Brussel: Hoofdstad van Europa of Eurabia?

door Giulio Meotti - 10 juli 2022

• "Molenbeek zou graag vergeten worden, want het is het voorbeeld bij uitstek van het falen van de multiculturele samenleving, die in België een onaantastbaar dogma blijft". - Alain Destexhe, ere-senator in België en voormalig secretaris-generaal van Artsen zonder Grenzen, Le Figaro, 3 mei 2022.


• "In de hele Brusselse regio is slechts een kwart van de Belgen van Belgische origine.... Molenbeek is in feite slechts het topje van de ijsberg van de voortschrijdende islamisering in alle grote Belgische steden. De islam is steeds meer zichtbaar in de openbare ruimte van Molenbeek, en in de maand Ramadan zijn bijna alle winkels en restaurants in de stad overdag gesloten. In veel wijken mogen vrouwen zich niet meer kleden zoals ze willen of 's nachts uitgaan, en homoseksuelen hebben geen recht op burgerschap. Er gaan echter nauwelijks stemmen op om zich zorgen te maken over deze ontwikkeling, alsof Franstalig België, eensgezind verdoofd door de multiculturele media, zich erbij heeft neergelegd". - Alain Destexhe, Le Figaro, 3 mei 2022


• "Vandaag zet de Moslimbroederschap... haar lobby- en schuldspelletjes voort met haar denkbeeldige paard van Troje: islamofobie". - Assita Kanko, Belgisch Europarlementslid, die Burkina Faso ontvluchtte om vrijheid te zoeken in Europa; Euractiv, 20 december 2021


• "Het doel is duidelijk: de radicale islamitische codes en levenswijzen normaliseren om geleidelijk onze westerse samenlevingen te transformeren in plaats van zich aan te passen aan onze Europese manier van leven. Als zwarte vrouw en seculiere moslim weet ik wat het is om onder islamitische druk te leven en weet ik wat er voor nodig is om jezelf te emanciperen om eindelijk in waardigheid te kunnen leven.... Europa moet zich dringend vermannen en zijn gehechtheid aan zijn eigen waarden opnieuw bevestigen...." - Assita Kanko, Euractiv, 20 december 2021.


• "Waar zullen we over 50 jaar staan? Heel Europa zal - inshallah - moslim zijn. Dus, neem kinderen!" - Brahim Laytouss, voorzitter van het Islamitisch Cultureel Centrum van België, dhnet.be, 5 maart 2019.


• De grootste vorm van cultureel racisme in Europa vandaag is die van de EU-elites die deze spectaculaire verandering van beschaving censureren of steunen.


• "Van alle Europese hoofdsteden is Brussel de hoofdstad waarlangs het islamistische project zich over Europa wil verspreiden. Hun lobby's zijn er machtig, dus is het voor islamisten veel gemakkelijker om in het systeem in te breken en het geleidelijk te transformeren". - Djemila Benhabi, Canadese journalist, lecho.com.


• "In ruil [voor olie] vroeg de Saoedische koning aan de Belgische koning Boudewijn om Arabië een monopolie te geven op het vertegenwoordigen van de islam en het aanstellen van imams in België". De Belgische regering erkende officieel de islamitische godsdienst. Het was het eerste Europese land dat dit deed. Daarop volgde de opname van de islamitische godsdienst in het schoolprogramma. - Alain Chouet, voormalig "nummer twee" van de DGSE, de Franse contraspionagedienst, uit zijn nieuwe boek: "Sept pas vers l'enfer" ("Zeven stappen naar de hel").


• "Eurabia" werd geboren in die jaren, de jaren van een energiecrisis, Europese zwakte en de grote opkomst van de islam. Klinkt dat bekend?

Terwijl Lieven Verstraete, een veelgeprezen Belgische journalist die het programma "De Zevende Dag" presenteert, en onlangs twee leden van de Groene Partij interviewde, bracht hij de kwestie van immigratie ter sprake en noemde Brussel "het perfecte voorbeeld van een stad waarvan de wijken een voor een worden veroverd door nieuwkomers".

Nieuwkomers? Veroverd?

"Hoe?", antwoordde Nadia Naji, een politica van de Groene Partij van Molenbeek.

"Wel," probeerde Verstraete, zichtbaar ongemakkelijk, uit te leggen, "meer en meer mensen van allochtone origine komen er wonen en eisen hun plaats op. Voelt u zich Belg in Molenbeek?"

