De bezettingsoplossing

13 november 2023, door Gamaliel Isaac

Op 25 oktober 2023 zei de secretaris-generaal van de V.N., António Guterres, tijdens een vergadering van de V.N. Veiligheidsraad over de oorlog tussen Israël en Hamas dat hij de afschuwelijke en ongekende terreurdaden van 7 oktober door Hamas in Israël ondubbelzinnig veroordeelt. Hij vervolgde:

Niets kan het opzettelijk doden, verwonden en ontvoeren van burgers rechtvaardigen - of het afvuren van raketten tegen burgerdoelen.

Vervolgens rechtvaardigde hij de aanvallen:

Het is belangrijk om ook te erkennen dat de aanvallen van Hamas niet in een vacuüm plaatsvonden. Het Palestijnse volk is al 56 jaar onderworpen aan een verstikkende bezetting. Ze hebben gezien hoe hun land gestaag werd opgeslokt door nederzettingen en geteisterd door geweld; hoe hun economie werd verstikt; hoe hun mensen werden verdreven en hun huizen werden gesloopt. Hun hoop op een politieke oplossing voor hun benarde situatie is vervlogen.

Wat was de gehoopte politieke oplossing die Israël en de Palestijnen al die jaren op de een of andere manier is ontgaan? Guterres legt uit:

Een onderhandelde vrede die de legitieme nationale aspiraties van Palestijnen en Israëli's vervult, samen met hun veiligheid - de lang gekoesterde visie van een tweestatenoplossing.

Deze visie van een tweestatenoplossing wordt gedeeld door president Biden en minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken. Ze wordt niet gedeeld door Benjamin Netanyahu, die zei dat Israël voor onbepaalde tijd de verantwoordelijkheid voor Gaza op zich zal nemen. Netanyahu legde uit dat alleen bezetting van de Gazastrook een "uitbarsting van Hamas-terreur" kan voorkomen.

Deze visie van een tweestatenoplossing wordt ook niet gedeeld door de Palestijnse Autoriteit, die in 2000 een onafhankelijke soevereine staat op bijna de hele Westelijke Jordaanoever en in Gaza aangeboden kreeg en verwierp, zonder ook maar één nederzetting in zicht, en een hoofdstad in Oost-Jeruzalem. Ze verwierpen het aanbod omdat Israël er niet mee instemde om miljoenen Palestijnse Arabieren die in vluchtelingenkampen op de Westelijke Jordaanoever wonen, te laten overstromen. Als de Palestijnse Autoriteit dat suïcidale aanbod had geaccepteerd, had het een leger met tanks en vliegtuigen kunnen hebben, met slechts een 10 mijl brede strook van Israël tussen hen en de Middellandse Zee. De waanzin van de tweestatenoplossing wordt nog duidelijker als men zich realiseert dat in de 28 jaar sinds de Oslo-akkoorden het bestaan van vier de facto Palestijnse staten het terrorisme niet heeft gestopt.

Guterres gelooft dat er vrede kan komen zodra de Palestijnse Arabieren niet langer stikken onder de Israëlische bezetting, maar stikken ze wel? Zijn ze bezet? Wie bezet wie? Uit een enquête van het Palestine News Network blijkt dat 93% van de Arabische inwoners van Oost-Jeruzalem liever onder Israëlisch bestuur leeft dan onder dat van de Palestijnse Autoriteit. Je zou bijna denken dat de Palestijnse Autoriteit en niet Israël de verstikkende bezetter is.

Caroline Glick legde uit hoe verstikkend de bezetting door het Palestijnse leiderschap is in een artikel dat voor het eerst verscheen in de Jerusalem Post in 2007. Ze schreef:

In de staat Palestina worden tweejarigen gedood en niemand geeft erom. Kinderen worden midden in de nacht gewekt en voor de ogen van hun ouders vermoord. Aanbidders in moskeeën worden neergeschoten door terroristen die naar concurrerende moskeeën gaan. ... Geen enkel VN-orgaan veroordeelt iemand of stuurt een onderzoeksmissie om de moorden te onderzoeken. ... In de staat Palestina worden vrouwen uitgekleed en gedwongen om op straat te marcheren om hun echtgenoten te vernederen. Ambulances worden tegengehouden op weg naar ziekenhuizen en gewonden worden in koelen bloede doodgeschoten. Terroristen dringen operatiekamers in ziekenhuizen binnen en koppelen patiënten los van levensondersteunende machines.

Palestijnen hebben Gaza meerdere malen etnisch gezuiverd van Joden. Gaza had ooit een aanzienlijke Joodse gemeenschap, met een geschiedenis die 3000 jaar teruggaat, lang voordat de Arabieren het gebied bezetten.

De eerste etnische zuivering van Joden uit Gaza in de moderne tijd vond plaats tijdens de Palestijnse rellen van 1929. Een van de oude Joodse steden in Gaza heette Kfar Darom. In 1946 werd daar een kibboets gesticht. Twee jaar later, in een tweede etnische zuivering, moest Kfar Darom worden ontruimd van Joden na een Egyptische belegering in de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948.

