MYSTERIE VAN RAGNAROK EN DE TWEEDE KOMST (DEEL 19): Wat volgt er op de Derde Bazuin wanneer "een grote ster" uit de hemel valt?

28 juli 2022 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31

Nog een belangrijke observatie over Openbaring 8, het hoofdstuk dat de beroemde Wormwood/Alsem-profetie bevat. Dit is het oordeel dat gepaard gaat met het blazen van de derde bazuin, wanneer "een grote ster" uit de hemel valt, "brandend als een fakkel."[i] Het oordeel dat daaraan voorafgaat, nadat de tweede engel zijn bazuin heeft geblazen, is net zo onheilspellend:

Het is algemeen bekend dat sterren in de Bijbel vaak engelen voorstellen. Maar bergen, en in het bijzonder brandende bergen, duiden in het oude Joodse denken ook op bovennatuurlijke wezens.

Eerder vermeldden wij dat de tempel van Enlil, de oppergod van Mesopotamië vóór de opkomst van Babylon en Marduk, de E-kur werd genoemd, of "Berghuis". Een van de hoofdtitels van de god was "Grote Berg."[ii] Derek Gilbert toonde in hoofdstuk 8 van zijn boek Bad Moon Rising aan dat Enlil in de hele oude wereld werd geïdentificeerd als de godheid die de koning was van de tweede generatie goden, die het koningschap erfde (of overnam) van de hemelgod voordat hij het uiteindelijk overdroeg (of kwijtraakte) aan een stormgod.

Om het eenvoudig te houden, zagen de generaties er als volgt uit:

-	Babylon	Syrië	Hettieten/ Hurrians	Kanaän	Grieken/ Rome
Generatie 1 Hemel-god	Anu	Anu	Anu	Ilib	Ouranos/ Caelus
Generatie 2 Graan(?)-god	Enlil	Dagan	Kumarbi	El	Kronos/ Saturn
Generatie 3 Storm-god	Marduk	Hadad (Baäl)	Tarbunt/ Teshub	Hadad (Baäl)	Zeus/ Jupiter

Zoals eerder opgemerkt, was de "Grote Berg" Enlil dezelfde entiteit die elders bekend staat als El, Dagan (Dagon voor de Filistijnen), Kronos, en Saturnus. Deze entiteit is in al zijn incarnaties verbonden met zowel de bergen als de onderwereld. In feite betekent het woord kur in het Soemerisch zowel "berg" als "onderwereld", hetgeen betekent dat het "Berghuis" van Enlil de dubbele betekenis draagt van "Onderwereldhuis".

Elders geloofden de Amorieten van West Mesopotamië dat Enlil's alter ego, El, op de berg Hermon verbleef. De Hurrische incarnatie, Kumarbi, schiep een reusachtig stenen monster, Ullikummi (in wezen een berg met gevoel), om de strijd aan te binden met de storm-god, Teshub. Een van Dagans bijnamen langs de Eufraat in Syrië, waar hij als oppergod werd vereerd, was bēl pagrê-"heer van het lijk," of "heer van de begrafenisoffers."[iii] En u bent waarschijnlijk bekend met het verhaal van de opstand van Zeus/Jupiter en de Olympiërs tegen de Titanen, geleid door Kronos/Saturnus, en diens gevangenneming in de Tartarus nadat hij de oorlog had verloren.

