Verontschuldig je niet voor Ben-Gvir of voor iets anders over Israël

De bewering dat de regering van Benjamin Netanyahu het leven moeilijk zal maken voor de Joden in de diaspora gaat voorbij aan wat de vijanden van het zionisme en andere antisemieten beweegt.

Jonathan S. Tobin - 11 november 2022

Terwijl Benjamin Netanyahu begint met het vormen van de volgende Israëlische regering na zijn overwinning in de laatste Knesset-verkiezingen, zijn sommigen ter linkerzijde begonnen met een laatste wanhopige poging om hem te verhinderen een coalitie te vormen met de partijen die als zijn bondgenoten meededen. Hun argument is dat alles moet worden gedaan om de Religieuze Zionistische Partij en vooral Itamar Ben-Gvir buiten de macht te houden.

Tenzij Yair Lapid of Benny Gantz - wier partijen bij de verkiezingen te kort kwamen en die hebben toegezegd liever in de oppositie te gaan dan met Netanyahu in zee te gaan - op het laatste moment van mening gaan veranderen, vallen de kreten over de noodzaak om Ben-Gvir en Bezalel Smotrich, de titulaire leider van de Religieuze Zionisten, uit het kabinet te houden, in dovemansoren bij degenen die er echt iets aan zouden kunnen doen.

Maar terwijl Israëlische politici deze argumenten negeren, zal dat niet het laatste zijn wat we ervan horen. Ze zullen namelijk de basis vormen voor hernieuwde pogingen om Israëls regering in het buitenland te delegitimeren.

Hoewel de veronderstelde inhoudelijke redenen om de Religieuze Zionisten uit te sluiten geen serieus onderzoek kunnen doorstaan, is deze discussie van belang vanwege de bewering dat Israëls leiders de Joden in de Diaspora ondermijnen en zelfs in gevaar brengen.

Zoals de leider van de Conservatieve beweging van het Jodendom in Israël het in Haaretz uitdrukte, zal het hebben van Smotrich en Ben-Gvir rond de kabinetstafel niet alleen gevolgen hebben voor het leven in Israël. Het zal ook Joden elders schaden. Verwijzend naar een veelbesproken New York Times column van Thomas Friedman, beweerde Yizhar Hess dat een rechtse regering zal betekenen dat Joodse studenten, die al belegerd worden door anti-Zionisten, niet langer in staat zullen zijn om geloofwaardig op te komen voor de Joodse staat.

Dat komt in dit verhaal, omdat de aanwezigheid van deze zogenaamde "fascisten" in Netanyahu's kabinet, wat zal betekenen dat het "goede Israël", dat de aardige Joden met een gerust hart verdedigen, nu ofwel verdwenen is of op het punt staat te worden uitgewist. Daarvoor in de plaats komt een ander land, geleid door extremisten en verschrikkelijke mensen die tegen vrede zijn en minderheden willen onderdrukken. Zelfs als de mensen in dit nieuwe slechte Israël Joden zullen zijn, zullen zij het soort Joden zijn waarmee geen enkele zichzelf respecterende Amerikaanse Jood geassocieerd wil worden.

In dit scenario zal de nieuwe regering betekenen dat Joodse kinderen en de activisten die de ruggengraat van het georganiseerde Joodse leven vormen, effectief het zwijgen wordt opgelegd. En zij die blijven pleiten voor Israël zullen in toenemende mate worden beschouwd als buitenstaanders die het verdienen te worden gemeden.

Zij die zullen proberen de relatie tussen de VS en Israël en die tussen Amerikaanse Joden en de Joodse staat te behouden, zullen nu gedwongen worden deel uit te maken van een nieuw "verzet" tegen Netanyahu's regering, waarin zij zullen pleiten voor Amerikaanse druk die het "goede" Israël zal helpen te herrijzen.

Het grootste probleem met dit sombere scenario is dat alles wat de doemdenkers beweren dat de nieuwe regering voor Israël in Amerika zal betekenen, al waar is over de critici van de Joodse staat.

Alles wat kan worden beweerd over Smotrich en Ben-Gvir is al eindeloos uitgezonden door linkse critici van Israël in hun pogingen om vroegere Israëlische regeringen te ondermijnen en te delegitimeren, inclusief die van Israëlisch links.

Tientallen jaren lang hebben linksen valselijk beweerd dat Israëls regeringen geen vrede wilden en dat de beslissingen van Israëls kiezers genegeerd of terzijde geschoven moesten worden door Amerikaanse regeringen die het opnamen voor "het redden van Israël van zichzelf".

