www.wimjongman.nl
Beschermt Israëlisch links Israël tegen internationaal links?
Alle belangrijke en minder belangrijke werkers van Israëlisch links dringen er al lang op aan dat als onze verkozen leiders afwijken van de standpunten van links in binnenlandse of strategische kwesties, de poorten van de hel zullen opengaan voor Israël op het internationale toneel.
Caroline Glick - 6 januari 2023
Beschermt Israëlisch links Israël tegen internationale veroordeling en vervolging? Dit is al meer dan een generatie lang de belangrijkste claim van links. Van de voormalige president van het Hooggerechtshof Aharon Barak tot oppositieleider Yair Lapid en zijn collega's, tot de laatste van Israëls linkse verslaggevers, commentatoren en activisten, alle grote en kleine operatoren van Israëlisch links hebben lang volgehouden dat als onze verkozen leiders afwijken van de standpunten van links in binnenlandse of strategische kwesties, de poorten van de hel zullen opengaan voor Israël op het internationale toneel. Zij zijn Israëls beschermende vest, dat ons beschermt tegen de vijandige krachten voor onze deur.
In de week sinds premier Benjamin Netanyahu en zijn regering aantraden, is deze bewering tweemaal gedaan. Eerst in verband met het bezoek dat minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir dinsdagochtend vroeg bracht aan de Tempelberg. En ten tweede hebben zij dit naar voren gebracht in reactie op het voorstel van minister van Justitie Yariv Levin voor een justitiële hervorming, dat hij woensdagavond tijdens een persconferentie heeft gepresenteerd.
Vooruitlopend op het langverwachte, maar onaangekondigde bezoek van Ben-Gvir aan de heiligste plaats van het jodendom dinsdagochtend vroeg, waarschuwden Lapid en zijn veranderlijke koor in de media dat als Ben-Gvir het zou wagen voet te zetten op de Tempelberg, Hamas zijn dreigement om Israël te bombarderen zou uitvoeren en de internationale gemeenschap Israël de schuld zou geven van de moedwillige agressie van het terreurregime. De duidelijke insinuatie was dat als Ben-Gvir niet zou buigen voor de dreigementen van Hamas en zijn plan om de Tempelberg te bezoeken zou doorzetten, het bij elke toekomstige aanval van Hamas de schuld van Israël zou zijn.
Hoewel Hamas nog geen nieuwe raketcampagne tegen Israël heeft gelanceerd vanuit hun terreurstaat in Gaza, is Israël het voorwerp geweest van een diplomatieke opstapeling van vrienden zoals de Verenigde Staten en vijanden zoals de Palestijnse Autoriteit, samen met de VAE, Jordanië, het Verenigd Koninkrijk, de EU en Egypte. Op verzoek van de VAE heeft de VN-Veiligheidsraad donderdag een speciale zitting belegd om Israël te veroordelen voor het bezoek van Ben-Gvir.
Maar het punt is dat de veroordelingen niets te maken hebben met wat Ben-Gvir heeft gedaan.
In zijn veroordeling van het bezoek van Ben-Gvir zei Ned Price, woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken: "De Verenigde Staten staan pal voor het behoud van de historische status quo met betrekking tot de heilige plaatsen in Jeruzalem. Wij verzetten ons tegen eenzijdige acties die de historische status quo ondermijnen. Die zijn onaanvaardbaar."
Zoals het kabinet van de premier in een verklaring zei, heeft Ben-Gvir niets gedaan om een status quo te ondermijnen. Tijdens zijn bezoek van 13 minuten liep hij over het pad dat voor Joden bestemd is. Hij heeft niet gebeden. En hij vertrok.
Zoals de Jeruzalemonderzoeker Nadav Shragai in twee boeken en talloze artikelen heeft gedocumenteerd, zijn het de moslimambtenaren op de Tempelberg, die door Jordanië en de Palestijnse Autoriteit via de Islamitische Wakf worden gecontroleerd, en niet Israël, die de status quo systematisch hebben veranderd. In de jaren 1970 begon de Wakf de Koepel van Omar voor het eerst als moskee te gebruiken. In 1996 en 1998 bouwde de Wakf illegaal twee extra moskeeën op de Tempelberg. Tijdens de opgravingen en de bouw vernietigde de Wakf opzettelijk onbetaalbare artefacten, die zij weggooiden op hopen afval die op vuilnisbelten in de stad werden gedumpt. Israëlische archeologen haalden nauwgezet de onder het afval bedolven artefacten terug en begonnen een meer dan tien jaar durend zeefproject om alles wat ze konden redden van de vernietiging.
