www.wimjongman.nl
PARANORMALE ENTITEITEN EN DE HALLOWEEN VAN DEZE OKTOBER (DEEL 18) - De Engel des Doods versus de Gift van het Leven
1 november 2022 - door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11 - Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18
Door Thomas Horn
Ik begin mijn laatste DEFENDER VIRTUAL CONFERENCE presentatie over dit onderwerp met de vraag: "Wat is er in de [andere] wereld aan de hand? Een 14-jarige jongen en een jong meisje van dezelfde leeftijd werden onlangs beschuldigd van de moord op een 73-jarige bejaarde, die ze doodsloegen met een verkeerspaaltje in Philadelphia.
"Rond dezelfde tijd schoot de 18-jarige Salvador Ramos negentien leerlingen en twee leraren dood en verwondde zeventien andere mensen op de Robb Elementary School in Uvalde, Texas. Diezelfde dag schoot hij zijn grootmoeder in haar huis in het gezicht.
"En dan was er nog de 21-jarige Robert Crimo, tegen wie nu zeven aanklachten van moord met voorbedachten rade zijn ingediend in verband met de moord op zeven mensen en de verwonding van tientallen anderen tijdens de Highland Park, Illinois, Fourth parade op 4 juli. Een onderzoeksrapport van Gateway Pundit[i] onthulde dat Crimo connecties had met het occulte die erop zouden kunnen wijzen dat hij werd geleid door ongeziene krachten" zoals beschreven in het onderstaande item.
Deze lijst van mensen inclusief kinderen die anderen vermoorden is de laatste jaren wereldwijd geëxplodeerd. Maar wat zit hierachter? Is het allemaal een geestelijke ziekte, een duistere spirituele invloed, ontwikkelingen in de eindtijd (wat wijlen mijn vriend Russ Dizdar 'The Black Awakening' noemde), of al het bovenstaande?
In de vorige bijdrage noemde de inmiddels overleden oud-radiopredikant en mijn goede vriend Dr. Noah Hutchings enkele van de beroemde veroordeelden die in de loop der jaren geestelijke begeleiding en gebeden hebben gezocht bij de Southwest Radio Ministries. Hiertoe behoren David Berkowitz (ook bekend als de Zoon van Sam), John Hinckley Jr. (die probeerde president Ronald Reagan te vermoorden), en Charles "Tex" Watson (voormalig lid van de Charles Manson "Familie" die in 1969 werd veroordeeld voor moord met voorbedachten rade op Sharon Tate, Steven Parent, Abigail Folger, Wojciech Frykowski, Jay Sebring, en Leno en Rosemary LaBianca). De Southwest Radio Ministries verstrekt al vele jaren boeken, inspirerende kalenders en ander materiaal aan gevangenispastors in de hoop gevangenen tot verlossing te brengen, en als gevolg daarvan worden zij vaak om raad gevraagd door wanhopige zielen die op zoek zijn naar vergeving. Ik neem deze informatie op in deze serie omdat wij geloven dat, hoewel Satan een moordenaar is en dat al vanaf het begin is (zie Johannes 8:44), bevrijding uit zijn klauwen en vergeving van zonden die onder zijn invloed zijn begaan, mogelijk zijn door Jezus Christus. Als men de bovengenoemde misdadigers zou vragen hoe hun leven van misdaad begon waarvoor zij nu geestelijke vergeving zoeken, dan zouden zij wijzen op die duisternis, die in de huidige culturele romance met alles wat occult is, zoals eerder in deze serie besproken, steeds meer om zich heen grijpt. Deze mannen beschrijven hoe het begon in hun jeugd, toen ze op de een of andere manier de engel des doods opzochten en ernaar begonnen te luisteren.
In een artikel van Raiders News Network (nu bekend als SkyWatch TV) dat ik bijna twee decennia geleden schreef, probeerde ik te illustreren wat er kan gebeuren als men de fluisteringen van deze duistere gevallen engel tot zich neemt. Het artikel in kwestie was getiteld: IN HET GEWELDIGE GEEST VAN DE "ANGEL VAN DE DOOD". Daarin besprak ik hoe:
Op maandag 21 maart 2005 begon de 17-jarige Jeffrey Weise, een junior op de Red Lake High School in Red Lake, Minn., een schietpartij waarbij negen mensen werden gedood en 15 anderen werden verwond. Daarna richtte hij het wapen op zichzelf en pleegde zelfmoord.
De schietpartij was de ergste aanval van dit type in het land sinds de schietpartij op de Columbine school in Littleton, Colo in 1999.
"Een voorlopig onderzoek wees uit dat de verdachte eerst zijn grootouders neerschoot, vervolgens naar de school ging waar hij naar verluidt een bewaker neerschoot, vuur uitwisselde met politieagenten en het vuur opende op andere studenten voordat hij zichzelf doodde," aldus een verslag op het lokale nieuws, WCCO-TV.
"Paul McCabe, een speciale agent van de FBI, zei dat er 10 doden zijn bevestigd: de verdachte, vijf studenten, een vrouwelijke leraar Engels, een mannelijke beveiligingsbeambte en de grootouders van de verdachte.
"De lerares werd geïdentificeerd als de 62-jarige Neva Rogers, volgens de Star Tribune. De krant identificeerde de beveiligingsbeambte als Derrick Brun. De identiteit van de studenten is niet vrijgegeven.
"Zes gewonde studenten werden tussen 16.22 en 16.50 uur opgenomen in het North Country Regional Hospital in Bemidji, Minn., zeiden artsen dinsdag. Allen waren mannen en jonger dan 18 jaar, zeiden artsen.
"Een werd opgenomen met een hoofdwond en overleed later, zei Dr. Joe Corser.
"Twee werden ernstig gewond en overgebracht naar het MeritCare Hospital in Fargo, N.D. voor behandeling. Een werd in het hoofd geschoten en de ander in het gezicht, zei Corser.
