ONDERZOEKSRESULTATEN ACHTER BAANBREKEND NIEUW BOEK "BEFORE GENESIS" VERTELLEN HUN EIGEN VERHAAL DEEL 17: Oude nanotechnologie in russische bergen

21 november 2023 door SkyWatch Editor

Inleding - Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10
Deel 11 - Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16

In 1991 ging een groep geologen op jacht naar goudafzettingen in het Oeralgebergte, dat zich uitstrekt van Zuid- tot Noord-Rusland en een natuurlijke grens vormt tussen Europa en Azië. Deze bergen zijn al in verband gebracht met eigenaardigheden zoals inkomende meldingen van "vuurballen" en "sigaarvormige vaartuigen" gezien in de lucht.[i] Maar de meest verbijsterende ontdekking daar tot nu toe is wat werd gevonden tijdens de goudexpeditie zeshonderd mijl ten noorden van Arkaim op het punt waar drie rivieren - Kozjim, Narada en Balbanyu - samenkomen. Meer dan dertig meter diep, in een bodemlaag die meer dan tien kilometer in de omtrek ligt en "honderdduizenden of meer jaren onaangeroerd"[ii] was geweest, groeven de geologen "een verspreiding van kleine metalen spoelen en bronnen" op, zoals te lezen was op History Channel.[iii]

De beelden (die op veel plaatsen online beschikbaar zijn) laten een aantal spoelen en veren zien die opkrullen uit een metalen "dop" object, maar de meeste lijken gewikkeld te zijn rond een kolom (zoals een slang die in een cirkelvormig patroon langs een boomstam omhoog glijdt) die plotselinge, knoestige breuken vertoont aan het einde. Het meest opmerkelijk is hun grootte: Hoewel de grootste rollen ongeveer drie centimeter breed zijn, zijn de kleinste slechts "1/10.000 van een inch (2,5 micron - ter vergelijking, het gemiddelde haar is ongeveer 100 micron breed)."[iv]

De verzamelde monsters werden naar de Russische Academie van Wetenschappen in Sint-Petersburg gestuurd om geanalyseerd te worden aan de hand van bekende technologie in een poging te achterhalen waar ze van gemaakt waren en, misschien, waarvoor ze gebruikt waren. De resultaten toonden aan dat de kleinste spoelen gemaakt waren van een taai metaal dat wolfraam wordt genoemd (gebruikt voor het maken van gereedschap en, in de ruimtevaartindustrie, "voor het fabriceren van raketmotor straalpijp-buizen en toonaangevende terugkeer oppervlakken"[v]), evenals koper. Daarnaast werd het zeldzame metaal molybdeen gedetecteerd in sommige monsters. Wolfraam komt van nature voor op aarde, maar nooit in deze vorm of grootte: In de natuur zijn de randen van wolfraam rafelig, met scherpe uitsteeksels die uitsteken op een manier die lijkt op een natuurlijk kristal of rotsformatie, terwijl deze schokkend microscopische spoelen die werden bestudeerd leken op de door de mens gemaakte, grotere wolfraamspoelen die we zouden verwachten in het midden van een halogeenlamp. Aangezien wolfraam het hoogste smeltpunt van alle metalen heeft, zou het moeten zijn gesmolten tot temperaturen van ten minste 3.410 graden Celsius of 6.170 graden Fahrenheit en vervolgens machinaal zijn vervormd om een spoel te produceren die overeenkomt met de aard van de spoel die in 1991 werd ontdekt in de buurt van het Oeralgebergte.

Je hoeft geen genie te zijn om te concluderen dat deze ontdekking geen natuurlijke formatie is. In feite bleken de spiralen "Gulden Snede verhoudingen"[vi] te hebben, een term die verwijst naar perfectie in de esthetische verhoudingen van een object of formatie, in lijn met de Fibonacci-reeks in de wiskunde (wat simpelweg betekent dat de spiralen mathematisch perfect waren in de manier waarop ze vanuit het midden naar buiten bogen en krulden, zoals het patroon in nautilusschelpen).

