Mahmoud Abbas vond zijn gouden kogel

Er gebeuren dingen, in de mist van de oorlog, al-Jazeera, maar Abbas weet hoe hij het spel moet spelen, dus de kans is groot dat een terroristische kogel Abu Akleh heeft gedood.

Jack Engelhard p 13.05.22

Kijk eens naar deze namen... Terry Lloyd... Paul Moran... Gary Rado... Michael Kelly... enzovoort.

Deze zijn onder het dozijn gevechtsverslaggevers die onlangs werden gedood tijdens het verslaan van dit of dat conflict of een ander, ergens in de wereld.

Zij behoren tot de ongeveer honderd die elk jaar gedood worden in de vuurlinie.

Ongeveer een dozijn gevechtsverslaggevers is onlangs gedood tijdens het verslaan van deze of gene conflict, ergens in de wereld.

De kans is groot dat je nog nooit van hen gehoord hebt. Ze kwamen. Ze zagen. Ze brachten verslag uit... en toen was het voor hen voorbij.

Ze werden betreurd door hun naasten, privé, met respect... maar voor de levenden gaat het leven verder.

Maar hier is een overleden gevechtsverslaggever wiens naam, Shireen Abu Akleh, nu overal in het nieuws is... alsof ze uniek was.

Dat komt omdat deze Al-Jazeera verslaggeefster werd geraakt in een vuurgevecht tussen de IDF en Palestijnse Arabieren, en de haast om te oordelen valt, zonder bewijs, in het nadeel van de Israëliërs uit.

De oorlogsmist was er toen de IDF in het door Arabieren bezette Jenin was om terroristennesten uit te roeien.

Jenin, in de regio Samaria, is eigenlijk, oorspronkelijk, de Bijbelse Levietenstad Ein-Ganim, bolwerk van de Israëlitische stam Issachar.

Joodser dan dat wordt het niet.

Maar Jenin is nu in handen van zo'n 40.000 Palestijnse Arabieren, en het wordt bestuurd door Mahmoud Abbas en zijn Palestijnse Autoriteit, die geluk had door de Oslo-akkoorden.

Abbas heeft niet altijd zoveel geluk. Gewoonlijk neemt hij, om zijn mede-islamisten op te hitsen, zijn toevlucht tot opruiende retoriek met de gebruikelijke foute bericht over Joden die naar de al-Aqsa moskee komen.

Dat is één manier om aan te zetten tot meer bloedvergieten, en vaak werkt het, zoals we zien bij de recente golf van moorden op Israëlische burgers.

Jaren eerder, tijdens de Mohammad al-dura hoax, zagen de Palestijnse Arabische leiders de perfecte kans, en grepen die aan, om de lucifer aan te steken die een intifada van bloeddorst liet ontbranden.

Dat is wanneer de hel losbreekt als gevolg van een vals verslag. En de menigten ontbrandt. Reflexmatig, kiezen de media hun kant en geven de Joden de schuld.

Zelf ter plaatse vertellen we het verhaal in een boek door de ogen van een twijfelende grootse journalist uit New York.

Geleidelijk aan en uiteindelijk wordt hij zich op dramatische wijze bewust van de misleidingen; Arabische bloedbazuinen, en media-corruptie die de ene kant bevoordeelt boven de andere. Zo horen we een BBC correspondent vertellen op een Hamas bijeenkomst..." Journalisten vechten schouder aan schouder met het Palestijnse volk."

Inderdaad, zo was het tijdens en na het al-dura verzinsel toen zelfs de Atlantic, een links blad, de Israëli's onschuldig bewees.

Maar toegevoegd ... helaas "mensen zullen geloven wat ze willen geloven. "

Niemand weet dit beter dan Mahmoud Abbas.

Een journalist werd gedood tijdens een dodelijke actie tussen Arabieren en Israëliërs.

Dat is zijn gouden kogel om zijn menigten op te hitsen, en om de media op te hemelen, en om huilend naar het Internationaal Strafhof te stappen.

De Israëliërs zijn altijd voorzichtig om maar burgerslachtoffers te vermijden. Dat is een feit. De Palestijnse Arabieren richten en schieten rechtstreeks op burgers. Ook dat is een feit.