www.wimjongman.nl
MYSTERIE VAN RAGNAROK EN DE TWEEDE KOMST (DEEL 17): Meer over de "boodschapper" en de angstaanjagende entiteiten die met hem komen
24 juli 2022 - door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Er is nog een fascinerend verband tussen de komst van asteroïde Apophis en een gebeurtenis van enorme betekenis voor de Joden, en dus ook voor de christenen. Laten we terugreizen in de tijd naar het jaar 539 voor Christus.
Op dat moment waren de ballingen uit het koninkrijk Juda al meer dan vijftig jaar in Babylonië, sinds de eerste belegering van Jeruzalem door Nebukadnezar in 597 v. Chr. Onder hen was de profeet Ezechiël, die tot de eerste golf van ballingen behoorde en waarschijnlijk rond 570 v.Chr. gestorven is.[i]
Tegen de tijd van dit verhaal was Nebukadnezar al meer dan twintig jaar dood. Nabonidus was koning sinds ongeveer 556 v. Chr., toen hij een staatsgreep pleegde tegen Nebukadnezar's jonge kleinzoon, Labashi-Marduk, die kennelijk ongeschikt werd geacht om te regeren.
De laatste koning van Babylon, Nabonidus, is een fascinerende figuur. Hij had herinnerd kunnen worden als een van de grote heidense heersers van de oude wereld, als hij niet de verkeerde kant had gekozen in de lange bovennatuurlijke oorlog.
Nabonidus, wiens naam betekent "Nabu wordt geprezen" (Nabu is de Mesopotamische god van de wijsheid, geletterdheid en schriftgeleerden), was niet Chaldeeuws zoals Nebukadnezar. Zijn achtergrond is wat vaag, maar Nabonidus was waarschijnlijk Assyrisch, gezien zijn afkomst uit Harran. Dat ligt in het huidige Turkije, dicht bij de grens met Syrië. Het was de thuisbasis van een belangrijke tempel voor de maangod, Sîn, waar zijn moeder als priesteres diende.
Hij was een bekwaam militair leider, maar Nabonidus zou ook wel eens de eerste bekende archeoloog uit de geschiedenis kunnen zijn.[ii] Het kan zijn dat Nabonidus zich in het verleden wikkelde om het thuispubliek een plezier te doen, door zich op één lijn te stellen met de gloriedagen van Babylon, of misschien hield hij gewoon oprecht van geschiedenis. Wat zijn redenen ook waren, Nabonidus groef overal in Babylonië artefacten op en toonde zijn vondsten in musea, de eerste persoon in de geschiedenis waarvan we weten dat hij dit deed. Hij vond en restaureerde ook de oude tempels van Sjamasj, de zonnegod, en Isjtar, de godin van seks en oorlog, in de stad Sippar, en zijn moeder was zeker tevreden toen Nabonidus het heiligdom van de moongod in Harran herbouwde, dat meer dan vijftienhonderd jaar eerder door de grote Akkadische koning Naram-Sîn was gebouwd.
Het meest interessante aspect van Nabonidus' leven voor deze studie was zijn toewijding aan de maangod. Dat is waarschijnlijk geen verrassing, gezien de levenslange toewijding van zijn moeder aan Sîn. Wat wel ongewoon is, is de mate waarin Nabonidus dat deed. Hoewel de geleerden het hier niet helemaal over eens zijn, zijn er aanwijzingen dat hij probeerde de oppergod van Babylon, Marduk, aan de top van het pantheon te vervangen door de maangod. Bovendien bracht Nabonidus het grootste deel van zijn zeventienjarige heerschappij buiten Babylon door en woonde hij tien jaar in Tayma,[iii] een oase in de Arabische woestijn die waarschijnlijk genoemd is naar een van de zonen van Ismaël.[iv] Het is niet verrassend dat Tayma een centrum van maangodverering was.[v]
Waarom was Nabonidus daar? Sommige geleerden suggereren dat hij vooral uit was op rijkdom. Tayma lag op een handelsroute, de meest oostelijke tak van de oude wierookweg.[vi] Zoals elke koning die zijn koninklijke begroting in evenwicht moest brengen, kan Nabonidus het gevoel hebben gehad dat zijn aanwezigheid noodzakelijk was om de lucratieve handel van Zuid-Arabië naar Mesopotamië te controleren, vooral toen duidelijk werd dat zijn buren in het noorden en oosten, de Meden en Perzen, een existentiële bedreiging waren geworden.