Het verband tussen Enlil/El/Dagan/Kronos en de afgrond is een van de redenen waarom we de Titanen uit de Griekse mythologie, waarvan Kronos de koning was, verbinden met de "zonen van God" uit Genesis 6 en de Wachters uit het Boek van Henoch. Petrus beschreef de straf van de engelen die zondigden, verwijzend naar de gebeurtenis in Genesis 6, specifiek als tartaróo-literaal, "neergeworpen in de Tartarus."[iv] Het is belangrijk op te merken dat tartaróo slechts één keer in de Bijbel wordt gebruikt, en het is niet verwisselbaar met Hades (hel). Tartarus - de afgrond - was een aparte plaats, "even ver onder de Hades als de hemel boven de aarde."[v]

Petrus wist dit. In zijn tijd waren de Joden van Judea al drie en een halve eeuw onder Griekse en Romeinse controle, en blootgesteld aan hun godsdienst. Er is ruimschoots bewijs in de Septuagint, het Griekse Oude Testament dat meer dan tweehonderd jaar voor de geboorte van Jezus door Joodse geleerden werd vertaald, dat religieuze Joden heel goed het verband begrepen tussen de Titanen, de Wachters, en de Nephilim.[vi] En daarbij, Petrus schreef onder invloed van de Heilige Geest.

Dit alles - Griekse verhalen over de monsterlijke Titanen van weleer en de brandende bergen uit de Openbaring - kan zijn oorsprong hebben in oudere verhalen die bewaard zijn gebleven in het Boek van Henoch. Tijdens zijn reizen met de aartsengel Uriel als zijn gids, ziet Henoch "pilaren van vuur neerdalen," waarvan hem wordt verteld dat het "engelen zijn die zich vermengen met de vrouwen."[vii] Van daaruit genomen:

Ik reisde naar waar het chaotisch was. En daar zag ik iets verschrikkelijks; ik zag noch hemel boven, noch stevig gefundeerde aarde, maar een chaotische en verschrikkelijke plaats. En daar zag ik zeven van de sterren des hemels, samengebonden en daarin geworpen, als grote bergen, en brandend in vuur. Toen zei ik: "Om welke reden zijn zij gebonden, en om welke reden zijn zij hierheen geworpen?" Toen zei Uriël tegen mij, een van de heilige engelen die bij mij was, en hij was hun leider, hij zei tegen mij: "Henoch, waarom vraag je dit, en waarom ben je begerig naar de waarheid? Dit zijn de sterren van de hemel die het bevel van de Heer hebben overtreden; zij zijn hier gebonden totdat tienduizend jaar zijn vervuld - de tijd van hun zonden."[viii] (1 Henoch 21:1-5; adruk toegevoegd)

In de bovenstaande passage verwijzen de zeven "sterren van de hemel" naar engelen, net zoals ze dat vaak doen in het Oude Testament. En, net als de Sumerische oppergod Enlil, worden zij ook beschreven als "grote bergen". Andere verzen die verwijzen naar engelen als brandende bergen worden gevonden in Henoch 18:13 en 24:1.

Gezien ons moderne begrip van het begrip hel en straf, kan het ons vergeven worden te denken dat het branden deel uitmaakt van hun straf. Maar dat is niet zo. De engelen die in 1 Henoch overtraden werden gebonden, en dat lijkt de voornaamste last van hun vonnis te zijn. De bergen staan in lichterlaaie, gewoon omdat dat hun aard is.

Het grondwoord achter "serafijnen", saraf, is afgeleid van een Hebreeuws werkwoord dat "verbranden" betekent.[ix] Vandaar dat "serafijnen" ruwweg vertaald kunnen worden als "brandende". En dat verduidelijkt een gedeelte van de Schrift uit Ezechiël:

Sommige bijbelgeleerden speculeren dat deze verzen het bewijs zijn van de vernietiging van een planeet die eens de baan bezette van de rotsen die tussen Mars en Jupiter in de asteroïdengordel zweven, misschien tijdens een engelachtige opstand vóór de schepping van Adam. Sta ons toe een andere verklaring voor te stellen.

