HET HYBRIDE TIJDPERK (DEEL 29): Chardin's leidend licht voor de leden van het Vaticaans Concilie

26 april 2022 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37 - Deel 38 - Deel 39 - Deel 40 - Deel 41

Pierre Teilhard de Chardin was een Jezuïtische priester en mystiek filosoof, die opgeleid was als paleontoloog en geoloog. Hij staat bekend om zijn toewijding aan het Darwinisme, en hij was beroemd om zijn hulp bij de ontdekking van de Peking Mens en de Piltdown Mens, twee vermeende menselijke voorouders. De Peking Mens zou een schedel zijn van de Homo Erectus - een uitgestorven hominide soort die 1,8 miljoen jaar geleden zou hebben geleefd. Hoewel er afgietsels en schriftelijke beschrijvingen zijn overgebleven, zijn de originele fossielen op mysterieuze wijze verdwenen, waardoor de ontdekking in twijfel wordt getrokken. Erger nog, de Piltdown Mens was een beruchte hoax, waarbij vervalste botfragmenten werden voorgesteld als de gefossiliseerde overblijfselen van een "ontbrekende schakel", die in 1912 zouden zijn verzameld in een grindgroeve in Piltdown, East Sussex, Engeland. In werkelijkheid bestonden de overblijfselen uit een hondentand, een nijlpaardentand, een olifantkies, een orang-oetankaak en een zeshonderd jaar oude middeleeuwse mensenschedel, hoewel het bedrog pas na veertig jaar aan het licht kwam.[i] Chardin's rol in deze fraude is onduidelijk, maar velen beweren dat ook hij bedrogen werd.

Chardin bedacht het idee dat de evolutie een doel naderde - het maximale niveau van complexiteit en bewustzijn - het zogenaamde Omega Punt (hieronder besproken). Samen met de Oekraïense geochemicus Vladimir Ivanovich Vernadsky, ontwikkelde hij ook het concept van de Noosphere, een creatieve term die de numineuze sfeer van het collectieve menselijke denken aanduidt. Tijdens zijn hoogtijdagen werd hij als ketter veroordeeld omdat zijn mystiek darwinistisch syncretisme ernstig in strijd was met het leergezag van de Katholieke Kerk, met name wat betreft de menselijke oorsprong en de leer van de erfzonde (wat resulteerde in het monitum waart het plenaire concilie nu aan paus Franciscus heeft gevraagd het te verwijderen). Zijn belangrijkste boek, The Phenomenon of Man, presenteerde een evolutionair verslag van de ontvouwing van de kosmos, waarin de bijbelse theologie werd verlaten voor een occult pantheïstisch monisme. Interessant is dat buitenaardsen ook een uitbreiding waren van Chardin's kosmische evolutie. Hij schreef:

In het licht van die miljoenen buitenaardse rassen schreef Chardin: "Wij moeten echter op zijn minst trachten onze klassieke theologie open te stellen voor de mogelijkheid van hun bestaan en hun aanwezigheid."[iii]

Volgens Chardin, in zijn De toekomst van de mens (1950), evolueert het universum momenteel naar hogere niveaus van materiële complexiteit en bewustzijn, en zal het uiteindelijk zijn doel bereiken, het Omega Punt. Chardin postuleerde dat dit de hoogste aspiratie van complexiteit en bewustzijn is, een idee dat ook ruwweg overeenkomt met de "Technologische Singulariteit" zoals uitgedrukt in de geschriften van transhumanisten als Ray Kurzweil. Inderdaad, men vindt een opmerkelijk samengaan van alle niet-christelijke systemen onder de vlag van Singulariteit, Monisme, en Omega Punt. Toch worden Chardin's geschriften, net als het vage "Christus bewustzijn" dat door occultisten wordt bepleit, gemakkelijk verkeerd begrepen omdat hij niet alleen een nieuw vocabulaire creëerde voor zijn Darwinistische religie; hij herdefinieerde ook bijbelse terminologie om iets te betekenen dat vreemd is aan de oorspronkelijke bedoeling ervan. Als Chardin bijvoorbeeld over "Christus" schrijft, bedoelt hij gewoonlijk niet Jezus van Nazareth. In plaats daarvan beschrijft hij de Ultra-Man, het allesomvattende einde van de evolutie bij het Omega Punt. Een voorbeeld hiervan is de uitspraak van Jezus: "Denk niet dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten te vernietigen: Ik ben niet gekomen om te vernietigen, maar om te vervullen" (Mattheüs 5:17). Chardin exegetiseert dit als: "Ik ben niet gekomen om te vernietigen, maar om Evolutie te vervullen."[iv] Voor de meeste christenen lijkt dit waarschijnlijk openlijk ketters, maar de infiltratie ervan in het rooms-katholieke denken en de gevaarlijke transhumanistische implicaties die het met zich meebrengt, is doorgedrongen tot de hoogste niveaus in Rome - inclusief het pausdom.

