MYSTERIE VAN RAGNAROK EN DE TWEEDE KOMST (DEEL 5): Wat dit allemaal betekent is verbazingwekkend!

26 juni 2022 door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31

In de inzending van vandaag, komen we bij de lonende aspecten van al deze kalender overdenkingen.

Voeg het feit dat Jezus stierf op 14 Nisan, de "voorbereidingsdag," op de eerder besproken tijden van de dag dat Jezus aan een kruis werd genageld, stierf, en vervolgens werd neergehaald.

Ziet u het al?

De parallel, en Christus' vervulling van het feest, bereikt dan een ultiem hoogtepunt. Elke stap die in Zijn laatste dagen werd gezet, was een moment-voor-moment, exacte afspiegeling van wat de feestlammeren op het tempelterrein te wachten stond in hun eigen laatste dagen.

De massale Joodse menigte die de lammeren begeleidde naar de poorten van de stad en verder naar de tempel, zou op één lijn hebben gelegen met Jezus' triomfantelijke intocht in de stad onder het geroep van "Hosanna!" en het zwaaien met palmbladeren.

De lammeren werden geliefd, geprezen, vertroeteld en uiteindelijk geïnspecteerd door de tempelpriesters om waardig te worden bevonden als het offer, net zoals Jezus werd geliefd, geprezen, vertroeteld en uiteindelijk beproefd door de wereldlijke en religieuze autoriteiten, waarop Hij Zichzelf waardig bewees als het enige offer voor de hele mensheid.

Om 9 uur vrijdagochtend, toen de offerlammeren naar de hokken werden geleid waar zij zouden worden vastgebonden voor de slacht, werd Jezus naar de heuvel Golgotha geleid, waar Zijn handen met spijkers aan het kruis werden genageld.

Voor, tijdens en na de middag, tussen het binden van alle lammeren en hun massale slachting, verzamelden de Joden zich voor het zingen van het Hallel, een gebeurtenis gewijd aan het danken van Jehovah voor Zijn liefde, genade en voorziening. Tegelijkertijd hing Jezus aan het kruis, waarmee Hij Jehovah's liefde, genade en voorziening voltooide in de ultieme daad van verlossing.

Dezelfde seconde dat Jezus stierf was om 3 uur op Pesach-dag, nadat Hij een laatste keer Zijn lippen bewoog om te zeggen: "Het is volbracht," precies in overeenstemming met de hogepriester in de nabijgelegen tempel die uitriep: "Het is volbracht," terwijl hij het leven van het offerlam beëindigde. Op dat moment vond een geestelijke overgang plaats, van het koosjere mes van het Oud Verbonds Pesachlam naar de voor altijd toegankelijke genade van het Nieuw Testamentische Verbondslam.

Nadat de beenloze lammeren van de Joden waren gebraden met hun bloederige kruin terwijl ze, met de armen naar buiten, aan het kruisvormige spit hingen, werden ze klaargemaakt voor de Seder.

Toen, precies bij zonsondergang - toen de Judeeërs aan het Seder zaten om het nu gestorven, zonder botten gebroken lam te verorberen dat met de armen naar buiten aan het kruisvormige spit was gehangen, met de bloederige "kroon van het offer" boven op het hoofd - werd Jezus naar het graf gebracht om gewassen te worden en te rusten gelegd.

Een laatste gedachte over hoe dit alles in verband kan staan met The Messenger (De Boodschapper) Apophis.

• Volgens NASA's oorspronkelijke datering zou de asteroïde Apophis vrijdag 13 april 2029 op aarde kunnen inslaan, zes dagen na Pesach, en zes is het getal van de mens, zonde, en oordeel.
• Pesach is ook verbonden met de opname en de wederkomst, want Jezus was de eersteling van onze opstanding (1 Korintiërs 15:20-23).
• Tenslotte is de Apophis-Wormwood/Alsem inslag één ochtend na HaShoah, Holocaust Herdenkingsdag, en het getal één in de bijbelse numerologie vertegenwoordigt God en Zijn getoonde macht.

De beste mannen in Hollywood kunnen geen poëtischer drama schrijven...en nu gaan we zien hoe dit meesterwerk, ongelooflijk genoeg, nog maar het begin is.

