HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING - DEEL 23: Het einde van Johannes' bediening, en het begin van die van de Heiland

25 december 2022 - door SkyWatch Editor

Inleiding - Deel 1 - - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11 Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21 - Deel 22

Opmerking van de auteur: Deze baanbrekende serie wordt aangeboden ter viering van een voorheen topgeheim project en nu ongekende nieuwe 3-delige boekenserie (meer dan 10 jaar in de maak) van bestseller geleerde Dr. Thomas Horn en bijbelse geschiedenis en theologie-deskundigen Donna Howell en Allie Anderson: HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING - GISTEREN, VANDAAG EN MORGEN

---

Alsof er niet nog meer tegenstand tegen Jezus kon komen, zorgde Johannes de Doper's bediening onder de Joden voor een hoopvolle opschudding die eindigde met alweer een executie.

Aan het begin van onze beschouwing van de evangeliën merkten we op dat Marcus de "actieschrijver" van de vier is. Dit blijkt uit de eerste vijf verzen van zijn boek:

"Allen" van Judea en die in Jeruzalem. Raad eens? We deden een diepe studie over dit Griekse woord, pas. Wil je weten wat het betekent? Het betekent "allen". Het is gek, zo'n vrijheid nemen met het Grieks hier, we weten...

Zie je, sarcasme terzijde, we gaan er tegenwoordig aan voorbij, en zelfs films laten zien dat elke keer dat Johannes bij de rivier mensen doopt, hij ergens in de buurt van twintig jongens heeft die geïnteresseerd zijn in wat hij te zeggen heeft. Maar doordat Marcus hier "allen" gebruikt, weten we dat er een enorm grote menigte was. Dit woord hoeft niet te worden weergegeven als "elkeen" om de overgrote meerderheid van de Judese aandacht in dit gebied van de wereld in die tijd weer te geven. Zelfs in het Cambridge Bible for Schools and Colleges commentaar staat: "het hele land": Deze sterke uitdrukking is eigen aan Marcus. Maar het wordt geïllustreerd door de andere evangeliën. De menigte die naar zijn doop kwam omvatte vertegenwoordigers van elke klasse, Farizeeën en Sadduceeën (Mattheüs 3:7), tollenaars (Lucas 3:12), soldaten (Lucas 3:14), rijken en armen (Lucas 3:10)."[i] Johannes' bijeenkomsten waren enorm!

Zijn boodschap was er een van extreme bekering als voorbereiding op een komend Koninkrijk. Dit was voor hem belangrijker in zijn prediking dan enig ander onderwerp. En dat was te verwachten, want de Messias zou door onbekeerde mensen niet herkend worden. Johannes had één taak, en die deed hij goed: De weg bereiden voor de Heer! Hij had over het algemeen één boodschap: Het Koninkrijk van God is nabij!

ZAL HET BLOED VAN DE ANTICHRIST DE MENSEN HIERVAN "REDDEN"?

Geleerden zijn het er unaniem over eens dat zijn boodschap goed werd ontvangen. Hij doopte nog geen mensen in de naam van Jezus, omdat hij goed wist dat dat niet zijn plaats was. De doop van Johannes keek vooruit naar het komende Koninkrijk, niet achteruit naar de inwijding ervan, en hij wekte bij de gelovigen niet de Heilige Geest op, want die was nog niet door Christus gezonden. Sommige geleerden (waaronder historicus Josephus) geloven dat Johannes de proselietendoop kopieerde, maar de belangrijkste reden om te geloven dat die van hem uniek was, is dat de vroegere Joodse ritus betrekking had op rituele reiniging, niet op bekering of voorbereiding.

