www.wimjongman.nl
Amerikaanse functionarissen geven toe dat ze Israël 'verkeerd' advies hebben gegeven
11 augustus 2023 Door Hugh Fitzgerald, Front Page Magazine
Hoe de regering Biden onze anti-Israël dwaasheid heeft bestendigd.
Lange tijd hebben Amerikaanse functionarissen Israël geadviseerd - en vaak onder druk gezet - om allerlei concessies te doen aan de Arabieren. En bij nader inzien hebben sommigen spijt gekregen van hun advies of hun verkeerde opmerkingen over Israëls voortdurende campagne van zelfverdediging tegen terreurgroepen, maar dat heeft de stroom van adviezen en opmerkingen uit Washington niet gestopt. Hier is meer over ambtenaren die hebben toegegeven dat ze "verkeerde" opmerkingen hebben gemaakt aan, en advies hebben gegeven voor, Jeruzalem: "Ex-State Department Officials Admit They Were Wrong," door Stephen M. Flatow, JNS.org, 1 augustus 2023:
...Denk bijvoorbeeld aan de beruchte episode van Dennis Ross en de terreurtunnels.
Als een senior assistent van toenmalig Minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton in 2009, zette Ross Israël onder druk om Hamas beton naar Gaza te laten brengen. Dit is hoe Ross het zich herinnerde: "Ik voerde discussies met Israëlische leiders en veiligheidsfunctionarissen en vertelde hen dat ze meer bouwmaterialen, waaronder cement, in Gaza moesten toelaten zodat er huizen, scholen en basisinfrastructuur gebouwd konden worden. Ze antwoordden dat Hamas er misbruik van zou maken, en ze hadden gelijk." Die erkenning kwam zes jaar te laat.
De Israëli's hadden, onder Amerikaanse druk die zijn oorsprong had bij Dennis Ross, schoorvoetend ingestemd met het toelaten van veel meer cement in Gaza, waar de Israëlische vrees voor misbruik van dat bouwmateriaal voor militaire doeleinden - die Ross had weggewuifd - juist bleek te zijn. Het cement - 600.000 ton - werd door Hamas niet gebruikt om huizen en scholen te bouwen, zoals Ross had gezegd, maar in plaats daarvan om een enorm ondergronds netwerk van tunnels en bunkers te bouwen, die werden gebruikt om wapens en strijders te verbergen en om hen in staat te stellen zich ongemerkt door de hele Strook te verplaatsen.
Dankzij Ross' druk bouwde Hamas "een labyrint van ondergrondse tunnels, bunkers, commandoposten en schuilplaatsen voor haar leiders, strijders en raketten", zoals Ross erkende. Ze bouwden de tunnels met "naar schatting 600.000 ton cement", waarvan een deel "afkomstig was van bouwmaterialen die Gaza werden binnengelaten" (The Washington Post, 8 augustus 2014).
De 600.000 ton cement werd omgeleid voor militaire doeleinden door Hamas - dat is nogal een gigantische fout van de flagrante Dennis Ross, die er zo idioot zeker van was dat cement dat naar Gaza werd gestuurd alleen voor civiele doeleinden zou worden gebruikt.
Hij gaf ook laattijdig toe dat hij en zijn collega's in de regering-Obama het mis hadden om de antiregeringsbetogers in Iran in 2009 in de steek te laten. Het was een kans om het meest kwaadaardige regime ter wereld te ondermijnen en misschien zelfs omver te werpen - en Ross verknalde die kans. Schrijvend in het tijdschrift Foreign Policy op 2 januari 2018, bekende Ross:
"In juni 2009 diende ik in de regering van president Barack Obama als speciaal adviseur van de minister van Buitenlandse Zaken over Iran en maakte ik deel uit van het besluitvormingsproces. Omdat we bang waren om het regime in de kaart te spelen en zijn bewering dat de demonstraties van buitenaf werden aangespoord, geloofwaardig te maken, namen we een low-key houding aan. Achteraf gezien was dat een vergissing. We hadden de schijnwerpers moeten richten op wat het regime deed en onze bondgenoten moeten mobiliseren om hetzelfde te doen."
De protesten in Iran in 2009 waren de grootste sinds de Iraanse Revolutie in 1978. Het lot van het regime stond op het spel. Een teken van Amerikaanse en andere westerse steun, bijvoorbeeld door de moorddadige onderdrukking van de demonstranten door het Iraanse regime aan de orde te stellen in de Algemene Vergadering van de VN en de VN-Veiligheidsraad, zou hebben geholpen om de demonstranten aan te moedigen, zou hun geest hebben versterkt en elementen van het regime hebben gedemoraliseerd, en zou mogelijk hebben geholpen om de Islamitische Republiek omver te werpen op het moment van haar maximale gevaar.