WAAROM WORDT "DE ONTHULLING" ZO BELANGRIJK GEACHT DAT MEER DAN 2 DOZIJN INTERNATIONAAL ERKENDE EXPERTS BIJEENKOMEN OM ONTWIKKELINGEN TE ONTHULLEN DIE VERBONDEN ZIJN MET DE EINDTIJD!?

De meeste rooms-katholieken weten niet dat emeritus paus Benedictus een Chardiniaanse mysticus van de hoogste orde is. Het boek van de paus, Credo voor vandaag: What Christians Believe (2009), volgt het voorbeeld van de Jezuïet en stelt ondubbelzinnig dat het geloof in het creationisme (het idee dat het leven, de aarde en het universum zoals wij dat nu kennen niet "geëvolueerd" zijn, maar geschapen zijn door de God van de Bijbel) "in tegenspraak is met het idee van evolutie en [vandaag de dag] onhoudbaar [is]. "Na zijn verwerping van het creationisme en zijn steun aan de evolutie, gebruikt Benedictus de doctrine van de wederkomst van Christus om Chardin's "Omega Punt" te bevorderen, waarin een "nieuw soort" God, mens en geest zal ontstaan. Op pagina 113 lezen we:

Vanuit dit perspectief kan het geloof in de wederkomst van Jezus Christus en in de voleinding van de wereld in die gebeurtenis worden uitgelegd als de overtuiging dat onze geschiedenis op weg is naar een "omega" punt, waarop het eindelijk en onmiskenbaar duidelijk zal worden dat het element van stabiliteit dat ons als het ware de dragende grond van de werkelijkheid lijkt te zijn, niet louter onbewuste materie is; dat, integendeel, de echte, vaste grond denken is. Het verstand houdt het zijn bijeen, geeft het werkelijkheid, is zelfs werkelijkheid: niet van onderaf maar van bovenaf waarvan het wezen zijn vermogen tot bestaan ontvangt. Dat er zoiets bestaat als dit proces van 'complexificatie' van het materiële zijn door middel van de geest, en van deze laatste zijn concentratie tot een nieuw soort eenheid, kan reeds worden gezien in de remodellering van de wereld door middel van technologie.[vi]

De term "complexificatie" is bedacht door Chardin (en de technologische toespelingen die hij suggereert zijn verwant aan het transhumanisme en de Singulariteit van Ray Kurzweil) en de volledige toewijding van de paus aan deze theologie wordt opnieuw blootgelegd in zijn boek, Beginselen van Katholieke Theologie (1987), waarin staat:

De impuls die door Teilhard de Chardin werd gegeven, oefende een brede invloed uit. Met gedurfde visie heeft hij de historische beweging van het christendom opgenomen in het grote kosmische evolutieproces van Alpha tot Omega: sinds de noogenesis, sinds de vorming van het bewustzijn in de gebeurtenis waardoor de mens mens werd, heeft dit evolutieproces zich verder ontvouwd als de opbouw van de noosfeer boven de biosfeer.[vii]

Deze "noosphere" wordt tegenwoordig zeer serieus genomen in de modernistische katholieke theologie, de academische wereld, en zelfs de wetenschap. Het wordt in het wetenschappelijke tijdschrift, Encyclopedia of Paleontology, als volgt uitgelegd:

Teilhard bedacht het concept van de "noo-sfeer", de nieuwe "denklaag" of membraan op het aardoppervlak, boven op de levende laag (biosfeer) en de levenloze laag van anorganische materie (lithosfeer). Volgens de "wet van complexificatie/bewustzijn," ondergaat het gehele universum een proces van "convergente integratie" en neigt naar een uiteindelijke staat van concentratie, het "punt Omega" waar de noo-sfeer intens verenigd zal zijn en een "hyperpersoonlijke" organisatie zal hebben bereikt. Teilhard stelt deze toekomstige hyperpersoonlijke psychologische organisatie gelijk aan een opkomende goddelijkheid [een toekomstige nieuwe vorm van God]. (cursivering toegevoegd)[viii]

