www.wimjongman.nl
MYSTERIE VAN RAGNAROK EN DE TWEEDE KOMST (DEEL 8): Openbaring van het Afikomen-establisment door Christus zelf
3 juli 2022 - door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
De Joden probeerden het zo goed als ze konden te onderdrukken, en zeker hun inspanningen werden met enig succes gekenmerkt, omdat christenen grotendeels geen idee hebben waar Christus op doelde toen Hij de afikomen van het Pascha nam en brak en het met Zijn lichaam vergeleek. Maar men zou kunnen zeggen dat geen van de Joodse heersers van die tijd het begrepen; als zij dat wel hadden gedaan, hadden zij misschien niet geprobeerd het feest van de Heer der heerlijkheid te onderdrukken.
Volg dit spoor:
Als afikomenos werd gebruikt, door Christenen, om te verwijzen naar de Messias kort na de Hemelvaart in het gebied van de wereld waar Jezus rondliep, dan vertelt dit ons dat Jezus de Afikomen werd voor de Joden die in Hem geloofden, aangezien het Christendom voortkwam uit het Jodendom. Het betekent dat de nu Messiasbelijdende Joden het woord (en de gewoonte) dat hen reeds vertrouwd was, een nieuwe naam moesten geven. Het betekende altijd "Messias", maar deze verschuiving was van toekomende tijd ("dat wat daarna komt") naar verleden tijd ("Hij die gekomen is").
En als de Joden een langdurige Messiaanse gewoonte hadden binnen hun feesten, zoals we hier hebben laten zien als het meest waarschijnlijke scenario, dan zou Jezus daar ook van geweten hebben.
En als Jezus ervan wist, dan zou Hij, toen Hij, een Jood van de orthodoxe soort, Zijn eigen Pascha hield met Zijn discipelen, ook hebben deelgenomen aan dit belangrijke, Messiaanse, broodbrekende gebruik.
Maar wacht. Je zou kunnen denken dat de gelijkenissen niet exact zijn. Jezus heeft nooit iets verborgen, of kinderen vrijgelaten om te gaan jagen, of...
Dat weten we. Het is een andere laag die je versteld doet staan, eigenlijk. Jezus, zelf de beloofde Messias, vertelde hen dat Hij niet langer verborgen was. Niemand hoefde ooit nog op zoek te gaan naar deze Man, deze Afikomen.
Hij was gekomen.
Bij deze Pesachmaaltijd, toen Jezus de afikomen nam en plechtig brak, de matzah die Hemzelf voorstelde, ging Hij recht naar het einde, aan het zoeken voorbij. Waarom zou Hij iets anders doen dan dat?
Hij was geopenbaard.
Hij legde toen in niet mis te verstane bewoordingen uit dat de afikomen die Hij brak Zijn lichaam was, dat wat gebroken en verhandeld zou worden als losprijs, als de Messiaanse vervulling van de "Belofte van de Vader". Hij droeg Zijn volgelingen op ervan te eten ter gedachtenis aan Hem, het Paaslam, net zoals de Joden hun jeugd opdragen ervan te eten ter gedachtenis aan het Paaslam.
En dan, net als het Joodse kind dat de afikomen zou doorgeven aan de "vader van het huisgezin" in ruil voor een prijs, werd Jezus dat Kind, vrijwillig Zijn afikomen, Zijn lichaam, overgevend om het losgeld aan de Vader te zijn: een symbool van de voltooiing van een belofte. De Vader erkende de overhandiging van de grote Afikomen en gaf verlossing aan allen.
Enkele dagen na de verrijzenis van Christus vergezelden Hem twee volgelingen zonder het te weten. Deze mannen waren niet aanwezig bij het Laatste Avondmaal. Zij herkenden Jezus ook niet aan Zijn gewaad, Zijn littekens, of iets bovennatuurlijks toen zij naast Hem liepen op de weg naar Emmaüs. Ironisch genoeg bleven zij klagen over het verlies van hun Verlosser, die hen vergezelde op hun tocht. En toen, zegt het Woord, herkenden zij Hem alleen aan de manier waarop Hij het brood brak.