Er kan nog een andere verklaring zijn. Een gebed dat aan Nabonidus wordt toegeschreven en dat tussen de Dode Zee rollen is gevonden, een Aramese tekst die 4Q242 wordt genoemd, suggereert dat zijn lange verblijf in Tayma wellicht voor zijn gezondheid was.
- De woorden van het p[ra]yer dat Nabonidus, de koning van [Ba]bylon, de grote koning, bad toen hij getroffen [was]
- door een kwade ziekte door het decreet van G[o]d in Teman. Nabonidus [werd] getroffen door [een kwade ziekte]
- zeven jaar lang, en vanaf dat moment was ik als een beest en bad ik tot de Allerhoogste.
- en, wat mijn zonde betreft, die vergaf Hij.[vii]
- De gelijkenis van deze tekst met het verhaal van Nebukadnezar's waanzin in het vierde hoofdstuk van het boek Daniël is duidelijk. Sommige geleerden geloven dat Daniël's verhaal de tekst in Qumran kan hebben geïnspireerd.
Aan de andere kant zijn er aanwijzingen dat het tienjarig verblijf van Nabonidus in Tayma niet medicinaal, maar spiritueel was. Aangenomen wordt dat de oase al in de Bronstijd een centrum van maangod-verering was,[viii] tenminste vijfhonderd jaar voordat Nabonidus de troon van Babylon besteeg. Tayma lag in het hart van het land van Midian in de dagen van Gideon en zijn driehonderd mannen, waarschijnlijk enkele tientallen jaren voor 1200 v. Chr. Het boek Richteren verhaalt dat de koningen van Midian en hun kamelen versierd waren met sikkelversieringen,[ix] die naar alle waarschijnlijkheid ter ere van de maangod waren.
Nabonidus, geboren in Harran, de noordelijke Mesopotamische stad van de maangod, vestigde zich dus in de Arabische oase die aan de maangod was gewijd om redenen die verder gingen dan het strategisch belang ervan. Het is mogelijk dat hij wachtte op een boodschap van de god - een profetie of een of ander teken. Terwijl hij in Tayma verbleef, regeerde zijn zoon Belsassar als regent in Babylon. Hij is de koning die we kennen uit hoofdstuk 5 van het boek Daniël.
Belsassar bevond zich in een delicate situatie. Er waren bepaalde religieuze taken die de koning van Babylon geacht werd te vervullen. De koning speelde een sleutelrol in het jaarlijkse lentefeest voor de oppergod Marduk, de akitu. Als de koning niet in Babylon was om "de hand van Bel" (Marduk) te nemen, konden de rituelen niet worden uitgevoerd en zou de stad, zo geloofde men, niet de zegen van haar beschermgod ontvangen. En Nabonidus verbleef tien jaar lang buiten Babylon, in Tayma in de Arabische woestijn.
Nabonidus leek dit geen probleem te vinden. Geleerden beschouwen dit als bewijs dat het zijn doel was om Marduk als oppergod van Babylon te vervangen door Sîn, de maangod. Dat kan Nabonidus niet populair hebben gemaakt bij het oude priesterschap van Marduk of de religieuze conservatieven in Babylon.
Op die noodlottige nacht in 539 v. Chr. organiseerde Belsassar, de zoon en medestander van Babylon's koning Nabonidus, een dronken feest in het paleis. Tijdens de feestelijkheden gaf hij zijn dienaren opdracht de gouden en zilveren vaten tevoorschijn te halen die waren geplunderd uit de tempel in Jeruzalem om wijn te schenken aan de Chaldeeuwse edelen, en zijn vrouwen en bijvrouwen.
En toen:
Onmiddellijk verschenen de vingers van een mensenhand en schreven op het pleisterwerk van de muur van het paleis van de koning, tegenover de kandelaar. En de koning zag de hand terwijl hij schreef.
Toen veranderde de kleur van de koning, en zijn gedachten verontrustten hem; zijn ledematen verslapten, en zijn knieën klopten samen. (Daniël 5:5-6)
Dus werd Daniël ontboden om het teken te interpreteren. Het was slecht nieuws voor Belsassar en Babylon.
Je hebt je verheven tegen de Heer van de hemel. En de vaten van zijn huis zijn voor uw aangezicht gebracht, en gij en uw heren, uw vrouwen en uw bijwijven hebben er wijn uit gedronken.
En gij hebt de goden geprezen van zilver en goud, van brons, ijzer, hout en steen, die niet zien, niet horen, niet weten; maar de God in Wiens hand uw adem is, en Wiens al uw wegen zijn, hebt gij niet geëerd.
Toen werd de hand van zijn aanwezigheid gezonden, en dit geschrift werd gegraveerd. En dit is het geschrift dat werd gegraveerd: MENE, MENE, TEKEL, en PARSIN.
