www.wimjongman.nl
MYSTERIE VAN RAGNAROK EN DE TWEEDE KOMST (DEEL 3): MEER OVER VERBORGEN GEHEIMEN ACHTER DE JOODSE FEESTEN DIE IN 2025 BEGINNEN
21 juni 2022 door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Dr. Richard Booker, oprichter van het Institute for Hebraic-Christian Studies en auteur van Celebrating Jesus in the Biblical Feasts, erkent deze historische drempelconnectie en legt uit dat pesach, vóór de Exodus, betekende "onder de bescherming van een godheid komen door over te steken, over te springen, over te stappen, of te springen over...de drempel" en in de bescherming van een huis dat besprenkeld was met het bloed van het dier. [i] De wereldberoemde pionier van de Zondagschoolbeweging en academicus aan de Yale Divinity School, Henry Clay Trumbull, publiceerde in 1896 een heel boekdeel over het drempelverbond in oude religies. Zijn voorwoord legt uit dat het doel van zijn boek was om te onderwijzen over "het begin van religieuze riten, waarmee de mens blijk gaf van een geloof, hoe verkregen ook, in de mogelijkheid van verbondsrelaties tussen God en de mens; en de geleidelijke ontwikkeling van die riten, met de vooruitgang van het ras naar een hogere graad van beschaving en verlichting. "Zijn onderzoek naar deze godsdienstige gebruiken - waarbij hij gebruik maakte van de consistente en overeenkomstige bijdragen van zesendertig bekende en gerespecteerde professoren, geleerden en theologen die in zijn tijd leefden (waaronder John Henry Wright) - toont aan dat het oorspronkelijke familiealtaar de "drempel, of de dorpel, of de toegangspoort, van de woning thuis was."[iii] Hij legt verder uit:
Dit blijkt uit overgeleverde gebruiken, in het Oosten en elders bij primitieve volkeren, en uit de vroegste historische verslagen van het menselijk ras. Het is duidelijk dat huizen voorafgingen aan tempels, en dat de huisvader de vroegste priester was. Offers voor het gezin werden daarom gebracht in of bij de ingang van het huis van het gezin.
In Syrië en Egypte... wanneer een gast, die bijzondere eer verdient, in een huis moet worden verwelkomd, wordt het bloed van een geslacht of "geofferd" dier op de drempel van dat huis vergoten, als middel om de nieuwkomer in de familie op te nemen, of om een verbond met hem aan te gaan. En elk primitief verbond in bloed omvat een beroep op de beschermende Godheid om het te bekrachtigen tussen de twee partijen en hemzelf. Terwijl de gast nog buiten is, neemt de gastheer een lam, of een geit, en bindt de poten aan elkaar en legt het op de drempel van zijn deur .... [Een paar zinnen met mogelijk verontrustende inhoud zijn hier weggelaten. Trumball legt specifieke details uit over hoe het dier wordt geofferd. Dan zegt hij verder dat de gastheer:] zijn positie behoudt totdat al het bloed uit het lichaam op de drempel is gevloeid. Dan wordt het [lam] verwijderd, en de gast stapt over het bloed, over de drempel; en in deze handeling wordt hij, als het ware, lid van de familie door het drempelverbond.[iv]
Dus lang voordat het een "Hebreeuws iets", een "Joods iets" of een "Israëlitisch iets" was, was pesach - in veel oude talen die fonetisch niet lijken op de klank die de mond maakt als wij "passover" zeggen - een gebruik dat in veel godsdiensten van onze oude wereld zou zijn uitgevoerd, met inbegrip van het heidendom. Technisch gezien is de samenstelling "passeer" vandaag de dag beter te vertalen als "overgaan", als in het overschrijden van een drempel. Het betekent nooit "ontwijken" of "voorbijgaan", zoals wij ons dat voorstellen bij de engel des doods. Het is eigenlijk precies het tegenovergestelde! Pesach, in de context van het beoogde doel van een drempel-verbondsritueel, betekende "uitnodigen" (het beroep van de mensen op de godheid) of "binnengaan" (de aanvaarding door de godheid van het beroep van de mensen). Zoals Trumbull verklaarde, werd deze rite zelfs waargenomen tussen twee mensen met de onzichtbare godheid in het midden van hen als getuige van een verbond.