Let op:
En het geschiedde, dat, terwijl [de twee mannen] met elkaar overlegden en redeneerden, Jezus zelf naderbij kwam en met hen meeging. Maar hun ogen waren gehouden, opdat zij Hem niet zouden kennen. En Hij zeide tot hen: Wat zijn dat voor gesprekken, die gij met elkander hebt, terwijl gij wandelt en bedroefd zijt?
En een van hen, wiens naam Cleopas was, antwoordende, zei tot hem: Zijt gij slechts een vreemdeling te Jeruzalem, en weet gij niet, welke dingen daar in deze dagen geschieden?"
En hij zei tot hen: Welke dingen?"
En zij zeiden tot hem: "Aangaande Jezus van Nazareth, die een profeet was, machtig in daad en woord voor God en het ganse volk: En hoe de overpriesters en onze regeerders Hem ter dood veroordeeld hebben en Hem gekruisigd hebben.
En beginnende bij Mozes [Genesis] en al de profeten, legde hij [Jezus] hun in al de Schriften de dingen uit, die op hemzelf betrekking hadden....
En het geschiedde, terwijl Hij met hen zat te eten, nam Hij brood, zegende het, brak het en gaf het hun. En hun ogen werden geopend, en zij kenden Hem, en Hij verdween uit hun ogen. En zij zeiden tot elkander: Brandde ons hart niet in ons, terwijl Hij met ons sprak langs de weg, en ons de Schriften opende? En op hetzelfde uur stonden zij op en keerden naar Jeruzalem terug, en vonden de elf verzameld en hen die bij hen waren, zeggende: "De Heer is waarlijk opgestaan en is aan Simon verschenen." En zij vertelden, wat er onderweg geschied was, en hoe Hij hun bekend was geworden bij het breken van het brood. (Lucas 24:13-35; nadruk toegevoegd)
Jezus wandelde en sprak met deze twee mannen persoonlijk, lang genoeg om hen "alles" te vertellen van wat de Schriften over Hem zeiden, en in al die tijd wisten zij niet dat zij in de aanwezigheid van hun Verrezen Messias waren. Zij waren in staat om deze Man in hun huis uit te nodigen voor een maaltijd tijdens de Pesachweek (toen ongezuurd brood nog steeds de regel was), maar toch kenden zij Zijn ware identiteit niet. Die openbaring kwam alleen als gevolg van Zijn breken van het brood.
Maar hoe kon een eenvoudige handeling van het breken van het brood de identiteit zo onmiddellijk onthullen? Het is niet zo moeilijk te geloven dat Zijn discipelen het woord zouden kunnen hebben verspreid dat Jezus Zichzelf als de Afikomen had gevestigd tijdens hun Pesachmaaltijd. Het is eigenlijk meer waarschijnlijk dan niet dat degenen in de intieme kring van volgelingen gehoord zouden hebben hoeveel nadruk de Messias legde op het breken van de afikomen en de daaropvolgende aankondiging dat het Zijn lichaam was. Later, in het huis van hen met wie Hij langs de weg deelde, zegende Jezus het ongezuurde brood, en zei vervolgens geen woord meer toen Hij het brak en het rechtstreeks aan hen overhandigde. Hij verborg het niet en sprak niet over een zoektocht naar de Messias. Hij omzeilde het zoeken en jagen. Die handeling alleen al maakte de verklaring: De Afikomen is niet langer verborgen. Daarom maakte Hij Zich bekend "door het breken van het brood".
Toen, veertig dagen na Christus' dood, op de dag dat de kinderen van Joodse huizen hun prijs voor het ontdekken van de verborgen matzah inwisselden, steeg Jezus op om bij Zijn Vader te zijn, met wie Hij één was, wat voor Christus inderdaad een immens geschenk was. De belofte van de Vader werd voor allen vervuld.
Het past allemaal.