Enkele uren na de uitzending verontschuldigde hij zich.

"Over twintig jaar", voorspelde de Franse krant Le Figaro over Brussel, "zal de Europese hoofdstad islamitisch zijn".

"Bijna een derde van de Brusselse bevolking is nu al moslim", verklaarde Olivier Servais, socioloog aan de universiteit van Leuven. "De aanhangers van de islam zouden door hun hoge geboortecijfer 'over vijftien-twintig jaar' de meerderheid moeten vormen". Sinds 2001 is Mohamed de populairste naam bij de Brusselse baby's".

Verstraete had de waarheid verteld -- maar, zoals men zegt, in een tijd van universeel bedrog is de waarheid vertellen een revolutionaire daad.

"Molenbeek zou het liefst vergeten worden, want het is het voorbeeld bij uitstek van het falen van de multiculturele samenleving, die in België een onaantastbaar dogma blijft", schreef Alain Destexhe, ere-senator in België en voormalig secretaris-generaal van Artsen zonder Grenzen. Hij had het over het geval van Conner Rousseau, voorzitter van Vooruit, de Vlaamse socialistische partij, die onlangs tegen het tijdschrift Humo zei: "Als ik in Molenbeek rondrijd, voel ik me niet [alsof ik] in België ben".

"Ik durf in Molenbeek niet meer hand in hand te lopen met een man", bekende Gilles Verstraeten, een homoseksuele parlementariër.

"In het hele Brusselse gewest", stelde Destexhe vast, "is slechts een kwart van de Belgen van Belgische origine, 39 procent van de Belgen is van buitenlandse origine en 35 procent is allochtoon."

"Molenbeek is in feite slechts het topje van de ijsberg van de voortschrijdende islamisering in alle grote Belgische steden. De islam is steeds meer zichtbaar in de openbare ruimte van Molenbeek, en in de maand Ramadan zijn bijna alle winkels en restaurants in de stad overdag gesloten. In veel wijken mogen vrouwen zich niet meer kleden zoals ze willen of 's nachts uitgaan, en homoseksuelen hebben geen recht op burgerschap. Er gaan echter nauwelijks stemmen op om zich zorgen te maken over deze ontwikkeling, alsof Franstalig België, eensgezind verdoofd door de multiculturele media, zich erbij heeft neergelegd".

Het is niet alleen waar voor Brussel. Antwerpen, de op één na grootste stad van het land, is nu voor 25% islamitisch. Een ander parlementslid, Herman de Croo , onthulde dat 78% van de Antwerpse kinderen van 1 tot 6 jaar allochtoon is.

De voormalige Brusselse staatssecretaris Bianca Debaets zei onlangs: "Er zijn te veel gebieden waar het moeilijk is voor vrouwen en homoseksuelen om rond te lopen".

De opperrabbijn van Brussel, Albert Guigui, werd aangevallen door een groep Arabieren. Ze beledigden hem, bespuwden hem en schopten hem. Sindsdien draagt Guigui zijn keppel niet meer in het openbaar.

In de wijk Gare du Nord woont geen enkele jood meer. "Er zijn bijna geen Joden meer in deze wijk," merkte Michel Laub op, stichter van het Museum van de Deportatie in Mechelen. "Toch was dit deel van Schaarbeek bij het Gare du Nord ooit een belangrijke Joodse wijk."

Ook voor vrouwen is Brussel gevaarlijk geworden. "De Belgische politieke media-elites hebben zich overgegeven tegenover de verspreiding van het islamitisch fundamentalisme", vertelde Fadila Maaroufi, een Belgisch-Marokkaanse maatschappelijk werkster en oprichtster van het Observatorium van Fundamentalismen in Brussel, aan het Franse tijdschrift Marianne.

"Ik ben opgegroeid in een Marokkaans gezin in een wijk in de buurt van Molenbeek. In de jaren tachtig was die nog vrij kosmopolitisch. Daarna zagen we beetje bij beetje de autochtone Belgen vertrekken. Ik was getuige van de opkomst van de islam, mijn zussen waren gesluierd terwijl mijn ouders uitlopende broeken droegen. Ikzelf kwam onder druk te staan, ook van mijn familie. Het was ondenkbaar geworden dat ik mij niet zou sluieren .... Toen ik probeerde de overheid en verenigingen te waarschuwen, stootte ik op een muur. Er zijn aanslagen geweest in Parijs en aanslagen in Brussel, maar toch had ik het gevoel dat we de omvang van het probleem nog niet begrepen".