Sommige geleerden en theologen erkennen zelfs dat in het oude Oosten koningen met hun legers en adviseurs door hun land trokken en van deur tot deur met het volk in contact kwamen. Koningen deden dit om verschillende redenen, zoals om meer steun te krijgen van de adel, om er zeker van te zijn dat hun wetten werden uitgevoerd, of om persoonlijk belangrijke veranderingen in de wet aan te brengen. Als dat echter het enige was geweest wat deze koningen probeerden te doen, dan had het grootste deel daarvan kunnen worden afgehandeld aan de hoven van de koningen en via de stadsomroepers en boodschappers. Een van de hoofdredenen waarom de koningen direct vanaf het kasteelterrein een mars leidden, was om hun vijanden uit te roeien. Wanneer de mensen in deze gebieden hoorden dat de koning eraan kwam, brachten zij een offer op hun drempel, waarbij zij hun meest gewaardeerde dieren gebruikten als een verbondsteken voor de koning en zijn mannen dat hij welkom was om hun drempel te "passeren", hun huizen binnen te gaan en hulde te ontvangen. Als de koninklijke troepen op een drempel kwamen die niet met bloed was gemarkeerd, werd die familie gezien als vijand van de koning, en werd het huis binnengevallen en iedereen gedood.
Hoewel varianten van dit gebruik nog steeds in sommige delen van het Midden-Oosten worden toegepast, zou de waarheidsgetrouwheid van de geschiedenis van het drempelverbond in de loop der jaren in het Westen sterk in de vergetelheid zijn geraakt, ook al zijn er heel wat tradities die we nog steeds uitvoeren hoewel we niet weten waarom.
Bijvoorbeeld, de gewoonte van de bruidegom om zijn bruid over de drempel te dragen begon in de vroegste geschiedenis van de mensheid als een vrouw die tijdens of onmiddellijk na een huwelijksceremonie over het bloed van het dierenoffer stapte, met de rechtervoet eerst, in het huis van haar nieuwe echtgenoot. Geen enkel deel van de drempel mocht worden aangeraakt tijdens de oversteek, anders zou het verbond op dat moment en daar ongeldig zijn. Maar vanwege de lange sluiers in veel van de bruiloftskleding van die tijd, was het een uitdaging om de bruid van de ene kant van de deur naar de andere kant te krijgen zonder het bloed te verstoren. Om praktische redenen tilde de bruidegom zijn bruid op terwijl zij zich vastklampte aan een vloeiende stof; op deze manier voltooide het paar de oversteek als een gezamenlijke inspanning, wederom met hun godheid aanwezig (in hun geloof). En, zoals de lezers zich vast al zal hebben voorgesteld, omdat niet iedere man de gespierde atleet is die hij moet zijn om deze traditie uit te voeren zonder onhandig te stuntelen en het hele pesach-ritueel voor beiden te verpesten, gingen sommige culturen over op het plaatsen van de bruid in een stoel die vervolgens door de bruidegom en enkele anderen werd gedragen (een gebruik dat nog steeds wordt toegepast in sommige stammen van West-Afrika). Vanwege de associatie met het altaar verruilden sommige landen het bloed voor vuur (wat, in overeenstemming met het niet afbranden van iemands huis, in feite betekende dat een gloeiend heet mes of een paar kolen van het vuur voor korte tijd bij de deur werden geplaatst, hoewel de Romeinen op de een of andere manier een fakkel gebruikten); zo komen we tot sommige van de vroegere Oosterse ceremonies waarin bruiden over rook worden gedragen.
Natuurlijk, na verloop van tijd, zouden de bruiden, bruidegoms, geadopteerde familieleden, contractuele overeenkomsten, enzovoort de rite uitbreiden tot het betrekken van bloed boven de deur, en niet alleen waar een voet kan treden, als een manier om onder het verbond te komen (als in "onder" de verplichtingen van het promissory pact). Ironisch dus, dat "pass-over" nu zijn eigen tegendeel wordt, "pass-onder".