De serafijnen van Jesaja 6 dienen als bewakers van de troon van God, net als de "beschermengel" van Ezechiël 28 (en de cherubijnen beschreven in Ezechiël hoofdstuk 1 en 10). De cherubs en serafijnen zouden dus wel eens dezelfde soort engel kunnen zijn. Ezechiël schreef zelfs dat de cherubs in zijn visioen "schitterden als gepolijst brons" (of "koper"), en "hun aanblik was als brandende kolen van vuur, als de aanblik van fakkels die heen en weer bewogen tussen de levende wezens. En het vuur was helder, en uit het vuur kwam bliksem."[x]

Het is veilig om te zeggen dat "brandende" een eerlijke beschrijving is van deze entiteiten.

We weten uit Mesopotamische teksten dat de titel "Grote Berg" verwees naar een van de meest prominente goden van de oude wereld, Enlil. Beide termen - "brandende" en "berg" - werden gebruikt om engelen te beschrijven in Henoch. En wat zijn brandende bergen anders dan "stenen van vuur", de uitdrukking die in Ezechiël 28 wordt gebruikt?

Dit suggereert een alternatieve interpretatie van de bazuin-oordelen van Openbaring 8: Misschien zijn dit, wat lijkt op profetieën van natuurrampen - vernietigend weer, sterren en brandende bergen die uit de hemel vallen, de zon en de maan verduisterd aan de hemel - in werkelijkheid de gevolgen van engelachtige wezens die naar de aarde zijn gezonden om Gods oordeel uit te voeren over een onbekeerlijke wereld.

In feite suggereren wij dat alle zeven van de bazuin-oordelen kunnen verwijzen naar zowel asteroïden als begeleidende bovennatuurlijke entiteiten. We zullen ze kort samenvatten:

De eerste bazuin (Openbaring 8:7). Hagel en vuur volgen op het klinken van de eerste bazuin, een echo van de plaag tegen Egypte beschreven in Exodus 9:22-25. Wat Mozes geweten zou hebben, en we nemen aan dat Johannes dit ook geweten zou hebben, is dat "hagel" en "vuur" in de oude wereld bekende godheden waren, die door de psalmist Asaf specifiek worden beschreven als engelachtige wezens:

"Hagel" was Barad, een god bekend uit de Noord-Syrische stad Ebla zo'n duizend jaar voor de Exodus, wiens naam ruwweg vertaald kan worden als "(grote) kou"[xi]. Het Hebreeuwse woord vertaald als "bliksemschichten" is nog interessanter: reshephim is afgeleid van de naam van een bekende godheid uit het Nabije Oosten, Resheph, die een lange en prominente carrière heeft gehad onder heidense pantheons.

KIJK NAAR DEEL VIER IN DE RAGNAROK TELEVISIESPECIAL: DR. THOMAS HORN GEEFT DE MEEST VOLLEDIGE DETAILS TOT NU TOE VAN ZIJN EINDTIJD-VISIOEN VAN VERNIETIGING MET BETREKKING TOT DE ASTEROÏDE APOPHIS!

Resheph was een plaag-god die aanbeden werd in West Mesopotamië, de Levant, en Egypte tenminste al in het midden van het derde millennium voor Christus. Hij werd afgebeeld als een boogschutter die ziekten kon verspreiden met zijn pijlen, hetgeen de occasionele verbanden tussen Resheph en bliksem in het Oude Testament zou kunnen verklaren.[xii] (Of, dit zou een andere beschrijving kunnen zijn voor engelen die verschijnen als "brandende"). Het gebruik van de meervoudsvorm van zijn naam suggereert dat reshephim een klasse van bovennatuurlijk wezens was, misschien een type van strijder-engel. Dit concept was blijkbaar bekend bij de heidense buren van het oude Israël; in Sidon, een stad aan de Phoenicische kust, vermeldt een inscriptie uit de vijfde eeuw v.Chr. dat een hele wijk van de stad "land van de Reshephs" werd genoemd.[xiii] Het lijkt er dus op dat de reshefim met Barad werden meegestuurd als een "gezelschap van vernietigende engelen", die bliksem en hagel gebruikten om Gods oordeel over Egypte uit te voeren. En het zal opnieuw gebeuren op een wereldwijde schaal wanneer de eerste bazuin klinkt.

