MYSTERIE VAN RAGNAROK EN DE TWEEDE KOMST (DEEL 11): Inzicht in het mysterie van de Sinaï Manifestatie

17 december 2020 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31

Interessant is echter dat God niet alleen toonde wanneer en waar Hij zei dat Hij zou komen. Hij verscheen in een zeer bizarre manifestatie. Het was een hoogst bovennatuurlijke gebeurtenis die de Israëlieten deed beven in eerbiedige vrees voor God. Lees het volledige verslag, en let vooral op wat er gezegd wordt over donder en bliksem:

Hier stuiten we op een onhandige vertaling die helaas afzwakt wat er werkelijk gebeurde die dag. De Hebreeuwse woorden qowl en baraq, hier weergegeven als "donderslagen" en "bliksemschichten", betekenen iets anders dan wat de vertaling suggereert.

Qowl betekent in de eerste plaats "stem", "geluid", of "lawaai", en dit is de vertaling die het krijgt bijna elke keer dat het elders in het Woord voorkomt. Als een snel voorbeeld uit honderden: "Heeft ooit een volk de stem [qowl] van God gehoord, sprekende uit het midden van het vuur, gelijk u gehoord hebt, en leven?" (Deuteronomium 4:33).

In de 506 keer dat het woord in de Bijbel voorkomt, is het slechts in twee gevallen vertaald met "donderslagen", en beide keren op deze plaats in Exodus. Op een paar andere plaatsen geeft het Woord in het Engels aan qowl de meer algemene vertaling van "donder," maar het is waarschijnlijk dat de vertalers met dezelfde uitdaging te maken hadden als hier in Exodus, door een weerterm te kiezen omdat het de dichtstbijzijnde terminologie was van waaruit ze konden kiezen.

Hier is het probleem: op bijna elke plaats waar "donder" (of "donderslagen", enz.) wordt gekozen als de juiste vervanging voor een Hebreeuws woord dat werkelijk "stem" betekent, gaat het om God die vanuit de hemel extreme vocale kracht vertoont op een manier die met de menselijke ogen kan worden gezien. In Exodus 20:18 staat bijvoorbeeld expliciet dat "het hele volk de donderslagen [qowl] zag". Het is taalkundig onhandig om een "stem" te "zien", dus kozen de vertalers, wier werk soms zeker niet benijdenswaardig is, voor wat zij dachten dat het dichtstbijzijnde alternatief was. Donder is luid, het komt uit de hemel, en het kan angstaanjagend zijn, maar door de rollende wolken en andere weersverschijnselen die ermee gepaard gaan, kan het ook worden gezien, waardoor het op zijn minst een fatsoenlijke vervanger is wanneer een vertelling letterlijk iets beschrijft dat onbeschrijflijk is (zoals het "zien" van een "stem"). Bovendien is er een historisch verband tussen "stem" en "donder" in de literatuur, al is dat meer poëtisch dan letterlijk. Bijvoorbeeld, als je de volgende voorbeeldzin uit een roman zou lezen-"'Dat is het! Ik heb er genoeg van! De grote, boze man donderde" - dan zou u weten dat "donderde" werd gebruikt om het volume en de intensiteit van het personage te beschrijven, en duidelijk niet om een activiteit weer te geven die met het weer te maken heeft. Ook dit kan een rol hebben gespeeld in de reden waarom de vertalers kozen voor "donderslagen" in plaats van de meer accurate verwijzing naar spraak, omdat we weten dat Gods geroep meer was dan een zachte spraakverbintenis.

