www.wimjongman.nl
MYSTERIE VAN RAGNAROK EN DE TWEEDE KOMST (DEEL 29): Van "Eindigende kinderjaren" naar "Het Lucifer-effect"
21 augustus 2022 - door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Zoals de meesten weten, zijn er extra ontwikkelingen geweest tijdens de Covid-19 uitbraak, en sommige van deze gebeurtenissen hebben een profetisch tintje, waaronder wat lijkt op een te ver doorgeschoten overheid in de richting van totalitaire onderdrukking van persoonlijke vrijheid, alsmede hints dat we binnenkort te maken kunnen krijgen met een verplicht vaccin. Zoals velen van jullie weten, heb ik meer dan een decennium in boeken, TV optredens, en andere conferentie-presentaties overwogen of wat ik een "Trigger Event" heb genoemd, een wijdverspreide pandemie zou kunnen zijn die door de Antichrist zou kunnen worden gebruikt om het Merkteken van het Beest te implementeren via een slim vaccin. De tijd zal het leren.
Maar een andere ontwikkeling in de recente Amerikaanse geschiedenis is volgens mij ook profetisch, en het betreft het soort chaos op straat dat we vandaag de dag zien (wat ook een teken is van de eindtijd) in combinatie met een groeiende vijandigheid jegens gelovige mensen. In feite hebben verschillende prominente schrijvers onlangs opiniestukken geschreven waarin zij beargumenteren hoe de anarchisten van Soros-Obama die onze grote steden platbranden hun woede spoedig zullen ombuigen van het omverwerpen van standbeelden, waaronder christelijke, en het in brand steken van kerken naar hun werkelijke eindspel: het "opheffen" van het christendom zelf.
Dit is wat ik wil dat jullie overwegen en het onderwerp waarover ik het komende uur wil discussiëren. Het gaat om wat de meeste, zo niet al deze analisten hebben verzuimd te vermelden en het is een van de grootste bedreigingen die ooit zullen worden opgeworpen tegen het authentieke lichaam van Christus - en dat zijn de godsdienstige christenen zelf.
De meeste profetiestudenten begrijpen dat er een tijd komt waarin ware gelovigen zullen worden "onthoofd om het getuigenis van Jezus en om het woord van God, en omdat zij het beest niet aanbidden, noch zijn beeld, noch zijn merkteken ontvangen op hun voorhoofd of in hun hand" (Openb. 20:4).
Toch wordt bij het bespreken van dit eindtijdscenario, en in het bijzonder het onderwerp van strenge vervolging, vaak over het hoofd gezien welke rol linkse of liberale "christenen" vandaag de dag zich toemeet om te spelen tegen het ware lichaam van Christus. Dit zou ongeloofwaardig lijken, ware het niet wat de geïnspireerde teksten zelf vertellen. Jezus voorspelde een tijd waarin "wie u doodt, zal denken dat hij God een dienst bewijst" (Johannes 16:2), en in Mattheüs 24 zei Hij tegen Zijn discipelen:
Dan zullen zij u overleveren om verdrukt te worden, en zullen u doden; en gij zult gehaat worden van alle [groepen van mensen] om Mijns Naams wil.
En dan zullen velen aanstoot nemen, en elkander verraden, en elkander haten.
En vele valse profeten zullen opstaan, en zullen velen misleiden.
En omdat de ongerechtigheid overvloedig zal zijn, zal de liefde van velen verkillen. (Mattheüs 24:9-12)
Elders in de Bijbel wordt dit komende tijdperk van Grote Verdrukking beschreven, als wanneer de Antichrist macht zal hebben "om oorlog te voeren tegen de heiligen, en hen te overwinnen" (Openb. 13:7; zie ook Dan. 7:21). Onmiddellijk na deze verzen volgt de beschrijving van een tweede beest met "twee horens als een lam", dat spreekt "als een draak" (Openb. 13:11). De meeste evangelische geleerden identificeren dit tweede "beest" als de leider van de religieuze instelling van de eindtijd, die onder de controle van Satan zal staan. De uitdrukking "als een lam" geeft aan dat hij zal doen alsof hij het Lam Gods is en de christelijke kerk vertegenwoordigt, terwijl de uitdrukking "spreekt als een draak" de duivelse bron van zijn autoriteit en macht aanduidt. Deze laatste, wereldwijde, superkerkelijke leider zal een moordenaar zijn, niet anders dan de antichrist, en zal ervoor zorgen "dat allen die het beeld van het beest niet willen aanbidden, gedood worden" (Openb. 13:15).