Ongezuurd brood

Schriftverwijzingen

• Opgedragen om te doen in: Leviticus 23:6-8; Exodus 12:15-20

Data voor het vieren

De Here gebood dat het gehele volk Israël zeven dagen lang ongezuurde broden moest eten (Leviticus 23:6-8). Het Hag HaMatzot (spreek uit als "Hawg Hah-Maht-zot") Feest, of het "Feest van ongezuurde broden", is een doorgaande viering van 14-21 Nisan. In de Schrift wordt het Feest van Ongezuurde Broden vaak behandeld als een apart feest dan Pesach (hoewel niet altijd; vgl. Mattheüs 26:17, Marcus 14:12, en Lucas 22:1, 7), maar omdat de data elkaar overlappen, omvat de traditie van vandaag de viering van alle drie samen gedurende een week: Pesach, Ongezuurde broden en Eerstelingen (waarover straks meer). Dit is de reden waarom, vandaag de dag, wanneer we "Pesach" horen, het een verwijzing is naar een viering gedurende een week in plaats van een enkele maaltijd.

Praktijk

Zoals Pesach de bevrijding van de Joden uit de slavernij in Egypte herdenkt, zo herdenkt het feest van de ongezuurde broden de "uittocht" uit Egypte.

Zuurdesem (een ingrediënt dat wordt gebruikt om brooddeeg te laten rijzen) was een symbool van zonde (vgl. 1 Korintiërs 5:7-8 en Lucas 12:1), dus werd het ongezuurde brood van de Pesachweek, bekend als matzah (of matzoh), een symbool van ofwel zondeloosheid ofwel het verwijderen van zonde uit iemands leven. Hoewel de etymologie van matzah slechts gedeeltelijk verband houdt met dit concept, omdat het eerst "weggezogen" of "leeggezogen" betekende (onthoud deze oorspronkelijke betekenis voor later!), impliceerde het gebruik van matzah na de instelling van het Pesach meer als "zonder zonde". Dit platte brood, dat nogal op een cracker lijkt, moet in minder dan achttien minuten worden bereid en gebakken om te voorkomen dat het door gisting gaat rijzen, en tijdens het bereidingsproces mag het deeg niets aanraken (kookgerei, enz.) dat ooit in aanraking is geweest met zuurdesem.

Vóór Pesach moesten de Joden serieuze maatregelen nemen om alle sporen van zuurdesem uit hun huizen te verwijderen, waaronder een agressieve schrobbeurt van alle muren, vloeren, plafonds, tafels, stoelen, kasten, en elk ander oppervlak dat ooit met zuurdesem in aanraking zou kunnen zijn geweest. Zuurdesem of zuurteregelaars in huis moesten worden vernietigd of verkocht aan een niet-jood.

De "Zoektocht naar Zuurdesem" Ceremonie

Dan vindt de Bedikas Chametz ("Zoeken naar zuurdesem") ceremonie plaats, uitgevoerd door de huiseigenaar en/of het hoofd van het huishouden: Na zonsondergang, wordt de volgende zegen gereciteerd:

Gezegend bent U, onze God, Heerser over de wereld, die ons heiligt met mitzvot [geboden] en ons oproept om chametz te verwijderen.

Zodra deze zegen is uitgesproken, zeggen alle andere aanwezigen "amen," dan wordt het verboden om over iets anders te spreken dan het zoeken.

IS NASA DEEL VAN EEN DOOFPOT MET CATASTROFALE GEVOLGEN?! NIEUWE "RAGNAROK" VERTELT ALLES!

De huiseigenaar draagt een brandende bijenwaskaars en schijnt met zijn vlam hoog en laag in elk spleetje, om het huis grondig te inspecteren op een missie om elk spoor van zuurdesem te vinden dat is achtergebleven of over het hoofd is gezien tijdens de vorige reiniging. De huiseigenaar of zijn assistenten brengen een kleine tas mee, een houten lepel, een veer, en vaak een bel. Wanneer zuurdesem wordt gevonden, wordt de bel geluid om de ontdekking aan te kondigen. De veer wordt dan gebruikt als een kleine bezem om de substantie voorzichtig op de houten lepel te vegen, en dan wordt het zuurdesem in de zak verzameld. Als de zoektocht voorbij is, worden de houten lepel, de veer en de kaars in de zak met het zuurdesem gedaan, en een veiligheidsmaatregel "nietigverklaring" wordt uitgesproken om elk kruimeltje te bedekken dat misschien niet is gevonden tijdens al deze eerdere pogingen:

Alle zuurdesem en alles wat in mijn bezit is, wat ik niet gezien of verwijderd heb, en waarvan ik mij niet bewust ben, zal worden beschouwd als tenietgedaan en zonder eigenaar als het stof der aarde.