Wat hun doel was, of hoe ze werden begraven onder vele lagen grond die honderdduizenden jaren oud zouden zijn, daar heeft niemand een idee van... maar we kunnen wat we ervan weten vergelijken met onze eigen moderne apparatuur en machines. Het resultaat is verbluffend: "Oude nanotechnologie" - een oxymoron als ik er ooit een heb gehoord. Een commentator van History Channel's reportage over deze minimysteries legde uit:

De enige manier waarop we ze kunnen maken, zelfs nu nog, is met machinegeleide technologie. Je kunt dit niet met de hand doen. Wat we hier zien is het bewijs dat iemand geavanceerde technologie had die voldoende was om het soort schakelingen te bouwen die we normaal gesproken alleen zien in halfgeleiders, computerchips, hightech apparatuur waarbij metalen worden gebruikt die niet algemeen bekend zijn. Deze spiralen zijn dus duidelijk bewijs dat iemand hier op Aarde een zeer geavanceerde beschaving had.[vii]

ARTIKEL GAAT VERDER ONDER VIDEO'S:

DE AARDE IS OUD... EN JONG... MET EEN PRE-GENESESLAG? WAT IS DE GESCHIEDENIS VAN TOHU, BOHU EN DE CHAOSDRAAK?

HEEFT EEN GALACTISCHE STRIJD VÓÓR DE SCHEPPING VAN ADAM & EVA DE AARDE "DONKER EN LEDIG" GEMAAKT?

De Epoch Times berichtte ook over de ontdekking van OOPArts in een artikel met de titel "Ancient Nanostructures Found Out of Place and Time", en vermeldde dat deze nanospiralen ook naar laboratoria in Helsinki en Moskou waren gestuurd: vier onderzoeken in totaal (één locatie voerde twee onderzoeken uit). Dr. Johannes Fiebag, een hoofdonderzoeker van het project, overleed in 1999 - slechts acht jaar na de vondsten - en helaas liep het spoor dood met zijn dood, waardoor er geen verdere antwoorden werden gegeven. Het weinige dat we weten wordt alleen aangevuld door het feit dat één belangrijke theorie is uitgesloten: Sommigen geloofden dat de nanospiralen van de nabijgelegen lanceerbasis van de raket in Plesetsk vielen, maar in 1996 stelde een rapport dat de spiralen te diep in de oude grond begraven waren om betrokken te kunnen zijn in hun verschijning.[viii] Het rapport van de Centrale Wetenschappelijke Onderzoeksafdeling voor Geologie en Exploitatie van Edele Metalen in Moskou erkende ook dat de spiralen "veel te oud zijn om van moderne fabricage afkomstig te zijn...[en] ondanks dat ze duizenden jaren oud zijn, zijn de componenten van technologische oorsprong."[ix].

Hoewel veel websites van Oude Astronauten hebben verslag gedaan van deze ontdekking en daarbij sterk de nadruk op leggen dat de geologische laag waarin de spoelen werden gevonden "meer dan 300.000 jaar oud" was, zou de grond volgens de eerdere en minder sensationele rapporten wel eens twintigduizend jaar oud kunnen zijn. Dus, in plaats van me vast te klampen aan het meest indrukwekkende getal, zal ik me onthouden en toegeven dat deze oude Russische nanotechnologie misschien maar zo'n veertienduizend tot zestienduizend jaar ouder is dan Adam. En in plaats van aan te nemen dat een UFO in Rusland is neergestort, bij de inslag in stukken is gebarsten en mini-spoelresten over tien kilometer grond heeft laten vliegen, zoals sommigen hebben gedaan, zal ik ook toegeven dat ik geen idee heb wat dit allemaal betekent... behalve dat de wetenschap microscopisch kleine, mathematisch perfecte, machinaal ontworpen en onvoorstelbaar geavanceerde technologie in haar bezit heeft waarvan ik geloof dat ze dateert van tussen Genesis 1:1 en Genesis 1:3.

Nog een laatste gedachte voordat we verder gaan met het volgende OOP-artikel: Als er gezocht moet worden op een plek die zo bescheiden is als het Oeralgebergte en de rivieren van Rusland - en als wat we vinden zo klein zou kunnen zijn dat het zou opgaan in de vlekjes vuil op de bodem van de schoen van een ontdekkingsreiziger - hoe vaak lopen we dan onbewust over of langs bewijzen van pre-Adamitische intelligentie?

Het kan dagelijks zijn... en het kan overal om ons heen zijn.

