www.wimjongman.nl
HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING DEEL 18: JEZUS EN DE JOODSE VERWACHTINGEN
13 december 2022 door SkyWatch Editor
Inleiding - Deel 1 - - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11 Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17
Opmerking van de auteur: Deze baanbrekende serie wordt aangeboden ter viering van een voorheen topgeheim project en nu ongekende nieuwe 3-delige boekenserie (meer dan 10 jaar in de maak) van bestseller geleerde Dr. Thomas Horn en bijbelse geschiedenis en theologie-deskundigen Donna Howell en Allie Anderson: HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING - GISTEREN, VANDAAG EN MORGEN
Hoewel de verschillende sekten binnen het Jodendom rond de tijd van Christus vaak naast elkaar konden bestaan in de samenleving, hadden zij te maken gehad met eeuwen van afbraak en interne verzwakking die resulteerden in een volk dat niet langer verenigd was. Het voortdurende gekibbel tussen Hellenisten en de klassieke Hebreeuwse Joden alleen al was voldoende om elke hoop te verstikken die zij hadden op herstel van de nationale identiteit, trots en gemeenschap die hun voorvaderen in stand hadden gehouden. Uiteindelijk bouwde het gezag van de Sadduceeën een vesting van controle op over Jeruzalem, terwijl de dorpen en steden op het platteland begonnen vast te houden aan hun synagogen. De mensen op het platteland waren vaak boos over de religieus-politieke regelingen die in de heilige stad plaatsvonden, terwijl de inwoners van Jeruzalem de plattelands-"boerenjoden" zagen als ongeletterde en onwetende plattelandsbewoners. Aan beide zijden groeide onverdraagzaamheid, en spanningen binnen de Joodse gelovigen in het Jahwisme leidden tot de bijna dood van hun dromen dat God zijn beloften zou nakomen om hen het glorieuze Koninkrijk te geven waarover de profeten ooit over hen hadden gesproken. Veel individuen en sekten lieten het geloof in de profeten helemaal varen!
Naast dit alles was Rome niet altijd een vriendelijke heerschappij voor Joodse inwoners. Sommige vroegere wereldlijke autoriteiten binnen de Romeinse regering beschermden, zoals we hebben besproken, de vrijheden van de Joden (inclusief hun vrijgestelde status om niet in het Romeinse leger te hoeven dienen), maar de antisemitische houding op sociaal niveau werd voelbaar gespannen. In 40 voor Christus werd Herodes de Grote uitgeroepen tot "koning der Joden", en vanaf dat moment ging het bergafwaarts toen hij besloot de jongetjes van de Hebreeërs te gaan vermoorden in een poging de messiaanse lijn af te snijden. (Voor lezers die de na-bijbelse geschiedenis kennen: iets meer dan een eeuw na deze verklaring zouden de Joods-Romeinse oorlogen beginnen en leiden tot de uiteindelijke verwoesting van Jeruzalem en de Tempel in 70 na Christus, grotendeels als gevolg van de provocatie van de Zeloten). Niemand leek een goede kandidaat voor de buren van Israël, en ze konden zelfs onderling niet met elkaar overweg! De Galilese Jood was vriendelijker en meer vertrouwd met internationale reizigers dan de hooghartige, trotse Judeese Jood, dus zelfs boven en naast de versplintering van sekten waren er sociale facties die voor een extra laag van segregerende muren zorgden.
Waar konden zij dan hun hoop op vestigen?
Dus, hoewel de ballingschap eindelijk voorbij was, Jeruzalem was heropgericht en de Tempel was herbouwd, waren de verwachtingen van de Joden van Gods beloften van grootsheid, rechtvaardigheid en landen die vloeien van melk en honing nog niet gerealiseerd.
De Joden wisten niet dat ditzelfde Hellenistische één-wereld-systeem, dat uiteindelijk leidde tot hun intern gekibbel en uiteindelijke politieke onderdrukking, precies het middel was dat de verspreiding mogelijk maakte van de messiaanse openbaringen van hun God naar bijna alle mensen in de omringende gebieden, die toen goed wisten hoe ze moesten communiceren.