"Deze studenten, die in kritieke toestand blijven, zijn geïdentificeerd als Jeffrey May, 15, en Steven Cobenais, 15.
"Drie gewonde studenten verbleven in het North Country Regional Hospital, zeiden artsen dinsdag. Corser zei dat twee in de borst werden geschoten en één in de heup. Hun identiteit werd niet vrijgegeven in afwachting van toestemming van de FBI en de ouders," ging het rapport verder.
De Associated Press meldde dat Weise vorig jaar mogelijk berichten heeft geplaatst op een neonazi-website waarin hij zichzelf "Engel des Doods" noemde en toonde zijn bewondering voor Adolf Hitler.[ii]
Maar wiens stem zou de geest van een jong iemand vullen met zulke gewelddadige bedoelingen?
Toen advocaten in 1998 betoogden dat de zeventienjarige Kip Kinkel - die net als Jeffrey Weise zijn school binnenging om te schieten - om niet de rest van zijn leven in de gevangenis te moeten doorbrengen, was dat omdat Kinkel naar verluidt "stemmen hoorde" die hem opdroegen om de moorden te plegen. Tijdens de strafzitting wees Dr. Richard J. Konkol erop dat "gaten" in wat normaal een glad oppervlak van Kinkel's hersenen is, aandoeningen vertonen die passen bij schizofrenie. Toen advocaat Mark Sabitt vroeg of dit een persoon "vatbaarder maakt voor een psychotische episode", antwoordde Konkol: "Ik denk het wel."[iii].
Kinkel pleitte schuldig aan vier moorden en zesentwintig pogingen tot moord tijdens de schietpartij in Springfield, Oregon in mei 1998. Kinkel's ouders en twee leerlingen van de Thurston High School kwamen bij de aanslag om het leven. Vijfentwintig andere studenten raakten gewond.
"Mijn vader zat aan de (ontbijt)bar," zei Kinkel. "De stemmen zeiden: 'Schiet hem neer.' Ik had geen keus. De stemmen zeiden dat ik geen keus had." Kinkel getuigde dat nadat hij zijn ouders had vermoord, hij van de stemmen de opdracht kreeg: "Ga naar school en vermoord iedereen."
De moordende stemmen begonnen voor het eerst tot Kinkel te spreken toen hij twaalf jaar oud was, toen hij uit de schoolbus stapte en naar een struik keek. De struik zei: "Je moet iedereen vermoorden, iedereen in de wereld." Kinkel gelooft dat de stemmen van de duivel kwamen, van een satelliet, of van een computerchip die door de overheid in zijn hoofd is geïmplanteerd.
Net als Kinkel voelde Jeffrey Weise zich gedwongen het bloed van onschuldige mensen te vergieten, en daarna zichzelf te doden. Hoe konden zulke ideeën de geest van een jonge jongen binnendringen? Misschien op dezelfde manier als de beruchte "Zoon van Sam" moordenaar David Berkowitz beweert dat "bloeddorstige stemmen" hem opdroegen te doden. Volgens Berkowitz, een bekeerling van het Christendom, communiceerde een zesduizend jaar oude demon genaamd Sam via de zwarte Labrador retriever van zijn buurman, die hem opdroeg de moorden uit te voeren. Berkowitz kreeg vervolgens de diagnose paranoïde schizofrenie, een ziekte waarbij de persoon vaak pejoratieve of bedreigende stemmen hoort, los van zijn eigen stem. Zowel Kinkel als Berkowitz lazen pornografische en gewelddadige voorstellingen van marteling en moord. Uit het eerste bewijs blijkt dat Weise ook genoot van de overpeinzingen van massamoordenaars.
Schizofrenie is een geaccepteerde diagnose van een geestelijke stoornis, en we mogen de positieve bijdrage van dergelijke wetenschap niet onderschatten. Veel christenen, waaronder christelijke psychologen, geloven echter dat de oorzaken van geweld bij mensen die lijden aan lichamelijke en geestelijke ziekten in sommige gevallen in verband kunnen worden gebracht met gewelddadige beelden en verhalen in de populaire media. Sommigen geloven dat geneesbare en ongeneeslijke aandoeningen (zoals schizofrenie) zowel wetenschappelijk als spiritueel benaderd moeten worden bij de diagnose en behandeling. Dit veronderstelt in sommige gevallen een psychologische invloed van het bovennatuurlijke kwaad en past een letterlijke interpretatie toe op de woorden van Jezus dat de boze "een moordenaar" is (Johannes 8:44). De gewelddadige autosuggesties van Satan beïnvloeden de geest die de stem van God verwerpt en vullen hem met "nijd, moord, twist, bedrog en kwaadaardigheid" (Romeinen 1:29).
Vroege culturen interpreteerden zulke moeilijke psychologische uitingen vaak door middel van duistere metafysica. In Griekenland was Dionysus de bedwelmende god van de ongebreidelde menselijke passie. Hij was de aanwezigheid die anders wordt omschreven als het verlangen in de mens dat zich "laat gaan" en zich "overgeeft" aan kwade menselijke verlangens. Wat een christen zou kunnen weerstaan als de kwade gedachten van de vleselijke mens, omarmden de volgelingen van Dionysos als de vleesgeworden kracht die in het volgende leven de mensheid zou bevrijden van de beperkingen van deze huidige wereld, en van de gewoonten die fatsoen wilden definiëren door de gehoorzaamheid aan de morele wet.