De tweede bazuin (Openbaring 8:8-9). Een "grote berg, brandend van vuur" wordt in de zee geworpen, waardoor een derde van de schepen en een derde van het leven in de zee wordt vernietigd. Zoals je uit het bovenstaande zou kunnen raden, zou dit wel eens een verwijzing kunnen zijn naar een machtige engel die verbonden is met een meteoriet of asteroïde. Meer bewijs voor deze theorie komt uit een visioen dat gegeven werd aan de profeet Zacharia:

Toen zeide hij tot mij: Dit is het woord des Heren tot Zerubbabel: Niet door macht, noch door kracht, maar door mijn Geest, zegt de Here der heerscharen. Wie zijt gij, o grote berg? Voor Zerubbabel zult gij een vlakte worden. En hij zal de bovenste steen naar voren brengen onder een geroep van 'Genade, genade voor hem! (Zacharia 4:6-7; nadruk toegevoegd)

Zacharia's visioen vond plaats rond 520 v.Chr.[xiv] Op dat moment in de geschiedenis was de "Grote Berg" Enlil in het Mesopotamische pantheon overschaduwd door Marduk vanwege de opkomst van het Babylonische koninkrijk van Nebukadnezar. Enlil was echter minstens tweeduizend jaar lang koning der goden geweest, en hij werd tot in de christelijke jaartelling door de Romeinen en Feniciërs vereerd als Saturnus en Baal-Hammon. (Merk op dat het grote winterfeest in Rome Saturnalia was en niet Jupiteralia, hoewel Jupiter koning was van het Romeinse pantheon).

In tegenstelling tot veel bijbelcommentaren die Zacharia's visioen interpreteren als een symbool van het overwinnen van grote obstakels, geloven wij dat het een boodschap was gericht aan een oude entiteit die de opstand van de Wachters bij de berg Hermon leidde.

Nu, de brandende berg van het tweede bazuin-oordeel is waarschijnlijk niet dezelfde entiteit. Petrus en Judas schreven dat de opstandige engelen van Genesis 6 geketend zijn in de duisternis tot het oordeel.[xv] Zacharia's visioen voegt alleen maar gewicht toe aan het getuigenis van Henoch, die engelen zag als "brandende bergen" in de onderwereld, en de verwijzingen naar de "stenen van vuur" op de berg van God, Eden, in Ezechiël 28.

Wie het ook is, de brandende berg van Openbaring 8:8-9 is verbonden met een vernietigende engel van grote macht, en hij zal een ongekende vernietiging brengen aan hen die op de zee zijn en die zich daarin bevinden.

De derde bazuin (Openbaring 8:10-11). Hier hoeft niet veel gezegd te worden, omdat Alsem de focus van onze studie is. Het volstaat te zeggen dat, hoewel de "grote ster" met de naam Alsem een fysiek object uit de ruimte kan zijn, het bewijs net zo sterk is dat dit een andere bovennatuurlijke entiteit kan dragen die belast is met het uitvoeren van Gods oordeel - misschien door het manipuleren van de asteroïde die de baan van de aarde kruist op 13 april 2029.

Een andere ster uit de hemel arriveert wanneer de vijfde bazuin klinkt, en die ster is ontegenzeggelijk een engel. Alsem kan er ook een zijn.

De vierde bazuin (Openbaring 8:12). Een derde van de zon, maan en sterren wordt "getroffen" of "geslagen", zodat "een derde van hun licht verduisterd wordt". Van alle zeven bazuinoordelen is dit oordeel het minst duidelijk verbonden met het engelenrijk. Toch is er Schriftuurlijk bewijs om dit idee te ondersteunen.

