www.wimjongman.nl
MYSTERIE VAN RAGNAROK EN DE TWEEDE KOMST (DEEL 2): DE GEHEIME DYNAMIEK ACHTER DE JOODSE FEESTEN DIE IN 2025 BEGINNEN
19 Juni, 2022 door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Nu het jaar 2025 snel nadert, zal de mysterieuze connectie tussen de Wederkomst van Jezus Christus en Ragnarok: Humanity’s Last Stand zich snel ontvouwen met een verbazingwekkend belangrijkheid. Het is daarom van groot belang voor de lezers om te begrijpen hoe Jezus de Lentefeesten vervulde bij Zijn eerste komst om het patroon te begrijpen voor Zijn wederkomst en het verband daarmee met de Herfstfeesten van 2025 en wat 3,5 jaar later daarop volgd en de komst van de asteroïde Apophis.
De eerste drie van de zeven grote feesten - Pascha, Ongezuurd brood, en Eerstelingen - vallen in de lente. Met betrekking tot de vraag: "Hoe heeft Jezus deze feesten vervuld?" deze hebben te maken met Zijn Eerste Komst, het werk dat Hij aan het kruis deed.
Pesach
Schriftverwijzingen
- Opgedragen om te doen in: Leviticus 23:4-5 en Exodus 12:1-4; 13:8
- Gesproken over in het Oude Testament: Numeri 9; 28:16-25; 2 Kronieken 35:1-19; Ezra 6:19; Ezechiël 45:21
- Waarover gesproken wordt in het Nieuwe Testament: Mattheüs 26; Marcus 14; Lucas 22; Johannes 6:4; 11; 13; 19; 1 Korintiërs 5:7
Verschijningsdatum
Pesach begint op 14 Nisan op de Hebreeuwse kalender, die ergens in maart of april valt op onze kalender (wij gebruiken tegenwoordig de Gregoriaanse kalender).
De Hebreeën begonnen en eindigden hun dag met een andere timing dan wij, want 6 uur 's avonds, rond zonsondergang, wordt beschouwd als het begin van een nieuwe dag. Dit concept van de dag was gewikkeld rond de fasen van de maan en het licht, en is ons nu zo vreemd dat het moeilijk is om onze hersenen daarin te wikkelen, maar dit is de reden waarom de Nisan dagen niet stevig kunnen worden gekoppeld aan specifieke data in maart of april. (Dit geldt ook voor de volgende feestdata.)
Het verhaal over het lam van het tiende-plaag dat werd geslacht en zijn bloed werd rond de deur aangebracht om 3 uur 's middags op de 14e Nisan. Het daaropvolgende feest vond slechts drie uur later plaats, om 6 uur 's avonds, wat volgens de Hebreeuwse kalender precies aan het begin van een nieuwe dag was, 15 Nisan. (Zie echter de verklaring verderop onder "Verbazingwekkend Profetische Verbindingen" voor de reden waarom er een ander datum- en tijdsysteem lijkt te bestaan voor tenminste enkele Joden in de tijd van Christus).
Praktijk
Pesach herdenkt de bevrijding van de Joden uit de slavernij in Egypte. De Pesach-maaltijd, de Seder (spreek uit als "say-der"; Hebreeuws voor "orde") genoemd, wordt genuttigd door families of gemeenschappen, waarbij meerdere generaties bijeenkomen.
De Haggadah, een oud geschrift dat fungeert als een soort schrift dat gedurende het hele feest met tussenpozen wordt gelezen, is een verzameling lezingen die door schrijvers van de Misjnah en de Talmoed vóór de vijfde eeuw zijn samengesteld, hoewel er moderne vertalingen zijn die hedendaagse (en soms behoorlijk progressieve) omstandigheden bevatten. De Haggadah bevat het hele verhaal van het Exodusverhaal, en ouders of mentoren stoppen vaak midden in een lezing om het ritueel uit te leggen aan hun kinderen en jongeren, zodat het feest soms lang kan duren. Familieleden lezen om beurten, en vaak spreken ze met vuur en nadruk om de gebeurtenis te dramatiseren en "uit te beelden".
