Na bijna tien jaar schrijven wordt het opmerkelijke verhaal gepubliceerd van de zoektocht van één man naar het ontcijferen van de oude kaart die leidt naar de gouden en zilveren Tempelvaten.

Shelley Neese, vice-voorzitter van de Jerusalem Connection, raakte meer dan tien jaar geleden betrokken bij het verhaal en heeft bijna acht jaar besteed aan het schrijven van het Copper Scroll Project, het verhaal van een onwaarschijnlijke held die wellicht een van de meest blijvende mysteries van de geschiedenis heeft ontrafeld.

In 2007 was Neese redacteur voor Jerusalem Connection Magazine en ontmoette ze Barfield op een christelijke conferentie in Texas.

"Ik was niet bekend met de Koperen Rollen, en in het begin geloofde ik zijn verhaal over schatkaarten, goud en de Joodse Tempel niet," vertelde Neese aan Breaking Israel News. "Alle alarmbellen in mijn hoofd gingen af. Maar nadat ik het had opgezocht, realiseerde ik me dat hij het helemaal niet had opgesmukt."

De Koperen Rol, die in 1952 werd ontdekt in de buurt van Qumran aan de oevers van de Dode Zee, is anders dan de andere Dode Zee Rollen, die meestal religieuze manuscripten zijn en geschreven op perkament. De koperen rol is, zoals de naam al zegt, gegraveerd op een dunne koperen plaat. En, in tegenstelling tot de andere, is de Koperen Rol een lijst van gouden en zilveren voorwerpen en de 64 plaatsen waar ze gevonden kunnen worden.

Veel archeologen geloven dat de Koperen Rol een inventaris is uit de Tweede Tempel. Naast goud en zilver worden ook tempelvaten en priestergewaden opgesomd. Geen enkele archeoloog is er ooit in geslaagd de aanwijzingen in de Koperen Rollen te ontcijferen en de schat te vinden.

Het boek volgt de inspanningen van Jim Barfield, een man die op het eerste gezicht volkomen ongeschikt lijkt om naar de Tempelvoorwerpen te zoeken, maar wiens unieke vaardigheden wellicht een van de meest blijvende mysteries van de geschiedenis hebben opgelost. Barfield, een Noachide die geen Hebreeuws spreekt, heeft ook geen achtergrond in archeologie. Als gepensioneerd rechercheur voor het brandweerkorps van Oklahoma was Barfield gewend geduldig door de as te ploegen om de waarheid te vinden.

In 2006 raakte Barfield geïnteresseerd in de Dode Zee Rollen en hun relevantie voor Bijbelstudie. In eerste instantie was hij niet geïnteresseerd in de Koperen Rollen die geen theologische betekenis hadden. Barfields fascinatie veranderde in een brandend verlangen nadat hij Vendyl Jones had ontmoet. Jones, een predikant uit Texas die bijbelse archeoloog werd, geloofde dat Qumran de schuilplaats was voor de Tempelvaten en heeft 30 jaar lang naar deze gezocht met de Koperen Rol als leidraad. Jones ontdekte een klein flesje kakiolie dat gebruikt werd om koningen en hogepriesters te zalven, en een grote hoeveelheid van wat hij dacht dat tempelwierook was. Barfield ontmoette Jones, nu overleden, en Jones stelde hem voor om de Koperen Rol opnieuw te bekijken.

"Vendyl vertelde Jim dat de Koperen Rol meer profetie bevatte dan de andere Dode Zee Rollen," zei Neese.

Barfield's nieuwsgierigheid veranderde in passie en hij keerde terug naar het ontcijferen van de Koperen Rol. Hij zocht op landkaarten naar de "ruïnes van de Vallei van Achor" die in de boekrol worden genoemd. Men denkt dat de vallei in de buurt van Jericho ligt, maar de precieze locatie is onbekend. Als jonge man had hij helikopters bestuurd voor het Amerikaanse leger. Met behulp van zijn kaartleesvaardigheden was hij in staat om locaties aan te wijzen op een luchtkaart van Qumran. Al snel vielen de puzzelstukjes op hun plaats.

"Het is echt niet revolutionair wat hij deed," zei Neese. "Hij zocht het uit met behulp van de beschikbare bronnen in zijn kantoor in Oklahoma, vertrouwend op zijn vaardigheden als brandstichtingsonderzoeker.

In één geval beschreef de boekrol trappen, 40 el lang, die naar het oosten gingen. Barfield vond inderdaad een trap. De archeoloog meldde dat de trap 60 voet lang was, of precies 40 el. Hij ontdekte ook de overblijfselen van een poel, precies 40 el lang, precies waar het volgens het geschrift zou zijn. Hij geloofde dat hij veel van de locaties had gevonden die op de boekrol stonden, maar om zijn theorieën te verifiëren, moest hij de site bezoeken.

In 2007 reisde Barfield naar Israël om precies dat te doen, maar om zijn onderzoek voort te zetten had hij de goedkeuring nodig van de Israel Antiquities Authority om Qumran te doorzoeken. Barfield ontmoette de directeur van de Israel Antiquities Authority (IAA), Shuka Dorfman. Dorfman was aanvankelijk niet ontvankelijk, maar toen Barfield zijn bewijzen uiteenzette en de wegwijzers uitlegde die in de Koperen Rollen werden beschreven, werd Dorfman enthousiast en regelde hij een ontmoeting met de veteraan-archeoloog en Qumran expert, Yuval Peleg.

