Juridische hervorming, nu

Kiezers verwachten dat de komende regering-Netanyahu de rotzooi opruimt die Lapid en zijn collega's achterlaten, en Israël vooruit stuwt. De enige manier waarop Netanyahu en zijn partners aan deze verwachtingen kunnen voldoen is door ingrijpende hervormingen van het rechtsstelsel.

Caroline Glick - 4 november 2022

Na een electorale triomf zo ingrijpend als de winst van dinsdag voor aankomend premier Benjamin Netanyahu, zijn Likudpartij en het rechts-religieuze blok, zou je denken dat politici en kiezers straatfeesten en feestelijke bijeenkomsten zouden houden, vergelijkbaar met die van Ehud Barak en zijn aanhangers in de nasleep van hun overwinning in 1999.

Maar de reactie van zowel kiezers als politici op de klapper van dinsdag, waarbij Netanyahu's blok van vier partijen een indrukwekkende meerderheid van 64 zetels in de 25e Knesset behaalde, is gematigd. Het algemene gevoel is opgelucht, niet jubelend. Het overweldigende gevoel is dat we een kogel hebben ontweken die gericht is op het hart van het zionistische project. En dat gevoel wordt sterker naarmate er berichten verschijnen over de enorme inspanning die demissionair demissionair premier Yair Lapid en zijn Yesh Atid-partij hebben geleverd om de Arabische stemmen te winnen en de drie antizionistische, terreur ondersteunende Arabische partijen over de kiesdrempel van 3,25% te krijgen.

Wat dacht hij wel niet? Wat zou er gebeurd zijn als Lapid geslaagd was?

De vertrekkende regering ondermijnde Israëls nationale veiligheid, economie, sociale structuur, internationale betrekkingen en aanzien in de wereld. Netanyahu en zijn coalitiepartners beoordelen de puinhopen en willen hun besprekingen zo snel mogelijk afronden en zo snel mogelijk een regering laten beëdigen. Hopelijk onmiddellijk nadat president Isaac Herzog Netanyahu het mandaat heeft gegeven om tegen 16 november de volgende regering te vormen.

De nieuwe regering van Netanyahu zal vanaf haar eerste momenten in functie met meerdere crisissen worden geconfronteerd. Neem er slechts twee: De snel escalerende Palestijnse terreurcampagne en gelijktijdige strategische landroof in Judea en Samaria, en de gestaag escalerende wetteloosheid en irredentistisch [landafnemende] geweld van Israëlische Arabieren.

Het Palestijnse terreuroffensief groeit elke dag in kracht en momentum. Toen de Israëli's dinsdag gingen stemmen, wist een vrouw in Tiberias ternauwernood te voorkomen dat zij werd ontvoerd door een Israëlische Arabische terrorist die haar in zijn auto wilde dwingen. Terwijl woensdag de stemmen werden geteld, werden drie politieagenten in de buurt van de Tempelberg aangevallen door een terrorist. Ook woensdag werd een IDF-officier in de buurt van Modi'in ernstig gewond door een terrorist die hem aanreed en vervolgens begon te steken. De ernstig gewonde officier slaagde erin de terrorist te doden voordat hij met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht. Donderdag werd een dertienjarig meisje in haar woonkamer in Kiryat Arba in het hoofd geschoten. En donderdagavond vuurde het Palestijnse terroristische regime in Gaza raketten af op Israël.

De belangrijkste reden voor de enorme toename van Palestijnse terreuraanslagen, die begin dit jaar begon, is de wijdverspreide verwachting dat de zieke PLO-chef en baas van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, op zijn laatste benen loopt. In afwachting van Abbas' overlijden is de opvolgingsoorlog tussen de verschillende Palestijnse terreurfacties begonnen. Kenmerkend voor de Palestijnse opvolgingsoorlog is dat niet rivaliserende terreurgroepen, maar Joden het doelwit van het geweld zijn. Elke Palestijnse terreurgroep wedijvert om macht en controle door zoveel mogelijk Israëlische joden te doden.

De aftredende regering Lapid-Gantz is gehecht aan de waan van het tweestatenparadigma, waarin de pathologische haat van de Palestijnen tegen Israël wordt toegeschreven aan Israël, en kan de beweegredenen voor de huidige terreurcampagne niet begrijpen. Dus, in plaats van een antiterreurbeleid aan te nemen dat relevant is voor de aanval waarmee wij worden geconfronteerd, heeft de regering Lapid-Gantz getracht de operaties van Israël uit te besteden aan de veiligheidstroepen van de P.A., die zelf betrokken zijn bij de aanslagen, zowel direct als indirect, aangezien zij ook strijden om machtsposities in een post-Abbas P.A. Het resultaat van dit beleid: Een kogel door het hoofd van een 13-jarig meisje.