Het boek Openbaring schetst dus hoe de politieke figuur van de Antichrist ultranationale dominantie ontleent aan de religieuze gelovigen van de wereld door de invloed van een kerkelijke leider (ook wel de Valse Profeet genoemd) die niet zal aarzelen om te zwemmen in het bloed van de echte heiligen van God.
In de dagen tussen nu en het moment waarop deze mannen van zonde worden geïdentificeerd, is deze realiteit - dat de kerkgangers van de laatste dagen spoedig zullen geloven dat zij het koninkrijk van God dienen door deel te nemen aan of hun goedkeuring te hechten aan de dood van conservatieve christenen - niet een concept dat alle hedendaagse kerkleden ontgaat. Sommigen zien zelfs nu al een oorlog ontstaan waarin religieuze "christenen" het zullen opnemen tegen de echte leden van het lichaam van Christus. De aartsbisschop van Canterbury, Justin Welby, verklaarde begin 2014 zelfs dat "moderne christenen" binnenkort "'geroepen' zullen zijn om te lijden en zelfs te sterven voor het geloof" in een nieuw tijdperk "van martelaarschap. "[12] Maar een verhelderend document dat niet openbaar zou worden gemaakt en dat is opgesteld door een senior adviseur van Welby's voorganger, beschrijft in detail hoe zo'n tijd van grote vervolging aanstaande is, omdat ware gelovigen volgens de brief ondergronds zullen worden gedreven door liberale christenen en een dissidente vereniging zullen worden, vergelijkbaar met verzetsbewegingen tijdens de Tweede Wereldoorlog. [13] Dr. J. Vernon McGee, één van Amerika's meest geliefde bijbelleraren van de afgelopen eeuw, onderwees hetzelfde en verduidelijkte dat deze ware bijbelgelovigen uiteindelijk "ondergronds" zouden worden gedreven door niemand minder dan de kerkgenootschappen van de laatste tijd.
Een andere van de meest scherpzinnige schrijvers van de twintigste eeuw was dominee en schrijver A.W. Tozer (die gewoonlijk niet geneigd was tot prognosticeren), die eveneens schreef:
Laat me een beetje te ver gaan en profeteren. Ik zie de tijd komen dat alle heilige mannen wier ogen geopend zijn door de Heilige Geest, het wereldse evangelicalisme één voor één zullen verlaten. Het huis [het institutionele christendom] zal verlaten worden en er zal geen man van God, een man in wie de Heilige Geest woont, meer onder hen zijn.[14]
Deze door de Heilige Geest verstoken kerkgangers zullen zich spoedig bij andere "religieuze types" voegen om Antichrist's afvallige religieuze en politieke orde te vormen (verbonden met "Mysterie Babylon" in Openbaring 17) en, hoe ondoorgrondelijk het ook moge klinken, zullen trachten misschien wel de meest flagrante rang onder de Gestapo-leden van de Man van Zonde te formeren in hun honger naar vernietiging van laatst-dags, waarlijk wedergeboren gelovigen.