Joden keerden weer terug naar Gaza nadat de omliggende Arabische landen in 1967 probeerden om Israël te vernietigen. In 1968 stelde de toenmalige premier Yigal Allon voor om twee Nahal-nederzettingen te stichten in het midden van de Gazastrook, wat hij van vitaal belang achtte voor de veiligheid van Israël in het gebied. Dat gebied werd bekend als Gush Katif. Tijdens de eerste Intifada (1987-1990) werden de inwoners van Gush Katif regelmatig het slachtoffer van stenigingen in het verkeer. Tijdens de al-Aqsa Intifada (2000-2005) was Gush Katif het doelwit van duizenden aanvallen door Palestijnse terroristen, met meer dan 6.000 mortieren en Qassam-raketten die op de nederzettingen werden afgevuurd. Tot de terroristische aanvallen behoorden een bomaanslag op een schoolbus en de moord op een zwangere vrouw en haar vier jonge dochters.

De overtuiging dat terugtrekking uit Gaza een einde zou maken aan het aantal Israëlische slachtoffers was een van de redenen voor de derde etnische zuivering van Joden, waarbij de Israëlische regering, in een zelf toegebrachte wond, de Joodse bevolking van Gush Katif met geweld uit Gaza verwijderde. De enige bezetting van Gaza daarna was door Palestijnse Arabieren en Hamas. De vierde etnische zuivering was van Israëlische steden in de buurt van de grens met Gaza, die plaatsvond op 7 oktober van dit jaar, toen Hamas-terroristen binnenvielen en hele gemeenschappen vermoordden.

Als, zoals Guterres impliceerde, bezetting de oorzaak was van de inval van Hamas in Israël in oktober, dan zou die bezetting moeten verwijzen naar gebieden buiten Gaza, maar ook daar zijn het de Arabieren die het gebied meerdere keren hebben bezet en etnisch gezuiverd. De eerste moslimbezetting van Israël vond plaats in 636. Binnenvallende Arabieren onteigenden Joodse huizen en eigendommen, ontwortelden Joodse boeren van hun grond en verdreven hen uit Israël. Achthonderdtachtig jaar later bezetten de Ottomanen Israël. Ze gaven moslims stimulansen om Israël te koloniseren, terwijl ze de Joden zware jizya-belastingen oplegden en meedogenloze straffen oplegden als de Joden niet konden betalen.

In 1852 beschreef Arthur Hollingsworth hoe het Joodse leven was onder de Ottomaanse bezetting. Hij schreef:

Deze Joodse bevolking is zo arm dat er geen enkel adequaat woord voor is; het is in zijn sociale en politieke toestand gedegradeerd tot een staat van ellende, zo groot, dat het geen rechten bezit. Het kan geen rijkdom tonen, zelfs al zou het die bezitten, omdat het tonen van rijkdom zou leiden tot diefstal van de Mahometaanse bevolking, de Turkse ambtenaren of de bedoeïenische Arabier. ... Hij kruipt over die grond, waar zijn voorvaderen trots rondliepen in de volheid van een prachtige welvaart, als een vreemdeling, een verschoppeling, een schepsel minder dan een hond,

Ottomaanse vervolging dwong hele Joodse gemeenschappen Israël te verlaten.

De derde moslimbezetting vond plaats tijdens het Britse mandaat als gevolg van Joodse immigranten die malaria moerassen zuiverden, de woestijn bewerkten, industrieën creëerden en banen creëerden. Ladislas Farago schreef in zijn boek Palestine at the Crossroads in 1937:

Men vindt in Palestina altijd Arabieren die slechts een paar weken of een paar maanden in het land zijn geweest. ... Omdat ze zelf vreemdelingen zijn in een vreemd land, roepen ze het hardst: "Weg met de Joden!" ... Onder hen bevinden zich vertegenwoordigers van elk Arabisch land: Arabieren uit Transjordanië, Saoedi-Arabië, Marokko, Egypte, Soedan en Irak.

De reden dat er geen vrede is in Israël is niet omdat de Israëli's Palestina bezetten, maar omdat Hamas en de Palestijnse Autoriteit Israël bezetten en hun bevolking indoctrineren om de Joden te haten. De Palestijnse Autoriteit betaalt terroristen om Joden te vermoorden.

President Biden en Antony Blinken geloven dat de Israëlische bezetting de wortel van het conflict is en zijn daarom tegen het plan van Benjamin Netanyahu om Gaza te bezetten nadat Hamas is verslagen. Ze willen dat Israël Gaza overdraagt aan de Palestijnse Autoriteit. Als Israël dat doet, zal het de overwinning in een nederlaag veranderen en meer gruwelijke aanvallen meemaken.

Bezetting is een oplossing die de geallieerden gebruikten na de Tweede Wereldoorlog, toen ze Duitsland en Japan bezetten, en het is de enige kans die Israël heeft om vrede te bereiken met de Palestijnen. Duitsland en Japan werden bondgenoten van de Verenigde Staten, en wie weet? Misschien komt er ooit een vriendelijke regering in Gaza, maar die moet eerst gedenazificeerd worden. Die regering is niet de Palestijnse Autoriteit.

Bron: The Occupation Solution - American Thinker