De puzzel is in elkaar gelegd, alle stukjes op de juiste plaats, en het plaatje is duidelijk. Op dit punt in onze overdenking is het moeilijker om niet te geloven dat de zoektocht naar de afikomen de eerste Communie was. Wanneer we om de paar zondagen die mooie, kunstgouden communieborden door het heiligdom laten gaan met die reeds gebroken crackers op een stapel, weten velen van ons niet hoe diep en hoe mooi het uiteindelijke beeld van onze Heiland werkelijk is. De dagen in de aanloop naar Zijn dood voelen voor ons vandaag de dag zo eenzaam, tragisch en verdrietig. En er zijn momenten die dat zeker vastleggen, zoals Zijn gebeden in de tuin vlak voor Zijn arrestatie. Maar er zijn ook momenten die wij missen, zoals het moment waarop Hij het brood brak en daarmee het oude gebruik doorbrak met een triomfantelijk gebrul in het ongeziene rijk. Wij schrijvers kunnen ons alleen maar voorstellen dat de engelen een lofzang zongen die zo luid was dat de oren van de mensen doof werden op het moment dat het oppervlak van de ongezuurde cracker voor het eerst zijn profetische, versplinterende knak liet horen.
Het was een klein geluid. Maar, zoals vele geleerden die zich in dit onderwerp hebben verdiept, geloven deze auteurs dat de kleine kraaktrillingen, door de kracht van Jezus als de Allerhoogste Afikomen, een sacrament aankondigden dat, ongeacht wie wat probeert te onderdrukken, stand zal houden tot Hij wederkomt. Die kleine rimpeling weerklonk onherroepelijk dat Afikomen nu betekent "Degene die kwam...en die zal wederkomen":
Want zo dikwijls als gij dit brood eet en deze drinkbeker drinkt, zo toont gij de dood des Heren, totdat Hij wederkomt. (1 Korintiërs 11:26)
Slotgedachten: Onze ongezuurde procureur
Laten we eens kijken naar een paar genoemde gist/zonde parallellen:
A) Gist maakt deel uit van de aard van brooddeeg, omdat het vanaf het begin op het graan heeft gezeten. B) Zonde maakt deel uit van de aard van de mens, omdat het in de mens aanwezig is sinds de zondeval in Genesis.
A) Zuurdesem in brooddeeg doet het "opzwellen". B) Zonde is "opgeblazen" (Spreuken 28:25, Habakuk 2:4, Romeinen 11:21, 1 Korintiërs 4:6, 18-19, 5:2, 13:4; 1 Timoteüs 6:4; 2 Timoteüs 3:4).
A) Brood dat te veel opgeblazen (overgeproefd) is, zal vallen (instorten). B) Een te opgepepte gelovige zal vallen voor de vijand (1 Timoteüs 3:6).
A) Gist kan verborgen zijn in het deeg, maar het effect dat het heeft in het brood kan nooit verborgen zijn voor de bakker. B) Zonde kan verborgen zijn in de mensheid (Johannes 3:20), maar het effect ervan in de mensen kan nooit verborgen zijn voor God (Romeinen 1:18, Jeremia 16:17, Jesaja 29:15).
A) Zuurdesem doet het brood meer lijken dan het is, terwijl er in werkelijkheid alleen maar hete lucht onder de oppervlakte zit. B) Sommigen, zoals de Farizeeën en Sadduceeën, doen zich voor als spiritueler of heiliger dan ze zijn, terwijl de Heer weet dat er onder de oppervlakte niets dan gebakken lucht zit ("Pas op voor de zuurdesem van de Farizeeën en de Sadduceeën" [Matteüs 16:6, onderstreping toegevoegd]).
Meer dan wat dan ook in die opsomming is de voor de hand liggende parallel dat gist, of het nu natuurlijk is of toegevoegd, zich, eenmaal geactiveerd, ongecontroleerd door het deeg verspreidt. Kijkend naar het Nieuwe Testament en het Nieuwe Verbond door Christus, gebruikte Paulus het ingrediënt ook als een metafoor om uit te leggen dat zonde zich kan uitbreiden en verspreiden, wat kan leiden tot meer zonde in iemands leven, of zelfs ertoe kan leiden dat we anderen beïnvloeden om deel te nemen aan zonde, net zoals één klomp zuurdesem of gist een hele klomp deeg kan beïnvloeden (1 Korintiërs 5:6-8).