Onmogelijk, zullen sommigen zeggen? Vertel dat eens aan de treinladingen Joden die verdwenen onder de wreedheid van nazi-Duitsers die vasthielden aan hun protestantse geloof of aan de honderdduizenden mannen, vrouwen en kinderen die sinds de dagen van Christus' kruisiging en het martelaarschap van zijn discipelen zijn gestorven door toedoen van institutionele kerkautoriteiten en heilige tempelleiders. De Europese godsdienstoorlogen (zestiende en zeventiende eeuw) zijn andere voorbeelden van een dergelijke chaos door zeer godsdienstige mensen, evenals de veroveringen door de Moslims (zevende tot negentiende eeuw), de Kruistochten (elfde tot dertiende eeuw), de Spaanse Reconquista (achtste tot vijftiende eeuw), de Ottomaanse oorlogen in Europa (vijftiende tot negentiende eeuw), en de Inquisitie van de Rooms-Katholieke Kerk (twaalfde tot veertiende eeuw).
Maar nu, wat oud was, is weer nieuw, en terwijl een militante geest van het kwaad door de sluier dringt in de richting van een laatste bovennatuurlijk conflict (waarin bloed zal vloeien tot aan het hoofdstel van de paarden), laaien gewelddadige botsingen over geloofszaken weer op over de hele wereld. De wreedheden van de laatste Antichrist en zijn christelijke moordenaars van het einde der tijden zullen spoedig de samengevoegde wreedheden van de vorige oorlogen, die ik zojuist noemde, op kinderspel doen lijken. Wanneer hij zijn vuist opheft en "grote dingen spreekt ... in godslastering tegen God, om Zijn naam te lasteren, en Zijn tabernakel, en hen die in de hemel wonen" (Openb. 13:5-6), aan zijn rechterhand zullen de toegewijde aanbidders staan, die in het laatste boek van de Bijbel levendig worden beschreven als "dronken van het bloed der heiligen en van het bloed der martelaren van Jezus" (Openb. 17:6), terwijl zij dansen en zingen "in de geest" van hun megakerk "woonplaats van demonen en een bewaarplaats van elke boze geest" (Openb. 18:2).
Hoe kon zo'n nachtmerrieachtige werkelijkheid zich ontwikkelen in de moderne tijd en binnen een geavanceerde samenleving? Een deel van het antwoord omvat een unieke, zo niet verontrustende, studie in de menselijke psychologie, herhaaldelijk geverifieerd in universitaire en militaire experimenten, die ik u kort wil laten overwegen.
Stanford en het Lucifer Effect
Misschien onbekend bij sommige luisteraars is een zeer berucht experiment dat meer dan veertig jaar geleden in Amerika plaatsvond. Een groep rekruten deed in 1971 mee aan een onderzoek aan de Stanford Universiteit, waar ze de opdracht kregen de rol te spelen van gevangenen en bewakers in een geïmproviseerde gevangenis in de kelder van de school. Het resultaat van de proef was een onverwachte en bijna onmiddellijke ineenstorting van het normatieve sociale gedrag, dat zo'n verbazingwekkende wreedheid van de kant van de deelnemers liet zien, dat het snel werd stopgezet, wat de organisator en directeur, professor Philip Zimbardo, ertoe bracht een grotere zoektocht te beginnen naar hoe "de meerderheid van ons kan worden verleid tot gedrag dat totaal atypisch is voor wat we denken te zijn."[15] Het programma illustreerde grafisch dat, onder de juiste omstandigheden, een meerderheid van de mensen in staat is tot monsterlijke onmenselijkheid tegen anderen. Het Wikipedia-artikel over het Stanford Gevangenis Experiment legt uit wat er gebeurde en ik wil u een uittreksel voorlezen:
Deelnemers werden gerekruteerd en verteld dat ze zouden deelnemen aan een twee weken durende gevangenis simulatie. Uit de 70 respondenten selecteerden Zimbardo en zijn team de 24 mannen die zij het meest psychologisch stabiel en gezond achtten. Deze deelnemers waren overwegend blank en uit de middenklasse. De groep was opzettelijk geselecteerd om degenen met een criminele achtergrond, psychologische stoornissen of medische problemen uit te sluiten. Ze stemden allemaal in met deelname gedurende een periode van 7-14 dagen en ontvingen 15 dollar per dag.