De Joodse mondelinge wetten (de Halachah) bevelen dat de taal die tijdens de Haggadah gesproken wordt, een taal is die de aanwezigen kunnen begrijpen, maar bij een meer traditionele Pesach-maaltijd zullen bepaalde familieleden (meestal het gezinshoofd) delen ervan voordragen in het oorspronkelijke Hebreeuws of Aramees, naast de taal van hun naaste verwanten.
Het voedsel dat wordt geserveerd is specifiek en symbolisch voor het zich ontvouwende verhaal. Het lam, dat vlekkeloos moet zijn volgens Exodus 12:5, wordt uitgekozen op de tiende van de maand en wordt vier dagen lang nauwlettend in de gaten gehouden voordat het ritueel wordt gedood voor de Seder. Gedurende deze tijd wordt het dier liefgehad en behandeld als een lid van het gezin - het wordt geknuffeld, geaaid en aanbeden, enz. Voor veel gezinnen, vooral voor de kinderen, maakt dit het doden van het lam moeilijker, maar deze moeilijkheid is zo bedoeld. Alleen door te leren om het lam te geven en zijn kostbare onschuld te zien, kan zijn offer om de zonde te bedekken gevoeld worden, met het bijbehorende schuldgevoel over het feit dat het in de eerste plaats voor ons moest sterven. (Dat profetische element zou zeker op een dieper niveau een rol gaan spelen op de dag van Jezus' offer). In het Exodusverhaal was het dit bloed van het eerste offerlam dat aan de deurpost werd gesmeerd.
Groot verkeerd begrepen oorsprong en betekenis
Pesach, het Hebreeuwse Pesach (uitgesproken als "pay-sahk") - als een feest - werd genoemd naar de avond waarop de huizen van de Israëlieten gespaard bleven van het lot van de tiende plaag van Egypte, wat inhield dat de engel des doods het leven nam van de eerstgeboren mannen in elk huis dat niet bedekt was met het bloed van een volmaakt lam.
Zelfs zo vroeg in onze beschouwing vragen de meeste lezers zich waarschijnlijk af waarom we nog niet gezegd hebben dat Pesach genoemd is naar de nacht dat de engel des doods "over [of rond] de huizen ging met de deurposten die met bloed besprenkeld waren. Dit is verreweg de meest populaire verklaring voor de naam van het feest. Maar het woord pesach bestond al voor zowel het feest als de tiende plaag, en verder teruggaan in de geschiedenis onthult een laag in het onderwerp van het Pascha waar veel Christenen vandaag de dag nog nooit van gehoord hebben. Een diepgravend onderzoek naar de etymologische wortels van het woord in het oud-Hebreeuws onthult schaamteloos dat de definitie als engelen die passeren wordt gehanteerd niet alleen onjuist is, maar dat de ware betekenis veel significanter is!
Etymologische Oorsprong van Pesach en Sap
De term "volksetymologie" (soms "pseudo-etymologie") verwijst naar wanneer een verkeerde woordoorsprong wordt toegekend aan een woord, en meestal is dit omdat het fonetisch (hoewel toevallig) klinkt als wat het beschrijft. Eeuwenlang en ook daarna is de definitie van "engel die voorbijging" van wat oorspronkelijk een Hebreeuws woord van veel grotere ouderdom was, algemeen aanvaard, omdat de uitdrukking "voorbijgaan" letterlijk een persoon of ding beschrijft dat iets overslaat of ontwijkt op het pad naar een bestemming (zoals de engel des doods zou hebben gedaan met de gemarkeerde Israëlitische huizen).
Ter verduidelijking, er was nogal wat misverstand over de betekenis van het woord "wormwood/alsem" in mijn boek De The Wormwood Prophecy dat vorig jaar verscheen als gevolg van volkse etymologie, en een deel van die discussie helpt ons hier:
In het geval van "worm-wood" hebben velen, begrijpelijkerwijs, aangenomen dat dit een samengestelde beschrijving is van de houtachtige textuur van de buitenste schil van de [Artemisia] plantenfamilie, en de historische connectie van het kruid om gebruikt te worden als een remedie tegen intestinale wormen. Hoewel dit volkomen logisch is, zo ver terug als we het kunnen traceren, stamt ons Engelse "wormwood" eigenlijk af van het Duitse wermōd, wat vermouth betekent (een met kruiden verrijkte wijn).
