www.wimjongman.nl
WEF: Een handelsorganisatie op steroïden
Strijders moeten de ware naam en aard van hun tegenstander herkennen
Robert W Malone MD, MS - 28 april 2022
Woorden en hun betekenissen zijn lastige dingen. Slimme mensen, oplichters, leugenaars en CIA-agenten (dat zijn ze allemaal, in mijn ervaring) zijn vaak zeer bedreven in het gebruik van taal en het manipuleren van zowel betekenis als emoties om hun ware bedoelingen te verbergen.
Wikipedia, een organisatie die over het algemeen zeer vriendelijk staat tegenover het Wereld Economisch Forum en zijn agenda, definieert het WEF als volgt:
Het Wereld Economisch Forum (WEF) is een internationale niet-gouvernementele en lobby-organisatie[1], gevestigd in Cologny, kanton Genève, Zwitserland. Het werd op 24 januari 1971 opgericht door de Duitse ingenieur en econoom Klaus Schwab. De stichting, die grotendeels wordt gefinancierd door de 1.000 aangesloten bedrijven - doorgaans mondiale ondernemingen met een omzet van meer dan vijf biljoen US dollar - en door overheidssubsidies, ziet haar eigen missie als "het verbeteren van de toestand van de wereld door het betrekken van zakelijke, politieke, academische en andere leiders van de samenleving om mondiale, regionale en industriële agenda's vorm te geven".
Om dit voor de discussie te vereenvoudigen: het WEF is een handelsorganisatie die is opgezet om de zakelijke belangen van extreem rijke bedrijven en hun eigenaars (meestal "Davos-mannen" genoemd) te behartigen. Wereldwijde ondernemingen met een omzet van meer dan vijf biljoen US dollar is een zeer kleine en elitaire groep. Vijf biljoen dollar (dat is vijf miljoen-miljoen dollar, of vijfduizend-miljard) aan jaaromzet vormten een zeer exclusieve club, zoals blijkt uit de laatste internationale ranglijst Forbes 2000 (uit 2021).
Wat is een handelsorganisatie? Terug naar Wikipedia.
"Een brancheorganisatie, ook wel branchegroep, bedrijfsvereniging, branchevereniging of brancheorgaan genoemd, is een organisatie die is opgericht en wordt gefinancierd door bedrijven die in een specifieke bedrijfstak actief zijn. Een branchevereniging neemt deel aan public relations-activiteiten zoals adverteren, voorlichting, publiceren, lobbyen en politieke donaties, maar de nadruk ligt op samenwerking tussen bedrijven. Verenigingen kunnen andere diensten aanbieden, zoals het organiseren van conferenties, het houden van netwerk- of liefdadigheidsevenementen, of het aanbieden van lessen of educatief materiaal."
Yup. Wie de schoen past, trek hem aan.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat het WEF zichzelf in zijn eigen mission statement als volgt omschrijft: "Het Wereld Economisch Forum is de Internationale Organisatie voor Publiek-Private Samenwerking." Wat eigenlijk een zorgvuldig uitgekookte manier is om te zeggen dat het WEF een gecentraliseerde handelsorganisatie is voor het bevorderen van een internationaal corporatisme.
Publiek-private samenwerking als een politieke en economische structuur is ook bekend onder twee andere termen; corporatisme en fascisme. Benito Mussolini wordt vaak gecrediteerd met een zeer beknopte definitie van corporatisme in het omstreden citaat "Fascisme zou beter corporatisme genoemd kunnen worden, omdat het de fusie is van staats- en bedrijfsmacht". Of dit nu een accurate vertaling is of niet, de uitspraak geeft een fundamentele politieke waarheid weer.
Merriam-Webster definieert corporatisme als:
"De organisatie van een samenleving in industriële en professionele bedrijven die dienen als organen van politieke vertegenwoordiging en controle uitoefenen over personen en activiteiten binnen hun jurisdictie"
Andrew Stuttaford, die in oktober 2020 in het National Review schreef (hier is zijn persoonlijk gearchiveerde versie), geeft een alternatieve definitie die volgens mij echt de kern van het probleem raakt. Volgens hem bestaat corporatisme, zoals bepleit door het WEF, uit:
[Een] hydra-hoofdige ideologie met wortels in de premoderne tijd, en een zeer gemengd verleden - soms goedaardig (het beïnvloedde de vorming van West-Duitslands sociale markteconomie) en soms niet (het was een belangrijk element in de vooroorlogse fascistische theorie.) De verschillende vormen die corporatisme heeft aangenomen maken het moeilijk om het nauwkeurig te definiëren, maar ze delen een gemeenschappelijke kern: de overtuiging dat de samenleving moet worden georganiseerd door en voor de belangrijkste belangengroepen - laten we ze "belanghebbenden" noemen - bemiddeld door, en uiteindelijk ondergeschikt aan, de staat. Het individu komt er niet aan te pas.