Kolen, karrenwielen en spoorrails

Er bestaat een lange, uitgebreide historische relatie tussen OOPArts, kolen en kolenmijnen. Volgens de World Coal Association zijn van nature voorkomende kolen op aarde extreem oud:

Steenkool is een fossiele brandstof, gevormd uit vegetatie, die is geconsolideerd tussen andere gesteentelagen en veranderd door de gecombineerde effecten van druk en hitte gedurende miljoenen jaren om steenkoollagen te vormen. De energie die we vandaag de dag uit steenkool halen, komt van de energie die planten miljoenen jaren geleden van de zon hebben geabsorbeerd.[x]

Dit tijdperk wordt het Carboontijdperk (of "Periode") genoemd. We hoeven deze datering niet blindelings te accepteren als het laatste woord om op zijn minst toe te geven dat vondsten uit kolenmijnen de moeite waard zijn om nader te bekijken; ze zijn uniek in de OOPArt wereld omdat ze zowel overvloedig aanwezig zijn als ingekapseld in natuurlijk gevormde materialen waarvan wordt aangenomen dat ze uitzonderlijk archaïsch zijn en dat ze onpeilbaar lang voorafgaan aan de relatieve vaardigheden en ontwikkeling van de mensheid. Ontdekkingsreizigers zijn op een groot aantal vreemde voorwerpen gestuit die samen met steenkool werden begraven, waaronder deurknoppen, tandwielen, sieraden, kook- en eetgerei, klokken, gereedschap en bouwmaterialen, beeldjes, religieuze artefacten, "menselijke" botten, wapens, munten, geschriften (zoals hiërogliefen) en stenen of metalen afkomstig van verafgelegen locaties. Natuurlijk, als de mens miljoenen jaren geleden, volgens wetenschappers, nog deels aap was en nog maar net had geleerd om aan jeuk weg te krabben, dan zijn zulke artefacten net zo "misplaatst" zijn als alle andere OOP-kunstwerken in kwestie... en verdienen ze misschien wel de meeste aandacht.

Hoewel een kleine groep archeologen het raadselachtige verband tussen steenkool en OOPArts heeft geobserveerd en een paar geloofwaardige theorieën over hun oorsprong heeft gepostuleerd, komen hun antwoorden niet eens in de buurt van wat er allemaal is opgegraven. Verreweg de meeste OOPArts uit kolenmijnen worden genegeerd door de wetenschappelijke gemeenschap, die al haar middelen lijkt in te zetten om te bewijzen dat de aarde oud is en dat mensen van apen afstammen. Het is op zijn minst ironisch - en woedend voor de nieuwsgierigen. (Hoewel, ter verdediging van de archeologen: Sommige randgemeenschappen wijzen er snel op dat elk van de steenkoolgerelateerde OOPArts oud is, terwijl er soms andere verklaringen zijn. Dit heeft experts er ongetwijfeld toe aangezet om te geloven dat hun vaardigheden beter elders kunnen worden ingezet).

Bij verschillende gelegenheden zijn fossiele wielen gevonden en ondanks verzoeken om ze te analyseren, hebben archeologen dit geweigerd (wat waarschijnlijk te maken heeft met het verboden archeologie-effect dat eerder is besproken), of is de toegang tot de artefacten verboden. Dit laatste is het geval bij een ooit houten, nu gefossiliseerd karrenwiel dat in 2008 werd gevonden in het plafond van een kolenmijn in Donetsk, Oekraïne. (In tegenstelling tot sommige OOPArts van kolenmijnen, laten foto's van dit relikwie zien dat: a) het wiel nog steeds volledig omgeven is door de natuurlijk voorkomende materialen van de mijn [er is niet uitgegraven en mee geknoeid door moderne handen]; en b) er geen manier is om te ontkennen dat het precies is wat het lijkt te zijn [met andere woorden, het is niet, laten we zeggen, een vage "bult" die door OOPArt-hopzoekers of samenzweerders wordt geïnterpreteerd als een wiel]. Omdat de kolenmijn in Donetsk in 2009 werd gesloten en vandaag de dag onder water staat, zal toegang tot het wiel voor verder onderzoek waarschijnlijk pas mogelijk zijn als iemand in archeologische kringen met veel geld en een goede reputatie dat nodig acht.