Begint u te begrijpen dat de engel des doods niets met dit woord te maken heeft?
Hoe dan ook, je snapt het. De pesach-wissel loopt over in bijna ontelbare andere riten en gebruiken van bijna alle wereldculturen, altijd (voor zover wij kunnen nagaan) gerelateerd aan een gezworen verbond - en we hadden nog dertig andere voorbeelden kunnen noemen... maar een bruid die over de drempel wordt gedragen is een traditie die vandaag de dag nog steeds in de VS wordt beoefend, dus kozen we die illustratie omdat we wisten dat die het meest bekend zou zijn. (We kunnen het echter niet helpen een beetje te grinniken. De meeste jonge mannen van vandaag hebben er geen idee van dat het er niet alleen om gaat zijn bruid door de deur te dragen, maar dat het er ook om gaat dat hij zijn voeten niet op de drempel laat staan. Deze auteurs kunnen zich voorstellen dat veel goedbedoelende heren in hun strijd onwetend over de "heilige" plaats stampen in hun ijver om ridderlijkheid te tonen, waardoor hun verbintenis symbolisch wordt geannuleerd of beledigd).
Het Pesach verbond verandert de gebruikelijke Tiende-Plaag beeldspraak
Over vertrouwd gesproken, Trumbull legt uit dat God zelf in de nacht van de tiende plaag de pesach voor Zijn eigen doeleinden opnieuw instelde, niet uit het niets, maar vanwege de intense, verbondsmatige ondertoon die de Israëlieten gemakkelijk uit de gewone cultuur zouden hebben herkend. Hij zegt het zo:
Hoe groot is de betekenis van het Hebreeuwse pascha ritueel in het licht van deze primitieve gewoonte! Het is niet zo dat dit ritueel zijn oorsprong had in de dagen van de Hebreeuwse uittocht uit Egypte, maar dat Jehovah toen en daar de betekenis en heiligheid benadrukte van een ritueel dat al bekend was bij de oosterlingen. In zijn omgang met zijn uitverkoren volk vond God geen nieuwe rite of ceremonieel uit in iedere fase van zijn progressieve openbaring aan hen; maar hij nam een rite waarmee zij reeds vertrouwd waren, en gaf er een nieuwe en diepere betekenis aan in zijn nieuwe gebruik en betrekkingen.
Lang vóór die dag werd een verbondswelkom gegeven aan een gast die tot de familie zou gaan behoren, of aan een bruid of bruidegom in het huwelijk, door het uitstorten van bloed op de drempel van de deur, en door de deuropening zelf te bevlekken met het bloed van het verbond. En nu kondigde Jehovah aan dat Hij Egypte zou bezoeken in een aangewezen nacht, en dat zij die Hem zouden verwelkomen met een drempelverbond, of een voorbijgaand offer, dit zouden moeten bereiden als een bewijs van die verwelkoming; want waar zo'n verwelkoming niet voor Hem werd klaargemaakt door een gezin, moest Hij het gezin als zijn vijand beschouwen.
Bij de aankondiging van dit verlangen naar een welkomstoffer door de Hebreeën, sprak God erover als "Jehovah's pesach", alsof het pesach-ritueel een vertrouwd ritueel was, dat nu moest worden waargenomen als een welkom aan Jehovah. Mozes, toen hij de boodschap van de Heer aan de Hebreeën meldde, sprak niet over het voorgestelde offer als iets waarvan zij tot nu toe niets wisten, maar hij zei eerst tegen hen: "Ga uit, en neem u lammeren naar uw familie, en slacht het als pesach"-of het drempelovergangsritueel; en daarna voegde hij details van speciale instructie toe voor dit nieuwe gebruik van de oude rite.[v]
Het begrijpen van het drempelverbond brengt nieuw leven in het verhaal van de tiende plaag. De pesach-handeling van het Exodus-verhaal was de directe en opzettelijke overstap van God, Zelf, in de deuropening van een gelovig gezin, waar Hij nu actief Zijn volk zou bewaken tegen het gevaar van de engel des doods.