Deze qowl beschreef een gebrul zo luid, zo razend, en zo atmosferisch omvattend dat er geen één-woord-uitwisselingen zijn van het Hebreeuws naar onze taal om een nauwkeurigheid te bereiken. Stel je voor dat je uit volle borst schreeuwt, in de stijl van een bloedige moord, en je stem registreert niet eens enig geluid boven de intense galm van de atmosfeer om je heen. Je eigen luidste, bloedstollende kreten worden volledig gedempt onder de golven van geluid die uit de hemel komen. Gods verklaring doet de grond onder je rommelen, zinkt in je huid, en geeft je het gevoel alsof je weg zult trillen, uiteen zult vallen, zonder dat je ook maar aangeraakt wordt door een andere kracht dan Zijn stem. Het is het soort doordringend geluid dat zich in je ziel ingraaft en nooit meer weggaat. Het is de stem van de Heer - zo luid en gezaghebbend dat het aardbevingen veroorzaakt (Exodus 19:18) - die op het punt staat om Zijn niet onderhandelbare Tien Geboden te geven om naar te leven. Het geluid dat uit de hemel komt is er een van een Schepper die de macht heeft om heel Zijn eigen schepping te verpletteren door alleen maar te roepen; dit is een geluid dat zegt dat Hij serieus genomen zal worden.

Denk niet dat wij sensatiezuchtig zijn. De Israëlieten aan de voet van de Sinaï, die zojuist Gods geroep hadden gehoord, waren ervan overtuigd dat zij allen zouden worden gedood als Hij Zijn krachtige stem zou gebruiken om opnieuw tot hen te spreken (Exodus 20:19b: "laat God niet met ons spreken, opdat wij niet sterven"). Maar daarnaast kunnen we kijken naar wat Gods intense, qowl - van-de-hemelse-roep in soortgelijke omstandigheden elders deed, zoals we lezen in 1 Samuël 7:10:

En terwijl Samuël het brandoffer offerde, naderden de Filistijnen om tegen Israël te strijden; maar de Here donderde [ra'am; Hebreeuws "brullen"] met een grote donder [qowl] op die dag over de Filistijnen, en bracht hen in diskrediet; en zij werden voor Israël verslagen.

Op een zuiver technisch niveau zou hier moeten staan: "de Here brulde met een grote stem uit de hemel."

Maar heb je gezien dat alle Filistijnen stierven? Het gebrul uit de wolken, op zichzelf, doodde hen ... maar net voordat het gebeurde, veroorzaakte het een grote uitbarsting van hysterie, verwarring, paniek, en rondrennen in angst.

Wat is dat? Weet je niet meer dat je dat gelezen hebt?

We weten het, we weten het. Veel van het Woord is verloren gegaan in de vertaling. Oh, hoe weinig het in onze taal uitdrukt, soms!

Het Hebreeuwse hamam, in 1 Samuël 7:10 vertaald als "ontredderd", is een primitief woord dat betekent "in beweging brengen... verstoren, in beroering brengen, op de vlucht doen slaan"[i]. Met andere woorden, de Filistijnen waren in de buurt en maakten hun troepen gereed voor een aanval op Gods volk, en Gods geschreeuw uit de hemel zorgde ervoor dat zij a) in doodsangst overal heen renden, en b) de oorlog verloren. Dit was een totale vernietiging, niet één overlevende.

De stem, alleen, volbracht dat.

Als je "daarheen gaat" helemaal in je verbeelding, dan maak je waarschijnlijk dezelfde gedachtereis die de vertalers deden toen ze zichzelf in het verhaal plaatsten om het meest geschikte woord te kiezen voor het verhaal op de berg Sinaï in Exodus. De verantwoordelijkheid van een vertaler is niet alleen om het ene woord na het andere over te brengen van de moedertaal naar de vreemde taal, maar om de context te begrijpen, te bestuderen en te respecteren waarin woorden of zinnen worden gebruikt in het hele werk (de Bijbel, in dit geval). Wat anders, in het Engels, dan het woord "donder" komt uit de hemel en is zichtbaar, luid, en potentieel angstaanjagend genoeg om menigten in verwarring te brengen en hele legers dood te slaan? In dit geval was "donder" niet de slechtst mogelijke keuze.

Maar, afgezien van de beminnelijkheid voor de vertalers, was het niet de meest nauwkeurige keuze.

Het enige wat het Hebreeuws zegt over de vermeende "donderslagen" is dat een "stem" kwam van God, Zelf, toen Hij neerdaalde op de berg, en dat de Israëlieten het "zagen".

Voor alle duidelijkheid: Er is geen enkele reden in het Hebreeuws om te geloven dat donder een onderdeel was van de vertoning van Gods macht op de berg Sinaï op de dag dat de Wet werd gegeven!