Omdat Elia ten hemel was gevaren in een wervelwind (2 Koningen 2:11) en daarom nooit echt gestorven was, geloofden veel Joden dat de letterlijke Elia zou terugkeren - niet als een gereïncarneerd wezen, maar zoals hij in de geschiedenis was geweest. Dit verklaart waarom Johannes de Doper ontkende Elia te zijn (Johannes 1:21), ook al was hij precies de "geestelijke Elia" "stem in de woestijn" die geprofeteerd was (Jesaja 40:3) en direct geïdentificeerd (Lucas 1:17), zelfs door Jezus (Matteüs 11:14). De boodschap "bereidt u de weg voor" was niet ongewoon in de tijd van Johannes.

Eigenlijk werd het bijna altijd gebruikt voor een komende koning, en wanneer het werd geroepen door de koningsroepers die hem voorgingen op de wegen naar de grote steden, waren de voorbereidingen letterlijk. Stadsbestuurders zorgden voor het herstel van de weg en het schoonmaken van stadspoorten en toegangen. Voor Johannes' publiek was het duidelijk dat hij de komst van een koning aankondigde (ook al is dat begrip vandaag de dag voor ons verloren gegaan). Toen Jesaja in zijn profetie de boodschap van Johannes de Doper voorzag (Jesaja 40:3), zinspeelde hij hierop toen hij zei: "Maak in de woestijn een weg recht voor onze God."

In de geest van Elia waarmee hij was toegerust, was Johannes' bereidheid om de huichelaars vrijmoedig te beschuldigen en de "adders", of giftige slangen in hun midden te ontmaskeren, zeer goed aanwezig in zijn werk, zoals wij zien in Mattheüs 3:7-10:

Maar toen hij velen van de Farizeeën en Sadduceeën tot zijn doop zag komen, zei hij tot hen: "O geslacht van adders, wie heeft u gewaarschuwd om te vluchten voor de toekomende toorn? Breng dan vruchten voort die tot berouw stemmen: En denkt niet in uzelf te zeggen: "Wij hebben Abraham tot onze vader"; want ik zeg u, dat God uit deze stenen kinderen tot Abraham kan verwekken. En nu is ook de bijl gelegd aan de wortel van de bomen; daarom wordt elke boom die geen goede vruchten voortbrengt, omgehakt en in het vuur geworpen."

Met andere woorden, God zag de harten van de mensen, en Hij zou snel zijn om bedriegers bij de wortel om te hakken. Geen "erfenis van Abraham", bloedlijn of anderszins, kon hen redden van interne slechtheid. (Jezus zou in hun gezelschap ook "adders" herkennen [Mattheüs 23:33], en zou in Zijn onderricht ook het woordbeeld gebruiken van het omhakken van bomen die slechte vruchten voortbrengen [Lucas 6:43-45; Johannes 15:1-6]).

Dat de staat Israël zo corrupt was geworden blijkt duidelijk uit Johannes' antwoord op de paniekvragen van zijn menigte:

Iedereen wilde weten: Wat moet iemand doen om zich goed te bekeren, vergeving te ontvangen en te leven op een manier die God behaagt? Het antwoord van Johannes lijkt in alle gevallen de gemakkelijkste en meest voorspelbare "vliegensvlugge" antwoorden voor ons vandaag, maar we vinden alleen al in de functieomschrijving van de nieuwtestamentische tollenaar een nogal achterbakse vaardigheid. Rome zou het leven van mensen belasten (zoals blijkt uit de opstanden die we in het vorige hoofdstuk bespraken). Dat gold op het hoogste niveau. De hoogte van de verschuldigde belasting fluctueerde voortdurend omdat de provincies van leider wisselden, zodat het volk geen idee had hoeveel er werkelijk nodig was om verantwoording aan de staat af te leggen. De belastinginners zaten in hun hokjes en verhoogden hun inning, betaalden een deel daarvan aan hun superieuren en staken de rest in eigen zak, terwijl de superieuren slechts een deel daarvan betaalden en de rest in eigen zak staken, enzovoort. De situatie van toen was natuurlijk niet zoals die van nu, nu er duidelijke papieren sporen en bewijzen zijn voor wie het systeem in twijfel trekt. Dus, als een belastingontvanger zijn eigen inkomen op een bepaalde dag wilde opblazen, kon hij gewoon in een opwelling een bedrag uitkiezen dat hij van het volk moest vragen. Het is eigenlijk verrassend dat deze mannen Johannes de Doper om advies zouden vragen op dit gebied, maar de eenvoud van zijn antwoorden op vragen als deze tonen de ware schoonheid van Gods verwachtingen: "Het is niet moeilijk; wees gewoon geen eikels en rovers - geef aan de behoeftigen, zorg voor de armen, deel je rijkdom en overvloed, en wees niet vals."