Het experiment werd uitgevoerd in de kelder van Jordan Hall (het psychologiegebouw van Stanford). Twaalf van de vierentwintig deelnemers kregen de rol van gevangene toebedeeld (negen plus drie plaatsvervangers), terwijl de andere twaalf de rol van bewaker kregen toebedeeld (ook negen plus drie plaatsvervangers). Zimbardo nam de rol van opzichter op zich, en een onderzoeksassistent de rol van cipier. Zimbardo ontwierp het experiment om desoriëntatie, depersonalisatie en deindividualisatie bij de deelnemers teweeg te brengen.
De onderzoekers hielden een oriëntatiesessie voor de bewakers de dag voor het experiment, waarbij ze hen instrueerden de gevangenen geen fysiek letsel toe te brengen. Op de beelden van het onderzoek is Zimbardo te zien, pratend tegen de bewakers: "Je kunt bij de gevangenen gevoelens van verveling opwekken, een gevoel van angst tot op zekere hoogte, je kunt een gevoel van willekeur opwekken dat hun leven totaal gecontroleerd wordt door ons, door het systeem, door jou, door mij, en ze zullen geen privacy hebben... We gaan hun individualiteit op verschillende manieren wegnemen. In het algemeen leidt dit alles tot een gevoel van machteloosheid. Dat wil zeggen, in deze situatie hebben wij alle macht en zij geen."
De onderzoekers voorzagen de bewakers van houten knuppels om hun status vast te stellen, kleding die leek op die van een echte gevangenisbewaker (kaki shirt en broek uit een lokale militaire surplus winkel), en een gespiegelde zonnebril om oogcontact te voorkomen. Gevangenen droegen ongemakkelijke, slecht zittende kleding, slobberige sokken en mutsen en een ketting om een enkel. De bewakers werden geïnstrueerd om de gevangenen bij hun toegewezen nummers te noemen, die op hun uniformen genaaid waren, in plaats van bij hun naam.
De gevangenen werden bij hen thuis gearresteerd en beschuldigd van gewapende overval. De lokale politie van Palo Alto assisteerde Zimbardo bij de arrestaties en voerde volledige boekingsprocedures uit op de gevangenen, inclusief het nemen van vingerafdrukken en politiefoto's. Ze werden van het politiebureau naar de nagebouwde gevangenis gebracht, waar ze gefouilleerd werden en hun nieuwe identiteit kregen.
De kleine nagebouwde gevangeniscellen waren ingericht voor drie gevangenen elk. Er was een kleine ruimte voor de binnenplaats, eenzame opsluiting, en een grotere kamer tegenover de gevangenen voor de bewakers en de directeur. De gevangenen moesten de hele dag en nacht in hun cel blijven tot het einde van het onderzoek. De bewakers werkten in teams van drie gedurende shifts van acht uur. De bewakers hoefden na hun dienst niet op het terrein te blijven.
Na een relatief rustige eerste dag, blokkeerden de gevangenen in cel 1 op de tweede dag hun celdeur met hun bedden en deden hun mutsen af, weigerend naar buiten te komen of de instructies van de bewakers op te volgen. Bewakers van andere diensten boden zich aan om extra uren te werken om te helpen bij het bedwingen van de opstand, en vielen de gevangenen vervolgens aan met brandblussers zonder toezicht van het onderzoekspersoneel. Omdat één van de bewakers vond dat het moeilijk was om met negen celgenoten om te gaan met slechts drie bewakers per dienst, stelde hij voor om psychologische tactieken te gebruiken om hen onder controle te houden. Ze stelden een "voorkeurscel" in, waarin gevangenen die niet bij de oproer betrokken waren, werden behandeld met speciale beloningen, zoals maaltijden van betere kwaliteit. De "bevoorrechte" gevangenen kozen ervoor de maaltijd niet te eten om zo uniform te blijven met hun medegevangenen. Na slechts 36 uur, begon één gevangene zich "gek" te gedragen, zoals Zimbardo beschreef: "#8612 begon toen gek te doen, te schreeuwen, te vloeken, in een woedeaanval te raken die niet meer onder controle leek te zijn. Het duurde een hele tijd voordat we ervan overtuigd raakten dat hij echt leed en dat we hem moesten vrijlaten."