Tot dan toe probeerden de vereerders van Dionysos zich te verenigen met hun god door ritueel de banden van seksuele ontkenning en oerbeperking af te werpen door te streven naar een hogere staat van extase. De ongeremde rituelen van extase (Grieks voor "buiten het lichaam") brachten volgelingen van Dionysus vermoedelijk in een bovennatuurlijke toestand die hen in staat stelde te ontsnappen aan de tijdelijke beperkingen van lichaam en geest, en een staat van enthousiasmos te bereiken, of, "buiten het lichaam en in de god". In die zin vertegenwoordigde Dionysos een dichotomie binnen de Griekse religie, aangezien de voornaamste stelregel van de Griekse cultuur er een was van matiging, oftewel "niet te extreem". Toch belichaamde Dionysus het absolute uiterste, omdat hij de verboden passies en moorddadige gedachten van de menselijke geest wilde aanwakkeren. Het is interessant dat, zoals de meeste psychologiestudenten zullen begrijpen, dit een sterkere aantrekkingskracht voor Dionysus gaf bij veel Grieken die anders op zoveel manieren probeerden de wilde en geheime lusten van de menselijke geest te onderdrukken en te beheersen.
Dionysus verzette zich echter tegen elke poging daartoe, en bracht volgens de mythe een vreselijke waanzin teweeg bij hen die probeerden hem zijn vrije expressie te ontzeggen. Het Dionysische idee van geestesziekte als gevolg van de onderdrukking van geheime innerlijke verlangens, vooral afwijkende seksuele verlangens, werd later weerspiegeld in de atheïstische leer van Sigmund Freud. Het Freudianisme zou dus het kleinkind van de cultus van Dionysus genoemd kunnen worden.
Omgekeerd werd de persoon die zich overgaf aan de wil van Dionysus beloond met onbeperkte psychische en lichamelijke genoegens. Dergelijke mythische systemen van geestelijke straffen en lichamelijke beloningen, gebaseerd op verzet tegen en/of onderwerping aan Dionysus, werden zowel symbolisch als letterlijk geïllustreerd in de cultusrituelen van de Bacchanten (de vrouwelijke deelnemers aan de Dionysische mysteriën), als de Bacchanten in uitzinnige heuvelgroepen optrokken, travestiet gekleed in reeksen huiden en vergezeld van geschreeuw, muziek, dans, aderlatingen en losbandig gedrag. Wanneer bijvoorbeeld een babydier te jong en zonder instinct was om het gevaar aan te voelen en weg te rennen van de feestvierders, werd het opgepakt en gezoogd door zogende moeders die deelnamen aan de rituelen op de heuvel. Als oudere dieren echter probeerden te ontsnappen aan de plunderende Bacchanten, werden ze beschouwd als "resistent" tegen de wil van Dionysos en werden ze verscheurd en levend opgegeten als onderdeel van het koortsige ritueel.
Menselijke deelnemers werden soms onderworpen aan dezelfde orgiastische wreedheid, want de regel van de cultus was "alles mag", inclusief verkrachting en andere daden van interpersoonlijk geweld. Latere versies van het ritueel (Bacchanalia) breidden zich uit tot pedofilie en mannelijke feestvierders, en perversies van seksueel gedrag waren vaak erger tussen mannen dan tussen mannen en vrouwen. Elk schepsel dat zich durfde te verzetten tegen deze perversie van Dionysus werd onderworpen aan sparagmos ("uiteengereten") en omophagia ("rauw geconsumeerd"). In 410 voor Christus schreef Euripides over de bloedige rituelen van de Bacchanten in zijn beroemde toneelstuk De Bacchanten:
Bacchanten [met] handen die geen wapen van staal droegen, vielen ons vee aan terwijl ze graasden. Dan zoudt gij gezien hebben hoe Agave een slank kalf beheerste, terwijl anderen de vaarzen hun ledematen van elkaar scheurden. Voor uw ogen zouden ribben en hoeven heen en weer geslingerd zijn, en repen vlees, met bloed besmeurd, drupten terwijl ze aan de dennentakken hingen. Wilde stieren, die met woede langs hun horens gleden, lieten zich struikelen, door ontelbare meisjeshanden naar beneden gesleurd.[iv]
Vervolgens beschrijft Euripedes hoe Pentheus, de koning van Thebe, uiteengereten en levend opgegeten werd door zijn eigen moeder, omdat zij volgens het stuk in de ban was geraakt van Dionysos.
Het verscheuren en levend opeten van een offerslachtoffer kan verwijzen naar de vroegste geschiedenis van de moorddadige stem van Satan. Een oud en gewelddadig cultusidee dat al sinds het begin van het heidendom bestaat, bepaalde dat iemand, door een vijand of een dier levend op te eten of zijn bloed te drinken, op de een of andere manier de essentie of "zielekracht" van het slachtoffer kon vangen. De vroegste Noorse jagers geloofden hierin en dronken het bloed van beren in een poging hun fysieke kracht te vangen. Oost-Afrikaanse Masai-krijgers beoefenden ook omofagie, en zij probeerden de kracht van het wild te verkrijgen door het bloed van leeuwen te drinken. Menselijke slachtoffers werden op deze manier behandeld door Arabieren vóór Mohammed, en koppensnellers in Oost-Indië beoefenden omofagie in een poging het wezen van hun vijanden te vangen.
Tegenwoordig wordt omofagie beoefend door bepaalde voodoo-sekten en door sekteleden van Satan. Het eten van mensenvlees en het drinken van mensenbloed in een poging "één te worden" met de verslondene is in veel gevallen een demonisering van de Eucharistie, of het Heilig Avondmaal. Maar sparagmos en omophagia, zoals beoefend door de volgelingen van Dionysos, was geen poging tot transsubstantiatie (zoals in de katholieke eucharistie), noch tot consubstantiatie (zoals in de lutherse gemeenschap), noch tot een symbolische ordinantie (zoals in het fundamentalistische kerkgenootschap), die alle als gemeenschappelijk doel hebben de aanbidder te verheffen tot een sacramentele gemeenschap met God. Het doel van de Bacchanten was het tegenovergestelde: De uitzinnige dans, het donderende lied, het losbandige gedrag, de moorddadige activiteit, het waren allemaal pogingen van de Bacchanten om de "stem" van de god (Dionysus) te vangen en hem neer te halen in een geïncarneerde woede in de mens. Het idee was er niet een van heilige gemeenschap, maar van bezetenheid door de geest van Dionysus.
