het punt om de meest uitdagende kwestie op het gebied van buitenlands beleid van onze tijd te worden. Hoe opmerkelijk als je bedenkt dat deze stad geen van de ingrediënten voor grootsheid bezit! Wat bedoel ik daarmee?

Jeruzalem heeft een vrij kleine bevolking van minder dan 900.000 inwoners (in tegenstelling tot de miljoenen inwoners van NYC, Parijs of Singapore). Het ligt niet aan grote wegen en heeft geen grote waterwegen (zoals rivieren) of grondstoffen.

Toch blijft Jeruzalem uitzonderlijk belangrijk op de wereldkaart. Waarom? Het is niet alleen de moeilijkste kwestie van de vredesonderhandelingen in het verleden, het heden en de toekomst. Kwesties met betrekking tot Jeruzalem zijn breder dan je je kunt voorstellen.

Uiteindelijk ligt deze "Stad van de Grote Koning" in Israël. Vandaag de dag bezit Israël Jeruzalem; het is de hoofdstad van Israël. Dus waarom al die ophef?

Al bijna honderd jaar moet de wereld zich buigen over 'de kwestie Jeruzalem'. Simpel gezegd, wie is de onbetwiste, internationaal erkende eigenaar van de Heilige Stad?

De laatste erkende eigenaar van Jeruzalem was het Ottomaanse Rijk, dat de stad precies 400 jaar in bezit had. Het verloor de stad in december 1917 aan de Britten, waarna het rijk zelf in 1923 uiteenviel.

Sindsdien is er geen consensus over wie de uiteindelijke eigenaar zou moeten zijn. En dat terwijl er maar liefst vijf dozijn voorstellen zijn gedaan om de kwestie Jeruzalem op te lossen!

Waarom is de status van deze stad zo moeilijk op te lossen? Om te beginnen gaat het niet alleen om de Israëli's en de Palestijnen. Het is belangrijk voor ons om te weten dat Jeruzalem andere machtige belanghebbenden heeft. Hiertoe behoren de Verenigde Naties, de Europese Unie, het Vaticaan, Rusland, de Verenigde Staten, de Orthodoxe Kerk en de moslimwereld onder de OIC.

Al deze entiteiten hebben een vinger in de pap bij 'Jeruzalem' en elk van hen kan een veto uitspreken om een akkoord van tafel te vegen. Voeg aan deze lijst 4000 jaar turbulente geschiedenis toe, met een verscheidenheid aan eigenaars en verschillende theologieën.

Jeruzalem als internationale stad

Even leek het erop dat er een oplossing voor deze kwestie zou komen, hoe tijdelijk ook. In november 1947 stemden de jonge Verenigde Naties voor de verdeling van het door de Britten verplichte Palestina in een Arabische staat en een Joodse staat. Dit werd de VNverdelingsresolutie 181 genoemd.

Jeruzalem zou een corpus separatum worden, wat 'afgescheiden lichaam' betekent, een internationale stad onder toezicht van de VN. Deze status zou ongeveer 10 jaar blijven bestaan. Na die tijd zou de stad een referendum houden om te zien welke kant de inwoners op wilden.

Dus wat gebeurde er met Resolutie 181 en de internationale status van Jeruzalem? De Joodse gemeenschap accepteerde de resolutie, maar de Arabieren verwierpen deze volledig.

Toen de Britten zich terugtrokken, begon in 1948 de Arabisch-Israëlische oorlog. Beide partijen probeerden hun belangen in Jeruzalem te veroveren en te verdedigen. Het resultaat was dat de Israëlische strijdkrachten de westelijke sector (of Nieuwe Stad) veroverden terwijl het Jordaanse Arabische Legioen de historische Oude Stad en de Olijfberg veroverde.

De Verenigde Naties, de voorgestelde bewaker en toezichthouder van de internationale stad, was nergens te bekennen.

Probeerden de Verenigde Naties (VN) Jeruzalem te bezitten?

Toen er eenmaal een wapenstilstand was getekend tussen Israël en Jordanië, vroegen de VN om de sleutels van de stad. Beide partijen zeiden 'Nee'.

Vanuit hun standpunt bekeken, waarom zouden ze hun deel van de stad opgeven, waarvoor betaald was met vergoten bloed van hun soldaten en burgers? De VN was tenslotte een entiteit die geen vinger uitstak om zich te verdedigen. Dus werd Jeruzalem, de aantrekkelijke, vernieuwde hoofdstad, verdeeld tussen twee vijandige landen.

Prikkeldraad, niemandsland, mijnenvelden en scherpschuttersvuur werden deel van het leven in de verdeelde stad. Behalve toeristen, diplomaten en Israëlische christenen kon niemand van de ene naar de andere kant van de stad lopen.

Voortdurende strijd om Jeruzalem

De oorlog van 1967 veranderde het gezicht van Jeruzalem. De zegevierende Israel Defense Forces veroverden de Oude Stad en de Olijfberg en herenigden de stad.

Eind juni 1967 annexeerde Israël de oostelijke sector. Het verklaarde de hele stad tot de ondeelbare, eeuwige hoofdstad van de staat Israël en bedacht de uitdrukking 'Over Jeruzalem valt niet te onderhandelen'. Het zou niet op de onderhandelingstafel liggen in toekomstige vredesbesprekingen met de Arabieren.