DR. THOMAS HORN GEEFT DE MEEST VOLLEDIGE DETAILS TOT NU TOE VAN ZIJN EINDTIJD VISIOEN VAN VERNIETIGING MET BETREKKING TOT DE INKOMENDE ASTEROÏDE APOPHIS!
Als je nadenkt over hoe ver dat zou kunnen gaan, is de reikwijdte eigenlijk grenzeloos. Een voorbeeld: Hier bij SkyWatch Television, Defender Publishing, en Whispering Ponies Ranch, is een van onze hoogste prioriteiten de redding van en directe hulp aan seksueel verhandelde kinderen, jongeren en vrouwen. Sinds het begin van deze onderneming hebben we geleerd dat mensenhandelaren worden gesteund door talloze wegen die de meeste mensen niet in overweging nemen, zoals internetpornografie (en vele andere). Websites die inhoud produceren met deze slachtoffers worden de hele tijd bezocht door browsers van mensen die geen idee hadden wie of wat ze steunden toen ze klikten. Volgt u deze ene cyclus even met ons mee. In het geval van een criminele site zoals die ontwikkeld in de mensenhandel ringen:
Zeker, het bezoeken van een pornografische website is in de eerste plaats een zonde, of de kijker nu wel of niet weet wat voor misbruik er aan de andere kant van de site plaatsvindt.
De misdadiger achter de website gaat door in deze winstgevende arena, gesteund door degenen die surfen waar zij dat niet zouden moeten doen. Naarmate zijn zakken groter worden, worden meer kinderen, vrouwen en tieners ontvoerd om zijn pornografiebedrijf uit te breiden. Zonder twijfel zijn ontvoering en seksslavernij een zonde.
Drugs spelen een enorme rol in de sekshandel. Het wordt toegediend aan de slachtoffers tegen de pijn na het misbruik, om hen gevoelloos en emotieloos te houden tijdens het misbruik, en voor degenen die verslaafd zijn, houdt het hen afhankelijk van de drug en daardoor bereid om alles te doen wat nodig is om hun "volgende fix" te krijgen. (Drugs zijn ook de reden waarom veel van deze sites eruit zien alsof er vrijwillige deelnemers bij betrokken zijn; ze zijn geïnstrueerd om te doen alsof het om een vrijwillige gebeurtenis gaat, en de schijn van bereidwilligheid - of zelfs uitlokking - is gemakkelijker te wekken wanneer iemand verdoofd is). Het is duidelijk dat het een verschrikkelijke zonde is om van deze slachtoffers verslaafden te maken.
De criminele misbruikers in de ring zijn vaak (sommigen zouden zeggen "altijd") ook verslaafd aan drugs, wat de zonde van illegaal drugsgebruik een groter deel van deze keten maakt.
Drugskartels en alle onvoorstelbare misdaden waarmee zij in verband worden gebracht (waaronder moord, verkrachting, geweld, witwassen van geld, enz.) worden nu ook gesteund, waardoor de verspreiding van de zonde nog groter wordt.
Het herhaaldelijk toedienen van ontering en illegale drugs aan en op kinderen, tieners en vrouwen - zelfs bij een onwaarschijnlijke redding en vrijlating - draagt bij tot psychologische schade waardoor deze slachtoffers veel meer geneigd zijn te worstelen in hun geloof en in hun pijn en verdriet nog meer te zondigen tegen God. In sommige tragische gevallen kunnen de slachtoffers het gevoel krijgen dat verder misbruik van hun lichaam het enige is wat ze weten te doen om in hun levensonderhoud te voorzien. In de ergste gevallen kan een slachtoffer geloven dat hij of zij buiten Gods genade valt, of zelfs buiten het gebied van Zijn zorg. Nu de effecten van psychologisch verdovende drugs zijn ervaren, is de kans groot dat een slachtoffer zich later in zijn leven weer tot die "vriend" zal wenden als troost. Relaties die deze slachtoffers later aanknopen, zullen door deze complicaties verder worden beschadigd, wat mogelijk leidt tot meer misbruik, zelfs buiten de mensenhandelring. Al deze "toekomstige" factoren voeden een eigen cyclus van zonde die hartverscheurend is voor God!