Laten we niet vergeten dat J Street, de linkse lobby die zich aan die dubieuze zaak heeft gewijd, in 2007 is ontstaan. Netanyahu's Likud zat in de oppositie en een regering onder leiding van Ehud Olmert was bezig met de zoveelste vergeefse poging om land te ruilen voor vrede met de leider van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas.

Toen Netanyahu in 2009 opnieuw premier werd en in de 12 jaar die volgden, toen er niet aan Ben-Gvir als minister werd gedacht, werden steeds weer dezelfde argumenten gehoord over het feit dat het Israëlische beleid onderdrukkend is en Amerikaanse Joden van zich vervreemdt.

Gedurende deze tijd, toen de antisemitische BDS-beweging voet aan de grond kreeg op Amerikaanse universiteitscampussen en aan de linkerkant van de Democratische Partij, werd er niet gesproken over Ben-Gvir of het kwaad van Israël dat geregeerd wordt door rechtse en religieuze partijen.

Integendeel, de zogenaamde centristen van de Israëlische politiek - Lapid en Gantz - werden net zo verguisd door degenen die de "apartheidsstaat" verspreiden als Smotrich en Ben-Gvir vandaag. Dezelfde beweringen over een mythisch oud "goed" Israël dat wordt vernietigd, werden gedaan door degenen die tegen Netanyahu waren.

Zij die vinden dat één Joodse staat op de planeet er één te veel is, hadden geen religieuze zionisten in het kabinet van Israël nodig om ervan overtuigd te raken dat Israël niet zou moeten bestaan. Amerikaanse Joden die in verlegenheid zijn gebracht door Ben-Gvir en Smotrich waren al in verlegenheid gebracht door Netanyahu en zelfs door sommige van zijn linkse tegenstanders in de Knesset. Hun falen om het conflict met de Palestijnen op magische wijze te laten verdwijnen is aangehaald door degenen die een afname van de steun voor Israël constateren in de jaren sinds de ineenstorting van het Oslo-vredesproces, en zelfs daarvoor, toen de waan dat het zou kunnen slagen nog leefde.

Dit gaat verder dan het feit dat de beweringen dat Smotrich en Ben-Gvir fascisten zijn, geen echte inhoud hebben. Zoals ik al eerder heb opgemerkt, is de opmerking dat de winnaars van de verkiezingen van vorige week vijanden van de democratie zijn, slechts een echo van de praatjes van de Democratische Partij over de Republikeinen in de VS, en net zo misleidend. Wat men ook van beide mannen vindt, hun partij is niet tegen de democratie.

Dat doet er allemaal niet toe, want deze discussie is niet geworteld in de feiten over Israël of degenen die de volgende regering zullen vormen. Het is eerder een uiting van onbehagen over de realiteit van een Joodse staat die te maken heeft met een rommelig en onoplosbaar conflict met de Palestijnen en een staat waar de meerderheid van de Joden niet denkt of eruit ziet als de typische liberale Joodse Democraat.

Israël-haters zullen werken aan haar vernietiging, ongeacht wie de premier is of de samenstelling van de regering. Zoals altijd hebben de antisemieten geen nieuwe excuses nodig voor hun pogingen om de Joodse staat te besmeuren en te delegitimeren.

Men hoeft Netanyahu of zijn partners niet te steunen om dit te begrijpen.

In plaats van zich te verontschuldigen voor Ben-Gvir of de andere aspecten van de Israëlische realiteit die de lezers van The New York Times doet ineenkrimpen, moeten zij die om de Joodse staat en zijn volk geven, ophouden te verlangen naar een Israël dat op hen lijkt, en het Israël dat werkelijk bestaat, omarmen. Door in de onoprechte beweringen te trappen dat deze regering hun steun minder waard zal zijn dan haar voorgangers, lopen zij slechts in een val die antisemieten voor hen hebben opgezet.

Zij die het bestaansrecht van een Joodse staat steunen, moeten ophouden zich te verontschuldigen voor het feit dat deze niet voldoet aan een geïdealiseerde liberale visie op zionisme, en begrijpen dat de mensen die op Netanyahu en Ben-Gvir hebben gestemd, net zo goed respect en vertegenwoordiging verdienen als zijzelf.

Jonathan S. Tobin is hoofdredacteur van JNS (Jewish News Syndicate). Volg hem op Twitter op: @jonathans_tobin.

Bron: Don’t apologize for Ben-Gvir or anything else about Israel - JNS.org