De context voor deze opmerkelijke uitspraak is een vooruitziend artikel getiteld "A Useful Pandemic: Davos lanceert nieuwe 'Reset,' deze keer over de rug van COVID". Naar mijn mening, in een toekomstige lijst van COVID helden, verdient de heer Stuttaford zeker een plaats in de top 10. Hier zijn links naar enkele andere diep vooruitziende artikelen van dezelfde auteur:
Davos Great Reset: The Culmination of Corporatism | National Review. 27 november 2020
Deze heeft een andere opmerkelijke citaat relevant voor deze huidige substacks' onderwerp:
"De 'Great Reset', gemasterminded door het World Economic Forum, is gewoon corporatisme onder een andere naam."
En dan is er nog dit, dat recht tot op het bot van de zaak snijdt.
Bron: Larry Fink, 'Keizer'? 19 februari, 2022
En nog een belangrijk geld citaat:
"Terwijl BlackRock en andere grote index-fonds managers doorgaan met het stimuleren van stakeholder kapitalisme, glijdt Amerika af naar corporatisme."
"Stakeholder-kapitalisme". Er is nog een goedaardig klinkende term die definitie en begrip vereist. Het blijkt een uitdrukking te zijn die grotendeels is uitgevonden en verdedigd door Klaus Schwab, leider van het WEF. Het is de kern van het zelfbeeld van het WEF. Schwab's definitie luidt als volgt:
"Stakeholder-kapitalisme is een vorm van kapitalisme waarin bedrijven streven naar waardecreatie op lange termijn door rekening te houden met de behoeften van al hun stakeholders, en de samenleving in het algemeen."
Hier is de grafische voorstelling van de heer Schwabs hoe hij deze term definieert. Dit wordt een "bloemendiagram" genoemd, voor degenen die het willen weten, dit type diagram wordt vaak toegeschreven aan het consultingbedrijf Deloitte. Merk op dat het bedrijfsleven in het centrum van dit wereldbeeld staat, en dat Staat en Samenleving op één hoop worden gegooid en worden gedegradeerd tot één van de vele "belanghebbenden" waarmee het bedrijfsleven rekening moet houden. Dit is de politieke doelstelling die centraal staat in de globalistische visie van de Unipartij. Onder het kopje "woorden zijn belangrijk", zie hier voor Politicos' kijk op de oorsprong van de Uniparty term.
Volgens dit concept zijn we er allemaal om bedrijven en hun economische groeidoelstellingen te dienen en mogelijk te maken. Goed om te weten. Zet de dingen in hun juiste perspectief. Geen rol hier voor religieuze organisaties!
Laten we nu eens kijken wat de profetische Andrew Stuttaford te zeggen heeft over stakeholder kapitalisme? Nogmaals, lees zijn eerste artikel over de "Grote Reset". Het is een absoluut juweeltje, en leunt zwaar op een voorafgaand artikel van Ben Sixsmith getiteld "What is the Great Reset" (dat helaas achter een "Spectator World" paywall zit, maar hier is een gearchiveerde versie):
"Onlangs heeft één uiting van corporatisme, "stakeholder capitalism", sterke steun gekregen aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. In Europa was dit misschien te verwachten, maar dat het is overgenomen door de Business Roundtable en veel vooraanstaande bedrijven in de V.S. - zogenaamd een bastion van zowel vrij ondernemerschap als democratie - is deprimerend. Optimistisch bekeken zijn de BRT en haar C-suite cheerleaders nuttige idioten. Realistisch bekeken, maken zij deel uit van een managersklasse die de macht die uit andermans geld voortvloeit, wil vergaren.
Stakeholder kapitalisme berust op de notie dat het management van een bedrijf een plicht heeft aan meer dan alleen zijn aandeelhouders. Klaus Schwab, de oprichter en uitvoerend voorzitter van het WEF, bepleit dit al geruime tijd. Een belangrijk kenmerk van de Great Reset is het idee dat het stakeholderkapitalisme op de een of andere manier moet worden ingevoerd.
Dat zou de aandeelhouders van een bedrijf reduceren tot slechts een andere categorie van "belanghebbenden", waarbij de macht die het kapitaal zou moeten verlenen in feite zou worden overgeheveld van de eigenaars ervan naar degenen die het beheren. Zij zijn dan verantwoording verschuldigd aan, wel, het is niet helemaal duidelijk aan wie. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom zoveel bedrijfsleiders enthousiast zijn over stakeholder-kapitalisme.
Maar stakeholder kapitalisme is een verraad aan de democratie evenals aan de aandeelhouders. De macht die het geeft aan managers wordt in toenemende mate gebruikt om een agenda te ondersteunen die wordt beïnvloed door een kliek van activisten, NGO's, vertegenwoordigers van de "internationale gemeenschap," en politici die te arrogant zijn om het gebruikelijke wetgevingsproces te doorlopen".
