Europa's afdaling naar dhimmitude: Een gesprek met Bat Ye'or

"Tussen islam, Woke en Oekraïne dreigt Europa af te glijden naar dhimmitude," zegt de in Egypte geboren Britse, bedenker van het Eurabia-concept.

Giulio Meotti, Italië - 20 mei 2022

Zij inspireerde Oriana Fallaci en Michel Houellebecq noemde haar in zijn romans. Zoals Le Monde opsomt, is Bat Ye'Or de historica die het thema van de "dhimmitude", het lot van de joodse en christelijke minderheden dat de islamitische wereld, heeft opgelegd. Bernard Heyberger, een van de beroemdste deskundigen op het gebied van de oosterse christenen, directeur van de École des Hautes Études en Sciences Sociales in Parijs, erkent in Le Monde dat Bat Ye'or "de eerste was die de aandacht vestigde op het fenomeen van de dhimmis (onderdanigen)."

Bat Ye'or nam "realistische" standpunten in over de oorlog in Oekraïne. Ik sprak met haar over de oorlog, Europa, de islam en Israël...

Bat Ye'Or, je schreef dat er maar één winnaar uit deze oorlog tevoorschijn zal komen: de Islamitische Ummah. Waarom?

Toen de Berlijnse Muur viel, hoopten we in Europa op een vreedzame relatie en wederzijds respect met Rusland, maar er kwamen zeer negatieve opmerkingen uit de moslimwereld. Er werd gezegd dat Europa een vijand moest vinden en dat verzoening met Rusland de islam tot vijand zou maken en dat de immigratie uit het Middellandse-Zeegebied, een eufemisme dat werd gebruikt om de moslimimmigratie niet te noemen, zou worden vervangen door die van Oost-Europa, de Polen, de Hongaren, de Duitsers ...

De Ummah heeft op uitstekende gebieden van de Koude Oorlog tegen het communisme geprofiteerd: immigratie naar het Westen, wapens en olie, ontwikkeling met de hulp van de Verenigde Staten van het internationale netwerk van madrassa's en actieve steun aan radicale moslimbewegingen. Met name de olie- en energiesector heeft een sterke invloed gehad op het interne en internationale beleid van de westerse landen.

Het is dus duidelijk dat een relatie met Rusland en vrede in Europa niet goed ontvangen zouden zijn door landen die altijd baat hebben gehad bij oorlogen tussen christenen. Ik vrees dat de muur van haat tussen West-Europa en Rusland reeds wordt heropgebouwd en wie weet voor hoeveel jaren. Plotseling worden de Europese bevolkingen in een russofobe hysterie gestort die een kernoorlog in Europa dreigt uit te lokken. Ze ontdekken dat de oorzaak van deze gevaren een broederoorlog in Oekraïne is die sinds 2014 door het Oekraïense leger wordt geleid en die al 13.000 levens heeft geëist in de oostelijke regio van het Russischtalige Oekraïne. Een oorlog waaraan de Verenigde Staten en de Europese Unie indirect deelnemen door de levering van wapens en de militaire training van de legers van de regering Zelensky.

Wij roepen om de oorlog, maar toen de EU en de VS militair materieel naar Oekraïne stuurden, dachten zij toen dat Poetin zou blijven toekijken? Poetin voelde zich omsingeld en viel Oekraïne binnen. Biden, de NAVO en de Europese Unie reageerden door Rusland de planetaire economische oorlog te verklaren met een ultimatum, waarin de Europese landen werd gevraagd anti-Russische maatregelen te nemen, waardoor hun economie, die al verzwakt was door twee jaar pandemie, werd benadeeld.

Onze leiders en gedachtecontroleurs leren ons dat deze oorlog zo lang mogelijk moet duren, zodat de hele aarde Poetin verafschuwt en zich van hem ontdoet. Ik denk dat het tegenovergestelde zal gebeuren. De Europese Unie is niet erg populair onder de Europese bevolking en dit sentiment groeit naarmate het ons meesleept in de richting van een derde wereldoorlog, die nucleair zal zijn, dat wil zeggen in de richting van de vernietiging van ons continent en zijn bevolking.