Bewakers dwongen de gevangenen om hun toegewezen nummers te herhalen om het idee te versterken dat dit hun nieuwe identiteit was. Bewakers gebruikten deze telling al snel om de gevangenen te treiteren, met fysieke straffen zoals langdurige oefeningen voor fouten in de telling van de gevangenen. De hygiënische omstandigheden gingen snel achteruit, nog verergerd door de weigering van de bewakers om sommige gevangenen ergens anders te laten urineren of poepen dan in een emmer die in hun cel was geplaatst. Als straf lieten de bewakers de gevangenen de emmer niet legen. Matrassen waren een waardevol artikel in de gevangenis, dus straften de bewakers de gevangenen door hun matrassen te verwijderen, zodat ze op beton moesten slapen. Sommige gevangenen werden gedwongen naakt te zijn als een methode van degradatie. Verscheidene bewakers werden steeds wreder naarmate het experiment vorderde; de experimentatoren meldden dat ongeveer een derde van de bewakers echte sadistische neigingen vertoonde [dingen doen die we hier niet zullen publiceren]. De meeste bewakers waren ontdaan toen het experiment na slechts zes dagen werd beëindigd....
Zimbardo beweerde dat de gevangenen hun rollen hadden geïnternaliseerd, omdat, hoewel sommigen hadden verklaard dat ze "voorwaardelijke vrijlating" zouden accepteren zelfs als dat zou betekenen dat ze hun loon zouden verliezen, ze niet opgaven toen hun voorwaardelijke vrijlating aanvragen allemaal werden afgewezen. Zimbardo beweerde dat ze geen reden hadden om aan het experiment te blijven deelnemen nadat ze alle geldelijke compensatie hadden verloren, maar toch deden ze het, omdat ze de gevangene identiteit hadden geïnternaliseerd.
Gevangene nr. 416, een nieuw toegelaten stand-by gevangene, uitte zijn bezorgdheid over de behandeling van de andere gevangenen. De bewakers reageerden met meer mishandeling. Toen hij weigerde zijn worstjes op te eten en zei dat hij in hongerstaking was, sloten de bewakers hem op in "eenzame opsluiting", een donkere kast: "De bewakers instrueerden de andere gevangenen om herhaaldelijk op de deur te slaan terwijl ze tegen 416 schreeuwden. De bewakers verklaarden dat hij alleen uit de isoleercel zou worden vrijgelaten als de gevangenen hun dekens zouden opgeven en op hun kale matrassen zouden slapen, wat op één na alle gevangenen weigerden te doen.
Zimbardo brak het experiment voortijdig af toen Christina Maslach, een afgestudeerde studente psychologie met wie hij verkering had (en later trouwde), bezwaar maakte tegen de omstandigheden in de gevangenis nadat zij bij het experiment was geïntroduceerd om interviews af te nemen. Zimbardo merkte op dat, van de meer dan vijftig mensen die het experiment hadden geobserveerd, Maslach de enige was die de moraliteit ervan in twijfel trok. Na slechts zes dagen van de geplande duur van twee weken, werd het Stanford-gevangenisexperiment stopgezet.[16]
PROPHECY WATCHERS STELT VRAGEN OVER "TOM HORN'S VERBAZINGWEKKENDE ONDERZOEK - HEEFT HIJ GELIJK OVER HET EINDE!?"
