De minister van Buitenlandse Zaken van de Moslimbroederschap

De regering van Israël dankt haar voortbestaan aan een vijandige, antisemitische actor die actief werkt aan haar vernietiging.

Caroline Glick 15 mei 2022

De reacties die de dood van Al-Jazeera-verslaggever Shireen Abu Akleh heeft uitgelokt, zijn al honderden jaren geleden geschreven. Bloed-laster - de praktijk om de dood van niet-joden te gebruiken als middel om het joodse collectief aan te merken tot een demonisering, veroordeling, ostracisme en massamoord - ze kunnen variëren in hun details, maar de inhoud is altijd hetzelfde: de joden zijn schuldig.

Israël is herhaaldelijk het slachtoffer geweest van bloed-laster. De details zijn altijd min of meer hetzelfde. Israëlische troepen vechten tegen terroristen. Niet-Joodse burgers sterven, en Israëls bestaansrecht wordt verworpen door "weldenkende" mensen over de hele wereld. In het onderhavige geval voerden IDF-troepen afgelopen dinsdagnacht terreuroperaties uit in Jenin - de terreurhoofdstad waar de meeste van de recente terreuraanslagen in Israël werden beraamd. Bij deze aanslagen zijn negentien onschuldige Israëli's vermoord. Dinsdagavond openden Palestijnse terroristen het vuur op de IDF-troepen kort nadat zij de stad waren binnengetrokken. In het daaropvolgende vuurgevecht werd Abu Akleh neergeschoten. Palestijnse beelden tonen vrij duidelijk aan dat zij door de terroristen werd gedood.

Maar feiten zijn betekenisloos in een bloed ophitsende jacht. Dus alle vaste acteurs in de hedendaagse morele toneelstuk dragen om beurten hun tekst voor. De Arabieren, de Europeanen, de Amerikanen, de Verenigde Naties en vooral de Arabische en Westerse media spelen allemaal hun toegewezen rol en gebruiken de dood van Abu Akleh als basis voor een massale aanklacht tegen het bestaan van Israël zelf.

De Abu Akleh-bloed-lastering heeft één nieuw aspect. Er is een nieuwe acteur bijgekomen.

Ra'am, de Verenigde Arabische Lijst, is een politieke partij van de Moslimbroederschap in de Knesset van Israël. De leider van deze partij, Mansour Abbas, heeft de politieke realiteit in Israël fundamenteel veranderd toen hij vorig jaar brak met een 73 jarige traditie en toetrad tot de regeringscoalitie, waardoor deze partij de nipte meerderheid van één stem kreeg. Met zijn factie van vier zetels bepaalt Abbas het lot van de regering van premier Naftali Bennett. Als Abbas er vandoor gaat, stort de regering in.

Abbas presenteert zichzelf als een gematigd leider wiens enige zorg het welzijn van de Arabische Israëli's is. Zijn partnerschap in de coalitie, zo verkondigt hij, is gericht op zaken als sanitaire voorzieningen en elektriciteit, niet op Arabisch nationalisme of jihad.

Gezien Abbas' milde persoonlijkheid, waren Ra'am's uitspraken na de dood van Abu Akleh verbluffend. Ra'am reageerde op haar dood door een internationaal onderzoek te eisen. Ra'am's boodschap is niet alleen een teken van deugdzaamheid. Het is een proclamatie. De partij die de regering van Israël controleert, beschouwt de Israëlische regeringsinstellingen - het IDF, de politie, het Ministerie van Volksgezondheid, het forensisch medisch instituut - als fundamenteel onwettig. Israël is, met andere woorden, fundamenteel onwettig. Door een "internationaal onderzoek" te eisen, eist Ra'am in feite dat Israël zich overgeeft aan de schreeuwende bloedlaster-gelovige menigte.

Ra'am's verklaring was geen op zichzelf staand incident. Het maakt deel uit van haar veel ruimere gebruik van relaties met buitenlandse regeringen en instellingen om de agenda van de Islamitische Beweging te bevorderen vanuit de Israëlische regeringscoalitie. Abbas voert een actief, onafhankelijk buitenlands beleid dat vijandig staat tegenover Israëls meest fundamentele nationale belang - het behoud van haar soevereiniteit.

Althans in het openbaar ligt het zwaartepunt van Abbas' diplomatieke inspanningen in Jordanië. Sinds de vorming van de regering Bennett-Lapid heeft Abbas tweemaal een ontmoeting gehad met koning Abdullah II van Jordanië. Afgelopen november hadden Abdullah en Abbas een ontmoeting van vier uur in het paleis van Abdullah. De door het regime gecontroleerde Jordaanse media besteedden uitvoerig aandacht aan de ontmoeting. De berichtgeving was bijzonder verbluffend omdat Abdullah, toen hij Bennett in de zomer ontmoette, erop had aangedrongen dat er geen foto's zouden worden genomen en dat de ontmoeting geheim zou worden gehouden.