MAAR WACHT! BESTAAT ER EEN "KWAADAARDIG GEN"?
Ik moet hier ook vermelden dat moderne wetenschappers steeds meer geloven dat genetica een grotere rol speelt in menselijk en dierlijk gedrag dan voorheen werd aangenomen, en dat dit een soort "kwade genetische combinatie" kan inhouden die leidt tot lagere remmingen bij criminele activiteiten en moord.
In een artikel voor de Florida State University met de titel "The Evil Gene" gaat Frank Stephenson in op onderzoek van zijn universiteit en van de Universiteit van Connecticut, waar wetenschappers het DNA van spree killers analyseren. De eerste regel van Stephenson's artikel suggereert waar de professoren naar zoeken als hij vraagt: "Kan er een monster zwemmen in de menselijke genenpoel?" De goede onderzoeker benadert zijn studie vanuit een Darwinistische basis, door te stellen:
Bij het stijgen op de evolutionaire ladder heeft de mens blijkbaar niet van zijn harige voorouders de remming geërfd om dodelijk geweld te gebruiken tegen leden van zijn eigen soort. De bizarre "ghoul factor" van sadistische psychopaten als [Ted] Bundy daargelaten, biedt de historische bereidheid van mensen om elkaar af te slachten in oorlog en genocide, voor sommige wetenschappers het overtuigende bewijs dat in het genoom van sommige mensen een volledig bewapende biochemische code ligt voor het hele scala van agressie, van het schoppen van de hond tot het vermoorden van de vrouw.[v]
Samen met Stephenson's speculatie over een kwaadaardige "biochemische code", hebben de laatste jaren aanzienlijke vooruitgang geboekt in het DNA onderzoek, met een van de meer populaire nieuwe gebieden genaamd gedragsepigenetica. Dit is de "lieveling van genetische studies", zegt mijn bevriende biologe Sharon Gilbert. Het probeert de rol te onderzoeken en te begrijpen die genetica speelt bij het vormgeven van dierlijk en menselijk gedrag, cognitie, persoonlijkheid en geestelijke gezondheid. Epigenetica kan tijdens het leven optreden of in de baarmoeder beginnen, wanneer chemische veranderingen die door de activiteit van de moeder worden teweeggebracht, de genetica - en dus misschien het toekomstige gedrag van het kind - beïnvloeden. Dat deze veranderingen erfelijk kunnen worden en van de ene generatie op de andere kunnen worden doorgegeven, doet sommige wetenschappers zich afvragen of "kwade genetica" of giftige combinaties van specifieke genen in verband kunnen worden gebracht met agressie en antisociaal gedrag in de volgende generaties van sommige families. Als dat zo is, roept dat een intrigerende vraag op die ik hier niet zal behandelen en die te maken heeft met bloedlijnen en een tweede vraag die ik zal stellen over de mogelijkheid van een blauwdruk of "speciale" genetische combinatie die zou kunnen bestaan waarin individuen kunnen worden geprogrammeerd of geherprogrammeerd om te handelen in strijd met het normale menselijke bewustzijn (het hebben van een ziel). Om hier niet te ver van het onderwerp af te dwalen, maar dit lijkt het domein te zijn geweest van de Nephilim die genetisch zijn vervaardigd of veranderd door gevallen engelen, die in oude geschriften worden afgeschilderd als bloeddorstige, gewelddadige vijanden van Gods volk die nooit een bewustzijnsconflict hadden of vergiffenis zochten voor hun wreedheid. Genetisch gemanipuleerd met een specifieke celcombinatie door machtige gevallen engelen (die de Sumeriërs "vliegende genieën" noemden), waren deze opmerkelijke levende constructies, niet gemaakt naar het beeld van God, speciaal ontworpen voor demonische bewoning.
Maar vertegenwoordigden de Nephilim ook een herhaalbaar, duister, moleculair model?
Gezien het feit dat Jezus zei (zie Matt. 24:37) dat de eindtijd getuige zou zijn van een terugkeer naar de activiteit die plaatsvond toen de Nephilim voor het eerst op aarde rondliepen, en vandaag de dag voor het eerst sinds die dagen de mens zich opzettelijk heeft voorgenomen planten, dieren en mensen genetisch te veranderen, is het dan mogelijk dat we een reprise van de "dagen van Noach" zijn binnengetreden, waarin een genetisch gevaar zou kunnen worden of al wordt losgelaten dat kan resulteren in een wereldwijde pandemie, een Nephilim-virus!
Er zijn talloze scenario's - allemaal gebaseerd op echte wetenschap - die een "gebeurtenis" voorzien die in feite de epigenetica wereldwijd zou kunnen veranderen en daarmee hypothetisch het verstand en de make-up van iedereen, behalve van degenen die door God beschermd worden. In theorie zou dit plotseling en effectief het vermogen van de getroffenen om empathie voor anderen te voelen kunnen verminderen.
Probeert China een communistisch regime over de hele wereld op te leggen?