HOE OBAMA, HITLER EN DE TROON VAN SATAN VERBONDEN ZIJN MET "HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING".

"Heb berouw over je vroegere activiteiten" was één deel van Johannes' boodschap. Het andere deel was "Blijf leven als iemand wiens berouw oprecht is." Deze vermaning aan tollenaars, soldaten en rijkere mensen met goederen om te delen is slechts een klein voorbeeld van alle andere dingen waarover Johannes preekte (Lucas 3:18).

In Mattheüs 3:11-12, Marcus 1:7-8 en Lucas 3:15-18 zien we de verschuiving van een boodschap van bekering en rechtvaardig leven naar een van voorbereiding: "Ik doop u met water, maar er komt een machtiger dan ik, wiens schoen ik niet waardig ben los te maken; hij zal u dopen met de Heilige Geest en met vuur" (Lucas 3:16). Deze "machtiger" was natuurlijk Jezus Christus... en Johannes had het geluk Hem te ontmoeten.

Geleerden zijn het unaniem eens over twee verklaringen: 1) Jezus hoefde niet gedoopt te worden voor "zonden", maar 2) Jezus' doop markeert het begin van Zijn openbare bediening. De gebeurtenis is opgenomen in alle drie de Synoptische Evangeliën (Matteüs 3:13-17; Marcus 1:9-11; Lucas 3:21-23).

Toen Jezus bij Johannes verscheen om door zijn neef gedoopt te worden, was Johannes geschokt. Hij zei dat het juist andersom moest zijn: Jezus zou Johannes moeten dopen. Toch wist Jezus dat zijn openbare bediening en de vervulling van "alle gerechtigheid" van dit moment zouden afhangen, dus stemde Johannes toe (Matteüs 3:13-15). Geleerden zien Jezus' onderwerping aan de doop als een voorbeeld en een manier om de mensen te identificeren die Hij ging redden:

De meest voor de hand liggende manier waarop Jezus' doopsel hem voorbereidt op zijn zending is door zijn solidariteit aan te geven met Johannes' oproep tot bekering met het oog op de komst van Gods koningschap. Door zich eerst te identificeren met de verkondiging van Johannes legt Jezus de basis voor zijn eigen zending om verder te gaan waar Johannes is opgehouden. En als Jezus samen met anderen bij de Jordaan wordt gedoopt, wordt hij vereenzelvigd met al diegenen die door het aanvaarden van Johannes' doopsel hun verlangen naar een nieuw begin met God hebben uitgesproken.... Als hij hun vertegenwoordiger wil zijn, moet hij eerst met hen worden vereenzelvigd.[ii]

GOD BRAK DE MACHT VAN "DE KERSTMAGIËRS"? MAAR KEERT ZO'N "MAGI-KALISME" NU TERUG VOOR DE OPKOMST VAN EEN ANDER "CHRISTUSKIND"?