De Hebreeuwse Bijbel werd vertaald in Koine Grieks rond 250 voor Christus in de intellectuele hoofdstad van de Joden, Alexandrië. (Merk op dat Jeruzalem altijd hun spirituele hoofdstad zou blijven, zolang de Tempel er stond). Dit was het begin van een nieuw tijdperk voor de Joden, die nu de Septuagint vertaling van Gods Woord hadden, oftewel "de Griekse Bijbel." Mensen van heinde en verre zouden nu dezelfde boodschap kunnen lezen waarvan de Joden beweerden dat het de enige religieuze waarheid was, maar dan in hun eigen gewone taal. Hoewel dit tijdperk klinkt als een reclame voor een Judese opleving - en tot op zekere hoogte was het dat ook - liet het grotere ontwerp, het verlossingsplan van God, eigenlijk zien dat dit een belangrijkere ontwikkeling was in de verspreiding van het Evangelie... een verhaal dat zich in real time zou ontvouwen.
Sinds Genesis was een Messias beloofd die de kop van de slang zou vermorzelen, en sindsdien waren de helden van Israëls geschiedenis niet gestopt met het aanhalen van diezelfde Messias die de vervulling en voltooiing van alle ellende zou zijn. Hij zou een Koning zijn zoals geen andere koning, die zou heersen en regeren in zijn Koninkrijk dat nooit zou eindigen op land dat oneindig leven, genezing en voedsel zou voortbrengen. Bij elke zondeval van de Hebreeën keken zij, die rouwden om hun slechtheid en zich afkeerden van hun wegen, uit naar een dag in hun eigen leven dat deze Koning zou komen als de Verlosser om elke misstand recht te zetten. Maar dat wil niet zeggen dat zij precies begrepen waarop - of wie - zij wachtten...
Fluisteringen over hoe de Messias zou komen en hoe Hij zou handelen hadden hun verwachtingen zeker werkelijk: Hij zou worden voorafgegaan door de profeet Elia, die de weg voor Hem zou bereiden temidden van de wachtende menigte. Hij zou opstaan als koning David, maar zou nog beter zijn dan koning David, over de landen heersen zover het oog reikte, en met een machtig geschreeuw zou Zijn grote leger, bestaande uit onbegrensde militaire aantallen en kracht zoals de wereld nog nooit had gezien, Rome vernietigen en elke Jood bevrijden van onderdrukking. Geen aardse politicus zou zich kunnen meten met Zijn wijsheid in het leiden van een succesvolle regering, een regering met alleen de zuiverste burgerlijke, ethische, constitutionele, diplomatieke en leerstellige ideologieën die de hele planeet zouden bereiken met de meest onberispelijke interpretaties en bindende toepassingen van Jahweh's wetten. Zijn troon zou worden gevestigd in Jeruzalem, en elke knie zou zich voor Hem buigen in de erkenning dat Hij de hoogste Koning was. In plaats van Zichzelf te associëren met de armen, of met zondaars, zou Hij omringd worden door een eindeloze rij van dienaren, gedrapeerd in alleen het fijnste paarse linnen, omzoomd met draden van goud, terwijl de zondaars in Zijn aanwezigheid dood neervallen en ophouden te bestaan, hun zielen voor eeuwig in Sheol. Het Jodendom zou de enige wereldgodsdienst zijn, en de groeperingen en sekten daarbinnen zouden zich verenigen en zelfs de gloriedagen van de aartsvaders overtreffen. Ziekte en kwalen zouden nooit meer voorkomen, en de kinderen van Israël zouden een paradijs erven, betaald in bloed door de uitroeiing van hun onderdrukkers. De kracht en het leiderschap van deze man in de strijd zou zelfs de kracht en het leiderschap van de Makkabeeën teniet doen.
Wat een Leider zou deze man zijn!
Tenminste, dat dachten ze dat Hij zou zijn....
HOE OBAMA, HITLER EN DE TROON VAN SATAN VERBONDEN ZIJN MET "HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING".