Maar in 2008 probeerden mijnexperts het wiel van het plafond los te krijgen. Ze werkten enige tijd met pikhouwelen en hamers totdat het duidelijk werd dat hun pogingen vergeefs waren; het wiel moest er vakkundig uitgehaald worden, anders zou het beschadigd en irrelevant worden. Toen de mijneigenaar en de projectdirecteur ervoor kozen dat de mannen zouden stoppen met hakken om verder te gaan en de rest van de tunnel vrij te maken, namen ze genoegen met foto's van het artefact,[xi] dat daar tot op de dag van vandaag nog steeds ligt, rustend in zijn graf in het plafond als een knipoog naar een mysterieus tijdverdrijf toen de mens - of iemand/iets anders - dat deel van onze planeet bereisde op een karretje met wielen van ongeveer drie meter breed.

Zonder laboratoriumanalyse zou je kunnen stellen dat de laag waarin het wiel werd gevonden niet op een verantwoorde manier gedateerd is en ook niet kan worden. De regio Rostov rond de stad Donetsk ligt echter op gesteente uit de Carboonperiode dat volgens wetenschappers ongeveer driehonderd miljoen jaar oud is en de kolenmijn maakt deel uit van de diepe, ondergrondse kenmerken van dat gebied. Als het wiel niet zo oud is - en dat weet ik eerlijk gezegd niet - hoe is het daar dan terechtgekomen? Een mogelijke verklaring is dat het tijdens het carboontijdperk van een kar verloren is gegaan, toen het door lithificatie opging in de sedimentlaag en fossiel werd, wat de huidige staat lijkt te zijn. Dat zou het wiel dateren van ongeveer driehonderd miljoen jaar oud. Een andere, minder populaire theorie is dat hout geen honderden miljoenen jaren nodig heeft om te versteenen en dat dit wiel dus jong is. Wetenschappers hebben de afgelopen jaren onderzoek gedaan naar hout waaruit blijkt dat het proces veel sneller kan verlopen, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden. Maar zelfs als dat het geval zou zijn, weten we nog steeds niet hoe een wiel zo diep begraven raakte in het midden van een carboongesteente dat het uiteindelijk op het plafond van een ondergrondse kolenmijn zou verschijnen. Als het lukraak zou zijn gedropt door een zwervende ontdekkingsreiziger uit het recente verleden, zou het op de grond hebben gelegen.

Het nieuwsgierige publiek zal de enige logica blijven toepassen die het kent: als een fossiel volledig is ingekapseld in steenkool of de mijnen die die steenkool produceren, is het zo oud als de leeftijd van de steenkool waarin het is begraven. Is de datering van de Carboon-lagen fout? Of zijn de OOPArts echt heel oud? Of is er misschien een andere verklaring die steeds weer van toepassing is op de ene steenkool-OOPArt na de andere, na de andere? Ik vind het concept van een driehonderd miljoen jaar oud wiel moeilijk te accepteren, dus ik ben nog steeds een beetje sceptisch. Maar die foto's zijn echt vreemd... en anders is er geen antwoord voor de leeftijd.

Terugkomend op het onderwerp van het mysterieuze wiel van Donetsk zijn de karrensporen die in de grond zijn gegraven - nu versteend steen - op veel plaatsen op aarde die ook niet kunnen worden verklaard, wat de theorie ondersteunt dat iemand of iets in feite door de "leegte" reisde in deze primitieve "voertuigen". Gelukkig hebben de spoorvorming, in tegenstelling tot het wiel en andere steenkoolgerelateerde OOPArts, heel wat reacties uit de archeologische wereld losgemaakt.

In het Journal of Archeological Science zien we deze aandacht regelmatig terug. Zo lezen we in een artikel met de titel "The Morphological Variability of Maltese 'Cart Ruts' and its Implications", waarin veel peer review wordt gedaan op een aantal van die karresporen die met tussenpozen overal op Malta opduiken:

Ik wil graag specifiek de aandacht vestigen op een opmerking in het artikel: "Het geschatte leeftijdsbereik voor de rijsporen omvat het neolithicum." Dit bereik begint in 12.000 voor Christus en eindigt pas in ongeveer 4.500 voor Christus, volgens de meeste bronnen. Als deze schatting correct is, plaatst dat deze karresporen van neolithische ouderdom op aarde ergens tussen de achtduizend en vijfhonderd jaar voor Adam. Eén ding is zeker: Ondanks het weinig voorkomende "natuurlijke formatie" argument (waar dit artikel openlijk naar verwijst als "incidentele suggesties" en "minder gebruikelijke opvattingen"[xiii]), kan iedereen naar de foto's van deze sporen kijken, met hun scherpe en precieze randen die in een vloeiende boog om bergen en rotsen heen lopen, en concluderen dat de aarde dit fenomeen niet uit zichzelf heeft opgehoest. De sporen zijn of door mensen gemaakt (wat aangeeft dat de datering niet klopt), of ze zijn ergens anders door gemaakt (het zijn dus vingerafdrukken van de bewoners van de aarde tijdens de "leegte").

