De Palestijnse Autoriteit als vijand gedefinieerd

22 augustus 2022

Een terrorist erkend als president die Israël beschuldigt van het uitvoeren van "50 Holocausts"; Veiligheids- en overheidspersoneel betrokken bij vijandige sabotage activiteiten; Het aanvallen en vermoorden van Israëlische burgers en Joden krijgt uitgebreide steun en aanmoediging onder auspiciën van de vijandige regering; Wilde en wijdverspreide opruiing die doordringt tot elke officiële instelling en straathoek zonder onderbreking; Bezetting van het thuisland gebieden door illegale bouw en vernietiging van erfgoed locaties; Een oproep om te handelen tegen Israël vanaf elk podium in de wereld en hulp aan haar vijanden buiten haar grenzen.... Is dit een vijand of een legitieme partner? Kan het zijn dat de ene kant (de zwakkere eigenlijk) erop staat de ander als vijand te zien terwijl de andere (de sterkere) erop staat deze als partner te zien? Wie is hier gezond en wie heeft er waanvoorstellingen? Wie leeft en kent de realiteit in het Midden-Oosten en wie leeft in een droomwereld?

Als onderdeel van de operatie "Breaking Dawn" die tussen 5 en 7 augustus in de Gazastrook werd uitgevoerd, heeft Israël terroristische doelen van de Islamitische Jihad aangevallen en vermeden doelen van Hamas te treffen. Deze laatste is van hun kant blij dat Israël enkele van hun vijanden van binnenuit uitschakelt, nadat het zelf de belangrijkste vijanden al zeer effectief en efficiënt had uitgeschakeld in hetzelfde aantal dagen van gevechten tussen 12 en 14 juni 2007, in wat bekend staat als de "Palestijnse Burgeroorlog", een gewelddadige en brute beweging waarbij Hamas met geweld de Gazastrook overnam en de Fatah-organisatie en de Palestijnse Autoriteit (de "PA") duidelijk irrelevant maakte. Op hetzelfde moment als wat er in Gaza gebeurde, vervolgde de Palestijnse Autoriteit de Hamas in de gebieden van Judea en Samaria, en doet dat nog steeds, om haar actiemogelijkheden te beperken, voornamelijk onder auspiciën en met hulp van de IDF en voornamelijk de GSS (de Algemene Veiligheidsdienst, de interne veiligheidstak van de Israëlische regering).

Vanaf 2007 tot op heden lijkt de Hamas-organisatie haar stabiliteit in de Gazastrook te handhaven, terwijl de Palestijnse Autoriteit in Judea en Samaria een deel van haar macht heeft verloren. Zij zwelgt in corruptie en interne strijd, wankelt en sterft net als haar leider, maar blijft beschermd, verdoofd liggen aan de beademing dankzij de Israel Defense Forces. En dat allemaal nadat de Palestijnse Autoriteit zichzelf vrijwillig het recht heeft ontnomen veiligheidskwesties te behandelen die haar status als internationaal erkende exclusieve entiteit ondermijnen.

De IDF en de GSS blijven de belangrijkste en exclusieve bewakers en geven adem, namens de Israëlische regering, voor de Palestijnse Autoriteit onder leiding van Abu Mazen, die lang geleden de controle over de mechanismen, overeenkomsten en meer heeft verloren. De IDF, die al jaren elke nacht arrestaties uitvoert, die de laatste tijd zijn toegenomen sinds het begin van "Operatie Breakwater", heeft de plaats ingenomen van de corrupte, inefficiënte en dubbel-belanghebbende PA-mechanismen die een vast salaris en officiële erkenning willen ontvangen als de leiders van de strijd tegen Israël, zonder risico's te nemen of te worden beschouwd als samenwerkend met Israël.

Israël als vijand van de Palestijnse Autoriteit

De regering van Israël stelt de PA praktisch vrij van bijna elke verantwoordelijkheid voor wat er op haar grondgebied gebeurt, acties die fatale, ernstige en destructieve gevolgen hebben voor de staat Israël en haar burgers; acties die, indien zij door een andere politieke entiteit zouden worden begaan, zouden worden beschouwd als daden van vijandigheid en zelfs als gronden voor oorlog; acties die om de een of andere reden door Israël worden ingedamd, geabsorbeerd of genegeerd, zoals het ernstige en onophoudelijke ophitsen tegen de staat Israël en de Joden, dat begint in de onderwijsinstellingen, in moskeeën en in de media, en doorgaat tot aan de kop van de slang - Dhr. Abu Mazen zelf ontkent de Holocaust, illegale bouw en inname van gebied C door bouw en beplanting, de bestrating van niet goedgekeurde wegen en meer, schade aan natuurlijke en landschappelijke goederen door schade aan fauna en flora en ecologische schade door de opening van tientallen illegale steengroeven, lozing van afvalwater en vervuiling van de waterhoudende grondlaag, vernietiging van Israëlisch nationaal erfgoed en meer.

