OVER HET PLAN OM DE DERDE TEMPEL TE BOUWEN (DEEL 5): Waarom het Vaticaan zijn handen op Jeruzalem wil leggen

5 juni 2022 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21

Op 15 december 2011 stond dit verhaal op de Israëlische website Arutz Sheva 7:

Exposé: Het Vaticaan wil de handen op Jeruzalem leggen

Op de eerste plaats bevindt zich ook wat wel het graf van koning David wordt genoemd.[i]

Zoals eerder gezegd, als je de Bijbel serieus neemt, heeft Jeruzalem een geprofeteerde toekomst als de geestelijke hoofdstad van de wereld, en daarom zijn er natuurlijke en bovennatuurlijke belangen door wie het controleert. De Hebreeuwse profeten spraken allen over een gouden eeuw, een rechtvaardige heerschappij van de Messias, en hun orakels bevatten vaak verwijzingen naar Jeruzalem (Jesaja 44:26-28, 52:1-10; Joël 2:28-3:21). Natuurlijk verwachten wij, voordat het zover is, dat een overweldiger in een herbouwde Derde Tempel zal zitten en zal verklaren dat hij God is. Zoals we zullen onderzoeken, lijken er aanwijzingen te zijn dat het Vaticaan wil deelnemen aan de bouw van die Tempel. We komen nu weer terug bij het opzienbarende uit 2008, een uitgelekte geheime memo van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, waarin deze uitwisseling tussen minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice (CR) en Dr. Saeb Erekat (SE), een Palestijnse vertegenwoordiger, werd vastgelegd:

Hoewel Condoleezza Rice's relatie met het Vaticaan duister was, is haar suggestie dat "religieuze figuren" bewaarders van de Oude Stad van Jeruzalem zouden worden, in overeenstemming met de onthullingen van Israëlische journalisten. In augustus 2007 had Rice een ontmoeting met kardinaal Tarcisio Pierto Bertone (destijds een vooraanstaande kandidaat voor Petrus Romanus), die over de Amerikaanse minister zei: "Als de engelen haar niet zouden vergezellen, dan zou ze niet in staat zijn om al deze relaties, die zo broos zijn geweest, weer aan elkaar te breien."[iii] Zou deze vreemde samenvloeiing van diplomatie en profetie kunnen leiden naar de uiteindelijke manifestatie van het afvallige oecumenische geloof, waarvan in Openbaring 17 wordt voorspeld dat het zijn hoofdkwartier in Jeruzalem zal hebben? Wij denken dat er overtuigend bewijs is het juist dat suggereert.

Profetie-geleerden vermoeden al lang dat de Antichrist schijnbaar het Midden-Oosten conflict zal oplossen, wat zijn bliksemsnelle opkomst tot roem en adoratie zal aanjagen. Dit idee is ontleend aan Daniëls profetie van zeventig weken, waarin wordt voorspeld dat hij in de laatste week "het verbond met velen één week zal bevestigen; en in het midden van de week zal hij het offer en de offerande doen ophouden, en om het uitspreiden van gruwelen zal hij het verlaten maken, tot aan de voleinding, en dat bepaald zal worden uitgegoten over het verlatene" (Daniël 9:27). Wij denken dat deze interpretatie juist moet zijn, omdat de "voleinding" wordt weergegeven van de Hebreeuwse term kālâ, die de grondgedachte in zich draagt van "een proces tot voltooiing brengen". In het begin van de zeventig-weken profetie werden dingen genoemd als "het brengen van eeuwige gerechtigheid" (9:24b), wat eenvoudig nog niet heeft plaatsgevonden. Bovendien wordt dezelfde term gebruikt in Daniël 12:7, weergegeven als "einde", waarmee ondubbelzinnig de Dag des Heren wordt bedoeld. Dit plaatst het eerste verbond stevig aan het begin van de laatste zeven jaar vóór Armageddon en Jezus' wederkomst. Een ander probleem met interpretaties die deze laatste week in het verleden plaatsen, is dat Jezus sprak over de "gruwel der verwoesting" als een toekomstige gebeurtenis die vlak voor Zijn wederkomst plaatsvindt: "Wanneer gij dan de gruwel der verwoesting, waarover gesproken is door Daniël, de profeet, zult zien staan in het heilige, (wie leest, laat het hem verstaan)" (Mattheüs 24:15). De zeventigste week omvat "de overvloed der gruwelen, die hij zal ontheiligen", en Jezus noemt Daniël expliciet, zodat men Hem niet serieus kan nemen als men beweert dat de gebeurtenissen van de zeventigste week voorgeschiedenis zijn. Bovendien was de bevolking die de context van deze profetie vormde Daniëls volk, de Joden, en de verbondsschending is inmenging in het tempeloffer. Daarom geloven wij dat het "verbond met velen" spreekt over de twee-staten oplossing voor de Israëlisch/Palestijnse kwestie en voorspelt dat de Tempel van de Verdrukking in Jeruzalem zal worden gebouwd.