Er worden veel tranen geplengd om de ellende van de Oekraïners, maar het lijken wel krokodillentranen, want wij doen niets om een vrede op te bouwen, maar wij vermenigvuldigen agressieve verklaringen en initiatieven die hun problemen vergroten. En de voortdurende wapenleveranties moedigen alleen maar de voortzetting aan van de oorlog, de oorzaak van zoveel ellende.

Joe Biden wil absoluut een overwinning op Poetin om interne politieke redenen. Voor hem zal dit het begin zijn van de desintegratie van Rusland. Willen we Rusland echt vernietigen ten koste van een nucleaire oorlog? En wat zal het resultaat zijn? Ons wordt verteld dat we Poetin moeten straffen omdat hij een vreselijke dictator is. Maar nu gaan we op zoek naar energie uit moslimlanden, de Emiraten, Iran, Azerbeidzjan, Qatar ... Om Rusland te ruïneren, moet ook Europa geruïneerd worden, terwijl wij miljarden geven aan landen die op zijn zachtst gezegd geen democratie kennen, noch een goed verleden. Dit zijn ook de landen van de jihad en wij maken ons opnieuw afhankelijk van hen.

Nu moeten wij ons afvragen: waar zijn onze regeringen mee bezig? In naam van wie en wat handelen zij? Van onrechtvaardigheid? Van vrijheid? Van de rechten van de mens? Maar waar worden deze principes erkend? In Afrika, waar we een zeer goede relatie hebben met dictators ? In Azië, waar de Europese Unie het voorwerp is van hoongelach? In Iran? In Zuid-Amerika? In Europa, waar men op straat en op school wordt vermoord wegens "godslastering"? Zijn deze woorden niet gewoon voorwendsels om in te grijpen in landen die u wilt vernietigen? Wat betekent eerbiediging van de mensenrechten? Ook in Europa worden ze niet gerespecteerd.

Wij hebben het primordiale recht van de mens verloren, namelijk veiligheid. Wanneer wij gaan bidden in een kerk of synagoge of de straat op gaan, worden er burgers gedood. Vandaag kan niet worden gezegd dat in Europa het grondrecht van de mens wordt geëerbiedigd.

Wij hebben het recht op vrije meningsuiting verloren. Bepaalde woorden, meningen of houdingen kunnen de dood tot gevolg hebben. Wij moeten de wet van "godslastering" eerbiedigen, wat niet Europees is, maar ons door een andere beschaving is opgelegd. Wij hebben het recht verloren om beargumenteerde politieke en religieuze meningen te uiten, die onze wet ons geeft. Ik maak een verschil tussen beargumenteerde kritiek en laster die bestraft moet worden. Wanneer we het over mensenrechten hebben, moeten we preciseren dat er twee totaal tegengestelde verklaringen zijn: de Déclaration universelle des droits de l'homme (1948) en de Déclaration des Droits de l'homme en Islam (1990). Sinds de jaren dertig heeft Europa hun kant gekozen en terwijl het sinds de jaren 2000 de demonisering van de vijand in het oosten voorbereidt, bouwt het aan zijn toekomst in het zuiden, zoals we nu vernemen: de Raad van Europa biedt aan "de geschiedenis van de islam te onderwijzen." de politieke participatie van de moslimgemeenschappen te versterken, in hun religieuze behoeften te voorzien ...

In deze ketel, gevoed door onbekwame politici, zien we dat de volkeren van Europa niet meer tellen, ze zullen worden weggegooid om elkaar te verpletteren met kernwapens. Wie besliste over de deelname van de Europese Unie en de NAVO aan de oorlog in Oekraïne sinds 2014? We zien dat dit een zeer lange oorlog zal worden. Willen de Europeanen dat? Hebben de parlementen van de landen van de Europese Unie met de volkeren gesproken over de opportuniteit van een dergelijk beleid, vooral na een pandemie van twee jaar die hen op de proef heeft gesteld? Hebben de kranten en de televisie de gewone stervelingen ingelicht over de gevolgen van een dergelijk avontuur? Moet het volk niet worden geïnformeerd omdat het in een democratie beslist? En alle EU-landen zijn toch democratieën?