Bovenal staat de Palestijnse Autoriteit fysieke schade aan Israëlische burgers toe, moedigt terrorisme aan en is een verklaard voorstander van haar operaties, zonder aarzeling, tegenzin of angst.

De Academie van de Hebreeuwse Taal definieert een vijand als "een land, militaire organisatie en dergelijke dat in staat van oorlog verkeert of in vijandige betrekkingen staat met een ander land of een andere militaire organisatie." Hoewel de Palestijnse Autoriteit geen staat is en het goed is dat zij dat niet is, is zij zeker een politieke entiteit. Het is misschien geen militaire organisatie, maar het voldoet aan de definitie van "en dergelijke" doordat het veiligheidsmechanismen heeft die bewapend zijn en georganiseerd als een de facto leger.

De Palestijnse Autoriteit beschouwt Israël per definitie als een vijand, volgens elke maatstaf en gezond verstand, terwijl Israëls leiders weigeren dit te erkennen en zich vastklampen aan de flarden van de schijnbare denkbeeldige vrede die voortvloeide uit de grotendeels verlopen Oslo-akkoorden. Israëls leiders klampen zich vast aan de resten van de PA en de laatste adem van de terrorist die er aan het hoofd van staat, alsof het een groot koopje is met een potentieel voor redding, voorspoed en bloei, in plaats van ze te erkennen als een vijand die deze mislukking vormt en daarom een beslissing vereist.

De Autoriteit ziet Israël als een de facto vijand omdat het zich heeft ontdaan van een belangrijk en substantieel deel van zijn verplichtingen die in de clausules van de overeenkomsten met het land staan, zich niet inspant om ze uit te voeren en bang is om de confrontatie aan te gaan met degenen die met acties deze schenden. Zij investeert haar opgeleide strijdkrachten niet in de beteugeling van het terrorisme, en er zijn er die ook voor dit doel door de VS en andere strijdkrachten zijn opgeleid, maar integendeel - zij wakkert het vuur met alle macht en met alle haar ter beschikking staande middelen aan en wakkert het verder aan, terwijl zij openlijk en rechtstreeks steun betuigt aan de daders van moorddadige aanslagen en uitgebreide bijstand verleent aan de familieleden van de "heldhaftige" martelaren en gevangenen die gezinnen in hun huizen hebben afgeslacht en onschuldig reizende burgers op de weg hebben verwond.

Terwijl de PA zich gedraagt als een vijandelijke entiteit en in haar acties van Israël "eist" dat het een dergelijke schijnbare status aanvaardt; in Israël weigert men pertinent de bittere realiteit te erkennen en probeert men een dergelijke verklaring te vermijden, om de harde realiteit te verdoezelen en schijnbaar boodschappen uit te zenden dat "de meerderheid in orde en onder controle is".

Zo niet, hoe is dan de "verzwegen terreur" te verklaren? Het gaat om tientallen gevallen van stenengooien en intimidatie van Joden per dag, die niet voorkomen in de maandelijkse statistieken die de GSS voortdurend publiceert, naast andere ernstige gebeurtenissen die niet de krantenkoppen halen in de nieuwsuitzendingen. Waarom krijgt het gooien van een steen naar de auto van een gezin tijdens het rijden niet dezelfde behandeling als de poging tot moord op een vrouw of op zijn minst een schietpartij die zonder succes is uitgevoerd? Iedereen weet immers dat zelfs een steen net zo goed kan doden als een kogel uit een geweer.

Om uw gedachten te stimuleren en uw ogen te openen voor de gegevens, is het voldoende dat u zich probeert te herinneren hoeveel terroristische gebeurtenissen er de afgelopen twee maanden in heel Judea en Samaria hebben plaatsgevonden, en hoeveel daarvan heeft u gehoord of zijn in de media vermeld? Volgens het GSS-rapport waren er in juni nul (0) aanvallen met stenen in de sector Judea en Samaria en Jeruzalem, vergeleken met één enkele aanval in juli. Dus waar is al die ophef over? Omdat de GSS alleen stenengooi-aanvallen vermeldt waarbij mensen matig en meer gewond raakten. Hoe ziet dit eruit? Schieten op een onschuldige burger waarbij de kogel hem licht schampte en het dus genegeerd kan worden. Dit, in tegenstelling tot de andere aanvallen die in het rapport zijn opgenomen, zoals het gooien van molotovcocktails, waarvan het aantal in juni 117 was en in juli 75, het gooien van 42 pijpbommen in juni tegen 27 in juli, 11 incidenten van handvuurwapens in juni tegen 15 in juli, 16 incidenten van brandstichting in juni tegen 12 in juli en twee gebeurtenissen van steekpartijen in elk van deze maanden.