Vergelijkbare karresporen zijn gedocumenteerd op verschillende locaties over de hele wereld, met name in Malta, Kazachstan, Italië, Spanje, Frankrijk, Oekraïne en zelfs hier in de Verenigde Staten.

VOLGENDE: Schilderatelier van Afrikaanse kust

Eindnoten

[i] “Ancient Nanostructures (Season 11): History,” YouTube video, uploaded by HISTORY on March 4, 2019, last accessed April 27, 2023, https://www.youtube.com/watch?v=EcoaDllsiic ; 0:32–0:37.

[ii] Ibid., 1:15–1:20.

[iii] Ibid., 1:04–1:12.

[iv] Daniel, Samuel, “Ancient Nanostructures Found in the Mountains of Russia Raise Questions about Humanity’s Level of Development,” Jun 13, 2022, Science Info , last accessed April 28, 2023, https://scienceinfo.net/ancient-nanostructures-found-in-the-mountains-of-russia-raise-questions-about-humanitys-level-of-development.html .

[v] “tungsten,” Encyclopaedia Britannica , last accessed April 28, 2023, https://www.britannica.com/science/tungsten-chemical-element .

[vi] Vintini, Leonardo, “Ancient Nanostructures Found Out of Place and Time,” November 6, 2014, Epoch Times , last accessed April 28, 2023, https://www.theepochtimes.com/ancient-nanostructures-found-out-of-place-and-time_1058362.html .

[vii] “Ancient Nanostructures…” https://www.youtube.com/watch?v=EcoaDllsiic ; 2:32–3:12.

[viii] Ibid.

[ix] Ibid.

[x] “What Is Coal & Where Is it Found?” World Coal Association , last accessed April 29, 2023, https://www.worldcoal.org/coal-facts/what-is-coal-where-is-it-found/ .

[xi] Dit is het officiële verhaal dat steeds weer online verschijnt. Je kunt de afbeeldingen en dit verhaal gemakkelijk vinden door te Googlen op "wiel van de kolenmijn in Donetsk". Zoals uitgelegd is er geen officieel onderzoek of analyse geweest van dit OOPArt (en vele andere). Dit is de reden waarom ik het wiel van Donetsk kort heb behandeld.

[xii] Groucutt, Huw S., “The Morphological Variability of Maltese ‘Cart Ruts’ and its Implications,” Journal of Archeological Science: Reports: Volume 41 , February 2022, 103287. Inclusief bijdragen van: Extreme Events Research Group, Max Planck Institutes for Chemical Ecology, The Science of Human History, and Biogeochemistry, Jena 07745, Duitsland, Afdeling Archeologie, Max Planck Instituut voor de Wetenschap van de Menselijke Geschiedenis, Jena, Duitsland, Instituut voor Prehistorische Archeologie, Universiteit van Keulen, Keulen, Duitsland. Ontvangen 7 augustus 2021; herzien 24 november 2021; geaccepteerd 25 november 2021; online beschikbaar 7 december 2021; Version of Record 7 december 2021. Laatst bekeken op 29 april 2023, https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2352409X21004995?via%3Dihub . Het citeren uit dit wetenschappelijke artikel is open-access, "gedistribueerd onder de voorwaarden van de Creative Commons CC-BY licentie, die onbeperkt gebruik, distributie en reproductie toestaat in elk medium, op voorwaarde dat het originele werk naar behoren wordt geciteerd." Als zodanig ben ik "niet verplicht om toestemming te vragen voor hergebruik van dit artikel", volgens de verklaring op de volgende gerelateerde link: https://s100.copyright.com/AppDispatchServlet?publisherName=ELS&contentID=S2352409X21004995&orderBeanReset=true .

[xiii] Ibid.

Bron: RESEARCH FINDINGS BEHIND GROUNDBREAKING NEW BOOK “BEFORE GENESIS” TELL THEIR OWN TALE—PART 17: ANCIENT NANOTECHNOLOGY IN RUSSIAN MOUNTAINS » SkyWatchTV