U schreef ook dat het Westen lijdt onder de klappen van het Amerikaanse "Woke" ...

Ik ben niet erg bekend met dit "Woke", maar het lijkt mij dat het Edward Said is, een lid van de PLO en een vriend van Arafat, die deze beweging voor het eerst verenigde met de anti-Westerse jihad-beweging. Hij wilde van het wokisme het equivalent maken van het Europese antisemitisme. Said is de promotor van de intellectuele vernietiging van de Europese cultuur, van haar vernietiging met de bevestiging dat zij op geen enkel fundament rust, maar dat zij slechts een constructie is die gebaseerd is op anti-Arabische, anti-moslim, anti-zwarte racistische vooroordelen en een politieke wil om de wereld te domineren en te koloniseren. Arabisch-Moslim.

Zijn theorie verwerpt alle grondslagen, criteria en disciplines van de wetenschap. Deze redenering impliceert dat alles geldig is omdat niets waar is. Deze kritiek richt zich echter alleen tegen de joods-christelijke cultuur en de Europese beschaving, maar niet tegen de Chinese cultuur of de islamitische cultuur. De demonisering van de Westerse cultuur en beschaving door Edward Said en uitgebuit door de Jihad, wordt een ideologische oorlog tegen het "Kwaad" die alle Westerse, d.w.z. Joods-christelijke, cultuur, wetenschap en politiek omvat.

Dertien eeuwen lang heeft de jihadistische ideologie ernaar gestreefd Europa te islamiseren. Reeds in de 9e eeuw wilden de Arabische legers Rome innemen, het symbool van de christelijke kracht van het Westen. De jihad is door de eeuwen heen een kracht gebleven. Nu heeft Erdogan blijk gegeven van dezelfde wil tot verovering. Erdogan, die regelmatig de overwinning van Manzikert in 1071 viert, moedigt de NAVO aan om Rusland te bombarderen. Met open armen ontvangen door alle Amerikaanse antisemieten, verspreidden de theorieën en het wokisme van Said zich snel in de Democratische Partij onder Obama, waar zij de universiteiten tiranniseerden. Vandaag de dag destabiliseren ze het Westen

Zal Europa op een dag de betrekkingen met Rusland moeten herstellen? Maar dat zal niet makkelijk zijn, na de oorlog van Poetin...

Het zou in het belang van Europa zijn. Deze oorlog is waanzin. Alle oorlogen veroorzaken dood, vernietiging en verschrikkelijk lijden onder de burgerbevolking, zoals we vandaag zien in Oekraïne en gisteren in Donbass en Armenië. Hier zien we een situatie die uit de hand is gelopen.

Waarom hebben Amerika en Europa een opstandige oorlog en een broederoorlog in Oekraïne ontketend? Het beleid van de Europese Unie wil haar controle en heerschappij over andere landen uitbreiden. Zij heeft geen legers, dus creëert zij opstanden zoals in de Arabische landen met de "Arabische Lentes" en tegen Orban in Hongarije, een democratisch gekozen president. In deze oorlog zien we dat Biden wil uitkiezen wie Rusland zal regeren.

Dit is een andere vorm van waanzin. Waarom moeten wij, Europeanen en Amerikanen, kiezen wie Turkije gaat besturen? Of China? Zijn wij degenen die beslissen wie een land regeert omdat we die leiders niet mogen? Het idee dat Poetin moet worden geëlimineerd omdat Biden hem niet mag en Europa hem niet mag, is misdadig. We bevinden ons in een nieuwe fase van het hegemoniale dictatoriale beleid van de EU, dat ertoe leidt dat we een ravage aanrichten op de planeet.

Laten we eens kijken wat er gebeurd is in de Arabische landen waar we heen gingen om die regimes te veranderen. Wat doen we met Iran? Waarom laten we de mullahs aan de macht? Zijn zij zo democratisch tegenover vrouwen, hun volkeren en niet-moslims? Wat te zeggen van het jihadistisch terrorisme dat Europa en Israël treft? En de dreigementen van de mullahs die altijd zeggen dat ze genocide willen plegen en een einde willen maken aan de staat Israël? Zijn dat geen oproepen tot genocide? Is jihadistisch terrorisme dat burgers aanvalt geen misdaad tegen de menselijkheid? Waarom zeggen Biden en de Europese Unie dan niets?

