Heiligen in de Verdrukking: Ongeboren schapen

Lisa Heaton - 29 november 2022

Wij vertellen het; de meesten luisteren niet. Hulpeloosheid is wat we vaak voelen als gelovigen die de opname steeds dichterbij zien komen en wat er op hen afkomt die achterblijven. Als u mijn artikel, De Opname: Voor de laatste zonsondergang hebt gelezen, dan zult u zich herinneren dat ik zei: "Ik ben het zat om kerkmensen wakker te schudden en hen te overtuigen van de waarheid. Ik denk dat ik een kort seizoen zal genieten van het helpen van een volk dat wanhopig op zoek is naar antwoorden en voedsel en Jezus. Laten we ons een tijdje op hen richten." Hen, dat wil zeggen degenen die achterblijven. Mijn doel is om een heiligdom voor hen te bouwen hier in mijn huis. Ik hoop dat u zich bij mij aansluit en hetzelfde doet.

Ik ben een doener, een meisje dat iets in mijn handen legt. Ik heb het hart van Maria en de handen van Martha. In mijn frustratie over verblinde gelovigen en de onwillige verlorenen, moet ik iets productiefs doen met mijn tijd terwijl ik omhoog blijf kijken, uitkijk naar Jezus en luister naar het trompetgeschal. Ik weet zeker dat u zich daarin kunt vinden. We moeten op missie zijn, zendelingen die toevallig een volk in beproeving bereiken.

Het valt niet mee hen te zien als iets anders dan naamloze, gezichtsloze mensen die Jezus voor de Opname hebben afgewezen. Als we hen in zo'n brede categorie kunnen plaatsen, "de achterblijvers", dan is ons hart een beetje veiliger. Dat wil zeggen, tenzij u levende, ademende verloren mensen kent en liefhebt, familie en vrienden die denken dat je gek bent. In dat geval is het tegenwoordig bijna onmogelijk om ze uit je gedachten te zetten. Of u nu wel of niet dicht bij de achterblijvers staat, dit is een moment waarop je jezelf moet toestaan medelijden met hen te hebben, zelfs met gevaar voor je hart. Dat is het eigenlijke punt van dit artikel, mijn uitdaging voor u om de achterblijvers te zien als uw zendingsveld.

Terwijl ik Daybreak, Last Days of Light schreef en de onderstaande passage las, nestelde het diepe concept van het ongeboren schaap zich in mijn hart. Sindsdien heb ik nooit meer hetzelfde naar de achterblijvers gekeken. Als wij er niet meer zijn, zullen de mensen, zelfs sommigen die wij de waarheid hebben verteld, zich onze waarschuwingen herinneren, de naam van de Heer aanroepen en gered worden.

"...want het Lam in het midden van de troon zal hun herder zijn en hen leiden naar bronnen van het water des levens; en God zal alle tranen van hun ogen afwissen." Openbaring 7:17

Zij, die Jezus aanroepen voor verlossing, zullen op een dag Zijn schapen zijn. Ze zijn alleen nog niet wedergeboren. Wij zien ruimte en tijd anders dan de Alfa en Omega, het Begin en het Einde. Onze eindige geesten zien mensen als momenteel verloren of gevonden. Hij ziet hen die de Zijnen zullen zijn al als de Zijnen en heeft medelijden en liefde voor hen. Wat als wij de Herder imiteren, degene die hen zal leiden naar bronnen van het water des levens, en hen bronnen van hoop zal geven? Zouden wij dezelfde oproep kunnen omarmen als Petrus, wiens Herder hem opdroeg zijn lammeren en schapen te voeden en hun voedsel te gaan verstrooien terwijl ze nog geboren moeten worden?

Ik treur om hen, onze toekomstige familie die tijdens de zevenjarige verdrukking gered zal worden en verdrukking-heiligen zullen worden. Ik kan me niet voorstellen hoeveel spijt ze zullen hebben dat ze niet op tijd naar onze waarschuwing hebben geluisterd. De wanhoop die zij zullen voelen terwijl zij van de ene dag op de andere proberen te overleven, gaat verder dan wat een horrorfilm kan uitbeelden. Ze zullen onze huizen binnenkomen, sommige goede en eerlijke mensen, en zich schuldig voelen omdat ze hebben ingebroken. Als ze ons welkom en onze voorzieningen vinden, hoe zou dat de loop van hun korte bestaan kunnen veranderen? Misschien zal de voeding, zowel lichamelijk als geestelijk, die zij in onze tot heiligdom omgevormde huizen vinden, hun de kracht geven om het net lang genoeg vol te houden om anderen tot Jezus te leiden.

En dan zijn er degenen die geen familie en vrienden hebben gehad die waarschuwden voor de Opname en de Verdrukking, zodat de chaos en de terreur hen als een dief zullen overvallen en hen in de verleiding zullen brengen om hoop te zoeken bij iedereen die op het toneel verschijnt met antwoorden. Wij, degenen onder ons die het toneel zien van wat de Bijbel het beestensysteem noemt, kunnen hen waarschuwen voor de antichrist en het merkteken.

In zijn genade en barmhartigheid zal God redding bieden aan deze verloren zielen via de twee getuigen, de verzegelde 144.000 en de engel die het evangelie over de hele wereld brengt. Net als nu rust hun redding niet op onze schouders, want de Geest is de enige die een ziel kan overtuigen van zonde en tot God kan trekken door Jezus. Maar we kunnen wel boodschappen van liefde, hoop en leiding achterlaten die deze machtige agenten van God kunnen helpen bij het delen van het Evangelie.