Volgens de Psalmen van Salomo, een apocrief manuscript dat tot in de vijfde eeuw na Christus door voornamelijk Farizeeërs werd geschreven en aangevuld, geloofden de Joden dat de Messias "het land en het volk weer heilig zou maken, de boosdoeners zou verdrijven, een rechtvaardig bewind over Israël en de naties zou instellen, en glorie aan God en zegen voor de rechtvaardigen zou brengen (Ps. Sol. 17:26-46)."[i] (Het is de geleerden niet duidelijk waarom de Farizeeën dit boek naar Salomo zouden hebben genoemd, terwijl de geschriften zo laat in de geschiedenis waren, maar misschien was het omdat de auteur zijn stijl volgde). De radicale taal van deze bron spreekt van een Messias die, in volgorde van de verzen daarin (en zonder herhaalde uitspraken, waarvan er veel zijn):
- Heel Jeruzalem reinigen van de naties die ooit de vernietiging ervan hebben gezocht of dat ooit nog zouden doen;
- Voorkom dat alle zondaars enige zegeningen van wijsheid erven;
- Het ego van elke zondaar vernederen en "de arrogantie van de zondaar uitwrijven als een pottenbakkersvat";
- Vernietig de steun van de goddelozen "met een ijzeren staf";
- Breng elke heidense natie tot uitroeiing door slechts een "woord van zijn mond";
- Kijken hoe de heidenen vluchten voor de dreiging van Zijn verschijning;
- Beschuldigd, berispt en bekritiseert de daden van alle zondaars "door het woord van hun hart";
- Zal alle heilige mensen bijeenbrengen en hen leiden in perfect gerealiseerde gerechtigheid, waarbij Hij de grootste rechter uit de geschiedenis wordt over alle stammen van Israël die "door God geheiligd zijn";
- Voorgoed alle onrechtvaardigheid en slechtheid elimineren, zodat Gods uitverkorenen nooit meer worden geraakt;
- Onmiddellijk herkennen en weten wie de ware kinderen van God zijn en wie niet;
- Alle verstrooide stammen van Israël terugbrengen naar hun rechtmatige plaatsen "op de aarde" (dit vers kan ook zo worden uitgelegd dat Hij hen in nieuwe stammen zal verdelen);
- Weg met alle vreemdelingen en emigranten, gedeporteerden, vluchtelingen en ballingen uit hun midden die niet tot Gods uitverkorenen behoren;
- Alle mensen en alle volken in wijsheid en gerechtigheid oordelen, heersen over allen "onder zijn juk", Jahweh verheerlijken "over de gehele aarde";
- Jeruzalem reinigen en heiligen, het herstellen tot wat het in het begin was;
- Bezoeken en geschenken accepteren van nationale leiders die aankomen als "volkomen verzwakte zonen" uit de hele wereld die alleen maar reizen om "zijn glorie te zien", en Hij zal een Koning over hen zijn, "onderwezen door God";
- Een feilloos oordeel uitvoeren "in zijn dagen onder hen" die "allen heilig zijn";
- Alle militaire successen behalen zonder zijn afhankelijkheid "in paard en ruiter en boog";
- Overwinning behalen in de strijd zonder afhankelijk te zijn van goud of zilver;
- Vermijden om "hoop van velen te verzamelen voor de dag van de oorlog" omdat de enige hoop die nodig is "de hoop van God" is;
- "Toon geen genade" aan elk volk dat Hem vreest;
- "Breng de aarde ten val" met alleen een eeuwig effectief "woord van zijn mond";
- Zegen alle zonen en dochters van Jahweh met "wijsheid en vreugde";
- Geen spoor van zonde in Hem hebben, zodat Hij de aangewezen leider van de fysieke wereld is;
- De sterkste Man van God in de geschiedenis zijn, waartoe God Hem heeft verordend "door de Heilige Geest";
- Het toppunt van wijsheid, raad, inzicht, kracht en gerechtigheid uitoefenen, waarmee de Heer altijd bij Hem zal zijn;
- Heb sterke hoop op de Heer;
- Laten zien dat geen enkele man of leger ooit kracht zou tonen tegen Hem;
- Toon de uiterste werken als gevolg van zijn machtige vrees voor God;
- Weiger zwakheden van welke man dan ook toe te staan;
- Leidt met alle gelijkheid; en
- Arrogantie en alle onderdrukking uitroeien.[ii]
Het is duidelijk dat de Joden slechts op enkele punten gelijk hadden. De rest van hun verwachtingen waren zeer zeker gebaseerd op menselijke interpretaties die voortkwamen uit rabbinaal onderwijs dat duizenden jaren te oud was. (Ons volgende deel, "ZIJN Koninkrijk?! This Guy Has to Go!" zal dieper ingaan op deze ideeën; dit gedeelte is om te laten zien wat de Joden verwachtten voordat Hij kwam, terwijl we later deze concepten zullen vergelijken met wat Hij werkelijk zei en deed).
GOD BRAK DE MACHT VAN "DE KERSTMAGIËRS"? MAAR KEERT ZO'N "MAGI-KALISME" NU TERUG VOOR DE OPKOMST VAN EEN ANDER "CHRISTUSKIND"?