Pesach betekent ergens overheen springen, zoals we zeker hebben besproken, maar in de juiste context van de drempel, betekent de term "beschermen"! En terwijl de vertalers van de St.vert en andere vroege vertalingen Exodus 12:13 als volgt weergaven: "Ik [God] zal aan jullie voorbijgaan," heeft de Engelse vertaling van de Septuagint (LXX) het eigenlijk als volgt: "Ik [God] zal u beschermen"!
IS NASA DEEL VAN EEN DOOFPOT MET CATASTROFALE GEVOLGEN?! NIEUWE "RAGNAROK" VERTELT ALLES!
Het wordt nog mooier en theologisch diepzinniger als we bedenken dat God die gezinnen beschermde tegen de draagwijdte van Zijn eigen toorn, omdat Hij Degene is die in de eerste plaats deze oordeelplaag zond.
De tiende plaag in films, boeken en toneelstukken, en in het algemeen in de gedachten van de westerlingen, is een moment waarop de Israëlieten ineenkrompen van angst en bloed boven hun deurposten smeerden als een manier om een boze God af te weren. In deze visie is God niet eens met Zijn volk! Dit staat in schril contrast met het historisch waargebeurde verhaal achter de tiende plaag, dat verhaalt over toen de Israëlieten een drempel verbond als een manier om de Koning te verwelkomen die de andere deuren zou aanwijzen als de vijand van Zijn koninkrijk en volk.
Laten we eens kijken hoe dit alles in verband staat met Christus.
De rol van Jezus in en de vervulling van het Pascha
Het Nieuwe Verbond werd op meer dan één plaats in het Woord geprofeteerd, maar in Jeremia 31 zien we enkele van zijn specifieke verwezenlijkingen:
Zie, de dagen komen, spreekt de Here, dat Ik een nieuw verbond zal maken met het huis Israëls en met het huis van Juda: Niet naar het verbond, dat Ik met hun vaderen gesloten heb, ten dage, dat Ik hen bij de hand nam, om hen uit Egypteland te voeren.... Maar dit zal het verbond zijn, dat Ik met het huis Israëls sluiten zal: Na die dagen, zegt de Here, zal Ik mijn wet in hun binnenste leggen, en die in hun hart schrijven; en Ik zal hun God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn. En zij zullen niet meer een ieder zijn naaste, en een ieder zijn broeder leren, zeggende: Ken de Heere; want zij zullen Mij allen kennen, van den geringste hunner tot den grootsten hunner, spreekt de Heere; want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven, en hun zonde zal Ik niet meer gedenken. (Jeremia 31:31-34; cursief toegevoegd)
De dood van "een" lam bedekte de zonden. De dood van "het" Lam verwijderde ze volledig uit Gods herinnering. De zonden zijn vergeven en worden niet meer herinnerd, vanwege het Nieuwe Verbond dat gesloten is met het volmaakte offerlam - dat, zoals bevestigd door voorloper Johannes de Doper, Jezus is (Johannes 1:29). Dit offer, volbracht aan het kruis waar Hij leed, bloedde en stierf, werd beschreven door de profeet Jesaja ongeveer zeven eeuwen vóór de geboorte van Christus (Jesaja 50-53).
Nu zouden een paar Pesach/Christus parallellen duidelijk moeten zijn:
- A) De Israëlieten streken het bloed van een volmaakt lam op de deurpost om een drempelverbond tussen God en hen tot stand te brengen; B) Jezus is het volmaakte Lam, wiens bloedoffer het Nieuwe Verbond tussen God en alle mensen tot stand bracht.
- A) Het drempelverbond hield in dat alle Hebreeën God in hun huizen uitnodigden door te geloven in het bloed van het lam aan de deurpost; B) Het Nieuwe Verbond houdt in dat alle gelovigen Christus in hun leven uitnodigen door te geloven in de reddende kracht van het bloed van het Volmaakte Lam aan het kruis.
- A) Het drempelverbond redde de Israëlieten van de plaag die God over het land zond; B) Het Nieuwe Verbond redt alle gelovigen van het oordeel van God over de zonde.