En tenslotte, het komt allemaal terug op die eerste persoon die op het internet surft: Hij of zij heeft beelden in zijn of haar hoofd gezet die moeilijk te vergeten zijn. Achtervolgd door dergelijke afwijkende beelden, glipt deze persoon terug in de computerstoel wanneer niemand kijkt en keert terug naar de site die al het hierboven genoemde verdraaide kwaad opnieuw financiert. De kracht van porno blijft de persoon bij, treitert, trekt naar binnen, verzwakt zijn of haar voornemen om zich te onthouden, totdat de verslaving aan die wereld de overhand neemt. Wat gisteren nog een zinnenprikkelend plaatje of filmpje was, is vandaag niet meer genoeg, en er wordt op iets nog afwijkenders of verontrustenders geklikt om de nieuwsgierigheid van de ondeugende geest te bevredigen, waardoor de val nog erger wordt. Uiteindelijk kan de verslaving leiden tot een verwoest huwelijk, een gebroken gezin, en zelfs tot het opgeven van iemands geloof. De zonde eindigt schijnbaar nooit...
Natuurlijk is het niet onze bedoeling te suggereren dat elke pornografische site te maken heeft met mensenhandel. Dit voorbeeld ligt ons na aan het hart nadat we onze medewerkers (zoals "Eight Days Ministries" oprichter Jaco Booyens) hebben horen uitleggen hoe onwetend de meeste mensen in onze samenleving zijn over het feit dat mensenhandelaren een groot deel van de porno-industrie hebben overgenomen. Dit wordt nog duidelijker geïllustreerd door de verbijsterende details die aan het licht komen in de baanbrekende nieuwe documentaire, Silent Cry: The Darker Side of Trafficking. Maar we weten ook dat mensen die onder vier ogen op het World Wide Web rondklikken en denken dat ze alleen zichzelf treffen, heel vaak zonder het te weten deze criminele netwerken steunen. (Maar zelfs als ze dit soort hartverscheurend slachtofferschap niet steunen, helpen ze wel degenen die willens en wetens in de pornografie-industrie zitten, die hun geld verdienen met het verkopen van lichamen, wat bijbels gesproken prostitutie is van de ergste en obscenste soort. Wij vragen ons af hoeveel mensen die pornowebsites hebben bezocht, zichzelf vergelijken met iemand die een prostituee inhuurt...)
Door slechts één illustratie te gebruiken, kunnen we beter begrijpen hoe zonde (zuurdesem), eenmaal geactiveerd en toegestaan om aan te slaan (zoals gist), zich kan verspreiden naar het hele hart en leven van de persoon (naar de hele deegklomp), en de effecten ervan kunnen niet gestopt of verwijderd worden door de inspanningen van de zondaar zelf. Paulus begreep het gebruik van zuurdesem als een voorstelling van zonde heel goed.
IS NASA DEEL VAN EEN DOOFPOT MET CATASTROFALE GEVOLGEN?! NIEUWE "RAGNAROK" VERTELT ALLES!
De vervulling van het Pascha was een eenmalige daad door Christus, herinnerd door een sacrament (Communie), dat een fysieke erkenning is van een geestelijk werk. Het Avondmaal, vooral wanneer het met ongezuurd brood wordt genuttigd (hoewel we degenen die het met gewoon brood nuttigen niet zouden veroordelen, omdat Christus de matzah verving), vervult ook het Feest van de Ongezuurde Broden als erkenning van Jezus' verlossende werk. Echter, het Feest van Ongezuurd Brood met de bijbehorende Bedikas Chametz ("Zoeken naar zuurdesem") ceremonie vertegenwoordigt een zoektocht naar alle zonde in ons leven, inclusief dat wat verborgen is in kleine hoekjes en gaatjes, gevolgd door de snelle verwijdering ervan, de reiniging ervan, en het weggooien ervan. Het feest van ongezuurde broden is een tijd om een voortdurende, bewuste onthouding van zonde te erkennen. De vervulling van het feest door Christus vereist meer dan alleen maar een terloops "dank je wel" voor wat Hij gedaan heeft. Wij vieren Christus' werk/vervulling met een dagelijkse keuze - een geloof-door-werken relatie. Wat Hij voor ons gedaan heeft mag nooit besmeurd worden door het als vanzelfsprekend te beschouwen, en we mogen nooit missen wat dat betekent in het licht van de eeuwigheid.