Stanford en het Lucifer Effect
Een ander fascinerend verband met het onderhouden van de influisteringen van de Engel des Doods, dat sommige lezers misschien niet kennen, is een zeer berucht experiment dat meer dan veertig jaar geleden in Amerika plaatsvond. In 1971 nam een groep studenten deel aan een onderzoek aan de Stanford Universiteit, waar zij de opdracht kregen om de rol van gevangenen en bewakers te spelen in een geïmproviseerde gevangenis in de kelder van de school. Het resultaat van de test was een onverwachte en bijna onmiddellijke breuk in normatief sociaal gedrag, dat zo'n verbazingwekkende wreedheid van de deelnemers liet zien dat het snel werd stilgelegd, wat de organisator en directeur, professor Philip Zimbardo, ertoe aanzette een grotere zoektocht te beginnen naar hoe "de meerderheid van ons kan worden verleid tot gedrag dat totaal atypisch is voor wat we denken te zijn."[vi] Het programma illustreerde op grafische wijze dat, onder de juiste omstandigheden, een meerderheid van de mensen in staat is tot monsterlijke onmenselijkheid tegen anderen. Het Wikipedia-artikel over het Stanford Gevangenisexperiment legt uit wat er gebeurde:
Deelnemers werden gerekruteerd en kregen te horen dat ze zouden deelnemen aan een twee weken durende gevangenissimulatie. Uit 70 respondenten selecteerden Zimbardo en zijn team de 24 mannen die zij het meest psychologisch stabiel en gezond achtten. Deze deelnemers waren overwegend blank en middenklasse. De groep werd met opzet geselecteerd om mensen met een criminele achtergrond, psychologische stoornissen of medische problemen uit te sluiten. Zij stemden allen in met deelname gedurende een periode van 7-14 dagen en ontvingen 15 dollar per dag (ongeveer gelijk aan 85 dollar in 2012).
Het experiment werd uitgevoerd in de kelder van Jordan Hall (het psychologiegebouw van Stanford). Twaalf van de vierentwintig deelnemers kregen de rol van gevangene toegewezen (negen plus drie plaatsvervangers), terwijl de andere twaalf de rol van bewaker kregen toegewezen (ook negen plus drie plaatsvervangers). Zimbardo nam de rol van opzichter op zich, en een onderzoeksassistent de rol van bewaker. Zimbardo ontwierp het experiment om desoriëntatie, depersonalisatie en desindividualisatie bij de deelnemers teweeg te brengen.
De onderzoekers hielden de dag voor het experiment een oriëntatiesessie voor de bewakers, waarin ze hen instrueerden de gevangenen geen fysiek letsel toe te brengen. Op de beelden van het onderzoek is Zimbardo te zien terwijl hij tegen de bewakers praat: "Je kunt bij de gevangenen gevoelens van verveling creëren, een gevoel van angst tot op zekere hoogte, je kunt een idee van willekeur creëren dat hun leven volledig wordt gecontroleerd door ons, door het systeem, door jou, mij, en ze zullen geen privacy hebben....We gaan hun individualiteit op verschillende manieren wegnemen. In het algemeen leidt dit alles tot een gevoel van machteloosheid. Dat wil zeggen, in deze situatie hebben wij alle macht en zij geen."
De onderzoekers voorzagen de bewakers van houten stokken om hun status vast te stellen, kleding die leek op die van een echte gevangenisbewaker (kaki overhemd en broek uit een plaatselijke militaire surpluswinkel), en een spiegelende zonnebril om oogcontact te voorkomen. Gevangenen droegen ongemakkelijke slecht passende kousen en kousenmutsen, en een ketting om een enkel. Bewakers moesten de gevangenen bij hun toegewezen nummers noemen, die op hun uniformen waren genaaid, in plaats van bij hun naam.
De gevangenen werden thuis gearresteerd en beschuldigd van een gewapende overval. De plaatselijke politie van Palo Alto assisteerde Zimbardo bij de arrestaties en voerde volledige boekingsprocedures op de gevangenen uit, inclusief het nemen van vingerafdrukken en politiefoto's. Ze werden van het politiebureau naar de namaakgevangenis gebracht, waar ze werden gefouilleerd en hun nieuwe identiteit kregen.
De kleine schijngevangeniscellen waren ingericht voor drie gevangenen elk. Er was een kleine ruimte voor het gevangenisterrein, eenzame opsluiting en een grotere ruimte tegenover de gevangenen voor de bewakers en de directeur. De gevangenen moesten de hele dag en nacht in hun cel blijven tot het einde van het onderzoek. De bewakers werkten in teams van drie voor diensten van acht uur. De bewakers hoefden na hun dienst niet ter plaatse te blijven.
Na een relatief onbewogen eerste dag, blokkeerden de gevangenen in cel 1 op de tweede dag hun celdeur met hun bedden en deden hun kousenband af, weigerden naar buiten te komen of de instructies van de bewakers op te volgen. Bewakers van andere diensten boden zich vrijwillig aan om extra uren te werken om te helpen de opstand te bedwingen, en vielen vervolgens de gevangenen aan met brandblussers zonder toezicht van het onderzoekspersoneel. Een van de bewakers, die vond dat het een uitdaging was om negen celgenoten met slechts drie bewakers per dienst onder controle te houden, stelde voor om psychologische tactieken te gebruiken. Ze richtten een "bevoorrechte cel" op waarin gevangenen die niet bij de opstand betrokken waren, speciale beloningen kregen, zoals maaltijden van hogere kwaliteit. De "bevoorrechte" gevangenen kozen ervoor om de maaltijd niet te eten, om zo uniform te blijven met hun medegevangenen. Na slechts 36 uur begon één gevangene zich "gek" te gedragen, zoals Zimbardo beschreef: "#8612 begon toen gek te doen, te schreeuwen, te schelden, in een woedeaanval te gaan die niet onder controle leek. Het duurde een hele tijd voordat we ervan overtuigd raakten dat hij echt leed en dat we hem moesten vrijlaten."
Bewakers dwongen de gevangenen hun toegewezen nummers te herhalen om het idee te versterken dat dit hun nieuwe identiteit was. De bewakers gebruikten deze gevangenentellingen al snel om de gevangenen te pesten, waarbij ze fysieke straffen zoals langdurige oefeningen gebruikten voor fouten in de gevangenentelling. De hygiënische omstandigheden gingen snel achteruit, wat nog werd verergerd door de weigering van de bewakers om sommige gevangenen ergens anders te laten plassen of poepen dan in een emmer die in hun cel was geplaatst. Als straf lieten de bewakers de gevangenen de emmer niet legen. Matrassen waren een gewaardeerd voorwerp in de gevangenis, dus straften de bewakers de gevangenen door hun matrassen te verwijderen, zodat ze op beton moesten slapen. Sommige gevangenen werden gedwongen naakt te zijn als een methode van vernedering. Verschillende bewakers werden steeds wreder naarmate het experiment voortduurde; de experimenteerders meldden dat ongeveer een derde van de bewakers echte sadistische neigingen vertoonde [dingen die we hier niet zullen publiceren]. De meeste bewakers waren overstuur toen het experiment al na zes dagen werd beëindigd.....