Ondanks het feit dat het volk Israël een machtige en wonderbaarlijke bevrijding had gezien in de vorm van Mozes, was het voor hen altijd duidelijk dat Mozes een man van machtige kracht was die God gebruikte om zijn volk te bevrijden. Er was altijd duidelijkheid onder Gods volk over het onderscheid tussen God zijn en een man zijn door wie God heen werkte. Naast de vele andere elementen die Jahweh onderscheidden van goden van heidense religies was het feit dat God tot nu toe nooit in het vlees was gekomen.
In niet-joodse godsdiensten waren er tal van "godsmannen" wiens legendes generaties lang werden verteld. Het bekendste voorbeeld hiervan is Hercules, zogenaamd geboren uit een sterfelijke vrouw en Zeus, maar de geschiedenis staat bol van de verhalen over godsmannen, halfgoden en zelfs Egyptische farao's die in hun cultuur ook als goden werden beschouwd. Tot nu toe was het ontbreken van een god in het vlees dus één element dat Jahweh onderscheidde van andere heidense goden. Als gevolg van de beweringen dat Jezus God zelf was, of de Zoon van God, verdachten (en beschuldigden) veel traditionele Joden Hem van godslastering, terwijl degenen buiten de Joodse traditie veel ruimdenkender tegenover dit begrip stonden. (Dit droeg waarschijnlijk bij aan de toestroom van heidenen in de vroege kerk, en aan de reden waarom deze met zoveel heidense invasie worstelde: zij die het idee van een "god-mens" gemakkelijk overnamen en bekend waren met de macht die Jezus tijdens zijn leven toonde, overspoelden de nieuwtestamentische kerk en brachten hun afgodische vroegere religies met zich mee).
Hoewel we eerder opmerkten dat het oorspronkelijke motief en de bedoeling van de Farizeeën gebaseerd was op heiligheid en zuiverheid, was daar tegen de tijd van Christus veel in veranderd. (Dit is weer een andere les die we van hen kunnen leren. Wij kunnen en moeten hun patroon van onthouding van de wegen van de wereld volgen. Maar met dat doel voor ogen moeten we nooit zo "gearriveerd" raken in onze theologie dat we egoïstisch worden). Hoewel er zeker oprechte Farizeeën waren, vermeldt de Schrift hun gedrag rond Jezus als arrogant (Lucas 18:11), aanmatigend (Matteüs 23:5), ongelooflijk veroordelend (Johannes 7:49), op geld belust (Lucas 16:14), zelfverheerlijkend (Matteüs 23:6), bekrompen (Matteüs 23:4), en als niet begaan met "gerechtigheid, barmhartigheid en trouw" (Matteüs 23:23; vgl. Lucas 11:41-44).
Bovendien waren de Farizeeën het met Jezus oneens over de sabbat (Matteüs 12:1-2), traditie (Marcus 7:1-5) en omgang met zondaars/belastinginners (Lucas 5:30). Zij verklaarden openlijk dat Christus demonen uitdreef door de macht van "Beëlzebub" (Matteüs 12:24), en legden een valse getuigenis af (Johannes 8:13). Zij eisten tekenen van Hem (Matteüs 16:1) en probeerden Hem "in zijn uitspraken te vangen" (Matteüs 22:15).
Het is dan ook niet verwonderlijk dat zij niet konden geloven dat de nederige Jezus uit Galilea de Messias was.
Maar wie zou deze Messias werkelijk zijn? Hoe zou Hij zich verhouden tot wat zij hadden voorspeld en ingebeeld?
De evangeliën geven een overvloedig antwoord op die vraag.
Nieuwe Testament
Bij de start van het Oude Testament deel van deze serie hebben we kort het woord "testament" behandeld en geconcludeerd dat het een "bewijs", de "wil" en het "contract" van God betekent.
OMVAT "HET MYSTERIE VAN JEZUS" DE WERELD DIE ZICH VOORBEREIDT OP DE ANTICHRIST?
Toen Jezus in menselijke vorm op het toneel kwam, werd dit "contract" bijgewerkt met nieuwe bepalingen en clausules voor ons, de begunstigden van dit document, dat werd gewijzigd vanwege het werk dat Hij aan het kruis verrichtte. Daarom kan het Nieuwe Testament, net als het Oude Testament, ook het "Bewijs van Christus", de "Wil van God en Zijn Gezalfde" of eenvoudigweg het "Nieuwe Verbond" worden genoemd. (Het is belangrijk op te merken dat het feit dat het "Nieuw" wordt genoemd, niet betekent dat er ooit een volgend "Derde Testament" of verder kan zijn. Het feit dat het hele "Oude" document spreekt van en wijst naar het "Nieuwe" betekent dat Gods zelfopenbaring is voltooid in Christus en dat dit "Nieuwe Testament" de verklaring is van die voltooiing. Geen van beide Testamenten spreekt over of wijst op een voortdurende openbaring van God. Het einde van het tweede Testament beschrijft de apocalyptische laatste dagen op aarde, dus sluit de Bijbel definitief met dat boek).