Dit brengt ons bij de illegale Palestijnse nederzettingenbouw. Onder aftredend minister van Defensie Benny Gantz, die opereert in de waan dat de Joden het probleem zijn, heeft de IDF niet alleen het operationele initiatief afgestaan aan de terreur-sponsor P.A. Het heeft enorme hoeveelheden strategisch gelegen gebied, grenzend aan militaire bases en Israëlische steden, dorpen en wegen, afgestaan aan door de Europese Unie gefinancierde illegale Palestijnse nederzettingen. Deze illegale nederzettingen verstikken Israëlische gemeenschappen en verhinderen hun groei; zij veranderen toegangswegen en snelwegen in Palestijnse terroristische knelpunten en ondermijnen de operationele vrijheid van de IDF-troepen.

Om de strategische en nationale belangen van Israël veilig te stellen, zal de nieuwe regering-Netanyahu de operationele doctrine in Judea en Samaria moeten herzien, zowel met betrekking tot antiterroristische operaties als tot activiteiten van Palestijnen en Israëli's in nederzettingen.

Helaas, zelfs als de regering de IDF opdracht geeft het initiatief te nemen, en bouwvergunningen verstrekt aan Israëli's, terwijl zij optreedt tegen illegale Palestijnse bouw, is het onwaarschijnlijk dat er ter plaatse iets zal veranderen. Israëls radicale rechtssysteem, van de procureur-generaal tot het openbaar ministerie en het Hooggerechtshof, heeft systematisch het vermogen van de IDF om het initiatief te nemen in de strijd tegen Palestijnse terroristen ondermijnd. Zij hebben zich met alles bemoeid, van de gevechtsregels tot de tactiek op het slagveld.

Israëls radicale juristen zijn nog actiever geweest in het beperken van Israëls vermogen om Palestijnse landroof tegen te houden of illegale Palestijnse nederzettingen te vernietigen, terwijl ze er alles aan doen om het wettelijke recht van Joden om grond te kopen, overheidsgrond te gebruiken of huizen te bouwen in Judea en Samaria te beperken, zo niet te elimineren.

Wat betreft het probleem van Arabische Israëlische wetteloosheid, landdiefstal en irredentistisch geweld, toen Netanyahu dinsdagavond aankwam op het feest van de Likud na de verkiezingen, was een van de oproepen waarmee de menigte van loyalisten hem begroette: "Bestuur! Bestuur!" Hun bedoeling was duidelijk: ze willen dat de nieuwe regering-Netanyahu Joodse burgers beschermt tegen agressie door Arabische Israëli's. Het beëindigen van de Arabische Israëlische wetteloosheid was een van de centrale thema's bij de verkiezingen.

De vertrekkende regering Lapid-Gantz werd gevormd in de onmiddellijke nasleep van de raketcampagne van Hamas tegen Israël vorig jaar. Terwijl raketten op Israël neerregenden en de IDF Guardian of the Walls lanceerde om het Palestijnse terrorisme te stoppen, namen Israëlische Arabieren voor het eerst sinds 1948 volledig deel aan een vijandelijke campagne tegen de staat. Arabische Israëliërs in gemengde steden lynchten en mishandelen hun Joodse buren. Ze verbrandden synagogen en winkels, auto's en huizen in Joods bezit.

In plaats van de Arabische gemeenschap van Israël ter verantwoording te roepen voor de pogroms, gaf de aftredende regering Lapid-Gantz de slechtste spelers in de Arabische Israëlische samenleving de ruimte. Zij stond Israëls bedoeïenen toe zich wetteloos op te stellen in feitelijk autonome gebieden in de Negev. Zij stopte met de handhaving van Israëls landwetten. In plaats van de illegale nederzettingen af te breken die de bedoeïenen bouwen, vaak in het midden van IDF trainingsbases, legaliseerde de vertrekkende regering hun landroof en bood hen nog meer land aan.

De regering Lapid-Gantz, die voor haar bestaan afhankelijk is van de antizionistische, aan de Moslimbroederschap gelieerde Ra'am-partij, heeft ervoor gekozen de wet niet te handhaven tegen Arabieren, zodat zij wapens en munitie kunnen verzamelen in hun steden.

De politie van haar kant verkiest deze situatie boven een situatie waarin agenten geacht worden de wet daadwerkelijk te handhaven tegen Arabische criminelen. Oproepen om hulp van Joden in Jeruzalem, Haifa, Lod en Beersheva die worden bedreigd of geterroriseerd door hun Arabische buren blijven onbeantwoord.