Uiteindelijk, hoe grammaticaal onhandig het ook is om te zeggen "de Israëlieten zagen een stem", dat is de ware betekenis, en dit zal duidelijk worden na het overdenken van het grotere plaatje. Wat betreft "hoe de stem eruit zag," zet die gedachte even op een laag pitje terwijl we ons concentreren op de "bliksemschichten".

Het Hebreeuwse woord baraq kan zeker in een zin gebruikt worden om "bliksem" te betekenen, maar alleen omdat de gronddefinitie ervan iets extreem helders is, zoals een lichtflits. Op zichzelf zouden de vertalers ervoor gekozen kunnen hebben om te zeggen dat er "felle lichten" of "lichtflitsen" uit de hemel kwamen, maar vanwege de associatie van het woord met "bliksem" elders in het oud-Hebreeuws - en omdat de vertalers het er inmiddels waarschijnlijk al over eens waren om qowl te laten klinken als "donderslagen" - was het logisch om dit tweede, waarneembare verschijnsel onderdeel te laten zijn van een grillig weerpatroon. Maar nogmaals, "bliksem" geeft deze gedachte niet helemaal weer.

In feite wordt dezelfde term gebruikt in andere passages, zoals de volgende, die niets te maken hebben met bliksem of stormen. In deze gevallen verschijnt onze baraq als een lichtflits op een scherp lemmet: "Als ik mijn glinsterend [baraq] zwaard slijp, en mijn hand het oordeel grijpt, zal ik wraak nemen op mijn vijanden, en zal belonen hen die mij haten" (Deuteronomium 32:41); "Het is getrokken, en komt uit het lichaam; ja, het glinsterend [baraq] zwaard komt uit zijn gal; verschrikkingen zijn over hem" (Job 20:25). Voor het woord baraq, het "licht dat van een zwaard weerkaatst", samen met andere soortgelijke gebruiken, zijn er meer in overvloed in het Oude Testament dan "bliksem". Naast de talrijke toespelingen op "zwaard" of "speer" (zie Ezechiël 21:15, 28; Nahum 3:3; Habakuk 3:11) verwijst baraq ook naar de helderheid van een vlam, zoals van een lamp of een fakkel (Ezechiël 1:13).

Gelukkig voor ons zijn de "bliksemschichten" van de Sinaï niet alleen afhankelijk van ons vermogen om alleen baraq te analyseren.

MAAKT NASA DEEL UIT VAN EEN DOOFPOTAFFAIRE MET CATASTROFALE "PROFETISCHE" IMPLICATIES?! BEKIJK DE EERSTE 3 SHOWS HIERONDER!

Na de overhandiging van de Tien Geboden was dit bovennatuurlijke fenomeen nog steeds aan de gang, maar in een onverwachte en bizarre wending van gebeurtenissen, zijn de Hebreeuwse woorden niet precies hetzelfde, noch zijn ze helemaal waar we ze verwachtten te zijn: "En het ganse volk zag de donderslagen [qowl], en de bliksemen [lappiyd]" (Exodus 20:18).

Wacht eens even... Wat is lappiyd? Waar komt dat woord vandaan, en waarom wordt het hier weergegeven als "bliksemen", terwijl in Exodus 19:16 "bliksemen" baraq was? Waren de "felle, flikkerende lichten" van voorheen in iets nieuws veranderd?

Ten eerste, let op dat het Hebreeuwse woord voor "vuur" - dat elke reguliere verwijzing naar vuur betekent - van wat op een altaar hoort, tot wat de brandende struik overspoelde, tot wat vlees braadt, enzovoort - 'esh is. Hier verwijzen de "bliksemschichten", of lappiyd, plotseling naar een soort vuur, maar het is een specifiek genoeg soort vuur dat de Hebreeuwse auteur met opzet omzeilde door het meest gebruikelijke 'esh te gebruiken. Zoals gezegd, baraq betekent een felle lichtflits. Hier, in dezelfde context als baraq, identieke met "lichtflitsen" vertaald, beschrijft het woord lappiyd de evolutie van louter lichtflitsen naar felle vuurflitsen!