Werkt de PA om vrede te brengen en de veiligheid en het welzijn van de Arabieren op haar grondgebied te versterken, of is zij bezig met vijandelijkheden tegen Israël zodat zij kan bestaan met nul inspanning en op een adequaat niveau van corruptie, waardoor haar leven zoveel mogelijk wordt verlengd?

<

Samenvatting en aanbevelingen

De PA bevindt zich in een moeilijke situatie en haar leiderschap nog iets meer. De belangrijkste acties van de Autoriteit en haar leider zijn gericht op het behoud van wat er nog over is van hun status, eer en bezittingen, voordat zij veranderen en/of van de wereld verdwijnen.

De volgende Israëlische regering zou de Palestijnse Autoriteit moeten erkennen als een vijandige entiteit, of gewoon - als een vijand, net zoals zij zich gedraagt en gedraagt op elk mogelijk podium, in woorden en in daden, tegenover de Staat en de Joodse burgers die worden aangevallen in hun steden, terwijl ze reizen op de hoofdwegen en wiens oordeel wordt geveld als iemand die helaas een fout maakte en een van de dorpen binnenging, totdat het tegendeel wordt bewezen.

Aangezien dit de gang van zaken is, en aangezien wij geen hulp en redding mogen verwachten van de leiders van de PA en haar veiligheidsmechanismen, die in het verleden bewapend werden door de hoffelijkheid van onze genereuze regering, moet er een reeks belangrijke stappen worden gezet, die aan iedereen duidelijk zullen maken wie de soeverein en heerser van het Uitverkoren Land is, en wat het vonnis zal zijn van iedereen die de Joden durft te schaden in hun thuisland, dat hun enige thuis en vesting in de wereld is.

Onder de stappen die moeten worden geëist van de volgende regering: de toepassing van echte soevereiniteit over gebieden, met inbegrip van de joodse nederzettingenblokken in Judea, Samaria en de Jordaanvallei; het herstel van het bestuur in gebied C, dat de vestiging van nieuwe Israëlische nederzettingen omvat; de erkenning en uitbreiding van de greep en controle op Israëls erfgoed en het voorkomen van schade daaraan, zoals het altaar van op de berg Ebal en het graf van Jozef, die een essentiële laag vormen om de diepe en strategische betekenis van wat het begrip is van nationale veiligheid; het aanvallen van elke gewapende terrorist, met alle middelen waarover onze strijdkrachten beschikken, diep in Arabisch gebied en in overeenstemming met het veiligheidsconcept het verplaatsen van de gevechten naar het grondgebied van de vijand en het vroegtijdig nemen van preventieve maatregelen tegen elke onrust;

elke vermelding en vernietiging van elke website of infrastructuur die "martelaren" - terroristen die Joden hebben vermoord - verheerlijkt en prijst; het stopzetten van de terroristische fondsen en steun die door Israël en de mensenrechtenlievende wereld aan de Palestijnse Autoriteit worden overgemaakt en die worden gebruikt voor opruiing, voor salarissen aan terroristen en die worden overgemaakt aan de families van de "martelaren" en gevangenen in Israëlische gevangenissen;

het herstellen van afschrikking en het uitvoeren van daden van vergelding en afschrikking in elk Arabisch dorp waaruit terroristen kwamen of van waaruit regelmatig terreurdaden worden uitgevoerd tegen Joden. De "Russische Roulette" bijvoorbeeld, waarbij over de wegen van Judea en Samaria wordt gereisd, moet onmiddellijk worden gestopt, zelfs ten koste van het kappen van boomgaarden en het afbreken van kassen en gebouwen die over de route uitkijken en de gooiers van stenen en molotovcocktails in staat stellen zich te verbergen, zodat de IDF-troepen hen beter kunnen identificeren en hen dwarsbomen voordat zij hun complot uitvoeren. Het is de moeite waard om te vragen waarom het verkeer in de Gazastrook kon worden stilgelegd uit angst dat er een raket op een Israëlisch voertuig zou worden afgevuurd en veel IDF-troepen voorbereid waren en zelfs de terroristen aanvielen, terwijl elke dag Israëlische voertuigen en burgers worden bedreigd en verwond door die moordenaars in de bermen van Judea en Samaria en door die terroristen die uit de nabijgelegen dorpen komen. Is een voertuig dat wordt geraakt door een rotsblok dat de inzittenden verwondt of de bestuurder de controle doet verliezen en een dodelijk ongeluk veroorzaakt, anders dan een raket of een sluipschuttersvuur dat uiteindelijk hetzelfde resultaat oplevert?

Kortom: als het denkt als een vijand, praat als een vijand, handelt als een vijand - dan is het een vijand! En wat betreft het bekende cliché dat "we met de vijand praten" - dan gebeurt zoiets wanneer hij vrijwillig zijn wapen neerlegt en zijn wegen voor een deel van de tijd verandert, of nadat hij verslagen is.

Voor meer zie Defining the Palestinian Authority as an Enemy - IDSF