Interessant is dat sommige geleerden ook zien dat Jezus zich hier niet alleen onderwerpt aan de doop, maar aan een symbolische heruitvoering van de doortocht van de Israëlieten door de wonderbaarlijk gedeelde Rode Zee. Met Mozes waren zij bevrijd: een nieuw bevrijd volk waarvan de ketenen waren ingeruild voor een hernieuwde gerichtheid op de Heer die geen farao of koning hen kon afnemen. Nu zouden zij dit alles ook in Jezus zien, maar op een blijvende en superieure manier. Jezus leidde Zijn volk naar de "zee" door het voorbeeld, en door deze daad begon Hij Zijn Kerk. Zeer spoedig daarna zou Jezus een weg naar de vrijheid banen die niemand ooit had ervaren, en die begon op het moment dat Zijn openbare bediening begon. Om dit op een dieper niveau te begrijpen, moet men zijn individuele concepten achter zich laten en zien hoe de geschiedenis van Israël hen voorstond die meer gemeenschappelijk waren in hun modellering door daden: Mozes gaf het voorbeeld, vastte en bad voor zonden die niet de zijne waren. Jezus gaf het goede voorbeeld:

Toen nu het gehele volk gedoopt was, geschiedde het, dat ook Jezus, gedoopt zijnde, en biddende, de hemel werd geopend, en de Heilige Geest in lichamelijke gedaante als een duif op Hem nederdaalde, en een stem uit den hemel kwam, die zeide: Gij zijt Mijn geliefde Zoon; in U heb Ik een welbehagen. (Lucas 3:21-22)

In het hele Oude Testament lezen we vele malen dat de hemel opengaat als God de mensheid bezoekt, dus het is een onder geleerden bekend beeld om de verschijning van het Goddelijke voor te stellen (Jesaja 24:18; Ezechiël 1:1; Maleachi 3:10; Handelingen 7:56; 10:11; Openbaring 19:11). In deze doopscène erkennen alle leden van de Drie-eenheid de start van Jezus' bediening: De stem van de Vader, het neerdalen van de Heilige Geest en Jezus die in het water staat. Veel theologen en academici hebben zich gebogen over de vraag of de evangeliën beschrijven dat de Heilige Geest letterlijk in een duif verandert (zoals Lucas lijkt te impliceren met de woorden "neerdaalde in een lichamelijke vorm als een duif"), of dat dit slechts de enige manier is waarop de schrijvers konden beschrijven wat de menigte zag, namelijk iets dat vergeleken kan worden met een duif. Na het doorbladeren van waarschijnlijk dertig of meer commentaren om te proberen het antwoord te vinden, ontdekten we dat Genesis 8:8-12 (Noach die een duif uitzendt) verschillende keren opduikt in de discussie. Maar niet veel geleerden zagen in dit verband de symbolen die wij zagen. De meesten zeggen dat de duif een symbool van vrede is, en dan gaan ze door naar het volgende onderwerp. Wij vinden echter dat het verder gaat als we de context van dit moment voor Noach in ogenschouw nemen. Deze passage uit het allereerste boek van de Bijbel beschrijft hoe Noach, terwijl hij in de boot zat, een duif uitzond. De tweede keer dat hij die uitzond, daalde hij weer naar beneden met een olijftak in zijn bek, ten teken dat er land was gevonden.

GOD BRAK DE MACHT VAN "DE KERSTMAGIËRS"? MAAR KEERT ZO'N "MAGI-CALISME" NU TERUG VOOR DE OPKOMST VAN EEN ANDER "CHRISTUSKIND"?

Denk even na: De duif was niet alleen een teken dat de storm voorbij was, hoewel dat waar was, maar het betekende ook dat Noach en zijn gezin na de storm opnieuw konden beginnen op een planeet zonder corruptie en zonde! Het was het signaal van een nieuw tijdperk voor de hele mensheid! De Heilige Geest, toen Hij op Jezus neerdaalde in dezelfde vorm als Noachs kleine vriend, kondigde misschien wel aan dat er in de Zoon een nieuwe, zondeloze start is voor alle mensen die Christus willen volgen. (Serieus, waarom zien andere commentatoren dit niet?) In Jezus is de storm voorbij en zijn de onrustige wateren tot rust gekomen, en als we de Heilige Geest in ons leven toelaten, zijn we een nieuwe schepping, net als de planeet was toen ze van het kwaad was verlost. Dat is een schilderachtige weergave van ons nieuwe leven in Christus, dat niet begon bij het kruis, maar bij de doop - want het kruis zou niets hebben betekend als Jezus niet gehoorzaam was geweest aan de bediening die op die dag begon.

