Opgravingen van de Grot der Brieven

Yadins opgravingen van de site begonnen in de jaren 1960. Het proces was niet gemakkelijk; de grot is gevaarlijk om te betreden, want het vereist een klim van 15,24 meter langs de rotswand.

Tijdens zijn opgravingen deed Yadin een aantal onthutsende ontdekkingen. In de grot vond het opgravingsteam de grootste verzameling oude persoonlijke correspondentie en persoonlijke documenten in de vorm van papyrusbrieven die ooit in Israël zijn gevonden.

Er werden niet alleen brieven ontdekt, maar ook menselijke resten. Het team vond menselijke schedels en botten naast voorwerpen uit het dagelijks leven, die vermoedelijk verband hielden met rituelen uit de Bronstijd. Zij vonden ook complete sets kleding die door Joodse mensen in de 1e en 2e eeuw werden gedragen, evenals een kindersandaal.

Enkele van de alledaagse voorwerpen die zijn gevonden in de Grot der Letters in de woestijn van Judea. Sikkel en mes (ijzer en hout), sleutel, kruiken (koper). Nahal Hever, 132-135 AD (Chambri / CC BY SA 3.0)

Er werd een skelet gevonden bedekt met een kleurrijke mat, evenals dat van een kind gekleed in een tuniek. Deze materialen zijn vermoedelijk van rond 135 na Christus, en behoren daarmee tot de vroegst bekende uit de Romeinse periode. Deze kleding is van grote invloed geweest voor archeologen en historici, omdat zij het soort kleurstoffen en het weefmateriaal aantonen dat de mensen in deze periode gebruikten.

Een deel van het textiel uit de Grot der Brieven (Chamberi / CC BY SA 3.0 )

Begin jaren 2000 keerde een andere archeoloog met zijn team terug naar de Grot der Brieven. De leider van deze expeditie, genaamd de John en Carol Merill Expeditie, was Richard Freund, destijds hoogleraar Joodse geschiedenis aan de Universiteit van Hartford.

Samen met een team van internationale archeologen deed Freund nog meer ontdekkingen. Freund merkte op dat de grot twee ingangen had die beide uitkwamen op de steile rotswand. De grot bestond uit drie kamers, die onderling verbonden waren door smalle doorgangen. Het hele grottencomplex zou zo'n 274 meter diep in de rotswand ingrijpen.

Door de verbeterde technologie ten tijde van Freunds expeditie kon hij nog verder verkennen dan Yadin. Freund en zijn team konden ook een groot deel van het puin op de bodem van de grot opruimen, dat was ontstaan door eeuwenlange aardbevingen. Op sommige plaatsen zou dit puin 4,57 meter dik zijn.

Freund kon dit uitgebreide onderzoek doen dankzij grondpenetrerende radar en elektrische resistiviteitstomografie. Hierdoor kon het team onder het puin kijken en zien wat Yadin niet kon.

Uitzicht vanuit de Grot der Brieven, Judea-woestijn ( Israël Antiquities Authority )

De collecties van de Grot der Brieven

Zoals hierboven vermeld, werden in de grot verschillende collecties van gedetailleerde oude brieven gevonden. De meeste brieven zijn in de tweede eeuw geschreven in het Aramees of Hebreeuws, maar er zijn er twee in het Grieks geschreven. Ze zijn vaak gericht van de Joodse leider Bar Kokhba aan zijn ondergeschikten Yehonathan en Masabala, die zich in Ein-Gedi bevonden.

Deze brieven zijn essentieel om de geschiedenis van deze regio te begrijpen, want Bar Kokhba leidde de Derde Joodse Opstand tegen de Romeinen. De brieven bevatten spelfouten, maar geven interessante voorbeelden van gesproken Hebreeuws.

Afbeelding van een fragment van een van de bijbelse manuscripten uit de Grot der Brieven (KetefHinnomFan / Public Domain )

De brieven bevatten militaire bevelen die door Bar Kokhba zelf zijn ondertekend. Er werden ook documenten gevonden die landtransacties vastlegden. Er was er een in het bijzonder die de verpachting van En-Gedi beschreef.

In één brief staat dat Bar Kokhba zijn ondergeschikten opdroeg tarwe van een man in beslag te nemen en naar hem te brengen. Hij dreigde de mannen te straffen als ze dat niet deden. De brief eiste verder dat elke man uit Tekoa onderdak zou krijgen.

Een andere brief vertelde het verhaal van een man genaamd Eleazar bar Hitta, die vermoedelijk een rijke landeigenaar was die in En-Gedi woonde. De brief beval de arrestatie van de man omdat hij niet had samengewerkt met Bar Kokhba. Zijn graan en fruit werden in beslag genomen, naast zijn kruidenvelden die in beslag genomen zouden worden, maar beschermd.

Een andere brief bevatte een verzoek van Bar Kokhba aan een man genaamd Jehoeda bar Menashe om voedsel te leveren voor het feest van Sukkot. Sommige geleerden denken dat deze eenvoudige brief eigenlijk blijk geeft van wantrouwen tussen Bar Kokhba en zijn directe ondergeschikten Jehonathan en Masabala, omdat zij niet werden genoemd.