De banden tussen Abbas en Abdullah dienen de belangen van beide mannen. De islamitische Wakf van Jordanië heeft het personeel in dienst van de moskeeën op de Tempelberg. Maar in de loop der jaren is het personeel van de Wakf overgestapt van Jordanië naar de PLO, naar de Islamitische Beweging en Hamas.

Terwijl de vader van koning Abdullah, wijlen koning Hoessein, de Palestijnen, die een grote meerderheid van de Jordaanse bevolking uitmaken, als een existentiële bedreiging voor het Hasjemitische regime beschouwde, heeft Abdullah zich aan de zijde van de Palestijnen geschaard, ten nadele van de Bedoeïense minderheid in Jordanië. Door de Moslimbroederschap via Abbas' Islamitische Beweging te omhelzen, tracht Abdullah zijn greep op de macht te stabiliseren in een tijd van economische en politieke instabiliteit in Jordanië.

Abbas van zijn kant gebruikt Abdullah, die nauwe banden onderhoudt met het Amerikaanse buitenlands beleid, de Europese Unie en het Israëlische linkse en veiligheids establishment, als gevolmachtigde om de strategische doelstellingen van de Islamitische Beweging ten aanzien van de Tempelberg en Israël in zijn geheel te bevorderen.

Het eerste onmiskenbare teken van de versmelting van de standpunten van Jordanië met die van de Islamitische Beweging (en Hamas) kwam midden in de moslimrellen tijdens de Ramadan vorige maand. Op 18 april steunde de Jordaanse premier Bisher Khasawneh enthousiast de relschoppers. In een toespraak voor het Jordaanse parlement zei hij: "Ik groet elke Palestijn, en alle medewerkers van de Jordaanse Islamitische Wakf, die trots als minaretten hun stenen in een volley van klei gooien naar de zionistische sympathisanten die de Al-Aqsa moskee bezoedelen onder de bescherming van de Israëlische bezettingsregering."

Een week later was Abbas weer in Jordanië voor een vier uur durende ontmoeting met Abdullah. Te oordelen naar wat volgde, is het duidelijk dat de twee mannen het eens waren over een gezamenlijk beleid, gericht op het dwingen van Israël om haar soevereiniteit over de meest heilige plaats van het Jodendom op te geven.

Vrijwel onmiddellijk na de terugkeer van Abbas uit Jordanië legde Abdullah de regering-Biden een lijst voor met radicale - ja zelfs fanatieke - eisen betreffende het toekomstige beheer van en de controle over de Tempelberg. Het is de bedoeling dat de Hasjemitische vorst de lijst bespreekt tijdens een ontmoeting in het Witte Huis met president Joe Biden.

Abdullah's lijst bevat een aantal antisemitische, ja zelfs islamitische supremacistische eisen. Zo eist hij bijvoorbeeld dat Joden die de Tempelberg bezoeken zich houden aan een door de Wakf voorgeschreven kledingvoorschrift. Abdullah eist ook dat alle joden en christenen die de Tempelberg willen bezoeken, een schriftelijk verzoek om toestemming bij de Wakf indienen. De Wakf zal de enige autoriteit zijn die het recht heeft dergelijke bezoeken toe te staan. Een andere eis is dat het gebied van de Tempelberg waar niet-moslims mogen lopen, strikt wordt beperkt.

Alsof deze eisen nog niet erg genoeg waren, eist Abdullah ook dat de Israëlische politie de toegang tot de moskeeën volledig wordt ontzegd. Het spreekt vanzelf dat als Abdullah's eisenlijst ook maar gedeeltelijk wordt ingewilligd, Israëls soevereiniteit over de Tempelberg tot het verleden zal behoren.

Abdullah's lijst werpt nu al vruchten af. In plaats van het onverdraagzame document te verscheuren, geeft de regering-Biden er gehoor aan. Begin deze week werd gemeld dat Biden tijdens zijn geplande bezoek aan Israël volgende maand een bezoek wil brengen aan het Al Makassed-ziekenhuis in Oost-Jeruzalem. Tijdens het presidentiële bezoek zal geen Israëlische aanwezigheid worden toegestaan. De implicatie is duidelijk. Biden is de eerste president die openlijk zijn steun uitspreekt voor de afschaffing van Israëls soevereiniteit over delen van hun hoofdstad.

Dat Abdullah zijn eisen onmiddellijk na zijn ontmoeting met Abbas aan Washington voorlegde, bewijst genoeg dat de gebeurtenissen met elkaar verband hielden. Maar Abbas heeft alle resterende twijfel weggenomen toen hij afgelopen weekend aankondigde dat Ra'am's standpunt over de Tempelberg het standpunt van Jordanië is. Abbas verklaarde verder dat Ra'am zijn blijvende steun voor de regering Bennett-Lapid afhankelijk stelt van de bereidheid van de regering om een gezamenlijke Israëlisch-Jordaanse commissie op te richten om de eisen van Abdullah te bespreken. Met andere woorden, Bennett en minister van Buitenlandse Zaken Yair Lapid moeten akkoord gaan met onderhandelingen over Israëls soevereiniteit over de Tempelberg als zij hun baan willen behouden.