En daar hebben we het. De logica van het "stakeholder kapitalisme", zoals ontwikkeld door Klaus Schwab, ligt aan de basis van de hele shit-show die we nu kunnen zien in het grove wanbeheer van de wereldwijde volksgezondheidsreactie op COVID-19 en de Coronacrisis. Dit is waar de verrotting toesloeg.
Terugkomend op Andrew Stuttaford, hier is meer over zijn analyse van "stakeholder capitalism":
takeholder kapitalisme' een schijnvertoning? Helaas niet. 30 augustus 2021
Nogmaals, lees het hele artikel. Nog een absoluut juweeltje.
"Stakeholder kapitalisme is een uiting van corporatisme. Sommige van deze schurken, cynici zo u wilt, van de "verkeerde" soort, hebben hun ogen gericht op een nog grotere prijs, het veiligstellen voor zichzelf van een belangrijke - en, op de een of andere manier, goed beloonde - rol in de corporatistische samenleving die nu in opbouw is in dit land. Een dergelijke maatschappij is, ongeacht de klank van dat adjectief, niet een maatschappij die wordt gedomineerd door het grootkapitaal, maar een maatschappij die, in theorie althans, wordt geleid door en voor verschillende belangengroepen, spelers in een orkest, waarbij de staat optreedt als dirigent. Corporatisme kan relatief goedaardig zijn - de sporen ervan zijn zichtbaar in bijvoorbeeld het naoorlogse West-Duitsland - maar het is ook het sociaal-economische model (opnieuw, in theorie) dat ten grondslag ligt aan fascistische en aan fascisten verwante regimes in het Europa van het midden van de vorige eeuw en in Argentinië. De V.S. gaan niet helemaal die kant op, maar onze huidige iteratie van corporatisme zal uiteindelijk aanzienlijk assertiever zijn dan alles wat we hebben gezien tijdens de jaren van het Wirtschaftswunder - en het is waarschijnlijker dat het zal leiden tot economische neergang dan tot een economisch wonder. Het zal ook niet geweldig zijn voor de democratie.
Cynici van de juiste soort gokten er echter op dat een beetje mooie praatjes - dat ze volledig achter de "transformerende verklaring" van de BRT stonden, enzovoort, genoeg zouden kunnen zijn om de vijanden van het primaat van de aandeelhouders op afstand te houden."
En gezien door deze lens is wat zojuist is voorgevallen tussen Elon Musk en de Raad van Bestuur van Twitter een enorme klap voor de logica van het stakeholder kapitalisme zoals geïmplementeerd bij corporate Twitter, wat tot kreten van angst heeft geleid over de noodzaak om de Twitterati te "beschermen" door de BBC (een bastion van stakeholder kapitalisme logica inclusief "nudging" en het Trusted News Initiative), evenals van Thierry Breton, de EU's "commissaris voor de interne markt".
Dit is dezelfde logica die Barack Obama ertoe heeft gebracht censuur te promoten. Maar in werkelijkheid is de echte primaire agenda het beschermen van de belangen van de bedrijfselites ("Davos Man") die blijkbaar vaak een kinderlijke behoefte hebben om vereerd te worden voor hun sociale bijdragen. Of misschien is het allemaal maar een handig rookgordijn om hun echte agenda te verdoezelen - alles bezitten. Dat sluit aan bij mijn eerdere opmerkingen over overbeschermend ouderschap en de persoonlijkheidsprofielen die geassocieerd worden met cancel- en wakkere culturele strijders.
Het is tijd om wakker te worden en te erkennen dat de hefbomen van de wereldmacht worden overgenomen door een commerciële handelsorganisatie die de belangen behartigt van de 1000 aangesloten bedrijven - meestal wereldwijde ondernemingen met een omzet van meer dan vijf biljoen US dollar - die de voornaamste contribuanten zijn.
Alle andere rookgordijnen, woordspelletjes/lobbying, gecoördineerde censuur en propaganda, attributen en opleidingsprogramma's die het WEF heeft geïmplementeerd zijn slechts instrumenten die zijn ontworpen om de zakelijke doelstellingen van die 1000 bedrijven en hun rijke eigenaars te bereiken. En dit wordt verborgen achter een gordijn dat "stakeholder-kapitalisme" wordt genoemd. Dit is corporatisme of fascisme (kies uw favoriete term) op wereldschaal, gefinancierd door de mondiale industrietitanen, de "Davos Man".
Een van de belangrijkste vragen die Andrew Stuttaford in de hierboven geciteerde essays onbeantwoord laat, is het "Grote Waarom" van de WEF "Global Reset". Deze vraag is eerder aan de orde geweest in dit deel-argument getiteld "Uncovering the Corona Narrative" (het korte antwoord is om de wereldwijde financiële controle door WEF-leden te handhaven terwijl we door de komende financiële crisis gaan), en in het algemeen was de feedback daarop van de financiële/Wall Street analisten die ik vertrouw vrijwel "spot on!".
Bron: WEF: A Trade Organization on Steroids