De aversie van de politie om Arabische wetteloosheid en geweld aan te pakken komt voor een groot deel voort uit angst voor de juridische broederschap. Voor de arrestatie van gewelddadige Arabische aanvallers is vaak geweld nodig. In plaats van de omstandigheden te erkennen waarin de politie moet opereren, gedraagt het openbaar ministerie zich als de Black Lives Matter-ondersteunende aanklagers in Chicago. Relschoppers en aanvallers krijgen "Get Out of Jail Free"-kaarten en de politieagenten die hun leven riskeren om hen te arresteren worden onderzocht, geschorst of aangeklaagd. Wanneer Arabische pogromisten en afpersers worden aangeklaagd, zijn de misdaden waarvan ze worden beschuldigd vaak klein. En als ze worden beschuldigd van zware misdaden, geven milde rechters hun weinig of geen gevangenisstraf.

De inspanningen van de juridische broederschap om regeringen te verhinderen beleid uit te voeren waar zij om ideologische redenen tegen is, blijven niet beperkt tot kwesties die betrekking hebben op Arabieren en Joden. De juridische broederschap komt tussenbeide in zowat elke kwestie, in het bijzonder die welke verband houden met het Joodse karakter van Israël. Zo bevestigde de administratieve rechtbank van Jeruzalem afgelopen september een uitspraak van een lagere rechtbank die het Israëlische verbod op burgerlijke huwelijken in feite opheft. De beslissingen van de rechtbanken hebben niets te maken met de wet. Ze zijn gebaseerd op de politieke en ideologische overtuigingen van ongekozen rechters, die net als een minderheid van de Israëlische burgers het burgerlijk huwelijk in Israël willen legaliseren en er niet om geven dat een meerderheid van de Israëli's het huidige systeem wil handhaven, waarin alle voltrokken huwelijken onder toezicht staan van de joodse, islamitische en christelijke religieuze autoriteiten van de staat.

In het licht van de ondemocratische, hyperpolitieke juridische broederschap die de machtshefbomen in Israël controleert, moet het meest dringende punt op de agenda van de komende regering-Netanyahu de hervorming van het gerechtelijk apparaat zijn, met inbegrip van het openbaar ministerie en het bureau van de procureur-generaal. Alles wat Netanyahu en zijn collega's willen bereiken hangt daarvan af.

De afgelopen 30 jaar hebben Israëls rechters en staatsadvocaten alle controles op hun bevoegdheden verworpen. Zonder wettelijke basis hebben zij steeds meer bevoegdheden afgepakt van het gekozen leiderschap van het land.

Pogingen om juridische hervormingen door te voeren om de macht van de juridische broederschap te controleren, werden keer op keer gedwarsboomd omdat de steun voor die hervormingen altijd een paar stemmen tekort kwam voor een meerderheid in de Knesset. Naarmate de juridische broederschap zich meer op haar gemak voelde om haar radicale, post-zionistische wereldbeeld bloot te leggen, besefte links, een minderheid in de Israëlische politiek die niettemin bijna alle media in het land controleert, dat zij met de juridische broederschap aan haar zijde geen parlementaire meerderheid nodig had om haar beleid aan het publiek op te leggen.

Toen die realiteit eenmaal doordrong, demoniseerde links elke politicus die het rechtssysteem wilde hervormen als een vijand van de democratie, en indien mogelijk als een corrupte oplichter. Steevast kwamen die politici terecht in een strafrechtelijk onderzoek en zelfs in een proces voor niet-crimineel gedrag.

Dinsdag stemde het volk van Israël voor 64 wetgevers die de grootschalige hervorming van het rechtssysteem steunen. En met hun parlementaire meerderheid is de macht om hervormingen door te voeren in hun legitieme handen. Maar macht is vluchtig. Aangezien de juridische broederschap alle uitdagingen aan haar gezag verwerpt, is tijd van essentieel belang. Hoe langer de nieuwe regering wacht met handelen, hoe beter de juridische wereld en haar bondgenoten zich zullen organiseren om een hervormingsagenda te blokkeren.

Na anderhalf jaar lijden onder de meest radicale en incompetente regering in onze geschiedenis, een regering die in alle kwesties oog in oog stond met radicale juristen, moet de nieuwe regering-Netanyahu het hoofd bieden aan enorme uitdagingen en bedreigingen uit alle hoeken.

De kiezers hebben Netanyahu en rechts het grootste mandaat gegeven dat het nationalistische kamp in twee decennia heeft gekregen. Zij verwachten dat de nieuwe regering de rotzooi opruimt die Lapid en zijn collega's achterlaten, en Israël vooruit helpt. De enige manier waarop Netanyahu en zijn partners aan deze verwachtingen kunnen voldoen, is door ingrijpende hervormingen van het rechtsstelsel door te voeren.

Tijd is van essentieel belang, en de tijd om in actie te komen is nu.

Bron: Juridische hervorming, nu - JNS.org