In de nieuwe documentaire Belly of the Beast wordt ook herhaald dat het ontwerp van Washington DC in de gelijkenis van Vaticaanstad, met zijn evenredige Koepel en Obelisk, geen toeval was, maar eerder het product van een geheimzinnige wetenschap die ogenschijnlijk verband houdt met apotheose. Deze parallelle apotheotische plaatsen lijken klaar te staan om het beest uit de bodemloze put (Openbaring 11:7) en het beest uit de aarde (Openbaring 13:11) voort te brengen. Hoewel het speculatief is, zou dit coördinatie tussen de twee locaties kunnen suggereren - het Vaticaan als de geestelijke invloed (Valse Profeet) en Washington als de politieke (Antichrist). Vanuit Washington zou een boegbeeld het verbond in werking kunnen stellen waarover in Daniël 9 wordt gesproken. Hoewel de figuur in Washington een Jood zou kunnen zijn, is dat niet echt noodzakelijk. De overleden Messiasbelijdende Christelijke auteur Zola Levitt schreef: "Het is een buitenstaander die een wettelijk verbond met het Joodse volk moet ondertekenen, niet een van hun eigen.... Zij zouden geen speciaal verbond nodig hebben dat wordt opgesteld tussen hen en een van hun eigen burgers."[iv] In feite, hoewel het mogelijk is, is er geen direct bewijs dat de Antichrist zal worden geaccepteerd als de Joodse Messias. In plaats daarvan zou hij eenvoudig degene kunnen zijn die de bouw van de Tempel van de Verdrukking vergemakkelijkt, zoals de Perzische koning Cyrus (met wie Trump wijd en zijd is vergeleken), die als mashiyach ("gezalfde") werd aangewezen omdat hij de Joden bevrijdde om de Tweede Tempel te bouwen (Jesaja 45:1).