Beschouw het als volgt: Pesach keek vooruit naar de kruisiging, die de gebeurtenis was waarin wij vergeven werden van al onze zonden en nieuw werden door aanvaarding; het feest van de ongezuurde broden, zoals vervuld door Christus, markeert wat onze verantwoordelijkheden zijn in het doorgaan met het aanvaarden van Zijn offer en het ons afscheiden van zonde, zoals de Joden zich afscheidden van zuurdesem.
God houdt van ons, maar Hij kan niet van zonde houden, dus onze zonde, vóór Christus, scheidde ons van Hem. Jezus kwam opdat wij de Vader zouden bereiken, en dat heeft Hij zonder twijfel in overvloed gedaan, maar niet opdat wij zouden doorgaan met zondigen om Zijn genade te verijdelen!
Paulus weerlegde dit afschuwelijke concept: "Wat zullen wij dan zeggen? Zullen wij in de zonde blijven, opdat de genade overvloedig zij? God verhoede het. Hoe zullen wij, die dood zijn voor de zonde, daarin nog langer leven?" (Romeinen 6:1-2). De NLT formuleert deze passage als volgt: "Welnu, moeten wij dan blijven zondigen, opdat God ons meer en meer van zijn wonderbare genade kan tonen? Natuurlijk niet! Aangezien we gestorven zijn aan de zonde, hoe kunnen we er dan in blijven leven?"
Wat Christus voor ons deed door het Lam te worden, was een juridische zet in het geestelijke rechtssysteem.
We moeten op zijn minst een basisbegrip hebben van de volgende informatie om de scheiding tussen God en zonde te kunnen begrijpen, en hoe dat onze betrokkenheid vereist: Voor ons, voor u, en voor de hele wereld, in de rechtszaal van het ongeziene rijk, werd Jezus een Advocaat...een die een goede vriend van ons SkyWatch mensen, John McTernan, "de beste Joodse Advocaat noemt die je je ooit zou kunnen voorstellen."[i]
McTernan is een Christelijk evangelist, leraar en auteur van meerdere boeken, en tevens één van de oprichters van International Cops for Christ. Als een zeer succesvol rechercheur in de praktijk sinds 1972, heeft hij ontelbare uren in de rechtszaal doorgebracht, waar hij ons rechtssysteem uit de eerste hand aan het werk zag; daarom heeft hij een uniek inzicht in hoe het rechtssysteem van God werkt. Toen Tom hem uitnodigde om op SkyWatch Television te komen om te vertellen over zijn boek, When Jesus Sets You Free, You Are Free Indeed, een boek dat de Amerikaanse rechtspraak gebruikt als een manier om uit te leggen welke gerechtelijke stappen Jezus namens ons nam, deelde McTernan mee:
In onze maatschappij hebben we een wetboek van strafrecht. En bepaalt dat wetboek niet wat we wel en wat we niet mogen doen? En er zijn al die straffen voor het wetboek van strafrecht. Nou, God heeft een wetboek van strafrecht .... Als je [de menselijke wet] overtreedt, heb je, je weet wel, misdrijven, er zijn misdrijven en overtredingen, sommige zijn "A naar B naar C" type misdrijven. Maar God heeft zoiets als één misdrijf, en dat is scheiding van Hem voor de eeuwigheid, omdat Hij heilig is.
