www.wimjongman.nl

(homepagina)


Een oplossing om een einde te maken aan het Palestijnse moslimterrorisme

Deze formule vermijdt collectieve Palestijnse Arabische bestraffing, en bevordert tegelijkertijd het collectieve welzijn van de Joden in hun land.

Dr. Mordechai Nisan - 15 april 2022

Enkele dwingende stimulansen en voorwaarden vergemakkelijken het besluit van een Palestijnse moslimterrorist om Joden te vermoorden: zijn gevoel van Islamitische verplichting, Palestijnse patriottische verantwoordelijkheid, steun van zijn familie, en financiële betaling door de Palestijnse Autoriteit. Dit zijn enkele van de componenten die zijn enthousiasme aanwakkeren en zijn keuze bekrachtigen om Joden, Israëliërs, te gaan vermoorden.

HOE TERRORISME TE VOORKOMEN

Israël past een indrukwekkende reeks veiligheidsmaatregelen toe om terroristische aanslagen af te weren - het in de gaten houden van potentiële aanvallers, het bewaken van hinderlagen, preventieve detenties, een veiligheidshek, checkpoints, en het patrouilleren in de straten van de stad. Toch is het onredelijk om daarmee een volledig succes te verwachten.

De recente golf van Palestijns-Arabische terroristische aanslagen in Beersheba, Hadera, Bnei Brak, Tel-Aviv en Ashkelon maakte gebruik van het vrijwel ongehinderde verkeer van Arabieren in het hele land, hun illegale wapenbezit, en - het meest doorslaggevend - hun fundamentele haat tegen Joden en afwijzing van de zionistische staat Israël.

Als we ons eenmaal realiseren dat er geen waterdichte methode bestaat om elke terroristische aanslag te voorkomen voordat hij plaatsvindt, is het de vraag of er een effectieve manier is om de volgende aanslag te voorkomen.

DE OUDERS VAN DE TERRORIST

Arabieren vieren de moord op Israëliërs. De vader van Ra'ad Hazem uit Jenin, die op 7 april drie Israëlische burgers vermoordde in een café in Tel Aviv, was blij en trots en pochte dat "de [Palestijnse] overwinning spoedig zal komen... jullie [Palestijnen] zullen vrij zijn en Al Aqsa zal worden bevrijd van de [Israëlische] bezetting." De cultus van het martelaarschap die centraal staat in het Palestijns-Arabische verhaal is geen vrijbrief voor morele overpeinzingen of beschamende onderwerping aan de realiteit.

Er is echter een manier om het gordijn van de Palestijnse mythevorming te sluiten door Israël van mentaliteit te doen veranderen en buiten de box te denken.

Moslimouders, zowel vaders als moeders, prijzen hun zonen voor hun zelfopoffering ten behoeve van "Palestina", als de terrorist die door veiligheidstroepen wordt neergemaaid, zijn familie eer aandoet. In deze patriarchale samenleving heerst religieuze en nationale loyaliteit als een heilig principe. Het leven gaat door voor de familie, terwijl de actie van de zoon als voorbeeld dient voor toekomstige martelaar-moordenaars.

Een radicaal ander scenario zou zich echter ontvouwen als het Israëlische antwoord op terrorisme de onmiddellijke uitwijzing van de ouders en het hele gezin zou zijn. Het uitdelen van snoepjes, wat gebruikelijk is na het doden van Joden, zou ophouden. In plaats van een gloedvol eerbetoon te brengen aan hun moedige zoon, zouden de ouders het slachtoffer worden van zijn schandalige besluit om de Israëlische straten te besproeien met kogels die gericht zijn op onschuldige Israëli's. Voordat de dageraad aanbreekt - en Israël zijn doden begraaft - zouden de Palestijnse ouders de grens over moeten zijn om nooit meer terug te keren.

Zo'n beleidsbeslissing zou een aantal doelen dienen. Het feest van het terrorisme zou een treurige dag worden in "Palestina". De heldendaad van het vermoorden van Joden zal leiden tot vernedering, ontwrichting en verbanning. Broers, zussen, vrienden en buren, van wie sommigen de shaheed zouden willen nadoen, zouden een roekeloze beslissing heroverwegen, omdat zij zouden zien hoe een zoon de ontworteling van zijn ouders teweegbrengt. In plaats van eeuwige verering te genieten in het pantheon van Palestijns-Arabische "vrijheidsstrijders", wordt de zoon de nemesis van zijn ouders en hun droevige lot.

Niet minder, deze formule vermijdt collectieve Palestijns-Arabische bestraffing, terwijl het collectieve welzijn van de Joden in hun land wordt bevorderd.

VERANDERENDE PALESTIJNSE BESLUITVORMING

Een kakofonie van stemmen uit alle hoeken zal verontwaardigd opstaan om dit afschrikkingsbeleid af te doen als immoreel, politiek onaanvaardbaar, juridisch onhandig, en contraproduktief vanuit veiligheidsoogpunt.

Dit gezegd zijnde, zijn er verschillende nieuwe of alternatieve beleidsopties beschikbaar om het terrorisme te bestrijden, in te dammen en te verpletteren. Israël zou noodmaatregelen kunnen nemen door burgerschap en verblijfsstatus in te trekken, de toegang tot sociale voorzieningen en diensten te ontzeggen, een uitgaansverbod in te stellen voor schurkendorpen, strenge gevangenisstraffen op te leggen en boetes op te leggen aan personen en entiteiten die in overtreding zijn.

Door rechtstreeks tegen de ouders van terroristen op te treden zou men de vijand een verlammende steek toebrengen en traumatische ontreddering veroorzaken. De voorgestelde maatregel is rationeel gezien het Arabische culturele milieu en verdedigbaar tegenover de Israëlische publieke opinie.

Israël zou deze beleidsmaatregel vandaag moeten invoeren. Het zal de besluitvormingscalculus in Palestijns-Arabische kringen op de proef stellen en veranderen - ten goede.

Als we op zoek zijn naar een krachtige aanvulling op Israëls arsenaal van afschrikkende maatregelen, dan hebben we die gevonden in het uitwijzen van de familie van een terrorist. Bij het eerste gebruik ervan zal elke vader boos worden en zijn zoon waarschuwen - dir balak - om niet de oorzaak te worden van het verlies van huis en land voor de volgende familie.

Dr. Mordechai Nisan is gepensioneerd docent aan de Hebreeuwse U. en schrijft en geeft lezingen over Israël en het Midden-Oosten. Hij is de auteur van Only Israel West of the River en The Crack-up of the Israeli Left, onder andere.

Bron: A solution to end Palestinian Muslim terrorism | Israel National News - Arutz Sheva