Zimbardo betoogde dat de gevangenen hun rol hadden geïnternaliseerd, omdat, ook al hadden sommigen verklaard dat ze "voorwaardelijke vrijlating" zouden accepteren zelfs als dat zou betekenen dat ze hun loon zouden verliezen, ze niet opstapten toen hun voorwaardelijke vrijlating werd geweigerd. Zimbardo beweerde dat ze geen reden hadden om aan het experiment te blijven deelnemen nadat ze alle geldelijke compensatie hadden verloren, maar toch deden ze het, omdat ze de gevangene-identiteit hadden geïnternaliseerd.
Gevangene nr. 416, een pas toegelaten stand-by gevangene, uitte zijn bezorgdheid over de behandeling van de andere gevangenen. De bewakers reageerden met meer mishandeling. Toen hij weigerde zijn worsten op te eten en zei dat hij in hongerstaking was, sloten de bewakers hem op in de "isoleercel", een donkere kast: "De bewakers gaven vervolgens de andere gevangenen opdracht om herhaaldelijk op de deur te slaan terwijl ze tegen 416 schreeuwden." De bewakers verklaarden dat hij alleen uit de isoleercel zou worden vrijgelaten als de gevangenen hun dekens opgaven en op hun kale matrassen sliepen, wat op één na allen weigerden.
Zimbardo brak het experiment vroegtijdig af toen Christina Maslach, een afgestudeerde psychologiestudente met wie hij verkering had (en later trouwde), bezwaar maakte tegen de omstandigheden in de gevangenis nadat zij bij het experiment was geïntroduceerd om interviews af te nemen. Zimbardo merkte op dat van de meer dan vijftig mensen die het experiment hadden geobserveerd, Maslach de enige was die de moraliteit ervan in twijfel trok. Na slechts zes dagen van de geplande twee weken werd het Stanford-gevangenisexperiment stopgezet.[vii]
Na het Stanford Gevangenis Experiment wilde Zimbardo zijn onderzoek naar de duistere kant van de menselijke psychologie voortzetten om te ontcijferen onder welke omstandigheden "het" ontketend kan worden. Zijn volgende grote kans kwam bijna twee decennia geleden, in april 2004, tijdens een zakenreis naar Washington DC. Toen zag hij het Amerikaanse televisieprogramma 60 Minutes met beelden uit de Abu Ghraib-gevangenis in Irak van naakte gevangenen die gedwongen werden fellatio te simuleren voor spottende Amerikaanse soldaten. Andere gevangenen waren ongekleed en moesten boven op elkaar gaan liggen; men zag een vrouwelijke soldaat een naakte Irakees rondleiden als een hond, compleet met leiband en halsband, en aan een gevangene met capuchon die op een klein kastje balanceerde werden elektrische draden bevestigd. Later werd bekend dat deze vorm van marteling een seksueel tintje had gekregen en voorbeelden omvatte van een mannelijke gevangene die door een bewaker met een chemische lamp werd gesodomiseerd en een vrouwelijke gevangene die werd verkracht. Terwijl de Amerikanen verbijsterd waren over de beelden en de informatie, had Zimbardo dergelijk sadisme al eerder gezien, jaren eerder aan de Stanford Universiteit, waar zijn studenten medestudenten hadden gedwongen om onder andere sodomie te simuleren. Hoewel Zimbardo's "bewakers" wisten dat hun klasgenoten eigenlijk niets hadden gedaan om de mishandeling te verdienen, schreef hij later, "sommigen...werden getransformeerd in daders van het kwaad", wat illustreert dat "de meesten van ons significante karakterveranderingen kunnen ondergaan wanneer we gevangen zitten in de smeltkroes van sociale krachten."[viii]
In januari 2008 publiceerde Random House Zimbardo's indrukwekkende maar angstaanjagende studie over dit onderwerp in een boek getiteld The Lucifer Effect: Understanding How Good People Turn Evil. Hierin ontmantelde Zimbardo, die als deskundige psycholoog werd opgeroepen om te getuigen tijdens het proces tegen een van de Abu Ghraib bewakers, wat er gebeurde in die militaire faciliteit, terwijl hij ook terugblikte op zijn eerdere Stanford experiment om te concluderen dat overal waar de omstandigheden ruimte laten voor wat hij noemt "deindividualisering", de basis wordt gelegd voor de torens van het kwaad en een grens tussen goed en kwaad in bijna elk hart kan worden overschreden.
Interessant genoeg trok Zimbardo parallellen tussen zijn bevindingen en het bijbelse verhaal over de val van de eens zo machtige engel Lucifer:
Volgens verschillende scenario's van vroeg-christelijke kerkvaders (uit Cyprus, Armenië, Griekenland en Frankrijk), was Lucifer Gods favoriete engel.... Zijn zonde, en de oorsprong van zijn transformatie in de Duivel, komt voort uit zijn afgunst op de mens en ongehoorzaamheid aan God... Blijkbaar volgde er een kosmische strijd waarin... Lucifer en de gevallen engelen uit de hemel werden verdreven naar de hel. Lucifer is veranderd in Satan, de Duivel, na zijn val uit de gratie.... Dus, "Het Lucifer Effect" vertegenwoordigt deze meest extreme transformatie denkbaar van Gods favoriete engel in de Duivel. Mijn werk heeft zich gericht op kleinere transformaties van menselijk karakter die niet zo dramatisch zijn als deze, waarbij gewone, zelfs goede mensen voor korte of langere tijd slechte daden gaan verrichten die als "slecht" kunnen worden aangemerkt.