In ons systeem, als je een misdaad begaat, doen we een onderzoek, en er wordt bewijs gepresenteerd in de rechtbank. In Gods regering, zou je kunnen zeggen dat er een onderzoek is, er wordt bewijs gepresenteerd: De Bijbel zegt: "Want door uw woorden zult gij gerechtvaardigd worden, want door uw woorden zult gij veroordeeld worden," [en,] "Elke handeling, wat we ook doen in de duisternis, op de dag des oordeels zal het aan het licht gebracht worden." In Gods systeem, heeft Hij bewijsverkrijging. In feite, als je kijkt naar Openbaring hoofdstuk 20 en het Grote Witte Troon Oordeel, zijn er boeken die open zijn die de daden bevatten die mensen hebben gedaan. Alles zal naar buiten gebracht worden.
In ons systeem, is er een rechtbank .... En wij zorgen voor een advocaat. "Als je er geen kan betalen, zal er één voor je voorzien worden." Weet je, we hebben de rechten, de Miranda rechten die we aan mensen voorlezen. God zorgt voor een advocaat: Jezus Christus, de Rechtvaardige. Als iemand zondigt, hebben we een advocaat bij de Vader: Jezus Christus, de Rechtvaardige. Het verschil is, in Gods systeem, dat de advocaat bereid is de prijs te betalen. Stel dat je vijftigduizend dollar boete moet betalen voor een misdaad die je hebt begaan, en ik zeg: "Nou, ere wie ere toekomt, [de veroordeelde] kan het zich niet veroorloven, maar ik ga namens [hem] de cheque uitschrijven." Dat is wat de Heer deed, in fysieke zin om de straf voor onze zonde te betalen.
Zie, de sleutel tot dit alles is: God is heilig. Hij is heilig. En zonde is een grote belediging voor Hem, dus moet Hij Zich afscheiden van de zonde, maar Hij heeft ook liefde. Hij heeft een enorme hoeveelheid liefde. Dus daarom heeft Hij Jezus Christus gezonden om een brug te slaan tussen Zijn heiligheid en Zijn liefde, zodat een ieder die de Heer zal ontvangen als verlosser van die persoon, ongeacht wat hij of zij heeft begaan, Hij zal vergeven.[ii]
De vervulling van het Pascha in Jezus Christus verwijdert de scheiding tussen ons en God. Het vernietigt de eeuwige straf die wij verdienen door schuldig bevonden te zijn aan zonde. Wij zijn, hoewel wij de misdaad begaan hebben, "niet schuldig" bevonden. Deze geestelijk wettige handeling die namens ons wordt uitgevoerd, wordt "rechtvaardiging" genoemd. Denk aan wat Paulus zei over rechtvaardiging in Romeinen en Galaten, en merk op hoe ook hij een parallel van juridische terminologie gebruikt tussen de verlossingsdaad van Christus en de Mozaïsche Wet van zijn tijd:
Want allen hebben gezondigd en komen te kort aan de heerlijkheid Gods; maar worden om niet gerechtvaardigd door Zijn genade, door de verlossing die in Christus Jezus is: Die God heeft gesteld tot een verzoening door het geloof in Zijn bloed, om Zijn gerechtigheid te verkondigen, tot vergeving van de zonden, die voorbij zijn, door de verdraagzaamheid Gods; om te verkondigen, "Ik zeg te eniger tijd Zijn gerechtigheid, opdat Hij rechtvaardig zij, en de rechtvaardige van hem, die in Jezus gelooft." Waar is dan het roemen? Het is uitgesloten. Door welke wet? Van werken? Neen, maar door de wet des geloofs. Daarom besluiten wij, dat een mens door het geloof gerechtvaardigd wordt, zonder de werken der wet. (Romeinen 3:23-28)
Wetende, dat iemand niet gerechtvaardigd wordt uit werken der wet, maar door het geloof van Jezus Christus, zo hebben ook wij in Jezus Christus geloofd, opdat wij gerechtvaardigd zouden worden uit het geloof van Christus, en niet uit werken der wet; want uit werken der wet zal geen vlees gerechtvaardigd worden. (Galaten 2:16)
Verlossing gaat niet alleen over iets verkeerd doen en vergeven worden (hoewel dat er zeker deel van uitmaakt). Meer dan wat ook gaat het erom dat God, in Zijn heiligheid, van nature en karakteristiek niet in staat is Zich met ons in onze zonde te verenigen, ook al houdt Hij van Zijn schepping en verlangt Hij naar ons gezelschap. Daarom hadden wij een Interceder-aanklager van het Pascha Lam nodig om onze strafzaak aan de Vader voor te leggen, om vervolgens onze zonde te nemen, haar van ons weg te nemen "zo ver als het oosten is van het westen" (Psalm 103:12), en haar te werpen "in de diepte van de zee" (Micha 7:19).