Wow, dat is prachtig...

Maar het gaat veel, veel verder. Populaire buitenbijbelse/apocriefe teksten genaamd (gezamenlijk) Het Testament van de Twaalf Patriarchen (door sommige Joden geloofd als de laatste woorden van de zonen van Jacob) hebben dit moment profetisch geïdentificeerd. Hoewel we de vroegste teksten niet hebben (en dus de datum van hun oorsprong niet kennen), heeft radiokoolstofdatering aangetoond dat verscheidene van de teksten die we wel hebben minstens honderd jaar voor de tijd van Christus zijn geschreven. Bij één daarvan werden delen van het Testament van Levi (NL vert.), evenals enkele voetnoten van een latere bestudeerder van het boek, gevonden tussen de Dode Zee-rollen in Qumran-grot nummer 4. Ongelooflijk genoeg beschrijft het Testament van Levi precies dit moment met Jezus en Johannes. Beginnend in hoofdstuk 18 van zijn werk, identificeert de schrijver eerst Christus en het Joodse systeem van zijn tijd:

Wanneer de wraak van de Heer over hen zal zijn gekomen, zal het priesterschap vervallen. En dan zal de Heer een nieuwe priester oprichten aan wie alle woorden van de Heer zullen worden geopenbaard. Hij zal het oordeel van de waarheid over de aarde uitvoeren gedurende vele dagen. En zijn ster zal als een koning in den hemel rijzen; het licht der kennis ontsteken, zooals de dag door de zon wordt verlicht.[iii]

Tegen de tijd van Christus kan het priesterschap zeker worden geïnterpreteerd als zijnde "vervallen" (of "ingestort"), zoals de gefragmenteerde Joodse wereld van die tijd laat zien. Anders dan Jezus heeft geen enkele priester in de geschiedenis van het Jodendom, van Genesis tot heden, ooit "alle woorden van de Heer" bekend kunnen maken. Noch is er ooit een rechter geweest "over de aarde voor vele dagen" buiten de Messias. Oh, en dat "ster" ding? Denk aan onze studie over de reis van de magiërs...

Verder lezen we uit deze oude tekst een scène die bijna identiek is aan wat er met Christus gebeurde bij deze doop:

De hemelen zullen worden geopend, en uit de tempel der heerlijkheid zal heiliging over Hem komen, met een vaderlijke stem, zoals van Abraham tot Izaäk. En de heerlijkheid van de Allerhoogste zal op hem losbarsten. En de geest van begrip en heiliging zal op hem rusten in het water. Want hij zal de majesteit van de Heer geven aan hen die zijn zonen in waarheid zijn voor altijd. En er zal geen opvolger voor hem zijn van generatie op generatie voor altijd.[iv]

OMVAT "HET MYSTERIE VAN JEZUS" DE WERELD DIE ZICH VOORBEREIDT OP DE ANTICHRIST?

In deze passage lezen we dat "de hemelen ... opengingen", een "vaderlijke stem" tot Hem sprak en de "geest" op Hem rustte "in het water". Het is niet de vraag of er ooit een "opvolger voor Hem was van generatie op generatie". Jezus was de enige Mens die de dingen die in deze apocriefe literatuur worden opgesomd kon uitvoeren en ervaren. Wij geloven dat het duidelijk is dat, of dit werk nu een canoniek boek is of niet, iemand hier duidelijk verwijst naar de ongeëvenaarde Messiasfiguur, en zij beschreven alle drie de leden van de Drie-eenheid zoals dat bij Jezus gebeurde.

De meeste hedendaagse christenen weten niet eens dat deze tekst bestaat. Maar Joden uit de eerste eeuw zouden dit "Testament" hebben opgevat als een profetie van dit moment. Zo zouden de meest vrome Joden in de massale menigte rond Jezus en Johannes die dag deze manifestatie hebben gezien als een onweerlegbaar teken dat Jezus de Priester was naar wie de schrijver van het Testament van Levi had uitgekeken.

