De komende wereldwijde hongersnood

Britt Gilette - 17 januari 2022

Ergens zo'n 4000 jaar geleden riep de Farao van Egypte een gevangen slaaf genaamd Jozef bij zich. Twee dromen stoorden de Farao, en geen van zijn magiërs of wijzen kon ze interpreteren (Genesis 41:1-8). In zijn eerste droom zag Farao zeven vette, gezonde koeien grazen aan de Nijl. Daarna verschenen er zeven magere koeien die de zeven vette koeien opaten. In zijn tweede droom zag Farao zeven grote, mooie graankoppen. Toen verschenen er zeven verschrompelde graankoppen en die slokten de eerste zeven op.

Farao vroeg Jozef om de dromen uit te leggen. "Ik heb de kracht niet om dit te doen," zei Jozef tegen hem. "Maar God wel, en Hij kan u vertellen wat het betekent." Jozef vertelde de Farao de betekenis van de dromen. Hij zei dat zeven jaren van hongersnood zullen volgen op zeven jaren van overvloed.

Als antwoord maakte de Farao Jozef de op één na machtigste man in Egypte (Genesis 41:40). Hij gaf hem de leiding over het land, en Jozef verzamelde een vijfde deel van het voedsel dat hij de komende zeven jaar zou produceren. Hij sloeg enorme hoeveelheden op. Toen de hongersnood kwam, werden de buurlanden hard getroffen. Mensen uit de landen rondom Egypte kwamen om graan van Jozef te kopen (Genesis 41:57).

Uiteindelijk hadden de mensen geen geld meer. Zij hadden niets om voedsel te kopen. Dus gaven zij Jozef hun vee in ruil voor voedsel (Genesis 47:17). Toen hun vee op was, offerden zij hun land en zichzelf (Genesis 47:19). Het duurde niet lang of de Farao bezat al het land in Egypte (Genesis 47:20). Het volk werd zijn slaven, en Farao's macht verveelvoudigde.

Zoals vele verhalen in de Bijbel is het verhaal van Jozef en de Farao ook een symbolische profetie. Het is een voorbode van een komende tijd van grote hongersnood, waarin één man, net als de Farao, een immense macht over de bekende wereld zal vergaren.

De zeven magere jaren in Farao's droom weerspiegelen de periode van zeven jaar die bekend staat als de Verdrukking. Net als de zeven magere jaren zal de beproeving beginnen met een wijdverspreide hongersnood. En in een poging om te overleven, zullen mensen over de hele wereld bereidwillig hun macht en rijkdom aan één man geven - net zoals zij vierduizend jaar geleden hun macht en rijkdom aan Farao gaven. Hebben we enige reden om te geloven dat zo'n hongersnood op komst is? Helaas wel.

Stijgende voedselprijzen

De politieke druk om af te stappen van fossiele brandstoffen en over te schakelen op hernieuwbare energie, gekoppeld aan de verstoring van vraag en aanbod als gevolg van de COVID-sluitingen, heeft geleid tot veel hogere energieprijzen. Dit is vooral het geval in Europa, waar de versnelde stimulans voor groene energie heeft geleid tot een opflakkerende energiecrisis. Wat heeft dit te maken met de stijgende voedselprijzen?

Zoals Zero Hedge in dit artikel opmerkt:

"Je kunt geen kunstmest maken zonder ureum en aardgas. Als de prijs van een van beide stijgt (dat doen ze allebei), heeft dat grote gevolgen voor de prijs van kunstmest. De prijs van kunstmest beïnvloedt op zijn beurt de prijs van voedsel. Kunstmest is namelijk de op één na grootste kostenpost van de meeste landbouwproducten. De eerste is... u raadt het al, diesel."

De stijgende kosten om voedsel te verbouwen hebben vervolgens invloed op de kosten van het voer voor vee, varkens, kippen en andere dieren. Dit betekent hogere kosten voor vleesproducenten. Voeg daarbij de hogere transportkosten, het wereldwijde tekort aan arbeidskrachten en de door pandemieën veroorzaakte problemen in de toeleveringsketen, en de stijgende voedselprijzen vertonen geen tekenen dat ze snel zullen afnemen.