De enige prijs die wij moeten betalen is ons geloof in Jezus en het aanvaarden van Zijn verlossend werk aan het kruis als onze Verlosser. Wij worden voor God "gerechtvaardigd" door geloof alleen, zoals Maarten Luther zo juist benadrukte in zijn enig-fide leer van de Reformatie.
Jacobus, de halfbroer van Jezus Christus, had echter ook het een en ander te zeggen over geloof. Hij maakte duidelijk dat zijn uiterlijk waarneembare levensbeslissingen zijn geloof openbaarden zonder dat hij het aan anderen hoefde voor te houden, en dat alleen al het geloven in God een prestatie was die zelfs de demonen zouden kunnen volbrengen, maar toch beven zij (Jakobus 2:18-19). Hij benadrukte dat het voortdurend weerstaan van verleidingen en het verwijderen van elke mogelijke zonde in het leven van een gelovige noodzakelijk is om het geloof dat een christen beweert te hebben, uit te leven.
De vervulling van Pesach viert het werk van het Lam in het verleden, dat ons bevrijdde van de slavernij van de zonde en ons toegang verschafte tot een nieuw leven in Hem. De vervulling van de Bedikas Chametz ("Zoeken naar zuurdesem") ceremonie tijdens het Feest van de Ongezuurde Broden, observeert het voorwaarts gaan van gelovigen in dat nieuwe leven met verantwoording aan Christus, net zoals de Israëlieten Egypte verlieten om een nieuw leven binnen te gaan met verantwoording aan God. Onze geestelijke matzah vereist inspanning van onze kant. We moeten herhaaldelijk ons chametz gereedschap door de kamers van ons leven dragen, het zuurdesem van onze keuzes ontdekken, de lelijke gist die we hebben verspreid erkennen/belijden, en, door het zonde-verwijderende bloed van het Lam en het lichaam van de Allerhoogste Matzah, als volledig gereinigd worden beschouwd.
Verantwoordelijkheid gaat nu verder dan wat er namens ons in de rechtszaal is gebeurd en volgt ons naar huis, naar waar we leven. In een contextueel relevante, moderne herformulering van Paulus' berisping in Romeinen 6:1-2: "Welnu, moeten wij dan steeds weer in de rechtszaal van Gods rechtssysteem terechtkomen, zodat onze Advocaat ons steeds meer van Zijn prachtige verdedigingskunsten kan laten zien? Natuurlijk niet! Aangezien wij gestorven zijn aan dat oude leven van misdaad, hoe kunnen wij dan nog misdadigers blijven?"
VOLGENDE: Het Mysterie van "Eerstelingen"
Eindnoten:
[i] This moniker was coined on an episode of SkyWatch Television early in the year 2016. The rest of the episode can be viewed here: “Donna Howell & John McTernan—God’s Mercy and Redemption,” YouTube video, 16:39–16:43, uploaded by SkyWatch TV on February 8, 2016, last accessed April 22, 2020, https://www.youtube.com/watch?v=9ookNb5am1M .
[ii] This was shared on an episode of SkyWatch Television late in the year 2015. It can be viewed in its entirety here: “Donna Howell & John McTernan Discuss Redemption, When Jesus Sets You Free,” YouTube video, 2:19–5:02; 9:23–9:50, uploaded by SkyWatch TV on December 23, 2015, last accessed April 22, 2020, https://www.youtube.com/watch?v=EIC7rKgDBrY .