De nieuw bekrachtigde doctrine van een naderende "opkomende goddelijkheid" in plaats van de letterlijke wederkomst van Jezus Christus is niet eens zo'n groot geheim meer onder katholieke priesters (hoewel het cryptische Chardiniaanse vakjargon het maskeert voor niet-ingewijden). In zijn preek van 24 juli 2009 in de kathedraal van Aosta bijvoorbeeld, zei de paus over Romeinen 12:1-2:

De rol van het priesterschap is de wereld te wijden, opdat zij een levende hostie, een liturgie wordt: opdat de liturgie niet iets zou zijn naast de werkelijkheid van de wereld, maar dat de wereld zelf een levende hostie, een liturgie wordt. Dit is ook de grote visie van Teilhard de Chardin: uiteindelijk zullen wij een ware kosmische liturgie bereiken, waarin de kosmos een levende gastheer wordt.(cursivering toegevoegd)[ix]

Dit is openlijk pantheïstisch en natuurlijk leert de tekst die hij besprak (Romeinen 12) precies het tegenovergestelde: "Weest niet gelijkvormig aan deze wereld" (Romeinen 12:2a). Terwijl de paus dus op agressieve wijze Chardin's proces van "noogenesis" promoot, waarin de kosmos tot leven komt en iedereen zich verenigt als een "levende gastheer", kan men gemakkelijk inzien dat Brahman, Nirvana, en Singulariteit ruwweg equivalent zijn aan dit monistische concept. Interessant is dat noogenesis (Grieks: νοῦς = "geest"; γένεσις = "worden") in feite twee toepassingen kent: één in Chardin's Darwinistische pantheïsme - en een andere, meer sprekende weergave - binnen de moderne astrobiologie.

Dr. Thomas Horn en Jimmy Evans verklaren de grootste bedreiging die transhumanisme vormt voor de mensheid op Daystar

In Chardin's systeem is noogenese de vierde van vijf stadia van evolutie, die het ontstaan en de evolutie van de geest vertegenwoordigt. Dit is het stadium waarin wij ons momenteel zouden bevinden, en naarmate de noogenese vordert, neemt ook de vorming van de noosfeer toe, die de collectieve sfeer is van het menselijk denken. In feite geloven veel Chardiniers dat het World Wide Web een infrastructuur van de noosfeer is, een idee dat goed aansluit bij het transhumanistische gedachtegoed. Chardin schreef: "We hebben nog geen idee van de mogelijke omvang van 'noospherische' effecten. We worden geconfronteerd met menselijke trillingen die weerklinken bij miljoenen - een hele laag van bewustzijn die tegelijkertijd druk uitoefent op de toekomst en de verzamelde en opgepotte producten van een miljoen jaar van denken."[x]

Dit concept wordt echter helderder in de astrobiologie, waar wetenschappers noogenesis hebben aangenomen als de wetenschappelijke term die de oorsprong aangeeft van technologische beschavingen die in staat zijn met mensen te communiceren en naar de aarde te reizen - met andere woorden, de basis voor buitenaards contact. [xi] Dientengevolge is er onder veel, zo niet de meeste astronomen en theologen van Rome, de wijdverbreide overtuiging dat de komst van "buitenaardse goden" onze langgezochte spirituele noogenesis zal bevorderen, en volgens een vooraanstaand sociaal psycholoog is de massa van de wereld klaar voor zo'n bezoek en zal hen (of hem) ontvangen als een messias. [xii] Dit wordt verder weerspiegeld in een opiniepeiling uit 2012 in het Verenigd Koninkrijk, die aangaf dat meer mensen tegenwoordig geloven in buitenaardsen dan in God.[xiii] Bijgevolg, of het nu de ultieme uitdrukking is of niet, de noogenetische "sterke waan" is er al.