Peleg stemde erin toe om samen met Barfield enkele proefsleuven te graven op de site. Minder dan een uur na het begin van ondiepe proefputten kreeg Peleg een telefoontje en zonder enige uitleg legde Peleg de opgraving stil.

Dit was het begin van vele bureaucratische stenen muren die Barfield verhinderden zijn theorie te verifiëren. Hij kocht een gesofisticeerde metaaldetector die 50 voet ver kon doordringen en een onderscheid kon maken tussen ferro en non-ferro metaal, d.w.z. goud en zilver. Barfield diende een verzoek in bij de IAA om een niet-intrusieve scan te mogen maken van een paar plekken in Qumran. Zijn verzoek werd afgewezen.

In 2013 was Barfield in New York, waar hij werd voorgesteld aan Moshe Feiglin, die op dat moment Likud-lid was van de Knesset. Feiglin was een groot voorstander van de Tempel en werd enthousiast toen hij Barfields verhaal hoorde, en bood zelfs aan om hem te vergezellen op een rondleiding op de site. Een paar weken later liepen de twee met een grote plunjezak op sleeptouw door het toeristische gebied. Ze bezochten vijf plekken die volgens Barfield het meest geschikt waren om een tempelschat op te bergen.

Een uur later haalde Barfield de gegevens van de metaaldetector door zijn computer. Elke plek was een hit en één plek in het bijzonder.

"Het kwam op de metaaldetector over als Fort Knox," zei Neese.

De Israëlische regering staat nog steeds niet toe dat Barfield onderzoek doet en er is een moratorium op archeologische opgravingen in Qumran.

"Het ligt in gebied C en er gelden andere wetten voor de archeologie dan in andere delen van Israël," zei Neese. "Het is betwist gebied en alles wat uit de grond komt, kan worden betwist. Het is mogelijk dat de Israëlische regering bang is dat als zij deze enorme schat opgraven, Jordanië of de Palestijnse Autoriteit er een proces om zullen aanspannen. Zelfs als hij uit de Joodse Tempel komt."

In feite bevindt de Koperen Rol, een oud artefact met inscripties in het Hebreeuws, zich momenteel in een museum in Amman, Jordanië.

In een interview met Breaking Israel News vorig jaar, verklaarde Barfield zijn motieven.

"Ik ben een Noachide," legde hij uit aan Breaking Israel News. "Ik wil de Tempel artefacten teruggeven aan het Joodse Volk. Het is tijd."

Als Barfield slaagt, zal dat de Derde Tempel veel dichterbij brengen.

Neese is niet alleen de kroniekschrijfster van dit verbazingwekkende verhaal, maar ze was ook een integrale speler in een groot deel ervan. Zij is afkomstig uit Louisiana en kwam in 2000 voor het eerst naar Israël met haar man, een arts van de Amerikaanse luchtmacht. Zonder enige kennis van Israël, werd ze intens nieuwsgierig naar het land en behaalde haar M.A. in Midden-Oosten Studies aan de Ben Gurion Universiteit. Ze bracht de maanden voorafgaand aan de terugtrekking uit Gaza in 2005 door in Israël, waar ze werkte met een team van onderhandelaars. Toen ze terugging naar de VS, werd ze assistent van de consul-generaal op het consulaat van Israël in New England.[i]

De huidige controverse, voor het geval u het nog niet gehoord heeft, is dat de zogenaamde Tempelberg die universeel erkend en vereerd wordt door het Joodse Volk, niet de oorspronkelijke plaats is van de twee Tempels in de geschiedenis, maar slechts een "traditionele" opvatting die gebaseerd is op een verkeerde interpretatie die honderden jaren nadat de Joden vergeten waren waar hun Tempel(s) had(den) gestaan, ontstaan is. Een van de schrijvers die deze opvatting huldigt (hierna te noemen "de voorstanders") beweert: "De resultaten bevestigen de juiste interpretatie van Christus' profetie dat niet één steen van de tempel op een andere zou staan, een schril contrast met de mythe die de 10.000 Herodiaanse stenen claimen, die nu de Jeruzalemse tempelberg worden genoemd."