Vroeg in Israëls geschiedenis, gaf God Mozes deze waarschuwing:

De zon, maan en sterren zijn millennia lang als goden vereerd. Het was gebruikelijk bij Israëls heidense buren. God waarschuwde de Israëlieten om niet in dat bedrog te trappen. In onze moderne wereld zouden we kunnen aannemen dat Gods waarschuwing was omdat die lichten aan de hemel denkbeeldige goden waren, maar Gods boodschap aan Mozes was om de entiteiten die werden aanbeden als de zon, maan en sterren te vermijden, omdat zij aan de volken waren toegewezen als hun goden.

Bovendien, als de entiteiten die zich voordeden als de goden van de zon, maan en sterren denkbeeldig waren, wat moeten we dan maken van deze profetie uit Jesaja?

Het is moeilijk voor te stellen hoe de zon, de maan en de sterren letterlijk "in verwarring gebracht", "beschaamd" en als "gevangenen in een kuil gehouden" kunnen worden, laat staan gestraft. Nee, deze profetie gaat over de entiteiten die aanbidding inspireerden en aanvaardden door zich aan de oude wereld voor te doen als de goden van de zon, de maan en de sterren. Vergeet niet, dat in Openbaring 12:4, Satan een derde van de "sterren van de hemel" met zich meeneemt wanneer hij afdaalt naar de aarde. Bijbelgeleerden zijn het er algemeen over eens dat deze sterren engelen zijn. Als zij niet hetzelfde derde deel zijn die wordt voorspeld in Openbaring 8:12, dan ondersteunen de verzen tenminste het idee dat Johannes' visioen van de vierde bazuin over het geestenrijk ging en niet over een astronomische rampspoed.

IS NASA ONDERDEEL VAN EEN DOOFPOT MET CATASTROFALE "PROFETISCHE" IMPLICATIES?! BEKIJK DELEN 1-3 HIERONDER!

De vijfde bazuin (Openbaring 9:1-11). Dit is een van de meer intrigerende gedeelten van het Boek Openbaring. "Een uit de hemel gevallen ster ontsluit de afgrond en laat een horde sprinkhaanachtige wezens los, die vijf maanden de tijd krijgen om hen te kwellen die niet door God verzegeld zijn. Waarom vijf maanden? Het is geen toeval; het komt overeen met de honderdvijftig dagen (vijf dertig-dagen maanden op de maankalender) dat Noach en zijn familie aan boord van de ark waren voordat hij tot rust kwam in het gebergte van Ararat.[xvi]

Volgens ons bevestigt dit dat de angstaanjagende sprinkhaan-dingen die uit de afgrond zwermen, geen symbolen zijn die door mensen gemaakte voorwerpen voorstellen, zoals moderne gevechtshelikopters, maar bovennatuurlijke wezens - in het bijzonder de Wachters van Genesis 6 (d.w.z. de Titanen van de Griekse mythe), die machteloos waren om hun kinderen, de reusachtige Nephilim, te redden, toen zij werden vernietigd gedurende de vijf maanden dat de zondvloed de aarde bedekte. De vijf maanden die de Wachters krijgen om de mensheid te kwellen in de eindtijd is een beetje vergelding voor de mensenkinderen - maar alleen voor hen zonder het zegel van God op hun voorhoofd.

Een diepgaande studie van dit gedeelte valt buiten het bestek van dit hoofdstuk en dit boek, maar het is veilig om te zeggen dat de ster die uit de hemel valt, de sprinkhanen, en Abaddon/Apollyon, de koning over hen die in de afgrond zijn, bovennatuurlijke wezens zijn.

De zesde bazuin (Openbaring 9:13-21). Na het blazen op zijn bazuin krijgt de zesde engel het bevel om de vier engelen die in de Eufraat vastzitten vrij te laten, die op hun beurt een leger van tweehonderd miljoen aanvoeren dat een derde van de mensheid doodt. Nogmaals, een diepgaande studie van dit gedeelte valt buiten het bestek van dit boek; of de ruiters van de profetie een letterlijke cavalerie zijn, Johannes' beste poging om moderne wapens te beschrijven, of engelachtige krijgers is hier niet van belang. Het punt is dat deze bazuin, net als de vorige vijf, bovennatuurlijke agenten oproept om Gods wil uit te voeren.