Net als bij het eerste verbond is het nieuwe verslag Gods zelfopenbaring, een juridisch bindende schriftelijke overeenkomst tussen twee partijen - God en de mensheid - en het is vooraf ondertekend door de eerste partij. Wat we eerder schreven is weer van toepassing: God is "gebonden door het pact van wat in deze tekst staat," en wij krijgen de vrije wil om een keuze te maken: ofwel ondertekenen we het met ons hart en eren we het met onze daden, ofwel negeren we het. Als we kiezen voor het laatste plan, zal God die keuze respecteren, maar als we sterven, zullen we niet het hiernamaals oogsten dat het verbond belooft.
Eerder zeiden we: "Wat we nooit moeten doen, is het verbond ondertekenen en vervolgens de voorwaarden en clausules ervan overtreden." Dat geldt nu meer dan ooit nu we in de wereld van het Nieuwe Testament stappen, want de bevelen die daarin staan, gelden voor ons in deze huidige staat van de huwelijksovereenkomst tussen ons en God als metaforische Echtgenoot. Eenvoudiger gezegd: dit Nieuwe Verbond is waar wij gelovigen nu, in deze moderne wereld, naar leven, ongeacht hoe de wettelijke voorwaarden zich verhouden tot degenen die ervoor gekozen hebben niet aan het pact deel te nemen. Als wij "tekenen", of Christus aanvaarden, en vervolgens in strijd met de voorwaarden worden bevonden, kunnen wij verantwoordelijk worden gehouden voor de "geiten clausule", die bepaalt dat wij op die angstaanjagende dag tot degenen kunnen behoren die te horen krijgen: "Gaat weg van mij, gij vervloekten" (Matteüs 25:41).
ZIE VERBORGEN MYSTERIES DIE DE "OPENENDE GEEST" VAN HET OUDE TESTAMENT VERBINDEN MET DE BOEKROL "VERZEGELD MET ZEVEN ZEGELS"
Maar het is cruciaal dat we onthouden: Het Nieuwe Testament is niet slechts een "Boek met nuttige tips". Evenmin is het slechts een document dat voordelen van verliezen onderscheidt, afhankelijk van hoe de materiële "nuttige tips" worden toegepast. Een dergelijke benadering is onpersoonlijk en maakt van God en Zijn Zoon een "hemelse Kerstman" die ons cadeautjes geeft als we braaf zijn geweest. Het Nieuwe Testament is een levend, ademend iets (Hebreeën 4:12a; Johannes 6:63; 2 Timoteüs 3:16). Het spreekt van leven en zegen voor zijn lezers en toehoorders, en verbetert niet alleen onze vooruitzichten in het hiernamaals, maar ook in dit huidige leven. Het volgen van het contract van God verbetert onze tijd op deze aarde letterlijk, fysiek, sociaal, psychologisch, emotioneel en spiritueel. Als we bedenken wie Jezus was toen Hij in menselijke vorm was, wat Hij kwam doen, en wat dat nu voor ons betekent, kunnen we onszelf het allerbeste leven geven.
De populaire hashtag, "#MostBestLife," wordt gewaardeerd door de gevallen wereld om ons heen, ongeacht religie, en suggereert dat iemand een manier van leven heeft gevonden die deze tijdelijke ruimte verbetert. Een andere, "#YOLO" - wat betekent "je leeft maar één keer" - belooft ook plezier op te leveren, hoewel het vaak opduikt terwijl iemand een daad van, nou ja, domheid verricht (zoals van een brug springen, of dronken worden en voor een bus lopen, gewoon om te zeggen dat het gebeurd is).