Vlak voor deze uitspraak in dat boek werd ook geïllustreerd dat "'licorice' (een variant van het Franse woord voor 'zoete wortel') in Groot-Brittannië en Ierland werd omgedoopt tot 'zoethout' vanwege de foutieve veronderstelling dat de 'licor'-klank iets te maken had met het maken van 'likeur' uit de wortel." Ironisch genoeg, omdat sommige alcoholen van de zoethoutwortel worden gemaakt, wordt de "klinkt zo" valse verklaring achter de oorsprong van het woord dat ook maar iets met alcohol te maken heeft, in de volksmond nog steeds aanvaard en door vele bronnen als waarheid gemeld. Niettemin is het puur toeval dat de klank voor "zoethoutwortel" in het Frans voor de Britten klonk als een verwijzing naar alcohol, ondanks het feit dat, door een eigenaardig toeval, distilleerderijen er harde likeur van maken.
En laten we nog maar niet beginnen over de hele "o-bel-isk"-afbraak die aan de orde kwam in Unearthing the Lost World of the Cloudeaters. De manier waarop we aan "obelisk" komen, wat letterlijk "de schacht van Baäl" betekent, en de rol die dat speelt in verband met het Washington Monument is een te lang verhaal om hier in te gaan, en we hebben geen afleiding nodig van het Pesach-spoor waar we ons op bevinden. We moeten alleen herhalen dat mensen, tijdens de vroegste vorming van talen, klanken toekenden aan wat ze zagen in hun eigen plaats, tijd, religie, cultuur en politiek klimaat. Pas nadat die klanken door andere talen zijn opgepikt en er veronderstellingen zijn gemaakt, verliezen we de geschiedenis achter de namen van die klanken, en daarmee hun verhaal.
Daarom is etymologie zo belangrijk, omdat we vaak niet het volledige plaatje kunnen zien zonder terug te gaan naar het begin, en dat is nog nooit zo geweest als met de naamgeving van het Pesach! Het missen van de diepere betekenis van pesach is als het proberen te waarderen van een wazige Mona Lisa, of als het draaien naar Psalm 23:4 en lezen: "Ja, al loop ik door het dal van de schaduw van onbehagen in de marge." Er is gewoon een opvallend ontbrekend element aan een ding dat was ontworpen om een serieuze stempel te pakken.
IS NASA DEEL VAN EEN DOOFPOT AFFAIRE MET CATASTROFALE GEVOLGEN?! NIEUWE "RAGNAROK" VERTELT ALLES!
Het idee dat de samenstelling "pass-over/pesach" de daad beschrijft van de engel des doods die de met bloed aan (of rond) de deurpost gemarkeerde huizen overslaat en wat suggereert dat het gelijknamige feest die gebeurtenis herdenkt, is zeker poëtisch, maar veel daarvan is uiteindelijk volkse etymologie. Het werkt door toeval. (Eigenlijk is het misschien geen toeval. Het zou kunnen dat God, in Zijn oneindige, transcendente ontwerp, het al die tijd gepland heeft om zowel de ware, oorspronkelijke betekenis ervan aan te duiden als te beschrijven wat er die nacht in Egypte gebeurde. Het zou niet verwonderlijk zijn als Hij zo bedachtzaam manoeuvreerde hoe deze termen door de geschiedenis zouden heen sijpelen).
Maar wacht eens even. Zegt Exodus 12:13 niet specifiek "Ik [God] zal u voorbijgaan"?
Nou, ja, in het Engels staat dat er. In het Hebreeuws staat er eenvoudig ra'ah dam pesach negeph, wat in zijn meest elementaire vorm vertaald kan worden met "zie bloed pesach plaag," of, "wanneer ik het bloed zie, zal ik [God] jullie pesach geven [van of tijdens] de plaag." We moeten dus eerst begrijpen wat pesach betekent, voordat we kunnen weten wat Hij op dit moment met ons of voor ons doet.