Dit is de uitleg van de zaak: MENE, God heeft de dagen van uw koninkrijk geteld en het tot een einde gebracht;
TEKEL, u bent gewogen in de weegschaal en te licht bevonden;
PERES, uw koninkrijk is verdeeld en aan de Meden en Perzen gegeven. (Daniël 5:23-28)
Dit alles is u waarschijnlijk bekend. Het verhaal is populair bij alle leeftijden, van zondagsschoolkinderen tot volwassenen. Het is een makkelijke moraal voor een preek: Word niet te groot voor je broek. Maar er is veel meer aan de hand net onder de oppervlakte.
KIJK NAAR DEEL VIER IN DE RAGNAROCK TELEVISIESPECIAL: DR. THOMAS HORN GEEFT DE MEEST VOLLEDIGE DETAILS TOT NU TOE VAN ZIJN EINDTIJD-VISIOEN VAN VERNIETIGING MET BETREKKING TOT DE ASTEROÏDE APOPHIS!
Eerst moeten we uitleggen waarom we je meenemen op dit spoor. Er is een solide verband tussen het oude Babylon en de eindtijd. De link is via de mensen die het oude Babylon stichtten en de goden die zij dienden.
De kerk van de Antichrist in de laatste dagen wordt "Babylon de grote" genoemd, maar de naam Mysterie Babylon is blijven hangen. Na tweeduizend jaar zijn de geleerden het er nog steeds niet over eens wat het voorstelt.
Dit is wat we weten: Het Babylon uit het visioen van Johannes is een religie en een stad. Ezechiël gaf ons belangrijke aanwijzingen die moderne profetie-geleerden hebben gemist omdat zij geen rekening hebben gehouden met de geschiedenis en de religie van de mensen die in het oude Nabije Oosten leefden.
Hoofdstuk 27 van Ezechiël is een klaagzang over de stad Tyrus. De grote handelsstad was gesticht door de Phoenicische afstammelingen van de Amorieten die zich langs de oostkust van de Middellandse Zee vestigden. Deze klaagzang heeft een duidelijke parallel in Openbaring. Het bevestigt niet alleen het verband tussen de visioenen van Ezechiël en Johannes, het laat ook zien dat de ongerechtigheid van de Amorieten, door God genoemd tijdens Zijn verbond met Abraham,[x] vandaag de dag nog steeds bij ons is.
Het woord van de Heer kwam tot mij: "Gij nu, mensenzoon, richt een klaagzang aan over Tyrus, en zegt tot Tyrus, die woont aan de toegangen tot de zee, koopman van de volken tot vele kustlanden, zo zegt de Here God:
O Tyrus, gij hebt gezegd,
"Ik ben volmaakt in schoonheid."
Uw grenzen zijn in het hart van de zeeën;
uw bouwers maakten uw schoonheid volmaakt.
Zij maakten al uw planken
van dennenbomen uit Senir;
zij namen een ceder uit Libanon
om een mast voor u te maken.
Van eiken uit Bashan
maakten zij uw roeispanen;
zij maakten uw dek van dennen
van de kusten van Cyprus,
ingelegd met ivoor. (Ezechiël 27:1-6)
Tyrus was eeuwenlang het machtigste handelsimperium in het Middellandse-Zeegebied. Zelfs toen de invloed van de stad begon af te nemen, groeide haar kolonie in Noord-Afrika, Carthago, zo machtig dat haar beroemdste generaal, Hannibal, Rome bijna verwoestte. Op het hoogtepunt van de macht van Tyrus, in de tijd van Ezechiël, verbond de profeet de kracht van Tyrus, zijn schepen, met de berg Hermon en Bashan.
Senir was de Amoritische naam voor Hermon, de berg van samenkomst geregeerd door de schepper-god van de westelijke Amorieten, El. Maar de Amorieten waren in de tijd van Ezechiël al geschiedenis, althans onder de naam "Amoriet". In de tijd van David en Salomo, ongeveer vierhonderd jaar vóór Ezechiël, waren de landen die eens werden geregeerd door Amoritische koninkrijken onder de controle van hun afstammelingen, de Arameeërs, Feniciërs, en Arabieren. Dus, waarom gebruikte Ezechiël de archaïsche Amoritische naam voor de berg Hermon?