En hoe kan de dubbele standaard worden verklaard?

Er zijn verschillende oorzaken. Economische en geopolitieke macht, omdat 56 islamitische landen een deel van de planeet in handen hebben en een enorme goed georganiseerde macht vertegenwoordigen in de Organisatie van Islamitische Samenwerking. Hoe kan zo'n organisatie worden aangevallen? In plaats daarvan wordt Rusland aangevallen.

En dan de historische betekenis van het antisemitisme dat sinds de jaren dertig aan de nazi-islam is gelieerd.

Er is ook dhimmitude, en we hebben ervoor gekozen om dit beleid te voeren: Amerika tegen het communisme, de EU tegen Israël. We wilden niet zien wat er gebeurde. Er werd niet gesproken over Jihad. Het was een taboe woord. Tot de Islamitische Staat in Syrië en Irak de EU-landen dwong erover te praten. Zelfs vandaag wordt er niet gesproken over dhimmitude. Een toestand die niet wordt aanvaard door universiteiten, door het publiek, door regeringen. Als je een situatie die al 13 eeuwen bestaat in de theologie, de politiek, het recht en de samenleving niet ziet en je wilt het niet zien, dan bestaat deze voorwaarde niet. Wat geen naam heeft, bestaat niet. Als je zuurstof geen naam geeft, weten we niet dat zuurstof bestaat.

Maar Poetin geeft het nazisme de schuld...

Het nazisme sterft nooit. De miljoenen Europeanen die zich, van Frankrijk tot Rusland en van Noorwegen tot Afrika, al in de jaren twintig fanatiek hadden aangesloten bij het nazisme en vervolgens collaboreerden met de nazi-troepen die hun land bezetten, zijn niet verdwenen of plotseling veranderd in 1945. Na die enkele zuiveringen bleven de meesten in hun ministeriële, administratieve en invloedrijke posities. De voorbeelden zijn ontelbaar, in Frankrijk met Mitterrand, Couve de Murville, René Bousquet... of in Duitsland met Bondskanselier Kurt Georg Kiesinger (CDU), maar ook in heel Europa.

Ik verwijs naar gespecialiseerde werken over dit onderwerp, waaronder het laatste werk van Christophe Bourseiller over Frankrijk. In de internationale organisaties was Kurt Waldheim, een voormalige nazi-officier, van 1972 tot 1981 secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Men kan spreken van een internationaal van ex-Nazi's die de nationale en internationale Europese politiek aanstuurden. Dit verklaart waarom verschillende aspecten van het nazisme in de tweede helft van de twintigste eeuw en tot op de dag van vandaag overheersen in de politiek van de Europese Unie, waarvan de institutionele en ideologische grondslagen werden gelegd door Walter Hallstein, eerste voorzitter van de Europese Commissie van 1958 tot 1967, een nazi uit vrije wil en van het begin af aan.

De omvang van de deelname van moslims uit Europa (Balkan, Krim, Oekraïne, Kaukasus), uit Noord-Afrika en vooral het Midden-Oosten, aan de territoriale expansie en de nazi-genocide, hun rekrutering en indoctrinatie bij de troepen van de Wehrmacht en de SS tijdens de wereldoorlog is een taboe-onderwerp. Ik verwijs hier naar de uitstekende boeken van o.a. Lukasz Hirszowicz, Jeffrey Herf, Matthias Kunzel en David Motadel.

Het Euronazisme herstelt stilletjes zijn bondgenootschap uit 1933-45 met het nazi-islamisme van verenigde Arabische leiders in een uitroeiingsoorlog tegen het volk Israël waaraan de Europese landen, met uitzondering van Tsjechoslowakije, in 1947 geweigerd hadden wapens te verkopen om zich te verdedigen. Deze samenwerking werd openlijk voortgezet met de erkenning door al-Husseini's verwant Arafat met de officiële steun van de EEG aan de PLO in 1973, de populariteit van en het enthousiasme voor de Palestijnse jihad in Europa. De politiek van de nazi-uitroeiing van het Joodse volk komt vandaag tot uiting in het Europese beleid dat erop gericht is in Judea en Samaria een valse Palestijnse staat te stichten, Jüdenrein met Jeruzalem als hoofdstad. Het is dit genocidale beleid dat de Europese Unie het "vredesproces" noemt.