Het Hebreeuwse lappiyd betekent "fakkel" (of "lamp"), en zo wordt het het meest vertaald in het Oude Testament (Genesis 15:17; Richteren 7:16, 20; Job 12:5, 41:19; Jesaja 62:1; Ezechiël 1:13; Daniël 10:6). Beschouw de context van dit woord als een werktuig: De Hebreeën zouden honderden nuttige doeleinden hebben gehad voor een regelmatig vuur midden op de dag in de zon, zoals koken, smeden, reiniging, enz. Maar een fakkel op klaarlichte dag zouden zij niet hebben gebruikt. In de juiste context zijn een "fakkel" of "lamp" werktuigen die helderder branden dan hun omgeving.

Een zekere eigenaardigheid aan dit woord lijkt echter tamelijk consequent. Niet alleen duidt lappiyd op een vurige vlam, soms lijkt deze vlam een eigen leven te leiden, als een soort zwevend, bezield symbool, zoals hier het geval is:

En het geschiedde, dat, als de zon onderging, en het donker werd, zie, een rokende oven, en een brandende lamp [lappiyd], die tussen die stukken doorging. Te dien dage sloot de Here een verbond met Abram, zeggende: Aan uw zaad heb Ik dit land gegeven, van de rivier van Egypte tot aan de grote rivier, de rivier de Eufraat. (Genesis 15:17-18)

In Richteren 15:4-5 bindt Simson een ruwe stuk brandend hout tussen twee vossen, steeds weer, om uiteindelijk zo'n driehonderd vossen met deze lappige "vuurstokken" in de korenhalmen van de Filistijnse velden te steken. Dit vurige tafereel is niet het enige dat een wild, uit de hand gelopen bosbrand voorstelt, veroorzaakt door lappiyd. Nahum vergeleek eens lappiyd als fakkels met pure chaos, toen hij voorspelde dat de wagens in de straten van Ninevé gewelddadig zouden razen en tekeergaan en "op de brede wegen tegen elkaar zouden vechten; zij zullen lijken op fakkels [lappiyd]" (Nahum 2:4). In Zacharia is het beeld dat God "de bestuurders van Juda zal maken als een vuurhaard onder het hout, en als een fakkel [lappiyd] van vuur in een schoof; en zij zullen al het volk rondom verteren, aan de rechterhand en aan de linkerhand; en Jeruzalem zal weer bewoond worden op haar eigen plaats, namelijk in Jeruzalem" (Zacharia 12:6).

In de context van de Schrift lijkt lappiyd bijna verwilderd, ongetemd, onhandelbaar, op zijn minst buiten menselijke controle, en soms zelfs autonoom of zelfbesturend. Met andere woorden, het verslag in Exodus heeft het niet over een gewoon, alledaags "vuur", en het verwijst zeker niet naar "bliksem". Volgens de Hebreeuwse auteur werd, wat begon als heldere, flitsende lichten (baraq), tegen het einde van Gods overlevering van de Tien Geboden, helder, flitsend vuur (lappiyd)!

Om samen te vatten waar we tot nu toe naar gekeken hebben: Op dit moment in Exodus is er eigenlijk helemaal geen sprake van donder. De Israëlieten "zagen een stem," en het was de enige en krachtige stem van God. Hoe zij een geluid zagen moet nog worden behandeld. Toen stopten we om na te denken over een ander feit: De bliksem die zij zagen was nooit bliksem, maar een helder, flikkerend licht (baraq) dat zich snel ontwikkelde tot een flikkerend vuur (lappiyd) ergens tussen Gods aankomst op de Sinaï en Zijn voltooiing van de geboden. En, na het bekijken van de context van de woorden baraq en lappiyd in andere delen van de Bijbel en het bestuderen van de beschrijvingen, is het eerlijk om te zeggen dat dit licht/vuur waarschijnlijk uit eigen (Gods) wil in beweging was.

Op dit punt lijkt het alsof we meer informatie hebben over de bliksemschichten die geen echte bliksemschichten waren dan over de donderslagen die geen donderslagen waren. Wat was er werkelijk aan de hand met het qowl geschreeuw uit de hemel?