Een bijzonder interessante brief is één van de twee die in het Grieks is geschreven. Deze werd geschreven door een man genaamd Soumaios, vermoedelijk een Nabateeër. De inhoud ervan ging over dezelfde voedselkwestie. Het heeft de interesse van geleerden gewekt omdat het zou kunnen aantonen dat niet alleen Joodse mensen betrokken waren bij de opstand van Bar Kokhba.

Het zijn niet alleen de schriftelijke verzamelingen die vertellen over Bar Kokhba's succes. In de grot werden ook Bar Kokhba-munten gevonden, sommige met de inscriptie 'voor de vrijheid van Jeruzalem' erop geschreven.

Munt uit de Bar Kochba Opstand, 132-135 n.Chr.: Druiventros aan wijnstok; "Shim'on" in het Hebreeuws rondom / Palmblad; "voor de vrijheid van Jeru[salem]" in het Hebreeuws rondom. (Klassieke Numismatische Groep / CC BY SA 3.0 )

Op dat moment in de geschiedenis maakte de Judeese woestijn deel uit van het Romeinse Rijk; de Joden werden echter hard en oneerlijk behandeld door de Romeinen. Daarom zijn deze brieven uiterst belangrijk voor historici en archeologen die zich bezighouden met het begrijpen van het leven van het Joodse volk en de opstandelingen in die periode.

Het profiel van Babatha in de Grot der Brieven

Een van de meest invloedrijke verzamelingen brieven die in de grot zijn gevonden was een verzameling die ooit had toebehoord aan een vrouw genaamd Babatha. Babatha zou geleefd hebben in een havenstad genaamd Maoza, en haar documenten vertellen levendig over haar leven.

Babatha schijnt een joodse vrouw uit de middenklasse te zijn geweest die ergens in de tweede eeuw leefde. Haar documenten zijn niet alleen persoonlijke documenten, maar geven ook informatie over de werking van de Romeinse bureaucratie en haar rechtssystemen.

Babatha werd rond 104 na Christus geboren en erfde uiteindelijk de dadelpalmboomgaard van haar vader. Ze trouwde in 124 na Christus met haar eerste man, maar werd uiteindelijk weduwe en bleef alleen achter met haar zoon Jezus. In 125 na Christus hertrouwde zij, ditmaal met een man met de naam Juda, die al vader was van een tienerdochter.

Onder Babatha's documenten bevinden zich papieren die leningen beschrijven die Juda van Babatha had opgenomen. Dit is vooral veelzeggend omdat het aantoont dat Babatha controle had over haar eigen geld, een praktijk die in die tijd niet gebruikelijk was voor vrouwen. Het laat zien dat zij een beperkt gevoel van macht had in een wereld die sterk door mannen werd gedomineerd. Uit de documenten blijkt dat Babatha volledig werd terugbetaald toen Juda stierf, en zij de eigenaresse werd van zijn landgoederen.

Er zijn ook juridische documenten betreffende haar zoon uit haar eerste huwelijk. Dit lijkt betrekking te hebben op de voogdij over hem. Er zijn ook documenten die vertellen over een geschil tussen Babatha en Juda's eerste vrouw, die Mirjam heette. De twee lijken ruzie te hebben over Juda's landgoederen.

Registratiedocument voor vier dadelboomgaarden van Babatha, een Joodse vrouw uit de 2e eeuw. Een van de 35 afzonderlijke papyrusrollen van haar die werden gevonden in de Grot der Brieven. ( Publiek Domein )

Waarvoor werd de Grot der Brieven gebruikt?

Het is moeilijk te zeggen waarvoor de Grot der Brieven precies werd gebruikt, maar archeologen hebben zo hun theorieën. De meest populaire is dat hij werd gebruikt als schuilplaats voor Joodse vluchtelingen die op de vlucht waren voor de Romeinen.

Men denkt dat Babatha misschien in het gebied was toen de Bar Kokhba opstand plaatsvond in 132 na Christus. Omdat haar documenten werden gevonden naast twintig skeletten, is het aannemelijk dat zij in de grot is gedood.

Ondanks het geweld dat om hen heen plaatsvond, stierven de mensen aan wie de twintig skeletten toebehoorden niet op gewelddadige wijze. Op geen van de skeletten was sprake van gewelddadig trauma, wat zou impliceren dat zij van honger stierven.

Een andere factor die archeologen heeft doen geloven dat dit een schuilplaats was, is het feit dat er in de grot tekenen zijn van dieren en van koken. Ze vonden bijvoorbeeld een stuk van een oven.

Kortom, de Grot der Brieven is een interessante en fascinerende tijdscapsule die een schat aan informatie kan opleveren. Niet alleen kan het ons vertellen over de administratieve geschiedenis van de regio, maar het vertelt ook over het dagelijks leven van de mensen die in het gebied waren.

Door Molly Dowdeswell

Bron: Cave of Letters: Probably the Most Important Cave For Ancient Jewish History | Ancient Origins