De volgende morgen wordt de zak, die nu brandbaarder is geworden, omdat hij de houten lepel en de veer bevat (de reden waarom deze anders zo vreemde gebruiksvoorwerpen worden gebruikt), verbrand. Tijdens dit sombere moment van kijken naar de vlammen die de zak en de inhoud ervan overspoelen, moeten de deelnemers aan de ceremonie denken aan hun eigen leven en hun eigen zonde en trots, en ze moeten nadenken over het door God gegeven geschenk van heiliging.

De ceremonie wordt 's nachts gevierd omdat de Joden in vroegere tijden niet over het soort verlichting beschikten dat nodig was om in elk hoekje en gaatje van hun huis te kunnen kijken, en het kaarslicht had de neiging om een hypergerichte verlichting te werpen op plaatsen waar daglicht niet zou volstaan. Vandaag de dag is het gebruikelijk dat de gewoonte wordt uitgevoerd met een kaars en aangevuld met een zaklamp (en zelfs gewone elektrische lampen) voor gebieden in een huis waar een vlam potentieel gevaar zou opleveren.

Vroeger werd besloten dat de zegen die bij het begin van de huiszoeking werd uitgesproken, minder betekenis had (sommigen geloofden zelfs dat die tevergeefs was) als er op dat moment nergens in huis zuurdesem was om de recitatie te onderbouwen. Aan de andere kant is de reiniging van het huis zo'n vervelend en ingewikkeld proces, dat het niet logisch zou zijn om het te laten rusten tot de Bedikas Chametz om de zegen van verwijdering te rechtvaardigen, want het is waarschijnlijk dat er nooit genoeg tijd zou zijn om het allemaal gedaan te hebben tussen het begin van de "zoek"-ceremonie en de tijd dat de Joden zuurdesem-vrij moeten zijn.

Net als hun kalender, is de precieze tijd van de dag waarnaar hier verwezen wordt moeilijk te berekenen, omdat het afhangt van in welk gebied van de wereld een Joodse familie zou kunnen wonen en de relatie van die geografische locatie tot de zon, bekend als het "halachische [seizoensgebonden] uur." Het volstaat te zeggen dat, voor hun doeleinden, het halverwege de ochtend was, of één halachisch uur voor het middaguur. Ook mochten zij niet eerder beginnen met de Bedikas Chametz (tenzij zij een goede reden hadden, zoals ver van huis reizen om zich bij een andere familie te voegen of een medische noodsituatie, etc., in welk geval er bepalingen waren om families te helpen het zoeken rond die gebeurtenis te plannen). Dit betekende dat zij tussen zonsondergang op een avond en halverwege de volgende ochtend de tijd hadden om de zoektocht te beginnen met alle kaarsen, veren, het luiden van de klok, enz. en het wassen van het huis te voltooien om er zeker van te zijn dat het zuurdesemvrij was. Het kan zijn dat dit in het begin beter mogelijk was, toen de huizen van de Israëlieten veel kleiner waren dan tegenwoordig, maar al snel werd het onpraktisch om al deze activiteiten in zo'n kort tijdsbestek te proppen, terwijl er zoveel andere Pesach-gerelateerde voorbereidingen waren die tegelijkertijd moesten worden gedaan.

De Joden hadden dus geen andere keuze dan in de dagen voorafgaand aan het Pesach een voorreiniging uit te voeren, waarbij al het zuurdeeg werd verwijderd. Om ervoor te zorgen dat de woorden "Gezegend zijt Gij...die ons heiligt met [geboden] en ons oproept om [zuurdesem] te verwijderen" nog steeds een geestelijke betekenis hadden tijdens de ceremoniële reiniging, werd een compromis bereikt: Tien kleine stukjes zuurdesembrood (een knipoog naar de tien plagen) werden apart vastgemaakt in een verpakking die geen kruimels achterliet, en ze werden door een familielid door het hele huis verborgen. Er werden aantekeningen gemaakt over waar de stukken waren geplaatst, voor het geval de huiseigenaar ze niet alle tien zou vinden, om er zeker van te zijn dat het later niet alleen van iemands geheugen zou afhangen om ze terug te vinden. (Voor moderne Joodse gezinnen is deze zoektocht vaak een favoriet onderdeel van de Pesach-week voor jonge kinderen die laat mogen opblijven en met zaklantaarns door het donker mogen dwalen op zoek naar alles wat niet op zijn plaats ligt. Het is als een paaseierenjacht met een Indiana-Jones twist. Een soortgelijke jacht is de "zoektocht naar de afikomen," die plaatsvindt aan het begin en het einde van de Seder, maar het is gerelateerd aan ongezuurd brood, dus we zullen dat aan het einde van dit gedeelte ook behandelen).