Wat velen vandaag niet weten is dat de drempel van iemands huis als altaar diende in vele oude godsdiensten in de dagen voordat er eredienststructuren beschikbaar waren, dus het was daar, op deze deuraltaren, waar vaak offers werden gebracht. Het ritueel, dat "drempelverbond" werd genoemd, markeerde de deuropening van een familie met een tweeledig doel. Ten eerste diende het als uitnodiging van de bewoners aan God of de goden om de woning binnen te komen en daar met hen te leven. De vroegste beschavingen van de mensheid, waaronder die van de Sumeriërs en de Assyriërs, hielden zich bezig met uitgebreide ceremonies bij de ingang en bij de boog, waarmee getracht werd "goede voortekenen" te verkrijgen door middel van belangrijke imitatieve magie. Kolossale stenen wezens hielden de wacht bij de poorten en paleisingangen om ongewenste krachten te beletten door de portalen te komen, terwijl deze zelfde wachters vaak vergezeld werden door gebeeldhouwde gevleugelde geesten die magische apparaten en/of andere betoverde beeldjes vasthielden die onder de drempels verborgen waren. Ten tweede was het "drempelverbond" een manier voor een godheid om de wacht te houden en de mensen binnen te beschermen. Een dier, zoals een lam, geit, duif, duif, os of kalf, werd gedood en het bloed werd gemorst op de drempel van het huis als een offer aan de godheid. Als zodanig zou het nodig zijn om over het bloed en in het huis te springen, of erover te stappen, omdat het lopen over het heilige, verbondsofferbloed oneerbiedigheid toonde en het verbond dat met die godheid was gesloten, ophief.
Laten we eens een minuutje kijken naar een ander element van ondersteuning voor deze leidraad. Herinner je je het "bekken" (soms als alternatief "bason" in de KJV) genoemd in Exodus 12:21-22, waarin de Israëlieten werden geïnstrueerd om hun hysoptakken te dopen voor het aanbrengen van het bloed aan de deurpost (bovendorpel)? Het blijkt dat het Hebreeuwse woord dat hier vertaald wordt met "bekken" sap is, en hoewel het een komvormig voorwerp kan beschrijven, is dat niet waar het in dit geval over gaat, volgens sommige geleerden die de vroegste etymologische oorsprong hebben bestudeerd. De vertalers van de KJV gingen er waarschijnlijk van uit, vooral als ze niet bekend waren met het drempel-verbondsritueel van het Oosten, dat God en Mozes bedoelden dat de Israëlieten een lam doodden en het bloed opvingen in een schaal, om het vervolgens aan te brengen aan de deurposten. Gezien de associatie van het Hebreeuwse woord met verschillende vaten van edelmetaal elders in het Oude Testament (bijvoorbeeld in 1 Koningen 7:50 en 2 Koningen 12:13), is deze veronderstelling niet ongehoord.
Echter, vóór de jongere boeken zoals de Koningen, vertaalt het Hebreeuwse sap in Richteren (cf. 19:27) zich rechtstreeks naar "drempel". Omdat Exodus een van de oudste geschreven boeken is, zou de "drempel" vertaling van sap nauwkeuriger zijn (en zou zeker passen in de beschrijving van de drempel-verbonden van het Oosten, die we zo dadelijk uitvoeriger zullen bespreken). In The Anchor Yale Bible Dictionary lezen we dat het zelfstandig naamwoord "sap ... behoort tot de architectonische woordenschat van het oude Israël en een essentieel onderdeel van een ingang aanduidt, of het nu een poort of een deuropening is. In de Hebreeuwse Bijbel is dat onderdeel altijd de drempel, met als enige uitzondering Ezechiël 40:6-7, waar een poortkamer kan worden aangeduid."[i] Dus, in plaats van bloed te verzamelen in een schaal en het te verspreiden met een tak, wordt er in Exodus 12:21-22 hoogstwaarschijnlijk gesproken over het slachten van een dier op de drempel en het bloed dat vrijelijk over het looppad vloeit. Van daaruit doopte de Israëliet de hysoptak in het gemorste bloed en verspreidde het op en over de twee zijposten en de bovendorpel.
