www.wimjongman.nl
Doeltreffendheid van de Libanon-deal is vraag voor advocaten; niet voor Defensie
Dr. Aaron Lerner - 11 oktober 2022
De doeltreffendheid van de Libanon-deal, in het bijzonder de status van het stuk gebied aan onze noordkust dat wij eenzijdig vasthouden omwille van vitale veiligheidsredenen, is een kwestie van internationaal recht en valt dus niet onder de bevoegdheid van defensiedeskundigen.
Een defensiedeskundige kan verkondigen dat dit kritieke gebied door de overeenkomst is beveiligd om allerlei redenen die veeleer zijn ingegeven door hun inschatting van het afschrikwekkende effect dat de uitvoering van de overeenkomst op Hezbollah kan hebben dan door de definitieve rechten die de overeenkomst aan de Joodse Staat verleent.
En dat is een uiterst roekeloze veronderstelling.
Ik durf te stellen dat de meeste van diezelfde pratende hoofden die nu uitleggen dat het bestaan van een Libanees gasplatform dient als onze garantie voor goed gedrag van de Libanezen, met dezelfde of meer kracht zullen uitleggen, mocht het vreselijk misgaan, dat wij het gasplatform van een Frans bedrijf niet kunnen vernietigen.
Ik schrijf met een bijzonder zwaar gemoed dat veel van de defensiedeskundigen die het nu over afschrikking hebben, jarenlang de zelfbedieningsillusie hebben omarmd dat Hezbollah zijn enorme arsenaal raketten niet op ons heeft afgevuurd omdat het eerder afgeschrikt is dan geduldig.
Ter herinnering: terwijl wij regelmatig Syrische locaties bombarderen die verband houden met het Iraanse programma om Hezbollah te voorzien van geleide raketten, onderneemt de Israëlische luchtmacht geen actie zodra diezelfde raketten Libanon bereiken (en/of als zij in Libanon worden geassembleerd). Dus wie is de afgeschrikte partij?
En als je de Franse gas-optuiging van het bord haalt, dreigen we Libanon terug naar het stenen tijdperk te bombarderen, terwijl de Libanezen er al in geslaagd zijn zichzelf in het stenen tijdperk te plaatsen.
We hebben een lange geschiedenis van het verknoeien van de formulering van overeenkomsten en schriftelijke afspraken, omdat we dachten dat de dynamiek van de situatie belangrijker was dan de teksten.
En keer op keer werden we geplaagd door fouten en omissies.
Een voorbeeld: Resolutie 1701 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties was de kroon op het werk van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Tzipi Livni. Het bleek dat de formulering ervan de VN-macht die was opgericht om de resolutie in Libanon uit te voeren, in feite onschadelijk maakte.
Naar verluidt zal Naftali Bennett beslissen hoe hij over de overeenkomst zal stemmen na overleg met defensiedeskundigen en nadat hij de tekst zelf heeft gelezen. Ik hoop van harte dat hij met een ervaren volkenrechtdeskundige om de tafel gaat zitten alvorens een besluit te nemen.