Met de Bedikas Chametz afgerond en de zak verbrand (samen met alle overgebleven zuurdesem opgeslagen dat het huishouden niet in staat was om te verkopen aan niet-Joden), is de familie nu ingesteld om chametz-vrij te blijven voor Pesach week.

Als we nu het zuurdesem vergelijken met zonde en de symboliek die in deze gewoonte besloten ligt, komen we bij de vroege, voorchristelijke voorstelling: Zij waren begonnen met het erkennen van de aanwezigheid van zonde in hun leven (het plannen van de zoektocht en het verbergen van de stukken gezuurd brood), dankten de Heer voor Zijn bevel om het te verwijderen (de zegen), doorzochten systematisch alle hoeken en gaten voor elke zonde die ofwel verborgen was of over het hoofd gezien was (de ceremoniële zoektocht), eisten nietigverklaring van elke zonde waarvan zij zich niet bewust waren (de nietigverklaring), en vernietigden elk overblijfsel van zonde (het verbranden van de zak).

Waarom uitgerekend plat, crackerachtig brood zo belangrijk zou zijn om het centrale symbool van zondeloosheid te worden, daar zijn verschillende uitstekende redenen voor, maar het uitvoerig bespreken daarvan doorkruist onze beschouwing van Jezus' persoonlijke vervulling van het feest, dus zullen we beide onderwerpen in de volgende bladzijden tegelijk behandelen.

Opmerking voor de toekomst: Wat zuurdesem, matzah, de Bedikas Chametz, en uiteindelijk het hele Feest van Ongezuurd Brood allemaal met Jezus te maken zouden hebben - die details, net als de Pesach-koppelingen, konden niet van tevoren gepland zijn door een briljante geest, behalve die van de Schepper. Houdt uw ogen open om de glorie en het wonder te zien van alles wat God heeft ontworpen, die elementen die de beste menselijke verbeelding niet had kunnen verzinnen alleen maar om religie mooi te laten lijken. Voor hen die ogen hebben om te zien en oren om te horen, is het volgende gedeelte net zo diepgaand als alles wat we hebben besproken met betrekking tot het Pascha.

Oorsprong, betekenis, en Jezus' rol en vervulling

Zuurdesem, en de relatie van Christus daarmee, heeft natuurlijk zowel een historische als een geestelijke verklaring. Omdat de eerste van deze twee gemakkelijker te behandelen is dan de tweede, zullen we dat eerst aanpakken.

Historische redenering voor het verband met zuurdesem

De historische en indirecte oorsprong van het ongezuurde brood is eenvoudig te verduidelijken door terug te kijken op slechts een paar relevante verzen (let op cursief/accentuering):

[De tiende plaag:] En het geschiedde, dat te middernacht de Here alle eerstgeborenen sloeg in het land Egypte, van de eerstgeborenen van Farao, die op zijn troon zat, tot de eerstgeborenen van de gevangene, die in de kerker was; en alle eerstgeborenen van het vee. En Farao stond op in de nacht, hij, en al zijn dienaren, en al de Egyptenaren; en er was een groot geschrei in Egypte, want er was geen huis, waar niet een dode was.

[En hij riep Mozes en Aäron 's nachts en zeide: Staat op en treedt uit het midden van mijn volk, gij en de kinderen Israëls, en gaat heen, dient de Here, gelijk gij gezegd hebt. Neem ook uw kudden en vee mee, gelijk gij gezegd hebt, en ga heen; en zegen Mij ook."

[En de Egyptenaren drongen erbij de [Joden] op aan, zodat zij hen haastig uit het land zouden zenden; want [de Egyptenaren] zeiden: "Wij zijn allen doden."

En de [Israëlieten] namen hun [brood]deeg voordat het gedesemd was, hun kneedbakken [een rechthoekige kom ongeveer zo groot als het gemiddelde aanrecht van vandaag waarin de ouden hun brood samen met gist kneedden] gebonden in hun kleren op hun schouders.... En zij bakten ongezuurde koeken van het deeg [de eerste matzah] dat zij uit Egypte hadden meegebracht, want het was niet gedesemd; omdat zij uit Egypte werden verdreven, en konden niet blijven. (Exodus 12:29-39, cursivering toegevoegd)

Voordat het feest met dezelfde naam werd ingesteld, was het hebben van ongezuurd brood een gevolg van het feit dat men in een enorme haast had om uit Egypte te komen. Normaal gesproken zou het brood van de Joodse families gezuurd zijn, en tot dit punt was er niets inherent zondig aan het zachte brood.

