Het recept voor een explosie op de Tempelberg: Israël en de Palestijnen leven in parallelle werelden

Brigade-Generaal (res.) Yossi Kuperwasser - 8 mei 2022

De gebeurtenissen rond de Tempelberg en de Al-Aqsa Moskee, met de groeiende spanningen tussen Israël en de Palestijnen, weerspiegelen grotendeels de totaal verschillende manieren waarop de twee partijen de werkelijkheid rond de berg zien, met name het optreden van Israël aldaar. Dat verschil vloeit voort uit verschillende perceptuele kaders.

In de Israëlische perceptie is Israël een staat die stabiliteit nastreeft en zich inzet voor de status quo op de Tempelberg, voor de vrijheid van godsdienst voor alle godsdiensten in Jeruzalem, en voor de handhaving van de openbare orde. De status quo wordt echter betwist door extremistische groeperingen van beide zijden, en Israël neemt de nodige maatregelen om te voorkomen dat men deze de stabiliteit zal ondermijnen, onder meer door redelijk geweld te gebruiken. Israël oefent aldus haar soevereiniteit uit en de verantwoordelijkheid die daaruit voortvloeit.

Vele Palestijnen echter, evenals vele Israëlische Arabieren en moslims in de hele wereld, plus internationale spelers voornamelijk ter linkerzijde, zijn van mening dat het bestaan van de natie-staat van het Joodse volk in het Land Israël elke rechtvaardiging ontbeert. In hun ogen is Israëls aanwezigheid in Oost-Jeruzalem illegaal, en streeft Israël als staat, en niet alleen de marginale messianistische groeperingen daarbinnen, naar een verandering van de status quo op de Tempelberg.

Dit is geen wereldbeeld dat uniek is voor de radicale politieke islam, aangevoerd door Hamas en de Moslim Broederschap. De Palestijnse Autoriteit is ervan overtuigd dat deze Israëlische bedreiging van de Al Aqsa-verbinding de werkelijke stand van zaken weergeeft, samen met Jordanië en vele andere actoren in de Arabische en islamitische wereld. Niet lang geleden riep Jordanië een bijeenkomst bijeen van de Arabische ministers van Buitenlandse Zaken, met inbegrip van vertegenwoordigers van de Verenigde Arabische Emiraten en Marokko - die een maand eerder hadden deelgenomen aan de "Negev Top" in Israël - om de acties van Israël te bespreken. Een blik op de resoluties van deze conferentie toont aan dat al deze spelers er diep overtuigd zijn aangaande de juistheid van hun beweringen - dat Israël de vrijheid van godsdienst van moslims en christenen beknot; dat het probeert de gebedstijden op de Tempelberg te verdelen net als in de Grot van de Patriarchen in Hebron; dat het geweld tegen Palestijnse gelovigen en jongeren veel verder gaat dan nodig is, met inbegrip van gevaarlijke, ongerechtvaardigde en gewelddadige gedwongen toegang tot de Al-Aqsa Moskee; en dat het waarschijnlijk een vuurzee zal ontketenen.

Sommige van deze spelers, met name Hamas, de noordelijke tak van de Islamitische Beweging in Israël, Qatar en Iran, zien de dreiging van escalatie als een middel om Israël tegen te werken en ook om hun eigen politieke status op te vijzelen. Anderen zien het als een manier om Israëls internationale en regionale status te schaden en tegelijkertijd te voorkomen dat zij afglijden naar een gewelddadige confrontatie van grote intensiteit die ook hun eigen onzekere status in gevaar zou kunnen brengen.

Is het mogelijk op te boksen tegen jaren van opruiing?

Er is de laatste tijd veel gezegd over de onmacht van de Israëlische publieke diplomatie om leugens te weerstaan die erop gericht zijn Israëls internationale status te doorprikken en de gemoederen op te hitsen. Israëls publieke diplomatie is inderdaad verre van in staat adequaat te zijn en tegen deze leugens op te treden. Het probleem is echter veel erger: het perceptuele kader waarin Israëls vijanden en tegenstanders de realiteit internaliseren is een product van jarenlange indoctrinatie en ophitsing gebaseerd op religieuze overtuigingen en kernwaarden van Arabisch en Palestijns nationalisme die de Joden in het algemeen, de zionisten in het bijzonder, en de kolonisten des te meer, afschilderen als het ultieme kwaad.

