Anarchie in Israël

Door Hal Lindsey - 17 april 2023

De president van Israël, Isaac Herzog, zei onlangs: "Israël bevindt zich in een diepe crisis." Hij sprak van een "burgeroorlog" en zei: "De afgrond is binnen handbereik."

Burgeroorlog? De afgrond? Is het echt zo erg in Israël? Het draait allemaal om gerechtelijke hervormingen. Extreemlinks protesteerde tegen de voorgestelde hervormingen door de straat op te gaan. Anderen ter linkerzijde protesteerden vreedzaam, maar in groten getale. Net als de president van het land, spreken velen van burgeroorlog en anarchie. Protesten vonden plaats op plaatsen die je niet zou verwachten. Op een zondag in maart liepen elite militairen weg. Veel Israëlische reservisten hebben geweigerd zich te melden.

Ondertussen kijken Israëls vijanden toe en voelen zich gesterkt. Terroristen gaan tekeer in Israël en een raketaanval van buitenaf. Het resultaat van dit alles is dat we effectief naar voren zijn geschoven op Gods eindtijdlijn.

De regering van Benjamin Netanyahu won de meerderheid bij de laatste verkiezingen, deels omdat zij precies die gerechtelijke hervormingen beloofde waartegen nu wordt geprotesteerd. De kiezers kozen voor de conservatieve coalitie, niet ondanks die hervormingen, maar ten minste gedeeltelijk daardoor. De hervormingen zouden de Knesset (het parlement van Israël) in staat stellen beslissingen van het Hooggerechtshof terzijde te schuiven. De Knesset zou ook meer zeggenschap krijgen over wie lid wordt van dat hof.

Wanneer Amerikanen horen dat een parlementaire instantie de mogelijkheid heeft om het Hooggerechtshof te overrulen, denken ze meestal: "Dat is ongrondwettelijk!". Ze vergeten dat Israël geen grondwet heeft. En Israëls huidige methode om leden van het Hooggerechtshof te kiezen laat meestal elke vorm van verantwoording aan het volk achterwege.

Zelfs met zijn gebreken, geef ik de voorkeur aan ons systeem. Als er in de Verenigde Staten een vacature ontstaat, draagt de president een vervanger voor. De Senaat kan de kandidaat bevestigen of niet. Het volk kiest de president. Het volk kiest ook senatoren. Dus uiteindelijk worden de leden van het Hooggerechtshof en andere federale rechters gekozen door gekozen volksvertegenwoordigers.

Zo werkt het niet in Israël. Daar worden de rechters van het Hooggerechtshof gekozen door de "Judicial Selection Committee". De meerderheid in de Knesset heeft slechts twee van de negen posities in de commissie. Met andere woorden, het volk heeft bijna geen inspraak.

Zonder grondwet hebben Israëls rechtbanken geen bewaking. Ze begonnen hun overweldigende macht te realiseren ten tijde van een man genaamd Aharon Barak. Hij werd in 1978 lid van het Israëlische Hooggerechtshof en was van 1995 tot 2006 voorzitter van het Hof. Hij veranderde alles. Hij prees wat hij noemde, "gerechtelijke wetgeving." Hij noemde "gerechtelijke wetgeving... de taak van een hooggerechtshof."

Met andere woorden, vergeet de democratie. Vergeet regering van, door en voor het volk. In plaats daarvan "maken een paar ongekozenen wetten" voor alle anderen. Barak schrapte ook eerdere beperkingen op het soort zaken dat het Hof kon behandelen. Momenteel zit Israël opgescheept met een hof dat door elites en niet door het volk is gekozen. Dat hof kan elke kwestie aansnijden die het wil, de wil van de verkozen leiders van het land terzijde schuiven en zijn eigen wetten aannemen.

Heeft Israël een justitiële hervorming nodig? Absoluut! Wij noemen dat land vaak de enige werkende democratie in het Midden-Oosten. Maar Israël's Hooggerechtshof heeft momenteel dezelfde macht als Iran's mullahs. Het kan alles ongedaan maken wat de democratisch gekozen vertegenwoordigers van Israël doen en die wetten vervangen door wetten die het hof zelf heeft gemaakt. Bij gebrek aan een grondwet lijkt het antwoord te zijn de rechterlijke macht meer verantwoording te laten afleggen aan het volk via hun gekozen vertegenwoordigers in de Knesset.

Op 27 maart heeft premier Netanyahu zijn hervormingsvoorstellen tijdelijk ingetrokken. Misschien kunnen ze tijdens deze pauze een betere aanpak bedenken. Maar vergis je niet. Zonder hervorming hebben de 15 rechters van Israëls Hooggerechtshof absolute macht. En dat is onverenigbaar met het uitgangspunt van de democratie.

Een laatste opmerking. Dit is niet het einde van Israël. Wat Satan ten kwade bedoelt, zal God ten goede gebruiken. En Hij zal z'n beloften nakomen.

Bron: Hal Lindsey