DE TERUGKEER VAN CHAOS! IS HET ALSEM, EEN GEESTELIJK WEZEN, EEN ASTEROÏDE... OF?
Zeker, in de loop van de tijd is sap in de context van het Pascha "kom" of "schaal" gaan betekenen, en dat is sindsdien de veronderstelde interpretatie geweest, wat de reden is waarom Joden al duizenden jaren het bloed in een schaal verzamelen. Vergeet echter niet dat er negenendertig jaar verstreek tussen het eerste en het tweede Pascha-offer. Veel mensen missen dat detail. Het eerste lam werd, zoals we zo dadelijk in meer detail zullen laten zien, direct op de drempel van Hebreeuwse huizen geofferd. Volgens Logos Bible Software's bijbelse tijdlijnen, evenals Tyndale's meesterlijke Complete Book of When & Where in the Bible and Throughout History, was dit in het jaar 1446 v. Chr.[ii] De volgende veertig jaar werden doorgebracht in de woestijn met manna. Daarna vierden de Joden, volgens dezelfde bronnen, hun eerste Pesach in Kanaän in 1405 v.Chr. (cf. Jozua 5:10-12).[iii] Tegen die tijd hadden de Joden het Shema Yisrael ("Hoor, o Israël") gebed rechtstreeks uit de Mozaïsche Wet, zoals gedocumenteerd in Deuteronomium (6:4-9; 11:13-21), dat de Joden eraan herinnerde dat: 1) God is Eén, en 2) Hij zal afgoderij niet tolereren. Twee keer in dit gebed - één keer aan het begin en één keer aan het eind - draagt God de Joden op om deze belangrijke herinneringen te schrijven "op de posten van uw huis en op uw poorten [6:9].... En gij zult ze schrijven op de deurposten van uw huis en op uw poorten [11:20]." (Even terzijde voor wie nieuwsgierig is: Deze reeks passages gebiedt ook dat Zijn woorden bewaard worden als een band op de hand en een voorhangsel [sieraad dat aan het voorhoofd hangt] tussen de ogen, waar de Joodse "phylactery" of "tefillin" vandaan komt, dat zijn die lange zwarte riemen van leer met een klein doosje op de hand of het voorhoofd, die Joodse volwassen mannen dragen tijdens gebedstijden. De kleine doosjes bevatten het Shema Yisrael).
Het verbond tussen God en de Israëlieten hoefde dus niet langer het bloed van het lam op de drempel te bevatten, en wel om twee redenen: 1) Het drempelverbond was al tot stand gekomen, God was al binnen hun huizen om hen te beschermen, en er zou geen engel des doods meer zijn; 2) De markeringen op de deur zouden nu permanent zijn, het hele jaar door herinneringen aan het verbond door het gebed van Shema Yisrael. Het drempelverbond werd overbodig toen twee generaties Israëlieten later het Pascha hervatten. Nu, met een ander soort altaar en een ander merkteken op de deurpost, zou sap evolueren van de definitie van "waar het lam geslacht werd" naar de beschrijving van "een instrument dat gebruikt werd bij het slachten". Het is slechts onze eigen etymologische theorie voor hoe "drempel" "kom" werd, maar het klopt allemaal (inclusief de locatie van zowel de drempel als de kom onder de nek van het lam), en wij auteurs vinden het waarschijnlijker in de natuurlijke evolutie van een woord dan om aan te nemen dat oude bevolkingsgroepen deze anders volledig ongerelateerde woorden toevallig homoniem zouden maken.
VOLGENDE: TERUG NAAR PESACH
Eindnoten
[i] Meyers, C., in D. N. Freedman (Ed.), The Anchor Yale Bible Dictionary: Vol. 6 (New York, NY: Doubleday, 1992), 544.
[ii] Rusten, Sharon, with E. Michael, The Complete Book of When & Where in the Bible and Throughout History (Wheaton, IL: Tyndale House Publishers, Inc., 2005), 8; “Timeline” tool, found by searching “Passover,” Logos Bible Software, accessed from personal commercial database on April 10, 2020.
[iii] Ibid.