In 2019 bouwden en gebruikten de moslims illegaal een vierde moskee op de Tempelberg. De moslims hebben Joden verboden de Tempelberg te betreden via twee poorten die voorheen voor hen openstonden.
Met de passieve en actieve steun van veel van de buitenlandse regeringen die Israël veroordelen voor het korte en onbewogen bezoek van Ben-Gvir dinsdagochtend, gebruikten de moslimfunctionarissen op de Tempelberg dreigingen van terrorisme en internationale druk om Israël te dwingen om te stoppen met de handhaving van haar plannings- en bouwwetten en het archeologisch toezicht op de bouw op de berg. Zij hesen onrechtmatig de vlaggen van Israëls vijanden en buitenlandse naties, waaronder de PLO, Hamas, Turkije, Hezbollah en andere jihadistische en aan jihad gelieerde entiteiten, van de minaretten van de moskeeën.
Deze misdaden werden gepleegd terwijl Jordanië, de P.A., hun agenten op de Tempelberg en hun bondgenoten in het Westen en de Arabische wereld Israël er valselijk van beschuldigden de status quo te ondermijnen.
Gezien de internationale context is het vrij duidelijk dat Ben-Gvir de terugslag niet heeft veroorzaakt. In het slechtste geval gaf hij degenen die de ondermijning van Israëls soevereiniteit in Jeruzalem steunen een excuus om hun consequente beleid voort te zetten. Maar als Ben-Gvir de Tempelberg niet had bezocht, hadden ze een ander excuus gevonden. Ze zouden een andere, volkomen rechtmatige actie van Israël of van Joden in Israëls hoofdstad hebben verguisd.
En dit brengt ons terug bij links, en het veiligheidsschild dat hun standpunten Israël zogenaamd bieden. De regering Biden viel Israël aan voor de bescherming van Joodse eigendomsrechten in de Shimon Hatzaddik-wijk in Jeruzalem, terwijl Lapid en zijn collega's in functie waren. De regering zette Israël onder druk om in te stemmen met de opening van een Amerikaans consulaat voor de Palestijnse Arabieren in de hoofdstad van Israël, terwijl Lapid in functie was. En de regering maakte van de afdeling Palestijnse zaken van de ambassade een onafhankelijke entiteit, niet ondergeschikt aan de Amerikaanse ambassadeur in Israël, tijdens de ambtsperiode van links.
Door Ben-Gvir preventief de schuld te geven, proberen Lapid en zijn collega's misschien gewoon de regering thuis politiek te verzwakken. Maar het algemene effect van hun actie is het legitimeren van de internationale aanval, niet tegen Netanyahu, maar tegen Israël zelf.
Dit brengt ons bij het gerechtelijke hervormingspakket van Levin. Op woensdagavond kondigde Levin een veelzijdig plan aan om de Israëlische rechterlijke macht en juridische broederschap opnieuw te controleren. Het voorstel van Levin omvat onder meer een hervorming van de gerechtelijke selectie. Momenteel controleert het Hooggerechtshof het proces voor de selectie van rechters. Volgens het plan van Levin zouden politici en hun vertegenwoordigers de rechterlijke selectie controleren, die aan een openbare controle zou worden onderworpen door middel van hoorzittingen van de Knesset voor kandidaten voor het Hooggerechtshof.
Het hervormingspakket van Levin beperkt ook de bevoegdheid van het Hooggerechtshof om naar behoren uitgevaardigde wetten en regeringsbeleid te annuleren, een bevoegdheid die het Hof momenteel zonder rechtsgrondslag en onbeperkt uitoefent.
Sinds de jaren 1990, toen het Hooggerechtshof voor het eerst afstand deed van de wetgevende bevoegdheden van de Knesset en zichzelf boven het parlement en de regering plaatste als de ultieme arbiter van wetgeving en regeringsbeleid, hebben de Israëlische rechters en hun aanhangers ter linkerzijde erop aangedrongen dat het hof, door die bevoegdheden uit te oefenen, Israëlische leiders en soldaten en commandanten van de IDF beschermt tegen internationale strafhoven. Tijdens een demonstratie buiten het Hooggerechtshof zei de voormalige stafchef van de IDF, Moshe Ya'alon, donderdagochtend: "Zonder het Hooggerechtshof zou ik terechtstaan in Den Haag".
De basisbewering van Aharon Barak en zijn collega's ter verdediging van hun in beslag genomen bevoegdheden houdt verband met het juridische begrip "complementariteit". Het internationale juridische concept van complementariteit houdt in dat internationale strafrechtelijke jurisdictie complementair is aan binnenlandse jurisdictie. Met andere woorden, er mag geen internationale vervolging plaatsvinden wanneer een zaak al wordt onderzocht en/of vervolgd door een legitieme binnenlandse vervolging.