Jordanië is blijkbaar niet het enige buitenland waar Abbas actief is. Eerder deze week meldde Yaara Zered van Channel 14 dat Abbas vorige week enkele dagen in Turkije verbleef. Details over de reis zijn schaars. Maar wat wel duidelijk genoeg is, is dat Abbas als plaatsvervangend hoofd van de zuidelijke tak van de Islamitische Beweging, genoeg te doen had in Turkije.

Afgelopen december publiceerde Ad Kan, een Israëlische NGO die radicale Israëlische NGO's penetreert om hun subversieve activiteiten aan het licht te brengen, een onderzoeksrapport waarin de banden van de zuidelijke tak van de Islamitische Beweging met Hamas werden blootgelegd. De meeste samenwerkingsinspanningen van de beweging met de terroristische organisatie worden uitgevoerd door haar NGO's. Deze groepen worden op hun beurt geleid door hooggeplaatste leden van de Islamitische Beweging, waaronder hooggeplaatste functionarissen van de Ra'am-partij. Naast hun operaties in Israël, Gaza, Judea en Samaria, is Turkije een brandpunt van de activiteiten van de organisatie.

Een belangrijke aan Hamas gelieerde NGO die door de Islamitische Beweging wordt gecontroleerd is bijvoorbeeld de Igatha 48 Association. Igatha 48 Association wordt geleid door hooggeplaatste leden van Ra'am. De groep heeft nauwe banden met Turkse NGO's die rechtstreeks en niet-rechtstreekse banden hebben met Hamas en met het islamistische regime van de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan.

Uit het rapport van Ad Kan blijkt dat Igatha 48 Association nauw samenwerkt met Al Furkan, een Turkse NGO die openlijk steun verleent aan Hamas. Leden van Al Furkan hebben zich aangesloten bij Al Qaida en Islamitische Staat. Een lid van Al Furkan werd door de Turkse autoriteiten gearresteerd wegens het beramen van een aanslag op Amerikaanse soldaten op de luchtmachtbasis Incirlik in Turkije. Igatha 48 Association en Al Furkan hebben samen een stad voor Syrische vluchtelingen gebouwd aan de Syrische kant van de Syrisch-Turkse grens.

Igatha 48 Association is ook lid van de Turkse "Unie van NGO's van de Islamitische Wereld". De unie is een coalitie van islamitische groeperingen, waarvan er verschillende door de VS en Israël buiten de wet zijn gesteld wegens hun banden met Hamas. Uit het rapport van Ad Kan blijkt dat de unie haar activiteiten nauw coördineert met het Turkse regime.

Vooruitlopend op de eerste verjaardag van de Arabisch-Israëlische rellen in gemengde Arabisch-Joodse steden tijdens "Operatie Bewaker van de Muren" afgelopen mei, publiceerde het Israel Defense and Security Forum (Habithonistim) de resultaten van een opiniepeiling over het vertrouwen van het publiek in de rechtshandhaving en de Arabisch-Israëlische opvattingen over de staat. Tijdens de rellen voerden Arabisch-Israëlische menigten pogroms uit in Akko, Lod en andere gemengde steden. Zij lynchten Joden en staken Joodse huizen, auto's, synagogen en bedrijven in brand. Een van de vele alarmerende bevindingen van de opiniepeiling was dat 75% van de Arabische Israëli's het bestaansrecht van Israël verwerpt.

In het licht van deze gegevens en in deze brandbare atmosfeer moeten de pogingen van Ra'am om enerzijds de internationale gemeenschap en anderzijds haar vermogen om de regering ten val te brengen, te gebruiken om Israël te dwingen haar soevereiniteit over de Tempelberg op te geven, worden gezien als een voortzetting met andere middelen van het Arabisch-Israëlische maffiageweld van vorig jaar.

De eerste ontmoeting van Abbas met Abdullah in november jongstleden heeft Ra'am's bewering dat hij alleen geïnteresseerd is in het verbeteren van de levensomstandigheden van de Arabische Israëli's, ontmaskerd als een openlijke leugen. En nu gebruikt Ra'am zijn politieke macht en internationale positie om de banden van Israël met de Verenigde Staten en zijn regionale partners in gevaar te brengen en de soevereiniteit over Jeruzalem in gevaar te brengen.

Ra'am's deelname aan de Abu Akleh-bloed-laster zou dus niet als een verrassing moeten komen. Vandaag dankt de Israëlische regering haar voortbestaan aan een vijandige, antisemitische actor, die actief werkt aan haar vernietiging.

Bron: The Muslim Brotherhood’s foreign minister