Er wordt nu beweerd dat de oorspronkelijke plaats door verschillende christelijke academici, populaire auteurs en documentairemakers is geïdentificeerd en teruggevonden als een halve mijl verwijderd van de "traditionele" plaats in de Stad van David. De overblijfselen van structuren op en rond de "traditionele Tempelberg" zijn volgens hen van de Herodiaanse vesting Antonio, die volgens hen het gehele 35-acre grote platform in beslag nam. Zoals de bedenker van deze visie stelt. Zij beweren dat hun nieuwe "ontdekking" door de wereld moet worden erkend en dat de geschiedenis van Israël moet worden herzien: "Nu is het tijd om deze diepe onwetendheid en vergetelheid weg te nemen. Wat we nu weten van deze nieuwe archeologische en bijbelse ontdekkingen is het volgende: Hoewel de hele wereld de afgelopen generaties is vergeten waar de oorspronkelijke Tempel van Salomo werd gebouwd, zijn wij er nu van verzekerd dat de Tempels van Salomo, Zerubbabel en Herodes werden gebouwd vlak boven het eens zo frisse en zuivere water van de Gihon Bron gelegen ten zuidoosten van Jeruzalem."[iv]

Er is geen plaats die als een belangrijker en onstabieler stuk onroerend goed wordt beschouwd dan de Tempelberg. Sommigen zeggen dat daar de Derde Wereldoorlog zal uitbreken. Er is meer bloed vergoten over geschillen over eigendom en controle van het traditionele tempelplatform dan op enige andere plaats op aarde. Maar sommigen geloven nu dat de tempel van Salomo daar helemaal nooit heeft gestaan, en dat de legende over die plek al zo lang onbetwist is dat de traditie de werkelijkheid lijkt te hebben verzegeld in een lang vergeten tombe.

Zoals zovelen dacht ik dat de locatie van de tempel van Salomo bewezen was op de traditionele Tempelberg in Jeruzalem. Maar, ik werd achterdochtig na het lezen van het werk van wijlen archeoloog en auteur, Dr. Ernest L. Martin. Mijn onderzoek zou niet mogelijk zijn geweest zonder zijn baanbrekende inzichten...

David nam de controle over van wat de Bijbel de Vesting van Sion (Metsudat Tsion) noemt, dat wil zeggen, de Stad van David. Deze laatste twee locaties (Vesting van Zion en de Stad van David) zijn de grote sleutels tot het oplossen van het raadsel over waar de ware tempel zich bevindt...

De Stad van David werd herontdekt in de late jaren 1800 en haar muren beginnen op ongeveer 600 voet ten zuiden van de traditionele Tempelberg/Koepelrots van vandaag. Ik vond dat de Bijbel verder stelt: "Zo zult gij weten, dat Ik de Here, uw God, ben, wonende in Sion, Mijn heilige berg" (Joël 3:17). Dit is een weerspiegeling van het vers dat luidt: "Mijn heilige berg Jeruzalem", zoals de kinderen van Israël een offer brengen in een rein vat in het huis van de Heer" (Jesaja 66:20).

Deze verzen geven aan dat "Mijn heilige berg" hetzelfde is als "het huis van de Here", dat synoniem is met de tempel. Aangezien de dorsvloer de plaats van de tempel is, die zich in de Stad van David bevindt, en ook de ware plaats van Sion, lijken alle drie samen te komen en te stollen in logische samenvatting, en ook logische instemming, dat de ware plaats van de tempel moet verschuiven naar zijn juiste en oorspronkelijke plaats ten zuiden van de traditionele Tempelberg. Micha 4:2-13 geeft nog een profetisch beeld van de tempel op de dorsvloer in de stad van David. Laat ik uit de Oxford Study Bible (OSB) een aantal verzen aan elkaar plakken om dat punt duidelijk te maken: In de komende dagen zal de berg van het huis van de Heer hoger worden opgericht dan alle andere bergen; de Heer zal hun Koning brengen op de berg Sion Zij kennen de gedachten van de Heer niet en begrijpen zijn doel niet; want Hij heeft hen als schoven verzameld op de dorsvloer; begint gij, volk van Sion, met uw dorswerk.

Het huis van de Heer (waarnaar hierboven wordt verwezen) is de tempel zelf. We hebben dus weer een onweerlegbaar verband met de tempel, Sion, en de dorsvloer. Nogmaals, de dorsvloer (zie 2 Kronieken 3:1) is van groot belang voor de identificatie van de tempelplaats. De verbinding met Sion, in de stad van David, draagt bij aan het bevestigende bewijs van de ware tempelplaats.

Veel historici uit de oudheid plaatsen een bron op de ware tempelplaats. De Romeinse geschiedschrijver Tacitus schreef dat de tempel in Jeruzalem een natuurlijke waterbron had die uit zijn binnenste ontsprong. Nogmaals, deze verwijzingen kunnen alleen betrekking hebben op de Gihon-bron. Deze bevindt zich dicht bij wat de Ophel wordt genoemd, een uitstulping van de aarde aan de rand van de Stad van David (Sion), die net ten zuiden van de Tempelberg ligt, op ongeveer 1.000 voet afstand. Er zijn echter geen bronnen op de top van de Tempelberg. Een bron is cruciaal voor de ware tempelplaats. "Uit het huis des Heren zal een fontein vloeien" (Joël 3:18)....

Volgens de Bijbel (zoals eerder vermeld in 2 Kronieken 3:1) is de dorsvloer in feite het ankerpunt voor de tempel. Het was in het gebied van de Gihon bron. Het lijkt ook dicht bij de plaats te zijn waar de engel van de Heer tussenbeide kwam om Abrahams poging om zijn zoon te offeren af te breken. Een toekomstig oordeel zal plaatsvinden op deze oude, verdwenen dorsvloer, waar een nieuwe tempel zal worden gebouwd.[v]