In plaats daarvan waren er geen woorden van steun van functionarissen in Washington, geen aanmoedigingen op het Farsi-kanaal van Voice of America, geen spoedvergadering van de Algemene Vergadering die bijeengeroepen werd om over Iran te praten en geen enkele belofte van hulp aan de demonstranten.
Het regime in Teheran onderdrukte de protesten met extreem geweld. De Amerikaanse terughoudendheid om zich ermee te bemoeien, geeft Ross nu toe, was een grove fout. Het Iraanse regime zou de Amerikanen hoe dan ook de schuld geven van het feit dat ze achter de demonstraties zaten, dus Washington had weinig te verliezen en veel te winnen door de demonstranten daadwerkelijk te helpen.
En vergeet de zaak van Aaron Miller en het Amerikaanse Holocaust Museum niet.
In een opiniestuk uit 2010 in The Washington Post onthulde Miller dat hij de ambtenaar van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken was die het plan had bedacht om Yasser Arafat in 1998 een bezoek te laten brengen aan het United States Holocaust Memorial Museum om Arafat te helpen zijn imago te verbeteren.
In het artikel erkende Miller dat zijn plan zou hebben betekend dat hij zich "de herinnering" aan de Holocaust zou toe-eigenen voor beperkte politieke doeleinden en dat het daarom "één van de domste ideeën in de annalen van het Amerikaanse buitenlands beleid" was (The Washington Post, 18 aug. 2010).
Miller's "lumineuze idee" was om Arafat te helpen zijn imago op te poetsen door hem het Holocaust Memorial Museum te laten bezoeken, om Joden en pro-Israël politici te verzekeren van zijn begrip en sympathie. Als Arafat Millers advies had opgevolgd, zou hij natuurlijk door de New York Times en de Washington Post zijn geprezen voor dit "genereuze gebaar". Zijn levenslange antisemitische uitspraken zouden in dit Potemkin bezoek vergeten zijn. Gelukkig liep de public relations inspanning van Aaron Miller voor 's werelds grootste antisemiet, een waardige erfgenaam van Hajj Amin el Husseini, op niets uit. Miller blijft natuurlijk, vanuit zijn nieuwe basis bij een denktank in Washington, zijn lumineuze ideeën voor Israëlische territoriale concessies aanbieden die, als Jeruzalem ze zou opvolgen, de Joodse staat ernstig zouden verzwakken.
Herinner je je de Eerste, Tweede en Derde Rogers-plannen? Het Kissinger-plan? Het Bakerplan? Zoveel rampzalige Amerikaanse plannen om Israël tot concessies te dwingen die Israël gelukkig consequent heeft afgewezen.
Nu gaan de Bidenites door met dezelfde anti-Israël dwaasheid. Om de instemming van Saoedi-Arabië te krijgen om zich aan te sluiten bij de Abraham Akkoorden, zijn de Amerikanen misschien bereid om het Koninkrijk te geven wat het het meest wil: ten eerste, een ijzersterk defensiepact; ten tweede, Amerikaanse hulp bij het opzetten van een civiel nucleair programma in het Koninkrijk; ten derde, een Amerikaanse bereidheid om het Saoedische leger toegang te geven tot geavanceerde Amerikaanse wapens. Deze drie concessies zouden meer dan genoeg moeten zijn om de Saoedi's te laten instemmen met de akkoorden, maar de Bidenites willen de pot nog wat zoeter maken voor de kroonprins door van Israël de toezegging te krijgen dat het geen enkel deel van de Westelijke Jordaanoever zal annexeren en dat het zal stoppen met het bouwen van nieuwe of het uitbreiden van bestaande nederzettingen. Dit zijn concessies die geen enkele Israëlische regering, en zeker niet de huidige, bereid is te doen.
Ambtenaren in Washington en Amerikaanse diplomaten moeten ophouden zich te bemoeien met wat de Israëlische regering vindt dat ze moet doen om het volk van Israël te verdedigen, ophouden Israël uit te schelden voor pogingen om terroristen in hun holen te straffen, en in plaats van de steeds toenemende terroristische dreiging te minimaliseren, zou de regering publiekelijk moeten erkennen dat er in 2022 5000 terroristische aanslagen - bijna allemaal mislukt - op Israëli's werden gepleegd. Ambtenaren in Washington zouden moeten stoppen met het negeren van de bepalingen in het Mandaat voor Palestina die de Joden het recht geven om hun Joodse staat te bouwen op "staats- en braakliggende gronden", evenals op grond die verlaten is door of gekocht is van Arabische eigenaars, in het hele gebied "van de rivier tot aan de zee".
En de Bidenites zouden moeten ophouden zich te mengen in ruzies over het binnenlands beleid van Israël, zoals met de hervorming van het gerechtelijk apparaat die Biden per se aan de kaak heeft gesteld, pontificaal over een zaak die hem niet aangaat.
Dat zou ik een goed begin noemen. Ik hoop dat je het met me eens bent.
Bron: American Officials Admit Giving ‘Mistaken’ Advice to Israel | Frontpage Mag