Na het Stanford Gevangenis Experiment wilde Zimbardo zijn onderzoek naar de duistere kant van de menselijke psychologie voortzetten om te ontcijferen onder welke omstandigheden "het" kan worden ontketend. Zijn volgende grote kans kwam meer dan tien jaar geleden, in april 2004, tijdens een zakenreis naar Washington, DC. Toen zag hij het Amerikaanse tv-programma 60 Minutes met beelden uit de Abu Ghraib-gevangenis in Irak van naakte gevangenen die gedwongen werden fellatio te simuleren voor de ogen van spottende Amerikaanse soldaten. Andere gevangenen werden ongekleed op elkaar gelegd; een vrouwelijke soldaat leidde een naakte Irakees rond als een hond, compleet met riem en halsband, en er werden elektrische draden bevestigd aan een gevangene met een capuchon, die balanceerde op een kleine kist. Later werd vernomen dat deze vorm van marteling geseksualiseerd was en voorbeelden omvatte van een mannelijke gevangene die door een bewaker met behulp van een chemische lamp werd gesodomiseerd en een vrouwelijke gevangene die werd verkracht. De Amerikanen waren verbijsterd over de beelden en de informatie, maar Zimbardo had dergelijk sadisme al eerder gezien, jaren eerder aan de Stanford Universiteit, waar zijn studenten medestudenten hadden gedwongen om onder andere sodomie te simuleren. Hoewel Zimbardo's "bewakers" wisten dat hun klasgenoten eigenlijk niets hadden gedaan om de mishandeling te verdienen, schreef hij later: "sommigen... werden getransformeerd in daders van het kwaad," wat illustreert dat "de meesten van ons belangrijke karaktertransformaties kunnen ondergaan wanneer we verstrikt raken in de smeltkroes van sociale krachten."[17]
In januari 2008 publiceerde Random House Zimbardo's indrukwekkende maar huiveringwekkende studie over dit onderwerp in een boek getiteld The Lucifer Effect: Understanding How Good People Turn Evil. Zimbardo, die als psycholoog-deskundige moest getuigen tijdens het proces tegen een van de Abu Ghraib bewakers, ontrafelde daarin wat er in die militaire faciliteit gebeurde, terwijl hij ook reflecteerde op zijn eerdere Stanford experiment om te concluderen dat overal waar de omstandigheden ruimte laten voor wat hij "deindividualisering" noemt, de fundamenten voor de torens van het kwaad worden gelegd en een grens tussen goed en kwaad in bijna elk hart kan worden overschreden.
Interessant is dat Zimbardo parallellen trok tussen zijn bevindingen en het bijbelse verhaal over de val van die eens zo machtige engel genaamd Lucifer:
Volgens verschillende scenario's van vroege Christelijke kerkvaders (uit Cyprus, Armenië, Griekenland en Frankrijk), was Lucifer Gods favoriete engel.... Zijn zonde, en de oorsprong van zijn transformatie in de Duivel, komt voort uit zijn afgunst op de mens en ongehoorzaamheid aan God... Blijkbaar volgde er een kosmische strijd waarin... Lucifer en de gevallen engelen uit de hemel in de hel werden geworpen. Lucifer is getransformeerd in Satan, de Duivel, na zijn val uit de genade .... Dus, "Het Lucifer-effect" vertegenwoordigt deze meest extreme transformatie denkbaar van God's favoriete engel in de Duivel. Mijn werk heeft zich geconcentreerd op kleinere transformaties van het menselijk karakter die niet zo dramatisch zijn als deze, waarbij gewone, zelfs goede mensen slechte daden gaan verrichten, voor een korte tijd of langer, die als "slecht" kunnen worden gekwalificeerd.
Zimbardo beschreef verder hoe, gegeven de juiste situationele omstandigheden, gewone personen kunnen worden getransformeerd van goed naar kwaad en zullen overgaan tot het aangaan van kwaadaardige activiteiten, zelfs tot het punt waarop zij "persoonlijke attributen van moraliteit, medeleven, of gevoel voor rechtvaardigheid en fair play" opzij zetten[19].
Natuurlijk, wat Zimbardo's onderzoek weerspiegelt was al eerder geopenbaard in de Bijbel: "Het [onverloste] hart is bedrieglijk boven alle dingen, en wanhopig verdorven" (Jer. 17:9). Is het, gezien deze feiten over de gevallen menselijke natuur, ver gezocht om je voor te stellen welke rol het Lucifer Effect zal spelen in de aanloop naar en tijdens de heerschappij van de Antichrist en zijn religieuze volgelingen?
VOLGENDE: Het Milgram-experiment over gehoorzaamheid aan gezagsdragers