Ik wil even stilstaan bij de 144.000 die verzegeld zullen worden, zoals in Openbaring 7 staat. Dit zullen jonge mannen zijn uit alle stammen van Israël behalve Dan, wat aangeeft dat zij waarschijnlijk wereldwijd verspreid zullen zijn. Deze volgende gedachte is absolute een wilde speculatie van mijn kant, misschien zelfs wishful thinking. Gezien het feit dat er in de Verenigde Staten meer dan zeven miljoen Joden wonen, vergeleken met negen en een half miljoen in Israël, kunnen we vermoeden dat sommige van de 144.000 hier in de VS zullen zijn. Vergeet niet, ik ben een fictieschrijver, dus ik kan zeker een verhaaltje vertellen. Maar als God veel meer kan doen dan wij vragen of denken (Efeziërs 3:20), kunnen wij dan iets aan Hem overlaten als Hij alles uit de kast haalt om de verlorenen te bereiken? De bedoeling van mijn wilde speculatie is te suggereren dat dit veel spectaculairder zou kunnen zijn dan wij ons hier aan deze kant van de vervoering kunnen voorstellen. Moeten wij in dat geval ook niet alles uit de kast halen en Hem zelfs specifiek vragen om te gebruiken wat wij verzamelen en voorbereiden?

[Opmerking vertaler: God waarschuwt hen allemaal: En ik zag een andere engel, die hoog aan de hemel vloog. En hij had het eeuwige Evangelie, om dat te verkondigen aan hen die op de aarde wonen, en aan elke natie, stam, taal en volk. ...En een derde engel volgde hen, die met een luide stem zei: Als iemand het beest en zijn beeld aanbidt, en het merkteken op zijn voorhoofd of op zijn hand ontvangt, dan zal hij ook drinken van de wijn van de toorn van God, die onvermengd is ingeschonken in de drinkbeker van Zijn toorn, en gepijnigd worden in vuur en zwavel voor het oog van de heilige engelen en van het Lam. Openbaring 14:6,10]

Ik heb geen idee hoe dit allemaal zal werken; ik weet alleen dat ik alles wil geven wat ik heb om te helpen het Evangelie te verspreiden onder hen die er meer ontvankelijk voor zullen zijn dan onze huidige comfortabele Starbucks-drinkende, gemakkelijk levende bevolking. Met een wereld om hen heen die in duigen ligt, is dat wat er zal gebeuren. Wanhoop zal miljoenen doen luisteren en reageren op Jezus. Laten we ons ten doel stellen onze huizen te vullen met Bijbels, verzen en waarschuwingen en een erfenis van ons geloof achterlaten door onze eigen verhalen te delen. Onze inspanningen zullen niet tevergeefs zijn. Misschien worden een paar van ons die heiligdommen voorbereiden wel vernietigd door een onbemand vliegtuigje wanneer de piloot wordt ingehaald terwijl hij al in de wolken is. Of misschien worden onze heiligdommen op wonderbaarlijke wijze gespaard voor Zijn doeleinden. Wat er ook gebeurt, laten we Hem iets geven om mee te werken, daden van liefde die onze handen en harten hebben geleverd.

Het is meer dan geestelijke voorbereidingen die we kunnen treffen. Onlangs ging ik het gastentoilet binnen waar ik voorraden heb opgeslagen. De tranen sprongen in mijn ogen toen ik bedacht hoe het zou kunnen voelen voor iemand die de lade opent en broodnodige hoestmedicatie en vitaminen en verband aantreft. Toen keek ik naar mijn gevulde voorraadkast. Ik denk niet dat we ons een voorstelling kunnen maken van de dankbaarheid die onze huisvredebreukelingen ten deel zal vallen bij onze uitnodiging om te nemen wat ze nodig hebben en te delen wat ze kunnen? Ik ben van plan een briefje in de la achter te laten om hen te vertellen dat de Liefde dit voor hen heeft achtergelaten, dat God, die liefde is, mijn hart ertoe aanzette om het voor hen klaar te maken. Wat is een betere uitnodiging om Jezus te leren kennen dan Hem voor te stellen als de God die voorziet? Verband en blikken soep gaan veel verder dan het vervullen van fysieke behoeften en openen hopelijk hun harten voor Jezus.

In de volgende twee artikelen zal ik nader ingaan op de vraag hoe ik zowel lichamelijk als geestelijk zal voorzien in de behoeften van hen die in mijn niet meer nodig hebbende huis komen. Misschien zijn een paar van mijn ideeën en een paar die ik online heb gevonden wel wat voor u om te gebruiken. En ik weet zeker dat u met de leiding van de Geest zelf met ideeën zult komen om uit te voeren. Neem tot die tijd deze woorden ter harte: Zij die zullen worden achtergelaten om zeven jaar van geestelijke nacht te doorstaan, hebben u nodig om licht in hun duisternis te brengen. Zij moeten weten wie u bent en hoe uw leven door Jezus is beïnvloed. U kunt dat alleen doen als u hen, de wedergeboren schapen, ziet als echte, hulpbehoevende, spoedig familie wordende mensen.

Dit voelt enorm voor mij. Ik denk dat het bij u ook zo is. In mijn vorige artikel stelde ik voor dat we uitgaan (in de Opname) in een uitbarsting van Gods heerlijkheid. Hoe kunnen we Zijn heerlijkheid beter tonen dan door licht vooruit te werpen op het zendingsveld van de verdrukking? Hoe kunnen we Zijn liefde beter tonen dan door Zijn schapen te hoeden en te verzorgen (Johannes 21:15-17)?

Lisa

Bron: Tribulation Saints: Unborn-Again Sheep | Lisa Heaton