In feite zullen orthodoxe Joden zich waarschijnlijk niet voor de gek laten houden door de antichrist. De Midrasj-traditie, met inbegrip van werken als Sefer Zerubbavel, bevat waarschuwingen over een figuur met de naam Armilus, die de hele wereld zal misleiden tot valse afgodische verering. Hij zou aan de macht komen wanneer tien koningen om Jeruzalem strijden, en nadat hij als overwinnaar uit de strijd is gekomen, regeert hij de hele wereld voor een korte tijd voordat de Messias komt. Volgens Randall Price "beschrijven andere bronnen Armilus als iemand die opstaat uit het Romeinse rijk, wonderbaarlijke krachten heeft, en geboren wordt uit een stenen beeld van een maagd"[v]. Dit klinkt opmerkelijk congruent met de Rooms Katholieke Mariolatrie, waarin stenen beelden een prominente plaats innemen. Andere tradities zeggen dat hij de nakomeling is van Satan en een maagd, wat griezelig veel lijkt op de pedofiele rite beschreven door Malachi Martin die plaatsvond op 29 juni 1963 op de parallelle troonsbestijgingsplaats in Charleston, South Carolina, en die in verband werd gebracht met de troonsbestijging van Lucifer in het Vaticaan. Verder zou dit stenen standbeeld aspect van de Joodse traditie een soort bizarre verwerkelijking kunnen vinden in het beeld van het beest, dat schijnbaar tot leven komt (Openbaring 13:4, 15). Hoewel een minderheid van de religieuze Joden zich bewust is van deze tradities, zijn de seculiere Joden dat waarschijnlijk niet. Toch, met de eeuwen van papisten die Joden in getto's dreven en gele insignes verplicht stelden, kun je je afvragen hoe zij zouden kunnen worden overgehaald door een toekomstige paus die een oecumenische godsdienst in Jeruzalem leidt. De tijd zal het leren, maar één ding is zeker. In ons leven is er meer belangstelling gewekt voor de bouw van de Derde Tempel, waaromheen en waarin religieuze en politieke figuren weldra zullen oprijzen in een theater van fantastische finaliteit.

De tweede hand van God

Er is een analogie gemaakt met Gods profetische klok en Zijn uitverkoren volk, Israël. Israël, is in deze analogie, de uurwijzer. Het vredesproces tussen Israël en zijn vijandige buren is de minutenwijzer. De gewenste bouw van de Derde Tempel is de tweede wijzer.

We zullen hier kijken naar alle drie de elementen, met de nadruk op de bouw van de Derde Tempel - de zaak die de eindtijdklok inderdaad snel kan doen vooruitgaan naar de voltooiing van deze bedeling.

FLASHBACK! GARY STEARMAN INTERVIEWT DR. THOMAS HORN OVER HET GEHEIME PLAN OM DE DERDE TEMPEL TE BOUWEN!

De Uurwijzer: Israël

Geen kwestie in het geopolitieke landschap heeft de potentie voor planeet-vernietigende verwoesting als die van oorlog en vrede waarbij Israël betrokken is. Daniël de profeet gaf het volgende over Gods uitverkoren volk - de Joden - in bijbelse passages die bekend zijn bij alle studenten van Bijbelprofetie.

En Hij zal het verbond met velen bevestigen gedurende één week; en in het midden van de week zal Hij het offer en de offerande doen ophouden, en om het ontuchtige zal Hij het verlaten maken, tot aan de voleinding, en dat bepaald zal worden uitgegoten over het verlatene. (Daniël 9:27)

De oude profeet moest verkondigen dat Jeruzalem en Israël het middelpunt zullen vormen van het gruwelijkste conflict dat ooit over de mensheid is uitgevochten, en dat het conflict zal culmineren in de catastrofale voleinding van de menselijke geschiedenis ten tijde van de wederkomst van Christus.

Deze profetie zou natuurlijk voor de huidige generatie niet in zicht kunnen zijn, als Israël niet als natie terug in het land zou zijn. Wij weten uit ons dagelijks nieuws - nee, nu is het ons nieuws van elk uur - dat Israël niet alleen weer een natie is, maar dat het voortdurend in de schijnwerpers van de wereldnieuwsverslaggeving staat.

Israël is de meest gehate natie op aarde, zoals blijkt uit de overweldigende, antisemitische stemming van de meeste naties binnen de Verenigde Naties, telkens wanneer er een stemming wordt gehouden waarbij de Joodse staat betrokken is. Jeruzalem is de door Zacharia voorspelde "beker van beven" en "bezwarende steen" geworden (Zacharia 12:1-3).