Terwijl er bij Israël geen twijfel over bestond dat Jeruzalem in zijn bezit moest blijven, dacht de rest van de wereld daar anders over. Buitenlandse ambassades weigerden zich in Jeruzalem te vestigen of verhuisden uit Jeruzalem en gaven de voorkeur aan een vestiging in Tel Aviv, 65 kilometer verderop.

Op paspoorten van westerse burgers die in de Heilige Stad waren geboren, stond alleen 'Jeruzalem' als geboorteplaats. In wezen werd het een stad zonder land. De wereldgemeenschap zei dat de status van Jeruzalem niet was geregeld in juni 1967; hierover moest worden beslist als onderdeel van een alomvattend vredesakkoord met de Arabieren.

De kwestie Jeruzalem

Al meer dan negentig jaar, sinds de val van het Ottomaanse Rijk, is de internationale vraag "Wie wordt de eigenaar van Jeruzalem? Dit staat bekend als de 'Kwestie Jeruzalem'.

In de loop der jaren zijn er vijf dozijn voorstellen gedaan, maar een of meer van de vele partijen die belang hebben bij de kwestie Jeruzalem hebben 'Nee' gezegd.

Tot deze belanghebbende partijen behoren Israël, de Palestijnse Autoriteit, de Arabische Liga, de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC), het Vaticaan, de Europese Unie, de Verenigde Naties, Rusland en de Orthodoxe Kerk. Geen wonder dat de kwestie Jeruzalem zo moeilijk op te lossen is.

De strijd om Jeruzalem betekent niet dat er elke dag geweren worden afgevuurd en lichamen vallen. Nee, de strijd vindt dagelijks plaats, maar op verschillende niveaus: politiek, cultureel, theologisch, spiritueel en fysiek.

Het voortdurende conflict

De geestelijke strijd gaat door en wordt heviger - het is de dagelijkse strijd. Fysieke gevechten zijn er veel geweest in de lange 4000-jarige geschiedenis van Jeruzalem. De laatste volledige strijd was in juni 1967, toen de Israël Defense Forces de Oude Stad en de Olijfberg veroverden op de Jordaniërs.

Gevechten op laag niveau omvatten rellen en twee Palestijnse opstanden, ook wel intifada's genoemd. Zelfs recentelijk, met verschillende van de Gaza-oorlogen (Operaties), is er meer sprake van plaatselijke opstand.

We kijken naar een zeer onwaarschijnlijk slagveld: het is wat we 'inter-Joods' kunnen noemen. De Joodse mensen over de hele wereld, onder druk gezet door verschillende activistische groepen, beginnen vraagtekens te zetten bij Israël. Degenen in Israël zijn het er meestal over eens dat Jeruzalem verenigd moet blijven onder Israëlisch bestuur. Maar zelfs daar is een schisma onder de Joden die specifiek in Jeruzalem wonen.

Inwoners die "Jeruzalem bezitten

De Joodse bevolking maakt ongeveer 60% uit van de bevolking van Jeruzalem, misschien zelfs meer. Mogelijk is zelfs de helft daarvan Haredi-Joden - de religieuze groep. De groei van de religieuze bevolking kan worden toegeschreven aan een hoger geboortecijfer en emigratie van seculiere Joden.

Waarom verlaten seculiere Joden Jeruzalem? Om verschillende redenen, maar één reden is dat Jeruzalem standaard een religieuze stad is. Het nachtleven kan saai zijn in vergelijking met het knallende Tel Aviv 65 kilometer verderop. Er zijn ook strenge regels op de sabbat, omdat de Haredim (meervoud van Haredi) theaters en restaurants gesloten willen houden en auto's van de straat.

Hoewel het leven tussen Jeruzalemse Arabieren en Joden meestal rustig kan zijn, zijn er momenten waarop de gemoederen oplaaien. En dit kan er ook toe leiden dat sommige seculiere Joden op zoek gaan naar rustiger weiden. Secularisten zijn waarschijnlijk moe van de twee gevechten waar ze mee te maken hebben: Arabier vs. Jood en Jood vs. Haredi.

Als er in de toekomst spanningen oplopen tussen seculiere en Haredi-joden (zoals meer sabbatbeperkingen of het opstellen van religieuze joden in het leger), zou Jeruzalem de breuklijn zijn.

Bovendien geloven sommigen (niemand weet hoeveel) van de Haredi niet dat de staat Israël bestaansrecht heeft. In hun ogen kan alleen de Messias een Joodse staat creëren en is alles wat door mensen is gecreëerd bedrog.

Fellowship van ministeries

De strijd om Jeruzalem wordt steeds heviger. Onze bediening, The Fellowship of Israel Related Ministries (FIRM), heeft haar hoofdkwartier in Jeruzalem. Deel uitmaken van deze spiritueel en historisch belangrijke plaats is de basis van alles wat we doen.

Als gelovigen is ons de boodschap van verzoening toevertrouwd die alleen door de naam van Jezus kan komen. Wij geloven dat God ons roept om Zijn handen en voeten te zijn en hoop en genezing te brengen aan hen die lijden.

"Bid voor de vrede van Jeruzalem: Mogen zij voorspoedig zijn die u liefhebben. Moge er vrede zijn binnen uw muren en voorspoed binnen uw paleizen." (Psalm 122:6-7)

We moedigen je aan om te bidden - het betekent zoveel voor ons en beweegt het hart van God. Samen kunnen we helpen om noodhulp te bieden aan mensen die lijden tijdens deze huidige crisis. Moge het gebeuren omwille van het evangelie en tot glorie van de Koning!

Bron: Who owns Jerusalem? A Short History — FIRM Israel