In een dergelijke omgeving bevindt ook de vrijheid van meningsuiting zich in een dramatische terugval.

Belgische studentenverenigingen protesteerden tegen de komst naar de hoofdstad van de uitgever van het satirische weekblad Charlie Hebdo, "Riss", die in 2015 een islamistisch bloedbad in het kantoor van de krant overleefde.

De boekhandel Filigranes in Brussel, de grootste van het land, annuleerde een ontmoeting met de journalist Éric Zemmour om "veiligheidsredenen".

Er waren demonstraties tegen Zemmour gepland en een groep, "Collectief tegen Islamofobie", had een klacht ingediend. Het Hergé Museum nam zijn eerbetoon aan Charlie Hebdo terug door zichzelf te censureren. Een tentoonstelling die gepland was, werd geannuleerd "om veiligheidsredenen".

"Vandaag zet de Moslimbroederschap, speerpunt van de politieke islam en van de verraderlijke zachte islamisering van de westerse samenlevingen, haar lobby- en schuldspelletjes voort met haar denkbeeldige paard van Troje: islamofobie", schreef een Belgische Europarlementariër, Assita Kanko, die Burkina Faso ontvluchtte om in Europa vrijheid te zoeken.

"Het doel is duidelijk: de radicale islamitische codes en levenswijzen normaliseren om geleidelijk onze westerse samenlevingen te transformeren in plaats van zich aan te passen aan onze Europese manier van leven. Als zwarte vrouw en seculiere moslim weet ik wat het is om onder islamitische druk te leven en weet ik wat er voor nodig is om jezelf te emanciperen om eindelijk in waardigheid te kunnen leven. De strijd voor het behoud van de Europese beschaving is een strijd voor het behoud van het humanisme .... Twee fundamenten dragen de Europese tempel: het joods-christelijke erfgoed met de idee van menselijke waardigheid en de Verlichting, met de intellectuele bruis die daarmee gepaard ging. Het is uit deze subtiele alchemie dat de Europese cultuur is ontstaan. De Europese joods-christelijke beschaving heeft in de loop der eeuwen voor zichzelf de voorwaarden geschapen voor haar intellectuele emancipatie, en zij kan daar trots op zijn .... Europa moet zich dringend hergroeperen en zijn gehechtheid aan zijn eigen waarden opnieuw bevestigen...."

Destexhe herinnert er in zijn boek "Immigration et Intégration: avant qu'il ne soit trop tard" ("Immigratie en integratie: voor het te laat is") aan dat België van 2000 tot 2010 meer dan een miljoen migranten heeft verwelkomd op een bevolking van elf miljoen. Het was een demografische tsunami die het aanzicht van de Belgische samenleving voor altijd zou veranderen.

"België was de eerste om de islam te erkennen en te subsidiëren; het verkoos ook de eerste gesluierde parlementariër". De Canadese journalist Djemal Benhabi vertelde aanL'Echo:

"Van alle Europese hoofdsteden is Brussel de hoofdstad waarlangs het islamistische project zich over Europa wil verspreiden. Hun lobby's zijn er machtig, dus is het voor islamisten veel gemakkelijker om in het systeem in te breken en het geleidelijk te transformeren".

Ook journaliste Marie-Cécile Royen beschreef dezelfde samenwerking in een artikel: "Hoe de Moslim Broederschap België gijzelde".

Onlangs hebben we in Brussel gezien wat de alliantie van "links" met de islam betekent. Socialisten en Groenen hebben net in het Brusselse parlement gestemd om het ritueel slachten van dieren niet te verbieden. Le Monde noemde dit het "gemeenschapsfenomeen": Brussel kiest volksvertegenwoordigers die de steun genieten van een of andere gemeenschap in deze zeer multiculturele regio en die soms gedwongen zijn een aantal van hun overtuigingen, of een facet van hun identiteit, op te geven om de kiezers niet van zich te vervreemden.

Djemila Benhabib merkte in Le Point op dat "in Brussel de helft van het socialistische electoraat moslim is". "In Brussel nu", meldde ze, "is de politiek in handen van conservatieve moslims".