- A) Het drempelverbond leidde uiteindelijk tot de bevrijding van de Israëlieten uit de slavernij in de handen van de Egyptenaren en verder naar het Beloofde Land; B) Het Nieuwe Verbond maakte onmiddellijk onze bevrijding mogelijk uit de slavernij van de zonde en verder naar het Koninkrijk van God.
- A) Het bloed van het lam markeerde de deur van een gemeenschappelijk huis, waar de Israëlieten God de Vader uitnodigden; B) Het bloed van Jezus markeert de deur van het huis van Zijn Vader, waar God de Vader Zijn kinderen uitnodigt.
De boodschap die door deze parallellen wordt overgebracht is al prachtig. Als we in het Westen over bloed horen, zijn we geneigd ineen te krimpen en aan de dood te denken. In het Oosten, en verankerd in de fundamenten van de christelijke leer, staat bloed voor leven, zoals vele verzen uit de Bijbel rechtstreeks verklaren (Genesis 9:4, Leviticus 17:11, Deuteronomium 12:23, en vele andere). Al dit gepraat over bloed zou beelden moeten oproepen van de viering en overdracht van leven, niet van dood.
DE TERUGKEER VAN CHAOS! IS HET ALSEM, EEN GEESTELIJK WEZEN, EEN ASTEROÏDE... OF?
Nieuw licht op oude woorden
Begrip van het drempelverbond brengt de Pesach-parallellen en profetische vervullingen door Christus in beeld, maar werpt ook een nieuw licht op Jezus' woorden: "Dit is mijn bloed van het nieuwe verbond" (Mattheüs 26:28, Marcus 14:24, Lucas 22:20).
Maar het grote plaatje is nog verbazingwekkender wanneer we zien dat Christus letterlijk naar Zichzelf verwijst als het drempelverbond voor alle mensen vóór Zijn eigen dood, waarbij Hij Zichzelf onweerlegbaar positioneert als de vervulling van de belofte die die nacht in Egypte was begonnen (haakjes hieronder ter verduidelijking):
"Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie niet door de deur de schaapskooi binnengaat, maar via een andere weg [een andere weg dan de drempel] naar binnen klimt, die is een dief en een rover. Maar wie door de deur binnenkomt, is de herder der schapen [zelf]. Voor hem doet de deurwachter open, en de schapen horen zijn stem; en hij roept zijn eigen schapen bij name, en leidt ze naar buiten. En wanneer Hij Zijn schapen uitlaat, gaat Hij voor hen uit, en de schapen volgen Hem, want zij kennen Zijn stem. En een vreemde zullen zij niet volgen, maar van hem wegvluchten; want zij kennen de stem van vreemden niet."
Deze gelijkenis sprak Jezus tot hen, maar zij verstonden niet, wat zij waren, die Hij tot hen sprak.
Toen zeide Jezus wederom tot hen: "Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Ik ben de deur [drempel] der schapen [gelovigen]. Allen, die ooit vóór Mij gekomen zijn, zijn dieven en rovers [omdat zij geen drempelverbond sloten]; maar de schapen hebben hen niet gehoord. Ik ben de deur; als iemand door Mij ingaat, zal hij behouden worden, en hij zal ingaan en uitgaan, en weide vinden. De dief komt alleen maar om te stelen, en te doden, en te verderven; Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben [door een bloedoffer aan het kruis], en opdat zij het meer overvloedig hebben. Ik ben de goede herder; de goede herder geeft zijn leven voor de schapen. (Johannes 10:1-10)
Jezus vervulde niet alleen de pesach voor ons om het huis van Zijn Vader binnen te gaan; Hij was de Drempel, de Deur waarop de pesach plaatsvond. Poëtischer en lieflijker dan dat wordt het niet. Een paar hoofdstukken later in Johannes verzekert Jezus zich ervan dat Zijn parallel is ontvangen, door ter verduidelijking te zeggen: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven; niemand komt tot de Vader [of in Zijn eeuwige woning] dan door Mij [als drempel verbond]" (Johannes 14:6).