De Balfour-verklaring van 1917 begon het proces van profetische vervulling op het moment dat de Eerste Wereldoorlog in volle hevigheid woedde. De "oorlog om alle oorlogen te beëindigen", zoals WO I werd genoemd, begon in 1914 tussen Groot-Brittannië en zijn bondgenoten en Duitsland, Oostenrijk, Hongarije en, later dat jaar, het Ottomaanse Rijk.

Het islamitische Ottomaanse Rijk, dat het gebied beheerste dat bekend werd als het Heilige Land, was aan de verliezende kant in het grote eerste wereldwijde conflict. De Balfour Verklaring nam uiteindelijk in het vredesverdrag van Sèvres de voorwaarden op die een begin zouden maken met de terugkeer van Gods uitverkoren volk in het land als natie.

Het document werd ondertekend door de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur James Balfour op 2 november 1917. Het werd uitgereikt aan Baron Walter Rothschild, een leider van de Brits-Joodse gemeenschap. De brief was voor Rothschild om over te brengen aan de Zionistische Confederatie van Groot-Brittannië en Ierland.

De kern van het bericht was als volgt: De regering van Zijne Majesteit zou de vestiging in Palestina van een nationaal tehuis voor het Joodse volk met welwillendheid bezien, en zal alles in het werk stellen om dit te bereiken, met dien verstande dat niets zou worden ondernomen dat afbreuk zou kunnen doen aan de burgerlijke en religieuze rechten van de bestaande niet-joodse gemeenschappen in Palestina of aan de rechten en de politieke status die de Joden in enig ander land genieten.

Dit leek allemaal goed en wel. Er kwam echter veel verraad toen de Joden hun door God beloofde vaderland weer begonnen in te trekken. De Britten kwamen hun beloften niet na op een manier die ertoe leidde dat de strijd er een werd van overleven voor het Joodse volk, terwijl zij probeerden het vijandige, moerassige land terug te winnen. Uiteindelijk keerde de hele Islam zich tegen de pogingen om opnieuw een Joodse staat te stichten.

Maar God komt, in tegenstelling tot menselijke regeringen, neemt Zijn beloften nooit terug, en wij kennen de rest van het verhaal tot op dit punt. Alle andere naties van de wereld kunnen vallen, maar één ding is zeker: Israël is nu voor altijd een natie en een volk.

De uurwijzer van Gods profetische klok, Israël, nadert middernacht. De tweede wijzer is het vredesproces dat aan die natie wordt opgedrongen. De diplomatieke wereld heeft, in totale minachting voor de Bijbelse waarheid, lang geleden willens en wetens, of onbewust, de tijdbom van Armageddon ingesteld.

De minutenwijzer: Het vredesproces

Sinds de oorlog van 1967, toen de Israëli's preventief toesloegen om de Arabische coalitie af te schrikken die zich opmaakte om aan te vallen, zijn er vele pogingen geweest om vrede te stichten. Enkele van deze pogingen worden hier opgesomd:

• Resolutie 242 van de VN Veiligheidsraad, 1967 - Resolutie 242 werd op 22 november 1967 aangenomen en belichaamt het principe dat aan de meeste van de daaropvolgende vredesplannen ten grondslag heeft gelegen - de ruil van land voor vrede.
• Camp David Akkoorden, 1978 - De Amerikaanse president Jimmy Carter profiteerde van de nieuwe stemming en nodigde president Sadat en de Israëlische premier Menachem Begin uit voor besprekingen in het presidentiële toevluchtsoord in Camp David bij Washington. De besprekingen duurden twaalf dagen en leidden tot twee akkoorden.
• De Conferentie van Madrid, 1991 - Deze conferentie, mede gesponsord door de VS en de Sovjet-Unie, was bedoeld om een vervolg te geven aan het Egyptisch-Israëlisch verdrag door andere Arabische landen aan te moedigen hun eigen overeenkomsten met Israël te ondertekenen.
• Oslo-akkoord, 1993 - De Oslo-onderhandelingen trachtten het ontbrekende element in alle voorgaande besprekingen aan te pakken - een rechtstreeks akkoord tussen Israëli's en Palestijnen, vertegenwoordigd door de PLO. Het belang ervan was dat er eindelijk sprake was van wederzijdse erkenning tussen Israël en de PLO.
• Taba, 2001 - Hoewel hij op het punt stond zijn ambt te verlaten, weigerde Bill Clinton op te geven en diende hij een "overbruggingsvoorstel" in dat verdere besprekingen in Washington en Caïro, en vervolgens Taba in Egypte, op gang bracht.
• Arabisch vredesinitiatief, 2002- Volgens het plan dat het Arabische vredesinitiatief wordt genoemd, zou Israël zich terugtrekken tot de lijnen van juni 1967, zou er een Palestijnse staat worden opgericht op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza, en zou er een "rechtvaardige oplossing" komen voor het vluchtelingenvraagstuk. In ruil daarvoor zouden de Arabische landen Israël erkennen.
• Routekaart, 2003 - De routekaart is een plan dat is opgesteld door het "Kwartet" - de Verenigde Staten, Rusland, de Europese Unie en de Verenigde Naties. Het bevat geen details over een definitieve regeling, maar geeft aan hoe een regeling zou kunnen worden benaderd. Het akkoord volgde op de inspanningen van de Amerikaanse senator George Mitchell om het vredesproces in 2001 weer op de rails te krijgen.
• Akkoord van Genève, 2003 - Het Akkoord van Genève keert het concept van de Routekaart om, waarin de groei van de veiligheid en het vertrouwen voorafgaan aan een politiek akkoord, en stelt het akkoord voorop, dat vervolgens moet leiden tot veiligheid en vrede.
• Annapolis, 2007 - Laat in zijn tweede ambtstermijn organiseert de Amerikaanse president George W. Bush een conferentie op de Amerikaanse marineacademie in Annapolis, Maryland, met als doel het vredesproces nieuw leven in te blazen.
• Washington, 2010 - De Amerikaanse president Barack Obama heeft na zijn ambtsaanvaarding snel getracht het vredesproces weer op gang te brengen. Het contact tussen Israël en de Palestijnen werd in mei 2009, na een onderbreking van negentien maanden, hervat in de vorm van indirecte "nabijheidsgesprekken" via de Amerikaanse Midden-Oostengezant George Mitchell.[vi]

VOLGENDE: De Ark des Verbonds als initiator voor de Derde Tempel?

Eindnoten:

[i] Giulio Meotti, “Expose: The Vatican Wants to Lay Its Hands on Jerusalem,” Israel National News , December 15, 2011, http://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/150757#.TzV9aORnDmd .

[ii] “Minutes from Bilateral and Trilateral US-PAL-ISR Sessions Post Annapolis, Tuesday, 29th July 2008,” viewable here: Al Jazeera , last accessed February 7, 2012, http://www.aljazeera.com/palestinepapers/ . Please note that formatting but none of the content has been changed from the original source.

[iii] “Vatican Secretary of State Speaks with Condoleezza Rice about Christians in Middle East, Iraq,” Catholic News Agency , last accessed February 13, 2012, http://www.catholicnewsagency.com/news/vatican_secretary_of_state_speaks_with_condoleezza _rice_about_christians_in_middle_east_iraq/ .

[iv] Levitt Letter 21:2 (Feb 1999), 3, as cited in Randall Price, The Coming Last Days’ Temple (Eugene, OR: Harvest House, 1999), 475.

[v] Randall Price, The Coming Last Days’ Temple (Eugene, OR: Harvest House, 1999), 481.

[vi] “History of Mid-East Peace Talks, BBC News, July 29, 2013, www.bbc.com/news/world-middle-east-11103745.

Bron: ON THE PLAN TO BUILD THE THIRD TEMPLE (PART 5): Why The Vatican Wants to Lay Its Hands on Jerusalem » SkyWatchTV