Volgens de voorstanders van ongecontroleerde rechterlijke macht ter linkerzijde zal elke controle op de bevoegdheden van het Hooggerechtshof Israëls verdediging van complementariteit tenietdoen.
Het probleem met deze bewering is dat ze contrafeitelijk is.
Zoals Prof. Avi Bell van de Bar-Ilan Universiteit en de Universiteit van San Diego uitlegt, is de bewering op drie manieren fout. Ten eerste heeft Israël geen oorlogsmisdaden begaan, dus de onderzoeken naar de militaire acties van Israël zijn van zichzelf al politiek.
Zoals Bell het stelt: "Als de dreigementen om strafvervolging in te stellen tegen Israëli's te goeder trouw werden geuit door spelers zoals het Internationaal Strafhof, dan zou complementariteit in de eerste plaats nooit ontstaan omdat er geen misdaden te onderzoeken zijn. Het feit dat deze onderzoeken bestaan toont aan dat complementariteit nooit een rol heeft gespeeld en nooit zal spelen in hun onderzoeken tegen Israëli's en tegen Israël."
De tweede reden waarom de bewering over complementariteit onjuist is, is omdat de door Levin voorgestelde hervormingen niets te maken hebben met de basis voor complementariteit. "Complementariteit," vervolgt Bell, "gaat over de betrouwbaarheid van onderzoeksprocedures. Het heeft niets te maken met de manier waarop rechters worden benoemd of de rechterlijke toetsing van wetgeving of enige andere kwestie die deel uitmaakt van de voorgestelde hervorming. Dus zelfs als [internationale onderzoeksautoriteiten] te goeder trouw zouden handelen, zal een justitiële hervorming Israël noch helpen noch schaden tegen een mogelijke claim van complementariteit."
De laatste reden dat Levin's voorgestelde hervormingen geen impact zullen hebben op internationale onderzoeken naar Israël is omdat politiek gemotiveerde onderzoeken tientallen jaren geleden begonnen, terwijl de bevoegdheden van het Hooggerechtshof ongecontroleerd waren. Tot op heden was hun meest opmerkelijke product het Goldstone Rapport van het VN-Mensenrechtencomité, dat volgde op het onderzoek van het Goldstone Comité naar de acties van Israël tijdens de eerste raketoorlog van Hamas tegen Israël in 2009. Ondanks het feit dat de bevoegdheden van het Hooggerechtshof op dat moment ongecontroleerd waren, handelde het Goldstone Comité te kwader trouw, en produceerde een rapport dat zo volstrekt smadelijk was dat zijn gelijknamige voorzitter, rechter Richard Goldstone, het ontkende.
"Onderzoekers te kwader trouw van Israël van het ICC of het Goldstone Comité of waar dan ook zijn zich perfect bewust van complementariteit en hebben al laten zien hoe ze die neutraliseren. Ze doen dat door rapporten te schrijven die beweren dat alle Israëlische onderzoeken gebrekkig zijn. Met andere woorden, ze liegen," concludeert Bell.
Israël is het doelwit van een lawfare campagne. Lawfare is het gebruik van de taal van het recht - in plaats van het recht zelf - om een politiek doel te bereiken. De internationale tribunalen tegen Israël hebben niets te maken met wat Israël doet. Net als de aanval op Ben-Gvir's onschuldige, volkomen legale en routinematige bezoek aan de Tempelberg, zijn de aanvallen van de rechtbanken onderdeel van een politieke campagne om Israëls soevereiniteit en recht op zelfverdediging te ondermijnen en te delegitimeren. De bevoegdheden van het Hooggerechtshof zijn volledig irrelevant voor degenen die dit ondernemen.
Lapid, de juridische broederschap en hun partners in de media vallen de regering-Netanyahu aan omdat zij ertegen zijn, en in de meeste gevallen is dat prima in de politiek van een democratie. Maar zowel in het geval van hun kastijding van Ben-Gvir, die niets verwijtbaars deed door dinsdagochtend op te staan tegen Hamas, als in het geval van hun beschuldiging dat de regering de "complementariteit" in gevaar brengt, terwijl haar voorstellen voor justitiële hervorming dat niet doen, beschermen zij Israël niet. Integendeel. Zij maken gebruik van de internationale vijandigheid jegens hun land en brengen Israëls nationale belangen in gevaar om hun binnenlandse politieke fortuin en macht te bevorderen.
Caroline Glick is een bekroond columniste en auteur van The Israeli Solution: A One-State Plan for Peace in the Middle East.