De schrijver van Hebreeën ziet blijkbaar ook het verband tussen Christus als de drempel en de plaats van het bloedverbond, en ook de opheffing van een verbond als men op het bloed stapt:
Want indien wij moedwillig zondigen, nadat wij de kennis der waarheid ontvangen hebben, blijft er geen offer meer over voor de zonden.... Hij, die de wet van Mozes verachtte, stierf zonder barmhartigheid onder twee of drie getuigen: Hoeveel te zwaarder zal hij gestraft worden, die de Zoon van God vertreden heeft, die het bloed des verbonds, waarmede hij geheiligd is, tot een onheilige zaak gerekend heeft, en den Geest der genade tegengewerkt heeft? (Hebreeën 10:26-29, cursief toegevoegd)
Verder zei Jezus tegen Zijn discipelen in de nacht dat Hij verraden werd:
Met verlangen verlangde Ik dit Pascha met u te eten, voordat Ik lijd: Want Ik zeg u: Ik zal daarvan niet meer eten, totdat het [het Pesach/Pascha] vervuld zal zijn in het Koninkrijk Gods [dat later werd volbracht door Zijn offer]. (Lucas 22:15-16)
Vanwege het Nieuwe Verbond dat door Hem tot stand kwam (Lucas 22:20, Efeziërs 2:11-13), werd Hij het Pascha Lam, "ons Pascha [dat] voor ons geofferd werd" (1 Korintiërs 5:7) op de drempel van het Koninkrijk van Zijn Vader, waarmee het doel van het Pascha feest vervuld werd. De Joden werd bevolen het Pascha te vieren (Leviticus 23:4-5; Exodus 12:1-4, 13:8). Christenen wordt bevolen de vervanging van het Pascha in de vorm van de communie in acht te nemen (Marcus 14:22-25, Lucas 22:18-20, 1 Korintiërs 11:23-25).
Maar, wanneer wij zeggen dat Hij het Lam geworden is, weten sommige lezers misschien niet hoe diep die parallel gaat...
Het meest voor de hand liggende voorbeeld zou de manier zijn waarop Christus het Laatste Avondmaal leidde. Het verwart veel mensen in het begin. Zonder een theologisch begrip van de symboliek klinken Christus' verwijzingen naar zijn eigen lichaam en bloed als het brood en de wijn kannibalistisch (en natuurlijk is dat wat de meeste mensen in eerste instantie denken, al durven ze het zelden hardop te zeggen). Maar zodra gelovigen de parallel begrijpen tussen het zonde bedekkende Pesach-lam dat geofferd wordt voor het Seder-feest en de zonde-verwijderende Jezus als het Lam dat alle anderen verving, werpt het een nieuw licht op waarom Jezus Zichzelf als zodanig presenteerde. Hoe ongemakkelijk het voor sommigen ook mag zijn om zich voor te stellen dat Jezus het brood breekt en zegt: "Neemt, eet, dit is mijn lichaam", gevolgd door het doorgeven van de wijnbeker, waarover Hij zei: "Drinkt...dit is mijn bloed" (Mattheüs 26:26-28), toch was het noodzakelijk om die beeldspraak en praktijk precies op die manier tot stand te brengen, omdat Jezus Zichzelf voorstelde als de vervanger van het Sederlam.