Hoe nederig en ongecompliceerd de boodschap van Johannes de Doper ook was, het was precies het merk van de onschuld die Israël had verloren. Ongetwijfeld wachtten sommige van Johannes' toehoorders, die persoonlijk getuige waren geweest van de opstand van vroegere rebellen, met ingehouden adem om hem te zien opstaan tegen het systeem, maar dat gebeurde nooit...

Tenminste, totdat hij het deed.

WOW! BEKIJK WAT DR. THOMAS HORN en DONNA HOWELL INTRODUCEREN IN "HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING!"

Terwijl veel mensen in Johannes' tijd de privé-zaken van een koning niet zouden durven berispen, bekritiseerde Johannes openlijk Herodes Antipas omdat hij trouwde met de ex-vrouw van zijn broer, Herodias. Deze bizarre liefdesdriehoek was ingewikkeld genoeg om er niet uitgebreid op in te gaan, maar het volstaat te zeggen dat Johannes de Doper bekend was met Leviticus 20:21, waarin staat dat het onwettig en onrein is voor een man om de vrouw van zijn broer te nemen zolang deze nog leeft. Deze uitbarsting maakte Herodias woedend, die daarna een wrok koesterde tegen Johannes (Marcus 6:19) en wachtte op een gelegenheid om wraak op hem te nemen. Herodes Antipas was eigenlijk dol op Johannes, omdat hij zijn prediking eerder had gehoord en ervan had genoten (6:20), maar onder druk van zijn beledigde vrouw zette hij Johannes gevangen vanwege zijn onwelkome opmerkingen. Tijdens Herodes' volgende verjaardagsfeest onder zijn edelen bedacht Herodias een plan. Haar dochter, Salome, danste voor de koning en zijn mannen, waarna Herodes aanbood haar alles te geven wat ze wilde. (Trouwens, Salome was waarschijnlijk ongeveer twaalf jaar oud toen ze voor haar stiefvader danste, volgens Marcus 9:22, die haar korasion, of "meisje" noemt, wat die leeftijd suggereert. Dit maakt haar "dans" - volgens de oosterse traditie een standaard erotische "sluierdans" [een vroege striptease] - nog verontrustender.) Na een ontmoeting met haar moeder ging Salome terug naar de koning en vertelde hem dat haar enige wens de onthoofding van Johannes was. Herodes was "buitengewoon bedroefd" toen hij dit verzoek hoorde, maar omdat hij haar zijn woord had gegeven in het bijzijn van de gasten die nog toekeken, beval hij de daad te verrichten, en Johannes werd terechtgesteld (Marcus 6:21-28).

Johannes' onbetwistbare erfenis van gerechtigheid zal voor altijd voortleven. We kunnen ons alleen maar afvragen wat hij van Jezus zou hebben gedacht in zijn komende dagen van bediening. Zoals de geschiedenis vertelt, zou hij de uiteindelijke vrucht van zijn doopmoment met Christus niet hebben kunnen zien. Maar nu Johannes' bediening verleden tijd was, zou Jezus' bediening op de voorgrond treden.

VOLGENDE: Verleidingen in de woestijn

Eindnoten:

[i] “Mark 1:5,” Cambridge Bible for Schools and Colleges , Bible Hub Online , last accessed March 7, 2022, https://biblehub.com/commentaries/cambridge/mark/1.htm .

[ii] France, R. T., The Gospel of Matthew (Grand Rapids, MI: Wm. B. Eerdmans Publication Co; 2007), 120.

[iii] Charlesworth, J. H., The Old Testament Pseudepigrapha: Volume 1 (New York; London: Yale University Press; 1983), 794–795.

[iv] Ibid.

Bron: THE MYSTERY OF JESUS FROM GENESIS TO REVELATION—PART 23: The End of John’s Ministry, and the Beginning of the Savior’s » SkyWatchTV