Zimbardo beschreef verder hoe, onder de juiste omstandigheden, gewone mensen kunnen veranderen van goed in kwaad en overgaan tot kwaadaardige activiteiten, zelfs tot het opzij zetten van "persoonlijke eigenschappen van moraliteit, medeleven, of gevoel voor rechtvaardigheid en eerlijk spel"[x].
Natuurlijk werd wat Zimbardo's onderzoek weerspiegelt al eerder geopenbaard in de Bijbel, waar in Jeremia 17:9 staat: "Het hart is bedrieglijk boven alles, en wanhopig slecht". Nogmaals, om een beetje van het onderwerp af te wijken: is het, gezien deze feiten over de gevallen menselijke natuur, ver gezocht om je de rol voor te stellen die het Lucifer Effect zal spelen in dit huidige uur dat leidt tot de heerschappij van de Antichrist en zijn religieuze volgelingen?
Wie zit er eigenlijk achter de stem van de moordenaar?
Wanneer men zich de gruwelijke rituelen van de oude volgelingen van de god Dionysus herinnert, is het gemakkelijk te geloven dat demonische bezetenheid werkelijk voorkwam en de mentale toestand van normale mensen veranderde in moordenaars. Een christen zou dit idee - dat demonen anders normale mensen in moordenaars kunnen veranderen, als zij hun geest overgeven aan kwaadaardig bovennatuurlijk gedrag - aannemelijk moeten vinden, zoals de Hebreeën blijkbaar deden, die Hades (de Griekse god van de onderwereld) gelijk stelden aan de hel en/of de duivel. Ook veel oude schrijvers zagen geen verschil tussen Hades (in deze zin de Duivel) en Dionysos. Euripides sloot zich hierbij aan in de Hecuba en noemde de volgelingen van Dionysos de "Bacchanten van Hades". In Syracuse stond Dionysos bekend als Dionysus Morychos ("de duistere"), een duivels wezen, ongeveer gelijk aan de bijbelse Satan, die geitenvellen droeg en in de gebieden van de onderwereld verbleef.
In het wetenschappelijke boek Dionysus Myth and Cult, verbond Walter F. Otto Dionysus met de prins van de onderwereld. Hij schreef: "De gelijkenis en verwantschap die Dionysos heeft met de prins van de onderwereld (en dit blijkt uit een groot aantal vergelijkingen) wordt niet alleen bevestigd door een autoriteit van de eerste rang, maar hij zegt dat de twee godheden feitelijk dezelfde zijn. Heraclitus zegt: "Hades en Dionysos, voor wie zij gek worden en woeden, zijn één en dezelfde."[xi]
Zelfs de Hebreeuwse profeet Ezechiël veroordeelde de geestverruimende waanzin van Dionysos als inherent satanisch. Hij sprak over de "magische banden" (kesatot) van de Bacchanten, die, net als in de omophagia, werden gebruikt om de geest van de mensen te betoveren. Waar de KJV zegt: "Daarom zegt de Here GOD: Zie, Ik ben tegen uw toverbanden, waarmede gij daar de zielen jaagt om ze te doen vliegen, en Ik zal ze van uw armen scheuren, en zal de zielen laten gaan, zelfs de zielen die gij jaagt om ze te doen vliegen" (Ezechiël 13: 20), lezen we in de NASB-vertaling het volgende: "Daarom, zo zegt de Here GOD: 'Zie Ik ben tegen uw magische banden [kesatot] waarmee u daar levens [geesten/zielen] jaagt als vogels, en Ik zal ze van uw armen rukken; en Ik zal ze laten gaan, zelfs die levens [geesten/zielen] waarop u jaagt als vogels'" (cursief in het origineel).
De kesatot, of "magische armband", werden gebruikt in verband met een container die de kiste werd genoemd. Overal waar de kiste op sarcofagen en op Bacchische taferelen staat afgebeeld, is hij afgebeeld als een heilig vat (een geestesgevangenis?) met een slang die door een open deksel gluurt. Hoe de magie werkte en op welke manier een geest gevangen werd gehouden is nog steeds een mysterie. Pan, de half-mens/half-geit god (later gedegradeerd tot devildom) wordt soms afgebeeld terwijl hij het deksel opentrapt en de slang (geest?) eruit laat. Zulke losse slangen werden dan afgebeeld als gekluisterd rond de ledematen, en gebonden in het haar, van de Bacchante vrouwen.
De mysterieuze beelden van Pan, de slangen, de gevangen geesten, en de magische kesatot en kiste, zijn door geen enkele beschikbare autoriteit afdoende verklaard, en de interpretatie ervan als een methode voor geestbeheersing wordt voortdurend onderzocht. Maar aangezien de profeet Ezechiël sprak over de pogingen van de Bacchanten om de geest van de mensen mystiek gevangen te houden door de magische banden van Dionysos, en aangezien Pan het meest geliefd was bij Dionysos, vanwege zijn pandemonium ("alle duivels") dat plotselinge paniek zaaide in de harten van mensen en dieren, en aangezien de slang door de Hebreeën universeel werd aanvaard als symbool van occulte devotie, kan gemakkelijk worden verondersteld dat de iconografie van Dionysus de hardnekkigste poging van de Bacchanten vertegenwoordigde om de psychologische grillen van het kwade bovennatuurlijke te vervullen.
De mond van de moordenaar sluiten
In Handelingen 17:34 lezen we over de bekering van Dionysius de Areopagiet. Dit is veelzeggend. De naam Dionysius betekent waarschijnlijk dat de ouders aanhangers van Dionysus waren, en dat het kind dus "voorbestemd" was om een volgeling van de god te worden. Hij kan ook onder een geestverruimende kesatot spreuk hebben gelegen. Maar de machten van de duisternis verloren de controle over Dionysius' geest toen hij de boodschap van het Evangelie aanvaardde. Jezus bevrijdde hem, net als de gekken uit Mattheüs 4:24 en 17:15. Toen Jezus de wilde man aanraakte, liet Hij hem "zitten en gekleed en bij zijn volle verstand" (Marcus 5:15).