Voor veel Palestijnen is de bewering dat Al-Aqsa in gevaar is, niet alleen een opruiende slogan, maar een diepgewortelde overtuiging. De voorzitter van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, legt soms uit dat het de aard van de Joden en het hun werkterrein was die hun vervolging in Europa veroorzaakte. Terwijl Israël Yom Hashoah (Holocaust Herdenkingsdag) vierde, verzamelden meer dan 200.000 Palestijnse moslims zich op de Tempelberg om "Laylat al-Qadr" (de nacht waarin de Koran aan Mohammed werd gegeven) te herdenken, en zij riepen uit: "In bloed en geest zullen wij u verlossen, O Al-Aqsa!" Sommigen van hen voegden eraan toe: "Khaybar, Khaybar, o Joden, het leger van Mohammed zal terugkeren!" (verwijzend naar de moord door de Profeet Mohammed op de Joden van de oase van Khaybar). Zoals Einstein het uitdrukte: "Het is moeilijker vooroordelen te kraken dan een atoom."

In een interview met Christiane Amanpour op CNN maakte premier Bennett krachtig bezwaar tegen de bewering van een symmetrie met betrekking tot terreur. Er is ook geen symmetrie als het gaat om ophitsing en haatopvoeding. In tegenstelling tot Israël is in de gebieden die worden gecontroleerd door de Palestijnse Autoriteit en Hamas, onderwijs voor het ontkennen van Israëls bestaansrecht en voor het minachten van zionisten een fundamenteel, geïnstitutionaliseerd element, zowel in het binnenland als in de openbare diplomatie. Door gebruik te maken van het beeld van het slachtofferschap van de Palestijnen, willen zij het internationale gesprek doordrenken met het Palestijnse verhaal dat het bestaan van het Joodse volk en haar recht op een natiestaat ontkent, zelfs niet op één korrel van de grond van het Land Israël/Palestina. Het zionistische streven wordt afgeschilderd als kolonialistische activiteit en Israël als een apartheidsstaat, vergezeld van verklaringen dat de zionisten volslagen slecht zijn en dat alle achtergestelde groepen zich moeten verenigen in de strijd tegen hen. De bewering dat Hamas achter deze inspanning zit, is slechts gedeeltelijk juist; de Palestijnse Autoriteit leidt haar in de internationale sfeer.

De voordelen zullen niet helpen

Als onderdeel van deze indoctrinatie ontkennen de Palestijnen het bestaan van de Joodse Tempel op de Tempelberg. Zij zijn er inderdaad in geslaagd in de UNESCO, de Algemene Vergadering van de VN en zelfs de Veiligheidsraad resoluties te doen aannemen die voorbijgaan aan de heiligheid van de plaats voor de Joden en de Joodse band met Jeruzalem. De belangrijkste daarvan is resolutie 2334 van de VN-Veiligheidsraad, die de regering-Obama tegen het einde van haar ambtstermijn heeft bepleit. Bovendien zorgen de Palestijnen ervoor de naam "Beit al-Maqdis al-Mazum" te gebruiken - een tempel waarvan zij het bestaan ten onrechte claimen - wanneer zij toespelingen maken op de Joodse Tempel, waarbij zij beweren dat Israël er ondanks zijn inspanningen er niet in is geslaagd archeologisch bewijs voor het bestaan van de Joodse Tempel te vinden. Enkele jaren geleden sprak ik met een hooggeplaatste Palestijnse functionaris die goed bekend was met de Joodse geschiedenis, en ik gaf uiting aan mijn verbijstering over de volharding in het ontkennen van een historisch feit. Hij vertelde mij dat ook hij persoonlijk zijn verbijstering daarover aan Arafat had kenbaar gemaakt en dat hij daarop de vraag kreeg: "Welk pensioen wordt u geacht te ontvangen?" Daarna stelde hij geen moeilijke vragen meer.

Israël beschouwt de Palestijnse kwestie als een last. Bij gebrek aan mogelijkheden om tot een permanente oplossing te komen en in een streven naar stabiliteit op korte termijn, heeft het besloten de Palestijnse Autoriteit te versterken en de Gazastrook te pacificeren met materiële voordelen. Zij vermijdt liever een confrontatie met de PA en Hamas over de kwestie van de uitvoering van de soevereiniteit in Jeruzalem en de Arabische bevolkingsconcentraties, en evenzo rond haar internationale imago. Deze aanpak heeft op korte termijn inderdaad bepaalde voordelen. Op middellange en lange termijn zal zij echter waarschijnlijk aanzienlijke kosten meebrengen, omdat zij bij onze vijanden een gevoel van succes wekt, hen doet hopen op verdere successen in het conflict over wie gelijk heeft, en de Israëlische afschrikking uitholt.

Bron: The Recipe for an Explosion on the Temple Mount: Israel and the Palestinians Live in Parallel Worlds