Dit is waarom: De profeet verbond Tyrus opzettelijk met de geestelijke goddeloosheid van de Amorieten die verbonden waren met Hermon en het land er omheen. Niet alleen was Senir/Hermon de verblijfplaats van El, waar de Rephaïm geesten (d.w.z. de geesten van de Nephilim die in de zondvloed werden vernietigd)[xi] kwamen om feest te vieren,[xii] het torende boven Bashan uit, waarvan werd geloofd dat het de letterlijke ingang naar de onderwereld was.[xiii] Door de berg "Senir" te noemen in plaats van "Hermon," verbond Ezechiël Tyrus specifiek met de Amorieten, waarvan het kwaad legendarisch was onder de Joden.
MAAKT NASA DEEL UIT VAN EEN DOOFPOTAFFAIRE MET CATASTROFALE "PROFETISCHE" IMPLICATIES?! BEKIJK DE EERSTE 3 SHOWS HIERONDER!
Hier is de belangrijke link tussen het verleden en de toekomst: Babylon werd gesticht door Amorieten. Hammurabi, van het heersershuis dat het oude koninkrijk Babylon stichtte, was een Amoriet uit een lange lijn van Amorieten. Wanneer wij het woord "Babylonisch" gebruiken, gebruiken wij eenvoudig een geografische term om de Amorieten van oostelijk Mesopotamië te onderscheiden van de Kanaänieten, die de Amorieten van westelijk Mesopotamië waren.
De Feniciërs, die afstamden van Amorieten die zich vestigden in het huidige Libanon, maakten van Tyrus het belangrijkste handelsimperium van de antieke wereld. Het belangrijkste verband tussen Tyrus in de zesde eeuw voor Christus, de tijd van Ezechiël, en Mysterie Babylon op een tot nu toe onbekend tijdstip in de toekomst is de klaagzang over zijn vernietiging:
Bij het geluid van de schreeuw van uw matrozen
beven de kusten,
en van hun schepen
komen allen die de roeispaan hanteren.
De zeelieden en alle loodsen van de zee
staan op het land
en schreeuwen hardop over u
en bitter schreeuwen zij.
Zij werpen stof op hun hoofd
en wentelen zich in as;
zij maken zich kaal voor u
en omgorden rouwkleden om hun middel,
en zij wenen over u in bitterheid van ziel,
met bittere rouw.
In hun gejammer verheffen zij een klaagzang over u
en weeklagen over u:
"Wie is als Tyrus,
als een verwoeste in het midden van de zee?
Toen uw waren uit de zeeën kwamen,
stelde u vele volken tevreden;
met uw overvloedige rijkdom en koopwaar
verrijkte u de koningen der aarde.
Nu bent u vergaan door de zeeën,
in de diepte van de wateren;
uw koopwaar en al uw bemanning in uw midden
zijn met u gezonken.
Alle inwoners van de kustlanden
zijn ontzet over u,
en het haar van hun koningen rijzen van afschuw;
hun gezichten zijn verstijfd.
De kooplieden onder de volken sissen naar u;
u bent aan een vreselijk einde gekomen
en zult in eeuwigheid niet meer zijn." (Ezechiël 27:28-36)
Vergelijk dat gedeelte van Ezechiëls klaagzang over Tyrus nu eens met de profetie van Johannes over de vernietiging van het Grote Babylon in Openbaring 18.
VOLGENDE: De Maan-God, Zoon van Enlil, en de opkomst van Marduk.
Eindnoten:
[i] His last dated prophecy is in Ezekiel 29:17, “the twenty-seventh year, in the first month, on the first day of the month,” which was April 26, 571 BC.
[ii] Garrison, Mark B., “Antiquarianism, Copying, Collecting,” in A Companion to Archaeology in the Ancient Near East , D. T. Potts, ed. (Chichester, West Sussex: Wiley-Blackwell, 2012) 44–46.
[iii] Also called “Tema” or “Teman” in the Bible.
[iv] Genesis 25:15.
[v] Humphreys, op. cit., 300.
[vi] Hausleiter, Arnulf, “North Arabian Kingdoms.” A Companion to Archaeology in the Ancient Near East , D. T. Potts, ed. (Chichester, West Sussex: Wiley-Blackwell, 2012) 828.
[vii] Kim, Jin Yang, “F. M. Cross’ Reconstruction of 4Q242.” Old Testament Story (https://otstory.wordpress.com/2008/02/22/f-m-cross-reconstruction-of-4q242/), retrieved 11/8/18.
[viii] Humphreys, op. cit., 300.
[ix] Judges 8:21, 26.
[x] Genesis 15:16.
[xi] Gilbert, op.cit., 84–89.
[xii] Lipiński, op.cit.
[xiii] Gilbert and Gilbert, op.cit., 251–253; also, Derek P. Gilbert, Last Clash of the Titans , 122–125.