Jezus is nog steeds bezig met geestgenezing, en er zijn getuigenissen in overvloed van mensen van wie de geest werd bevrijd van moorddadige waanzin in Zijn wonderbaarlijke licht. Je zou - zoals ik deed toen ik hem interviewde voor de bestseller Redeemed Unredeemable - David Berkowitz, de voormalige "Zoon van Sam" moordenaar, hierover kunnen vragen. David ontving Christus op de vloer van de gevangenis. "Toen ik klaar was met praten met God, stond ik op. Mijn geest leek overspoeld met een gevoel van vrede," zei Berkowitz. "Ik wist vanaf dat moment dat Jezus Christus mij had gehoord. Ik voelde in mijn hart dat ik vergeven was en dat ik nu vrij was."[xii]
Ted Bundy pleitte voor een interview met Dr. James Dobson voorafgaand aan zijn door de rechtbank opgelegde afspraak met het lot. Bundy leek oprecht bedroefd tijdens een op video opgenomen interview en erkende de moorddadige effecten van zijn zondige denken in het verleden. Hij vroeg Jezus om hem te vergeven.
Karla Faye Tucker was de eerste vrouw die in 135 jaar in de staat Texas werd geëxecuteerd. Ze getuigde van het geestverruimende effect van drugs. Aan de vooravond van haar executie vroeg CBN reporter Kathy Chiero aan Karla: "Waarom stemt u ermee in om met de media te praten, ongeacht waarom ze naar u toe komen?" Karla antwoordde: "God heeft me een grote, open deur gegeven om de liefde van Jezus te delen en dat ga ik doen... mijn hart is geweest om met de wereld de liefde te delen die Hij in mij heeft uitgestort - de vergeving, de genade, de manier waarop Hij een leven kan veranderen."[xiii].
De meesten van ons bekijken zulke bekeringen op het sterfbed met scepsis. Last-minute loyaliteiten toegeschreven aan onze Verlosser in het middernachtelijk uur leiden vaak tot spot. Toch lezen we over de misdadiger aan het kruis naast Jezus en zien we dat de Heer zijn smeekbede om vergeving honoreert (zie Lucas 23: 42-43). Jezus schonk iedere berouwvolle ziel barmhartigheid en eeuwige gemeenschap.
Misschien ontdekt Kip Kinkel, die eigenlijk christenen als doelwit had voor executie, wat David Berkowitz zegt dat hij heeft ontdekt: dat de reddende kracht van Jezus Christus "door God machtig is tot het neerhalen van vestingen; het neerhalen van voorstellingen en alle hoge dingen die zich verheffen tegen de kennis van God, en het gevangen nemen van alle gedachten tot gehoorzaamheid aan Christus" (2 Korintiërs 10:4-5).
Jeffrey Weise, de "Engel des Doods", lijkt van dit idee verloren te zijn gegaan.
En een laatste gedachte: Als ook jij je hebt vermaakt met het luisteren naar de duistere engel - hetzij door een fascinatie voor nachtwezens, occulte praktijken, satanische symboliek, rebellie, of zelfs moorddadige overpeinzingen - dan nodig ik je uit voor bevrijding, genezing en vergeving door Jezus Christus. Vraag Hem om in je hart te komen, je geest te reinigen, je te vergeven en je Verlosser te zijn.
Zoals Filippenzen 4:8 zegt: "Ten slotte, broeders, welke dingen ook waar zijn, welke dingen ook eerlijk zijn, welke dingen ook rechtvaardig zijn, welke dingen ook zuiver zijn, welke dingen ook heerlijk zijn, welke dingen ook van goede reputatie zijn; als er enige deugd is, en als er enige lof is, denk dan aan deze dingen".
Eindnoten:
[i] https://www.thegatewaypundit.com/2022/07/breaking-exclusive-information-uncovered-overnight-shows-highland-park-shooter-bobby-crimo-tied-socialists-progressives-antifa-occult/
[ii] Thomas Horn, “Is Murder All in the Mind, Or Is There ‘Something’ Else?” News With Views, April 26, 2007, http://www.newswithviews.com/Horn/thomas8.htm.
[iii] “Neurologist Points to ‘Holes’ in Teen’s Brain,” Amarillo Globe News, November 5, 1999, http://amarillo.com/stories/1999/11/05/usn_holes.shtml.
[iv] Euripides, The Bacchantes, anonymous translator, 410 BC, http://nzr.mvnu.edu/faculty/trearick/english/rearick/readings/manuscri/bacchae/bacchan.htm.
[v] Research in Review, http://rinr.fsu.edu/spring96/features/evil.html.
[vi] Alastair Leithead, “Stanford Prison Experiment Continues to Shock,” BBC News, August 17, 2011, http://www.bbc.co.uk/news/world-us-canada-14564182.
[vii] “Stanford Prison Experiment,” Wikipedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanford_prison_experiment&oldid=605102500 (accessed April 21, 2014).
[viii] Edward Marriott, “Torture as Second Nature,” April 28, 2007, http://www.theguardian.com/books/2007/apr/29/politics1.
[ix] Philip Zombardo, “Who Was Lucifer and How Did He Become the Devil,” Lucifer Effect, http://www.lucifereffect.com/lucifer.htm.
[x] Ibid.
[xi] Walter F. Otto, Dionysus Myth and Cult (Indianapolis, IN: Indiana University, 1965), 114.
[xii] John W. Allman, “Revival Leader Touts ‘Son of Sam’ Conversion,” The Pensecola News Journal, November 18, 1997, http://www.rickross.com/reference/brownsville/brownsville16.html.
[xiii] Mercy Hope, “Life Lessons Learned from a Death Row Inmate,” MercyHope.com, http://www.mercyhope.com/articles.htm.