Ik zal niet terugkomen op deze gegevens die ik in mijn talrijke boeken en artikelen heb geanalyseerd. De politiek van de Europese Unie is een Shoah van de herinnering (jij Giulio hebt dit al gezegd en geschreven) en van de rechten van het volk van Israël. We vernietigen de fundamenten van de joods-christelijke beschaving die gebaseerd is op bijbelse waarden. Wanneer wij de bijbel herschrijven door het woord Israël te schrappen en te vervangen door Palestina, en wanneer bijbelse voorwerpen in Europese musea door een anachronisme van duizenden jaren als Palestijns worden bestempeld, zijn wij geïslamiseerd.

Ze zeggen eigenlijk: Hoe kan een echte christen over de Tempelberg praten zonder moslim te zijn? Maar denk je dat Jezus naar een moskee ging? Het is deze campagne om de geschiedenis van het volk van Israël uit te wissen en te onderdrukken, de betwisting van haar legitimiteit en recht op zelfverdediging, die ik "de nazistische betekenis van de Europese politiek" noem. Voor mij is de nazistische manier om de staat Israël te liquideren christelijke zelfmoord. De vernietiging van Israël betekent de vernietiging van de levende matrix van het christendom, die voortkomt uit de joodse notie van Christus (Messias) de verlosser, een notie die in de islam niet bestaat.

Daarom beweer ik dat de EU, die dit uitroeiingsbeleid heeft aangenomen, reeds geïslamiseerd is. En juist omdat zij geïslamiseerd is, kan zij zich vandaag de dag niet verdedigen tegen de bondgenoten waartoe zij zich sinds de jaren dertig heeft verbonden via het nazisme, dat de grondslag vormde voor haar bondgenootschap met de moslimvolkeren. Het christendom is onlosmakelijk verbonden met het jodendom door de Bijbel en door het grondbegrip van het christendom, dat van Christus de Verlosser (Messias). De haat tegen de joodse oorsprong van het christendom had de nazi's ertoe gebracht te betreuren dat Europa christelijk was en niet islamitisch. Deze nazistische betekenis komt vandaag tot uiting in de confrontatie van het christendom met haar vernietiging door de islam.

Zal het voortgaan op de weg die door Hitler, Himmler, Hallstein is ingeslagen en die de lidstaten van de EEG zich bewust hebben voorgenomen? Zal het zijn haat uitdrijven jegens het volk waarvan het afstamt en dat het zo vaak heeft trachten uit te roeien? Verteerd door zijn afschuw van Israël, zal het christendom misschien uit vrije wil verdwijnen in de islam. Het is niet de keuze van het volk, maar van haar politieke leiders.

Wat vindt u van de overwinning van Emmanuel Macron?

Teleurstellend. De verkiezing van Macron zal het nationale en internationale beleid voortzetten dat door Hallstein is ingesteld met de terugkeer van Europa naar zijn energieafhankelijkheid van Arabische heersers en de islam. Een natie die weigert het gevaar te benoemen en te erkennen, is voorbestemd om te verdwijnen. Dit gevaar is dhimmitude.

Giulio Meotti is een Italiaanse journalist bij Il Foglio en schrijft tweemaal per week een column voor Arutz Sheva. Hij is de auteur, in het Engels, van het boek "A New Shoah", dat de persoonlijke verhalen van Israëls terreurslachtoffers onderzocht, uitgegeven door Encounter en van "J'Accuse: the Vatican Against Israel" uitgegeven door Mantua Books, naast boeken in het Italiaans. Zijn teksten zijn verschenen in publicaties als de Wall Street Journal, Gatestone, Frontpage en Commentary.

Bron: Europe's descent to dhimmitude: A conversation with Bat Ye'or | Israel National News - Arutz Sheva