Hier is de oplossing. Klaar?

Als je de zinsbouw van de beschrijving van het verschijnsel in Exodus 19:16 in het Hebreeuws bestudeert, zonder alle moderne toevoegingen voor de zinsopbouw, komen we uit op: boqer qowl baraq. Dat is het. Dat is alles wat het Hebreeuws zegt. In een letterlijke, woord-voor-woord, aanvankelijk onzinnige lezing, betekent boqer qowl baraq "morgenstem licht." Het is uit deze schijnbaar vage drie Hebreeuwse woorden dat wij het zo kregen, "En heel het volk was getuige van de donderslagen, de bliksems." Evenzo, Exodus 20:18: 'am ra'ah qowl lappiyd. Ook hier is de letterlijke, woord-voor-woord weergave, "mensen zagen stemfakkel." Hier krijgen we, "Heel het volk zag de donderslagen en de bliksemschichten."

Dit mag u niet missen:

Het Hebreeuws suggereerde nooit de noodzaak om "en" in de oorspronkelijke formulering van de zin op te nemen. De vertalers voegden de "en" toe (evenals andere woorden), zoals ze op talloze andere plaatsen in de Schrift deden om er zeker van te zijn dat de zin begripvol was voor ons oor. Het is allemaal een beetje Tarzan stijl van spreken - "ochtend stem licht"; "mensen zagen stem fakkel" - zonder de afvlakking die optreedt tijdens het vertalen. Helaas, tenzij de vertalers correct zijn, kan zelfs het kleinste woord, zoals "en," het oorspronkelijke verhaal ontleden.

We lezen niet over twee afzonderlijke fenomenen. Het Hebreeuws zegt niet dat de baraq en lappiyd "in aanvulling op" de qowl waren; het zegt dat de baraq en lappiyd de qowl "waren". In de vertaling, de Israëlieten zagen niet "een stem" en vervolgens ook "lichten/vuren"; zij "zagen een stem die verscheen als lichten/vuren". Ga terug naar de eenvoudige Tarzan-versie en stel je voor dat je geen woorden invoegt, maar alleen de interpunctie die toen nog niet bestond. Het zou er zo uit kunnen zien: "Ochtend; stem-licht." "Mensen zagen stem-fakkel."

De stem manifesteerde zich als vuur!

Al deze verwarring over hoe een "stem" kan worden "gezien" eindelijk is verklaard, want we hebben nu de fysieke manifestatie van Gods stem als deze flikkerende, heldere vlammen verschenen over de hele berghelling.

Dr. Juergen Buehler, natuurkundige, scheikundige en voorzitter van de Internationale Christelijke Ambassade Jeruzalem (ICEJ), schilderde wat deze auteurs geloven een treffend woordbeeld te zijn van dit moment in het Woord. De leer van de rabbijnen op dit gebied, legt Buehler uit, is dat "elk woord dat God die dag sprak was als de slag van een hamer op een aambeeld. Met elke slag op het aambeeld, dat de berg Sinaï was, vlogen vonken... van vuur naar buiten."[ii] Hoe toepasselijk weeft dit een tapijt tussen de qowl, baraq, en lappiyd... Gods stem, als vonken, die naar buiten schieten bij elke galmende dreun van de Wet.

Maar dit visuele, vooral voor degenen die er voor het eerst over leren, stelt ons voor een paar intrigerende vragen: Waarom verschijnt God zelf als rook en vuur over de hele berg, terwijl Zijn stem, die voor het eerst de Tien Geboden uitvaardigde, verschijnt als flikkerende, glinsterende vlammetjes die in intensiteit toenemen naarmate Hij spreekt, en die zo worden beschreven dat ze zich verplaatsen? Waarom waren deze kleine vlammetjes zo bezield... als ze dat al waren? En wat was het doel van dit alles?

Misschien kunnen enkele van de vroegere Torah-commentaren ons nu helpen.