Problemen met de toeleveringsketen

Problemen met de wereldwijde toeleveringsketen zijn een andere reden waarom de voedselprijzen stijgen, als de gebroken toeleveringsketen de belangrijkste reden is waarom veel schappen in kruidenierswinkels leeg zijn. De toegenomen vraag als gevolg van COVID-sluitingen en hamsteren speelt weliswaar een rol, maar het merendeel van de tekorten is te wijten aan problemen in de wereldwijde bevoorradingsketen.

In sommige gevallen kunnen fabrikanten door een gebrek aan belangrijke grondstoffen zoals aluminium, karton of kunstmatige zoetstoffen bepaalde producten niet op dezelfde schaal produceren of verpakken als vroeger (als dat al het geval is). Dit leidt tot minder beschikbare producten en dus tot lege schappen.

Problemen met de bevoorradingsketen hebben ook geleid tot een wereldwijd tekort aan ureum. Niet alleen is ureum een belangrijk bestanddeel van kunstmest, het is ook een belangrijk ingrediënt van de dieseluitlaatvloeistof AdBlue. AdBlue wordt gebruikt in auto's, vrachtwagens, bussen en andere voertuigen die zijn uitgerust met een systeem voor selectieve katalytische reductie (SCR) om de uitstoot te verminderen. Alle dieselvoertuigen in Zuid-Korea en Australië gebruiken AdBlue, en China levert 97% van de AdBlue aan Zuid-Korea en 80% aan die van Australië. Als gevolg van de stijgende kosten van kunstmest (en de noodzaak om meer dan een miljard mensen te voeden) heeft China onlangs de export van ureum verboden. Dit heeft een zware tol geëist van de voorraden AdBlue in die landen en de slinkende voorraden dreigen een verwoestende uitwerking te hebben op hun economieën, die momenteel de 10e en 13e grootste ter wereld zijn.

Erger nog, als Australië en Zuid-Korea geen nieuwe voorraden ureum meer kunnen krijgen en hun bestaande voorraden opraken, zal al hun vrachtvervoer tot stilstand komen. Als er geen ureum meer wordt vervoerd, zullen de schappen van de kruidenierswinkels leeg raken en zal het vooruitzicht van hongersnood in deze geavanceerde economieën werkelijkheid worden. Gezien de ernst van de situatie moeten we ons echt afvragen waarom China zo'n drastische maatregel zou nemen.

China hamstert graan

Met zo'n grote bevolking is het logisch dat China zich zorgen maakt over de stijgende kunstmest- en voedselprijzen. Hongerige bevolkingen komen in opstand, en China's regering vreest een revolutie. Vanuit dat oogpunt is een verbod op de uitvoer van ureum zinvol, omdat het een essentieel onderdeel is van de voedselproductie. Maar de recente acties van China gaan verder dan het uitvoerverbod op ureum.

Volgens Nikkei Asia hamstert China ook enorme hoeveelheden graan. In een artikel met de titel "China hamstert meer dan de helft van 's werelds graan, waardoor de prijzen wereldwijd stijgen", wordt erop gewezen dat China (dat slechts 20% van de wereldbevolking telt) in de eerste helft van het oogstjaar 2022 naar verwachting 69% van 's werelds maïsreserves, 60% van zijn rijstvoorraden en 51% van zijn tarwevoorraden zal hebben. In het artikel wordt gespeculeerd dat een van de redenen voor China's voedselvoorraad het compenseren is van "voedselonzekerheden als gevolg van factoren zoals de verslechterende betrekkingen met de VS en Australië, die de importomgeving drastisch zouden kunnen veranderen." Met andere woorden, aangezien China in eigen land niet genoeg voedsel produceert om zichzelf te voeden, moet het voldoende voedsel inslaan voor het geval de import uit de VS en Australië wegvalt. De vraag is, waarom zou deze wegvallen?

