Abbas' einde van de weg-feestje

De vrees is dat de interne gevechten tussen Mahmoud Abbas' potentiële opvolgers kunnen leiden tot anarchie in de gebieden die onder controle staan van de Palestijnse Autoriteit.

Door Prof. Eyal Zisser - Gepubliceerd op 06-19-2022

Mahmoud Abbad heeft vier premiers en zeven ministers van Defensie overleefd gedurende zijn 17 jaar als president van de Palestijnse Autoriteit, en die aantallen zouden nog verder kunnen stijgen gezien de diepe crisis waarin Israëls politieke systeem is verzonken.

Dit wil echter niet zeggen dat Abbas of de autoriteit die hij leidt sterk is. Al jaren is hij niet veel meer dan een boegbeeld wiens macht nauwelijks verder reikt dan de presidentiële compound Mukata in Ramallah.

Abbas heeft geleerd hoe hij zijn zwakte en irrelevantie ten aanzien van de feitelijke ontwikkelingen ter plaatse tot een bron van kracht kan maken. Voor de Palestijnse straat maakt het immers niet uit of Abbas president van de PA blijft of niet, en daarom zijn de Palestijnen zo apathisch en zijn ze niet massaal de straat op gegaan. Ondertussen staat Israël tussen Abbas en degenen die hem kunnen omverwerpen, met name de leden van Hamas, ent Abbas volledig steunt als de "minste van twee kwaden," en zelfs als een wenselijke partner in pogingen om de status quo in Judea en Samaria te behouden.

Afgezien van dit alles, handelt de PA in miljarden dollars per jaar, waarvan een deel zijn weg vindt in de zakken van hoge ambtenaren en medewerkers die dicht bij de plaat staan.

Het veiligheidsapparaat van de PA biedt werk aan tienduizenden mensen wier gezinnen afhankelijk zijn van haar voortbestaan. Ook Israël weet dat economische rust zich onmiddellijk vertaalt in veiligheid; daarom wil het de PA niet alleen laten overleven maar ook laten bloeien.

Naast Hamas en andere vijanden bevindt Abbas zich echter ook in een race tegen de klok. De man is 86 jaar oud en verre van een toonbeeld van gezondheid. Jarenlang heeft hij vermeden een opvolger aan te wijzen uit angst te worden overschaduwd en verdrongen, wat ook heeft gezorgd voor relatieve rust in de hogere echelons van de PA. Maar de jaren eisen hun tol.

De wankelende gezondheid van Abbas heeft duidelijk gemaakt dat de race om zijn opvolging is begonnen. Hussein al-Sheikh, die onlangs werd benoemd tot secretaris-generaal van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie, lijkt intussen de koploper te zijn. Ook in de race zijn Majed Faraj, het hoofd van de Algemene Inlichtingendienst van de PA; Mahmoud Al-Aloul, de vice-voorzitter van Fatah; Abbas' aartsvijand Mohamed Dahlan uit Gaza; en Marwan Barghouti, die opeenvolgende levenslange straffen uitzit in de Israëlische gevangenis voor terreurmisdaden begaan tijdens de Tweede Intifada.

Intussen is de PA zeer actief op universiteitscampussen. Terwijl Israël de Arabische studenten toestaat met PLO-vlaggen te zwaaien en op te roepen tot de "bevrijding van Palestina," zijn de veiligheidsdiensten van de PA aanwezig op Palestijnse universiteiten in Judea en Samaria, om ervoor te zorgen dat niemand een stem durft te verheffen tegen de leider. Op de An-Najah Universiteit in Nabloes schoten ze zelfs pro-Hamas studenten neer die demonstreerden tegen de PA.

Zoals het mensen van hun leeftijd betaamt, trappen de studenten in de slogans en retoriek van Hamas, en de terreurgroep krijgt meestal de controle over de verschillende studentenverenigingen. Maar dit is precies waarom de veiligheidsapparaten van de PA bestaan. Zij hebben zich ook gericht tegen demonstraties tegen de stijgende kosten van levensonderhoud, die zich hebben uitgebreid tot verschillende steden in de Palestijnse gebieden.

De situatie voor de Palestijnen onder Abbas is vrij slecht, maar de bezorgdheid onder de Palestijnse bevolking is dat wie er ook komt, het nog veel erger zal zijn. Vooruitgang op het diplomatieke front met Israël staat niet op de agenda, evenmin als de weg naar de opbouw van een moderne, beschaafde staat. De vrees is echter dat de interne strijd tussen Abbas' mogelijke opvolgers kan leiden tot een verlies van controle en anarchie.

Dit is het scenario dat Israël zorgen moet baren. De waarheid moet echter worden gezegd - Abbas en de zijnen maken geen deel uit van de oplossing, zeker niet van een langetermijnoplossing voor de complexe realiteit in Judea en Samaria, maar zijn eerder een deel van het probleem. Niemand in Ramallah heeft de sleutel tot vrede in handen - Abbas niet en geen van zijn mogelijke opvolgers.

De sleutel ligt in Jeruzalem, in handen van Israël. Helaas weigert Israël buiten de gebaande paden te treden en een permanente oplossing voor deze uitdaging te zoeken, maar geeft het er de voorkeur aan water te blijven aandragen en de status quo te handhaven.

Bron: Abbas' end of the road party - www.israelhayom.com