De Midrasj, het meest gerespecteerde Joodse Schriftcommentaar, samengesteld door gevierde rabbijnen tussen AD 400 en 1200, is springlevend als het aankomt op het onderwerp van de "donderslagen" en de "bliksemschichten". De rabbijnen namen een groot aantal verwante verzen waar, naast de geografische verspreiding van Gods verschijning over de hele wereld, zoals geschetst in het Woord, en zij kwamen tot een zeer interessant verband, beginnend bij de berg Sinaï en zich uitbreidend naar buiten toe. Let op wat de verslagen zeggen in Midrash, Shemot Rabbah (Hebreeuws: "Grote Exodus") 5:9, betreffende de zichtbare stem van God in Exodus 19:16 en 20:18:

Dit is hetgeen geschreven staat (Job 37:5): "God dondert wonderen met Zijn stem" - wat is het dat Hij dondert? Toen de Heilige, gezegend zij Hij, de Torah gaf bij de Sinaï, toonde Hij wonderen aan Israël. Hoe komt het? De Heilige, gezegend zij Hij, zou spreken en de stem zou uitgaan en over de hele wereld gaan: Israël zou de stem vanuit het Zuiden horen komen en zij zouden naar het Zuiden rennen om de stem te ontmoeten; en vanuit het Zuiden zou het voor hen overgaan naar het Noorden, en zij zouden allen naar het Noorden rennen; en vanuit het Noorden zou het overgaan naar het Oosten, en zij zouden naar het Oosten rennen; en vanuit het Oosten zou het overgaan naar het Westen, en zij zouden naar het Westen rennen; en vanuit het Westen zou het overgaan [naar de hemelen], en zij zouden hun ogen opslaan [naar de hemelen], en het zou overgaan [naar de aarde], en zij zouden naar de aarde staren, zoals er staat (Deuteronomium 4:36): "Uit de hemelen heeft Hij u Zijn stem doen horen, om u te tuchtigen. " En Israël zou tot de een tot de ander zeggen: "En wijsheid, vanwaar is die te vinden?" (Job 28:12). En Israël zou zeggen: vanwaar komt de Heilige, gezegend zij Hij, uit het Oosten of uit het Zuiden? Zoals er staat (Deuteronomium 33:2): "De Heer kwam van de Sinaï, en scheen van Seïr (in het Oosten) tot hen"; en er staat geschreven (Habakuk 3:3): "En God zal komen van Teiman (in het Zuiden)." En er staat (Exodus 20:18): "En al het volk zag de geluiden (letterlijk: stemmen)."[iii]

Hmm. Dus, volgens deze uitleg, "ging Gods stem uit" naar het noorden, zuiden, oosten en westen, over de hele wereld. Er was niet één gebied - van de Sinaï tot het tegenoverliggende punt op onze ronde planeet - waar iemand aan Zijn boodschap kon ontsnappen.

Waarom echter die veelvoudige lichtvuren? God, de Schepper van het universum, wiens stem hele legers kan doden met één uitspraak, had toch ook gewoon heel hard kunnen praten?

Dat had Hij kunnen doen. Maar onze scheppende Vader koos deze methode voor Zijn tongen om iedereen op de aardbol te bereiken...en het was niet de enige keer dat Hij dat zou doen.

VOLGENDE: Het mysterie van de tongen van vuur in de Nieuwtestamentische Kerk

Eindnoten:

[i] “hamam,” Heinrich Friedrich Wilhelm Gesenius, Gesenius’ Hebrew-Chaldee Lexicon, accessed online through Blue Letter Bible Online on July 14, 2020, https://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H2000&t=KJV .

[ii] Dr. Juergen Buehler, “Tongues of Fire: The Festival of Shavuot,” International Christian Embassy Jerusalem (ICEJ), last accessed July 16, 2020, https://int.icej.org/news/commentary/tongues-fire .

[iii] Shemot Rabbah 5:9, Midrash, Sefaria Community Translation, last accessed July 15, 2020 from The Sefaria Library, https://www.sefaria.org/Shemot_Rabbah.5.9?ven=Sefaria_Community_Translation&lang=bi&with=all&lang2=en.

Bron: MYSTERY OF RAGNAROK AND THE SECOND COMING (PART 11): Understanding the Mystery of the Sinai Manifestation » SkyWatchTV