Geruchten over oorlog

"Geruchten over oorlog" zijn gebruikelijk sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog, maar de huidige situatie is anders. Zelden hebben we het vooruitzicht gezien van meerdere conflicten die op hetzelfde moment kunnen uitbreken. China dreigt bijna dagelijks met een invasie in Taiwan. Als China binnenvalt, beweren de Verenigde Staten dat zij Taiwan zullen verdedigen. Dit betekent dat twee grote nucleaire mogendheden mogelijk oorlog gaan voeren. Zou dat de reden kunnen zijn waarom China voedsel hamstert? Zelfs als een invasie van Taiwan niet zou leiden tot een militaire reactie van de VS, zou dit vrijwel zeker leiden tot zware economische sancties van de VS en Australië. Is dit een aanwijzing dat China zich voorbereidt op een invasie?

De kans daarop neemt met de dag toe, vooral door de betrokkenheid van de VS bij het huidige Russisch-NAVO-geschil over Oekraïne. Als Rusland Oekraïne binnenvalt, en de VS doen niets nadat ze hebben gezegd dat ze Oekraïne zouden verdedigen, dan kan China zich aangemoedigd voelen om Taiwan binnen te vallen. En als de VS Oekraïne wel verdedigen, kan China denken dat de VS te afgeleid zijn om Taiwan te verdedigen en het moment aangrijpen om binnen te vallen.

Ondertussen blijven Iran en Israël hun eigen geruchten over oorlog voortbrengen. Als een van deze gebieden in oorlog uitbarst, zal het resultaat een ramp zijn voor de wereldeconomie. De olieprijzen zullen veel hoger worden. De wereldhandel zal krimpen. De bevoorradingsketens zullen nog verder instorten, en de voedselprijzen zullen de pan uit rijzen. Erger nog, een groot conflict kan leiden tot voedseltekorten over de hele wereld. Is dit waar China zich op voorbereidt?

De komende hongersnood

Hoewel deze gebeurtenissen de wereld in de nabije toekomst al dan niet in een wereldwijde hongersnood kunnen storten, is de Bijbel duidelijk - een wereldwijde hongersnood zal de wereld treffen tijdens de Verdrukking. Deze hongersnood zal volgen op een wereldwijde oorlog (Openbaring 6:4). In de nasleep van deze oorlog zal de vernietiging wijdverbreid zijn. Mensen zullen worden verstrooid. De wereldwijde toeleveringsketen zal in puin liggen.

De Bijbel beschrijft deze hongersnood in detail (Openbaring 6:5-6). Rijdend op een zwart paard en met een weegschaal in de hand, zegt Openbaring 6 dat een stem roept: "Een maat tarwe voor een penning en drie maten gerst voor een penning. En breng de olie en de wijn geen schade toe." Dit wijst op een wereldwijde hongersnood.

De weegschaal van de ruiter wijst op de noodzaak om de voedselvoorraad zorgvuldig af te meten en te rantsoeneren. Dat weten we omdat de stem die roept wijst op een schaarste aan voedsel. Drie maten gerst zijn ongeveer een halve liter. Velen geloven dat dit de minimale hoeveelheid voedsel is die nodig is om te overleven. Toch vertelt dit vers ons dat er een tijd komt waarin je met alleen een dagloon genoeg voedsel kunt kopen om te overleven.

Wanneer dit gebeurt, is het mogelijk dat het Genesisverhaal van Jozef en Farao zich een tweede keer zal afspelen. Wanhopig op zoek naar voedsel, zal het grootste deel van de wereld bereid zijn om hun rijkdom en macht te geven aan iedereen die hen kan voeden. Net als in het oude Egypte, als het stof uiteindelijk is neergedaald, zal één man alles controleren.

De tekenen van de tijd zijn overal om ons heen. Jezus komt.

Bron: The End Times Bible Prophecy Newsletter, January 2022