Wat betreft de verontrustende en cryptische formuleringen over het "deelhebben" aan Jezus' lichaam en bloed, moeten gelovigen volwassen genoeg zijn om het Laatste Avondmaal te zien zoals het werkelijk plaatsvond: zuiver symbolisch. De hele scène zou veel moeilijker te begrijpen zijn als Christus Zichzelf op enigerlei wijze had verminkt en van Zijn discipelen had geëist dat zij letterlijk "deelgenoten" zouden zijn. (Goedheid, alleen de gedachte al. En hoewel we nu niet in een diatribe over transsubstantiatie willen beginnen, denken deze auteurs dat het feit dat het Laatste Avondmaal slechts symbolisch was, iets zegt over de vraag of Jezus het communie/Eucharistie-sacrament ook zo bedoelde). Het zou evenzo ongemakkelijk zijn als Jezus een arm naar buiten had geheven en Zijn discipelen had opgedragen een "deelneming" na te bootsen. Maar dat is zeker niet wat er gebeurd is, en het betaamt de lezer om voor een moment opzij te zetten hoe deze representatieve handeling op ons overkomt, en te overwegen hoe het op hen zou zijn overgekomen. De discipelen waren zeer goed gewend aan het Pesach-feest, en dat was geen kleinigheid. In hun tijd werd het lam niet meer op een drempel geslacht, omdat de tempel in Jeruzalem inmiddels gebouwd was. (Het besprenkelen van het bloed van het lam door de priesters aan de voet van het altaar van de tempel was toen symbolisch voor het besprenkelen van het bloed aan de deurposten). Historici erkennen dat elk jaar op hetzelfde tijdstip honderdduizenden Joodse pelgrims van heinde en verre in enorme karavanen naar dezelfde plaats reisden, lammeren selecteerden, ze op hun volmaaktheid controleerden, ze klaarmaakten voor het offer, overal in Jeruzalem extra ovens opstelden en voor onderdak zorgden. Als je in die tijd Jood was, maakte je ofwel deel uit van de processie naar Jeruzalem voor Pesach, of je was in Jeruzalem om je stad klaar te maken voor het eindeloze spervuur van pelgrims, wat maanden van planning vereiste: het selectief fokken van lammeren voor het enige doel, het offeren, het schoonmaken van rituele baden, ervoor zorgen dat alle wegen en bruggen die in en uit de stad leidden, klaar waren voor massareizen, enzovoort. De bevolking van Jeruzalem maakte tijdens het Pascha een sprong van twintigduizend naar ongeveer honderdzeventigduizend.[vi]
Dit jaarlijkse evenement was zo groots dat het, om een van de favoriete uitdrukkingen van president Donald Trump te lenen, "YUUUGE!" Wij kunnen het ons vandaag de dag nauwelijks voorstellen, maar voor de mensen in Jezus' tijd en in Zijn omgeving was de enorme aandacht voor het offeren, het aderlaten en het eten van een lam voor iemands zonden in ieders gedachten - niet slechts één dag per jaar, maar het hele jaar door ter voorbereiding.
Dus, bij het Laatste Avondmaal, probeerde Jezus niet duister of cryptisch te zijn; de discipelen zouden Zijn woorden nooit op die manier hebben opgevat. Hij gaf hun een openbaring door te zeggen (als we een moderne herformulering mogen voorstellen): "Herinner je je dat Pesach-lam dat alleen jullie zonden bedekt? Jullie hebben het niet meer nodig. Ik ben het Lam dat jullie zonden volledig wegneemt. Het is niet elk jaar een dier, maar de Zoon van God die slechts één keer en ten bate van allen geofferd zal worden. Ik ben de deur, de weg, de drempel waarop het Nieuwe Verbond zal worden opgericht tussen Mijn Vader en de mensen. Mijn bloed zal eens voor allen vergoten worden, en Mijn lichaam zal eens voor allen gebroken worden, ter vervanging van uw lammeren. Dus, wanneer u wijn of brood ziet, zoals deze hier aan deze tafel, wanneer u denkt aan het Pesach-feest, denk dan aan Mijn bloed dat vergoten wordt, Mijn lichaam dat gebroken wordt voor uw zonde en ter vervanging van het Pesach. Neem nu dit brood en eet het, neem deze wijn en drink het, met dat in gedachten."
Wat een krachtig beeld.
Maar dat was alleen om te wijzen op de meest voor de hand liggende vergelijking. De lam/Lam parallel gaat verder.
VOLGENDE: Verbazingwekkend Profetische Links
Eindnoten
[i] Booker, Dr. Richard, Celebrating Jesus in the Biblical Feasts (Shippensburg, PA: Destiny Image Publishers Inc.; Expanded edition 2016), 36.
[ii] Trumball, Henry Clay, The Threshold Covenant or The Beginning of Religious Rites (New York, NY: Charles Scribner’s Sons, 1896), iii.
[iii] Ibid., 3.
[iv] Ibid., 3–4.
[v] Ibid., 203–204.
[vi] Jeremias, Joachim, Jerusalem in the Time of Jesus (Philadelphia: Fortress Press, 1969), 84.