Het Woord van God vervult iets wat deze menselijke, seculiere bezigheden niet kunnen. Wanneer we de wijsheid die de Bijbel biedt echt gaan toepassen, trekken we een nieuwe kijk aan en zien we helder wat er echt toe doet. We leven echt, zoals #YOLO zegt, maar één keer... dus is het cruciaal dat we ons "beste leven" leven. Dat leven is niet een leven dat ons behaagt en dat ons zegeningen geeft, hoewel dat vaak het resultaat is van de keuze om bijbels te leven, maar een leven dat God behaagt en dat alles wat we willen opoffert in ruil voor een hogere roeping en doel dat zal resulteren in betere resultaten in het hiernamaals (zoals het bereiken van de verlorenen tegen elke prijs). Dit is wat het betekent om het Nieuwe Verbond en de levens die verloren gingen (zowel van Jesjoea als van zijn discipelen) om het in omloop te brengen, ten volle te waarderen.
Eén belangrijke disclaimer is nodig voordat we verder gaan: Ons oorspronkelijke doel voor dit werk was om Christus verder uit te breiden dan enig ander boek dat Defender Publishing ooit heeft uitgebracht, terwijl we ook een bepaalde woord- en paginalimiet aanhouden, om geen product te produceren dat te overweldigend is om te lezen. Met dat in gedachten kan een echt "uitbreidingswerk" over het onderwerp Christus boeken opleveren, en dat is ook vaak gebeurd, die duizenden pagina's beslaan, zoals een meerdelige encyclopedie. Omdat wij ervoor kiezen dit te vermijden, zijn er misschien delen van Jezus' verhaal of de theologie achter wat Hij heeft gedaan (zowel in Zijn aardse leven als daarna) die wij niet uitvoerig behandelen.
WOW! BEKIJK WAT DR. THOMAS HORN en DONNA HOWELL INTRODUCEREN IN "HET MYSTERIE VAN JEZUS VAN GENESIS TOT OPENBARING!"
Een voorbeeld is de vrouw bij de bron (Johannes 4). Weinig lezers weten dat deze vrouw - als de oosters-orthodoxe traditie, de kerkvaders, Byzantijnse hagiografen en oude Griekse preken van de vierde tot de veertiende eeuw over haar kloppen - en doorging tot: 1) de eerste vrouwelijke prediker, evangeliste en opwekster in de menselijke geschiedenis te worden (zoals ook blijkt uit haar bediening van Sychar in Johannes 4); 2) gedoopt te worden door de apostelen; 3) gedoopt te worden in de Heilige Geest op de dag van Pinksteren; 4) een nieuwe naam te krijgen die "licht" betekent; 5) naar Rome te reizen en keizer Nero persoonlijk uit te dagen; 6) meerdere aanslagen op haar leven te overleven (waaronder vergiftiging, die zij dronk en overleefde; 6) overleeft meerdere aanslagen op haar leven (waaronder vergiftiging, die ze opdronk en overleefde; afranselingen, die ze doorstond zonder zelfs maar een gebroken vingernagel; en een reis naar de oven, waar ze uitkwam zoals de drie vrienden van Daniël); 7) bekeert de dochter van de keizer en al haar dienstmaagden; 8) bekeert de gevangenbewaarders en velen in haar regio van Rome na haar uiteindelijke gevangenschap; en 9) komt uiteindelijk aan haar einde (na een zeer succesvolle bediening die honderden anderen bekeerde) op een ironische en poëtische manier - door in een put te worden gegooid.
Dit verslag, en een bijna onbeperkt aantal andere (en ook de theologische uitbreiding van sommige leringen, zoals de Zaligsprekingen of de Bergrede), zouden in dit boek kunnen worden behandeld, maar nogmaals, we hebben ervoor gekozen ons te concentreren op wie Christus was in de tijd dat Hij op aarde rondliep, wat Zijn leringen aanwakkerden onder de leiders van Zijn tijd (religieus en seculier), Zijn proces, en de geschriften die na Zijn Hemelvaart tot stand kwamen. Dit zou de vraag moeten beantwoorden: "Waarom spraken de auteurs niet over [vul-in-de-blanco-thema in]?"
We zullen dit en meer onderzoeken in de volgende bijdrage...
VOLGENDE: Jezus in Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes
Eindnoten
[i] Waltke, B. K., Houston, J. M., & Moore, E., The Psalms as Christian Worship: A Historical Commentary (Grand Rapids, MI; Cambridge, U.K.: William B. Eerdmans Publishing Company; 2010), 34.
[ii] The apocryphal Psalms of Solomon , verses 17:25–46, as translated in: Brannan, R., Penner, K. M., Loken, I., Aubrey, M., & Hoogendyk, I. (Eds.), The Lexham English Septuagint (Bellingham, WA: Lexham Press; 2012), “Ps Sol 17:25–46.”