Zoals ze zeggen: Het is de demografie, domoor.

Volgens de Franse demografe Michéle Tribalat is in het Brussels Gewest (1,2 miljoen inwoners) 57% van de jongeren onder de 18 van niet-Europese origine; in de stad Brussel is 68,4% van de jongeren onder de 18 van niet-Europese origine en in Antwerpen (529.000 inwoners) is 51,3% van de jongeren onder de 18 van niet-Europese origine.

De ontkerstening gaat gepaard met de islamisering. 36 van de 110 Brusselse kerken zijn voorbestemd om een andere bestemming te krijgen, gezien de dramatische terugloop van het aantal gelovigen. Volgens een dossier van het Rtbf is dit het plan van de aartsbisschop van Brussel: "Woningen, musea, hotels, klimmuren... Wat te doen met onze ontheiligde kerken?"

Jean-Pierre Martin en Christophe Lamfalussy onthulden in hun boek "Molenbeek-Sur-Djihad" dat "er in Molenbeek, op een oppervlakte van amper zes vierkante kilometer, 25 moskeeën staan". Wat is dit dan, als het geen islamisering is?

Professor Felice Dassetto schrijft in zijn boek "L'iris et le croissant" dat met meer dan 200 organisaties die expliciet naar de islam verwijzen, de islam na het voetbal de meest mobiliserende georganiseerde realiteit in Brussel is -- meer dan de politieke partijen, meer dan de vakbonden, meer dan de katholieke kerk. "41 procent van de leerlingen van openbare scholen," noteerde Le Figaro, "volgen de cursus islamitische godsdienst".

Welkom in de "Europese hoofdstad ... van de Moslim Broederschap" -- en de Moslim Broederschap weet het. "Waar zullen we zijn over 50 jaar?" zo voelde de voorzitter van het Islamitisch Cultureel Centrum van België zich vrij om te verklaren. "Heel Europa - inshallah - zal moslim zijn. Dus, neem kinderen!"

De grootste vorm van cultureel racisme in het Europa van vandaag is die van de EU-elites die deze spectaculaire verandering van beschaving censureren of steunen.

Ondertussen is de discussie over de islam een "taboe" geworden in de Europese hoofdstad, vertelde Florence Bergeaud-Blackler, CNRS-onderzoekster en antropologe, aan L'Express. Bepaalde wijken van Brussel zijn "een soort heiligdom van de islam in Europa" geworden.

Het antwoord staat in het boek van professor Felice Dassetto: midden jaren zeventig waren er slechts 6 moskeeën en koranscholen in Brussel, begin jaren tachtig waren het er 38, nu zijn het er 80. En dus, kopt Le Vif, "bloeien de moskeeprojecten in Brussel".

Hoe zijn we hier gekomen?

Midden in de oliecrisis van 1973 wendde België zich tot Saoedi-Arabië voor bevoorrading. De moslims in België waren van de eerste generatie: ze werkten in de mijnen en wilden ruimtes om te bidden. Koning Boudewijn bood de Saoedi's in ruil voor de oliebevoorrading het Jubelpark in Brussel aan, met een erfpacht van 99 jaar. Het gebouw staat op tweehonderd meter van het Schumanpaleis en het hoofdkwartier van de Europese Unie. Saoedi-Arabië veranderde het al snel in de Grote Moskee van Brussel, die sindsdien de de facto islamitische autoriteit van België is.

Zoals Alain Chouet, de voormalige "nummer twee" van de DGSE, de Franse contraspionagedienst, in zijn pas verschenen boek "Sept pas vers l'enfer" ("Zeven stappen naar de hel") vertelt, "in ruil daarvoor vroeg de Saoedische koning aan de Belgische koning Boudewijn om Arabië het monopolie te geven op de vertegenwoordiging van de islam en de benoeming van imams in België". De Belgische regering erkende officieel de islamitische godsdienst. Het was het eerste Europese land dat dit deed. Daarna volgde de opname van de islamitische godsdienst in het schoolprogramma.

"Eurabia" werd geboren in die jaren, de jaren van een energiecrisis, Europese zwakte en de grote opkomst van de islam. Klinkt dat bekend?

Giulio Meotti, cultureel redacteur voor Il Foglio, is een Italiaanse journalist en auteur.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2022 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Brussels: Capital of Europe or Eurabia? :: Gatestone Institute