Hoewel we niet per se een directe gelijkstelling suggereren, is de conceptuele kruising tussen de twee toepassingen van noogenese (het occulte en het astrobiologische) tot nadenken stemmend, vooral in het licht van Clarke's scenario in Childhood's End, waar noogenese in de astrobiologische toepassing (de komst van de buitenaardse Overlords) de aanzet was tot evolutie in de richting van de Overmind en ontbinding van de mensheid. Het lijkt erop dat Rome deze punten voor ons heeft verbonden. In zijn gesanctioneerde verhandeling heeft Kenneth J. Delano het concept van maximaal bewustzijn en buitenaards contact met elkaar verbonden, werkelijk noogenese in beide betekenissen van het woord:

Zo bezien is de promotie door het Vaticaan van Darwinisme en astrobiologie intrigerend en zou het zelfs het Vijfde Element van het Omega Punt kunnen inluiden, bekend als "Christogenesis". (Opmerking van de auteur: Men kan het niet helpen te denken aan de film, Het Vijfde Element, waarin sprake is van een priesterschap dat een mysterieus Vijfde Element beschermt dat een messiaans mens blijkt te zijn die uiteindelijk de kracht van de andere vier elementen combineert [noogenesis] om een "goddelijk licht" te vormen dat de mensheid redt). In Chardin's boek, The Phenomenon of Man, zijn de vijf elementen van de evolutie: 1) "geogenesis" (begin van de aarde); 2) "biogenesis" (begin van het leven); 3) "anthropogenesis" (begin van de mensheid); 4) noogenesis (evolutionaire consolidatie tot maximaal bewustzijn); leidend tot tenslotte 5) "Christogenesis," de schepping van een "totale Christus" op het Omega Punt. Met dat in gedachten, wees je ervan bewust dat astrobiologie en transhumanistische filosofie suggereren dat deze noogenese wordt aangedreven door een externe intelligentie, of die nu kunstmatig of buitenaards is. Dit is fascinerend gezien hoe verweven de ideeën zijn tussen transhumanisme, een komende technologische Singulariteit, en wat sommigen geloven dat zeer geavanceerde "buitenaardse wezens" zijn die lang geleden op soortgelijke wijze de leiding namen over hun evolutie, in contrast met de conservatieve Christelijke theologie dat gevallen engelen in "de dagen van Noach" lang geleden mensen veranderden, en de profetie van Jezus Christus dat die tekenen zouden terugkeren vlak voor Zijn wederkomst.

VOLGENDE: Het oproepen van de Draak - Kunstmatige Intelligentie en het komende Beestensysteem

Eindnoten:

[i] Richard Harter, “Piltdown Man: The Bogus Bones Caper,” Talk Origins (1996), last accessed February 12, 2013, (http://www.talkorigins.org/faqs/piltdown.html).

[ii] Pierre Teilhard de Chardin, Christianity and Evolution (New York, NY: A Harvest Book, 1971), 232.

[iii] Ibid., 234.

[iv] Malachi Martin, The Jesuits (New York, NY: Simon & Schuster, 1988), 290.

[v] Pope Benedict XVI, Credo for Today: What Christians Believe (San Francisco: Ignatius Press, 2009), 34.

[vi] Ibid., 113.

[vii] Joseph Cardinal Ratzinger, Principles of Catholic Theology: Building Stones for a Fundamental Theology , translated by Sister Mary Frances McCarthy, S.n.d. (San Francisco: Ignatius Press, 1987), 334.

[viii] “Teilhard de Chardin, Pierre,” Encyclopedia of Paleontology , s.v, last accessed January 26, 2013, (http://www.liberty.edu:2048/login?url=http://www.credoreference.com/entry/routpaleont/teilhard_de_chardin_pierre).

[ix] Pope Benedict XVI, “Homily of July 24, 2009,” in the Cathedral of Aosta, last accessed January 26, 2013, (http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/homilies/2009/documents/hf_ben-xvi_hom_20090724_vespri-aosta_en.html).

[x] Pierre Teilhard de Chardin, The Phenomenon of Man (New York, NY: Harperperennial, 1955), 286.

[xi] M. M. Ćirković, “Fermi’s Paradox: The Last Challenge for Copernicanism?” Serbian Astronomical Journal 178 (2009), 1–20.

[xii] Robert Emenegger, UFOs, Past, Present, and Future (New York, NY: Ballantine Books, 1975), 130–147.

[xiii] Lee Speigel, “More Believe in Space Aliens than in God According to U.K. Survey,” Huffington Post , October 18, 2012, (http://www.huffingtonpost.com/2012/10/15/alien-believers-outnumber-god_n_1968259.html), accessed 12/07/2012.

[xiv] Kenneth J. Delano, Many Worlds, One God , 104.

Bron: THE HYBRID AGE (PART 29): Chardin’s Guiding Light for Vatican Council Members » SkyWatchTV