De zevende bazuin (Openbaring 11:15). Deze brengt een reeks gebeurtenissen op gang die culmineert in de komst van de Antichrist, het Beest dat uit de zee tevoorschijn komt in Openbaring 13:1. Hoewel christelijke theologen al bijna tweeduizend jaar speculeren over de identiteit van deze figuur, zijn we nog steeds op zoek naar een eensluidende kandidaat. Velen in de kerk van de eerste eeuw geloofden dat hij Nero was, niet alleen omdat hij een boosaardig heerser was geweest die de kerk had vervolgd, maar ook vanwege een populair gerucht dat de keizer in 68 na Christus niet werkelijk was gestorven. Volgens de legende van Nero Redivivus zou de in ongenade gevallen heerser zijn dood in scène hebben gezet en naar het oosten zijn gevlucht, naar de vijand van Rome, Parthië, van waaruit hij een machtig leger zou aanvoeren om zijn troon te heroveren. Hoe vreemd het vandaag ook klinkt, dit geloof bleef bestaan tot in de vijfde eeuw![xvii]

Focussen op een menselijke kandidaat mist het punt. Johannes' beschrijving van een zevenkoppig monster dat uit de zee tevoorschijn komt, en dat in de Bijbel vaak de afgrond en/of de chaos voorstelt, is een symbool dat bekend zou zijn geweest bij bijna elke religieuze persoon in de oude wereld, ongeacht zijn geloof. Verhalen over monsters of draken uit de zee, sommige met zeven koppen, waren gebruikelijk in het oude Nabije Oosten, en ze zijn gedocumenteerd tot in het midden van het derde millennium v. Chr. (En Apophis was een van de chaosmonsters van de antieke wereld). Een grondige studie van dit onderwerp valt, nogmaals, buiten het bestek van dit hoofdstuk en boek, maar het illustreert wel dat alle zeven van de bazuinoordelen verbonden zijn met bovennatuurlijke spelers.

******************

Het onderscheiden van de toekomst vereist het begrijpen van het verleden. Studies over eindtijd profetie leggen vaak ons moderne wereldbeeld op aan teksten die tussen de twee- en drieduizend jaar geleden werden geschreven, wat interpretaties oplevert die betekenisloos zouden zijn geweest voor hen die leefden in de dagen van de profeten.

De timing van de komst van de asteroïde Apophis maakt het een sterke kandidaat om de Alsem profetie te vervullen. 13 april 2029 valt samen met de datum op de Hebreeuwse kalender die de verjaardag markeert van de verwoesting van Jericho, de eerste verovering van de Israëlieten toen zij het Beloofde Land binnentrokken. Drie en een half jaar eerder, 13 oktober 2025, is het 21 Tisjri, de laatste dag van het jaarlijkse Loofhuttenfeest, de viering van Gods overwinning op de opstandige goden der volkeren. Een paar dagen eerder, 17 Tisjri, is de verjaardag van de val van Babylon, die een voorbode is van de vernietiging van Mysterie Babylon, de eindtijdkerk van de Antichrist, tijdens de zevenjarige periode die gewoonlijk de Grote Verdrukking wordt genoemd.

Veel van de profetieën in Openbaring, in het bijzonder de zeven bazuin-oordelen, impliceren de actieve deelname van bovennatuurlijke wezens - engelen, duivels, demonen, en dingen die niet gemakkelijk passen in de categorieën die ons in de kerk zijn geleerd. Toch zijn er bewijzen, en deze dingen waren welbekend bij de profeten en apostelen. Het is dus mogelijk dat de tweede en derde bazuin - de "brandende berg" en de grote ster "laaiend als een fakkel" die vernietiging brengen aan de wateren van de wereld - oordelen zijn die worden uitgevoerd door machtige engelen die reizen met of op calamiteiten die uit de hemel zullen vallen.