ALS RAGNAROK ASTEROÏDE (APOPHIS-WORMWOOD?) NADERT, HEEFT EEN VERBAZINGWEKKEND ESSEENSE NAUWKEURIGE IN DE BEFAAMDE DODE ZEE ROL EN WERKELIJK DE TIJDLIJN VERBONDEN MET DE TWEEDE KOMST VAN JEZUS?

Maar vanwege deze snelle bevrijding van Farao's totalitaire en tirannieke onderdrukking - de polytheïstische godsdiensten van de leider waren in strijd met God en beledigden hem zeer - kreeg het gebrek aan gist in het brood een geestelijke betekenis. Het was een scheiding van Gods volk van het oude leven - waarin zij God niet vrijelijk mochten aanbidden, waarin zij er aan gewend raakten God niet te aanbidden zoals Hij dat verlangde - naar het nieuwe leven, waarin zij bevrijd waren om God te aanbidden zonder de zonde van de verboden van de Egyptenaren, die hen dit verhinderden. De matzah markeerde het moment waarop Gods volk, voor het eerst in honderden jaren, naar Hem en Zijn voorzieningen toe rende. Een paar andere passages onderstrepen het belang van dit ongezuurde brood als een symbool van de overgang van het oude leven naar het nieuwe:

God wilde dat meer dan alleen de weg uit Egypte herdacht zou worden. Zijn bevrijding uit slavernij, onderdrukking en ongemak zou genoeg zijn geweest, maar dat was niet het hele plaatje. God wilde dat Zijn volk in staat zou zijn om Hem te aanbidden (vertaling: de meest volledige relatie met Hem zou hebben), en Farao stond dat herhaaldelijk in de weg (Exodus 8-10), wat de grootste zonde was tegen de God van de Hebreeën. Dus, het item dat hun snelle, midden in de nacht verlaten van Egypte (ongezuurde broden) markeerde, kwam om het achterlaten te vertegenwoordigen van al het andere en zich te haasten naar een geestelijk vrije relatie (gerechtigheid) met God.

Met een schijnbaar toevallige, historische associatie van zuurdesem/gist die aan de orde is, laten we eens kijken naar de lagen erachter waarom zuurdesem/gist uiteindelijk het profetisch perfecte icoon voor de zonde werd.

Spirituele Redenering voor de Zuurdesem-verwijzing

Ten eerste is zuurdesem en/of gist, vanwege zijn effect op brooddeeg, een uitstekende metafoor voor iets dat zich ongecontroleerd verspreidt en groter wordt dan het oorspronkelijk was, en ook voor iets dat niet uit de mix verwijderd kan worden, omdat het er van nature al vanaf het begin in zit. Ook de zonde verspreidt zich ongecontroleerd en zwelt aan tot voorbij de eerste overtreding (we zullen daar later een voorbeeld van bekijken), en de zondige natuur kan niet uit de mensheid verwijderd worden, want die is er al sinds de zondeval.

Het verschil tussen "zuurdesem" en "gist", om met duidelijke terminologie verder te gaan, is dat "zuurdesem" elk ingrediënt kan zijn dat wordt toegevoegd aan een broodrecept dat het brood doet rijzen, uitzetten, of opzwellen, en ook een gebruikelijke manier is om te verwijzen naar het gezuurde brood, zelf; "gist" is een specifiek ingrediënt, een populaire, geelachtige schimmel die een zuurdesem-achtig (opwekkend) effect creëert in bakwaren door middel van een gistingsproces. Hoewel er verschillende rijsmiddelen kunnen zijn bij het bakken (zoals zuiveringszout, bakpoeder, room van wijnsteen, enz.), is het meest bekende en meest gebruikte ingrediënt bij het bakken sinds de oudheid in Israël altijd gist geweest, wat de reden is waarom zoveel bronnen die de Hebreeuwse feesten bespreken "zuurdesem" en "gist" door elkaar gebruiken.

VOLGENDE: Waarom het belangrijk is dat Jezus zowel de pre- als post-Passover Matzah definities vervulde

Bron: MYSTERY OF RAGNAROK AND THE SECOND COMING (PART 5): What This All Means Is Astonishing! » SkyWatchTV