Hebben we gelijk dat de asteroïde van Openbaring 8 de aarde zal treffen in 2029? Zal een pre-Verdrukking Opname 3,5 jaar eerder plaatsvinden, tijdens het profetische Loofhuttenfeest? Of een paar dagen eerder, tijdens het profetische Bazuinenfeest (waarbij de Gemeente wordt geplaatst bij het bruiloftsmaal van het Lam in de hemel voor het echte Bazuinenfeest dat zich verzamelt rond het "Huis" van God, zoals werd weerspiegeld in het Oude Testament)? De tijd zal het leren. In ieder geval is onze afspraak met Apophis een dringende herinnering dat wij, de Gemeente, bezig moeten zijn met het vervullen van de opdracht van onze Heer om van alle volken discipelen te maken. De tijd dringt.

VOLGENDE: Draagt Apophis een buitenaardse microbe, die het Merkteken van het Beest zal inleiden?

Eindnoten:

[i] Revelation 8:10–11.

[ii] Stone, Adam, “Enlil/Ellil (god).” Ancient Mesopotamian Gods and Goddesses (ORACC and the UK Higher Education Academy, 2016), http://oracc.museum.upenn.edu/amgg/listofdeities/enlil/ , retrieved 7/6/20.

[iii] Brian B. Schmidt, Israel’s Beneficent Dead: Ancestor Cult and Necromancy in Ancient Israelite Religion and Tradition (Winona Lake, IN: Eisenbrauns, 1996) 36.

[iv] 2 Peter 2:4.

[v] Homer, The Iliad with an English Translation by A.T. Murray, Ph.D. in two volumes (Cambridge, MA: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd., 1924). http://data.perseus.org/citations/urn:cts:greekLit:tlg0012.tlg001.perseus-eng1:8.1-8.40 , retrieved 7/8/20.

[vi] Gilbert, Last Clash of the Titans , 84–91 and 118–120.

[vii] George W. E. Nickelsburg, 1 Enoch: The Hermeneia Translation (Minneapolis: Fortress, 2012) 39.

[viii] 1 Enoch 21:1–5, in Nickelsburg, op.cit., 41.

[ix] Strong’s Hebrew Concordance H8313, https://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?strongs=H8313&t=KJV , retrieved 7/7/20.

[x] Ezekiel 1:7, 13.

[xi] Xella, Paolo, “Barad.” In K. van der Toorn, B. Becking, & P. W. van der Horst (Eds.), Dictionary of Deities and Demons in the Bible 2nd extensively rev. ed. (Leiden; Boston; Köln; Grand Rapids, MI; Cambridge: Brill; Eerdmans, 1999) 160.

[xii] Xella, Paolo, “Resheph.” In K. van der Toorn, B. Becking, & P. W. van der Horst (Eds.), Dictionary of deities and demons in the Bible 2nd extensively rev. ed. (Leiden; Boston; Köln; Grand Rapids, MI; Cambridge: Brill; Eerdmans, 1999) 701.

[xiii] Ibid.

[xiv] Zechariah 1:1 dates the vision to “the eighth month, in the second year of Darius,” who ruled Persia 522–486 BC.

[xv] 2 Peter 2:4; Jude 6.

[xvi] Genesis 8:4.

[xvii] Augustine of Hippo, City of God XX.19.3, https://www.ccel.org/ccel/schaff/npnf102.iv.XX.19.html#iv.XX.19-p6 , retrieved 7/9/20.

Bron: MYSTERY OF RAGNAROK AND THE SECOND COMING (PART 19): What Follows The Third Trumpet When “A Great Star” Falls From Heaven? » SkyWatchTV